Διότι ὅση εὐχαρίστησι αἰσθανόσουν ἐσύ, ὅταν έκαμνες τὴν ἁμαρτία, τόσο ἀντίστοιχο πόνο καὶ θλῖψι ἔδινες στὸν Ἰησοῦ, ὅταν Τὴν προέβλεπε, στὸν κῆπο.

Τώρα, ἐσύ, ἀδελφέ, πού μελετᾶς αὐτά, σκέψου πόσο μέρος ἀπὸ αὐτὸ τὸ βαρὺ φορτίο τοῦ Ἰησοῦ προῆλθε ἀπὸ τὶς δικὲς σου ἁμαρτίες καὶ νὰ αἰσθανθῆς ντροπὴ γιὰ τὸ μαρτύριο, πού προξένησες σ’ Αὐτόν, πού γνώρισε ἀπὸ πρῶτα τὶς κακίες σου· διότι ὅση εὐχαρίστησι αἰσθανόσουν ἐσύ, ὅταν έκαμνες τὴν ἁμαρτία, τόσο ἀντίστοιχο πόνο καὶ θλῖψι ἔδινες στὸν Ἰησοῦ, ὅταν Τὴν προέβλεπε, στὸν κῆπο. Ἔτσι, ἂν ἐσὺ ἁμάρτανες λιγότερο, καὶ ὁ Κύριος κατόπιν θὰ λυπόταν καὶ θὰ ὑπέφερε λιγότερο· λοιπόν, εὐχαρίστησὲ Τὸν χίλιες φορὲς γιὰ τὴν ἀγάπη, μὲ τὴν ὁποία φορτώθηκε τὶς ἁμαρτίες σου καὶ σὲ συμπάθησε, μολονότι δὲν ἤσουν ἄξιος συμπάθειας λέγοντας καὶ σὺ πρὸς αὐτὸν μαζὶ μὲ τὸν Ἰὼβ· «Βάρος εἶμαι γιὰ σένα» (Ἰὼβ 7, 20). Καὶ ἐπειδὴ αὐτὸς ἔκλαψε τὶς ἁμαρτίες σου μὲ δάκρυα ἀπὸ αἷμα, ὅπως ἀναφέρεται· «Ὁ ὁποῖος κατὰ τὶς ἡμέρες τῆς ἐπίγειας ζωῆς του, ἔκανε προσευχὲς καὶ παρακλήσεις μὲ κραυγὴ δυνατὴ πρὸς ἐκείνον, ὁ ὁποῖος μποροῦσε νὰ Τὸν σώση ἀπὸ τὸν θάνατο» (Εβρ. 5, 7), παρακάλεσὲ Τὸν νὰ σου δώση χάρι νὰ τὶς κλάψης κι ἐσὺ μὲ δάκρυα κατανύξεως πρὶν νὰ ἔλθη ὁ καιρὸς γιὰ νὰ κριθῆς, γνωρίζοντας ἐκεῖνο πού ἀναφέρει ὁ Ησαΐας· «Ἀφῆστε μὲ καὶ μὴ προσπαθῆτε νὰ μὲ παρηγορήσετε· θὰ κλάψω πικρὰ» (Ησαΐας 22, 4) 

Ἅγιος Νικόδημος Ἁγιορείτης