Ποιούς πρέπει νά συμβουλευόμαστε Α΄ Ἀρχ Σάββας Ἁγιορείτης 6 2 2018

Ποιούς πρέπει νά συμβουλευόμαστε Α΄ Ἀρχ Σάββας Ἁγιορείτης 6 2 2018

Στρωτές Μετάνοιες – Βοηθοῦν ὄχι μόνο στήν ὑγεία τῆς ψυχῆς, ἀλλά καί στήν ὑγεία τοῦ σώματος

– Γέροντα πονάει το σώμα σας;

– Όχι, γιατί κάνω …πνευματική γυμναστική.

– Δηλαδή, Γέροντα;

– Μετάνοιες ευλογημένη! Βλέπεις οι κοσμικοί έχουν τη σουηδική γυμναστική και οι μοναχοί τις μετάνοιες. Οι κοσμικοί με τη γυμναστική κάνουν σώμα υγιεινό και οι μοναχοί με τις μετάνοιες κάνουν ψυχή και σώμα υγιέστατα. Οι καημένοι οι κοσμικοί δεν ξέρουν πόσο βοηθούν οι μετάνοιες, όχι μόνο στην υγεία της ψυχής, αλλά και στην υγεία του σώματος. Κάνουν καλό στα αρθριτικά, διώχνουν τη μαλθακότητα, διώχνουν και τις αφύσικες κοιλιές, σκορπούν γαλήνη και δίνουν μια λεβεντιά. Παράλληλα όμως δίνουν στον άνθρωπο τη δυνατότητα να ανέβει τα πνευματικά υψώματα των αρετών, όπως θα ανεβαίνει και τα υψώματα των βουνών με πολλή άνεση, χωρίς να λαχανιάζει.

Οι μετάνοιες είναι απαραίτητες και για το νέο και για τον ηλικιωμένο και γι’ αυτόν που έχει σαρκικό πόλεμο και για τον απαλλαγμένο από τέτοιον πόλεμο.

Όποιος έχει δυνατή κράση, πρέπει να κάνει περισσότερες μετάνοιες από ένα φιλάσθενο, όπως και μια δυνατή μηχανή δουλεύει περισσότερο. Ιδιαίτερα τους νέους οι μετάνοιες τους βοηθούν να υποτάξουν τη σάρκα. Γι’ αυτό πάντοτε στους νέους λέω: «Να κάνετε όσο περισσότερες μετάνοιες μπορείτε και για τον εαυτό σας και γι’ αυτούς που είναι άρρωστοι, ή ηλικιωμένοι και δε μπορούν να κάνουν μετάνοιες.»

Οι μετάνοιες είναι προσευχή, αλλά συγχρόνως είναι και άσκηση και βοηθούν περισσότερο από όλες τις άλλες πνευματικές ασκήσεις. Εκτός από το ξεκίνημα της πνευματικής μας μηχανής για την προσευχή φέρνουν και πολλά άλλα καλά. Το πρώτο από όλα είναι ότι προσκυνούμε ταπεινά το Θεό και Του ζητούμε το έλεός Του. Το δεύτερο καλό είναι ότι με τις μετάνοιες ταπεινώνεται η άγρια σάρκα και έρχεται η ηρεμία και η απάθεια της σαρκός. Και το τρίτο, μας δίνουν και την υγεία τη σωματική και έρχεται διπλή υγεία στον άνθρωπο.

Ἄν ὁ ἱερέας δέν ζεῖ σωστά, ὁ βαπτιζόμενος ἀπό αὐτόν βλάπτεται;Ἁγίου Ἰσιδώρου Πηλουσιώτου

ΑΝ Ο ΙΕΡΕΑΣ ΔΕΝ ΖΕΙ ΣΩΣΤΑ

Ο ΒΑΠΤΙΖΟΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ ΒΛΑΠΤΕΤΑΙ;

ΣΤΟΝ ΚΟΜΗΤΑ ΕΡΜΙΟ

Ότι, εάν ο Ιερέας δεν ζει σωστά, ο βαπτιζόμενος

δεν βλάπτεται καθόλου ως προς τα σωτηριώδη σύμβολα.

Επειδή, όπως έχεις γράψει, σκανδαλίζεσαι από τη ζωή τού πρεσβυτέρου Ζωσίμου, και νομίζεις ότι, όσοι βαπτίζονται από αυτόν, βλάπτονται καίρια και αναπόφευκτα, θεώρησα σωστό να σου απαντήσω πολύ γρήγορα, ότι αυτός που βαπτίζεται δεν βλάπτεται ως προς τα σωτηριώδη σύμβολα, εάν ο ιερέας δεν ζει σωστά, αλλ’ αυτός βέβαια οπωσδήποτε (γιατί πρέπει να σε διαβεβαιώσω) θα απολαύσει εκείνες τις θεϊκές και ανώτερες από κάθε περιγραφή ευεργεσίες, ενώ ο ιερέας θα δώσει λόγο πιο ανυπόφορο για τη δική του ζωή, και θα κολαστεί τόσο περισσό­τερο, όση είναι και η τιμή της οποίας είχε αξιωθεί. Γιατί αυτός που δεν έγινε αγαθός ούτε με το ότι τιμήθηκε με την ιερωσύνη, δικαιολογημένα θα είναι άξιος μεγαλύτερης τιμωρίας.Κανένας λοιπόν από αυτούς που μυήθηκαν σ’ εκείνη την θεϊκή τελετή, η οποία ανοίγει στους μυημένους τους ουρανούς, να μη σκέφτεται ότι βλάπτεται άμεσα ως προς τα σύμβολα της σωτηρίας, ούτε, όταν ενδεχομένως φταίξει, να νομίζει ότι θα έχει ευπαρουσίαστη ομολογία τη ζωή τού ιερέα. Αυτά βέβαια τα λέγω, όχι επειδή όλοι οι ιερείς είναι τέτοιοι, μη γένοιτο (αν και βέβαια σε κάποιους υπάρχουν αυτά τα παραπτώματα, από άλλους όμως απουσιάζουν. Και αν σε μερικούς δεν υπάρχουν αρετές, ούτε από όλους λείπουν), αλλά θέλοντας να δείξω, ότι ακόμα και αν όλοι είναι τέτοιοι, αυτός που βαπτίζεται δεν βλάπτεται καθόλου.Αν όμως νομίζεις ότι αυτά είναι σκέψεις ανθρώπων, θα προσπαθή­σω να σε βεβαιώσω από τα θεία λόγια. Τι δηλαδή πιο βδελυρό υπήρξε από τον Βαλαάμ; Και όμως ο Θεός χρησιμοποίησε τη γλώσσα του σε ευλογίες. Τι επίσης πιο μυαρό από τον Καϊάφα; Και όμως προφήτεψε, και η χάρη του Θεού τη γλώσσα του βέ­βαια την άγγιξε, την πρόθεσή του όμως δεν την άγγιξε. Αν όμως θέλεις να μάθεις και κάτι πιο παράδοξο, με κόρακα, το ακάθαρτο αυτό πτηνό, έτρεφε τον Ηλία που διέτρεξε τους ουρανούς.Μην αμφιβάλλεις λοιπόν, όταν τα θεία και υπερφυσικά χαρίσματα δίνονται σε μερικούς αμαρτωλούς ιερείς (γιατί δεν πρέπει να τους καταδικάζουμε όλους, ούτε και είναι δίκαιο).

Μία παιδική...ἀταξία τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Νύσσης

Τήν... ἀταξία αὐτή τοῦ ἁγ. Γρηγορίου μᾶς τή διηγεῖται ὁ ἴδιος. Καί τή διηγεῖται σέ ὁμιλία του μέ ἀφορμή τή μνήμη τῶν Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, ὄχι μόνο ἐπειδή ἡ παιδική του ἀταξία συνδέεται μέ τήν ἐπέτειο αὐτή, ἀλλά καί μέ τόν σκοπό νά τιμήσει τούς Μάρτυρες καί νά οἰκοδομήσει τό πολυάριθμο ἀκροατήριό του.

Ἡ ἀταξία του συνδέεται ἄμεσα μέ τή μητέρα του Ἐμμέλια. Τό μικρό ἱστορικό ἔχει ὡς ἑξῆς: ἡ μητέρα τοῦ Γρηγορίου προερχόταν ἀπό οἰκογένεια πού συνδύαζε τήν εὐσέβεια, τήν κοινωνική προβολή καί τή μεγάλη κτηματική περιουσία, ἕνα μέρος τῆς ὁποίας βρισκόταν στήν Ἀρμενία. Ἡ ζωή της ἦταν ἀφιερωμένη στήν ἐπιτέλεση ἀγαθοεργῶν σκοπῶν, τούς ὁποίους πολλαπλασίασε μετά τόν θάνατο τοῦ συζύγου της.

Ἕνας ἀπό τούς ἀγαθοεργούς σκοπούς της ἦταν καί ἡ φροντίδα της γιά τήν τιμή τῆς μνήμης τῶν Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, πού θανατώθηκαν τό 320 στή Σεβάστεια τῆς Ἀρμενίας. Συγκεκριμένα ἡ Ἐμμέλια φρόντισε νά συγκεντρώσει τά ὀστᾶ τῶν μαρτύρων σέ εἰδική θήκη (λάρνακα), νά τήν τοποθετήσει σέ ἕναν ναΐσκο (σηκό), καί νά ἐγκαινιάσει «τήν ἐπί τοῖς λειψάνοις πανήγυριν τήν πρώτην».

Ὁ χρόνος πού ἔγινε τό πανηγύρι πρέπει, σύμφωνα μέ τά λόγια τοῦ ἁγίου Γρηγορίου, νά τοποθετηθεῖ λίγα ἔτη μετά τό 345, δηλαδή 25-30 περίπου χρόνια μετά τήν ἐκδημία τῶν Τεσσαράκοντα Μαρτύρων. Τό συμπέρασμα αὐτό συνάγεται ἀπό δύο ἐνδεχομένης ἀξίας στοιχεῖα. Τό πρῶτο συνδέεται μέ τό γεγονός ὅτι δέν ἀναφέρεται σύμπραξη τοῦ συζύγου τῆς Ἐμμελίας στό ἱερό αὐτό ἔργο. Θυμίζουμε ὅτι ὁ σύζυγος πρέπει νά πέθανε λίγο μετά τό 345. Τό δεύτερο στοιχεῖο στηρίζεται στήν ὁμολογία τοῦ ἰδίου τοῦ ἁγ. Γρηγορίου ὅτι, τότε πού συνέβη ἡ πρώτη «πανήγυρης», ὅπου καί διέπραξε τή σχετική ἀταξία, ἦταν «ἔτι νέος». Ἐπειδή στόν θάνατο τοῦ πατέρα του ὁ ἅγ. Γρηγόριος ἦταν λίγο μεγαλύτερος ἀπό 10 ἐτῶν, μποροῦμε νά ὑποθέσουμε ὅτι ἡ ἡλικία τοῦ Γρηγορίου στά ἐγκαίνια τῆς τιμῆς τῶν λειψάνων τῶν Τεσσαράκοντα Μαρτύρων θά ἦταν γύρω στά 15 χρόνια.

Καιρός νά δοῦμε τώρα τό σχετικό περιστατικό, σύμφωνα μέ τή μαρτυρία τοῦ ἁγ. Γρηγορίου.

Γιῶργος Παπαθανασόπουλος, Στόν ἀπόηχο τῆς Ἱεραρχίας γιά τό Οὐκρανικό (Μέρος Θ΄). Οἱ Ρῶσοι καί τό Αὐτοκέφαλο τῆς Οὐκρανίας

Στον απόηχο της Ιεραρχίας για το Ουκρανικό (Μέρος Θ΄)

Οι Ρώσοι και το Αυτοκέφαλο της Ουκρανίας

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Ένας χρόνος έχει περάσει από την επίδοση του Τόμου Αυτοκεφαλίας στους σχισματικούς της Ουκρανίας από τον Οικ. Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο. Από τότε προκλήθηκε σχίσμα εντός της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Στην αρχή το Πατριαρχείο της Μόσχας διέκοψε την Κοινωνία με το Οικ. Πατριαρχείο και στη συνέχεια με την Εκκλησία της Ελλάδος και με το Πατριαρχείο της Αλεξανδρείας, που ακολούθησαν το Φανάρι και αναγνώρισαν τους σχισματικούς. Έως σήμερα οι υπόλοιπες δέκα τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες (Πατριαρχεία Αντιοχείας, Ιεροσολύμων, Σερβίας, Ρουμανίας, Βουλγαρίας και Γεωργίας και οι Αυτοκέφαλες Εκκλησίες Κύπρου, Πολωνίας, Αλβανίας και Τσεχίας – Σλοβακίας) δεν έχουν αναγνωρίσει τους σχισματικούς. Για να επανέλθει η ενότητα οι δέκα εν λόγω Εκκλησίες και Μητροπολίτες της Εκκλησίας της Ελλάδος ζήτησαν να συγκληθεί Πανορθόδοξη Σύνοδος. Το αίτημα δεν έγινε δεκτό από το Φανάρι.

Για το θέμα της αυτοκεφαλίας της Ουκρανίας στη συνεδρίαση της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, τον περασμένο Οκτώβριο, ο Σεβ. Λαρίσης κ. Ιερώνυμος αναφέρθηκε στο πόνημα του αείμνηστου Μητροπολίτη Πισιδίας Μεθοδίου (Φούγια) «Περί των Ουκρανικών Αυτοκεφάλων» και επανέλαβε την αναφορά του εις συνέντευξή του, η οποία δημοσιεύθηκε σε ιστοσελίδα της Λάρισας, στις 31 Οκτωβρίου 2019. Σε αυτήν ο Σεβ. σημείωσε ότι ο αείμνηστος Μητρ., το 1955, στην εν λόγω μονογραφία του υποστήριξε ότι αίτημα των Ουκρανών για αυτοκεφαλία υπήρξε από το 1917.

Επιγραμματικά γράφονται λίγα σχόλια για το πόνημα του αειμνήστου Μητρ. Πισιδίας. Στη Σοβιετική Ένωση ουκρανικό εκκλησιαστικό ζήτημα μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο δεν ετέθη έως το 1992. Η απόφαση του Οικ. Πατριαρχείου περί της αναγνώρισης των σχισματικών ως Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ουκρανίας είναι του 2018. Πρόβλημα υπήρχε με την πολυδιάσπαση των Ουκρανών Επισκόπων της διασποράς. Περί το 1970 στις ΗΠΑ υπήρχαν τρεις ξεχωριστές ουκρανικές δικαιοδοσίες και μία στον Καναδά.

Ἡ Βάπτισις τοῦ Χριστοῦ καί ἡ δική μας Βάπτισις

Η ΒΑΠΤΙΣΙΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

ΚΑΙ Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΒΑΠΤΙΣΙΣ

του Aειμνηστου Ομολογητού Θεολόγου Νικολάου Σωτηροπούλου

ΤΗΝ 6η Ιανουαρίου η Εκκλησία εορτάζει μία από τις μέγιστες και λαμπρότατες εορτές της, την εορτή της βαπτίσεως του Χριστού και της φανερώσεως της Αγίας Τριάδος. Κατά το απολυτίκιο της εορτής, « Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου, Κυριε, η της Τριάδος εφανερώθη προσκύνησις». Οταν, Κυριε, βαπτιζόσουν στον Ιορδάνη, φανερώθηκε η Τριας, ο Πατήρ, ο Υιός και το Αγιον Πνεύμα, και αφού φανερώθηκε, ότι ο Θεός είνε Τριαδικός, φανερώθηκε, ότι πρέπει να προσκυνούμε, να λατρεύωμε, Τριάδα.

Η βάπτισι του Χριστού ήταν ταπείνωσι του ενανθρωπήσαντος Θεού για τη σωτηρία ημών των εγωιστών και εξ αιτίας του εγωισμού αμαρτωλών ανθρώπων. Αλλ η βάπτισι του Χριστού ήταν και παράδειγμα για τη δική μας βάπτισι. Αν ο αναμάρτητος βαπτίσθηκε για μας τους αμαρτωλούς, πόσο μάλλον πρέπει να βαπτιζώμεθα εμείς οι ίδιοι οι αμαρτωλοί. Γι αυτό ο Κυριος μίλησε για αναγέννησι του ανθρώπου «εξ ύδατος και Πνεύματος» ( Ιωάν. γ´ 5), ο πρόδρομος Ιωάννης κήρυξε για βάπτισμα από τον Κυριο «εν Πνεύματι Αγίω» (Μαρκ. α´ 8, Ιωάν. α´ 33), «εν Πνεύματι Αγίω και πυρί» (Ματθ. γ´ 11, Λουκ. γ´ 16), και ο ίδιος ο Κυριος μίλησε για βάπτισμα «εν Πνεύματι Αγίω» (Πραξ. α´ 5, ια´ 16).

Προτού δε αναληφθή στον ουρανό ο Κυριος, έδωσε στους Αποστόλους αυτή την εντολή: «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς τηρείν πάντα όσα ενετειλάμην υμίν» (Ματθ. κη´ 19 – 20). Πηγαίνετε και κάνετε μαθητές (χριστιανούς) όλα τα έθνη με το να τους βαπτίζετε στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, με το να τους διδάσκετε να τηρούν όλα όσα σας είπα. Με τους άλλους λόγους του περί αναγεννήσεως του ανθρώπου «εξ ύδατος και Πνεύματος» και περί βαπτίσεως «εν Πνεύματι Αγίω», κυρίως δε με την ειρημένη εντολή προ της αναλήψεώς Του ο Κυριος συνέστησε, ίδρυσε, το χριστιανικό βάπτισμα, βασικό μυστήριο της Εκκλησίας, με το οποίο ο άνθρωπος γίνεται μαθητής, χριστιανός, και μέλος της Εκκλησίας.

Κατά την εντολή του Κυρίου εμείς είμεθα βαπτισμένοι «εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος». Αλλ έχουμε συνειδητοποιήσει τι σημαίνει αυτός ο λόγος του Κυρίου, με τον οποίο ο λειτουργός του Υψίστου μας βάπτισε και γίναμε χριστιανοί και μέλη της Εκκλησίας;

Διακήρυξη κατά τῶν ἐκτρώσεων

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΚΤΡΩΣΕΩΝ 67 ΙΑΤΡΩΝ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ 

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΛΛΗΨΗ

Σύμφωνα με τα τελευταία Ιατρικά Δεδομένα, το έμβρυο είναι τέλειος άνθρωπος από την πρώτη στιγμή της σύλληψής του.

Συνεπώς οποιαδήποτε έκτρωση σε οποιοδήποτε στάδιο της εγκυμοσύνης και αν γίνει και με οποιαδήποτε δικαιολογία, είναι ΦΟΝΟΣ ΕΚ ΠΡΟΜΕΛΕΤΗΣ. Το έμβρυο έχει τα ίδια δικαιώματα με οποιοδήποτε παιδί ή ενήλικα Άνθρωπο, γι΄αυτό η πολιτεία έχει καθήκον να το προστατεύσει και να του εξασφαλίσει τα δικαιώματά του. 

1) Πέτρος Ιωάννου Ειδικός Μαιευτήρας Χειρούργος Γυναικολόγος 

2) Κυριακίδης Σάββας ειδικός Μαιευτήρας Χειρούργος Γυναικολός 

3) Σαλώμη Σάββα-Παφίτη ειδικός Παιδίατρος 

4) Ελένη Κούκου ειδικός Μικροβιολόγος 

5) Σάββας Σάββα ειδικός Παθολόγος 

6) Πέτρος Πέτρου ειδικός Παιδίατρος 

7) Γιάννης Πίκης ειδικός Παιδίατρος 

8) Νίκη Ελευθερίου ειδικός Παιδίατρος 

9) Νίκη Παλαιομιλήτου ειδικός Παιδίατρος 

10) Μηνάς Πίκης ειδικός Οφθαλμίατρος 

11) Ιωάννης Π''δόπουλος ειδικός Καρδιολόγος 

Τό ἄφημα στόν Θεό κατά τήν ἀσθένεια, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου_16-5-19, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

118. Τό ἄφημα στόν Θεό κατά τήν ἀσθένεια, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου_16-5-19, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

Ἡ μετάνοια τοῦ ἀνθρώπου νικάει καί ἀφοπλίζει τό σπαθί τῆς δικαιοσύνης τοῦ Θεοῦ.

❈ Όταν ήρθε ο Χριστός στον κόσμο, ζήτησε κάτι από τον άνθρωπο; Του ζήτησε κεριά, του ζήτησε λιβάνια, του ζήτησε ελεημοσύνη; 

Τίποτα από όλα αυτά. Τις αμαρτίες του ζήτησε και τη μετάνοιά του.

Το πρώτο πράγμα που κήρυξε ο Χριστός, όπως και ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, δεν ήταν αγαθοεργία, αλλά μετάνοια. Εάν θέλουμε να μην κολαστούμε, πρέπει να μετανοήσουμε, διότι η μετάνοια του ανθρώπου νικάει και αφοπλίζει το σπαθί της δικαιοσύνης του Θεού.

Ἡ εὐτυχία βρίσκεται μέσα στόν ἴδιο σας τόν ἑαυτό καί μακάριος εἶναι ὁ ἄνθρωπος πού τό κατάλαβε αὐτό

Μήπως έχασε την παρρησία της προς τον Θεό; Μήπως η συνείδηση διαμαρτύρεται για παράβαση των εντολών Του; Μήπως σας κατηγορεί για αδικίες, για ψέμματα, για παραμέληση των καθηκόντων προς τον Θεό και τον πλησίον;

16 Ἰανουαρίου. Ἡ προσκύνησις τῆς τιμίας ἁλύσεως τοῦ ἀποστόλου Πέτρου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Ἀποστόλου. Σαβ. δ΄ ἑβδ. Πράξ. (Πρξ. ιβ΄ 1 - 11).

Πραξ. 12,1         Κατ᾿ ἐκεῖνον δὲ τὸν καιρὸν ἐπέβαλεν Ἡρῴδης ὁ βασιλεὺς τὰς χεῖρας κακῶσαί τινας τῶν ἀπὸ τῆς ἐκκλησίας.

Πραξ. 12,1                Κατά τον καιρόν εκείνον, ο βασιλεύς Ηρώδης Αγρίππας, άπλωσε τα χέρια και επιασε μερικούς από τους πιστούς της Εκκλησίας, δια να τους κακοποιήση.