Μαρτυρικό φρόνημα (ὁμιλία σέ παιδιά), 29-5-2010, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Μαρτυρικό φρόνημα (ὁμιλία σέ παιδιά), 29-5-2010, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ὀρθόδοξη Θεραπευτική http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

Ἡ πνευματική τροφή καί οἱ τρεῖς θεραπεῖες πού ἔκανε ὁ Χριστός (ὁμιλία σέ κορίτσια), 3-7-2010, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ πνευματική τροφή καί οἱ τρεῖς θεραπεῖες πού ἔκανε ὁ Χριστός (ὁμιλία σέ κορίτσια),
3-7-2010, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ὀρθόδοξη Θεραπευτική http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

Σύντομος δρόμος πρός ἀπόκτηση τῶν ἀρετῶν καί ἀποχή τῶν παθῶν: ὅσιος Πέτρος ὁ Δαμασκηνός

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός

Τίποτε άλλο δεν σκοτίζει το νου, λέει ο Μέγας Βασίλειος, όσο ή πονη­ρία, και τίποτε δε φωτίζει το νου, όσο η ανάγνωση στην ησυχία. Τίποτε δεν οδηγεί πιο γρήγορα στον πόνο της ψυχής, όσο η ενθύμηση του θανάτου. Τί­ποτε δεν οδηγεί σε αφανή προκοπή, όσο η αύτομεμψία και το κόψιμο των θελημάτων ούτε σε αφανή απώλεια, όσο η οίηση και ή αυταρέσκεια- τίποτε δεν προξενεί την αποστροφή του Θεού και την τιμωρία του άνθρωπου, όσο ο γογγυσμός- ούτε την ευκολία στην αμαρτία, όσο η σύγχυση και ή πολυλο­γία. Δεν υπάρχει άλλος συντομότερος δρόμος για την απόκτηση της αρετής, από τη μόνωση και τη συγκέντρωση του νου. Ούτε για την ευγνωμοσύνη και την ευχαριστία, από τη μελέτη των δωρεών του Θεού και των δικών μας α­μαρτιών. Ούτε για την αύξηση των ευεργεσιών, από τον έπαινό τους. Τίπο­τε άλλο δεν προσφέρει τόσο συχνά σωτηρία ακούσια, όσο οι πειρασμοί. Ούτε υπάρχει πιο σύντομος δρόμος προς το Χριστό, δηλαδή προς την απάθεια και τη σοφία του Πνεύματος, από το βασιλικό δρόμο, εκείνον δηλαδή πού σε όλα απέχει από υπερβολές και ελλείψεις. Ούτε άλλη αρετή μπορεί να επιτύ­χει το θείο θέλημα τόσο, όσο ή ταπεινοφροσύνη και ή εγκατάλειψη κάθε δι­κού μας νοήματος και θελήματος. Ούτε υπάρχει άλλος συνεργός σε κάθε κα­λό έργο, σαν την καθαρή προσευχή. Ούτε άλλο εμπόδιο για απόκτηση των αρετών, σαν τον περισπασμό και το μετεωρισμό της διάνοιας, έστω κι αν εί­ναι σε πολύ μικρό βαθμό.

Όση καθαρότητα έχει κανείς, τόσο φαίνεται ότι αμαρτάνει πιο πολύ, γιατί βλέπει. Και όσο πιο πολύ αμαρτάνει, τόσο σκοτίζεται, και ας φαίνεται ότι έχει καθαρότητα. Και πάλι, όση γνώση έχει, τόσο φαίνεται σαν να μην έχει. Και όσο δε γνωρίζει την άγνοια του και τη μερική πνευματική του γνώση, τόσο νομίζει πώς είναι γνωστικός. Και όσο υπομένει τις θλίψεις ό αγωνιστής, στο βαθμό αυτό θα νικήσει τον εχθρό. Και όσο καλό αγωνίζεται κανείς να κάνει σε μία ήμερα, τόσο χρεωστεί όλες τις ήμερες της ζωής του, λέει ο άγιος Μάρκος*. Αν δηλαδή δική του είναι ή δύναμη και ή προθυμία, ή χάρη είναι του Θεού. Και γι’ αυτό, αφού μπορούσε όταν ήρθε ή χάρη, τί καύχηση μπορεί να έχει ο άνθρωπος αυτός; Επειδή νομίζει ότι μπορεί μόνος του να κάνει κάτι καλό, και κατακρίνει άδικα εκείνους πού δεν μπορούν. Εκείνος πού απαιτεί κάτι από τον πλησίον του, είναι πιο δίκαιο να απαιτεί από τον εαυτό του μάλλον. Όπως εκείνοι πού αμαρτάνουν οφείλουν να τρέμουν γιατί παρόργισαν το Θεό, έτσι και αυτοί πού τους σκέπασε και τους φύλαξε ή χάρη για την αδυναμία τους και την ετοιμότητα τους προς απόγνωση, οφεί­λουν να τρέμουν περισσότερο γιατί χρεωστούν πολλά. Και όσο μεγάλος γκρεμός είναι ή άγνοια των Γραφών, λέει ο άγιος Επιφάνειος, τόσο μεγαλύτερο κακό είναι ή εν γνώσει παράβαση.

Γέροντας Τίτος, ὁ διά βίου διάκονος

Έξω χιονίζει από το πρωί. Πρέπει να πέρασε την πόρτα. Πρόλαβε κατά το μεσημέρι κι έφτασε στην Εκκλησία. «Η γέννησή σου Χριστέ ο Θεός». Κάθησε κάτω από το εικόνισμα. Ενα παράπονο τον έπιασε μέσα του. Χριστούγεννα κι αυτό ς ήταν και πάλι μόνος. Πόσα χρόνια; Είχαν περάσει από το 67 πέντε ολόκληρα χρόνια.

Δεν κάθισε πολύ. Το χιόνι έπεφτε και θα έκλεινε και την πόρτα από την παράγκα. Έφτασε μέσα κι έκλεισε καλά. Λίγο ψωμί είχε κρατήσει, νερό θα έκανε από το χιόνι. Κάτι ξύλα είχε στοιβάξει, θα περνούσε. Έφτασε 12 η ώρα κι αυτός προσεύχονταν. Κρύωνε πολύ. Κάθισε δίπλα στα κάρβουνα. Ο ύπνος τον πήρε όπως τον τότε στην αγκαλιά της μάνας του.

Κρυφτείτε άκουσε την φωνή του πατέρα. Κρυφτείτε μην έρθουν και σας πάρουν. Έρχονταν οι αντάρτες και παίρναν μικρά παιδιά. Δεν φοβόνταν. Κρυφτήκανε όπως παίζανε κρυφτό στο δρόμο τα απογεύματα. Το μόνο που τους ένοιαζε είναι λίγο φαγάκι. Ο πατέρας σοβατζής ήρθε από τον Πόντο. Πριν από τον πόλεμο έβγαζε μεροκάματο. Στο πόλεμο ποιος να κτίσει σπίτι η να κάνει μερεμέτια; Έσκυψε το κεφάλι του και ζητιάνευε. Δέκα στόματα περιμένανε από αυτόν. Ένα βράδυ γύρισε σπίτι και το μόνο που είχε στα χέρια του ήταν ένα ξερό κομμάτι ψωμί. Τα παιδιά τρέξανε στο ψωμί. Ο πατέρας στη γωνιά έκλαιγε.

Έφτασε εννιά χρονών. Είχε μεγαλώσει πια. «Θέλω λεφτά» είπε στον πατέρα. «Τι να τα κάνεις;» «Θα δεις» Του έδωσε πέντε χιλιάδες όσα είχε στην τσέπη του. Τέσσερις χιλιάδες αγόρασε στραγάλια ένα χιλιάρικο εφημερίδες. Ξεκίνησε από ένα πανηγύρι . Τα πούλησε έβγαλε 7 χιλιάδες. Του χτύπησε την πλάτη ο πατέρας. «Θα τα καταφέρεις» του είπε. Πήγαινε με τα πόδια από πανηγύρι σε πανηγύρι. Πήρε μηχανάκι μετά αυτοκίνητο και το εμπόριο μεγάλωσε. Το μαγαζί του αδελφού που το παράτησε το πήρε και άφησε τον πατέρα να το δουλεύει κι αυτός έτρεχε στα χωριά. Κατάφερε να παντρέψει τα κορίτσια. Τους μάζεψε 500 χρυσές λίρες προίκα. Αλλά αυτά δεν του φτάνανε. Κάτι άλλο γύρευε αλλά τι δεν ήξερε. Του έλεγε η μάννα του να παντρευτεί δεν ήθελε αυτός.

Μια χρονιά την θυμόταν εκείνη τη χρονιά ήταν δεκαπενταύγουστος έφτασε στην Ξενιά. Είχε ακούσει ιστορίες για αυτή πολλές. Πολύ παλιό μοναστήρι. Από κει ξεκίνησε ο Αθανάσιος Διάκος για να πάει στην Αλαμάνα. Πολλοί μοναχοί είχαν περάσει από κει, είχε λέει πολλά κελιά και καλογέρους. Στην κατοχή έδωσε ότι είχε στον κόσμο που πεινούσε. Η Παναγία Ξενιά, «των ακρίδων διολέσασα σμήνος το ολέθριον και τους πόρρω και εγγύς πάσι δώσασα την ίασιν» Το μοναστήρι το είχαν κάψει οι Ιταλοί. Δεν είχε μείνει πλέον τίποτα. Η εκκλησιά και μια παράγκα.

Γέρων Σταμάτης, πρώην ληστής στά Καρούλια τοῦ Ἁγίου Ὄρους

Ο ληστής αυτός, ο Σταμάτης, είχε μεγάλη δράση στα περίχωρα της Χαλκιδικής και κατά καιρούς φαίνεται πως έκανε ληστείες και μέσα στο Άγιον Όρος.

Μια μέρα αποφάσισε, με δυο παλληκάρια του, να ληστέψει ένα από τα κελλιά, που βρίσκεται σε κάπως μακρινή απόσταση από τις Καρυές και είναι μεμονωμένο από τα άλλα γύρω κελλιά. 

Το κελλί αυτό ανήκει σαν εξάρτημα στην Ιερά Μονή του Παντοκράτορα και έχει εκκλησία έπ” ονόματι του Αγίου Γεωργίου του «Φανερωμένου», είναι πολύ παλιό και όπως μου διηγήθηκαν: 

Ό σεβαστός Γέροντας μου Ιωακείμ Μοναχός και τελευταία με βεβαίωσαν και ή συνοδεία των αδελφών Δανιηλαίων, που και αυτοί είχαν ακούσει την υπόθεση αυτή από τους Γεροντάδες τους, και εκείνοι από τον πάππου τους, Γέροντα Δανιήλ τον πρώτον, ότι πριν από 200 χρόνια πήγε ό ληστής αυτός να ληστέψει το κελλί αυτό που είχε φήμη πως ήταν ένα από τα πιο πλούσια κελλιά των Καρυών.Όπως είναι γνωστό, στα χρόνια της Τουρκικής σκλαβιάς, όλα τα βουνά της Πατρίδας μας ήταν γεμάτα από ληστές και ληστοσυμμορίες.Οι ληστές αυτοί κατασκόπευσαν και έμαθαν πως στο κελλί αυτό μένουν δύο γεροντάκια αδύνατα και έχουν χρήμα πολύ. Τούτο παρακίνησε τους ληστές να κάνουν την επιχείρηση της ληστείας τους.Τα μεσάνυχτα πήγαν στο κελλί αυτό, χτύπησαν την πόρτα. Μια φωνή ακούστηκε από μέσα να ρωτάει ποιος είναι που κτυπά την πόρτα; και τι θέλει τέτοια ώρα; 

Οι ληστές δεν μίλησαν -παρά επέμεναν να χτυπούν την πόρτα και προστακτικά ο αρχηγός τους Σταμάτης είπε: Ανοίχτε μας είμαστε ξένοι και θέλουμε να φιλοξενηθούμε.

Ένα παλληκάρι τους άνοιξε την πόρτα και τους ρώτησε τι θέλετε τέτοια ώρα; 

Γιατί ήρθατε εδώ; 

Αυτοί όπως ήταν αρματωμένοι είπανε θέλουμε τον Γέροντα, είναι ανάγκη, παραξενεύτηκαν όμως που είδαν πως στο κελλί αυτό υπάρχει και νέος, διότι αυτοί γνώριζαν πως μόνο δύο γέροι άρρωστοι μένουν εκεί, ο νέος που βρέθηκε; 

ΣΟΚ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ: ΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ΣΑΝ "ΒΟΡΕΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ" ΤΑ ΣΚΟΠΙΑ! Ντοκουμέντα

Το "Φανάρι" του Γένους, το σεπτό Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, ο Φάρος της Ρωμιοσύνης, ο προμαχώνας του Ελληνισμού που πριν 100 χρόνια έσωσε την Μακεδονία από τους Κομιτατζήδες, ολισθαίνει σε μέγα ατόπημα, αναγνωρίζοντας το κράτος των πλαστογράφων με την απαράδεκτη ονομασία της άθλιας Συμφωνίας των Πρεσπών, που εμπεριέχει τον ελληνικό και αιματοβαμμένο όρο ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ! Ονομασία που οποία καταδίκασε και συνεχίζει να καταδικάζει σύσσωμος ο ελληνικός κόσμος σε κάθε γωνιά και στασίδι της γης!

Ἡ χριστιανή σύζυγος καί μητέρα στήν σύγχρονη ἐποχή

Για οτιδήποτε συμβαίνει στην κάθε εποχή και χρονολογία, υπάρχει η αιτία. Το γιατί και πώς σήμερα ζούμε σε μία αντιανθρώπινη κοινωνία, εμείς ως ορθόδοξοι Χριστιανοί, θα βρούμε τις απαντήσεις στο διαχρονικό και αλάθητο βιβλίο της ζωής, που δεν είναι άλλο από την Αγία γραφή.

Ας δούμε τι μας υπόσχεται ο Θεός στον ψαλμό 127’ στίχους 1,2,3 και 4.

Μακάριοι πάντες οι φοβούμενοι τον Κύριο.

Τους πόνους των καρπών σου φάγεσαι. Μακάριος εί και καλώς έσται.

Τότε και μόνον τότε θα έχεις την πραγματικήν χαράν, όταν μια οικογένεια χωρίς προβλήματα θα υμνεί και θα δοξάζει τον Θεόν. Τότε «η γυνη σου ως άμπελος ευθυνούσα εν τοις κλίτεσι της οικίας σου, οι υιοί σου ως νεόφυτα ελεών κύκλω της τραπέζης σου. Ιδού πως ευλογήσεται άνθρωπος ο φοβούμενος τον Κύριον» Και είπεν ο Θεός: Ου καλόν είναι τον άνδρα μόνον επί της Γης. Και έπλασε εκ της πλευράς του γυναίκα να την έχη βοηθό. Σήμερον αδελφοί μου, παρατηρείται το κίνημα του φεμινισμού για το οποίον όλοι γνωρίζουμε…

Τα αποτελέσματα γνωστά. Αντί της μητρότητας, η καριέρα… αντί της μητρικής αγκαλιάς, οι παιδικοί σταθμοί και η <<γυναίκα που προσέχει το μωρό>>…

Αλήθεια! Που πήγε η μητρική στοργή κι η αγάπη; Θυσιάστηκε για να <<ελευθερωθεί>> η μητέρα – σύζυγος από την οικογένεια της, και να σκλαβωθεί σε ένα χώρο εργασίας. Είναι λυπηρό και σ’ αυτό συμφωνούν όλοι οι ψυχολόγοι πως το παιδί όταν στερηθεί την αγάπη της μάνας θα φέρει στο υπόλοιπο της ζωής του διάφορα ψυχολογικά προβλήματα. Αν όμως η κάθε χριστιανή γυναίκα έχει ως πρότυπο την Παναγία μητέρα, θα δει πως η μάνα η αληθινή, δεν αφήνει το παιδί της, αλλά πάντα το ενδυναμώνει ψυχή τε και σώματι στην αγκαλιά της ποτίζοντας το με στοργή κι αγάπη!!! Εδώ γεννάται όμως ένα μεγάλο ερώτημα. Γιατί η κακούργα αυτή παγκοσμιοποίηση θέλησε να στερήσει στα παιδιά την φροντίδα και την στοργή από την μητέρα τους;;; Δύο αγαθά που εξ αποστάσεως δεν δίδονται;

Ξεκινά λοιπόν η χριστιανή μητέρα και σύζυγος για την ποθητή εργασία – καριέρα και αφού εγκαταλείπει την οικογένεια που ο Θεός της έδωσε, εγκαταλείπει και το λόγο του Θεού. Θα ντυθεί χωρίς να ρωτήσει τη μάνα Παναγία αν το ντύσιμο της αρέσει στον υιό της και Θεό μας, και δεν θα ρωτήσει διότι η μόνη μέριμνα θα είναι, αν θα αρέσει στον εκτός της οικογένειας κόσμο. Ο κύριος όμως μας λέει πώς <<όποιος αγάπησε τον κόσμο εμίσησεν εμένα, κι όποιος αγάπησεν εμένα εμίσησεν τον κόσμο>>. (Προς αποφυγή παρεξηγήσεως να πούμε πώς όταν η Αγία Γραφή ομιλεί για κόσμο εννοεί τα κοσμικά, τα ενάντια προς το λόγο του θεού δρώμενα).

Πάμε τώρα να δούμε τι παραγγέλνει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος.

Λέει στην γυναίκα:

Ἡ ἀντίπερα ὄχθη

Η αντίπερα όχθη

Αντώνιος Μπάγιος, φοιτητής Νομικής

Πρόσφατα μια Κυριακάτικη εφημερίδα με εξώφυλλο της και πηγαίνοντας, μάλλον, κόντρα στο εν πολλοίς επιβεβλημένο ρεύμα, που επικρατεί απέναντι στο κρίσιμο ζήτημα της έκτρωσης, δημοσίευσε στο εξώφυλλο της την ελπιδοφόρο προσπάθεια του κινήματος «Αφήστε με να ζήσω!». Μίας δράσης που υποστηρίζει το δικαίωμα στη ζωή του εμβρύου, τιμώντας με τον τρόπο αυτό την καθιερωθείσα από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδας ημέρα «αγεννήτου παιδιού». 

Όπως αναμενόταν, η δημοσίευση αυτή δίχασε την κοινή γνώμη και αποτέλεσε αφορμή έναρξης μια συζήτησης ευρύτερης, νομικής και βιοηθικής πάνω ακριβώς στο θέμα της άμβλωσης. Μάλιστα, διεφάνη μια τάση μεροληψίας από τα ΜΜΕ με προβολή μόνο των θέσεων όσων τασσόταν υπέρ των εκτρώσεων. Οι δε υποστηρικτές της άποψης αυτής εμφανίστηκαν σφόδρα επιθετικοί και παρουσίαζαν ως ‒ πάνω-κάτω ‒ παλιάνθρωπο, όποιον εξέφραζε θέση κατά της αμβλώσεως.

Το παρόν άρθρο θα αποδείξει, με αμιγώς νομική επιχειρηματολογία, το παράλογο των απόψεων υπέρ της άμβλωσης και το παράνομο‒αντισυνταγματικό της άμβλωσης καθεαυτής ως υλικής ενέργειας. Ξεκινώντας, το κύριο νομικό επιχείρημα της υποστηριζούσης το δικαίωμα στην έκτρωση πλευράς ήταν και είναι η επίκληση του δικαιώματος προς ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας του ανθρώπου (της γυναίκας εν προκειμένω) κατά την 57 ΑΚ, το οποίο συνταγματικά κατοχυρώνεται στο άρθρο 2 του Συντάγματος. Σύμφωνα με τους υποστηρικτές του δικαιώματος στην έκτρωση, τα άρθρα αυτά αποτελούν τη νομική βάση που δίδει στη γυναίκα την ευχέρεια μέσω και της αντίστοιχης ρύθμισης νόμου, να μεταχειρίζεται ελεύθερα το σώμα της. Η άποψη αυτή είναι νομικά ατελής, μεροληπτική, ελλιπής και αβάσιμη για λόγους, οι οποίοι θα αναπτυχθούν παρακάτω.

Η αποδόμηση της ως άνω επιχειρηματολογίας πρέπει να ξεκινήσει με μια κρίσιμη για τη συνέχεια παραδοχή, συνομολογούμενη τόσο από την ιατρική επιστήμη, όσο και από τους υποστηρικτές των απόψεων εκατέρωθεν, αλλά και φυσικά από την Εκκλησία, την παραδοχή δηλαδή ότι το έμβρυο κατά την ιατρική έννοια του όρου αποτελεί ανθρώπινη οντότητα, η οποία κυοφορείται από την έγκυο γυναίκα.

Τουλάχιστον ἰσορροπία

«Να σκέφτεστε τον Θεό τουλάχιστον όσο σκέφτεστε τους ανθρώπους.

Να φοβάστε τον Θεό τουλάχιστον όσο φοβάστε τους ανθρώπους.

Να σκέφτεστε τον Θεό τουλάχιστον όσο σκέφτεστε τους ανθρώπους.

Να σέβεστε τον Θεό τουλάχιστον όσο σέβεστε τους ανθρώπους.

Να παρακαλείτε τον Θεό τουλάχιστον όσο παρακαλείτε τους ανθρώπους.

Να ελπίζετε στον Θεό τουλάχιστον όσο ελπίζετε στον ανθρώπους.

Να ζητάτε βοήθεια από τον Θεό τουλάχιστον όσο ζητάτε βοήθεια από τους ανθρώπους.

... σκοτώνω τήν ὥρα μου..

«... σκοτώνω την ώρα μου..»

...Ο Θεός μας προσθέτει χρόνο στη ζωή μας, για να απαλλάξουμε την ψυχή μας από το βάρος της αμαρτίας. Δεν μας δίνει ο Θεός χρόνο για τους αρραβώνες και τους γάμους, ούτε για ταξίδια και τις επιτυχίες, για τίποτα! Και έχεις τον άλλο να παίζει τάβλι και να λέει:

- Να, σκοτώνω την ώρα μου!

σπαταλάς το χρόνο σου στο καφενείο;

Μήν ξεχνᾶς ποτέ

Αγάπησε, αγάπησε τον Κύριο! Και μην ξεχνάς ποτέ: Απόδειξη της αγάπης σου προς Αυτόν είναι η τήρηση των εντολών Του. 

Αρχή της αγάπης σου είναι η τελωνική ταπείνωση. Πλήρωμα της αγάπης σου είναι η νίκη κατά των δαιμονικών παθών και η κάθαρση της καρδιάς σου. 

20 Ἰανουαρίου. ♰ Εὐθυμίου ὁσίου τοῦ μεγάλου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Τοῦ ὁσίου. Κυρ. ιε΄ ἐπιστ. (Β΄ Κορ. δ΄ 6 - 15).

Β Κορ. 4,6          ὅτι ὁ Θεὸς ὁ εἰπὼν ἐκ σκότους φῶς λάμψαι, ὃς ἔλαμψεν ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν πρὸς φωτισμὸν τῆς γνώσεως τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ ἐν προσώπῳ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Β Κορ. 4,6                Και τούτο, διότι ο Θεός, ο οποίος κατά τους χρόνους της δημιουργίας διέταξε να λάμψη φως αντί του σκότους που υπήρχε τότε, αυτός έλαμψεν εις τας καρδίας μας και τας εφώτισεν, όχι μόνον δια να γνωρίσωμεν ημείς, αλλά δια να μεταδώσωμεν και στους άλλους φωτεινήν και καθαράν την γνώσιν της δόξης του Θεού, η οποία δόξα εφανερώθη δια του Ιησού Χριστού.