6. Ἡ ἀγάπη πρός τούς κακούς, 31-1-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

6. Ἡ ἀγάπη πρός τούς κακούς -Ἁγ. Ἰωάννου Χρυσοστόμου, Παιδαγωγική ἀνθρωπολογία (Β. Χαρώνη), 31-1-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, Πετριά Σκύδρας. Ζωντανή μετάδοση,http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τή μετάνοια († Γέροντας Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης)

Η αμαρτία είναι φωτιά. Και οι κρουνοί που σβήνουν αυτή την φωτιά, είναι οι κρουνοί της μετανοίας. Αν πιάσει φωτιά το διπλανό σπίτι, δεν θα τρέξεις και εσύ για να σβήσει η φωτιά; Αν αδιαφορήσεις, η φωτιά θα επεκταθεί και στο δικό σου σπίτι.

Έτσι δεν μπορείς ν’ αδιαφορήσεις όταν ο άλλος καίγεται από τη φωτιά της αμαρτίας. Ρίξε τα δάκρυά σου για να σβεσθεί η φωτιά. Αν αδιαφορήσεις, θα έχεις και συ κρίμα, αμαρτία. Κι αν όχι μόνο αδιαφορήσεις, αλλά γελάς κιόλας και σχολιάζεις την αμαρτία του άλλου και την διαπομπεύεις, τότε πια θα επιτρέψει ο Θεός να πέσεις και εσύ, και η φωτιά της δικής σου αμαρτίας μπορεί να είναι ο προθάλαμος της κολάσεως, κατά τον ιερό Χρυσόστομο.

Επιμένει ο ιερός Χρυσόστομος, ότι πρέπει να θρηνούμε για τα αμαρτήματα των άλλων, αν αληθινά τους αγαπάμε. Αν ο άλλος βρίσκεται στο στόμα του λύκου, θα τον αφήσουμε να κατασπαραχθεί; Αν ο άλλος κινδυνεύει να πνιγεί, θα τον αφήσουμε να καταποντισθεί;

Η μετάνοια εξαλείφει όλα τα αμαρτήματα. Έχουμε δύο πραγματικότητες: η μία είναι η φιλανθρωπία του Θεού, η άλλη είναι η αμαρτωλότητα του ανθρώπου. Σας ερωτώ: Ποια από τις δύο είναι μεγαλύτερη; Τα αμαρτήματά μας, όσα κι αν είναι, είναι ορισμένα και συγκεκριμένα. Η Φιλανθρωπία του Θεού είναι άπειρη, αμέτρητη.

Ο ιερός Χρυσόστομος για να παρηγορήσει τους αμαρτωλούς, παρουσιάζει το παράδειγμα με το κάρβουνο. Έχεις ένα αναμμένο κάρβουνο. Σε καίει. Αν όμως ρίξεις το κάρβουνο αυτό μέσα στο πέλαγος, ποιος θα νικήσει, το πέλαγος ή το κάρβουνο; Ασφαλώς το πέλαγος. Ένα τσαφ θ’ ακουσθεί και θα εξαφανισθεί το αναμμένο κάρβουνο.

Κάρβουνο, που κατακαίει τα σωθικά μας, είναι η αμαρτία. Τι πόνος! Μη το αφήνεις. Πάρτο την ώρα της σωστικής εξομολογήσεως και ρίξε το στο πέλαγος της Φιλανθρωπίας του Θεού. Αμέσως το κάρβουνο της αμαρτίας σου θα σβήσει και θα εξαφανισθεί.

Και αν μου πεις πως δεν έχεις ένα κάρβουνο, αλλ’ έχεις πολλά αμαρτήματα που σε καίνε, θα σου πω και εγώ, ότι το έλεος του Θεού δεν είναι απλώς πέλαγος· είναι ωκεανός· είναι κάτι απείρως μεγαλύτερο. Το πέλαγος και ο ωκεανός έχουν κάποιο μέτρο, κάποια όρια, κάποιο τέλος. Η Φιλανθρωπία όμως του Θεού είναι απροσμέτρητη, απεριόριστη, ατέλειωτη.

Διαφορά θρησκείας καί χριστιανικῆς πίστης (Ἅγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης)

Ἡ θρησκεία μας εἶναι ἀγάπη, εἶναι ἔρωτας, εἶναι ἐνθουσιασμός, εἶναι τρέλα, εἶναι λαχτάρα τοῦ θείου. Εἶναι μέσα μας ὅλ’ αὐτά. Εἶναι ἀπαίτηση τῆς ψυχῆς μας ἡ ἀπόκτησή τους.

Γιὰ πολλοὺς ὅμως ἡ θρησκεία εἶναι ἕνας ἀγώνας, μία ἀγωνία κι ἕνα ἄγχος. Γι’ αὐτὸ πολλοὺς ἀπ’ τοὺς «θρήσκους» τοὺς θεωροῦνε δυστυχισμένους, γιατί βλέπουνε σὲ τί χάλια βρίσκονται.

Κι ἔτσι εἶναι πράγματι. Γιατί ἂν δὲν καταλάβει κανεὶς τὸ βάθος τῆς θρησκείας καὶ δὲν τὴ ζήσει, ἡ θρησκεία καταντάει ἀρρώστια καὶ μάλιστα φοβερή. Τόσο φοβερὴ ποὺ ὁ ἄνθρωπος χάνει τὸν ἔλεγχο τῶν πράξεών του, γίνεται ἄβουλος κι ἀνίσχυρος, ἔχει ἀγωνία κι ἄγχος καὶ φέρεται ὑπὸ τοῦ κακοῦ πνεύματος.

Κάνει μετάνοιες, κλαίει, φωνάζει, ταπεινώνεται τάχα, κι ὅλη αὐτὴ ἡ ταπείνωση εἶναι μία σατανικὴ ἐνέργεια. Ὁρισμένοι τέτοιοι ἄνθρωποι ζοῦνε τὴ θρησκεία σὰν ἕνα εἶδος κολάσεως. Μέσα στὴν ἐκκλησία κάνουν μετάνοιες, σταυρούς, λένε: «εἴμαστε ἁμαρτωλοί, ἀνάξιοι» καὶ μόλις βγοῦνε ἔξω ἀρχίζουν νὰ βλασφημᾶνε τὰ θεῖα, ὅταν κάποιος λίγο τοὺς ἐνοχλήσει.

Στὴν πραγματικότητα, ἡ χριστιανικὴ θρησκεία μεταβάλλει τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν θεραπεύει. Ἡ κυριότερη, ὅμως προϋπόθεση γιὰ νὰ ἀντιληφθεῖ καὶ νὰ διακρίνει ὁ ἄνθρωπος τὴν ἀλήθεια εἶναι ἡ ταπείνωση. Ὁ ἐγωισμὸς σκοτίζει τὸ νοῦ τοῦ ἀνθρώπου, τὸν μπερδεύει, τὸν ὁδηγεῖ στὴν πλάνη, στὴν αἵρεση. Εἶναι σπουδαῖο νὰ κατανοήσει ὁ ἄνθρωπος τῆς ἀλήθεια. Τὸ οὐσιαστικότερο εἶναι νὰ φεύγεις ἀπ’ τὸν τύπο καὶ νὰ πηγαίνεις στὴν οὐσία. Ὅ,τι γίνεται, νὰ γίνεται ἀπὸ ἀγάπη. Ἡ ἀγάπη ἐννοεῖ πάντα νὰ κάνεις θυσίες.

Ὁ Χριστὸς δὲν θὰ μᾶς ἀγαπήσει ἅμα ἐμεῖς δὲν εἴμαστε ἄξιοι νὰ μᾶς ἀγαπήσει. Γιὰ νὰ μᾶς ἀγαπήσει, πρέπει νὰ βρεῖ μέσα μας κάτι τὸ ἰδιαίτερο. Θέλεις, ζητάεις, προσπαθεῖς, παρακαλεῖς, δὲν παίρνεις ὅμως τίποτα.

Ἅγιος Γαβριήλ: Ἐγώ φωτίζω περισσότερο καί ἀπό ἕναν προβολέα!

Άγιος Γαβριήλ ο διά Χριστόν σαλός και Ομολογητής (1929-1995).

Κοντά στον π. Γαβριήλ [Άγιος Γαβριήλ ο διά Χριστόν σαλός και Ομολογητής από την Γεωργία] κανείς δεν ένιωθε περιττός η ασήμαντος. Όλοι ένιωθαν πως κατείχαν μια θέση στην καρδιά του.

Διηγείται η Μαρίνα Κάνκαβα:

Πήγαινα πάντα στον Γέροντα μαζί με μια φίλη μου. Φοβόμουν αν ποτέ πήγαινα μόνη, δεν θα με γνώριζε. Αλλά μια μέρα πήγα τελικά μόνον εγώ. Στην πόρτα του κελιού είπα την ευχή, αλλά δεν έλαβα απάντηση.

Κάθισα λοιπόν στην αυλή του μοναστηριού. Τον περίμενα για πολλή ώρα. Κοίταξα το ρολόι και σκέφτηκα ότι αν σε δέκα λεπτά δεν μου έδινε κανένα σημάδι, δεν θα μπορούσα να πλησιάσω το κελί του.

Ακριβώς δέκα λεπτά μετά, άκουσα θόρυβο στην πόρτα.

Σηκώθηκα -αναπήδησα για την ακρίβεια- και με σεβασμό πήγα και τον χαιρέτησα:

– Ειρήνη σε σας, π. Γαβριήλ.

Με κοίταξε και απορημένος με ρώτησε:

Δημήτριος Τσελεγγίδης: Κάποιοι τό ‘χουν καβαλήσει τό καλάμι.

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ;

.. Όταν ο νους μας είναι εκεί όπου εκλήθη κατεξοχήν να είναι. Και εκεί που εκλήθη να είναι, είναι εν τη βασιλεία του Θεού και αυτή να εκζητά. Και η βασιλεία του Θεού εντός ημών εστί αλλά εντός ημών είναι εντός της καρδίας. Και ο νους επομένως δεν πρέπει να αλητεύει αλλά να είναι εντός της καρδίας. Αλλά για να είναι εντός της καρδίας πρέπει να είναι εν τω ονόματί Του.

Γιατί μόνο εν τω ονόματι μένοντας ο πιστός μπορεί να έχει την ενότητα με τον Θεό και με την Εκκλησία Του.

Εννοώ με την Εκκλησία, μην πάει το μυαλό σας με την θεσμική Εκκλησία, γιατί κάποιοι το ‘χουν καβαλήσει το καλάμι και σου λέει αφού εγώ είμαι αυτό που λέει ο επίσκοπος, ο παπάς, ή οι επίσκοποι ενδεχομένως στο σύνολό τους, εγώ είμαι στην Εκκλησία, όλοι οι άλλοι είναι εκτός. Γιατί; Το λένε επισήμως, και καθηγητές πανεπιστημίου το λένε αυτό το πράγμα, της θεολογίας. Γιατί έχουνε την πεπλανημένη αντίληψη ότι η Εκκλησία είναι οι επίσκοποι. Αυτό δηλαδή που πιστεύουνε οι επίσκοποι και οι ιερείς, το πιστεύουνε και κάποιοι θεολόγοι για να μην πω και πολλοί. Και πολλοί πιστοί σου λέει, εγώ είμαι με τον επίσκοπο, άρα είμαι με την Εκκλησία.

Ἀπό τή Φιλοκαλία: «Κανένα ἄλλο πράγμα δέν μπορεῖ νά ἐξαφανίζει τόσο πολύ τήν ἀρετή, ὅσο οἱ ἀστειότητες καί οἱ χαριεντισμοί καί ἡ ἀργολογία»

Όσο αιώνιος είναι ο Βασιλιάς των όλων, με βασιλεία που δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος, τόσο ο ζήλος εκείνων που αγωνίζονται θεληματικά γι’ Αυτόν και για τις αρετές γίνεται πιο επικερδής. Γιατί οι τιμές του παρόντος βίου, όσο λαμπρές κι αν είναι, καταργούνται οπωσδήποτε μαζί με αυτόν. Οι τιμές όμως που απονέμονται από το Θεό στους άξιους, επειδή δίνονται με αφθαρσία, μένουν αιώνια.

Η σελήνη η οποία μεγαλώνει και πάλι μικραίνει, είναι τύπος του ανθρώπου, ο οποίος άλλοτε πράττει καλά και άλλοτε αμαρτάνει, και κατόπιν με την μετάνοια επανέρχεται στην ενάρετη ζωή. Λοιπόν δεν χάθηκε ο νους όποιου αμάρτησε, καθώς νομίζουν μερικοί, όπως της σελήνης το σώμα δεν λιγόστεψε, αλλά μόνο το φως της. Αποκτά λοιπόν πάλι ο άνθρωπος τη λαμπρότητά του με την μετάνοια, όπως η σελήνη μετά το λιγόστεμά της ξαναντύνεται πάλι το φως. Γιατί λέει η Γραφή: «Εκείνος που πιστεύει στο Χριστό, κι αν πεθάνει θα ζήσει» (Ιω. 11:26) «και θα γνωρίσει ότι Εγώ ο Κύριος μίλησα και θα το κάνω» (Ιεζ. 17:24).

Οι δαίμονες οι οποίοι μισούν τις ψυχές μας, υποβάλλουν σε μερικούς να μας κάνουν κάποιον κρύο έπαινο. Κατόπιν μας προτρέπουν να χαρούμε γι’ αυτό. Τότε λοιπόν, αν χαλαρώσουμε από την οίηση και δώσουμε τόπο στην κενοδοξία, δεν κοπιάζουν πολύ οι εχθροί μας δαίμονες να μας αιχμαλωτίσουν.

Να ευχαριστείσαι περισσότερο από εκείνον που σε περιγελά, παρά από εκείνον που σε επαινεί· αυτός δεν διαφέρει διόλου από εκείνον που σε καταριέται, όπως λέει η Γραφή (Παροιμ. 27:14).

Οἱ πλουσιότεροι τοῦ πλανήτη ἔχουν περισσότερα χρήματα ἀπό 4,6 δισεκατομμύρια ἀνθρώπους!

Οι πλουσιότεροι του πλανήτη έχουν περισσότερα χρήματα από 4,6 δισεκατομμύρια ανθρώπους!

Επιμέλεια - Σχόλιο: Σάββας Ηλιάδης, Δάσκαλος, Κιλκίς

Σωστά το διάβασες, αγαπητέ αναγνώστη! Όχι, δεν κάνεις λάθος. Και μην τρομάζεις! Και μην εκπλήττεσαι! Ενδεχομένως, αυτή η άθλια και απάνθρωπη διάκριση να αποτελεί για πολλούς είδηση «αξιοθαύμαστη» και «αξιέπαινο» κατόρθωμα. Διότι, απλώς, «δίχως Θεό, όλα επιτρέπονται»!

Καμία αναστολή και σε κανένα επίπεδο! Tο ζούμε άλλωστε και το αποδεχόμαστε πλέον ως αμετάκλητη πραγματικότητα καθημερινά από πάσης απόψεως. Είναι η νέα κατάσταση που διαμορφώνεται στον πλανήτη. Το καύχημα του συστήματος, που εργάστηκε, και συνεχίζει ανεμπόδιστα να εργάζεται, για την μετάπλαση του θείου πλάσματος, του ανθρώπου, σε αναίσθητο, ασυνείδητο και αδηφάγο μηχάνημα! Και που προσπαθεί να αιτιολογήσει το κακό και να ρίξει τις ευθύνες … κάπου αλλού!!!

Είναι το αποτέλεσμα της λειτουργίας των λεγομένων δημοκρατικών συστημάτων των πλούσιων και πολιτισμένων χωρών. Το πλεόνασμα της αγάπης τους προς τους αδύναμους και φτωχούς λαούς, που συνεχώς επικαλούνται. Το αμείωτο ενδιαφέρον τους για την νομοθέτηση και εφαρμογή της νομοθεσίας για ισότητα και της απονομής του δικαίου. Είναι η δικαίωση των αγώνων των διαφόρων φορέων` θρησκευτικών, φιλοσοφικών, διαφόρων ανθρωπιστικών, φιλανθρωπικών, κρατικών και μη. Είναι, εν τέλει, η υποκρισία του αυτονομημένου ανθρώπου. Του ανθρώπου, που λάτρεψε ειδωλικά τον εαυτού του και τίποτε άλλο πέρα από τον εαυτό του. Του κατά πάσαν έννοια ανήθικου ανθρώπου! Είναι η ντροπή της ανθρωπότητας! Είναι η ντροπή μας!

Διαβάστε παρακάτω την είδηση…

Ὁ πραγματικός Χριστιανός δέν εἶναι ἄνθρωπος, ἀλλά ὑπεράνθρωπος.

Θέλεις να γίνεις Χριστιανός; Περίμενε ότι θα σε εμπαίξουν, θα σε λοιδορήσουν, θα σε σταυρώνουν με τα λόγια τους... Και οι πρώτοι είρωνες που θα σε καρφώσουν, θα είναι οι δικοί σου άνθρωποι. Μπορεί να είναι ο πατέρας ή η μητέρα σου... μπορεί να είναι ο σύζυγος ή ο αδερφός σου...

Είναι μεγάλος ο αγώνας του Χριστιανού και θα φέρει έναν τέτοιο σταυρό. Γι' αυτό ο Χριστιανός πρέπει να καλύπτεται πίσω από τον Χριστό, εάν θέλει να περάσει αυτό το κανάλι της προσωρινής ζωής.

Θέλεις να δεις αν προχώρησες στον Χριστιανισμό;

Ἁμάρτημα ἐξομολογημένο καί μισημένο σβήνεται ἀπό τό βιβλίο τῆς δικαιοσύνης τοῦ Θεοῦ

Αμάρτημα εξομολογημένο και μισημένο σβήνεται από το βιβλίο της δικαιοσύνης του Θεού. Έτσι, δεν θα καταλογιστεί στην τελική Κρίση. Αυτό έχοντας στο νου μας, ας φρονηματίζουμε πάντα τη ψυχή μας με την ελπίδα της σωτηρίας, διατηρώντας όμως αμείωτο μέσα μας το αίσθημα της αμαρτωλότητος. Ο Χριστός, με τη σταυρική του θυσία, έσκισε το χρεόγραφο όλων των ανομιών μας. Από μας ζητάει ζωντανή πίστη, ειλικρινή Εξομολόγηση, αγώνα εναντίον της αμαρτίας και μίσος για το κακό.”

Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου

(Χειραγωγία στην πνευματική ζωή, Ι. Μ. Παρακλήτου)

πηγή

https://proskynitis.blogspot.com/2020/01/blog-post_85.ht

4 Φεβρουαρίου. Τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν Ἰσιδώρου τοῦ Πηλουσιώτου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Παραλειφθείς. Κυρ. ιη΄ ἐπιστ. (Β΄ Κορ. θ΄ 6-11).

Β Κορ. 9,6          Τοῦτο δέ, ὁ σπείρων φειδομένως φειδομένως καὶ θερίσει, καὶ ὁ σπείρων ἐπ᾿ εὐλογίαις ἐπ᾿ εὐλογίαις καὶ θερίσει.

Β Κορ. 9,6                Ας γνωρίζετε δε τούτο· ότι εκείνος που στο χωράφι του σπέρνει με τσιγκουνιά λιγοστό σπόρο, θα θερίση και λίγο σιτάρι. Και εκείνος που σπέρνει απλόχερα, θα θερίση πολύν καρπόν. (Ο καθένας δηλαδή θα αμειφθή από τον Θεόν ανάλογα με όσα δίνει, κατά την δύναμίν του πάντοτε).