Μία ἀπαραίτητη διευκρίνιση καί θεολογική ἐπισήμανση
Τί σημαίνει ὁ Παύλειος ὅρος «κατ' οἶκον Ἐκκλησία»;
●Ἦταν ὀρθή ἡ χρήση του στήν τελευταία ἐπίκαιρη Ἀπόφαση τῆς Διαρκοῦς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἐλλάδος;
Ἀκοῦμε τελευταίως, κατά κόρον, τόν ὅρο "κατ' οἶκον Ἐκκλησία", ὁ ὁποῖος χρησιμοποιήθηκε ὅσον ἀφορᾶ στήν κατ' οἶκον προσευχή στήν ὁποία αὐτή τήν περίοδο, λόγῳ τῆς πανδημίας τοῦ Κορωνοϊοῦ, καλεῖται ὁ πιστός νά καταφύγει ἀφοῦ ὁ ἐκκλησιασμός του στούς Ἱερούς Ναούς ἀπαγορεύθηκε, ὅπως καί ἡ τέλεση τῆς Θείας Λατρείας καί συνεπαγωγικῶς ἡ συμμετοχή του σέ αὐτήν.
Ἡ κατά τά ἀνωτέρω χρήση του ἀπό τόν ἁπλό λαό, ὁ ὁποῖος δέν εἶναι ἀνεξήγητο νά στερεῖται ἰδιαιτέρων θεολογικῶν γνώσεων, γίνεται αὐθορμήτως καί ἀνεπιγνώστως, προφανῶς λόγῳ τῆς ἁπλῆς καί ἐπιφανειακῆς προσλήψεώς του, ἀφοῦ ὡς ἔκφραση συνδυάζει τόν "οἶκο" μέ τήν "Ἐκκλησία", ἡ ὁποία ὡς ὅρος παραπέμπει, σέ πρώτη ἀνάγνωση, στήν κοινή προσευχή.
Ὡστόσο ἡ χρήση του σέ ἐπίσημα Συνοδικά κείμενα καί Ἀποφάσεις ἀδιακρίτως καί παρομοίως πρός τά ἀνωτέρω, δέν περιποιεῖ τιμή σέ ὅσους τό ἐπέλεξαν καί ἐνέκριναν σχετικῶς, διότι συνιστᾶ ἕναν ἰδιότυπο θεολογικό "λαϊκισμό" ὅταν μάλιστα ἐπιλέγεται καί ὑπογράφεται στό πλαίσιο τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὑπό δεκατριῶν, ἄν μή τί ἄλλο πτυχιοῦχων Θεολογίας (ἀφοῦ τόσα εἶναι τά μέλη τῆς Διαρκοῦς, σύν τόν ἐπίσης Θεολόγο Ἀρχιγραμματέα αὐτῆς).
Καί τοῦτο διότι ὁ ὄρος ἤ ἡ ἔκφραση αὐτή, ἀπό θεολογικῆς ἀπόψεως, δέν ἔχει σχέση, οὔτε συνδέεται ἱστορικῶς καί ἐκκλησιολογικῶς μέ τήν εὐλογημένη κοινή προσευχή τῶν μελῶν μιᾶς χριστιανικῆς οἰκογενείας (σαρκική-βιολογική σχέση ἀνθρώπων, ἱερή μέν, πλήν ὄχι ἐκκλησιαστική), ἀλλά μέ τήν κατά τήν Ἀποστολική περίοδο τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας σύναξη τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινότητος ὡς εὐχαριστιακοῦ Σώματος σέ οἰκίες πιστῶν.
Δηλαδή, "κατ' οἶκον Ἐκκλησία" ἀπό ἱστορικῆς, Θεολογικῆς καί ἐκκλησιολογικῆς ἀπόψεως σημαίνει τήν τέλεση τοῦ Μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας σέ κάποιον οἶκο πιστοῦ, ὅπου συνάγεται ἡ μικρή συνήθως κοινότητα μιᾶς τοπικῆς Ἐκκλησίας, π.χ. τῆς Κορίνθου ἐπί ἐποχῆς Ἀποστόλου Παύλου, ὡς Σῶμα Χριστοῦ, συνερχομένη ἐπί τό αὐτό ὡς Εὐχαριστιακή Σύναξη.
Νά θεωρήσουμε ὅτι αὐτό τό ἀγνοοῦσαν οἱ δεκατέσσερεις Ἱεράρχες τῆς Διαρκοῦς;
