"Ἡ σημασία τοῦ Πνευματικοῦ στόν σύγχρονο διωγμό". Συνέντευξη μέ τόν π. Σάββα Ἁγιορείτη (2/4)

"Ἡ σημασία τοῦ Πνευματικοῦ στόν σύγχρονο διωγμό" Συνέντευξη μέ τόν π. Σάββα Ἁγιορείτη (2/4) http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Περί τῆς δῆθεν μετάδοσης ἰοῦ στόν Ἱερό Ναό. Συνέντευξη μέ τόν π. Σάββα Ἁγιορείτη (1/4)

Περί της δήθεν μετάδοσης ιού στον Ιερό Ναό. Συνέντευξη με τον π. Σάββα Αγιορείτη (1/4)

https://www.youtube.com/watch?v=ms_u_RmFMTE

Διαμαρτυρία γιά τήν ἀλλοίωση τῆς Θείας Μετάληψης ἀπό τήν Ἀρχιεπ.Ἀμερικῆς, Ἀρχιμ.Σάββα Ἁγιορείτου

Διαμαρτυρία γιά τήν ἀλλοίωση τῆς Θείας Μετάληψης ἀπό τήν Ἀρχιεπ. Ἀμερικῆς, 26-5-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
https://www.youtube.com/watch?v=CtdFs5fi-04

Ἀνάληψη τοῦ Κυρίου. Ἑρμηνεία τῆς Ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο. Μέρος Δεύτερο

ΑΝΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ [:Πράξ. 1, 1-12] 

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ 

ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ 

[Μέρος δεύτερο :υπομνηματισμός των χωρίων Πράξ.1,2-3] 

Η μεν λοιπόν υπόθεση και όλος ο κόπος του βιβλίου των Πράξεων των Αποστόλων, όπως θα μπορούσε κανένας να πει σε γενικές γραμμές, είναι κυρίως αυτός για τον οποίο προηγουμένως μιλήσαμε. Ας ακούσουμε και στη συνέχεια αυτήν την εισαγωγή: «Τὸν μὲν πρῶτον λόγον ἐποιησάμην περὶ πάντων, ὦ Θεόφιλε, ὧν ἤρξατο ὁ Ἰησοῦς ποιεῖν τε καὶ διδάσκειν ἄχρι ἧς ἡμέρας ἐντειλάμενος τοῖς ἀποστόλοις διὰ Πνεύματος Ἁγίου οὓς ἐξελέξατο ἀνελήφθη (:το πρώτο βιβλίο, που ονομάζεται Ευαγγέλιο, το έγραψα, Θεόφιλε, για να εξιστορήσω σε αυτό περιληπτικά όλα όσα έκανε και δίδαξε ο Ιησούς από την αρχή της δημόσιας δράσεώς Του, μέχρι την ημέρα που αναλήφθηκε στους ουρανούς, αφού προηγουμένως με συνεργό και το Άγιο Πνεύμα έδωσε εντολές στους αποστόλους που είχε διαλέξει ο Ίδιος.)»[Πράξ. 1,1-2]. 

Για ποιον λόγο ο Λουκάς υπενθυμίζει στον Θεόφιλο το ευαγγέλιο που είχε γράψει; Για να αποδείξει την ακρίβεια των λεγόμενων του. Διότι και στην αρχή της πραγματείας εκείνης λέει: «ἔδοξε κἀμοί, παρηκολουθηκότι ἄνωθεν πᾶσιν ἀκριβῶς, καθεξῆς σοι γράψαι, κράτιστε Θεόφιλε(:γι’ αυτό κι εγώ, που έχω εξετάσει και παρακολουθήσει με προσοχή και ακρίβεια από την αρχή όλα όσα σχετίζονται με το ευαγγέλιο, θεώρησα καλό να σου τα γράψω αυτά με τη σειρά τους, εκλαμπρότατε Θεόφιλε)»[Λουκ. 1,3], και δεν αρκείται μόνο στην δική του μαρτυρία αλλά αποδίδει στους αποστόλους το παν, λέγοντας· «καθὼς παρέδοσαν ἡμῖν οἱ ἀπ᾿ ἀρχῆς αὐτόπται καὶ ὑπηρέται γενόμενοι τοῦ λόγου(:όπως μας τα παρέδωσαν με την προφορική τους διδασκαλία εκείνοι που από την αρχή του μεσσιακού έργου του Σωτήρος έγιναν αυτόπτες μάρτυρες του Ιησού Χριστού και υπηρέτες του κηρύγματός Του)»[Λουκ. 1,2]. Γι’ αυτό, αφού έκανε εκεί τον λόγο αξιόπιστο, δεν χρειάζεται εδώ άλλη επιβεβαίωση, αφού τότε ο λόγος πιστεύτηκε και με εκείνον δίδαξε στον Θεόφιλο την ακριβή αλήθεια· διότι εφόσον έγινε αξιόπιστος αυτός που έλεγε εκείνα που άκουσε και έγινε πιστευτός, πολύ περισσότερο είναι δίκαιο να γίνει πιστευτός αυτός που έγραψε αυτά εδώ που δεν έχει παραλάβει από άλλους, αλλά ο ίδιος τα είδε και τα άκουσε. «Διότι εάν δέχθηκες τα αναφερόμενα στον Χριστό», λέει, «πολύ περισσότερο πρέπει να δεχθείς τα αναφερόμενα στους αποστόλους». 

Γιατί ὁ Χριστός εἶπε ὅτι δέν γνωρίζει πότε θά γίνει ἡ Δευτέρα Παρουσία, ἀλλά ὅτι γνωρίζει μόνο ὁ Θεός;

Γιατί ο Χριστός είπε ότι δεν γνωρίζει πότε θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία, αλλά ότι γνωρίζει μόνο ο Θεός; Ο Χριστός δεν είναι Θεός;

Για να απαντήσουμε στο ερώτημα αυτό αναφορικά με τη Δευτέρα Παρουσία θα πρέπει να εξετάσουμε το χωρίο: «Περί δε της ημέρας εκείνης και της ώρας ουδείς γινώσκει, ουδέ οι άγγελοι οι εν ουρανώ, ουδέ ο Υιός, ειμή ο Πατήρ» (Μάρκος, ιγ 32), όχι γράφοντας δικές μας σκέψεις, αλλά παραθέτοντας από τα λόγια τεσσάρων μεγάλων αγίων πατέρων της Εκκλησίας.

Το συγκεκριμένο χωρίο, ήταν ένα από τα χωρία που χρησιμοποιούσαν κατά κόρον οι αιρετικοί για να δείξουν ότι ο Υιός δεν έχει ίδια ουσία με τον Πατέρα, αφού ο Υιός δεν ξέρει την ημέρα και την ώρα της Δευτέρας Παρουσίας ενώ την ξέρει ο Πατέρας. Είναι όμως αυτό σωστό;

Πριν εκθέσουμε τα θαυμάσια επιχειρήματα των αγίων Πατέρων, οφείλουμε να παραθέσουμε το εξής απόσπασμα του μακαριστού π Α. Αλεβιζόπουλου, το οποίο συνοψίζει την διδασκαλία της Εκκλησίας στο συγκεκριμένο θέμα:

«Αν διαιρέσουμε θεωρητικά αυτά που αληθινά είναι αχώριστα, την ανθρώπινη φύση από την θεία, τότε η ανθρώπινη φύση θα έμενε μέσα στην άγνοια. ‘’Αλλά χάρις εις την υποστατικήν ένωσιν με τον Θεόν Λόγον’’ η ανθρώπινη φύση ‘’ούτε δούλη ήταν, ούτε αγνοούσε’’ (Η Ορθοδοξία μας, σελ. 176). 

Παρακάτω θα δούμε το γιατί ο Χριστός είπε ότι δεν γνωρίζει ενώ γνώριζε, και τι θέλει να μας διδάξει με αυτό.

Μ. Βασίλειος

«Το ‘’ουδείς’’ καθολικόν μεν είναι δοκεί ρήμα, ως μηδέ εν πρόσωπον δια της φωνής ταύτης υπεξηρήσθαι. Εστί δε ουχ ούτω παρά τη Γραφή αναφερόμενον» (Επιστολή προς τον Επίσκοπο Αμφιλόχιο, επιστολή 236). 

Ο Μέγας Βασίλειος, ξεκινά σχολιάζοντας στην λέξη ‘’ουδείς’’. Η λέξη ‘’ουδείς’’ στο συγκεκριμένο χωρίο δεν έχει την απόλυτη έννοια του καθολικού. Κατά συνέπεια, στο ‘’ουδείς’’ δεν συμπεριλαμβάνεται ο Υιός. Ας δούμε όμως και παρακάτω. «Ούτω και το ‘’ουδείς οίδε’’ την πρώτην είδησιν των τε όντων και των εσομένων επί τον Πατέρα ανάγοντος και δια πάντων την πρώτην αιτίαν τοις

ανθρώποις υποδεικνύοντος ειρήσθαι νομίζομεν». (Από την ίδια επιστολή). Δηλαδή ο Χριστός λέγοντας ότι ‘’κανείς δεν ξέρει’’, θέλει να δείξει ότι ο Πατέρας είναι που έχει πρώτος την γνώση αυτών που θα συμβούν. Σαν να μας δείχνει ότι η αρχή είναι ο Πατέρας.

Ἄσκηση πάνω καί πέρα ἀπό τίς ὅποιες ἀνθρώπινες δυνάμεις: Στή μνήμη τοῦ Γέροντα Γρηγορίου τοῦ Δοχειαρίτη .Τοῦ μοναχοῦ Ἄβελ

Στις 22 Οκτωβρίου του 2018 κοιμήθηκε ο γνωστός αρχιμανδρίτης Γρηγόριος (Ζουμής), καθηγούμενος της Αγιορείτικης Ιεράς Μονής Δοχειαρίου. Ο μοναχός Άβελ, αδελφός της Ιεράς Μονής Βαλαάμ, που έζησε δίπλα του για εφτά χρόνια μάς διηγείται για τον αγαπημένο του γέροντα.

Η γνωριμία μου με τον Γέροντα ξεκινάει από τον Αύγουστο του 2010. Είχα αποφασίσει να γίνω μοναχός, και έτσι πήγα στο Άγιο Όρος για σχετικά μεγάλο χρονικό διάστημα και να καταλάβω και να ζήσω τη μοναχική ζωή. Το Άγιον Όρος για μένα, όπως και για πολλούς, που πρώτη φορά επισκέπτονται αυτόν τον άγιο τόπο, ήταν κάτι το ξεχωριστό.

Νέοι άνθρωποι, μια άλλη και διαφορετική από τη δική μας βυζαντινή κουλτούρα, άλλες παραδόσεις, όλα διαφορετικά. Άλλη γλώσσα, άλλες ψαλμωδίες και, βεβαίως, άλλη αρχιτεκτονική. Το Άγιον Όρος Άθως φάνταζε αξέχαστος τόπος, όπου οι άνθρωποι ανεβαίνουν από τη γη στον ουρανό, στον Θεό. Έχοντας διαβάσει και έχοντας ακούσει διηγήσεις σχετικά με τον πρώτο κλήρο της Υπεραγίας Θεοτόκου, σκόπιμα πήγα στη Μονή Δοχειαρίου, παρόλο που είχα καταλάβει ότι δεν ήταν καθόλου εύκολη η ζωή σε αυτό το μοναστήρι. Όμως, για έναν αρχάριο, όταν μέσα του καίει η ψυχική φλόγα και η επιθυμία για ασκητισμό, αυτά δε μετράνε.

Με τέτοια διάθεση είχα φτάσει στον πολυπόθητο Άθω, και ο Θεός, με το έλεός Του, μου άνοιγε όλες τις πόρτες. Εκείνη τη μέρα, ο Γέροντας έφευγε για γιορτή στο μετόχι (βρίσκεται 60 χμ από τη Θεσσαλονίκη. Εκεί βρίσκεται το γυναικείο μοναστήρι που είχε ιδρύσει ο γέροντας). Έτσι, η γνωριμία μας αναβλήθηκε για λίγες μέρες.

Ὁ ἅγιος Πατήρ Ἰωάννης Καλαΐδης - Θαῦμα μετά τήν κοίμησή του!

Κάθε χρόνο, την επομένη του Αγίου Πνεύματος, γίνεται περιφορά της θαυματουργής εικόνας της Αγίας Τριάδας, της ομώνυμης Ιεράς Μονής, στο χωριό Τούμπα των Σερρών. Έρχονται προσκυνητές από όλα τα μέρη της Ελλάδας και γίνεται τριήμερο πανηγύρι! Η εικόνα αυτή βρέθηκε με θαυμαστό τρόπο, σε μεγάλο βάθος μέσα στη γη, στην Τουρκοκρατία! Ο π. Ιωάννης συνήθιζε κάθε χρόνο να πηγαίνει στην μεγάλη αυτή γιορτή και πάντοτε κατά την περιφορά κρατούσε την άγια εικόνα, για περισσότερο από μια εικοσαετία! Οι άλλοι ιερείς από σεβασμό προς αυτόν, δεν πλησίαζαν να την πάρουν και να την κρατήσουν κατά την περιφορά! Μετά την κοίμηση του αγίου Πατρός, κάποιοι πνευματικοί μας αδερφοί από την Αλεξανδρούπολη συνέγραψαν ένα βιβλίο για τον πατέρα Ιωάννη και με παρακάλεσαν αν μπορέσω να βρω μια φωτογραφία με τον παππούλη να κρατάει την θαυματουργή εικόνα κατά την περιφορά για να την βάλουν στο βιβλίο, διότι ετοιμαζόταν η β' έκδοσή του και ήθελαν να το εμπλουτίσουν και με άλλα στοιχεία από την ζωή του π. Ιωάννη. Πήγα λοιπόν στην Ι.Μ. Αγίας Τριάδας και συνάντησα τον μακαριστό ηγούμενο π. Δαμιανό Κιορπέ με τον οποίο διατηρούσα φιλική σχέση. 

Τον παρακάλεσα σχετικά και ψάξαμε μαζί για να βρούμε την φωτογραφία που αναζητούσαμε αλλά ο κόπος ήταν μάταιος!

Οἱ διαφαινόμενοι σκοποί τοῦ τηλεφωνήματος Μητσοτάκη - Πάπα

ΟΙ ΔΙΑΦΑΙΝΟΜΕΝΟΙ ΣΚΟΠΟΙ ΤΟΥ ΤΗΛΕΦΩΝΗΜΑΤΟΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ - ΠΑΠΑ

Του Κυριάκου Κυριαζόπουλου , καθηγητή (επ.) του Εκκλησιαστικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του Α.Π.Θ., δικηγόρου παρ’ Αρείω Πάγω, θεολόγου

1 – Εισαγωγή

Οι ακόλουθες τρεις (3) ειδήσεις είναι κατάλληλες για την εισαγωγή μας στο θέμα του άρθρου αυτού:

1.Α) Η υπό προγραμματισμό διαφαινόμενη σύγκληση για το 2025 Ενοποιητικής Διαχριστιανικής Οικουμενικής Συνόδου στη Νίκαια - όπου πραγματοποιήθηκε η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος το 325 - για την «ένωση των Εκκλησιών»

Όπως αναφέρω στο άρθρο μου με τίτλο «Το θεοσοφιστικό θεμέλιο της Νέας Παγκόσμιας Θρησκείας βασίζεται στην άρνηση της Θείας Φύσης του Χριστού», αναφορικά με τον δια-χριστιανικό οικουμενισμό, γράφηκε ειδησεογραφικά ότι, όταν ο Πάπας Φραγκίσκος και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος ήταν σε κοινό προσκύνημα στους Αγίους Τόπους το 2014, συζήτησαν την πιθανότητα μιας «οικουμενικής συνόδου» για το 2025 στην επέτειο των 1.700 ετών από την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο, η οποία εκπροσωπώντας την αδιαίρετη εκκλησία, παρήγαγε το Σύμβολο Πίστεως της Νίκαιας. Στη συνάντηση της αντιπροσωπείας του Οικουμενικού Πατριαρχείου με τον Πάπα Φραγκίσκο στη Θρονική Γιορτή της Ρώμης (29-6-2014), ο Πάπας τάχθηκε υπέρ της οικουμενιστικής αρχής «ενότητα στην ποικιλία» αναφορικά με μια πιθανή ένωση Ρωμαιοκαθολικών και Ορθοδόξων, δηλώνοντας:

1) ότι το ταξίδι προς την ενότητα ή την πλήρη κοινωνία θα πρέπει να σέβεται τις αρχαίες και μοναδικές παραδόσεις, και

2) ότι δεν αναζητείται κάποια ξύλινη ομοιομορφία που στο τέλος θα ήταν βαρετή, αλλά μάλλον μια ποικιλία που σέβεται κάθε παράδοση [εννοείται: οι Ρωμαιοκαθολικοί δεν παραιτούνται από την εκκλησιολογική δομή της οικουμενικής Εκκλησίας αναφορικά με τη δικαιοδοσία του Πάπα της Β΄ Βατικάνειας Συνόδου, του Κώδικα Κανονικού Δικαίου της Λατινικής Εκκλησίας και του Κώδικα Κανόνων των Ανατολικών (Καθολικών ή Ουνιτικών) Εκκλησιών] (https://motheofgod.com/threads/a-third-nicene-catholic-orthodox-joint-council-in-2025.13206/).

Θηκαρᾶς.Μεγάλες ἀποκαλύψεις καί ὁπτασίες στόν φωτισμένο μοναχό πού ἔγραψε αὐτούς τούς θεϊκούς ὕμνους στό Ἅγιον Ὄρος

Θεοδούλου Μοναχού. 

ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΚΑΙ ΟΠΤΑΣΙΕΣ ΣΤΟΝ ΦΩΤΙΣΜΕΝΟ ΜΟΝΑΧΟ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΕ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΘΕΙΚΟΥΣ ΥΜΝΟΥΣ ΤΟΝ 14 ΑΙΩΝΑ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ.

Στήν ιστορία τῆς Ὀρθόδοξης Λατρείας ἔχουν καταγραφεῖ λαμπρά ποιητικά δημιουργήματα τά ὁποῖα, ἐκτός ἀπό τή λειτουργική τους χρήση και τήν ἀξιοποίησή τους στήν κοινή προσευχή τῶν πιστῶν, ἀποτελοῦν μνημεῖα τοῦ πολιτισμοῦ μας και ἐκφράζουν κατά τόν καλύτερο τρόπο τή δογματική διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας. Μεταξύ τῶν δημιουργημάτων αὐτῶν εἶναι και οἱ Τριαδικοί Ὕμνοι τοῦ Θηκαρᾶ, ἕνα ἔργο σπουδαῖο, πού συνδέθηκε μέ τήν κατ’ ἰδίαν προσευχή κυρίως τῶν μοναχῶν και ἐκδόθηκε πρόσφατα ἀπό τήν Ἱερά Μονή Παντοκράτορος τοῦ Ἁγίου Ὄρους.

Μέ τό ὄνομα Θηκαρᾶς ἐννοοῦμε τόν λόγιο μοναχό και ἡσυχαστή ἀπό τήν Κωνσταντινούπολη, ὁ ὁποῖος ἔζησε κατά τήν περίοδο τοῦ ἡσυχασμοῦ (τέλη 13ου - ἀρχές 14ου αἰῶνα) και ἔλαβε τήν προσωνυμία αὐτή ἀπό τό γεγονός ὅτι ἦταν κατασκευαστής θηκῶν γιά μαχαίρια. Ἦταν πάρα πολύ ταπεινός μοναχός και τό πραγματικό του ὄνομα τό γνώριζε μόνο ὁ ὑποτακτικός και μαθητής του Θεόδουλος, ὁ ὁποῖος μάλιστα εἶχε δεσμευθεῖ μέ ὅρκο νά μήν ἀποκαλύψει ποιός εἶναι ὁ Θηκαρᾶς. Ἔχει βεβαίως ταυτισθεῖ κατά καιρούς μέ διάφορα πρόσωπα, ὅπως π.χ. μέ τόν προαναφερθέντα μαθητή του Θεόδουλο, τό μοναχό Διονύσιο, τό Θωμά Μάγιστρο ὁ ὁποῖος ἔγινε μοναχός μέ τό ὄνομα Θεόδουλος κ.ἄ. Ἡ ἐπιστημονική ἔρευνα ἔχει ἀπορρίψει κάποιες ἀπό αὐτές τίς ταυτίσεις, ἀλλά δέν ἔχει καταλήξει μέ βεβαιότητα ποιός εἶναι ὁ Θηκαρᾶς . Μέ τήν ἐν λόγῳ προσωνυμία, ἐκτός ἀπό τό ψευδωνύμως φερόμενο πρόσωπο, ἐννοεῖται και ὁλόκληρη ἡ Συλλογή πού σχετίζεται μέ τό Θηκαρᾶ. Πρόκειται συγκεκριμένα γιά τό καθημερινό Ὡρολόγιο μέ τούς εἰδικούς Τριαδικούς Ὕμνους και τίς Εὐχές, τήν Ἀσκητική Ἀκολουθία γιά τήν περίοδο τῆς Τεσσαρακοστῆς, διάφορα ἑρμηνευτικά ὑπομνήματα τοῦ ὑμνογραφικοῦ ἔργου τοῦ Θηκαρᾶ και Πατερικά Ἀνθολόγια πού περιέχουν κείμενα ἀναφερόμενα στή σπουδαιότητα τῆς δοξολογίας και εὐχαριστίας τοῦ Θεοῦ διά τῆς ὑμνολογίας. Ὁ ἴδιος ὁ Θηκαρᾶς μᾶς πληροφορεῖ γιά τόν ἀποκαλυπτικό τρόπο μέ τόν ὁποῖο διδάχθηκε και ἐμπνεύσθηκε τούς ὑψηλῆς γλωσσικῆς ἔκφρασης και θεολογίας ὕμνους του, ἀλλά και γιά τό βιβλικό και πατερικό ὑπόβαθρο τοῦ πρωτότυπου και προοριζόμενου γιά τήν ἀτομική προσευχή τῶν ἀσκητῶν Ὡρολογίου του.

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος καί ἡ «ἀτομικὴ προσευχή»

Ἰωάννης Χρυσόστομος καὶ «ἀτομικὴ προσευχή»

Τὴν ἑπόμενη φορά, ἀνοίγετε λίγο καὶ κανένα σύγγραμμα τοῦ Χρυσοστόμου προτοῦ μιλήσετε, ἐσεῖς τῆς «ἀτομικῆς προσευχῆς» γιὰ τὸν Χρυσόστομο, ποὺ γίνεστε καὶ «ἀτομικὸ θυσιαστήριο», καὶ λέτε «ναί», πάντοτε, σὲ ὅλα ὅσα ζητᾶ ὁ Καίσαρας: Ἀκόμη καὶ φοιτητὲς θεολογίας γνωρίζουν τὰ παρακάτω (βλ. στὸ τέλος)

Περὶ ἀκαταλήπτου καὶ οὐδὲ ἡ συγκατάβασις τοῦ Θεοῦ φορητὴ τοῖς Σεραφίμ, Λόγος τρίτος, 6 (Patrologiae Graeca 48,725-726) (ἀκολουθεῖ μετάφραση):

Ἀλλὰ τίς ἡ ψυχρὰ τῶν πολλῶν ἀπολογία; Εὔξασθαι, φησί, καὶ ἐπὶ τῆς οἰκίας δύναμαι, ὁμιλίας δὲ ἀκοῦσαι καὶ διδασκαλίας οὐ δυνατὸν ἐπὶ τῆς οἰκίας. Ἀπατᾷς σαυτόν, ἄνθρωπε. Εὔξασθαι μὲν γὰρ καὶ ἐπὶ τῆς οἰκίας δυνατόν, οὕτω δὲ εὔξασθαι ὡς ἐπὶ τῆς Ἐκκλησίας ἀδύνατον, ὅπου Πατέρων πλῆθος τοσοῦτον, ὅπου βοὴ πρὸς τὸν Θεὸν ὁμοθυμαδὸν ἀναπέμπεται. Οὐχ οὕτως εἰσακούῃ κατὰ σαυτὸν τὸν Δεσπότην παρακαλῶν, ὡς μετὰ τῶν ἀδελφῶν τῶν σῶν.Ἐνταῦθα γὰρ ἐστί τι πλέον, οἷον ἡ ὁμόνοια καὶ ἡ συμφωνία, καὶ τῆς ἀγάπης ὁ σύνδεσμος, καὶ αἱ τῶν ἱερέων εὐχαί. Διὰ γὰρ τοῦτο οἱ ἱερεῖς προεστήκασιν, ἵνα αἱ τοῦ πλήθους εὐχαὶ ἀσθενέστεραι οὖσαι, τῶν δυνατωτέρων τούτων ἐπιλαβόμεναι, ὁμοῦ συνέλθωσιν αὐταῖς εἰς τὸν οὐρανόν. Ἄλλως δὲ τί γένοιτ’ ἂν ὄφελος ὁμιλίας, ὅταν εὐχὴ μὴ ἧ συνεζευγμένη; […] Ἐὰν ἐθίσῃς σεαυτὸν εὔχεσθαι μετὰ ἀκριβείας, οὐ δεήσῃ τῆς παρὰ τῶν συνδούλων διδασκαλίας, αὐτοῦ σοι τοῦ Θεοῦ χωρὶς μεσίτου τινὸς καταυγάζοντος τὴν διάνοια. Εἰ δὲ εὐχὴ μόνου τοσαύτην ἔχει δύναμιν, πολλῷ μᾶλλον ἡ μετὰ πλήθους. μείζονα γὰρ ταύτης τὰ νεῦρα, καὶ πλείων ἡ παῥῤησία πολλῷ τῆς ἐν οἰκία καὶ κατ’ ἰδίαν. Πόθεν τοῦτο δῆλον; Αὐτοῦ τοῦ Παύλου λέγοντος […] Οὐχ ἁπλῶς τὸ πλῆθος προβάλλεται, ἀλλ’ ἵνα μάθῃς, ὅτι ἡ μετὰ συμφωνίας εὐχὴ μεγάλην ἔχει τὴν δύναμιν. […] Ἄκουσον καὶ αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ λέγοντος, ὅτι δυσωπεῖται τὸ πλῆθος μετ’ εὐνοίας αὐτὸν παρακαλοῦν. Πρὸς γὰρ τὸν Ἰωνᾶν ἀπολογούμενος, διὰ τοῦ φυτοῦ τῆς κολοκύντης… […] Οὐχ ἁπλῶς τὸ πλῆθος προβάλλεται, ἀλλ’ ἵνα μάθῃς, ὅτι ἡ μετὰ συμφωνίας εὐχὴ μεγάλη ἔχει τὴν δύναμιν.

Μετάφραση Π. Χρήστου (τροποποιημένη στὴ δημοτική)

Ποιὰ εἶναι ἡ χλιαρὴ δικαιολογία τῶν πολλῶν; Μπορῶ, λέει, νὰ προσευχηθῶ καὶ στὴν οἰκία μου, ἐνῶ ὁμιλίες καὶ διδασκαλίες δὲν εἶναι δυνατὸ νὰ ἀκούσω ἐκεῖ.

Μία ἁμαρτία ὑπάρχει πρός θάνατον...

Κάθε μέρα αμαρτάνουν οι άνθρωποι, αλλά οι αμαρτίες τους δεν είναι προς θάνατον. Μία αμαρτία υπάρχει προς θάνατον, η αμετανοησία. Στο μοναστήρι η αμετανοησία εκφράζεται ως ανεξομολογησία, ακοινωνησία με τον Γέροντα.

ΕΊΠΕ ΜΟΝΑΧΟΣ. "Ὁ διάβολος δέν φοβᾶται τήν σκονισμένη Βίβλο"

http://apantaortodoxias.blogspot.com/2020/05/blog-post

26 Μαΐου. Τοῦ ἁγίου ἀποστόλου Κάρπου, ἑνός τῶν ἑβδομήκοντα. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας. Τρ. ς΄ ἑβδ. Πράξ. (Πρξ. ιζ΄ 19-28).

Πραξ. 17,19       ἐπιλαβόμενοί τε αὐτοῦ ἐπὶ τὸν Ἄρειον πάγον ἤγαγον λέγοντες· δυνάμεθα γνῶναι τίς ἡ καινὴ αὕτη ἡ ὑπὸ σοῦ λαλουμένη διδαχή;

Πραξ. 17,19              Και αφού τον επήραν, τον έφεραν στον Αρειον Παγον και του είπαν· “ημπορούμεν να μάθωμεν ποιά είναι αυτή η νέα διδασκαλία, την οποίαν κηρύττεις;