Κυριακή Β Ματθαίου. Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τή δίκαιη κρίση τοῦ Θεοῦ. Μέρος Πρῶτο

KYΡΙΑΚΗ Β΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ[αποστολ. περικοπή: Ρωμ.2,10-16] 

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΚΑΙΗ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ 

[Μέρος πρώτο: υπομνηματισμός των εδαφίων Ρωμ. 2,10-16] 

«Δόξα δὲ καὶ τιμὴ καὶ εἰρήνη παντὶ τῷ ἐργαζομένῳ τὸ ἀγαθόν, Ἰουδαίῳ τε πρῶτον καὶ Ἓλληνι (:αντίθετα δόξα και τιμή και ειρήνη θα αποδοθεί σε κάθε άνθρωπο που εργάζεται το καλό, στον Ιουδαίο πρώτα και στον ειδωλολάτρη Έλληνα)»[Ρωμ.2,10]. 

Ποιον «Ιουδαίο» εννοεί εδώ ο απόστολος Παύλος ή για ποιους «Έλληνες» μιλάει; Για αυτούς που έζησαν πριν από την ενανθρώπηση του Χριστού· γιατί ο λόγος του αποστόλου δεν έφθασε ακόμη στα χρόνια της χάριτος, αλλά μένει ακόμη στα προηγούμενα χρόνια, προκαθορίζοντας από μακριά και εξαφανίζοντας τη διαφορά του ειδωλολάτρη και του Ιουδαίου, ώστε, όταν το κάνει αυτό στον καιρό της χάριτος, να μη φανεί πια ότι επινοεί κάτι το νέο και ενοχλητικό. Εάν λοιπόν στα προηγούμενα χρόνια, όταν δεν έλαμψε ακόμη η τόσο μεγάλη χάρη, όταν τα πράγματα των Ιουδαίων ήταν σε όλους σεβαστά και ξακουστά και λαμπερά, δεν υπήρχε καμία διαφορά, ποιο λόγο θα μπορούσε να πει στη συνέχεια ύστερα από την τόσο μεγάλη φανέρωση της χάρης; Γι' αυτό ακριβώς και με πολλή φροντίδα το ετοιμάζει αυτό· γιατί πραγματικά ο ακροατής, αφού μάθει ότι αυτό επικρατούσε στα προηγούμενα χρόνια, θα το παραδεχτεί αυτό πολύ περισσότερο μετά την πίστη. 

«Ἓλληνες» όμως εδώ λέγει όχι τους ειδωλολάτρες, αλλά τους θεοσεβείς, εκείνους που πείθονταν στον φυσικό νόμο της συνειδήσεως, εκείνους που δεν τηρούσαν βέβαια τις εντολές που είχαν δοθεί από τον Θεό στους Ιουδαίους μέσω του μωσαϊκού νόμου, τηρούσαν όμως όλα αυτά που συντελούσαν στην ευσέβεια. Τέτοιοι άνθρωποι ήταν εκείνοι που ήταν μαζί με τον Μελχισεδέκ, τέτοιος ήταν ο Ιώβ, τέτοιοι ήταν οι Νινευίτες, τέτοιος ήταν ο Κορνήλιος. Ήδη λοιπόν υπονομεύει από πριν τη διαφορά της περιτομής και της ακροβυστίας και από πολύ νωρίτερα εξαφανίζει αυτή τη διαφορά, ώστε και χωρίς υποψία να κάμει αυτό και από άλλη ανάγκη να τους οδηγήσει σε αυτό το συμπέρασμα που επιθυμεί να τους διδάξει, πράγμα που πάντοτε είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα της σύνεσης του αποστόλου. Εάν λοιπόν φανέρωνε αυτό στα χρόνια της χάριτος, θα φαινόταν πως ο λόγος ήταν πολύ ύποπτος, ενώ το να αλλάξει τον λόγο γι’ αυτούς με βάση το συμπέρασμα εκείνο, την ώρα που μιλούσε για την κακία και την πονηρία που επικρατούσε στον κόσμο, έκανε ανύποπτη τη διδασκαλία.

Ἅγιος Ἰουστίνος Πόποβιτς: Ὁ σύγχρονος μεγάλος πατέρας καί διδάσκαλος τῆς Ἐκκλησίας

ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ ΠΟΠΟΒΙΤΣ: Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου - Καθηγητού

Η σερβική Ορθοδοξία έχει να επιδείξει μια σειρά μεγάλων αγίων, οι οποίοι λάμπρυναν την Εκκλησία του Αγίου Σάββα. Ένας από αυτούς υπήρξε ο νεοφανής άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς, μια όντως μεγάλη ασκητική και πατερική μορφή του περασμένου αιώνα.

Γεννήθηκε την ημέρα του Ευαγγελισμού στα 1894, στην πόλη Βράνιε της νοτίου Σερβίας. Οι ευσεβείς γονείς του Σπυρίδων και Αναστασία του έδωσαν το όνομα Ευάγγελος. Καταγόταν από ιερατική οικογένεια και το επώνυμό του Πόποβιτς σημαίνει Παπαδόπουλος. Μεγάλωσε με ευσέβεια είχε την τύχη να δει να θεραπεύεται θαυματουργικά η μητέρα του στη Μονή Πτσίνσκι από τον άγιο Πρόχορο. Από μικρός συνήθιζε να μελετά το Ευαγγέλιο και άλλα εκκλησιαστικά βιβλία. Ιδιαίτερα τον σαγήνευε η ανάγνωση συναξαρίων και πατερικών συγγραμμάτων. Θεωρούσε τους Πατέρες της Εκκλησίας ως τους αληθινούς σοφούς.

Το 1905 ο μικρός Ευάγγελος γράφηκε στην Εκκλησιαστική Σχολή του Αγίου Σάββα στο Βελιγράδι, έχοντας ως δάσκαλό του τον φωτισμένο άγιο Νικόλαο Βελιμίροβιτς. Το 1914, μόλις τέλειωσε τη σχολή, ξέσπασε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Κατατάχτηκε στο στρατό και υπηρέτησε ως νοσοκόμος. Ακολούθησε την τύχη του σερβικού στρατού και βρέθηκε εξόριστος στην Κέρκυρα. Καθ’ οδόν ένοιωσε την κλήση να γίνει μοναχός. Η κουρά του έγινε την 1η Ιανουαρίου του 1916 στην Σκόδρα, από τον Μητροπολίτη Βελιγραδίου Δημήτριο, δίνοντάς του το όνομα Ιουστίνος.

Κατόπιν έφυγε από την Κέρκυρα, με τη βοήθεια του Μητροπολίτη Δημητρίου, για την Αγία Πετρούπολη για θεολογικές σπουδές. Όμως λόγω των πολιτικών εξελίξεων, έφυγε για την Οξφόρδη. Ύστερα από δύο χρόνια σπουδών υπέβαλε για έγκριση την διδακτορική του διατριβή με τίτλο: «Ή θρησκεία και ή φιλοσοφία του Ντοστογιέφσκι». Όμως αυτή απορρίφτηκε, λόγω της κριτικής του στις κακοδοξίες του δυτικού Χριστιανισμού και την υπεράσπιση του ορθοδόξου Ντοστογιέφσκι.

ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΥΡΙΟΥ τόν πῆρε μαζί του καί τοῦ ἔδειχνε τίς Ἐκκλησιές πού θά ἀναστηλωθοῦν στήν ΠΟΛΗ . Ἔβαζαν στούς Τρούλους τόν ΣΤΑΥΡΟ.

Το παρακάτω περιστατικό που θα σας αφηγηθούμε έγινε πριν δυο χρόνια , απλώς δεν υπήρχε ευλογία για να το αναφέρουμε .

Σήμερα τα πράγματα έχουν ωριμάσει αρκετά. Από το πρωί τρέχουμε μέσω άλλων πατέρων για να βρούμε στην παλαίστρα του τον ηλικιωμένο ασκητή που μας το εκμυστηρεύθηκε .

Έτσι μας έδωσε την ευλογία του να το αναφέρουμε μαζί με τον λογισμό του, ότι δεν έχουμε μέρες για να συγκρουστούμε με τους τούρκους, αλλά ούτε έχει μέρες μετά από αυτό ο Ερντογάν.

Μας τόνισε μάλιστα, ότι ο σημερινός ηγέτης της τουρκίας είναι εργαλείο του ΘΕΟΥ μέσα στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Μας επεσήμανε επίσης, ότι μέσα από αυτά που λέει και απειλεί να κάνει εναντίων μας , φαίνεται ολοφάνερα και το δικό μας μέλλον , το πέρασμα μας δηλαδή από συμπληγάδες.

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Τι συμβαίνει σήμερα στην γείτονα χώρα;

Πολλά και διάφορα, ακόμα και τρελά.

Κατέχουν οι τούρκοι την πρωτεύουσα της Ρωμιοσύνης εδώ και 567 χρόνια και πιστεύουν ακόμα ότι δεν τους ανήκει .Με την μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί νομίζουν ότι τελικά θα αλώσουν την Πόλη!

Για αυτό και κάθε χρόνο κάνουν εορτές ώστε να κατασιγάσουν τους φόβους τους.

Μιλάνε για την ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ γιατί φοβούνται την ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΟΦΙΑ.

Γνωρίζουν πολύ καλά , μάλιστα έγιναν και μάρτυρες θαυμαστών σημείων μέσα στο λειτουργικό χώρο αυτής, αλλά και στο περιβάλλοντα χώρο της Αγίας Σοφίας τέτοιων παράδοξων.

Και δεν τα μαρτυρούν αυτά υποτιθέμενοι κρυπτοχριστιανοί, αλλά κυρίως τούρκοι που εξίστανται από την θέαση και την ακοή αυτών.

Ἡ ἁγία Μόνικα πρότυπο (ὡς σύζυγος, νύφη, μητέρα) - (Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Ἀυγουστίνου Καντιώτου)

Ἑορτάζοντας τὴ μνήμη τοῦ ἱεροῦ Αὐγουστίνου, ἀγαπητοί μου, μεγάλου πατρὸς τῆς Ἐκκλησίας, δὲν πρέπει νὰ λησμονοῦμε τὸ πρόσωπο ποὺ ὕστερα ἀπὸ τὸ Θεὸ συνετέλεσε τὰ μέγιστα στὴν διαμόρφωσι τοῦ χαρακτῆρος του. 

Τὸ δὲ πρόσωπο αὐτὸ δὲν ἦτο ἄγ­γελος τοῦ οὐρανοῦ, Χερουβὶμ καὶ Σεραφίμ· ὑπάρχουν καὶ στὴ γῆ ἄγγελοι, ἔνσαρκοι ἄγγελοι. Καὶ ἔνσαρκος ἄγγελος, ποὺ ἐπάνω στὶς φτεροῦγες τῆς ἀγάπης ἐπῆρε τὸν ἱερὸ τοῦ­τον ἄνδρα καὶ τὸν ὕψωσε μέχρι τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ, εἶνε ἡ μητέρα του, ἡ ἁγία του μητέρα, ἡ Μόνικα.

Περὶ αὐτῆς θὰ ποῦμε λίγες λέξεις. 

* * *

Ἡ ἁγία Μόνικα ὑπῆρξε ἡρωίδα. Καὶ ὅπως ἕνας ἥρωας παλεύει, ἔτσι καὶ αὐτὴ ἐπάλεψε. Σπανία γυναίκα. Τὸ εἶπα καὶ ἄλλοτε· πίσω ἀπὸ κάθε μεγάλον ἄνδρα ὑπάρχει κρυμμένη μία γυναίκα, ἡ ὁποία κρατᾷ τὰ μυστικὰ νήματα τῆς ἐξελίξεώς του.

Πίσω ἀπὸ τὸν Μέγα Βασίλειο εἶνε κρυμμένη ἡ ἁγία Ἐμμέλεια, ἡ ὁποία γέννησε ἐννέα τέκνα καὶ τὰ ἀνέθρεψε ἐν Κυρίῳ, πρωτότοκος δὲ υἱός της ἦταν ὁ Μέγας Βασίλειος. Πίσω ἀπὸ τὸν ἅγιο Γρηγόριο εἶνε κρυμμένη ἡ ἁγία Νόννα. Πίσω ἀπὸ τὸ Χρυσόστομο εἶνε ἡ ἁγία Ἀνθοῦσα, ἡ ὁποία σὲ ἡλικία 18 ἐτῶν ἔμεινε χήρα καὶ ἀφωσιώθηκε ἐξ ὁλοκλήρου στὴν ἀνατροφὴ τοῦ τέκνου της, καὶ οἱ ἐθνικοὶ ἔλεγαν «Πώ πω τί γυναῖκες ἔχουν οἱ Χριστιανοί!». 

Ἔτσι καὶ πίσω ἀπὸ τὸν σημερινὸ ἅγιο κρύβεται ἡ ἁγία Μόνικα, ἡ ὁποία μπορῶ νὰ πῶ, ὅτι περισσότερο ἀπὸ τὴν Ἐμ­μέλεια καὶ περισσότερο ἀπὸ τὴ Νόννα καὶ περισσότερο ἀπὸ τὴν Ἀνθοῦσα ἐκοπίασε γιὰ ν᾿ ἀναδείξῃ τὸν μέγα τοῦτον ἄνδρα.

Τί νὰ ποῦμε πρὸς τιμὴν τῆς γυναίκας αὐ­τῆς; Ὧρες ὁλόκληρες θὰ χρειάζονταν γιὰ νὰ διηγηθοῦμε τὸν βίο τῆς ἁγίας Μόνικας.

Ἡ ἡρωίδα αὐτὴ ἐπάλεψε πρῶτα – πρῶτα γιὰ τὸν ἄντρα της. Ὁ ἄντρας της, ὁ λεγόμενος Πατρίκιος, ἦταν ἀγροῖκος καὶ βάρβαρος Ῥωμαῖος. Εἰδωλολάτρης στὸ θρήσκευμα, θυμώδης, ἐκρηκτικὸς τύπος, μὲ τὸ ἐλάχιστο ξεσποῦσε καὶ φώναζε.

Καὶ ἡ Μόνικα τί ἔκανε; πῶς τὸν ἀντιμετώπιζε; Μὲ ἀπειλὲς καὶ μὲ ὕβρεις δὲν διορθώνεται ὁ ἄντρας. Μὲ φωνὲς καὶ ἐπιπλήξεις ἐξ­αγριώνεται περισσότερο. Ἡ φωτιὰ δὲν σβήνει μὲ πετρέλαιο, ἀλλὰ μὲ νερό.

Αὐτὸ τὸν ἀτίθασο χαρακτῆρα τὸν ἄλλαξε ἡ ἁγία συμπεριφορὰ τῆς Μόνικας, ποὺ στάθηκε βράχος ὑπομονῆς. Ἔτσι κατώρθωσε ὥσ­τε, ὕστερα ἀπὸ πολλὰ χρόνια, αὐτὸς ὁ εἰδωλολάτρης νὰ ὁμολογήσῃ εἰλικρινῶς, ὅτι πιστεύει στὸν ἀληθινὸ Θεό. Καὶ λίγες ἡμέρες πρὸ τοῦ θανάτου του βαπτίσθηκε καὶ ἔγινε Χριστιανός. Τὸ θαῦμα αὐτὸ ἔγινε, γιατὶ ὁ Θεὸς τὸν ἀξίωσε νὰ ἔχῃ μιὰ τέτοια γυναῖκα.

Δέν ἐνδιαφέρει τόν Ρωμηόν τί λέγουν οἱ ξένοι δι’αὐτόν, διότι τά κριτήριά του εἶναι ρωμαίϊκα

Δεν ενδιαφέρει τον Ρωμηόν τί λέγουν οι ξένοι δι’αυτόν, διότι τα κριτήριά του είναι ρωμαίϊκα.

Ο Γραικός αγωνίζεται να βρεθή εις θέσιν να διατυμπανίζη τι καλά λέγουν οι ξένοι δι αυτόν, δια να αποδείξη την αξίαν του, διότι τα κριτήριά του δεν είναι ρωμαίϊκα αλλά ευρωπαϊκά, ρωσικά και αμερικάνικα.

Ο Ρωμηός είναι σκληρός και ελεύθερος και ουδέποτε αφελής. Και όταν το σώμα του ή τα συμφέροντά του σκλαβωθούν, κάμνει ελιγμούς και υποκρίνεται αναλόγως των περιστάσεων, δια να παραμείνη με την ευφυΐαν του όσον το δυνατόν πλέον ελευθέρα η Ρωμηοσύνη του. Με υπερηφάνειαν τον Καραγκιόζη κάμνει και πάντοτε αδούλωτος αετός της Ρωμηοσύνης παραμένει.

Ο Νεογραικισμός αρκετά εζημίωσε το Ρωμαίϊκον με την λεγομένην ξενομανίαν του, η οποία είναι εις την πραγματικότητα δουλοπρέπεια εις τα αφεντικά του.

Ακριβώς επειδή οι Νεογραικοί είναι διηρημένοι μεταξύ των αφεντικών των, συμπεριφέρονται ο ένας Γραικύλος προς τον άλλον Γραικύλον ωσάν τα αφεντικά των. Οι Γραικύλοι των Ρώσων φέρονται προς τους Γραικύλους των Αμερικανών ως οι Ρώσοι προς Αμερικανούς και τάνάπαλιν. Το ιδιον κάμνουν οι Γραικύλοι των Φραντσέζων, ΄Αγγλων, Γερμανών κ.λ.π

Διά τούτο παρατηρείται το περίεργον φαινόμενον να ερωτεύεται ο Γραικύλος τον Ρώσον φίλον του και να μισή τον Γραικύλον των Αμερικανών και τάνάπαλιν.

Το παράδοξον είναι ότι έκαστος θεωρεί τον άλλον Γραικύλον εχθρόν και προδότην του έθνους.

Εξ απόψεως όμως Ρωμηοσύνης οι Γραικύλοι είναι όλοι προδόται.

Τούτο όμως δεν σημαίνει ότι ο Ρωμηός αποφεύγει τας συμμαχίας. Όχι. Όνειροπόλος και αφελής δεν είναι. Αλλά ουδέποτε γίνεται πνευματικώς ή σωματικώς δούλος του συμμάχου. Γίνεται σύμμαχος πιστός εις τα συμπεφωνημένα αλλά ιδεολογικώς αδέσμευτος.

«Ἡ ἁμαρτία ἐνεργεῖ συχνά μέσα μας κατά τρόπο τόσο λεπτό, ὥστε νά μή μποροῦμε νά τήν ἀντιληφθοῦμε» (Γέροντας Σωφρόνιος τοῦ Ἔσσεξ)

Κατά τις συναντήσεις μας, αγαπητοί μου αδελφοί, τώρα που προετοιμάζομαι κάθε ημέρα για την αναχώρησί μου, η μεγαλύτερη φροντίδα μου είναι αυτή: θα ήθελα τα πνεύματά σας να είναι στερεωμένα στην «αληθινή οδό».

Η χριστιανική ζωή θεωρουμένη στο σύνολό της έχει τέτοιο μεγαλείο και πλούτο, ώστε στην πραγματικότητα ένας άνθρωπος μόνος δεν θα μπορούσε να ισχυρισθή ότι την συμπεριλαμβάνει συνολικά στην εμπερία του.

Αλλά παρ’ όλα αυτά υπάρχουν περιστάσεις που οι πνευματικές μας καταστάσεις οφείλουν να περιλαμβάνουν ένα σημαντικό βαθμό γνώσεως και έτσι, κατά κάποιον τρόπο, να εισδύουν στην θεία ζωή.

Γιατί ομιλώ περί τούτου; Διότι στον Θεό δεν υπάρχει αμαρτία. Δεν καταλαβαίνουμε πραγματικά την «παραμόρφωση» που οδήγησε ολόκληρο τον κόσμο στην τραγική και χαώδη κατάστασι, την οποία γνωρίζουμε, δηλ. την αμαρτία, την πτώσι. Αυτό, ακόμη και οι πιο καλλιεργημένοι άνθρωποι της εποχής μας, δεν το καταλαβαίνουν παρά με την Αποκάλυψι του Αγίου Πνεύματος.

Εάν μέσα στο Μοναστήρι μας ομιλούμε γι’ αυτά τα πράγματα, εάν επιτρέπουμε στον εαυτό μας να το κάνουμε αυτό, είναι διότι όλοι αποκτήσατε μία ανωτέρα παιδεία, η οποία σας προετοίμασε να βρεθήτε μπροστά σε νέα προβλήματα.

Όταν προσευχώμεθα: «Καταξίωσον, Κύριε, εν τη ημέρα ταύτη αναμαρτήτους φυλαχθήναι ημάς», είναι φοβερά δύσκολο να κρίνουμε εμείς oι ίδιοι αν η ημέρα πέρασε καλά, αναμάρτητα, ή αντίθετα εάν διαπράξαμε αμαρτίες χωρίς να το καταλάβουμε, όπως λέγει ο Ψαλμωδός: «Εκ των κρυφίων μου καθάρισόν με» (Ψαλμ. ιη’, 13).

Όντως, η αμαρτία ενεργεί συχνά μέσα μας κατά τρόπο τόσο λεπτό, ώστε να μη μπορούμε να την αντιληφθούμε.

Την τελευταία φορά σας ανέφερα μερικούς λόγους από τον Μέγα Κανόνα του αγίου Ανδρέου Κρήτης. Ασφαλώς πρόκειται περί ενός εξαιρετικού έργου, από το οποίο μπορούμε να μάθουμε πολλά.

Προφανώς είναι πράγμα θαυμαστό να βλέπη κανείς τον άγιο Ανδρέα να προσφέρη την προσευχή του στον Θεό, ανακαλώντας στην μνήμη όλο το περιεχόμενο της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης, ως και τις προφητείες που αφορούν το τέλος του κόσμου, την τελική κρίσι των ανθρώπων.

Το παράδειγμα αυτό πρέπει να επαναλαμβάνεται προοδευτικά μέσα σ’ εμάς τους ίδιους. Όταν συμμετέχουμε στην θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου και το πνεύμα μας ποθή την έλευσι του Χριστού, τότε επαναλαμβάνουμε με μεγάλο συγκλονισμό αγάπης το περιεχόμενο της καθολικής αυτής Λειτουργίας.

Ἁγιασθήτω τό ὄνομά Σου, Περί Συνεχοῦς Μεταλήψεως, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (Κήρυγμα)

Ἁγιασθήτω τό ὄνομά Σου, Περί Συνεχοῦς Μεταλήψεως,15-6-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (Κήρυγμα) Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Τί ἀποφάσισε ἡ ΔΙΣ γιά τή Γιόγκα, γιά τήν νέα προσηλυτιστική δραστηριότητα τῆς νεοπροτεσταντικῆς ὀργανώσεως «Ἑλληνική Ἱεραποστολική Ἕνωση» καί τίς ὀργανώσεις Rotary καί Lions

Συνήλθε την Τετάρτη 3 Ιουνίου 2020, στη δευτέρα Συνεδρία της για τον μήνα Ιούνιο η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος της 163ης Συνοδικής Περιόδου, υπό την προεδρία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου.

… Κατά την  Συνεδρία η ΔΙΣ: …

– Ενέκρινε την πρόταση της Συνοδικής Επιτροπής επί των Αιρέσεων περί της διοργανώσεως της ΛΒ’ Πανορθοδόξου Συνδιασκέψεως Εντεταλμένων Ορθοδόξων Εκκλησιών και Ιερών Μητροπόλεων διά θέματα Αιρέσεων και Παραθρησκείας. Η Συνδιάσκεψη θα πραγματοποιηθεί στον Πύργο Ηλείας από την 19η έως και την 21η Οκτωβρίου 2020.

…

Η ΔΙΣ λαβούσα υπ’ όψιν τις εισηγήσεις της Συνοδικής Επιτροπής επί των Αιρέσεων:

α) Εξ αφορμής της συστάσεως υπό διαφόρων φορέων και μέσων μαζικής ενημερώσεως, «της τεχνικής της Γιόγκα» ως τρόπου αντιμετωπίσεως του άγχους, κατά την περίοδο της πανδημίας του Covid-19, λαβούσα υπ’ όψιν το από 16ης Ιουνίου 2015 Δελτίο Τύπου της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, περί «της τεχνικής της Γιόγκα» και στο πλαίσιο του σεβασμού της θρησκευτικής ελευθερίας, η οποία στη Χώρα μας είναι συνταγματικώς κατωχυρωμένη και σεβαστή, αλλά και της ποιμαντικής ευθύνης Αυτής για την αποφυγή δημιουργίας κλίματος θρησκευτικού συγκρητισμού, ομοφώνως απεφάσισε να υπενθυμίσει στο χριστεπώνυμο Πλήρωμα ότι η «Γιόγκα» αποτελεί θεμελιώδες κεφάλαιο της θρησκείας του Ινδουϊσμού, διαθέτει ποικιλομορφία σχολών, κλάδων, εφαρμογών και τάσεων και δεν αποτελεί «είδος γυμναστικής». Ως εκ τούτου επισημαίνει για μία ακόμη φορά ότι η «Γιόγκα» τυγχάνει απολύτως ασυμβίβαστη με την Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη μας και δεν έχει καμμία θέση στην ζωή των Χριστιανών.

«Ἐξ ἀλοχεύτου προελθών καί λογχευθείς...» (κήρυγμα),Ἁγ. Νικοδήμου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

«Ἐξ ἀλοχεύτου προελθών καί λογχευθείς...» (κήρυγμα), Ἁγ. Νικοδήμου , 22-4-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Προφητεία τοῦ ὁσίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου ἀπό τόν 4ο αἰῶνα γιά τό κλείσιμο τῶν Ναῶν

Ἔχουμε ἀνάγκη ἀγαπητοί, ἀπό πολλές προσευχές καί ἀπό πολλά δάκρυα, γιά νά βρεθεῖ κάποιος ἀπό μᾶς σταθερός στούς πειρασμούς.

Ἀδελφοί φιλόχριστοι, σᾶς παρακαλῶ, νά μήν γινόμαστε πλαδαροί, ἀλλά ἀπεναντίας νά γινόμαστε δυνατοί μέ τήν δύναμη τοῦ Σταυροῦ. Ὁ ἀναπόφευκτος ἀγῶνας εἶναι πολύ κοντά μας·

Πρός σκέψη...

http://apantaortodoxias.blogspot.com/2020/05/blog-post_73.html

16 Ἰουνίου. Τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Τύχωνος, Ἐπισκόπου Ἀμαθοῦντος τῆς Κύπρου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας. Τρ. β΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Ῥωμ. δ΄ 4-12).

ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ Δ´ 4 - 12

⁴ τῷ δὲ ἐργαζομένῳ ὁ μισθὸς οὐ λογίζεται κατὰ χάριν, ἀλλὰ κατὰ ὀφείλημα· ⁵ τῷ δὲ μὴ ἐργαζομένῳ, πιστεύοντι δὲ ἐπὶ τὸν δικαιοῦντα τὸν ἀσεβῆ, λογίζεται ἡ πίστις αὐτοῦ εἰς δικαιοσύνην, ⁶ καθάπερ καὶ Δαυὶδ λέγει τὸν μακαρισμὸν τοῦ ἀνθρώπου ᾧ ὁ Θεὸς λογίζεται δικαιοσύνην χωρὶς ἔργων· ⁷ μακάριοι ὧν ἀφέθησαν αἱ ἀνομίαι καὶ ὧν ἐπεκαλύφθησαν αἱ ἁμαρτίαι· ⁸ μακάριος ἀνὴρ ᾧ οὐ μὴ λογίσηται Κύριος ἁμαρτίαν.