Πόσο καί ποῦ νά δίνουμε ἐλεημοσύνη, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτη

Πόσο καί ποῦ νά δίνουμε ἐλεημοσύνη, Ἁγ. Ἀναστασίου Σιναΐτου-Ἐρωταποκρίσεις (13η-14η), 17-6-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, Ἀμπελειές (Ἱ.Ν. Ἁγ. Ἀθανασίου) Πέλλας.

Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον... Β΄, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

6. ΤΤόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον... Β΄, Ἑρμηνεία Κυριακῆς Προσευχῆς- Περί Συνεχοῦς Μεταλήψεως, Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορ., 18-6-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (Κήρυγμα)
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr

Κυριακή Β Ματθαίου. Ὑπομνηματισμός τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο

ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ[:Ματθ. 4, 18-22] 

ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ 

ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ 

«Περιπατῶν δὲ παρὰ τὴν θάλασσαν τῆς Γαλιλαίας εἶδε δύο ἀδελφούς, Σίμωνα τὸν λεγόμενον Πέτρον καὶ Ἀνδρέαν τὸν ἀδελφόν αὐτοῦ, βάλλοντας ἀμφίβληστρον εἰς τὴν θάλασσαν· ἦσαν γὰρ ἁλιεῖς.καὶ λέγει αὐτοῖς· δεῦτε ὀπίσω μου καὶ ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων.οἱ δὲ εὐθέως ἀφέντες τὰ δίκτυα ἠκολούθησαν αὐτῷ(:ενώ λοιπόν περπατούσε κοντά στη θάλασσα της Γαλιλαίας, είδε δυο αδελφούς· τον Σίμωνα, τον οποίο κατόπιν ονόμασε Πέτρο, και τον Ανδρέα τον αδελφό του, οι οποίοι έριχναν δίχτυα στη θάλασσα, διότι ήταν ψαράδες. Και τους λέει: ‘’Ακολουθήστε με και θα σας κάνω ικανούς να αλιεύετε αντί για ψάρια ανθρώπους· αυτούς θα τους ελκύετε στη βασιλεία των ουρανών με τα πνευματικά δίχτυα του κηρύγματος’’. Και αυτοί αμέσως άφησαν τα δίχτυα τους και Τον ακολούθησαν)»[Ματθ.4,18-20]. 

Βέβαια ο ευαγγελιστής Ιωάννης λέγει ότι διαφορετικά προσκλήθηκαν αυτοί οι δύο μαθητές από τον Κύριο. Επομένως, είναι φανερό ότι η παραπάνω πρόσκληση που τους απηύθυνε ο Κύριος και που αναφέρει εδώ ο ευαγγελιστής Ματθαίος είναι η δεύτερη στη σειρά. Αυτό επίσης μπορεί να το διαπιστώσει κανείς από πολλά σημεία. Στο ευαγγέλιο του Ιωάννη λοιπόν αναφέρεται ότι ο Ανδρέας και ο Πέτρος προσκλήθηκαν για πρώτη φορά, προτού κλειστεί στη φυλακή ο Ιωάννης ο Βαπτιστής[βλ. Ιω.1,35-36: «Τῇ ἐπαύριον πάλιν εἱστήκει ὁ Ἰωάννης καὶ ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ δύο, καὶ ἐμβλέψας τῷ Ἰησοῦ περιπατοῦντι λέγει· ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ. καὶ ἤκουσαν αὐτοῦ οἱ δύο μαθηταὶ λαλοῦντος, καὶ ἠκολούθησαν τῷ Ἰησοῦ(:την άλλη μέρα ο Ιωάννης στεκόταν πάλι στο συνηθισμένο μέρος που κήρυττε, και μαζί του ήταν και δύο από τους μαθητές του. Και αφού παρατήρησε με ευλάβεια τον Ιησού, που τη στιγμή εκείνη περπατούσε, είπε: “Αυτός είναι το Αρνίο που παρέδωσε ο Θεός Πατέρας του να θυσιαστεί για χάρη μας”. Οι δύο μαθητές τον άκουσαν να το λέει αυτό και ακολούθησαν τον Ιησού)»],ενώ εδώ στον Ευαγγελιστή Ματθαίο αναφέρεται ότι προσκλήθηκαν μετά τη φυλάκιση του Ιωάννη του Βαπτιστή[Ματθ. 4,12: «Ἀκούσας δὲ ὁ Ἰησοῦς ὅτι Ἰωάννης παρεδόθη, ἀνεχώρησεν εἰς τὴν Γαλιλαίαν(:όταν άκουσε ο Ιησούς ότι ο Ιωάννης παραδόθηκε στη φυλακή κατά διαταγή του βασιλιά Ηρώδη Αντύπα, αναχώρησε από την Ιουδαία και πήγε στη Γαλιλαία)» -βλ. παραπάνω Ματθ. 4,18-19: «Περιπατῶν δὲ παρὰ τὴν θάλασσαν τῆς Γαλιλαίας εἶδε δύο ἀδελφούς, Σίμωνα τὸν λεγόμενον Πέτρον καὶ Ἀνδρέαν τὸν ἀδελφόν αὐτοῦ, βάλλοντας ἀμφίβληστρον εἰς τὴν θάλασσαν· ἦσαν γὰρ ἁλιεῖς. καὶ λέγει αὐτοῖς· δεῦτε ὀπίσω μου καὶ ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων»]. 

Καταλαβαίνετε τί ταπείνωση εἶχε αὐτός ὁ βασιλιάς!

Ο Χριστός αποδέχεται τις εικόνες και δεν τις απορρίπτει, αφού ο ίδιος Χριστός έδωσε αποτυπωμένο το πρόσωπό Του σε μαντήλι 2 φορές.

Πώς μερικοί διατείνονται και λένε ότι η προσκύνηση των εικόνων είναι ειδωλολατρεία;

Η πρώτη φορά που έδωσε ο Χριστός το πρόσωπο Του σε μαντήλι ήταν όταν ανέβαινε την οδό του Μαρτυρίου προς τον Γολγοθά, μία γυναίκα, η Βερονίκη, Του καθάρισε τον ιδρώτα από το πρόσωπο με ένα μαντήλι και ο Χριστός ως ένδειξη ευγνωμοσύνης, άφησε το πρόσωπό Του, πάνω στο μαντήλι. Υπάρχει μέχρι σήμερα αυτό το μαντήλι. Όσοι πάτε στα Ιεροσόλυμα και ανεβείτε την οδό του Μαρτυρίου, στο αριστερό σας χέρι θα δείτε το σπίτι της Βερονίκης, εκεί όπου ο Χριστός σκούπισε με το μαντήλι τον ιδρώτα Του.

Η δεύτερη φορά που έδωσε ο Χριστός το πρόσωπό Του σε μαντήλι, ήταν όταν ο βασιλιάς Άβδαρος, από την Έδεσσα της Συρίας, είχε μάθει, ότι κάποιος στο Ισραήλ κάνει παράξενα θαύματα και έστειλε τον ζωγράφο του, να ζωγραφίσει το πορτραίτο του, για να δει ποιός είναι αυτός ο άνθρωπος. Ο βασιλιάς έπασχε από λέπρα. Μαζί με τον ζωγράφο, έστειλε στο Χριστό και μια επιστολή, χωρίς βέβαια να γνωρίζει ότι ο Χριστός είναι ο Θεός. Η επιστολή αυτή έγραφε: «Αυτά που μαθαίνω για σένα, θέλω να πιστεύω, ότι ή Θεός είσαι ή υιός Θεού! Δεν μπορεί άνθρωπος να κάνει τέτοια θαύματα που κάνεις εσύ. Ακόμα πληροφορούμαι ότι εκεί που είσαι, θέλουν να σε εξοντώσουν, δεν σε παραδέχονται. Εγώ είμαι σε ένα μικρό κρατίδιο, έχω ένα μικρό βασίλειο, όμως αν ήθελες, την μοίραζα μαζί σου».

Καταλαβαίνετε τί ταπείνωση είχε αυτός ο βασιλιάς!

Μά κι ἐγώ, τέτοιο τόπο χρειάζομαι...

Σε μια πόλη της Καππαδοκίας, υπήρχε ένας ενάρετος ιερεύς ονομαζόμενος Αναστάσιος, που περιέθαλπε στο σπίτι του ένα λεπρό, χωρίς κανένας να το γνωρίζει.

Κάποτε ο Μ. Βασίλειος ήρθε στο σπίτι τους και συνάντησε την άγνωστή του πρεσβυτέρα. Την χαιρέτισε με το όνομά της! Εκείνη απόρησε πολύ γι’ αυτό. Στην συνέχεια τη ρώτησε.

– Πού είναι ο π. Αναστάσιος;

Δεύτερη έκπληξη για την πρεσβυτέρα! Ακολούθησε όμως και τρίτη και τέταρτη και πέμπτη. Όταν του είπε ότι ο σύζυγός της πήγε στο χωράφι, ο άγιος της απήντησε:

– Ξέρεις; Έχει ήδη γυρίσει από το χωράφι και είναι μέσα στο σπίτι.

Η πρεσβυτέρα τότε, αναγνωρίζοντας την αγιότητα του αρχιεπισκόπου, έπεσε στα πόδια του και τον παρακάλεσε να προσευχηθεί γι’ αυτήν.

Στον πρεσβύτερο Αναστάσιο ο Μ. Βασίλειος είπε:

– Μην την ονομάζεις σύζυγο, αλλά αδελφή, εφ’ όσον ζείτε σαν αδέλφια.

Έπειτα τον ρώτησε ποια άλλη αρετή καλλιεργεί. Εκείνος δήλωσε κατηγορηματικά:

– Καμιά αρετή δεν έχω, δέσποτά μου και δεν έχω κανένα καλό.

ΘΡΗΝΗΣΕ ΕΛΛΑΔΑ- ΑΣΧΗΜΟ ΣΗΜΑΔΙ – κάηκε ἡ εἰκόνα τῆς ΠΑΝΑΓΙΑΣ τῆς ΒΑΡΝΑΚΟΒΑΣ . Εἶναι ἡ εἰκόνα πού χώρισε στήν μέση λίγη ὥρα πρίν τόν τορπιλισμό τῆς Ἕλλης.

Αυτό το Ιερό Σέβασμα πάντα έδινε σημάδια στις κορυφαίες στιγμές που διερχόμασταν .
Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Αυτή η ΕΙΚΟΝΑ πάντα πολεμούσε με τους ορατούς και αόρατους εχθρούς του Έθνους μας.

Το πρώτο χτύπημα το δέχθηκε η Μονή της Παναγιάς κατά το δεύτερο ήμισυ του 15ου αιώνος. Ενώ κατόρθωσε να ξεφύγει τα δεινά της Φραγκοκρατίας και τον φθόνο των Λατίνων, διότι ανήκε εδαφικώς στο Δεσποτάτο της Ηπείρου και προστατεύτηκε από τους άρχοντες Κομνηνούς, όταν εξαπλώθηκαν οι Τούρκοι στην Ελλάδα, υπέστη την πρώτη καταστροφή.

Κατά πληροφορίες, το Μοναστήρι παραδόθηκε τότε στις φλόγες και κατεστράφη μερικώς. Κατάφερε όμως, με τη βοήθεια της Θεοτόκου, να συνεχίσει την θεοφιλή πορεία του ως θείο εργαστήριο αρετής και εξαγιασμού φιλοθέων ψυχών.

Το δεύτερο χτύπημα το δέχθηκε τον Μάιο του 1826 από τους Τούρκους, ως εκδίκηση για τα όσα έπραξε και αγωνίστηκε εναντίον της τυραννίας τους μέσα στα τετρακόσια χρόνια της σκλαβιάς.
Περιέθαλψε, έθρεψε, παρηγόρησε, ενίσχυσε, προστάτευσε, μόρφωσε (με Κρυφό Σχολειό σε επίπεδο Σχολαρχείου) και τελικά πολέμησε στο πλευρό του μαρτυρικού και αγωνιζομένου Έλληνα, για να δοθή το τίμημα της Ελευθερίας.
Μετά την έξοδο του Μεσσολογγίου, το Μοναστήρι φιλοξένησε μια ομάδα από τα ηρωικά γυναικόπαιδα, τα οποία ενώ κατέφυγαν στον άη – Συμιό, αρβανιτιά τα κατεδίωξε και κυνηγημένα έφθασαν στην Βαρνάκοβα, όπου βρήκαν στοργική φιλοξενία και περιποίηση. Μετά, για περισσότερη ασφάλεια, τα φυγάδευσαν στα Σάλωνα.
Επακολούθησε στις 3 Μαΐου του 1826 η πολιορκία της Μονής από στρατεύματα του Κιου-ταχή. Μετά από ηρωική αντίσταση 150 υπερασπιστών της Μονής, έναντι 4000 Τούρκων επί 23 ημέρες, αφού αναγκάστηκαν στρατιωτικοί και Μοναχοί να κάνουν έξοδο στις 26 Μαΐου, οι Τούρκοι κατέλαβαν το Μοναστήρι και ανατίναξαν τον Ναό με πυρίτιδα!
Ολοκαύτωμα λευτεριάς η Βαρνάκοβα…
Η ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ της Βαρνάκοβας μας έδωσε επίσης μεγάλο σημείο παραμονές του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου.
«Θαυμαστὸ γεγονὸς ὑπῆρξε καὶ τὸ ἄνοιγμα τοῦ προσώπου τῆς Θαυματουργῆς εἰκόνας τῆς Παναγίας, παραμονές τοῦ Β' Παγκοσμίου Πολέμου τό 1940.

Κυριακή Β Ματθαίου. Ὑπομνηματισμός τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο

KYΡΙΑΚΗ Β΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ[αποστολ. περικοπή: Προς Ρωμαίους,κεφ.2,χωρία 10-16] 

ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ 

ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ 

«Δόξα δὲ καὶ τιμὴ καὶ εἰρήνη παντὶ τῷ ἐργαζομένῳ τὸ ἀγαθόν, Ἰουδαίῳ τε πρῶτον καὶ Ἓλληνι (:αντίθετα δόξα και τιμή και ειρήνη θα αποδοθεί σε κάθε άνθρωπο που εργάζεται το καλό, στον Ιουδαίο πρώτα και στον ειδωλολάτρη Έλληνα)»[Ρωμ.2,10]. 

Ποιον «Ιουδαίο» εννοεί εδώ ο απόστολος Παύλος ή για ποιους «Έλληνες» μιλάει; Για αυτούς που έζησαν πριν από την ενανθρώπηση του Χριστού· γιατί ο λόγος του αποστόλου δεν έφθασε ακόμη στα χρόνια της χάριτος, αλλά μένει ακόμη στα προηγούμενα χρόνια, προκαθορίζοντας από μακριά και εξαφανίζοντας τη διαφορά του ειδωλολάτρη και του Ιουδαίου, ώστε, όταν το κάνει αυτό στον καιρό της χάριτος, να μη φανεί πια ότι επινοεί κάτι το νέο και ενοχλητικό. Εάν λοιπόν στα προηγούμενα χρόνια, όταν δεν έλαμψε ακόμη η τόσο μεγάλη χάρη, όταν τα πράγματα των Ιουδαίων ήταν σε όλους σεβαστά και ξακουστά και λαμπερά, δεν υπήρχε καμία διαφορά, ποιο λόγο θα μπορούσε να πει στη συνέχεια ύστερα από την τόσο μεγάλη φανέρωση της χάρης; Γι' αυτό ακριβώς και με πολλή φροντίδα το ετοιμάζει αυτό· γιατί πραγματικά ο ακροατής, αφού μάθει ότι αυτό επικρατούσε στα προηγούμενα χρόνια, θα το παραδεχτεί αυτό πολύ περισσότερο μετά την πίστη. 

«Ἓλληνες» όμως εδώ λέγει όχι τους ειδωλολάτρες, αλλά τους θεοσεβείς, εκείνους που πείθονταν στον φυσικό νόμο της συνειδήσεως, εκείνους που δεν τηρούσαν βέβαια τις εντολές που είχαν δοθεί από τον Θεό στους Ιουδαίους μέσω του μωσαϊκού νόμου, τηρούσαν όμως όλα αυτά που συντελούσαν στην ευσέβεια. Τέτοιοι άνθρωποι ήταν εκείνοι που ήταν μαζί με τον Μελχισεδέκ, τέτοιος ήταν ο Ιώβ, τέτοιοι ήταν οι Νινευίτες, τέτοιος ήταν ο Κορνήλιος. Ήδη λοιπόν υπονομεύει από πριν τη διαφορά της περιτομής και της ακροβυστίας και από πολύ νωρίτερα εξαφανίζει αυτή τη διαφορά, ώστε και χωρίς υποψία να κάμει αυτό και από άλλη ανάγκη να τους οδηγήσει σε αυτό το συμπέρασμα που επιθυμεί να τους διδάξει, πράγμα που πάντοτε είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα της σύνεσης του αποστόλου. Εάν λοιπόν φανέρωνε αυτό στα χρόνια της χάριτος, θα φαινόταν πως ο λόγος ήταν πολύ ύποπτος, ενώ το να αλλάξει τον λόγο γι’ αυτούς με βάση το συμπέρασμα εκείνο, την ώρα που μιλούσε για την κακία και την πονηρία που επικρατούσε στον κόσμο, έκανε ανύποπτη τη διδασκαλία. 

Ἡ Ἀγγλία θά ἐκλαμβάνει ὡς δεδομένη τή συγκατάθεση γιά ἀφαίρεση ὀργάνων ἀπό αὐτούς πού δηλώνονται ὡς νεκροί

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ

Ο Antony McCarthy, ηγέτης κινημάτων κατά των αμβλώσεων και υπέρ της ζωής του αγέννητου παιδιού, υποστηρίζει ότι το να εκλαμβάνεται ως δεδομένη η συγκατάθεση (αφαίρεσης οργάνων) σημαίνει πως το σώμα σου στην πράξη ανήκει στο Κράτος μετά το θάνατο.·

Η αγγλική νομοθεσία θα επιτρέπει από δω και πέρα στο κράτος να εκλαμβάνει ως δεδομένη τη συγκατάθεση για αφαίρεση οργάνων από αυτούς που δηλώνονται νεκροί.

Ο νέος νόμος που τέθηκε σε ισχύ την περασμένη εβδομάδα παραχωρεί στην κυβέρνηση την εξουσία να παίρνει όργανα από αυτούς που διαπιστώνονται ως νεκροί εκτός εάν το πρόσωπο είχε συγκεκριμένα καταχωρήσει εγγράφως ότι δεν επιθυμεί να χρησιμοποιηθούν τα όργανά του. Η κυβέρνηση λέει ότι η σχετική νομοθεσία τροποποιήθηκε «για να βοηθήσει στη σωτηρία και βελτίωση περισσοτέρων ανθρωπίνων ζωών.»

Παρόμοιος νόμος υπάρχει στην Ουαλία από το 2015. Στη Σκωτία αναμένεται να νομοθετηθεί η θεώρηση συγκατάθεσης για δωρεά οργάνων τον Μάρτιο του 2021.

Ο Δρ. Antony McCarthy της βρετανικής ομάδας κατά των αμβλώσεων Κοινωνία για την Προστασία των Αγέννητων Παιδιών (Society for the Protection of Unborn Children – SPUC) δήλωσε στο LifeSite ότι υπάρχουν αρκετά ζητήματα προβληματισμού και ανησυχίας σχετικά με αυτή την αλλαγή.

«Ο επονομαζόμενος ‘εγκεφαλικός θάνατος’ παρέχει τη δυνατότητα στους γιατρούς να αφαιρούν ζωτικά όργανα από ασθενείς που ακόμη είναι πιθανότατα ζωντανοί αν και ενδεχομένως άνευ των αισθήσεών τους και κοντά στο θάνατο,» εξήγησε ο McCarthy.

«Οι καρδιές των δωρητών, για παράδειγμα, πρακτικά αφαιρούνται από (όπως χαρακτηρίζονται) ‘πτώματα που καρδιοχτυπούν’. H ενθάρρυνση των ανθρώπων να δωρίσουν τα όργανά τους εξέλαβε πολύ μεγάλη δημοσιότητα χωρίς να αποκαλύπτεται ότι οι δωρητές με τις καρδιές που χτυπούν μπορούν ακόμη και να κινούνται καθώς αφαιρούνται τα όργανά τους, εκτός αν είναι σε παραλυσία από αναισθητικά φάρμακα,» συνέχισε.

Θαῦμα στην Κύπρο (Κατεχόμενα): Ὁ ἀπ. Βαρνάβας θεραπεύει τόν παραπληγικό Μάριο Στυλιανοῦ.

Ο συγγραφέας Μάριος Στυλιανού έμεινε παραπληγικός εξαιτίας μιας εγχείρησης στον αυχένα και θεραπεύεται θαυματουργικά από τον ιδρυτή της Εκκλησίας της Κύπρου, Απόστολο Βαρνάβα, στα κατεχόμενα, στην εκκλησία του αποστόλου, στην Αμμόχωστο.

Ο Απ. Βαρνάβας κάλεσε σε όραμα τον κο Στυλιανού να συγγράψει βιβλίο για Αυτόν και να τελέσει λειτουργία στην εκκλησία του στα κατεχόμενα. Ήταν η πρώτη φορά που οι Τούρκοι επέτρεψαν στους Έλληνες να τελέσουν λειτουργία στο ναό του Αποστόλου του Θεού.

Συζήτηση με συμμετοχή του νευρολόγου κου Πρωτοπαππά που πιστοποιεί την παραλυσία του κου Στυλιανού.

«Ἡ καρδία καὶ ἡ ψυχὴ ὅλων ἦτο μία καὶ κανεὶς δὲν ἔλεγε ὅτι κάτι ἀπὸ τὰ ὑπάρχοντα του τοῦ ἀνῆκεν, ἀλλὰ ὅλα τὰ εἶχον κοινά»

Πῶς λοιπὸν τώρα δὲν πιστεύουν ὅλοι; Διότι τὰ πράγματα ἐχειροτέρευσαν, καὶ δι’ αὐτὰ ἐμεῖς εἴμεθα αἴτιοι· ἀπομένει δηλαδὴ νὰ ὁμιλήσωμεν καὶ διὰ τὸν ἑαυτὸν μας. Δὲν ἐπίστευον λοιπὸν καὶ τότε μόνον εἰς θαύματα, ἀλλὰ πολλοὶ ἀπὸ τοὺς προσερχομένους εἰς τὴν πίστιν προσειλκύοντο καὶ ἀπὸ τὴν ζωὴν τῶν πιστῶν· διότι λέγει· «Ἄς λάμψῃ τὸ φῶς σας ἐμπρός εἰς τοὺς ἀνθρώπους, διὰ νὰ ἰδοῦν τὰ καλὰ ἔργα σας καὶ νὰ δοξάσουν τὸν Πατέρα σας τὸν οὐράνιον»“’, καί· «Ἡ καρδία καὶ ἡ ψυχὴ ὅλων ἦτο μία καὶ κανεὶς δὲν ἔλεγε ὅτι κάτι ἀπὸ τὰ ὑπάρχοντα του τοῦ ἀνῆκεν, ἀλλὰ ὅλα τὰ εἶχον κοινά», καί· «ἐδίδετο εἰς τὸν καθένα ὅ,τι εἶχεν ἀνάγκη»”, ’καὶ ἔζων βίον ἀγγελικόν. Ἂν γίνῃ τοῦτο καὶ σήμερα, θὰ. ἐπιστρέψωμεν ὅλην τὴν οἰκουμένην εἰς τὴν πίστιν καὶ χωρὶς θαύματα.

Ἐάν φυλάξωμε τις ἐντολές τῶν πατέρων μας, ἐγώ σᾶς ἐγγυῶμαι ὅτι βάρβαροι δεν θα ἔλθουν ἐδῶ

«Ἐὰν φυλάξωμε τὶς ἐντολὲς τῶν πατέρων μας, ἐγὼ σᾶς ἐγγυῶμαι ὅτι βάρβαροι δὲν θὰ ἔλθουν ἐδῶ. Ἐὰν ὅμως δὲν τὶς φυλάξωμε ὁ τόπος αὐτὸς ὁπωσδήποτε θὰ ἐρημωθεῖ».


(ἀββᾶς Μωϋσῆς ὁ Αἰθίοπας, 28 Αὐγούστου).
https://proskynitis.blogspot.com/2020/05/blog-post_70.html

20 Ἰουνίου. Τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Μεθοδίου, Ἐπισκόπου Πατάρων. Τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Καλλίστου, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως. Τοῦ Ἁγίου Νικολάου Καβάσιλα, τοῦ Θεσσαλονικέως. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας. Σαβ. β΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Ῥωμ. γ΄ 19-26).

ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ Γ´ 19 - 26

¹⁹ Οἴδαμεν δὲ ὅτι ὅσα ὁ νόμος λέγει τοῖς ἐν τῷ νόμῳ λαλεῖ, ἵνα πᾶν στόμα φραγῇ καὶ ὑπόδικος γένηται πᾶς ὁ κόσμος τῷ Θεῷ, ²⁰ διότι ἐξ ἔργων νόμου οὐ δικαιωθήσεται πᾶσα σὰρξ ἐνώπιον αὐτοῦ· διὰ γὰρ νόμου ἐπίγνωσις ἁμαρτίας. ²¹ Νυνὶ δὲ χωρὶς νόμου δικαιοσύνη Θεοῦ πεφανέρωται, μαρτυρουμένη ὑπὸ τοῦ νόμου καὶ τῶν προφητῶν, ²² δικαιοσύνη δὲ Θεοῦ διὰ πίστεως Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς πάντας καὶ ἐπὶ πάντας τοὺς πιστεύοντας· οὐ γάρ ἐστι διαστολή· ²³ πάντες γὰρ ἥμαρτον καὶ ὑστεροῦνται τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, ²⁴ δικαιούμενοι δωρεὰν τῇ αὐτοῦ χάριτι διὰ τῆς ἀπολυτρώσεως τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, ²⁵ ὃν προέθετο ὁ Θεὸς ἱλαστήριον διὰ τῆς πίστεως ἐν τῷ αὐτοῦ αἵματι, εἰς ἔνδειξιν τῆς δικαιοσύνης αὐτοῦ διὰ τὴν πάρεσιν τῶν προγεγονότων ἁμαρτημάτων ²⁶ ἐν τῇ ἀνοχῇ τοῦ Θεοῦ, πρὸς ἔνδειξιν τῆς δικαιοσύνης αὐτοῦ ἐν τῷ νῦν καιρῷ, εἰς τὸ εἶναι αὐτὸν δίκαιον καὶ δικαιοῦντα τὸν ἐκ πίστεως Ἰησοῦ.