Κάθε ἄρχοντας καί ἐπίσκοπος ἀναδεικνύεται ἀπό τόν Θεό; Ἁγ. Ἀναστασίου Σιναΐτου-Ἐρωταποκρίσεις (16η), 19-8-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, Ἀμπελειές (Ἱ.Ν. Ἁγ. Ἀθανασίου) Πέλλας
Πέμπτη 20 Αυγούστου 2020
Οἱ ἱεροί κανόνες δέν εἶναι ὑπό τήν ἐξουσία τῶν ἀρχιερέων Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (Κήρυγμα)
Οἱ ἱεροί κανόνες καί οἱ ἐντολές δέν εἶναι ὑπό τήν ἐξουσία τῶν ἀρχιερέων- Ἐνστάσεις- Περί Συνεχοῦς Μεταλήψεως , Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορ., 20-8-2020, Ἀρχιμ. Σάββα ἉγιορείτουἹ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com
Δόγμα καί ἦθος-περί Θεοῦ, Ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύων, 4η κατήχηση,1ο μέρος Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
ΔΟΓΜΑ ΚΑΙ ΗΘΟΣ-ΠΕΡΙ ΘΕΟΥ_ΑΓ. ΚΥΡΙΛΛΟΥ_4η ΚΑΤΗΧ_1ο ΜΕΡ 28-05-2011 Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Σύντομες πνευματικές συνταγές τοῦ ἀειμνήστου Δημητρίου Παναγοπούλου
Σύντομες πνευματικές συνταγές
του αειμνήστου Δημητρίου Παναγοπούλου
* Ο Χριστός είναι αυτός που μας έφτιαξε και αυτός που μας εξαγόρασε με το Αίμα Του! Από φιλότιμο και μόνο, γι’ αυτά που μας έκανε ο Χριστός, έπρεπε να αλλάξει κάθε άνθρωπος και να πολιτεύεται διαφορετικά στη ζωή του, εν μετανοία. Αλλά πού τέτοιο φιλότιμο…!
* Αν ο άνθρωπος ήθελε να βάλει έναν κανόνα στον εαυτόν του, για ένα μήνα να προσευχόταν και να έλεγε: Χριστέ μου, τι είσαι για μένα, ε τότε, θα έκλαιγε σε όλη του την υπόλοιπη ζωή. Όταν του δείξει ο Χριστός, τι έκανε γι’ αυτόν, θα έκλαιγε σε όλη την υπόλοιπη ζωή του και θα ντρεπόταν για τον εαυτόν του! Θεληματικά θα «δουλωνόταν», θελημάτικα θα παραδιδόταν στα χέρια του Θεού. Δεν θα διατεινόταν, όπως κάνει τώρα, ότι ο Θεός θέλει δούλους…
* Πολλοί είναι εκείνοι που λένε: Δεν δέχομαι το Χριστό, γιατί με θέλει δούλο. Είναι κάτι, που πολλοί σκοντάφτουν στο σημείο αυτό. Μα σε θέλει ο Χριστός δούλο, όπως σε θέλει ο διάβολος; Δεν μπορούν οι άνθρωποι να ερμηνεύσουν τη δουλεία του Χριστού και τη δουλεία του διαβόλου. Η δουλεία του διαβόλου είναι τυραννική και έχει σκοπό να βασανίζει τον άνθρωπο. Ενώ στο Χριστό, ο άνθρωπος εκούσια δουλώνεται, ως ευγνωμοσύνη για την φιλανθρωπία που μας έδειξε, απελευθερώνοντάς μας από τα δεσμά του διαβόλου, και μας δόθηκε έτσι η ευκαιρία να σωζόμαστε. Είναι λοιπόν προς συμφέρον της ψυχής του ανθρώπου, ο άνθρωπος να εξαρτιέται από τον Χριστό και ο όρος δούλος δεν έχει την αυστηρή έννοια του όρου, όπως την ερμηνεύουμε εμείς. Είναι δουλεία ευεργετική.
* Αφού στην προσευχή του Πάτερ ημών, αποκαλείς το Θεό Πατέρα, πώς ισχυρίζεσαι, ότι ο Θεός θέλει δούλους; Εκτός και αν δεν λες αυτήν την προσευχή.
* Ο Θεός δεν έχει ανάγκη από εργάτες-δούλους όπως λένε μερικοί. Θέλει τον άνθρωπο για παιδί Του, να αισθάνεται άνετα ο άνθρωπος δίπλα Του και να γίνει συγκληρονόμος της Βασιλείας Του.
* Οφείλουμε να γίνουμε παιδιά Του και όχι δούλοι, όπως έχει ο διάβολος τους δικούς του!
* Προσέξτε μην πέσετε στην παγίδα και υποσχεθείτε σε κάποιον, που θέλετε να φέρετε στο δρόμο του Θεού, ότι ερχόμενος στον Χριστιανισμό θα του έρθουν τα πράγματα στη ζωή του ευνοϊκά και δεν θα έχει πειρασμούς και προβλήματα. Ο Θεός δεν υπόσχεται, ότι η ζωή του Χριστιανού στον κόσμο τούτο θα είναι παραδεισένια. Παράδεισο υπόσχεται στην άλλη ζωή.
Ἐπέμβαση τοῦ ἁγίου Νικάνορα γιά ἀπαλλαγή ἀπό τήν πανούκλα.
Κάποτε, γύρω στά 1725, ἡ Μονή βρέθηκε σέ πολύ δύσκολη οἰκονοµική κατάσταση ἐξαιτίας τῆς βαρύτατης φορολογίας πού εἶχαν ἐπιβάλει οἱ ὀθωµανοί κατακτητές. Οἱ µοναχοί ἀποφάσισαν νά µεταφέρουν τήν τιµία κάρα τοῦ Ὁσίου στά Σέρβια, γιά δύο λόγους· ἀφενός γιά νά ἀπαλλαγεῖ ἡ πόλη ἀπό ἐπιδηµία πανούκλας πού θέριζε τούς κατοίκους καί ἀφετέρου νά συγκεντρωθοῦν χρήµατα ἀπό τήν ἐλεηµοσύνη τῶν χριστιανῶν γιά νά σωθεῖ καί τό Μοναστήρι. Πῆραν λοιπόν τήν τιµία κάρα δύο ἱεροµόναχοι - ὁ ἡγούµενος Δαβίδ καί ὁ πνευµατικός Νεόφυτος - καί τό βράδυ ἔφτασαν στό χωριό Καισαρία. Ἐκεῖ τούς προϋπάντησε ἕνας εὐλαβής χριστιανός, ὁ Νικόλαος, πού µέ χαρά τούς κάλεσε νά φιλοξενηθοῦν στό σπίτι του. Τό πρωί τούς παρακάλεσε νά ψάλουν Ἁγιασµό στό σπίτι του καί ὁ ἴδιος ἔτρεξε νά εἰδοποιήσει τούς γείτονες νά ἔλθουν στόν Ἁγιασµό καί νά ἀσπασθοῦν τήν κάρα τοῦ Ἁγίου. Σέ λίγο γέµισε τό σπίτι ἀπό χριστιανούς. Μετά τόν Ἁγιασµό ἄρχισαν νά ἀσπάζονται ὅλοι τήν τιµία κάρα. Ἀνάµεσά τους πλησίασε νά κάνει τό ἴδιο καί µιά νέα γυναίκα, «ἄσεµνος καί ἀκάθαρτος, καί παρευθύς ἔπεσεν εἰς τήν γῆν ὡς ἀποθαµένη». Ὅταν µετά ἀπό λίγο συνῆλθε, τή ρώτησαν τί συνέβη. Καί µέ φανερό φόβο ἐκείνη εἶπε: «Καθώς πλησίαζα στήν τιµία κάρα, ἕνας καλόγερος κοκκινογένης µοῦ ἔδωσε δυνατό ράπισµα στό πρόσωπο καί µέ θυµό µοῦ εἶπε· ἐγώ αὐτή τήν ὥρα ἤθελα, ἀδιάντροπη, νά σέ θανατώσω, ἐπειδή ἄν καί εἶσαι τόσο ἁµαρτωλή καί ἀκάθαρτη τόλµησες νά µέ πλησιάσεις. Ὅµως ἐξαιτίας τῆς εὐλάβειας αὐτοῦ ἐδῶ τοῦ Νικολάου, σοῦ χαρίζω τή ζωή. Καί πρόσεξε νά µή πλησιάσεις ἀναξίως στό ἑξῆς τά ἱερά, γιά νά µή πάθεις τίποτε χειρότερο».
Ὅταν οἱ πατέρες ἔφτασαν στά Σέρβια, ἔκαναν Ἁγιασµούς γιά νά ἀπαλλαγεῖ ἡ πόλη ἀπό τήν πανούκλα. Τό θαῦµα δέν ἐβράδυνε νά γίνει. Καί τό ἔδειξε ὁ Ἅγιος µέ τό ὅτι ὅταν ἐτελεῖτο ὁ Ἁγιασµός ἡ τιµία κάρα του ἔτριζε µέσα στό ἱερό κιβωτίδιο πού ἦταν τοποθετηµένη, «ἡ δέ λοιµώδης καί φθοροποιός νόσος ἐξωστρακίζετο» ἀπό τήν πόλη. Καί µέσα σέ λίγες µέρες εἶχε περάσει τελείως.
Περί ὑπακοῆς σέ καιρό ἀποστασίας (Β΄)
ΠΕΡΙ ΥΠΑΚΟΗΣ ΣΕ ΚΑΙΡΟ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ Β΄
Γιατὶ οἱ σημερινοὶ ποιμένες φτάνουν στὴν κατάστασι νὰ ἀπαιτοῦν ὑπακοή ἐνῷ δὲν ἔχουν βιωματικὴ σχέσι καὶ ἐμπειρία τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ καὶ παράλληλα γιατὶ τὸ πλήρωμα τοὺς ἀκολουθεῖ ἀπροϋπόθετα.
Ἡ ἐν ἐκκλησίᾳ ὑπακοὴ εἶναι ἡ ὑπακοὴ στὶς ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ, τοῦ Θεοῦ, τοῦ Εὐαγγελίου. Δὲν εἶναι ὑπακοὴ σὲ ἀποφάσεις καὶ ἐντολὲς ἀνθρώπων. Αὐτὸ αφορᾶ ὅλους τοὺς χριστιανούς. Δὲν ὑπάρχει διαφορὰ μεταξύ ποιμένων καὶ ποιμενομένων. Ὅλοι ὀφείλουν τὸ ἴδιο νὰ ὑπακούουν στὶς ἐντολές γιατὶ ὅλοι εἶναι κεκλημένοι νὰ ἀγαπήσουν τὸν Χριστὸ. «Ὁ ἀγαπῶν με τὰς ἐντολάς μου τηρήσει». Δὲν ὑπάρχει περίπτωσι κάποιος νὰ ἀγαπᾶ ἀληθινὰ τὸν Χριστὸ χωρὶς νὰ τηρῇ τὶς ἐντολές του.
Ἄν οἱ ποιμένες ἔχουν ἀναλάβει τὴ διακονία διαποιμάνσεως τοῦ λαοῦ ἀπὸ ἀγάπη στὸ Χριστὸ -σύμφωνα μὲ τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ «Πέτρο φιλεῖς με ποίμενε τὰ πρόβατά μου»- τότε ὁπωσδήποτε τὸ πρῶτο μέλημά τους, -λόγῳ αὐτοῦ τοῦ φιλεῖς με, μὲ ἀγαπᾶς- θὰ εἶναι νὰ ὑπακούσουν στὶς ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ τὶς τηρήσουν. Ὅμως μόνο μὲ τὰ ἔργα , ἐμπράκτως, διὰ τῶν πραγμάτων, ἀποδεικνύεται ἡ ὑπακοή.
Ἓν ζητῶ παρ᾿ ὑμῶν μόνον, τὴν διὰ τῶν ἔργων ἐπίδειξιν, τὴν διὰ τῶν πραγμάτων ὑπακοήν· ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ PG60, 548
Ὅποιος μένει στὰ λόγια μόνο καὶ νομίζει ὅτι ἀγαπᾶ τὸν Χριστὸ καὶ ὑπακούει σ’ αὐτὸν ἀπλῶς εἶναι μωρός, βλάκας:
Πᾶς γὰρ, φησὶν, ὁ ἀκούων μου τοὺς λόγους τούτους καὶ ποιῶν αὐτοὺς, ὁμοιωθήσεται ἀνδρὶ φρονίμῳ. Ὅρα πῶς οὐ μόνον ἀκούειν ἡμᾶς βούλεται, ἀλλὰ καὶ ποιεῖν, καὶ διὰ τῶν ἔργων ἐπιδείκνυσθαι τὴν ὑπακοὴν, καὶ τοῦτον μὲν φρόνιμον ἐκάλεσε, τὸν τὰ ἔργα τοῖς λόγοις ἀκόλουθα ἐπιδεικνύμενον, τὸν δὲ μέχρι τῶν λόγων ἱστάμενον, μωρὸν ὠνόμασεν· εἰκότως. ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ PG53, 31
Ἐνῷ αὐτὸ εἶναι πασίδηλο καὶ ἀπὸ ὅλους τοὺς πατέρες κατὰ κόρον διατυπωμένο, ἀπὸ παληὰ ἐπιχειρήθηκε -καὶ στὶς μέρες μας ἐπεκράτησε ἀπολύτως- νὰ θεωροῦνται ἀρκετὰ τὸ λόγια περὶ θεοῦ καὶ οἱ ἀντίστοιχες «σπουδές», οἱ θεολογικὲς λεγόμενες σπουδές χωρίς νὰ συνοδεύονται ἀπὸ ἔμπρακτη ἐφαρμογή τῶν ἐντολῶν. Ὁ ἅγιος Σωφρόνιος τοῦ Ἔσσεξ αὐτὴ τὴν κατάστασι μωρίας-βλακείας τὴν ἐπισημαίνει ὡς πνευματική πλάνη:
Κυριακή Ι΄ Ματθαίου: (†) Ἐπίσκοπος Αὐγουστίνος Καντιώτης- Γενεὰ ἄπιστη καὶ διεφθαρμένη
«Ὦ γενεὰ ἄπιστος καὶ διεστραμμένη, ἕως πότε ἔσομαι μεθ᾽ ὑμῶν, ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν;» (Ματθ. 17,17)
Ἀκούσατε, ἀγαπητοί μου, τὸ ἱερὸ καὶ ἅγιο εὐαγγέλιο; Δὲν ἐννοῶ ἂν τ᾽ ἀκούσατε μὲ αὐτὰ τὰ αὐτιά, ἀλλὰ μὲ τὰ ἐσωτερικὰ τῆς ψυχῆς. Ἂν ἀκούγαμε τὸ εὐαγγέλιο, θὰ ζούσαμε σὰν ἄγγελοι. Τὰ λόγια του εἶνε λόγια ἐκείνου ποὺ ποτέ δὲν ἔσφαλε, τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, γραμμένα μὲ τὸ αἷμα του. Ἂς τ᾽ ἀκούσουμε.
Σήμερα τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ εἶνε κάπως παράξενα. Ξέρουμε ὅτι ὁ Χριστὸς ἦταν πρᾶος, γεμᾶτος ἀγάπη. Ἀλλὰ ἐδῶ ἀστράφτει καὶ βροντᾷ, πέφτουν κεραυνοί.
Σεῖς φαίνεται δὲν εἶστε ἁμαρτωλοὶ καὶ δὲν φοβᾶστε, ἐγὼ εἶμαι ἁμαρτωλὸς καὶ φοβᾶμαι τὰ λόγια αὐτά· «Ὦ γενεὰ ἄπιστος καὶ διεστραμμένη! ἕως πότε θὰ σᾶς ὑποφέρω, ἕως πότε θά ᾽μαι μαζί σας;»(Ματθ. 17,17). Αὐτὰ λέει. Νὰ τὰ ἑρμηνεύσουμε, νὰ τὰ ἐξηγήσουμε; Θὰ βροῦμε καρδιὲς νὰ μᾶς νιώσουν;
Θὰ πῇ κάποιος· Αὐτὰ δὲν ἀπευθύνονται σὲ Χριστιανούς· εἶνε γιὰ τοὺς Ἰουδαίους. Ἀσφαλῶς γι᾽ αὐτοὺς τὰ εἶπε ὁ Χριστός· καὶ ἀφορμὴ ἔδωσε ἕνας πατέρας, ποὺ εἶχε παιδὶ δαιμονιζόμενο κι ὅταν τὸ ἔπιανε ἡ κρίσις ἔπεφτε στὴ φωτιὰ ἢ στὸ νερὸ κ᾽ ἔβγαζε ἀπ᾽ τὸ στόμα ἀφρούς. Ὁ πατέρας τό ᾽βλεπε καὶ καιγόταν. Ποιός γιατρός, ποιό φάρμακο θὰ τὸ θεράπευε; Τό ᾽φερε στοὺς μαθητὰς τοῦ Χριστοῦ νὰ τὸ κάνουν καλά. Προσπάθησαν ἐκεῖνοι, δὲν μπόρεσαν.
Ὁ πατέρας περίμενε τὸ Χριστό, ποὺ ἦταν στὸ ὄρος, κι ὅταν κατέβηκε ἔπεσε καὶ τὸν παρακαλοῦσε. Ἀλλὰ τί εἶπε; Σύμφωνα μὲ ἄλλο εὐαγγελιστὴ ποὺ περιγράφει τὴ σκηνή, εἶπε· «Ἂν μπορῇς, Κύριε, βοήθησέ μας»(βλ. Μᾶρκ. 9,22). «Ἂν μπορῇς»! τί εἶν᾽ αὐτὰ ποὺ λές, πατέρα δυστυχισμένε;
Θαυματουργικές ἐπεμβάσεις σέ λοιμούς καί πνευματικά ἐφόδια
Ευάγγελος Θ.
Το 1860 ο Πύργος Ηλείας μαστίζεται απο πανώλη (πανούκλα). Δεκάδες άνθρωποι πεθαίνουν και η νόσος φαίνεται ανίκητη. Οι κάτοικοι μετά από συνεχείς παρακλήσεις σώζονται από θαύμα του Αγίου Χαραλάμπους, όπου τον είδαν να διώχνει ένα λευκό σύννεφο και να το ρίχνει στην θάλασσα.
Το 1743 η Λευκάδα μετρά εκατοντάδες νεκρούς επίσης απο τον λοιμό της πανώλης. Το καλοκαίρι του ίδιου έτους μεταφέρεται από τα Τρίκαλα στο νησί η κάρα του Αγίου Βησσαρίωνος, Αρχιεπισκόπου Λαρίσης. Η Λευκάδα σώθηκε θαυματουργικά.
Η Κοζάνη το 1918 μετρά νεκρούς λόγω της ισπανικής γρίπης. Όλοι διακατέχονται από φόβο και πανικό. Ένα μήνα μετά υποδέχονται τα λείψανα του Αγίου Νικάνορος και κάνουν συνεχώς δεήσεις. Λίγες μέρες μετά πλέον δεν μετρούν άλλα θύματα χάρη στο θαύμα του Αγίου.
Το 1918 οι πόλεις της Αιτωλοκαρνανίας μαστιίζονται απο γρίπη. Οι νεκροί καθημερινά δεκάδες και η επιστήμη φαίνεται να μην μπορεί να κάνει κάτι. Η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Προυσιώτισσας φτάνει στο Αγρίνιο. Γίνονται συνεχείς παρακλήσεις και η ακολουθία των Αχράντων μυστηρίων όπου συνεχώς μεταλαμβάνουν. Μια μέρα μετά δεν μετρά ούτε ένα νεκρό. Το ίδιο γίνεται ό ταν φτάνει η εικόνα στο Μεσολόγγι και μετά στο Αιτωλικό.
Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ἔλεγε:
Ο Άγιος Παΐσιος
έλεγε:
Παιδιά μου μη νευριάζετε και μη τσακώνεστε με πράγματα υλικά και ούτε θυμό να βγάζετε...
Αν όμως πρόκειται για την ορθόδοξη πίστη μας ΝΑΙ να το κάνετε γιατί αυτός που θα ομολογήσει
την ορθόδοξη πίστη αυτός θα κερδίσει και την αιωνίων ζωή μου...
Αδέρφια μου εν Χριστό!!
Αυτή τη στιγμή πρέπει να ομολογήσει ο καθένας μας το πιστεύω του, έχουμε αυτογνωσία του εαυτού μας και ο θεός μας χάρισε τον νουν να πράττουμε αναλόγως...
20 Αὐγούστου. Τοῦ Ἁγίου Προφήτου Σαμουήλ καί τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Λουκίου τοῦ Βουλευτοῦ. Τοῦ Ἁγίου Στεφάνου, πρώτου Βασιλέως τῆς Οὑγγαρίας καί τοῦ Ἁγίου Ἱεροθέου, Ἐπισκόπου αὐτῆς. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας. Πέμ. ια´ ἑβδ. ἐπιστ. (Β´ Κορ, δ´ 1-12).
ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β' Δ´ 1 - 12
1 Διὰ τοῦτο, ἔχοντες τὴν διακονίαν ταύτην καθὼς ἠλεήθημεν, οὐκ ἐκκακοῦμεν, 2
ἀλλ’ ἀπειπάμεθα τὰ κρυπτὰ τῆς αἰσχύνης, μὴ περιπατοῦντες ἐν πανουργίᾳ
μηδὲ δολοῦντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ τῇ φανερώσει τῆς ἀληθείας
συνιστῶντες ἑαυτοὺς πρὸς πᾶσαν συνείδησιν ἀνθρώπων ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. 3 εἰ δὲ καὶ ἔστι κεκαλυμμένον τὸ εὐαγγέλιον ἡμῶν, ἐν τοῖς ἀπολλυμένοις ἐστὶ κεκαλυμμένον, 4
ἐν οἷς ὁ θεὸς τοῦ αἰῶνος τούτου ἐτύφλωσε τὰ νοήματα τῶν ἀπίστων εἰς τὸ
μὴ αὐγάσαι αὐτοῖς τὸν φωτισμὸν τοῦ εὐαγγελίου τῆς δόξης τοῦ Χριστοῦ, ὅς
ἐστιν εἰκὼν τοῦ Θεοῦ. 5 οὐ γὰρ ἑαυτοὺς κηρύσσομεν, ἀλλὰ Χριστὸν Ἰησοῦν Κύριον, ἑαυτοὺς δὲ δούλους ὑμῶν διὰ Ἰησοῦν. 6
ὅτι ὁ Θεὸς ὁ εἰπὼν ἐκ σκότους φῶς λάμψαι, ὃς ἔλαμψεν ἐν ταῖς καρδίαις
ἡμῶν πρὸς φωτισμὸν τῆς γνώσεως τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ ἐν προσώπῳ Ἰησοῦ
Χριστοῦ. 7 Ἔχομεν δὲ τὸν θησαυρὸν τοῦτον ἐν ὀστρακίνοις σκεύεσιν, ἵνα ἡ ὑπερβολὴ τῆς δυνάμεως ᾖ τοῦ Θεοῦ καὶ μὴ ἐξ ἡμῶν, 8 ἐν παντὶ θλιβόμενοι ἀλλ’ οὐ στενοχωρούμενοι, ἀπορούμενοι ἀλλ’ οὐκ ἐξαπορούμενοι, 9 διωκόμενοι ἀλλ’ οὐκ ἐγκαταλειπόμενοι, καταβαλλόμενοι ἀλλ’ οὐκ ἀπολλύμενοι, 10 πάντοτε τὴν νέκρωσιν τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ ἐν τῷ σώματι περιφέροντες, ἵνα καὶ ἡ ζωὴ τοῦ Ἰησοῦ ἐν τῷ σώματι ἡμῶν φανερωθῇ. 11 ἀεὶ γὰρ ἡμεῖς οἱ ζῶντες εἰς θάνατον παραδιδόμεθα διὰ Ἰησοῦν, ἵνα καὶ ἡ ζωὴ τοῦ Ἰησοῦ φανερωθῇ ἐν τῇ θνητῇ σαρκὶ ἡμῶν. 12 ὥστε ὁ μὲν θάνατος ἐν ἡμῖν ἐνεργεῖται, ἡ δὲ ζωὴ ἐν ὑμῖν.