Ἡ ὑπακοή στούς ποιμένες δέν πρέπει νά εἶναι τυφλή, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ ὑπακοή στούς ποιμένες δέν πρέπει νά εἶναι τυφλή- Ἐνστάσεις- Περί Συνεχοῦς Μεταλήψεως , Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορ., 21-8-2020, Ἀρχιμ. Σάββα ἉγιορείτουἹ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΩΝ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ ΕΔΕΣΣΗΣ, ΣΑΒΒΑΤΟ 22-8-2020 καί ΚΥΡΙΑΚΗ 23-8-2020

ΣΑΒΒΑΤΟ 22-8-2020 

ΟΡΘΡΟΣ- Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ (ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΕΤΑΔΟΣΗ) ΣΤΗΝ Ι.Μ. ΑΓ. ΤΡΙΑΔΟΣ 06.00-11.00 

Η ΠΥΛΗ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΑΝΟΙΧΤΗ ΑΠΟ 06.00- 09.00 

Τίτλος κηρύγματος: 48. Ὅταν κοινωνοῦμε ἀραιά δέν ἐκπληρώνουμε σωστά τήν θεία ἐντολή- Ἐνστάσεις- Περί Συνεχοῦς Μεταλήψεως, Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορ., 22-8-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου(Κήρυγμα)

ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΕΤΑΔΟΣΗ: https://www.youtube.com/channel/UCEtOr176QWbyqK_H3ZZoJJw (Πατῆστε ΕΓΓΡΑΦΗ καί μετά τό καμπανάκι καί τήν ἐπιλογή ΟΛΕΣ τίς εἰδοποιήσεις)

ΟΜΙΛΙΑ (ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΕΤΑΔΟΣΗ) 12.00-13.00 

Τίτλος: 169. Πότε καί πῶς πρέπει νά διορθώνουμε τούς ἄλλους, Εὐεργετινός, (Β΄ τόμος, Ὑπόθεσις Ν΄), 23-8-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΕΤΑΔΟΣΗ: https://www.youtube.com/channel/UCEtOr176QWbyqK_H3ZZoJJw (Πατῆστε ΕΓΓΡΑΦΗ καί μετά τό καμπανάκι καί τήν ἐπιλογή ΟΛΕΣ τίς εἰδοποιήσεις)

Κήρυγμα (ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΕΤΑΔΟΣΗ) 21.30-22.00 

Τίτλος: Βιβλικές προτυπώσεις τῆς Θεοτόκου Α΄, Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγ. καί Ἀρχιμ. Ἐπιφάνιου, 22-8-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Περί Χριστοῦ,περί Σταυροῦ,περί Ἀναστάσεως καί Ἀναλήψεως.Ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων,4η κατήχηση 2ο μέρος, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Περί Χριστού,περί Σταυρού,περί Αναστάσεως και Αναλήψεως.Αγίου Κυρίλλου Ιεροσολύμων,4η κατήχηση 2ο μέρος,04-06-2011 Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Κυριακή ΙΑ Ματθαίου. Ἑρμηνεία τῆς Ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ[:Α΄Κορ.9,1-12] 

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ 

«Οὐκ εἰμὶ ἀπόστολος; οὐκ εἰμὶ ἐλεύθερος; οὐχὶ Ἰησοῦν Χριστὸν τὸν Κύριον ἡμῶν ἑώρακα; οὐ τὸ ἔργον μου ὑμεῖς ἐστε ἐν Κυρίῳ; (: δεν είμαι απόστολος με ίσα δικαιώματα με τους άλλους αποστόλους; Δεν είμαι ελεύθερος όπως οι άλλοι χριστιανοί; Δεν είδα τον Ιησού Χριστό τον Κύριό μας; Και δεν είστε εσείς το έργο που με τη βοήθεια του Θεού επιτέλεσα;)»[Α΄Κορ.9,1]. 

Επειδή προηγουμένως είχε πει ότι «εἰ βρῶμα σκανδαλίζει τὸν ἀδελφόν μου, οὐ μὴ φάγω κρέα εἰς τὸν αἰῶνα, ἵνα μὴ τὸν ἀδελφόν μου σκανδαλίσω(:εάν αυτό που τρώω γίνεται αιτία σκανδάλου και αμαρτίας για τον αδελφό μου, δεν θα φάω ποτέ οποιοδήποτε είδος κρέατος, για να μην σκανδαλίσω τον αδερφό μου)»[Α΄Κορ.8,13], πράγμα το οποίο δεν είχε μεν κάνει, υποσχόταν όμως ότι θα το έκανε, εάν παρίστατο ανάγκη, για να μη λέγει κανείς ότι «κομπάζεις άσκοπα και φιλοσοφείς με λόγια και υπόσχεσαι με το στόμα μόνο, που είναι εύκολο και σε μένα και στον καθένα· εάν αυτά τα λέγεις από την ψυχή σου, δείξε με τα έργα τι καταφρόνησες, για να μη σκανδαλίσεις τον αδελφό σου», για τον λόγο αυτόν αναγκάζεται στη συνέχεια να προχωρήσει στην απόδειξη αυτών και να δείξει ότι απείχε ακόμη και από όσα επιτρέπονταν προκειμένου να μην προκαλέσει σκανδαλισμό, εάν και κανείς νόμος δεν τον εξανάγκαζε σε αυτό. Και δεν είναι βέβαια αυτό θαυμαστό, αν και είναι θαυμαστό, ότι απείχε από όσα επιτρέπονταν, για να μη σκανδαλίσει, αλλά ότι το έκανε με πολύ κόπο και κίνδυνο. 

«Γιατί», λέγει, «πρέπει να αναφέρω τα ειδωλόθυτα;». «Διότι, ενώ ο Χριστός παρήγγειλε όσοι κηρύττουν το Ευαγγέλιο να ζουν από τους μαθητές τους, εγώ δεν έκανα αυτό, αλλά προτίμησα και αν ακόμη παρίστατο ανάγκη, να πεθάνω από την πείνα και να βρω τον χειρότερο θάνατο, προκειμένου να μη λάβω τίποτε από τους κατηχούμενους»· όχι διότι επρόκειτο να σκανδαλιστούν εάν δεν λάμβανε, αλλά επειδή επρόκειτο να οικοδομηθούν, πράγμα το οποίο ήταν πολύ σπουδαιότερο.

Ποτὲ δὲν ἠκολούθησεν ἡ καρδία μου εἰς τὸν ὀφθαλμόν μου

Ο Άγιος Ευδόκιμος ο δίκαιος

Μεγαλυνάριον

Εὐδόκιμος πέφηνας τῷ Θεῷ, 

ἐν δικαιοσύνῃ, τὸν σὸν βίον διαδραμών.

Ὁ λαθών γὰρ ἔσχες ἐγνώσθη μετὰ τέλος, 

Εὐδόκιμε θεόφρον, πρὸς θείαν αἴνεσιν. 

Ο Άγιος Ευδόκιμος, ο θαυμαστός, έζησε κατά τους χρόνους του βασιλιά Θεοφίλου του Εικονομάχου (829-842 μ.Χ.) και καταγόταν από την Καππαδοκία. Ο πατέρας του Βασίλειος και η μητέρα του Ευδοκία ήταν ευσεβείς Χριστιανοί και τον ανέθρεψαν «ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου». Είχαν πολλά πλούτη και ήταν ένδοξοι και περιφανείς, διότι ο πατέρας του έφερε το αξίωμα του πατρικίου. 

Ο Ευδόκιμος, αν και καταγόταν από τόσο ξακουστό γένος, δοξαζόταν περισσότερο και θαυμαζόταν για τις αρετές του και τα χαρίσματά του. Παρά το γεγονός ότι ήταν νέος ένδοξος και αξιωματούχος, από γονείς ευγενείς μέσα στην κοινωνία, ωστόσο διαβιούσε ζωή ενάρετη και με άκρα σωφροσύνη, αντιτασσόμενος στα κελεύσματα του πονηρού. 

Όσον αφορά τη μόρφωσή του, ο ίδιος ευλογημένος από το Θεό, καταγινόταν αδιαλείπτως στην ανάγνωση των θείων Γραφών και ευφραινόταν η τρισόλβια ψυχή του, ακολουθώντας το: «ὡς γλυκέα τῷ λάρυγγί μου τὰ λόγια σου Κύριε, ὑπὲρ μέλι καὶ κηρίον ἐν τῷ στόματί μου». Η κύρια απασχόλησή του ήταν να πηγαίνει στους ιερούς Ναούς, να ακούει τις ιερές ακολουθίες και τα θεία λόγια. Ιδιαίτερα και μετά φόβου αγωνιζόταν να γίνει «Ναός καθαρός Θεού ζώντος», όπως λέει και ο Απόστολος των Εθνών Παύλος. Πολλές φορές τον παρακινούσαν οι συνομήλικοί του να πηγαίνουν σε διασκεδάσεις και απολαυστικές διατριβές, αλλά ο αοίδιμος Άγιος Ευδόκιμος μόνη ευχαρίστηση και τρυφή είχε τη μελέτη των ψυχωφελών βιβλίων. 

Η σωφροσύνη και η καθαρότητα, η τιμιότερη όλων των άλλων αρετών, η οποία κάνει ισάγγελο τον άνθρωπο χαρακτήριζαν τον Ευδόκιμο, τόσο που μπορούσε να λέει ότι: «Ποτὲ δὲν ἠκολούθησεν ἡ καρδία μου εἰς τὸν ὀφθαλμόν μου». Το σπουδαιότερο είναι ότι αποφάσισε ο πάνσεμνος να μη βλέπει γυναικείο πρόσωπο καθόλου, όσο θα βρισκόταν στην παρούσα ζωή. Έτσι εκτός της μητέρας του, άλλη γυναίκα ή παρθένα ούτε κοίταξε στο πρόσωπο, ούτε μίλησε. Ήταν επίσης ελεήμων, τόσο ώστε να τρέφεται η ψυχή του από τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Ακόμα και αυτά που είχε ανάγκη για να ζήσει, τα χάριζε στους φτωχούς. Όχι μόνο χρήματα, αλλά και ό,τι άλλο χρειάζονταν. Βοηθούσε τόσο πολύ τους ενδεείς, ώστε και αν ακόμη ήταν ανάγκη να πουληθεί ως σκλάβος ο ίδιος για να ελευθερωθεί άλλος, θα το έπραττε με χαρά. Διότι ήξερε ο μακάριος ότι ο καρπός της αγάπης είναι η ελεημοσύνη. Για αυτό ήθελε και έγινε αληθινός πατέρας των ορφανών, κυβερνήτης των χηρών, ενδυμασία των γυμνών, χορτασμός των πεινασμένων, παρηγοριά των λυπημένων. 

Ἡ βροχὴ τοῦ Ἰουλίου μηνὸς γιὰ τὴν δίψαν ἑνὸς ἀσκητοῦ εὑρισκομένου πλησίον τῆς Νεκρᾶς Θαλάσσης.

Ἡ βροχὴ τοῦ Ἰουλίου μηνὸς γιὰ τὴν δίψαν ἑνὸς ἀσκητοῦ εὑρισκομένου πλησίον τῆς Νεκρᾶς Θαλάσσης.

Μετὰ ἀπὸ αὐτά, λοιπόν, κατὰ τὴν ὥραν, ποὺ ἔδυεν ὁ ἥλιος βαδίζοντας ἀπὸ τὸ κελλί μου πρὸς τὸ ἡσυχαστήριον τοῦ γέροντα, ἐνῶ ἦταν ἡμέρα Σαββάτο, κατὰ τὸ τέλος τοῦ Ἰουλίου μηνὸς καὶ ἐνῶ ἦταν ὁ καιρὸς καλοκαιρινός, εὑρισκόμενος εἰς τὴν ὁδὸν ἀκούω νὰ ξεσποῦν βροντὲς καὶ βλέπω, νὰ ἀστράπτουν ἀστραπές, ἀφοῦ ἐφάνηκε, νὰ εἶναι εἰς τὸν οὐρανὸν ἕνα μικρὸν σύννεφο,ν κατὰ τὴν ἔρημον τῆς Νεκρᾶς Θαλάσσης. Ἀπορῶντας πολὺ γιὰ τὸ παράξενον ἄκουσμα καὶ θέαμα ἔφτασα εἰς τὸ ἡσυχαστήριον τοῦ γέροντα, ὁ ὁποῖος ἅγιος γέροντας, ἀφοῦ ἐκτύπησα τὴν θύρα μὲ ἕνα λίθον, μοῦ ἄνοιξε, ἔχοντας ἔκλαμπρον τὸ πρόσωπον καὶ χαρούμενον καὶ μοῦ λέγει∙ «ἐγνώρισες, ώ τέκνον, γιατί ἔγινεν αὐτὴ ἡ βροντή;». Ενώ δε εγώ είπα∙ «όχι πάτερ» απόκριθείς ἐπιπροσθέτως εἶπε πρὸς με∙ «νὰ ξέρῃς, τέκνον, ὅτι κάποιος ἀναχωρητὴς καὶ πολίτης τῆς ἐρήμου, περιερχόμενος κοντὰ εἰς τὴν Νεκρὰν Θάλασσαν ἐδίψασε καὶ ἐζήτησε νερόν.

Σχέδιον καταλύσεως τῶν Ἱερῶν Κανόνων;

Σχέδιον καταλύσεως τῶν Ἱερῶν Κανόνων;

Ἡ «ἄγνωστος» μελέτη τοῦ Πατριάρχου Κων/λεως

Τοῦ κ. Παύλου Τρακάδα

Παρὰ τὴν δεσπόζουσαν ἄποψιν ὅτι πρωταίτιος τῆς ἀδιαπτώτου ἀναταραχῆς εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν εἶναι ὁ Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος, ὑπάρχουν ἀκόμη ἐλάχιστοι, οἱ ὁποῖοι πιστώνουν εἰς αὐτὸν ἀγαθὰ κίνητρα. Δὲν ἐννοοῦμεν βεβαίως τοὺς φαναριωτοκόλακας, ἀλλὰ ἀν­θρώπους καλῆς προαιρέσεως, οἱ ὁποῖοι θεωροῦν ὅτι, διὰ νὰ ἐπέτρεψεν ὁ Θεὸς νὰ εὑρίσκεται εἰς αὐτὴν τὴν θέσιν, τότε σίγουρα ἄλλοι τὸν ἐπηρεάζουν. Διαδίδονται μάλιστα διάφορα περιστατικὰ ποὺ ἀφοροῦν τὸν Πατριάρχην κ. Βαρθολομαῖον καὶ συγχρόνους Ἁγίους (Ἅγ. Ἀμφιλόχιον Πάτμου, Ἅγ. Ἰάκωβον Εὐβοίας, Ἅγ. Παΐσιον Ἁγιορείτην κ.λπ.) ὡς ἐχέγγυα, ὅτι τουλάχιστον κατὰ τὴν ἀρχὴν τῆς πορείας του ἀπελάμβανε τῆς εὐνοίας αὐτῶν.

Κατὰ τὴν ἑορτὴν τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου τοῦ Πρωτοκλήτου τὴν 30ήν Νοεμβρίου 2019, τὸ Φανάρι ἑώρτασε τὴν λεγομένην «θρονικὴν ἑορτήν του», καίτοι ὁ Ἅγιος δὲν ἵδρυσε τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Παρισταμένης τῆς παπικῆς ἀντιπροσωπίας ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἀνέγνωσε τὴν ὁμιλίαν του ἐκ τοῦ θρόνου, φέρων ἅπασαν τὴν Ἀρχιερατικήν του στολήν. Μεταξὺ ἄλλων εἶπε:

«Σημαντικὴν διάστασιν τοῦ διαλόγου τῆς ἀγάπης καὶ τῆς ἀληθείας θεωροῦμε σήμερον τὸν «δικαιϊκὸν οἰκουμενισμόν», ἤτοι τὴν ἀξιοποίησιν τῶν Κανόνων καὶ τῶν λοιπῶν κανονικῶν διατάξεων τῶν Ἐκκλησιῶν μας εἰς τὴν ἀναζήτησιν συμφωνίας εἰς τὸ ἐπίπεδον τοῦ δόγματος… Ἡ σπουδαιότης τοῦ κανονικοῦ δικαίου διὰ τὴν περαιτέρω πρόοδον τοῦ θεολογικοῦ διαλόγου μεταξὺ τῶν δύο ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν μας βεβαιοῦται καὶ ὑπὸ τοῦ κειμένου τῆς Ραβέννης, τὸ ὁποῖο λέει ὅτι προκειμένου νὰ ὑπάρξη πλήρης ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία, πρέπει νὰ ὑπάρξη ἐπίσης μεταξὺ τῶν Ἐκκλησιῶν μας ἀμοιβαία ἀναγνώρισις τῶν κανονικῶν θεσπισμάτων εἰς τὰς νομίμους ποικιλομορφίας τους… Δὲν θὰ πρέπη νὰ μεταχειριζώμεθα τοὺς Κανόνας μόνον ὡς ὁροθέσια, ποὺ καθορίζουν τὰ ὅρια τῆς Ἐκκλησίας… Τὸ κανονικὸν δίκαιον δὲν εἶναι μόνον ἀρωγός τοῦ οἰκουμενικοῦ διαλόγου, ἀλλὰ καὶ ζωτικὴ διάστασις αὐτοῦ…».

π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος: βῆμα-βῆμα πρός τό σφράγισμα τοῦ Ἀντιχρίστου.

 

Ελαίω ελίπανέ σου την κεφαλήν επί μετώπου δια την σφραγίδα, ην έχεις του Θεού, ίνα γενήση εκτύπωμα σφραγίδος, αγίασμα Θεού...

…σχολιάζει ο Άγιος Κύριλλος. Και λέει…

… με έλαιον ελίπανε την κεφαλήν σου στο μέτωπο με την σφραγίδα, την οποίαν έχεις από τον Θεό, για να γίνεις –γενήση, με ένα ν– εκτύπωμα σφραγίδος, αγίασμα Θεού.

Αυτό το «αγίασμα Θεού», όπως λέγεται στο βιβλίο της Εξόδου «και αγίασμα Θεού», θα πει κάτι αφιερωμένο εις τον Κύριον. Αυτό το «εκτύπωμα σφραγίδος» που την παίρνομε από το Πνεύμα του Θεού με το Μυστήριο του Χρίσματος, που ήδη μιλήσαμε, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η σφραγίδα του Θεού η ανεξίτηλος.

Ουδέποτε σβήνει αυτή η σφραγίδα. Μπορεί να καλύπτεται εάν ο άνθρωπος πάρει κάποιαν άλλη σφραγίδα, φερ’ ειπείν την σφραγίδα του 666, αλλά η σφραγίδα του Θεού μένει ανεξάλειπτος, μόνο που μένει ανενέργητος.

Και να το ξέρετε: Σφραγιστήκαμε όλοι με την σφραγίδα αυτή. Τα λέγαμε στην κατήχηση περί του Χρίσματος.

ΠΟΤΕ ΜΗΝ ΕΠΙΤΡΕΨΟΜΕ ΝΑ ΜΠΕΙ Η ΣΦΡΑΓΙΔΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ ΜΑΣ Η’ ΕΙΣ ΤΟ ΧΕΡΙ ΜΑΣ.

Γιατί ήδη προχωρούν και σκαλίζουν. Τώρα αρχή στις ταυτότητες, που δεν έχει πολλή σημασία από πλευράς σφραγίδος. Όπως σε πολλούς λέγω, το πεντοχίλιαρο έχει το 666, διανοήθηκες να το πετάξεις από την τσέπη σου; Συναλλάσσεσαι με αυτό. Αλλά έχει σημασία. Πού είναι η σημασία; Ότι γίνεται όλη η ιστορία step by step. Βήμα με βήμα. Μέθοδος «σαλάμι». Λίγο-λίγο.

Ξέρετε τί θα πει μέθοδος σαλάμι, είναι σύγχρονες εκφράσεις αυτές. Παίρνουμε το σαλάμι και κόβουμε μία λεπτή φετίτσα. Και πάλι μία λεπτή φετίτσα. Και πάλι μία λεπτή φετίτσα.

Χαλάρωσε…

–Χαλάρωσε, φίλε μου. Υπάρχει μια γυμναστική που σε απαλλάσσει από το άγχος. Κάνεις μαθήματα γιόγκα και νιώθεις πιο καλά.

–Νιώθεις πιο καλά, αλλά δεν πας καλά…

Γνωρίζεις…

Τι είναι η γιόγκα;

–Η λέξη «γιόγκα» (yoga) στα ινδικά σημαίνει την «ένωση», «τη σύνδεση» του ανθρώπου με το Μπράχμαν, την ύψιστη πραγματικότητα στην οποία πιστεύουν οι Ινδουιστές, αλλά σημαίνει και την τεχνική που με οκτώ στάδια «οδηγεί στην ένωση» αυτή.

–Η γιόγκα είναι γυμναστική, λένε. Ποιο το πρόβλημα αν προέρχεται από την Ινδία;

Αλλάζεις θρησκεία κάνοντας γιόγκα;

–Βρίσκεσαι στο χώρο μιας άλλης θρησκείας, ακόμη κι αν είσαι αρχάριος. Αν και οι γκουρού (οι δάσκαλοι γιόγκα) στην Ινδία διδάσκουν πως τα κατώτερα στάδια δεν διαχωρίζονται από τα επόμενα, τα κέντρα γιόγκα στον Δυτικό κόσμο περιορίζονται συνήθως μέχρι το 4ο ή 5ο στάδιο. Ωστόσο ύστερα από το 2ο στάδιο, αυτός που κάνει γιόγκα (ο γιόγκι) παίρνει από τον γκουρού ένα νέο όνομα και μία τελετουργική φράση την οποία οφείλει να επαναλαμβάνει επίμονα. Στο 6ο στάδιο πρέπει να επαναλαμβάνει διαρκώς την ινδουιστική συλλαβή AUM (ΟΜ), που αποτελείται από το αρχικό γράμμα του ονόματος τριών θεών τους.

Ἡ θεία ἐπίσκεψις καί ἡ ἀνθρωπίνη ἀνταπόκρισις. Δ΄ Ματθαίου.(Ματθ. 8, 5-13). π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

 Ἡ θεία ἐπίσκεψις καί ἡ ἀνθρωπίνη ἀνταπόκρισις. Δ΄ Ματθαίου.(Ματθ. 8, 5-13)

Ἐπιτέλους, ἄς εἴμαστε εἰλικρινεῖς καί ἀντικειμενικοί μέ τήν ἀλήθεια καί ἄς μήν προσπαθοῦμε νά στηρίξουμε τό ἀντιεκκλησιαστικό μας μένος μέ ἐπιλεκτικά ἐπιχειρήματα.

Μεροληψία

Α. Παπαγιάννης , Ιατρός

Διάβασα χθες σε ιστολόγιο ένα απλό και συγχρόνως εύστοχο σχόλιο-ερώτημα: «Πώς, μετά τον Μάιο που επιτράπηκε ο κόσμος στις Εκκλησίες και η Θεία Κοινωνία, τα κρούσματα δεν ανέβηκαν;». Δεν είδα και δεν άκουσα να ‘παίζει’ σε συζητήσεις και δημοσιεύματα αυτή η απλή και συγχρόνως πολύ ορθή επιδημιολογική παρατήρηση.

Δεδομένου ότι όλα τα κρούσματα, όλες οι ανιχνεύσεις, καταγράφονται καθημερινά και κοινοποιούνται με ακρίβεια ατόμου, είναι πολύ εύκολο να γίνει μια γραφική παράσταση που να αποδίδει τη διακύμανση της νοσηρότητας στο διάστημα αυτό σε συσχέτιση με τα μέτρα και τους παράγοντες που μπορεί να την επηρεάζουν.

Μοῦ ἔλεγε ἕνας ἀγράμματος, ἁπλούστατος ἐρημίτης:

Μοῦ ἔλεγε ἕνας ἀγράμματος, ἁπλούστατος ἐρημίτης:— Ὅσοι εἶναι «ἔξυπνοι» πολύ, πιάνονται εὔκολα στά δίκτυα τοῦ διαβόλου. Γιατί ἔχουν πολύ «γωγισμό»! (δηλ. ἐγωισμόν) βλοημένε. Πιασμένοι στά καβουρόδικτα.

https://apantaortodoxias.blogspot.com/2020/08/blog-post_915.html

21 Αὐγούστου. Τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Θαδδαίου καί τῆς Ἁγίας Μάρτυρος Βάσσης καί τῶν τέκνων αὐτῆς. Τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Ἀθανασίου τοῦ Πατελάρου, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως. Τῶν Ἁγίων Νεομαρτύρων Μανουήλ καί Ἰωάννου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας. Παρ. ια´ ἑβδ. ἐπιστ. (Β´ Κορ, δ´ 13-18).

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β' Δ´ 13 - 18

¹³ ἔχοντες δὲ τὸ αὐτὸ πνεῦμα τῆς πίστεως κατὰ τὸ γεγραμμένον, ἐπίστευσα, διὸ ἐλάλησα, καὶ ἡμεῖς πιστεύομεν, διὸ καὶ λαλοῦμεν, ¹⁴ εἰδότες ὅτι ὁ ἐγείρας τὸν Κύριον Ἰησοῦν καὶ ἡμᾶς διὰ Ἰησοῦ ἐγερεῖ καὶ παραστήσει σὺν ὑμῖν. ¹⁵ τὰ γὰρ πάντα δι’ ὑμᾶς, ἵνα ἡ χάρις πλεονάσασα διὰ τῶν πλειόνων τὴν εὐχαριστίαν περισσεύσῃ εἰς τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ. ¹⁶ Διὸ οὐκ ἐκκακοῦμεν, ἀλλ’ εἰ καὶ ὁ ἔξω ἡμῶν ἄνθρωπος διαφθείρεται, ἀλλ’ ὁ ἔσωθεν ἀνακαινοῦται ἡμέρᾳ καὶ ἡμέρᾳ. ¹⁷ τὸ γὰρ παραυτίκα ἐλαφρὸν τῆς θλίψεως ἡμῶν καθ’ ὑπερβολὴν εἰς ὑπερβολὴν αἰώνιον βάρος δόξης κατεργάζεται ἡμῖν, ¹⁸ μὴ σκοπούντων ἡμῶν τὰ βλεπόμενα, ἀλλὰ τὰ μὴ βλεπόμενα· τὰ γὰρ βλεπόμενα πρόσκαιρα, τὰ δὲ μὴ βλεπόμενα αἰώνια.