Ἡ νίκη τοῦ Χριστοῦ καί τό 40λείτουργο - Θαύματα καί ἀποκαλύψεις στή Θ. Λειτουργία, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

  Ἡ νίκη τοῦ Χριστοῦ καί τό 40λείτουργο - Θαύματα καί ἀποκαλύψεις στή Θ. Λειτουργία, Ἐκδ. Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου, 7-9-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Πιστεύω εις Τον Υιόν του Θεού_Αγίου Κυρίλλου Ιεροσολύμων_11η κατήχηση_2ο μέρος Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Πιστεύω εις Τον Υιόν του Θεού_Αγίου Κυρίλλου Ιεροσολύμων_11η κατήχηση_2ο μέρος Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Εἰς τήν παραβολήν τοῦ Ἀμπελῶνος Β΄ (Κυριακή ΙΓ΄ Ματθ.), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (Κήρυγμα)

Εἰς τήν παραβολήν τοῦ Ἀμπελῶνος Β΄ (Κυριακή ΙΓ΄ Ματθ.), Ἁγ. Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ, 6-9-2020, Ἀρχιμ. Σάββα ἉγιορείτουἹ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τήν ἀγγελική ζωή τῶν μοναχῶν

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΖΩΗ ΤΩΝ ΜΟΝΑΧΩΝ 

Τίποτα δεν προκαλεί τόση παραφροσύνη και δεν οδηγεί στον γκρεμό, τίποτε δεν συντελεί τόσο στην απώλεια των μελλοντικών αγαθών, όσο η προσήλωση σε αυτά τα φθαρτά. Τίποτε δεν συντελεί στο να απολαμβάνει κανείς και τα εδώ αγαθά και τα εκεί, όσο η προτίμηση των ουρανίων από οτιδήποτε άλλο στην επίγεια ζωή μας. Διότι τι λέγει ο ίδιος ο Χριστός; : «Ζητεῖτε πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν(:Ζητείτε, πρώτα από όλα και πάνω από όλα, την βασιλεία του Θεού και την αρετή που θέλει από σας ο Θεός, και όλα αυτά τα επίγεια αγαθά θα σας δοθούν μαζί με τα ανεκτίμητα αγαθά της βασιλείας των ουρανών)»[Ματθ.6,33]. Καθόσον βέβαια εάν δεν υπήρχε δυνατότητα αποκτήσεως των ουρανίων αγαθών, δεν έπρεπε τότε ούτε τα επίγεια να επιθυμεί κανείς. Τώρα όμως, εάν λάβει εκείνα, είναι δυνατόν να αποκτήσει και τα επίγεια· και όμως ορισμένοι ούτε και έτσι πείθονται, αλλά ομοιάζουν με αναίσθητους λίθους και επιδιώκουν τις σκιές της ηδονής. 

Αλλά ποιο είναι το ευχάριστο στην παρούσα ζωή; Ποιο το τερπνό; Διότι θέλω σήμερα να σας μιλήσω με μεγαλύτερη παρρησία. Θα ανεχτείτε, όμως, να μάθετε ότι η ζωή εκείνη που θεωρείται δύσκολη και φορτική, δηλαδή η ζωή των μοναχών και των αφοσιωμένων στον Θεό ανθρώπων, είναι κατά πολύ γλυκύτερη και ποθητή από τη ζωή αυτήν που νομίζουμε εύκολη και ελαφριά. Και μάρτυρες της υπεροχής αυτής είστε εσείς, που πολλές φορές ζητήσατε τον θάνατο ως λυτρωτή από τις δυσκολίες και τις στενοχώριες σας και μακαρίσατε εκείνους που ζουν στα όρη, στα σπήλαια, που δεν ήλθαν σε γάμο και ζουν την χωρίς κοσμικές φροντίδες ζωή, ενώ εσείς που είστε τεχνίτες ή στρατιώτες ή ζείτε απλώς έτσι χωρίς κανένα σκοπό και περνάτε την ημέρα σας στις σκηνές του θεάτρου και της ορχήστρας, είστε γεμάτοι από τυραννικές φροντίδες και προβλήματα· καθόσον από τα θέατρα και τις ορχήστρες, αν και υπάρχει η αντίληψη ότι αναβλύζουν από εκεί αμέτρητες ηδονές και πηγές ευφροσύνης, εντούτοις από εκεί προέρχονται κατά τρόπο ανυπολόγιστο τα πιο φαρμακερά βέλη. Διότι, εάν κάποιος αιχμαλωτιστεί από τον έρωτα κάποιας από τις γυναίκες της ορχήστρας, θα βασανιστεί περισσότερο από όσο θα βασανιζόταν σε μύριες εκστρατείες και σε μύριες αποδημίες και θα ζει σε αθλιότερη κατάσταση από μία πόλη πολιορκούμενη. 

Οἱ θεῖες καί γήινες παρηγοριές

ΟΙ ΘΕΙΕΣ ΚΑΙ ΓΗΙΝΕΣ ΠΑΡΗΓΟΡΙΕΣ

Αν δεν προσκολληθείς στα γήινα πράγματα, θα μείνες ελεύθερος και από τα δεσμά των θλίψεων. Ας μη σαγηνεύεται η καρδιά σου από τα υλικά, για να μη γίνει αιχμάλωτή τους.

Μην αναζητάς ανάπαυση και παρηγοριά στις σαρκικές απολαύσεις, γιατί δεν θ’ αναπαυθείς ποτέ σ’ αυτές. Αναζήτησε τον Κύριο, τον πλάστη και ευεργέτη σου. ΄Ολα τα επίγεια είναι πρόσκαιρα και απατηλά, μόνο ο Θεός και η αγάπη Του μένουν στον αιώνα.

Σε ώρες μεγάλης θλίψεως και αφορήτου πόνου, η ψυχή, επιζητώντας διέξοδο, στρέφεται, πολλές φορές με μανία αληθινή, σε επίγειες παρηγορίες. Αναζητά σ’ αυτές το αντίδοτο του πόνου. Ξεγελασμένη έτσι από τον διάβολο, αφού ικανοποιηθεί για λίγο, πέφτει μετά σε βαθύτερη θλίψη και απόγνωση.

Γιατί η παρηγορία που δίνουν τα φθαρτά πράγματα στον άνθρωπο είναι κι αυτή φθαρτή Γι’ αυτό και πολλοί που έζησαν όλη τους τη ζωή μέσα στις ηδονές, φθάνοντας στο τέλος της ζωής τους συνειδητοποίησαν πως τίποτα δεν απόλαυσαν, πώς όλα ήταν φευγαλέο όνειρο που άφησε πίσω του μόνο πίκρα.

Αδιάκοπα η ψυχή πάσχει και υποφέρει και βασανίζεται και παλεύει. Από τη μια μεριά οι εξωτερικές πιέσεις και τα προβλήματα, που δεν αφήνουν σε ησυχία. Το ένα κακό φεύγει, το άλλο έρχεται, το ένα πρόβλημα λύνεται, άλλο εμφανίζεται. Από την άλλη πάλι η ψυχή ταλαιπωρείται εσωτερικά από τα πάθη και τις συγκρούσεις τους, που της δημιουργούν τύψεις, αθυμία, πόνο, θυμό, ταραχή, ανησυχία. Πού λοιπόν θα μπορέσει ν’ ακουμπήσει λυτρωτικά η ψυχή με όλα αυτά;

Καί τότε, θά ἔρθει ὁ Ἀντίχριστος καί θά πεῖ:

Τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών αν τα διαβάσετε, αξίζει, εκ πρώτης όψεως μοιάζουν σαν μυθώδη, εκ πρώτης όψεως. Θα έλεγε κανείς: άντε από κει τώρα, τι είναι αυτά; Βλέπουμε όμως αγαπητοί μου ότι πραγματώνονται αυτά. Τα Πρωτόκολλα λοιπόν των Σοφών της Σιών, -βιβλιαράκι που πουλιέται έξω, να το βρείτε να το διαβάσετε- δεν είναι παρά ένας μακρύς κατάλογος προσπαθείας διαφθοράς των εθνών. Να καταστρέψουν και να διαφθείρουν τα έθνη.

Όταν η τηλεόραση βάζει αυτά που βάζει, όταν υπάρχουνε εκείνα που υπάρχουν στην ψυχαγωγία, στην πολιτική, στην οικονομία, παντού, στην εκπαίδευση. Διαβάστε και θα εκπλαγείτε. Θα πείτε: μα γιατί να καταστρέψουν;

Να χτυπήσουν τα έθνη σα χταπόδι επάνω στο βράχο να μαλακώσει. Να παραλύσουν τα έθνη.

Κυριακή τῆς Ἰνδίκτου. Ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας γιά τήν Εὐαγγελική περικοπή τῆς ἀρχῆς τῆς Ἰνδίκτου

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΙΝΔΙΚΤΟΥ[:Λουκά 4,16-30] 

Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ 

ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ ΤΗΣ ΙΝΔΙΚΤΟΥ 

«Καὶ ὑπέστρεψεν ὁ ᾿Ιησοῦς ἐν τῇ δυνάμει τοῦ Πνεύματος εἰς τὴν Γαλιλαίαν· καὶ φήμη ἐξῆλθε καθ᾿ ὅλης τῆς περιχώρου περὶ αὐτοῦ· καὶ αὐτὸς ἐδίδασκεν ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν δοξαζόμενος ὑπὸ πάντων. Καὶ ἦλθεν εἰς τὴν Ναζαρέτ, οὗ ἦν τεθραμμένος, καὶ εἰσῆλθε κατὰ τὸ εἰωθὸς αὐτῷ ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῶν σαββάτων εἰς τὴν συναγωγήν, καὶ ἀνέστη ἀναγνῶναι (: και ο Ιησούς γύρισε πίσω στη Γαλιλαία γεμάτος με τη δύναμη του Πνεύματος, το οποίο με τη νίκη Του κατά του διαβόλου Τον ενίσχυε πιο αισθητά. Και εξαιτίας των θαυμάτων Του διαδόθηκε σε όλα τα περίχωρα της Γαλιλαίας η φήμη ότι είναι θαυματουργός προφήτης, απεσταλμένος από τον Θεό. Και Αυτός δίδασκε μέσα στις συναγωγές τους, και όλοι Τον δόξαζαν και Τον επαινούσαν. Έπειτα ήλθε στη Ναζαρέτ, εκεί όπου είχε ανατραφεί και είχε μεγαλώσει. Και, όπως συνήθιζε από την παιδική Του ακόμη ηλικία, μπήκε την ημέρα του Σαββάτου στη συναγωγή και σηκώθηκε από τη θέση Του για να διαβάσει κάποια προφητική περικοπή από τη Βίβλο)»[Λουκά 4,14-16]. 

Επειδή λοιπόν έπρεπε να φανερώσει τον εαυτό Του στους εξ αίματος Ισραηλίτες και να λάμψει το μυστήριο της ενανθρώπησης σε εκείνους που δεν Τον γνώρισαν, και ότι είχε χριστεί από τον Θεό Πατέρα για τη σωτηρία του ανθρώπινου γένους, το κάνει και αυτό με μεγάλη σοφία. Και κάνει αυτή τη χάρη πριν από τους άλλους, στους κατοίκους της Ναζαρέτ, με τους οποίους είχε συναναστραφεί, εννοώ ως άνθρωπος. Μπαίνοντας λοιπόν στη συναγωγή, Του δόθηκε βιβλίο για να το αναγνώσει, και ανοίγοντάς το, διάλεξε προφητική περικοπή που μιλούσε για το δικό Του μυστήριο. Ολοφάνερα βέβαια Αυτός ο Ίδιος ήταν που τα έλεγε αυτά με τη φωνή του προφήτη, ότι και θα γίνει άνθρωπος, και θα έρθει για να σώσει την υφήλιο. Και λέμε ότι ο Υιός δεν χρίσθηκε με άλλον τρόπο, αλλά ότι ήρθε με σάρκα, δηλαδή σαν εμάς και έγινε άνθρωπος· γιατί, όντας Θεός μαζί και άνθρωπος, ο Ίδιος δίνει με τρόπο θεϊκό το Πνεύμα στην κτίση, αλλά και δέχεται Αυτό από τον Θεό και Πατέρα ως άνθρωπος, Αυτός που αγιάζει όλη την κτίση, καθόσον και από τον άγιο Πατέρα είχε φανερωθεί, και το άγιο Πνεύμα που αναβλύζει από Αυτόν το μεταδίδει στις ουράνιες δυνάμεις ως δικό Του και επιπλέον και σε εκείνους που έχουν αναγνωρίσει την παρουσία Του. 

Θα το πιστεύατε αυτό;

Είμαι σίγουρος,ότι αυτή η ομιλία μου αν ακουστεί λίγο πιο πέρα και την ακούσουν κληρικοί, θα καγχάσουν και θα την απορρίψουν Α-ΣΥ-ΖΗ-ΤΗ-ΤΊ!Αλλά δεν με πειράζει,εγώ θα πω εκείνο το οποίο, μπορώ να βλέπω,πάντοτε με οδηγό,τον λόγο του Θεού!

Είναι το εξής :ποτέ η εκκλησία δεν είχε επιδαψιλεύσεις..και επιχορηγήσεις..και περιποιήσεις..

και χαϊδέματα από την Πολιτεία, ποτέ!Αντιθέτως μάλιστα,πάρα πολλές φορές,είχε τον διωγμό της πολιτείας, τρανό παράδειγμα οι τρεις πρώτοι αιώνες της εκκλησίας.

Τί θα λέγαμε,η εκκλησία λιμοκτονούσε..οι ιερείς λιμοκτονούσαν τότε στη ζωή της εκκλησίας των τριών πρώτων αιώνων, επειδή δεν υπήρχαν επιχορηγήσεις της πολιτείας;

Αφού ήταν εκτός νόμου η εκκλησία,πώς λοιπόν θα μπορούσαμε να πούμε,ότι η εκκλησία ιδρύθηκε επί της γης περιμένοντας τα ΔΕ-ΚΑ-ΝΊ-ΚΙΑ της πολιτείας για προστασίες..και για επιχορηγήσεις οικονομικές..είναι γελοίο! 

Είναι γελοίο να το λέει κανένας! 

Και μάλιστα,κάνει μεγάλη εντύπωση,πολύ μεγάλη εντύπωση,το γεγονός ότι·σε ένα λαό, που άρχιζε να οργανώνεται, και τα θεμέλια της οργανώσεώς του,του Ισραήλ, ετέθησαν εις την έρημο.

Το ότι ο Θεός λέγει δια τους Λεβήτας ότι δεν θα έχουν περιουσία, κλήρος αυτών,θα είναι ο Θεός!

Τί θα πιστεύατε αγαπητοί μου, θα πιστεύατε,ότι όταν δεν θα υπήρχαν, πόροι να ζήσουν οι κληρικοί,

ο λαός δεν θα φρόντιζε για την εκκλησία του;

Προσέξτε τή λογοτεχνία, παιδιά! Προσέξτε την!

«Εἰλικρινά σᾶς λέγω, γιατί πολλοί ἀπό σᾶς μέ ρωτᾶτε: «Νά διαβάσω λογοτεχνία;». Πολλές φορές σᾶς ἐπιβάλλεται καί ἀπό τό σχολεῖο στό μάθημα τῶν Νεοελληνικῶν. «Νά διαβάσω λογοτεχνία;». 

Καί σᾶς ἀπαντῶ ὅτι στό μεγαλύτερο μέρος της ἡ λογοτεχνία εἶναι ἐπικίνδυνη, γιατί ὁ λογοτεχνημένος, καλύτερα ὁ τεχνικός λόγος, αὐτό θά πεῖ «λογοτεχνία», ὁ λόγος πού εἶναι ὄμορφα φτιαγμένος στήν πραγματικότητα δέν εἶναι παρά ἕνας φορέας ἰδεῶν.

"Δέν εἶναι ἀχυρώνας ὁ Παράδεισος γιά νά δεχτεῖ ἐμένα τό ζῶον"!

Όταν οι αδελφοί και πατέρες εύχονταν στον Νεοσκητιώτη γέροντα Θεοφύλακτο «καλό Παράδεισο», εκείνος απαντούσε:
"Δεν είναι αχυρώνας ο Παράδεισος για να δεχτεί εμένα το ζώον"!
Τέτοια αυτομεμψία είχαν οι άγιοι πατέρες.

https://proskynitis.blogspot.com/2020/08/blog-post_591.html

7 Σεπτεμβρίου. Προεόρτια τῆς Γεννήσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Σῴζοντος καί Κασσιανῆς τῆς Ὑμνογράφου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας. Δευτ. ιδ´ ἑβδ. ἐπιστ. (Β´ Κορ. ιβ´ 10-19).

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β' ΙΒ´ 10 - 19

¹⁰ διὸ εὐδοκῶ ἐν ἀσθενείαις, ἐν ὕβρεσιν, ἐν ἀνάγκαις, ἐν διωγμοῖς, ἐν στενοχωρίαις, ὑπὲρ Χριστοῦ· ὅταν γὰρ ἀσθενῶ, τότε δυνατός εἰμι. ¹¹ Γέγονα ἄφρων καυχώμενος! ὑμεῖς με ἠναγκάσατε. ἐγὼ γὰρ ὤφειλον ὑφ’ ὑμῶν συνίστασθαι· οὐδὲν γὰρ ὑστέρησα τῶν ὑπερλίαν ἀποστόλων, εἰ καὶ οὐδέν εἰμι. ¹² τὰ μὲν σημεῖα τοῦ ἀποστόλου κατειργάσθην ἐν ὑμῖν ἐν πάσῃ ὑπομονῇ, ἐν σημείοις καὶ τέρασι καὶ δυνάμεσι. ¹³ Τί γάρ ἐστιν ὃ ἡττήθητε ὑπὲρ τὰς λοιπὰς ἐκκλησίας, εἰ μὴ ὅτι αὐτὸς ἐγὼ οὐ κατενάρκησα ὑμῶν; χαρίσασθέ μοι τὴν ἀδικίαν ταύτην. ¹⁴ Ἰδοὺ τρίτον ἑτοίμως ἔχω ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς, καὶ οὐ καταναρκήσω ὑμῶν· οὐ γὰρ ζητῶ τὰ ὑμῶν, ἀλλὰ ὑμᾶς. οὐ γὰρ ὀφείλει τὰ τέκνα τοῖς γονεῦσι θησαυρίζειν, ἀλλ’ οἱ γονεῖς τοῖς τέκνοις. ¹⁵ ἐγὼ δὲ ἥδιστα δαπανήσω καὶ ἐκδαπανηθήσομαι ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν, εἰ καὶ περισσοτέρως ὑμᾶς ἀγαπῶν ἧττον ἀγαπῶμαι. ¹⁶ ἔστω δέ, ἐγὼ οὐ κατεβάρησα ὑμᾶς, ἀλλ’ ὑπάρχων πανοῦργος δόλῳ ὑμᾶς ἔλαβον. ¹⁷ μή τινα ὧν ἀπέσταλκα πρὸς ὑμᾶς, δι’ αὐτοῦ ἐπλεονέκτησα ὑμᾶς; ¹⁸ παρεκάλεσα Τίτον καὶ συναπέστειλα τὸν ἀδελφόν· μήτι ἐπλεονέκτησεν ὑμᾶς Τίτος; οὐ τῷ αὐτῷ πνεύματι περιεπατήσαμεν; οὐ τοῖς αὐτοῖς ἴχνεσι; ¹⁹ Πάλιν δοκεῖτε ὅτι ὑμῖν ἀπολογούμεθα; κατενώπιον τοῦ Θεοῦ ἐν Χριστῷ λαλοῦμεν· τὰ δὲ πάντα, ἀγαπητοί, ὑπὲρ τῆς ὑμῶν οἰκοδομῆς.