Ὅταν τά παιδιά ἀπομακρύνονται ἀπό τόν Θεό, Ἁγίου Αὐγουστίνου, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτη

 Ὅταν τά παιδιά ἀπομακρύνονται ἀπό τόν Θεό, Ἁγίου Αὐγουστίνου, 12-2-2012, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτη

Ἀποδείξεις γιά τήν Σταύρωση τοῦ Χριστοῦ μέσα ἀπό τίς προφητεῖες. Ἁγ. Κυρίλλου 13η , Κατήχηση 4ο μέρος. Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου

 ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΤΑΥΡΩΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΟΦΗΤΙΕΣ_ΑΓ. ΚΥΡΙΛΛΟΥ_13η ΚΑΤΗΧΗΣΗ_4ο ΜΕΡΟΣ 03-03-2012 Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ ἐμφάνιση τῆς Θεοτόκου καί ἡ ὀπτασία τοῦ Σαρακηνοῦ, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (Κήρυγμα)

Ἡ ἐμφάνιση τῆς Θεοτόκου καί ἡ ὀπτασία τοῦ Σαρακηνοῦ, 15-9-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (Κήρυγμα)

Εἶναι μεγάλη ὑπόθεση ὁ ἄνθρωπος νά σταθεί ὄρθιος, ἀπό τό κοσκίνισμα τοῦ Διαβόλου!

Ο Διάβολος μας κοσκινάει και πότε μας βγάζει κόρνερ και πότε άουτ. Χρειάζεται μεγάλη δύναμη και Χάρη Θεού, για να μην σε βγάλει από το κόσκινό του ήρα και όχι σιτάρι. Είναι μεγάλη υπόθεση ο άνθρωπος να σταθεί όρθιος, από το κοσκίνισμα του Διαβόλου!

Είναι τεχνάσματα του Σατανά, τα πάντα να μπερδεύει, τα πάντα να μπασταρδεύει. Είδατε τις γυναίκες; Τις έκανε άνδρες. Είδατε τους άνδρες; Τους έκανε γυναίκες. Σου βάζει ο παπάς δεξιά τη βέρα σου και εσύ τη βγάζεις και τη βάζεις στο αριστερό σου χέρι. Σε βάζει η νονά το όνομα Παναγιώτα και εσύ το κάνεις Τόνι.... Την έβαλαν την άλλη Ευτέρπη και την φωνάζουν Τέπη... Πέπη κ.ο.κ. Αμέσως ο Σατανάς αλλάζει τα πάντα.

Ο Μέγας Βασίλειος λέει: ''Είναι πονηρός ο Διάβολος και είναι αδύνατον να σκεφτεί το καλό. Και αν ποτέ κάνει κάτι που φαίνεται καλό, είναι σπορά για να σε πιάσει παρακάτω. Σου ρίχνει τώρα, για να σε πιάσει και να σε συλλάβει αργότερα''.

Tό φοβερό ὅραμα ἀσκητοῦ γιά τόν Τίμιο Σταυρό, σέ καιρό ἀποστασίας

~ Στις αρχές του 7ου μ.Χ. αιώνος και πιο συγκεκριμένα τον Ιανουάριο του 614 μ.Χ., στην “έρημο” της Παλαιστίνης, ασκήτευε κάποιος ασκητής ευλαβέστατος, που είχε και δώδεκα υποτακτικούς.

Κάποιο πρωί, μετά την Θεία Λειτουργία, τους μάζεψε όλους γύρω του και τους είπε τα εξής:

Παιδιά μου, την προηγουμένη νύκτα είδα ένα φοβερό όραμα. Είδα ότι βρέθηκα στο άγιο Θυσιαστήριο του πανσέπτου ιερού Ναού της Αναστάσεως του Κυρίου στα Ιεροσόλυμα. Γύρω από την αγία Τράπεζα ήσαν αρκετοί αρχιερείς, πολλοί ιερείς, έγγαμοι και άγαμοι, και αρκετοί διάκονοι, πανέτοιμοι για την Θεία Λειτουργία. Ο δε κυρίως Ναός ήτο γεμάτος από μοναχούς και χριστιανούς.

Ξαφνικά, με πολύ μεγάλη βοή άρχισε να εισέρχεται από την κεντρική είσοδο του Ναού ένας βρωμερός χείμαρος, γεμάτος ακαθαρσίες και περιττώματα, που πλημμύρισε ολόκληρο το δάπεδό του, βρωμίζοντας τους πάντες και τα πάντα. Και αφού η βρωμερή και δυσώδης αυτή ακαθαρσία κάλυψε ολόκληρο τον Ναό, άρχισε κατόπιν διά μέσου της Ωραίας Πύλης να εισέρχεται και στο άγιο Βήμα και να κυκλώνη το κάτω μέρος της αγίας Τραπέζης. Οι χριστιανοί και μοναχοί μέσα στον κυρίως Ναό αλλά και όλοι οι Λειτουργοί, αρχιερείς, ιερείς και διάκονοι, λερώθηκαν όχι μόνο στα πόδια τους αλλά και στα λειτουργικά τους άμφια, αφού η ακαθαρσία έφθασε μέχρι τα γόνατά τους.

Ἐκκλησία καί Θεία Εὐχαριστία στην ἐποχή τοῦ Covid—19

Υπό Νικολάου Ξιώνη

Ἀναπληρωτή Καθηγητή Δογματικῆς καί Συμβολικῆς Θεολογίας (Περίληψη) 

Εισήγηση στο 18ο Ιερατικό Συνεδριο της ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ-10-9-2020

Πρίν λίγους μῆνες τό ἑλληνικό κράτος μέ τή σύμφωνη γνώμη τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀποφάσισε τή σφράγιση τῶν ἱερῶν ναῶν, τήν ἀναστολή τέλεσης ὅλων τῶν ἱερῶν ἀκολουθιῶν καί τήν ἀπαγόρευση τῆς θ. Εὐχαριστίας καί κοινωνίας τῶν πιστῶν. Ὡς πρός τήν ὀρθότητα αὐτῆς τῆς ἐκκλησιαστικῆς πράξεως καί τό θεολογικό περιεχόμενο τῆς ἀποφάσεως αὐτῆς, ἡ ὁποία στηρίζεται σέ μία παραμορφωμένη ἐκκλησιολογία, θά ἦταν σωστό νά ἀφήσουμε νά μιλήσουν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας.

Ὁ ἅγ. Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής ἑρμηνεύοντας τή θ. Εὐχαριστία προτάσσει τήν ἔννοια τῆς Ἐκκλησίας καί ἐξηγεῖ τό περιεχόμενό της, πρίν προχωρήσει στήν ἐπισήμανση καί ἀνάλυση τῶν συμβόλων της. Σκοπός του εἶναι νά θέσει τό ἑρμηνευτικό πλαίσιο ἀντίληψης καί κατανοήσης τῆς θ. Εὐχαριστίας καί κατ’ ἐπέκταση ὅλων τῶν μυστηρίων καί ἀκολουθιῶν. Ἔτσι προτάσσει ὁ ἅγ. Μάξιμος τίς ἐκκλησιολογικές προϋποθέσεις ἑρμηνείας καί ἐπισημαίνει τήν ἀναφορικότητα τῶν μυστηρίων σέ αὐτήν τήν ἴδια τή φύση τῆς Ἐκκλησίας. 

Βασική προϋπόθεση, λοιπόν, γιά τήν κατανόηση τῆς θ. Εὐχαριστίας εἶναι, κατά τόν Μάξιμο τόν Ὁμολογητή, ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἀποτελεῖ τόν τύπο καί τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ —καί ὄχι τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ. Αὐτό σημαίνει ὅ,τι εἶναι ὁ Θεός κατ' οὐσίαν, σύμφωνα μέ τόν Μάξιμο, εἶναι ἡ Ἐκκλησία κατ' ἐνέργειαν· καί ὅπως ὁ Θεός εἶναι μία οὐσία, ἔτσι καί ὁλόκληρος ὁ κόσμος δημιουργεῖται καί περικρατεῖται ἀπό τή θεία δημιουργική πρόνοια, μέσῳ τῆς ὁποίας συνδέεται τό ἕνα δημιούργημα μέ τό ἄλλο καί ὅλα μαζί μέ τόν ἴδιο τόν Θεό. Καί τούτη ἡ ἑνότητα ὁλόκληρης τῆς δημιουργίας πραγματώνεται ἐντός τῆς Ἐκκλησίας, διότι μόνον μέσῳ αὐτῆς καί διά τῆς θ. Εὐχαριστίας καταλύεται κάθε φυσική διαφοροποίηση καί κάθε φυλετική, ἐθνική, προσωπική ἤ ἐπαγγελματική διαφορά τῶν ἀνθρώπων, καθιστώντας τά πάντα Χριστός. Ἔτσι ἡ θ. Εὐχαριστία δέν ἀποτελεῖ μία ἁπλῆ τελετή, ἡ ὁποία ἐκφράζει τό θρησκευτικό συναίσθημα τῶν πιστῶν ἀνθρώπων, ἀλλά σέ αὐτήν ἐμφαίνεται ἡ μία Ἐκκλησία καί πραγματώνεται κατ' ἐνέργειαν ἡ θεοποίηση ὁλοκλήρου τῆς κτίσεως.

Ὁ Θεός δέν ὑπόσχεται χαρά, ἀλλά ποτήριο. Γιά τό ὄνομά Του διωκόμαστε ἀπό παντοῦ…

Συμπορευθείτε, αγαπητέ, με μας τους πένητες προς τον Σταυρό, προς τους ονειδισμούς, τις εξουθενώσεις, την πτωχεία, τις θλίψεις, και αργότερα ίσως και στον θάνατο. Δεν υπάρχει άλλη οδός προς τον αληθινό δοξασμό. Για το όνομά Του διωκόμαστε από παντού… 

Ο Θεός δεν υπόσχεται χαρά, αλλά ποτήριο. Μας καλεί να πάθουμε για το όνομά Του, γιατί έτσι θα ζήσουμε και την δόξα Του.

Η Παναγία είπε στον αρχάγγελο Γαβριήλ: “ιδού η δούλη Κυρίου” (Λουκ. α’, 38). Αυτό το “ιδού η δούλη Κυρίου” είναι αποδοχή του Σταυρού. Η Παναγία συμμετείχε σε όλη την ζωή της στον Σταυρό του Υιού της.

Ο Χριστός πέρασε τα παθήματα, γιατί τήρησε τις εντολές του Πατέρα Του και έτσι ήλθε σε σύγκρουση με τον κόσμο. Το ίδιο πρέπει να συμβαίνη και στον άνθρωπο που καλείται από τον Χριστό να ζήση την ζωή Του.

Πολλάκις ησθάνθην εμαυτόν εσταυρωμένον επί αοράτου σταυρού.

Η αποφασιστικότητα να τα εγκαταλείψουμε όλα και να ανεβούμε στον σταυρό (βλ. Ματθ. 19, 28 – 30) θα οδηγήσει το πνεύμα μας στο μεθόριο ανάμεσα στον χρόνο και την αιωνιότητα. Και εμείς αρχίζουμε να εποπτεύουμε πράγματα, που μας έμεναν ως τότε κρυμμένα… Είναι επιτακτική ανάγκη για τον καθένα μας να προτιμήσει την αγάπη του Θεού από όλα τα υπόλοιπα.”

Πως να βαδίσουμε προς τον Θεό; Όταν τείνουμε στον μοναδικό αυτό σκοπό, όλα τα άλλα γίνονται πηγή παθημάτων και πόνου. Όμως φέρουμε το σταυρό αυτό σιωπηλά.

Οι πειρασμοί που δέχθηκαν οι άγιοι είναι μεγαλύτεροι από τους δικούς µας πειρασμούς, διότι η καρδιά τους ήταν ευαίσθητη και γι’ αυτό όλα τα πράγματα λάμβαναν στην ζωή τους μεγαλύτερες διαστάσεις. 

Ὅσοι σκέφτονται τούς μεγάλους σταυρούς τῶν δικαίων, ποτέ δέν στεναχωριοῦνται γιά τίς δικές τους μικρές δοκιμασίες.

Όσοι σκέφτονται τους μεγάλους σταυρούς των δικαίων, ποτέ δεν στεναχωριούνται για τις δικές τους μικρές δοκιμασίες. Βλέπουν ότι, ενώ έσφαλαν στην ζωή τους, εν τούτοις υποφέρουν λιγώτερο από τους δικαίους, γι’ αυτό λένε σαν τον καλό ληστή : «Αυτοί δεν έκαναν τίποτε και υπέφεραν τόσο• εμείς τι πρέπει να πάθουμε;». Δυστυχώς όμως μερικοί μοιάζουν με τον ληστή που σταυρώθηκε εξ αριστερών του Χριστού και λένε: «Πήγαιναν με τον σταυρό στο χέρι και δες τι έπαθαν!».

Τότε, τί γίνεται μέ ὅσους ἔχουν ὀνόματα, πού δέν εἶναι ὀνόματα ἁγίων;

 - 

Γέροντα, πότε γιορτάζουμε; Όταν γεννηθήκαμε ή όταν βαφτισθήκαμε;

- Γιορτάζουμε, όταν γιορτάζει ο άγιος μας, το όνομα του οποίου πήραμε στο βάπτισμα.

''Ὥσπερ το ὕδωρ βαστάζει την γῆν, οὕτω και ...

 'Ὥσπερ το ὕδωρ βαστάζει την γῆν, οὕτω και ο Σταυρός βαστάζει την οικουμένην.''

~ Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

(PG 61,34)

16 Σεπτεμβρίου. Τῆς Ἁγίας Μεγαλομάρτυρος καί πανευφήμου Εὐφημίας. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας. Τῆς ἁγίας. Κυρ. ις΄ ἐπιστ. (Β΄ Κορ. ς΄ 1-10).

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β' Ϛ´ 1 - 10

¹ Συνεργοῦντες δὲ καὶ παρακαλοῦμεν μὴ εἰς κενὸν τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ δέξασθαι ὑμᾶς· ² - λέγει γάρ· καιρῷ δεκτῷ ἐπήκουσά σου καὶ ἐν ἡμέρᾳ σωτηρίας ἐβοήθησά σοι· ἰδοὺ νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος, ἰδοὺ νῦν ἡμέρα σωτηρίας - ³ μηδεμίαν ἐν μηδενὶ διδόντες προσκοπήν, ἵνα μὴ μωμηθῇ ἡ διακονία, ⁴ ἀλλ’ ἐν παντὶ συνιστῶντες ἑαυτοὺς ὡς Θεοῦ διάκονοι, ἐν ὑπομονῇ πολλῇ, ἐν θλίψεσιν, ἐν ἀνάγκαις, ἐν στενοχωρίαις, ⁵ ἐν πληγαῖς, ἐν φυλακαῖς, ἐν ἀκαταστασίαις, ἐν κόποις, ἐν ἀγρυπνίαις, ἐν νηστείαις, ⁶ ἐν ἁγνότητι, ἐν γνώσει, ἐν μακροθυμίᾳ, ἐν χρηστότητι, ἐν Πνεύματι ἁγίῳ, ἐν ἀγάπῃ ἀνυποκρίτῳ, ⁷ ἐν λόγῳ ἀληθείας, ἐν δυνάμει Θεοῦ, διὰ τῶν ὅπλων τῆς δικαιοσύνης τῶν δεξιῶν καὶ ἀριστερῶν, ⁸ διὰ δόξης καὶ ἀτιμίας, διὰ δυσφημίας καὶ εὐφημίας, ὡς πλάνοι καὶ ἀληθεῖς, ⁹ ὡς ἀγνοούμενοι καὶ ἐπιγινωσκόμενοι, ὡς ἀποθνήσκοντες καὶ ἰδοὺ ζῶμεν, ὡς παιδευόμενοι καὶ μὴ θανατούμενοι, ¹⁰ ὡς λυπούμενοι ἀεὶ δὲ χαίροντες, ὡς πτωχοὶ, πολλοὺς δὲ πλουτίζοντες, ὡς μηδὲν ἔχοντες καὶ πάντα κατέχοντες.