ΑΓΡΥΠΝΙΑ (ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΕΤΑΔΟΣΗ) 20.30-01.30

ΔΕΥΤΕΡΑ 28-9-2020

ΑΓΡΥΠΝΙΑ  (ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΕΤΑΔΟΣΗ)   20.30-01.30  

Η ΠΥΛΗ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΑΝΟΙΧΤΗ ΑΠΟ 20.30- 22.00 
ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΕΤΑΔΟΣΗ:https://www.youtube.com/channel/UCEtOr176QWbyqK_H3ZZoJJw (Πατῆστε ΕΓΓΡΑΦΗ καί μετά τό καμπανάκι καί τήν ἐπιλογή ΟΛΕΣ τίς εἰδοποιήσεις)

Ὅτι δέν πρέπει νά καταφεύγουμε σέ κοσμικά δικαστήρια (Α΄ Κορ. 6, 1-11), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ὅτι δέν πρέπει νά καταφεύγουμε σέ κοσμικά δικαστήρια (Α΄ Κορ. 6, 1-11), 27-9-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ποιά εἶναι ἡ Ἐκκλησία & ποιοί τήν ἀποτελοῦν,Σάββα Ἁγιορείτου Συνέντευξη στόν Ὀρθόδοξο Τύπο

 Ποιά εἶναι ἡ Ἐκκλησία & ποιοί τήν ἀποτελοῦν,Σάββα Ἁγιορείτου Συνέντευξη στόν Ὀρθόδοξο Τύπο 24-9-20

ΠΙΣΤΕΥΩ ΕΙΣ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ_ΑΓ. ΚΥΡΙΛΛΟΥ_16η ΚΑΤΗΧΗΣΗ_3ο ΜΕΡΟΣ Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτη

ΠΙΣΤΕΥΩ ΕΙΣ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ_ΑΓ. ΚΥΡΙΛΛΟΥ_16η ΚΑΤΗΧΗΣΗ_3ο ΜΕΡΟΣ 22-09-2012 Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτη

Διδακτικά καί προφητικά ἀποφθέγματα τοῦ γέροντος Ἀμβροσίου Λάζαρη

Διδακτικά και προφητικά αποφθέγματα

του γέροντος Αμβροσίου Λάζαρη

Πνευματικού της Ι. Μovής Δαδίου «Παναγία η Γαυριώτισσα»

(21/12/1912 - 2/12/2006)

Από τον Β΄ τόμο1

Επιλογή και σχόλια υπό Λεοντίου Μοναχού Διονυσιάτου.

01. Το 1991 επισκέφθηκε ο Γέροντας το Άγιον Όρος μαζί με κάποια πνευματικά του παιδιά. Όταν επέστρεψαν, τον ρώτησαν μερικοί για τις εμπειρίες του από εκεί. Τους είπε, και τον ρώτησαν σε ποιο Μοναστήρι από αυτά που πήγε ευχαριστήθηκε. Εκείνος απάντησε ότι ευχαριστήθηκε σε δύο μέρη: στην Ι. Μ. Μεγίστης Λαύρας, όπου είδε τον Όσιο Αθανάσιο τον Αθωνίτη κατά την ημέρα της πανήγυρής του και του μίλησε, αλλά και κοντά στον πατέρα Αρτέμιο (κελί Αγίου Νικολάου της Ι. Μ. Αγίου Διονυσίου2)

- Ο παπά - Αρτέμιος έδειξε αγάπη. Ο Χριστός είναι αγάπη! Κανείς άλλος δεν με ξεκούρασε. Εκεί, στον Πατέρα Αρτέμιο, φιλοξενηθήκαμε, μιλήσαμε, κάναμε χαρά. (σελ. 27)

02. Μία φορά, είχε πάει ο Γέροντας και δύο πνευματικά του παιδιά σε ένα Μοναστήρι, για να προσκυνήσουν, αφού διαπίστωσε ότι ο Ηγούμενος έλειπε - δεν ήθελε να γίνει γνωστός εκεί. Μετά από αρκετή ώρα, όταν ξεκίνησαν να φύγουν, είδε έναν Μοναχό, ο οποίος έκοβε άρτους.

- Πεινάμε, του είπε. Έχετε κάτι να μας δώσετε να φάμε;

- Δεν μπορώ να σας δώσω, Πάτερ μου, απάντησε εκείνος γιατί δεν είναι ο Γέροντάς μου εδώ και δεν έχω ευλογία.

- Ναι, αλλά εμείς πεινάμε, επέμενε ο Γέροντας με πόνο.

- Δεν μπορώ να σας δώσω, συνέχισε ο άλλος ανένδοτος.

Στην επιστροφή, είπε ο Γέροντας:

- είχε μέσα πολλά ψωμιά και άρτους και δεν έδωσε. Αυτό δεν μου άρεσε καθόλου. Αυτό δεν δείχνει φιλανθρωπία. Επίτηδες το έκανα εγώ, για να δω τη στάση του. (σελ. 32)

03. - Γέροντα, άμα γίνει πόλεμος με τους Τούρκους, τι θα κάνουμε;

☦ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: “Οἱ Μαῦρες Δυνάμεις τοῦ Σκότους εἶναι Ἀδύνατες. Οἱ ἄνθρωποι τίς κάνουν Δυνατές μέ τήν ἀπομάκρυνσή τους ἀπό Τόν Θεό, γιατί ἔτσι δίνουν δικαιώματα στόν Διάβολο”

-Επειδή πολλές φορές σας μίλησα γιά τον Παράδεισο, γιά τους Αγγέλους και γιά τούς Αγίους, γιά νά βοηθηθητε, τώρα θά σάς πώ και λίγα γιά τήν κόλαση και γιά τούς δαίμονες, ώστε νά γνωρίσετε μέ ποιους παλεύουμε, πάλι γιά νά βοηθηθητε. 

Ήρθε στό Καλύβι ένας νεαρός μάγος άπό τό Θιβέτ και μοϋ διηγήθηκε πολλά άπό τήν ζωή του. Αυτό τό παιδί, μόλις άπογαλακτίστηκε, τό αφιέρωσε ό πατέρας του, σέ ηλικία τριών χρόνων, σέ μιά ομάδα τριάντα μάγων ανωτέρου βαθμού στό Θιβέτ, γιά νά τό μυήσουν στήν τέχνη τους. Έφθασε στον ενδέκατο βαθμό μαγείας-ό δωδέκατος είναι ό ανώτερος.

Δεκαέξι χρόνων έφυγε άπό τό Θιβέτ και πήγε στήν Σουηδία, γιά νά δη τον πατέρα του. Εκεί συνάντησε τυχαίως έναν ορθόδοξο Ιερέα, πολύ πιστό, και του ζήτησε νά συζητήσουν. Ό νεαρός μάγος δέν ήξερε καθόλου τί θά πή Ιερεύς ορθόδοξος. Στήν αίθουσα λοιπόν πού κάθησαν νά συζητήσουν, άρχισε νά τού κάνη μερικές άπό τις μαγείες του, γιά νά δείξη τήν δύναμη του. Κάλεσε ένα άρχικό δαιμόνιο, τον Μήνα, και του είπε: ¨Θέλω νερό. Σηκώνεται ένα ποτήρι από τήν κουζίνα, πηγαίνει μόνο του στην βρύση, ανοίγει ή βρύση, γεμίζει, περνάει από τήν κλειστή τζαμαρία και έρχεται στήν αίθουσα. Τό πήρε εκείνος και ήπιε. Μετά παρουσίασε στον ίερέα, μέσα στήν αίθουσα, όλο τό σύμπαν, τόν ουρανό, τά αστέρια. Χρησιμοποίησε μαγείες τετάρτου βαθμού και θά προχωρούσε μέχρι τόν ενδέκατο βαθμό. Ρώτησε τότε τόν ίερέα πώς τά έβλεπε όλα αυτά. ¨'Ήμουν έτοιμος, μού είπε, νά τόν σκοτώσω, άν μού έβριζε τόν σατανά. Ό ιερεύς όμωςδεν τού είπε τίποτε. Τότε τοϋ λέει ό νεαρός: ¨Γιατί δεν μού κάνεις κι εσύ σημεία;³. ¨Ό δικός μου Θεός είναι ταπεινός³, απάντησε ό ιερεύς και έβγαλε έναν σταυρό και τού τόν έδωσε νά τόν κράτηση. ¨Κάνε πάλι σημεία³, τού λέει. Ό νεαρός κάλεσε τόν Μήνα, τό αρχικό δαιμόνιο, άλλα ό Μήνας έτρεμε, δεν τολμούσε νά πλησίαση.

Γιατί μᾶς εἶναι ἄγνωστη ἡ ὤρα τοῦ θανάτου μας (Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος)

Πολλά πράγματα επιθυμεί να μαθαίνει και να κατανοεί ο νους μας, αγαπητοί μου προπάντων όμως το χρόνο που θα συμβεί η συντέλεια του κόσμου. Γιαυτό ο Παύλος θέλοντας να περιορίσει την ασχολία των ανθρώπων με το πότε θα συμβεί αυτό, γράφει σε μία επιστολή του: «Δεν είναι ανάγκη σε σας, να σας γράψω το χρόνο κατά τον οποίο πρόκειται να γίνει η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου»!.[1]

Ποιο θα ήταν άραγε το κέρδος για μας αν γνωρίζαμε το πότε θα γίνει αυτό; Πέστε μου. Ας υποθέσουμε ότι η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου θα γίνει μετά από είκοσι ή τριάντα χρόνια, ή μετά από εκατό· ποια σημασία μπορεί να έχει αυτό για μας; Μήπως η συντέλεια του κόσμου δεν επέρχεται για τον καθένα με το τέλος της επίγειας ζωής του; Γιατί λοιπόν πονοκεφαλάς και στενοχωριέσαι διερωτώμενος πότε θα συμβεί το κοινό τέλος όλων μας; Αλλά όπως συμβαίνει και με άλλες περιπτώσεις, που αφήνοντας τα ζητήματα που μας αφορούν, ασχολούμαστε με τα ζητήματα των άλλων, και φροντίζουμε περισσότερο για τις ξένες υποθέσεις κι όχι για τις δικές μας, έτσι συμβαίνει και στην προκειμένη περίπτωση· αντί καθένας μας να ενδιαφέρεται για το τέλος της ζωής του, θέλουμε να μάθουμε με κάθε λεπτομέρεια πώς και πότε θα έλθει το κοινό τέλος όλων μας.

Αν όμως θέλετε να μάθετε γιατί είναι άγνωστο για τον καθένα μας το τέλος της ζωής του, και γιατί ο θάνατος έρχεται ξαφνικά σαν τον κλέφτη μες στη νύχτα, θα σας το πω εγώ, εφόσον μάλιστα νομίζω ότι σωστά έχει το πράγμα. Αν ο καθένας μας γνώριζε το τέλος της ζωής του, κανείς μας δε θα φρόντιζε να κάνει ενάρετα έργα στη ζωή του, αλλά, αφού θα γνώριζε ποια είναι η τελευταία ημέρα της ζωής του και θα διέπραττε προηγουμένως άπειρα κακά, θα μετανοούσε λίγο πριν από το τέλος του και θα έφευγε απ’ την παρούσα ζωή απαλλαγμένος από τις αμαρτίες του. Γιατί, αν τώρα που ο φόβος της άγνοιας της ώρας του θανάτου συγκλονίζει όλων τις ψυχές και όλοι, αφού περάσουν όλη τους τη ζωή μες στην αμαρτία, μόλις τις τελευταίες τους στιγμές αποφασίζουν να μετανοήσουν, αν ήταν βέβαιοι για την ώρα που θα πεθάνουν, ποιος απ’ αυτούς θα φρόντιζε ποτέ για την αρετή; Άλλωστε, αν ο καθένας γνώριζε ότι αύριο σίγουρα θα πεθάνει, τίποτε δε θα δίσταζε να πράξει πριν από εκείνη την ημέρα, αλλά και όσους ήθελε θα φόνευε και θα ικανοποιούνταν εκδικούμενος τους εχθρούς του, και αφού προηγουμένως θα ικανοποιούσε τις επιθυμίες του, τότε πλέον θα δεχόταν τον θάνατο.

Ἡ «προσευχή μέ λαχτάρα» εἶναι τό ἀντιφάρμακο στήν κατάθλιψη.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ὁ καλλίτερος τρόπος καί ὁ πιό ἀποτελεσματικός γιά νά ἀγαπήσει ὁ ἄνθρωπος τόν Θεό ὥστε νά βγεῖ ἀπό τήν κατάθλιψη εἶναι, σύμφωνα μέ τόν πολυχαρισματοῦχο Γέροντα Πορφύριο, ἡ «προσευχή μέ λαχτάρα».

Πρέπει ν’ ἀγαπήσουμε τόν Χριστό, δίδασκε ὁ σοφός καθοδηγητής π. Πορφύριος, ὅπως ἡ μάννα τό παιδάκι της· νά Τόν ἀγαπήσουμε μέ ἔντονο πόθο καί βαθειά λαχτάρα. 

Ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεό, ὁ Θεῖος Ἔρωτας σύμφωνα πάλι μέ τόν Γέροντα Πορφύριο θεραπεύει τήν κατάθλιψη.

Ἡ προσευχή θεραπεύει τόν καταθλιπτικό διότι ὁδηγεῖ στήν πρός τόν Θεόν ἀγάπη καί στήν γνήσια ταπείνωση. Στόν ταπεινό ἔρχεται ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ πού αἰχμαλωτίζει τήν ψυχή του στό καλό, ἐλευθερώνοντάς τον ἀπό τήν κατάθλιψη.

Οἱ πειρασμοί καί οἱ διάφορες θλίψεις καί ἀδικίες, πού μᾶς συμβαίνουν τείνουν νά ρίξουν τήν ψυχή σέ ἀκηδία. Τότε ἐπίσης θά πρέπει νά προσευχόμαστε.

Λέγει ὁ Μ. Ἀθανάσιος ὅτι πρέπει νά ἀκολουθοῦμε τό πρότυπο-πρακτική τοῦ Χριστοῦ μας πού ἀποτυπώνεται στό ψαλμικό: ««Διεμερίσαντο τὰ ἱμάτιά μου ἑαυτοῖς... Σὺ δὲ͵ Κύριε͵ μὴ μακρύνῃς τὴν βοήθειάν σου ἀπ΄ ἐμοῦ». Ὁ Κύριος μᾶς διδάσκει μέσα ἀπό αὐτά ὅτι ὅταν πέφτουμε σέ πειρασμούς θά πρέπει νά ἐπικαλούμεθα τόν Θεό καί νά μήν καταπίπτουμε σέ ἀκηδία, οὔτε νά ἀποκάμνουμε ἀπό τίς ὅποιες θλίψεις»[1].

Ἀκόμη καί ἄν «διαμοιράζουν τά ἱμάτια μας», ἐσύ Κύριε μή μακρύνης τήν βοήθειάν Σου ἀπό ἐμᾶς.

Εἶναι ἑπομένως ἡ προσευχή σπουδαῖο μέσο πρόληψης τῆς ἀκηδίας καί τῆς κατάθλιψης στήν ὁποία τείνει νά μᾶς ρίξει ὁ πονηρός ὅταν μᾶς συμβαίνουν θλίψεις-ἀδικίες.

ΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΩΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΕΩΝ ΕΧΕΙ ΑΞΙΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΠΟ 20.000 & 30.000 ΜΕΤΑΝΟΙΕΣ...

Ἀθηνα 26.3.1978, ἀποσπάσματα τῆς ὁμιλίας τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης

π. Αὐγουστίνου Καντιώτου, μὲ θέμα· «ΚΛΕΙΣΤΕ ΤΙΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΕΙΣ»

Ἡ τηλεόραση χρησιμοποιεῖται ἀπό τοὺς ἐκάστοτε ἀθέους και μασόνους ποὺ κυβερνοῦν τὴν Ἑλλάδα, γιὰ τὴν μονόπλευρη ἐνημέρωση καὶ τὴν πλύση ἐγκεφάλου τοῦ λαοῦ, παραδείγματα…

Ο βόθρος τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων διοχετεύεται με τέχνη μέσα στο σπίτι…

Μοναδικὸς δρόμος σωτηρίας εἶναι το κλείσιμο τῆς τηλεοράσεως, ἰδιαιτέρως τὴν Μεγάλη Τεσσαρακοστή καὶ ἰσοδυναμεῖ μὲ 20.00 καὶ 30.000 μετάνοιες.

Ἁγίου Σιλουανοῦ τοῦ Ἀθωνίτου – Ἡ πιό σύντομη καί εὔκολη ὁδός γιά τήν σωτηρία

Αγ. Σιλουανού του Αθωνίτου

Να η πιο σύντομη και εύκολη οδός για την σωτηρία:

Να είσαι υπάκουος, εγκρατής, να μην κατακρίνεις, και να φυλάγεις το νου και την καρδιά σου από τους κακούς λογισμούς.

Να σκέφτεσαι ότι όλοι οι άνθρωποι είναι καλοί και τους αγαπά ο Κύριος. Για τις ταπεινές αυτές σκέψεις η χάρη του Αγίου Πνεύματος θα κατοικήσει στην καρδιά σου και εσύ θα λες:«Ελεήμων ο Κύριος».

Αν, όμως, κατακρίνεις, αν είσαι μεμψοίμιρος και αγαπάς να κάνεις το θέλημά σου, τότε, έστω και αν προσεύχεσαι πολύ ,η ψυχή σου θα φτωχαίνει και θα λες: «Ο Κύριος με εγκατέλειψε».

Ἀπαντᾶ ἀκόμα καί μέ τή σιωπή του, ἄν τοῦτο εἶναι τό συμφέρον στήν ψυχή μας.

Ο Θεός απαντά στην προσευχή μας με πολλούς τρόπους. Κάποτε απαντά και με γεγονότα, που τα νομίζουμε συμπτώσεις, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι συμπτώσεις, αλλά έργο της θείας του πρόνοιας. 

28 Σεπτεμβρίου. Τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν καί Ὁμολογητοῦ Χαρίτωνος. Τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Ἀλκισῶνος, Μητροπολίτου Νικοπόλεως τῆς Παλαιᾶς Ἠπείρου. Βαρούχ τοῦ προφήτου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας. Δευτ. ιζ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Ἐφεσ. α΄ 22 - β΄ 3).

ΠΡΟΣ ΕΦΕΣΙΟΥΣ Α´ 22 - 23

²² καὶ πάντα ὑπέταξεν ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτοῦ, καὶ αὐτὸν ἔδωκε κεφαλὴν ὑπὲρ πάντα τῇ ἐκκλησίᾳ, ²³ ἥτις ἐστὶ τὸ σῶμα αὐτοῦ, τὸ πλήρωμα τοῦ τὰ πάντα ἐν πᾶσι πληρουμένου.

ΠΡΟΣ ΕΦΕΣΙΟΥΣ Β´ 1 - 3

¹ Καὶ ὑμᾶς ὄντας νεκροὺς τοῖς παραπτώμασι καὶ ταῖς ἁμαρτίαις, ² ἐν αἷς ποτε περιεπατήσατε κατὰ τὸν αἰῶνα τοῦ κόσμου τούτου, κατὰ τὸν ἄρχοντα τῆς ἐξουσίας τοῦ ἀέρος, τοῦ πνεύματος τοῦ νῦν ἐνεργοῦντος ἐν τοῖς υἱοῖς τῆς ἀπειθείας· ³ ἐν οἷς καὶ ἡμεῖς πάντες ἀνεστράφημέν ποτε ἐν ταῖς ἐπιθυμίαις τῆς σαρκὸς ἡμῶν, ποιοῦντες τὰ θελήματα τῆς σαρκὸς καὶ τῶν διανοιῶν, καὶ ἦμεν τέκνα φύσει ὀργῆς, ὡς καὶ οἱ λοιποί·