Ἄγε νῦν οἱ λέγοντες· σήμερον καὶ αὔριον πορευσόμεθα..καὶ ποιήσομεν.. (Επιστ.Ιακ.4,13)

Ἄγε νῦν οἱ λέγοντες· σήμερον καὶ αὔριον πορευσόμεθα..καὶ ποιήσομεν.. (Επιστ.Ιακ.4,13)

Ἡ Οἰκογένεια καί ἡ Ἀγωγή τῶν παιδιῶν, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

 Ἡ Οἰκογένεια καί ἡ Ἀγωγή τῶν παιδιῶν, 1-12- 2014, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

ΑΓΡΥΠΝΙΑ 20.30-01.30

https://youtu.be/jxJlc1mnMyI

ΑΓΡΥΠΝΙΑ  20.30-01.30  

Η ΠΥΛΗ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΑΝΟΙΧΤΗ ΑΠΟ 20.30- 22.00. Τίτλος κηρύγματος: 27. Θαυμαστές θεραπεῖες μέσω τῆς Θ. Μεταλήψεως- Θαύματα καί ἀποκαλύψεις στή Θ. Λειτουργία, Ἐκδ. Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου, 22-10-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου 

ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΕΤΑΔΟΣΗ:https://www.youtube.com/channel/UCEtOr176QWbyqK_H3ZZoJJw (Πατῆστε ΕΓΓΡΑΦΗ καί μετά τό καμπανάκι καί τήν ἐπιλογή ΟΛΕΣ τίς εἰδοποιήσεις)

Ἡ Ἱεραποστολή Ἀρχιμανδρίτης Σάββας Ἁγιορείτης

 Ἡ Ἱεραποστολή Ἀρχιμανδρίτης Σάββας Ἁγιορείτης, 14-06-2010

Ὀ πληγωμένος Κύριος καί ἡ φωνή ἀπό τό πετραχήλι, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (Κήρυγμα)

 ΚΗΡΥΓΜΑ_ Ὀ πληγωμένος Κύριος καί ἡ φωνή ἀπό τό πετραχήλι, 16-10-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (Κήρυγμα)

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

"Οἱ δύο καταστάσεις τῆς δοξολογίας"

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 ‐ Ο χώρος της 

δοξολογίας

"Οι δύο καταστάσεις της δοξολογίας" 

______________________

Στον χώρο της δοξολογίας υπάρχουν δύο καταστάσεις. Αν ο άνθρωπος δεν περάση από την πρώτη, δεν μπορεί να φθάση στην δεύτερη. 

Στην πρώτη κατάσταση έχει κανείς πίκρες, αλλά όλα τα παίρνει δεξιά. Βάζει καλό λογισμό, ρίχνει το βάρος στον εαυτό του, ταπεινώνεται, μετανοεί και ευχαριστεί για όλα τον Θεό: «Θεέ μου, λέει, Σε ευχαριστώ· εξ αμαρτιών μου τα περνώ αυτά. Μου χρειάζονται και περισσότερα, αλλά δεν αντέχω. Σε παρακαλώ, δώσε μου υπομονή και δύναμη, για να αντέξω». Τότε βομβαρδίζεται από την θεία παρηγοριά και περνά στην δεύτερη κατάσταση.

Στην δεύτερη κατάσταση βρίσκονται όσοι έχουν περάσει το στάδιο της μετανοίας και ένιωσαν την θεία παρηγοριά που φέρνει η άφεση των αμαρτιών· πέρασαν δηλαδή από το χαροποιόν πένθος και έφθασαν στην δοξολογία.

Τότε ο άνθρωπος δεν έχει πίκρες, αλλά νιώθει μια θεία αγαλλίαση, μια ευγνωμοσύνη προς τον Θεό, που δεν μπορεί να την αντέξη. Λέει συνέχεια το «δόξα σοι ο Θεός», ευχαριστεί τον Θεό για τις μεγάλες Του ευεργεσίες, για την μεγάλη Του αγάπη, και μετά μόνη της η ψυχή κινείται στην ευχή, στην δοξολογία του Θεού ή ζητά συγχώρηση από τον Θεό, γιατί δεν ανταποκρίθηκε στις ευλογίες Του.

Ἕνας νέος ἄφησε τήν πατρίδα του καί ξενιτεύτηκε γιά τόν Χριστό....

- Ένας νέος άφησε την πατρίδα του και ξενιτεύτηκε για τον Χριστό....

Πήγε σε μια σκήτη βαθιά στην έρημο και ζήτησε να γίνει Μοναχός...

Τον δέχτηκαν. Οι αδελφοί της σκήτης είχαν έθιμο να τρώγουν κάθε Κυριακή, ύστερα από τη Θεια Λειτουργία, όλοι μαζί σε κοινό τραπέζι...

Πήγε και ο ξένος να καθίσει μαζί τους την πρώτη Κυριακή που βρέθηκε στην εκκλησία....

- Ποιος είναι αυτός;

Ρωτούσαν μεταξύ τους οι Μοναχοί...

Ποιος τον προσκάλεσε να φάει;

Επειδή κανένας δεν τον ήξερε, του είπαν να σηκωθεί να φύγει...

«'Εάν ἔχητε πίστιν ὡς κόκκον σινάπεως...»,Ἀρχ. Δαμασκηνοῦ Κατρακούλη

«ΕΑΝ ΕΧΗΤΑΙ ΠΙΣΤΙΝ ΩΣ ΚΟΚΚΟΝ ΣΙΝΑΠΕΩΣ….»ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ ΚΑΤΡΑΚΟΥΛΗ [19-8-1984]

(Περίπατος στο αλώνι)

Οταν μάς λέγη ό Κύριος «Έάν έχητε πίστιν ώς κόκκον σινάπεως, έρείτε τω όρει τούτω μετάβηθι εντεύθεν εκεί, και μεταβήσεται, και ούδέν αδυνατήσει ύμίν», μάς φανερώνει τήν παντοδυναμία Του, τήν όποια δύναται να μεταδώση και στους πιστούς. Δύναται, λοιπόν ό πιστός νά μετακίνηση όρη, νά άναστηση νεκρούς, και νά άνέλθη άκόμη καί στου ουρανούς.

Ή πίστις στον Θεόν είναι ένα έφόδιο, μία πνευματική δύναμις τής ψυχής, με τήν όποια κάθε πιστός μπορεί νά μεταβή στον ουράνιο κόσμο. Άφού, λοιπόν, τον άτενίση καί τον φωτογραφίση, έπιστρέφοντας κάτω στην γή θά τον έχη ένώπιόν του, καί θά προσαρμόζη πλέον την ζωή του προς αύτόν.

Ή πίστις είναι, τό μεγαλύτερο δώρο του Κυρίου προς ημάς, τό σπουδαιότερο μέσον τη. σωτηρίας μας, ή ασφαλής προστασία τής ζωης μας. Και έλαχίστη πίστι εάν έχωμε, λέγει τό Ευαγγέλιο, είναι ικανή να μάς φανέρωση την άπειρον παντοδυναμία τού Θεού. Τί μπορεί να κατορθώση ό άνθρωπος με τήν πίστι!

Ή παρούσα σύναξις ολων ήμών –μονάχων καί λαϊκών- δεικνύει οτι ή μέριμνά μας είναι ή βασιλεία τού Θεού. Μάς παρέχει, λοιπόν, ο Κύριος τήν πίστι, γιά νά άτενίζωμε τήν βασιλεία τών ούρανών έργαζόμενοι γιά τήν απόκτηση αύτής.

Όταν έχωμε πίστι πραγματική, έχομε και ταπεινοφροσύνη, ή όποια μάς οπλίζει καί μας χαριτώνει. Τό Άγιον Πνεύμα ενεργεί έντος της ύπάρξεώς μας, καί μάς οδηγεί στήν θύρα της πίστεως, τον Χριστόν, μάς οδηγεί εις πάσαν την άλήθειαν. Είσαγόμεθα πλέον στήν βασιλεία του Θεού καί τήν ζοϋμε πραγματικά, άναμένοντε νά τήν άπολαύσωμε καί προσωπικά, με όλοκληρη τήν ύπαρξί μας.

Ἡ ὑπομονή στίς θλίψεις λογαριάζεται ὡς δεύτερο μαρτύριο!

Όπως το κερί, αν δε θερμανθεί και μαλαχθεί πολλή ώρα, δεν μπορεί να δεχθεί τη σφραγίδα που του επιτίθεται, έτσι και ο άνθρωπος, αν δεν δοκιμασθεί με κόπους και ασθένειες, δεν μπορεί να χωρέσει τη σφραγίδα της αρετής του Θεού.

Γι’ αυτό ο μεν Κύριος λέγει στο θεσπέσιο Παύλο, «σου αρκεί η χάρη μου, γιατί η δύναμή μου τελειώνεται μέσα στην ασθένεια». Ο ίδιος δε ο απόστολος καυχιέται λέγοντας «με μεγάλη χαρά θα καυχηθώ μάλλον για τις ασθένειες μου, για να σκηνώσει επάνω μου η δύναμη του Χριστού» .

Αλλά και στο βιβλίο των Παροιμιών γράφεται, «όποιον αγαπά ο Κύριος, τον παιδεύει και μαστιγώνει κάθε υιό που τον αναγνωρίζει» . Βέβαια ο απόστολος ασθένειες λέγει τις επιθέσεις των εχθρών του σταυρού που συνέβαιναν συνεχώς εναντίον αυτού και των τότε άγιων, για να μη υπερηφανεύονται, όπως δηλώνει ο ίδιος, για τις υπεροχικές αποκαλύψεις.

Αλλ’ αυτοί με την ταπείνωση ενέμεναν περισσότερο στην κατάσταση της τελειότητας, φυλάσσοντας όσια το θείο δώρο δια των πυκνών εξουδενώσεων.

Εμείς βέβαια ασθένειες ονομάζουμε εδώ τους πονηρούς λογισμούς και τις σωματικές ανωμαλίες. Πραγματικά, τότε τα σώματα των αγίων που αγωνίζονταν εναντίον της αμαρτίας, καθώς παραδίδονταν σε θανατηφόρες κακοποιήσεις και σε διάφορες άλλες θλίψεις, στέκονταν πολύ ψηλότερα από τα πάθη που εισήλθαν από την αμαρτία στην ανθρώπινη φύση. 

Ἐκεῖνος πού κακοποιεῖ τό σκυλί του, θά κακοποιήσει καί τόν πατέρα του" (π.Αθανάσιος Μυτιληναίος)

Θυμᾶμαι, μοῦ ἔλεγε ἡ μητέρα μου, ὅταν ἤμουν πολύ μικρός, νά ἀγαπῶ τά ζῶα καί νά μήν τά κακοποιῶ. 

Μέ τήν εὐκαιρία θά σᾶς ἔλεγα ἐδῶ ὅτι τά ζῶα νά μήν τά κακοποιεῖτε ποτέ, ποτέ, ποτέ.

Ἄστε ὅτι σήμερα τά πιό πολλά παιδιά τῶν ἐπαρχιακῶν μας πόλεων, μέ τόν τρόπο πού ζοῦν στίς πολυκατοικίες, οὔτε τή γάτα δέν ἔχουν δεῖ! Ὄχι δέν ἔχουν πιάσει, δέν ἔχουν δεῖ!

Τό ἔχω παρατηρήσει αὐτό.

Ἔρχονται πάνω στή μονή μας μικρά παιδιά, πού δέν ἔχουν δεῖ ποτέ γάτα, καί ἅμα δοῦν γάτα ἐπάνω στό μοναστήρι, βάζουν τά κλάματα, τίς φωνές! Τί θηρίο τάχα νά εἶναι αὐτό! 

Μέ τήν εὐκαιρία θά σᾶς ἔλεγα νά ἔχετε μία ἐπαφή μέ τά ζῶα, δηλαδή μία γνωριμία, νά μή σᾶς φοβοῦνται, νά μήν τά φοβᾶστε [ἀπευθύνεται ὁ Γέροντας σέ κορίτσια, κατηχητόπουλα στίς 6-11-1983], νά τά ἀγαπᾶτε. 

Ὁ σταυρός πού δέν κάνουμε σωστά, δέν εἶναι σταυρός...

Όπως σε ένα έγγραφο, όταν δεν αποτυπώνεται σωστά η σφραγίδα, το έγγραφο δεν έχει ισχύ και είναι άκυρο, έτσι και ο σταυρός που δεν κάνουμε σωστά, δεν είναι σταυρός! 

Πρέπει να γίνεται σωστά! 

Μέτωπο, κοιλία και στις 2 ωμοπλάτες. 

Ο σταυρός που κάνουμε, συμβολίζει και την δική μας σταύρωση, την σταύρωση των παθών και του θελήματός μας.

Ὅταν ἡ καρδιά μας δέν ἔχει τόν Χριστό, τότε...

Ο άνθρωπος που δεν έχει Χριστό τα βλέπει όλα δύσκολα και σκοτεινά. 

Όταν η καρδιά μας δεν έχει τον Χριστό, τότε θα βάλουμε μέσα ή χρήματα ή κτήματα ή ανθρώπους.Σας παρακαλώ να εφαρμόσετε αυτήν την εντολή.Όσο μπορείτε να καλλιεργήσετε την αγάπη προς το πρόσωπο του Χριστού. 

21 Ὀκτωβρίου. Τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Ἱλαρίωνος τοῦ Μεγάλου καί τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Χριστοδούλου τοῦ Θαυματουργοῦ τοῦ ἐν Πάτμῳ. Θεοδότης καί Σωκράτους Μαρτύρων καί Ἰωάννου Νεομάρτυρος ἐκ Γουβῶν Μονεμβασίας. Φιλοθέου Ὁσίου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας. Τετ. κ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Φιλιπ. β΄ 24-30).

ΠΡΟΣ ΦΙΛΙΠΠΗΣΙΟΥΣ Β´ 24 - 30

²⁴ πέποιθα δὲ ἐν Κυρίῳ ὅτι καὶ αὐτὸς ταχέως ἐλεύσομαι. ²⁵ Ἀναγκαῖον δὲ ἡγησάμην Ἐπαφρόδιτον τὸν ἀδελφὸν καὶ συνεργὸν καὶ συστρατιώτην μου, ὑμῶν δὲ ἀπόστολον καὶ λειτουργὸν τῆς χρείας μου, πέμψαι πρὸς ὑμᾶς, ²⁶ ἐπειδὴ ἐπιποθῶν ἦν πάντας ὑμᾶς, καὶ ἀδημονῶν διότι ἠκούσατε ὅτι ἠσθένησε. ²⁷ καὶ γὰρ ἠσθένησε παραπλήσιον θανάτου· ἀλλ’ ὁ Θεὸς αὐτὸν ἠλέησεν, οὐκ αὐτὸν δὲ μόνον, ἀλλὰ καὶ ἐμέ, ἵνα μὴ λύπην ἐπὶ λύπην σχῶ. ²⁸ σπουδαιοτέρως οὖν ἔπεμψα αὐτὸν, ἵνα ἰδόντες αὐτὸν πάλιν χαρῆτε, κἀγὼ ἀλυπότερος ὦ. ²⁹ προσδέχεσθε οὖν αὐτὸν ἐν Κυρίῳ μετὰ πάσης χαρᾶς, καὶ τοὺς τοιούτους ἐντίμους ἔχετε, ³⁰ ὅτι διὰ τὸ ἔργον Χριστοῦ μέχρι θανάτου ἤγγισε, παραβουλευσάμενος τῇ ψυχῇ ἵνα ἀναπληρώσῃ τὸ ὑμῶν ὑστέρημα τῆς πρός με λειτουργίας.