Ποιό τρόπο χρησιμοποιεῖ ὁ διάβολος γιά νά μᾶς πλανήσει, Ἀρχιμ Σάββας Ἁγιορείτης

 Ποιό τρόπο χρησιμοποιεῖ ὁ διάβολος γιά νά μᾶς πλανήσει, Ἀρχιμ Σάββας Ἁγιορείτης, 4-9-2008

Πόλεμος κατά τῶν παθῶν Ἀόρατος πόλεμος Ἀρχ Σάββας Ἁγιορείτης

 Πόλεμος κατά τῶν παθῶν Ἀόρατος πόλεμος Ἀρχ Σάββας Ἁγιορείτης, 31-1-2008

Ὁ στρατιώτης τοῦ Χριστοῦ πρέπει νά ἀποφεύγει τίς ταραχές, Ἀρχιμ Σάββας Ἁγιορείτης

Ὁ στρατιώτης τοῦ Χριστοῦ πρέπει νά ἀποφεύγει τίς ταραχές, Ἀρχιμ Σάββας Ἁγιορείτης, 17-4-2008

Κανένα μνημόσυνο, δέν θά εἶναι ἰκανό νά τούς βοηθήσει...Ἀλίμονο στούς ἀνθρώπους πού φεὐγουν ἀπό τὀν κόσμο τοῦτο, χωρίς νά συγχωρεθοῦν!

Να γνωρίζουμε, ότι τα μεγαλύτερα στεφάνια τα παίρνουμε, λόγω της συγχωρητικότητάς μας προς τον συνάνθρωπο.

Αλίμονο στους ανθρώπους που φύγουν από τον κόσμο τούτο, χωρίς να συγχωρεθούν! Κανένα μνημόσυνο, δεν θα είναι ικανό να τους βοηθήσει...

Ο άνθρωπος που δεν μπορεί να συγχωρέσει τον εχθρό του, δεν έχει κάνει βήμα στον Χριστιανισμό. Οι άνθρωποι που δεν συγχωρούν είναι εγωιστές και δεν θέλουν να ταπεινωθούν.

Όταν ο άνθρωπος δεν συγχωρεί τον συνάνθρωπό του, τότε και ο Θεός δεν θα συγχωρέσει τις αμαρτίες του. 

Πρέπει να έχουμε συγχωρητική διάθεση, γιατί αλλιώς ό,τι καλό και να κάνουμε, δεν θα βρίσκει ανταπόκριση στο Θεό και δεν θα παίρνουμε μισθό. Θα κοπιάζουμε μάταια και στο τέλος θα κολαστούμε...

Ο Χριστός πάνω στο Σταυρό συγχώρησε τους σταυρωτές Του (δίνοντας το παράδειγμα σε εμάς, ότι πρέπει ανεξαιρέτως να συγχωρούμε) και μάλιστα βρήκε και δικαιολογία γι' αυτούς λέγοντας: Πατέρα δεν ξέρουν τι κάνουν! (Κατά Λουκάν 23,34)

❈ Με την εξομολόγηση, ο Θεός θα σε συγχωρέσει τις αμαρτίες σου, αλλά αν εσύ αργότερα δεν συγχωρέσεις έναν συνάνθρωπό σου, για ένα κακό που σε έκανε, τότε και ο Θεός σε επιστρέφει πίσω τις αμαρτίες σου, που προηγουμένως σε είχαν συγχωρεθεί.

Ἡ πνευματική ζωή τῶν συζύγων (ὁσίου Παϊσίου)

Η πνευματική ζωή των συζύγων

-Γέροντα, όταν ο άνδρας δεν ζη πνευματικά, η γυναίκα τί πρέπει να κάνη;

-Να τον αναθέση στον Χριστό και να προσεύχεται να μαλακώση λίγο την καρδιά του.

Σιγά-σιγά θα κάνη αποβίβαση ο Χριστός στην καρδιά του και θα αρχίση να προβληματίζεται.

Μόλις μαλακώση λίγο η καρδιά του, τότε μπορεί να του πη να την πάη λ.χ. με το αυτοκίνητο στην εκκλησία.

Δεν θα του πή: «έλα κι εσύ στην εκκλησία», αλλά θα του πή: «Μπορείς, σε παρακαλώ, να με πάς μέχρι την εκκλησία;».

Αν την πάη μέχρις εκεί, μπορεί να πή: «Αφού ήρθα ώς εδώ, ας μπώ κι εγώ λίγο μέσα να ανάψω ένα κερί».

Και έτσι σιγά-σιγά ίσως προχωρήση και παραπέρα.

-Μπορεί, Γέροντα, ο Πνευματικός της γυναίκας να βοηθήση με κάποιον τρόπο και τον άνδρα;

Πῶς ἐξηγεῖται ὁ Θεός τῆς ἀγάπης στήν Παλαιά Διαθήκη νά διατάζει τή σφαγή τῶν Χαναναίων;

1) Υπονοεί η ερώτηση ότι ο Θεός έκανε κάτι «κακό»! Για το αν κάτι είναι καλό ή κακό, όχι φαινομενικά, αλλά απόλυτα & αντικειμενικά, μόνο ο Θεός μπορεί να το αποφασίσει. Αν δεν υπάρχει Θεός, η ηθική είναι σχετική & υποκειμενική. Αν Υπάρχει Θεός, Εκείνος γνωρίζει το απόλυτο & αληθινό καλό & κακό οποιουδήποτε δημιουργήματός Του. Οπότε ένας άθεος δεν έχει απόλυτο σημείο αναφοράς ηθικού κώδικα, άρα δεν μπορεί να μας πει σύμφωνα με τη γνώμη ΠΟΙΟΥ κάτι είναι κακό ή καλό. Το πρόβλημα είναι για τον πιστό που έχει σημείο ηθικής αναφοράς τον Θεό και εδώ «σκανδαλίζεται» ίσως.

2) Αν δεν υπάρχει Θεός & η Βίβλος είναι παραμύθια, τότε δεν μας νοιάζει μία τέτοια σφαγή όπως δεν μας νοιάζει μια σφαγή στα παραμύθια! Αν ο Θεός υπάρχει όμως & η Βίβλος είναι ιστορικό βιβλίο, τότε πρέπει να εξηγήσουμε γιατί άραγε ο Θεός έκανε κάτι τόσο ακραίο; Είχε λόγο & μάλιστα πολύ καλό λόγο για κάτι τόσο σοβαρό; Ο Θεός είχε ηθικό λόγο που εξόντωσε τους Χαναναίους. Ήταν διεφθαρμένοι ηθικά σε πολλά επίπεδα. Μολυσματικοί για τους γύρω τους λαούς! Η πιο φρικτή διαφθορά τους ήταν ότι θυσίαζαν τα βρέφη τους στο Θεό Μολώχ, στο πυρακτωμένο άγαλμα του οποίου τα έψηναν στην κυριολεξία! Αυτούς εξόντωσε ο Θεός!

3) Το μεγαλύτερο επιχείρημα της αθεΐας είναι ότι αν υπάρχει Θεός γιατί δεν σταματά το κακό. Γιατί δεν επεμβαίνει; Δε σταμάτησε τη γενοκτονία των Εβραίων π.χ. και άλλα. Τώρα που επεμβαίνει ολοφάνερα & σταματά άμεσα και παραδειγματικά το κακό, την φρικτή βρεφοκτονία κ.α., διαμαρτύρονται! Τι θέλουμε τελικά; Να επεμβαίνει ή να μην επεμβαίνει; Να σταματά το κακό ή να μην το σταματά; Είναι κακός που δεν επεμβαίνει. Και είναι πάλι κακός που επεμβαίνει; Βασικά ό,τι μας βολεύει…

Ὁ πόθος, ἡ ἀξία τῶν πνευματικῶν βιβλίων καί ὁ τρόμος τοῦ διαβόλου γι’ αὐτά….Μνήμη ὁσίου Παϊσίου Βελιτσκόφσκι (15/11)

Μνήμη ὁσίου Παϊσίου Βελιτσκόφσκι (15/11) – Ὁ πόθος, ἡ ἀξία τῶν πνευματικῶν βιβλίων καί ὁ τρόμος τοῦ διαβόλου γι’ αὐτά….

σημείωση από orthopraxia.gr: Παρατηρεί κανείς τον πόθο των παλαιών πατέρων και τον απίστευτο κόπο στον οποίον υπέβαλαν τους εαυτούς για τις μεταφράσεις των πνευματικών βιβλίων(εκείνο τον καιρό μάλιστα – 18ο αιώνα) και απορεί κανείς πως φτάσαμε εμείς σήμερα να απαξιώνουμε τους θησαυρούς αυτούς. Τους θησαυρούς για τους οποίους κάποιοι αφιέρωσαν χρόνια στην συγγραφή, διόρθωση, μετάφραση, αντιγραφή τους.

Αντί εισαγωγής στο κείμενο του οσίου πατρός ημών Παϊσίου (τον οποίο κάποτε προσπάθησε να ακολουθήσει σαν μαθητής, ο μεγάλος άγιος του Ελληνισμού, Νικόδημος ο Αγιορείτης) παραθέτουμε το -μεταγενέστερο- συγκλονιστικό περιστατικό με την εμφάνιση του διαβόλου στον επόμενο ηγούμενο της μονής Νέαμτς (το μοναστήρι δηλαδή στο οποίο πριν έζησε ο όσιος Παϊσιος) , γέροντα Σωφρόνιο, και την παραδοχή, του ίδιου του διαβόλου, για την αξία των πνευματικών βιβλίων.

Εμφάνιση του διαβόλου στον μετέπειτα ηγούμενο της μονής Νέαμτς, γέροντα Σωφρόνιο.

… Μετά το θάνατό του (του οσίου Παϊσίου) όμως, τα πράγματα άλλαξαν κάπως και μπορέσαμε ν’ αποδεσμεύσουμε απ’ αυτό το φρούριο δέκα χιλιάδες δικούς μας. Έτσι μείναμε εδώ πενήντα χιλιάδες….. Διηγούνται τα δαιμόνια. Όταν οι μοναχοί άρχισαν ν’ αμελούν τον κανόνα τους , να ενδιαφέρονται περισσότερο για τους αγρούς, τα κτίρια τ’ αμπέλια, απαλλάξαμε άλλους δέκα χιλιάδες από τα καθήκοντά τους εδώ και οι υπόλοιποι σαράντα χιλιάδες μείναμε για να συνεχίσουμε τις προσβολές μας….

Λίγα χρόνια αργότερα, από τους μοναχούς αποφάσισαν ν’ αλλάξουν το τυπικό τού οσίου Παϊσίου (Βελιτσκόφσκι), διαφώνησαν μεταξύ τους και μερικοί έφυγαν.

Στο μεταξύ δόθηκε άδεια σε λαϊκούς να νοικιάζουν δωμάτια στο μοναστήρι και όταν μάλιστα έφεραν και τις γυναίκες τους μέσα, κάναμε γιορτή για τη νίκη μας και μειώσαμε το στρατό μας κατά δέκα χιλιάδες ακόμα.

Αργότερα πού άνοιξαν και τα σχολεία για νεαρά αγόρια ο πόλεμος πλησίαζε προς το πέλος του πια και μπορέσαμε να μειώσουμε τις δυνάμεις μας κατά δέκα χιλιάδες ακόμα, αφήνοντας εδώ μόνο είκοσι χιλιάδες δικούς μας να επιβλέπουν τους μοναχούς».

Ποιοί βλασφημοῦν κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος;

(Αγ. Νεκταρίου, απαντήσεις σε πνευματικές απορίες)

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Αναδημοσιεύουμε από το Ιστολόγιο Κατάνυξη.

Ποιοί βλασφημούν κατά του Αγίου Πνεύματος; (Αγ. Νεκταρίου, απαντήσεις σε πνευματικές απορίες)

α) Όσοι αρνούνται τη χάρη του Θεού, την θεία ευσπλαχνία, τη φιλανθρωπία και την Πρόνοια του Θεού.

β) Όσοι περιφρονούν τον θείο νόμο.

γ) Όσοι αρνούνται τις ενέργειες τού Άγιου Πνεύματος και αποδίδουν αυτές σε άλλες δυνάμεις (στις δυνάμεις του σκότους, στον πονηρό).

δ) Όσοι αρνούνται τις δωρεές και τούς καρπούς τού Άγιου Πνεύματος. Οι Φαρισαίοι βλασφημούσαν κατά τού Άγιου Πνεύματος όταν έλεγαν ότι:

«Ούτος ουκ εκβάλλει τά δαιμόνια ειμή εν τω Βεελζεβούλ, άρχοντι των δαιμονίων» (Ματθ. ιβ’, 24), δηλαδή: «Οι Φαρισαίοι, όταν είδαν ότι όλα τα πλήθη τού λαού εκπλήσσονταν από τη διδασκαλία και τα θαύματα τού Χριστού και Τον ακολουθούσαν με πίστη ως Σωτήρα και Λυτρωτή τους, τότε φθόνησαν τόσο πολύ τη δόξα τού Χριστού και για να εξουδετερώσουν την εντύπωση πού προκαλούσαν τα θαύματα Του είπαν:

Ἦταν ὁλοφάνερη ἡ σκληρή πνευματική πάλη πού ἔκανε...

Μια πνευματική πάλη

Κάποιος Β. Ι. Ποπώφ, καθώς διηγείται το ταξίδι που έκανε με τον π. Ιωάννη της Κρονστάνδης το 1890 από τον Αρχάγγελσκ στην Μόσχα, αναφέρει ότι σ’ έναν από τους σταθμούς δύο ρωμαλέοι χωρικοί έφεραν πιασμένη από τα χέρια μια γυναίκα:

« Ήταν κυρτωμένη σαν τόξο και στριφογύριζε άγρια το ασπράδι των ματιών της. Μια φοβερή έκφρασις ήταν ζωγραφισμένη στο πρόσωπο της. Μόλις την πλησίασαν στον π. Ιωάννη άρχισε να μιμήται το γαύγισμα του σκύλου. Εκείνος έβαλε το αριστερό του χέρι στο κεφάλι της και με το δεξί την σταύρωνε λέγοντας τον στίχο: ‘‘Αναστήτω ο Θεός και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτού’’. Ωστόσο το ούρλιασμα δυνάμωνε.

»Μας κατέλαβε τρόμος και έκπληξις.

Δέν θά ἀποκτήσεις καμία παρρησία στό Θεό, ἐφόσον...

Ο Χριστός δεν καταδικάζει μόνο την αμαρτία, αλλά και την απανθρωπιά και αδιαφορία που δείχνει κανείς, προς την δυστυχία του πλησίον. Ακόμα και αν ζεις ανώτερη πνευματική ζωή, δεν θα αποκτήσεις καμία παρρησία στο Θεό, εφόσον αδιαφορείς για τους αδελφούς σου που χάνονται. ~ Ιερός Χρυσόστομος.

18 Νοεμβρίου. Τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Πλάτωνος. Τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Ρωμανοῦ. Τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ρωμανοῦ καί Ζακχαίου τῶν Διακόνων. Τοῦ Ἁγίου Νεομάρτυρος Ἀναστασίου τοῦ ἐκ Παραμυθίας. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας. Τετ. κδ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Α΄ Θεσ. δ΄ 1-12).

ΠΡΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ Α' Δ´ 1 - 12

¹ Τὸ λοιπὸν οὖν, ἀδελφοί, ἐρωτῶμεν ὑμᾶς καὶ παρακαλοῦμεν ἐν Κυρίῳ Ἰησοῦ, καθὼς παρελάβετε παρ’ ἡμῶν τὸ πῶς δεῖ ὑμᾶς περιπατεῖν καὶ ἀρέσκειν Θεῷ, ἵνα περισσεύητε μᾶλλον· ² οἴδατε γὰρ τίνας παραγγελίας ἐδώκαμεν ὑμῖν διὰ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ. ³ Τοῦτο γάρ ἐστι θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὁ ἁγιασμὸς ὑμῶν, ἀπέχεσθαι ὑμᾶς ἀπὸ τῆς πορνείας, ⁴ εἰδέναι ἕκαστον ὑμῶν τὸ ἑαυτοῦ σκεῦος κτᾶσθαι ἐν ἁγιασμῷ καὶ τιμῇ, ⁵ μὴ ἐν πάθει ἐπιθυμίας καθάπερ καὶ τὰ ἔθνη τὰ μὴ εἰδότα τὸν Θεόν, ⁶ τὸ μὴ ὑπερβαίνειν καὶ πλεονεκτεῖν ἐν τῷ πράγματι τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ, διότι ἔκδικος ὁ Κύριος περὶ πάντων τούτων, καθὼς καὶ προείπομεν ὑμῖν καὶ διεμαρτυράμεθα. ⁷ οὐ γὰρ ἐκάλεσεν ἡμᾶς ὁ Θεὸς ἐπὶ ἀκαθαρσίᾳ, ἀλλ’ ἐν ἁγιασμῷ. ⁸ τοιγαροῦν ὁ ἀθετῶν οὐκ ἄνθρωπον ἀθετεῖ, ἀλλὰ τὸν Θεὸν τὸν καὶ δόντα τὸ Πνεῦμα αὐτοῦ τὸ ἅγιον εἰς ὑμᾶς. ⁹ Περὶ δὲ τῆς φιλαδελφίας οὐ χρείαν ἔχετε γράφειν ὑμῖν· αὐτοὶ γὰρ ὑμεῖς θεοδίδακτοί ἐστε εἰς τὸ ἀγαπᾶν ἀλλήλους· ¹⁰ καὶ γὰρ ποιεῖτε αὐτὸ εἰς πάντας τοὺς ἀδελφοὺς τοὺς ἐν ὅλῃ τῇ Μακεδονίᾳ. παρακαλοῦμεν δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί, περισσεύειν μᾶλλον ¹¹ καὶ φιλοτιμεῖσθαι ἡσυχάζειν καὶ πράσσειν τὰ ἴδια καὶ ἐργάζεσθαι ταῖς ἰδίαις χερσὶν ὑμῶν, καθὼς ὑμῖν παρηγγείλαμεν, ¹² ἵνα περιπατῆτε εὐσχημόνως πρὸς τοὺς ἔξω καὶ μηδενὸς χρείαν ἔχητε.