Περί μετανοίας, Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος Ἀρχ.Σάββας Ἁγιορείτης

 Περί μετανοίας, Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος Ἀρχ.Σάββας Ἁγιορείτης 8-12-2013

α)«Ἐξαίσιον δρόμον..», β) «Νεηγενές, Μάγων λεγόντων...» Θ΄ ᾠδή, Ἀρχιμ. Σάββα Ἀγιορείτου

 

α)«Ἐξαίσιον δρόμον..», β) «Νεηγενές, Μάγων λεγόντων...» Θ΄ ᾠδή, 28-12-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἀγιορείτου

«Εὐεπίης μελέεσσιν...», Ἐορτοδρόμιον Ἀγ. Νικοδήμου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἀγιορείτου

 «Εὐεπίης μελέεσσιν...», Ἐορτοδρόμιον Ἀγ. Νικοδήμου, 28-12-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἀγιορείτου (Κήρυγμα)

Ἄδικος ὁ Θεός! Θά πεῖ κάποιος αὐθάδης.

Αυγουστίνος Καντιώτης:

Εορτή των αγίων Νηπίων, που σκοτώθηκαν από τον Ηρώδη (29 Δεκεμβρίου)

- Άδικος ο Θεός! θα πει κάποιος αυθάδης. Δεν έστελνε ένα αστροπελέκι να κάψει τον Ηρώδη και το στρατό του;...

Απαντώ. Τα παιδιά αυτά είναι μακάρια. Κι όσοι γονείς είχατε παιδάκια και πέθαναν μικρά, μην τα κλαίτε. Να κλαίτε εκείνο το γέρο, που έφαγε την αμαρτία με την κουτάλα αμετανόητος και θα κάνη βουτιά στην κόλαση.

- 

Μα τα 14.000 νήπια ήταν αβάπτιστα

Θαύματα τοῦ Ἁγίου Διονύσιου τοῦ ἐν Ζακύνθω

 

Θαύματα του Αγίου Διονύσιου του εν Ζακύνθω

από τον Κωνσταντίνο Αθ. Οικονόμου, δάσκαλο

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ: Ο Άγιος Διονύσιος (κατά κόσμον Δραγανιγός Σιγούρος) γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1547 και εκάρη μοναχός της Μονής Στροφάδων το 1547.

Αφού έλαβε τους δύο πρώτους βαθμούς της ιεροσύνης, χειροτονήθηκε επίσκοπος Αιγίνης και Πόρου το 1577. Το επόμενο έτος παραιτήθηκε από το αξίωμα του επισκόπου και εγκαταστάθηκε στη Ζάκυνθο ως ηγούμενος της Ιεράς Μονής Αναφωνητρίας μέχρι την κοίμησή του το 1622. Χαρακτηριστικό του γνώρισμα ήταν η μεγάλη αγάπη του προς το Θεό και τους συναθρώπους του. Μια αγάπη που αποδείχθηκε εμπράκτως και εμφατικώς όταν συγχώρεσε και διευκόλυνε στη φυγή του τον άνθρωπο που σκότωσε τον αδελφό του. Στο φετινό μας σημείωμα θα αναφερθούμε σε ορισμένα θαύματα του Αγίου, θαύματα που που πιστοποιούν το “θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις αυτού”.'

Γέροντας Μάξιμος Καραβᾶς: Ἐπιστολή πρός τούς συμπρεσβυτέρους τῆς ἑλλαδικῆς ἐκκλησίας

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ! προωθήστε το

Ἀγαπητοὶ συμπρεσβύτεροι, θέτω μερικὰ ἐρωτήματα εἰς τὴν ἱερατική σας συνείδηση. Γράφει ο Γέροντας π. Μάξιμος Καραβᾶς

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΣΥΜΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Ἀγαπητοὶ συμπρεσβύτεροι, δὲν ἐπιθυμῶ νὰ σᾶς κάνω τὸν διδάσκαλο, ἀλλὰ ἐπειδὴ ἀγωνιῶ γιὰ τὰ τεκταινόμενα ἐν τῇ Ἑλλαδικὴ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ καὶ τὴν ἀδιαφορία τῶν ποιμένων αὐτῆς, δηλαδὴ τῶν Ἐπισκόπων, οἱ ὁποῖοι ἀντὶ καλοὶ ποιμένες, ἔγιναν μισθωτοὶ καὶ ἀδιαφοροῦν διὰ τὴν σωτηρίαν τῶν προβάτων, διότι ὅταν βλέπουν τούς λύκους ἐρχομένους καὶ ἀντὶ νὰ χρησιμοποιήσουν τὴν ποιμαντικὴν ράβδο καὶ νὰ συντρίψουν αὐτοὺς, «ὡς σκεύη κεραμέως», ἐγκαταλείπουν τὰ πρόβατα καὶ μὲ τοῦτο ἀποδεικνύουν ὅτι εἶναι μισθωτοὶ καὶ “οὐ μέλλει αὐτῶν περὶ τῶν προβάτων ὅτι μισθωτοὶ εἰσίν”.

Δία τοῦτο θὰ σᾶς θέσω μερικὰ ἐρωτήματα, ὄχι ὅτι θέλω νὰ λάβω ἀπάντηση εἰς αὐτά, ἀλλὰ νὰ τὰ θέσετε εἰς τὴν ἱερατική σας συνείδηση. Καὶ ἂν σᾶς φαίνονται ὀρθά, πράξατε τὸ πρέπον.

Ὁ Πάπας εἶναι αἱρετικὸς ναὶ ἢ ὄχι; Καὶ ἂν εἶναι, ὅπως καὶ εἶναι, τότε ἐπιτρέπονται τὰ σταυροφιλήματα καὶ τὰ σταυροαγκαλιάσματα καὶ ἡ προσφώνησις εἰς αὐτὸν παρὰ τοῦ Βαρθολομαίου καὶ τῶν ἀκολουθούντων αὐτῶ, ὡς “ἁγιώτατον ἀδελφόν”.

Οἱ τρεῖς γεννήσεις τοῦ Χριστοῦ

OI ΤΡΕΙΣ ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

«Tου δε Iησού Xριστού η γέννησις ούτως ήν»

(Mατθ. 1,18)

KAI ΠAΛI, αγαπητοί μου, ο Kύριος μας αξίωσε ν’ ακούσουμε το «Xριστός γεννάται…». Ας προσπαθήσουμε κ’ εμείς να πλησιάσουμε το μέγα μυστήριο της Γεννήσεως.

* * *

O οφθαλμός της πίστεως διακρίνει τρείς γεννήσεις του Xριστού.

―Tρεις γεννήσεις; Mα μία είναι η γέννησις.

Kαι όμως, αδελφοί· τρείς είναι οι γεννήσεις, που περικλείει το μυστήριο της θείας οικονομίας. Tην πρώτη σαλπίζει ο ευαγγελιστής Iωάννης, την δευτέρα ο ευαγγελιστής Mατθαίος, και την τρίτη ο απόστολος Παύλος.

1. H πρώτη γέννησις του Kυρίου είναι η άχρονος. Διότι ο Kύριός μας δεν είναι απλώς άνθρωπος· είναι και Θεός. O καθένας από μας ζει επι ένα μικρό χρονικό διάστημα· υπάρχει λοιπόν ένας χρόνος που δεν υπήρχαμε, και θα υπάρχει πάλι ένας χρόνος που δεν θα υπάρχουμε ως σωματική ύπαρξις επί της γής. Aλλ’ ο Kύριός μας αποτελεί εξαίρεσι. Oι ορθόδοξοι λέμε, ότι δεν υπήρξε ποτέ χρόνος που ο Xριστός δεν υπήρχε. Σημειώσατέ το. Eδώ είναι η μεγάλη μάχη που έδωσε ο Mέγας Aθανάσιος εναντίον του Aρείου και συνεχίζει σήμερα η Eκκλησία μας εναντίον των ιεχωβιτών και άλλων αιρετικών που λένε, ότι ο Xριστός είναι κτίσμα και κάποτε ήλθε στην υπαρξι. Eδώ είναι η ουσία του χριστιανισμού. Δεν υπήρξε ποτέ στιγμή, χρόνος, που ο Xριστός δεν υπήρχε. Nαί, ουδέποτε. Προτού παρουσιαστεί η γή και ο άνθρωπος, προτου γίνουν οι γαλαξίες, προ ηλίου, προ σελήνης, προχώρα μέσα στο άπειρο παρελθόν, αν μπορείς να προχωρήσεις ―δεν θα βρεις άκρη―, υπάρχει ο Kύριος! Aμα Πατήρ, άμα Yιός.

Kαι πως υπάρχει; «Γεννηθέντα, ου ποιηθέντα». Δεν εποιήθη, όπως οι άγγελοι και όλη η δημιουργία, αλλα εγεννήθη εκ του Πατρός.

Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν, Κύριος εἷς ἐστιν. Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ

Ὁ Κύριος, ὁ Θεός σου, εἶναι ἕνας Κύριος (Δεύτ. 6:4), ποὺ ἀναγνωρίζεται ὡς Πατέρας, Υἱὸς καὶ Ἅγιο Πνεῦμα. Ὁ Πατέρας εἶναι ἀγέννητος. Ὁ Υἱὸς ἔχει γεννηθεῖ ἀπὸ τὸν Πατέρα ἀνάρχως, ἀχρόνως καὶ ἀπαθῶς, ὡς Λόγος, καὶ ἔχει ὀνομαστεῖ Χριστός, ἐπειδὴ ἔχρισε ἀπὸ τὸν ἑαυτὸ Του τὴν ἀνθρώπινη φύση ποὺ πῆρε ἀπὸ μᾶς. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα προέρχεται ἀπὸ τὸν Πατέρα, ὄχι ὅμως μὲ γέννηση, ἄλλα μὲ ἐκπόρευση. Αὐτὸς εἶναι ὁ μόνος Θεός, Αὐτὸς εἶναι ὁ ἀληθινὸς Θεός, ὁ ἕνας Κύριος σὲ τρεῖς ὑποστάσεις, ποὺ δὲν διαιρεῖται ὡς πρὸς τὴ φύση, τὴ βουλή, τὴ δόξα, τὴ δύναμη, τὴν ἐνέργεια καὶ ὅλα τὰ γνωρίσματα τῆς θεότητος.

Αὐτόν, τὸν ἕνα Τριαδικὸ Θεό, μόνο θ' ἀγαπήσεις καὶ Αὐτὸν μόνο θὰ λατρέψεις μ’ ὅλη τη διάνοιά σου καὶ μ' ὅλη τὴν καρδιά σου καὶ μ' ὅλη τη δύναμή σου. Καὶ θὰ εἶναι τὰ λόγια Του καὶ τὰ προστάγματά Του μέσα στὴν καρδιά σου, γιὰ νὰ τὰ πράττεις καὶ νὰ τὰ μελετᾶς καὶ νὰ τὰ λὲς ὅταν κάθεσαι, ὅταν βαδίζεις, ὅταν βρίσκεσαι στὸ κρεβάτι, ὅταν σηκώνεσαι. Νὰ θυμᾶσαι ἀδιάκοπα τὸν Κύριο, τὸ Θεό σου. Αὐτὸν μονάχα νὰ φοβᾶσαι. Μητ' Ἐκεῖνον μήτε τὶς ἐντολές Του νὰ λησμονήσεις. Ἔτσι θὰ σοῦ δώσει δύναμη νὰ κάνεις τὸ θέλημά Του. Γιατί δὲν ζητάει ἀπὸ σένα τίποτ' ἄλλο, παρὰ νὰ Τοῦ εἶσαι ἀφοσιωμένος καὶ νὰ Τὸν ἀγαπᾶς καὶ νὰ βαδίζεις στοὺς δρόμους ὅλων τῶν ἐντολῶν Του. Αὐτὸς εἶναι τὸ καύχημά σου καὶ Αὐτὸς ὁ Θεός σου.

Νά ζήσετε τό μυστήριο τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως.

«Η Γέννησίς σου Χριστέ ο Θεός ημών…».

Τα λέγω από μέσα μου και κλαίω.

Το Άγιον Πνεύμα τα έχει φτιάξει, το «Σήμερον της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον…» και το «Η Γέννησίς σου…», δεν τα έφτιαξε άνθρωπος. 

Είναι πλούσια σε νοήματα και βάθος. Λέξεις πολύ δυνατές. Πολύ βαθύ περιεχόμενο. Ψάλτε τα. […]

Ὅλα ἔγιναν ἕνα. Γιατί;

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Σήμερα λύθηκαν τα μακροχρόνια δεσμά. Ο διάβολος καταντροπιάστηκε. Ο θάνατος καταργήθηκε. Ο παράδεισος ανοίχθηκε. Η κατάρα εξαφανίσθηκε. Η αμαρτία διώχθηκε. Η πλάνη απομακρύνθηκε. Η αλήθεια αποκαλύφθηκε. Το κήρυγμα της ευσεβείας ξεχύθηκε και διαδόθηκε παντού. Η βασιλεία των ουρανών μεταφυτεύθηκε στη γη. Οι άγγελοι συνομιλούν με τούς ανθρώπους. Όλα έγιναν ένα. Γιατί;

29 Δεκεμβρίου. Τῶν Ἁγίων Νηπίων τῶν ὑπό Ἡρῴδου ἀναιρεθέντων, χιλιάδων ιδ΄. Τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Μαρκέλλου, Ἡγουμένου τῆς Μονῆς τῶν Ἀκοιμήτων. Τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Θαδδαίου τοῦ Ὁμολογητοῦ. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας. Τρ. λ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Ἑβρ. θ΄ 8-23).

ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Θ´ 8 - 23

⁸ τοῦτο δηλοῦντος τοῦ Πνεύματος τοῦ ἁγίου, μήπω πεφανερῶσθαι τὴν τῶν Ἁγίων ὁδὸν, ἔτι τῆς πρώτης σκηνῆς ἐχούσης στάσιν· ⁹ ἥτις παραβολὴ εἰς τὸν καιρὸν τὸν ἐνεστηκότα, καθ’ ὃν δῶρά τε καὶ θυσίαι προσφέρονται μὴ δυνάμεναι κατὰ συνείδησιν τελειῶσαι τὸν λατρεύοντα, ¹⁰ μόνον ἐπὶ βρώμασι καὶ πόμασι καὶ διαφόροις βαπτισμοῖς καὶ δικαιώμασι σαρκὸς, μέχρι καιροῦ διορθώσεως ἐπικείμενα. ¹¹ Χριστὸς δὲ παραγενόμενος ἀρχιερεὺς τῶν μελλόντων ἀγαθῶν διὰ τῆς μείζονος καὶ τελειοτέρας σκηνῆς, οὐ χειροποιήτου, τοῦτ’ ἔστιν οὐ ταύτης τῆς κτίσεως, ¹² οὐδὲ δι’ αἵματος τράγων καὶ μόσχων, διὰ δὲ τοῦ ἰδίου αἵματος εἰσῆλθεν ἐφάπαξ εἰς τὰ Ἅγια, αἰωνίαν λύτρωσιν εὑράμενος. ¹³ Εἰ γὰρ τὸ αἷμα ταύρων καὶ τράγων καὶ σποδὸς δαμάλεως ῥαντίζουσα τοὺς κεκοινωμένους ἁγιάζει πρὸς τὴν τῆς σαρκὸς καθαρότητα, ¹⁴ πόσῳ μᾶλλον τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ὃς διὰ Πνεύματος αἰωνίου ἑαυτὸν προσήνεγκεν ἄμωμον τῷ Θεῷ, καθαριεῖ τὴν συνείδησιν ὑμῶν ἀπὸ νεκρῶν ἔργων εἰς τὸ λατρεύειν Θεῷ ζῶντι; ¹⁵ Καὶ διὰ τοῦτο διαθήκης καινῆς μεσίτης ἐστίν, ὅπως θανάτου γενομένου εἰς ἀπολύτρωσιν τῶν ἐπὶ τῇ πρώτῃ διαθήκῃ παραβάσεων, τὴν ἐπαγγελίαν λάβωσιν οἱ κεκλημένοι τῆς αἰωνίου κληρονομίας. ¹⁶ ὅπου γὰρ διαθήκη, θάνατον ἀνάγκη φέρεσθαι τοῦ διαθεμένου· ¹⁷ διαθήκη γὰρ ἐπὶ νεκροῖς βεβαία, ἐπεὶ μήποτε ἰσχύει ὅτε ζῇ ὁ διαθέμενος. ¹⁸ Ὅθεν οὐδ’ ἡ πρώτη χωρὶς αἵματος ἐγκεκαίνισται· ¹⁹ λαληθείσης γὰρ πάσης ἐντολῆς κατὰ τὸν νόμον ὑπὸ Μωϋσέως παντὶ τῷ λαῷ, λαβὼν τὸ αἷμα τῶν μόσχων καὶ τράγων μετὰ ὕδατος καὶ ἐρίου κοκκίνου καὶ ὑσσώπου, αὐτό τε τὸ βιβλίον καὶ πάντα τὸν λαὸν ἐράντισε ²⁰ λέγων· τοῦτο τὸ αἷμα τῆς διαθήκης ἧς ἐνετείλατο πρὸς ὑμᾶς ὁ Θεός· ²¹ καὶ τὴν σκηνὴν δὲ καὶ πάντα τὰ σκεύη τῆς λειτουργίας τῷ αἵματι ὁμοίως ἐράντισε. ²² καὶ σχεδὸν ἐν αἵματι πάντα καθαρίζεται κατὰ τὸν νόμον, καὶ χωρὶς αἱματεκχυσίας οὐ γίνεται ἄφεσις. ²³ Ἀνάγκη οὖν τὰ μὲν ὑποδείγματα τῶν ἐν τοῖς οὐρανοῖς τούτοις καθαρίζεσθαι, αὐτὰ δὲ τὰ ἐπουράνια κρείττοσι θυσίαις παρὰ ταύτας.