Ἄς μή γίνει ποτέ Κύριέ μου, νά γίνω κλέφτης τῆς δικῆς Σου Τιμῆς καί Χάριτος. Σέ Σένα ἀνήκει ἡ Τιμή καί ἡ Δόξα. Σέ μένα ἡ ντροπή…

Όταν σε επαινούν οι άλλοι, για κάποιο καλό που σου έδωσε ο Θεός, στάσου καλά συγκεντρωμένος στον εαυτόν σου και μην μετακινηθείς καθόλου από την αληθινή γνώση της μηδαμινότητάς σου και στρέψου στον Θεό, λέγοντάς προς Αυτόν, με όλη σου την καρδιά:

Ας μη γίνει ποτέ Κύριέ μου, να γίνω κλέφτης της δική Σου Τιμής και Χάριτος.

Σε Σένα ανήκει η Τιμή και η Δόξα. Σε μένα η ντροπή…

Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης

Μιά φορά, ένας ιεροκήρυκας μου είπε ότι, ετοίμασε ένα ωραίο κήρυγμα. Ανέβηκε στον άμβωνα και μιλούσε πολύ ωραία. Κάποια στιγμή, όμως, του πέρασε ένας υπερήφανος λογισμός και μπερδεύθηκε.

Ξέσπασε τότε σε ένα νευρικό κλάμα και κατέβηκε από τον άμβωνα ντροπιασμένος. Ύστερα, γιά πολύ καιρό, δεν μπορούσε να ομιλήσει. Είχε αχρηστευθή…

“Κοίταξε”, του λέω, “εκείνο το έπαθες από υπερηφάνεια.

Επειδή υπερηφανεύθηκες, απομακρύνθηκε η Χάρις του Θεού. Τώρα να ξεκινήσεις ταπεινά. Όταν έλθη η ώρα να ανεβείς στον άμβωνα, να πεις: «Αν μπερδευθώ, σημαίνει ότι μου χρειάζεται ρεζιλίκι, γιατί αυτό θα με βοηθήσει πνευματικά».

Και αν τυχόν σε πιάσει πάλι το κλάμα, οι άνθρωποι θα νομίζουν ότι συγκινήθηκες, οπότε θα βοηθηθούν και δεν θα σκανδαλισθούν. Μη φοβάσαι…”

Πράγματι, ξεκίνησε έτσι ταπεινά, περιμένοντας ρεζιλίκι, και άρχισε πάλι να κηρύττει.

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Εκείνος που αγαπά πραγματικά, θυσιάζεται για τον πλησίον. Να πως μπορεί να αποδείξει την υπέρ του πλησίον θυσία:

Εάν ακούσει από τον πλησίον του λόγους λυπηρούς, που τον έθλιψαν και ενώ μπορεί κι αυτός να εκστομίσει κατά του πλησίον του τέτοιους λόγους και επιβληθεί στον εαυτό του και δεν τους πει.

Ή αν αδικηθεί από τον πλησίον του και έχει τη δύναμη και δεν ανταποδώσει το κακό στον αδικήσαντα. Αυτός πραγματικά θυσιάζεται υπέρ του πλησίον του.

Αββάς Ποιμήν

Να ξέρετε, ότι και ένα μόνο δάκρυ ισοδυναμεί με το λουτρό. Όπως το λουτρό ανακουφίζει το σώμα και το πλύσιμο καθαρίζει το ένδυμα, ούτω πως και τα δάκρυα της μετανοημένης ψυχής αγνίζουν την καρδιά, αγνίζουν το νου, αγνίζουν το σώμα, αγνίζουν την ζωή, αγνίζουν τον λόγο, αγνίζουν ακόμα και την κάθε έκφρασι του ανθρώπου.”

Γ. Εφραίμ Αριζονίτης