Απόσπασμα από την ομιλία:
«Ἡ ἁγνότητα (Ἁγ. Ἰωάννου τῆς Κλίμακος) καί ἡ θεραπευτική τῆς πορνείας Ε' - Ἡ θεραπευτική τῶν πνευματικῶν νοσημάτων, τομ. Α΄, Jean Claude Larchet, 21-4-2021, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου»
Ακούστε όλη την ομιλία εδώ:
Για την καρδιακή προσευχή
Ερώτηση: Πάτερ, όταν λέμε να κάνουμε καρδιακή προσευχή, αν πούμε το «Βασιλεῦ οὐράνιε Παράκλητε» ή το «Πάτερ ἡμῶν» είναι καρδιακή προσευχή; Αν μιλήσουμε με δικά μας λόγια στον Θεό είναι καρδιακή προσευχή;
Απάντηση: Κατεξοχήν καρδιακή προσευχή είναι αυτή που συμμετέχει όλος ο άνθρωπος, δηλαδή και η καρδιά μας και ο νους μας και η διάνοιά μας και, θα έλεγα, και όλο το σώμα μας, όλο το είναι μας κινείται προς τον Θεό, απευθύνεται προς τον Θεό. Τότε ο άνθρωπος κάνει σωστή καρδιακή προσευχή, όταν ολόκληρος δηλαδή είναι στραμμένος προς τον Θεό και μιλάει προς τον Θεό, με όλες του τις δυνάμεις τις ψυχικές. Δεν είναι κάτι εξωτερικό, κάτι μηχανικό, να το πούμε να τελειώνουμε. Και μετά αναρωτιέσαι το είπα το «Πιστεύω» ή δεν το είπα; Το είπα το «Βασιλεῦ οὐράνιε»; Δηλαδή ο άνθρωπος παρακολουθεί αυτά που λέει με την διάνοια, συμμετέχει και με τα λεγόμενα συναισθήματα, με όλο το θυμικό του και το επιθυμητικό του στα λόγια που λέει στην προσευχή που κάνει. Τότε θα λέγαμε ο άνθρωπος κάνει καρδιακή προσευχή. Με την καρδιά του όπως λέμε απλά, μιλάει με τν καρδιά του, με τον όλο άνθρωπο.
Για την ενδυνάμωση της πίστης μας
Ερώτηση: Πάτερ πώς μπορούμε να αποκτήσουμε ακλόνητη πίστη; Πολλές φορές μάς έρχονται λογισμοί απιστίας (δεν υπάρχει ο Θεός), και μετά μάς έρχονται κατευθείαν και λογισμοί πορνείας.
Απάντηση: Οι λογισμοί της απιστίας που ρωτάτε κατεξοχήν είναι από τον διάβολο. Θυμόμαστε τους Αποστόλους που είπαν στον Κύριο «Πρόσθεσέ μας πίστη». Και εμείς λοιπόν μπορούμε να παρακαλάμε τον Κύριο να μας προσθέτει πίστη.
Μετά μπορούμε να μελετούμε τις ενέργειες του Θεού στην προσωπική μας ζωή για να ενισχύσει την πίστη μας. Ένα θαύμα, επεμβάσεις του Θεού στη ζωή μας. Αυτά δεν πρέπει να τα ξεχνάμε, τις προσωπικές ευεργεσίες που έχουμε του Θεού, ή τις θαυμαστές παρεμβάσεις στην ιστορία, για να ενισχύεται η πίστη μας.
Για παράδειγμα: Τι έτρωγαν δύο εκατομμύρια κόσμος για σαράντα χρόνια στην έρημο;
Οι Εβραίοι όταν έφυγαν από την Αίγυπτο για σαράντα χρόνια ζούσαν σε ένα τελείως αφιλόξενο περιβάλλον, που δεν μπορούσαν ούτε να καλλιεργήσουν τη γη ούτε να βρουν εύκολα κάτι να φάνε. Και τι έτρωγαν; Έτρωγαν αυτό που τους έδινε ο Θεός, το μάννα από τον ουρανό. Και πως κινούντο; Είναι θαυμαστό ότι δεν έλιωναν ούτε τα παπούτσια τους. Για σαράντα χρόνια να περπατάει κανείς στην έρημο είναι λογικό να μην λειώσουν τα υποδήματα; Και όμως δεν έλιωναν. Γιατί ακριβώς ο Θεός τους έδινε και αυτό κοντά σε όλα τα άλλα.
Ο Θεός επίσης τους έκανε ίσκιο την ημέρα με την νεφέλη και φως τη νύχτα με την φωτεινή νεφέλη πάλι. Και μπορούσαν, αν ήθελαν, να μετακινούνται και την νύχτα που είναι πιο εύκολο στην έρημο, γιατί την ημέρα έχει πολύ υψηλές θερμοκρασίες.
Μετά που πήγαιναν; Πώς κινούντο; Ποιος τους έλεγε προς τα πού να κατευθυνθούν; Πάλι ο Θεός με την νεφέλη. Σταματούσε η νεφέλη, σταματούσαν. Ξεκινούσε η νεφέλη, ξεκινούσαν.
Μετά, αν μπορούσε κανείς να δει το στρατόπεδό τους από επάνω, να έχει μια εναέρια θέα του στρατοπέδου, θα έβλεπε ότι ήταν ένας τεράστιος σταυρός το στρατόπεδο των Εβραίων. Ο ίδιος ο Θεός τους είχε δώσει οδηγίες πού θα στέκεται η κάθε φυλή και ο τρόπος που στρατοπέδευαν σχημάτιζε ένα σταυρό. Βλέπουμε πώς θαυμαστά ενεργούσε ο Θεός και η δύναμη του Τιμίου Σταυρού και στην Παλαιά Διαθήκη.
Λοιπόν όλα αυτά πρέπει να τα μελετάμε, για να ενισχύεται και η δική μας πίστη. Λένε μερικοί «στα χρόνια του Αντιχρίστου τι θα τρώμε; Και αν δεν πάρουμε το χάραγμα κλπ. θα πεθάνουμε της πείνας, δεν θα μπορούμε να ψωνίζουμε»…
Μα τι έτρωγαν αυτοί οι άνθρωποι; Δύο εκατομμύρια άνθρωποι, και όχι για τρεισήμισι χρόνια, που τόσο θα κρατήσει η βασιλεία του Αντιχρίστου, για σαράντα χρόνια.
Οπότε με όλα αυτά και με την ανάμνηση και την ευγνωμοσύνη απέναντι στον Θεό για τις προσωπικές μας ευεργεσίες και με την μελέτη της παρουσίας του Θεού μέσα στην ιστορία του ανθρώπου, και είπα μόνο ένα παράδειγμα, είναι πάμπολλα τα παραδείγματα.
Η ίδια αυτή η παρέμβαση του Θεού με την Σάρκωσή Του μέσα στην ανθρώπινη ιστορία, αυτό είναι το μεγαλύτερο θαύμα. Ο Θεός γίνεται άνθρωπος για να κάνει τον άνθρωπο Θεό. Και ο Θεός πεθαίνει πάνω στον Σταυρό, σωματικά, για να σχίσει το χειρόγραφο των αμαρτιών μας. Αν ο Θεός έκανε αυτό το μέγιστο, δεν θα φροντίσει για τα πολύ άλλα μικρά, τα πολύ μικρά, τα δικά μας, τα προσωπικά μας; Ο Θεός που μας λέει: «Σας έχω μετρήσει τις τρίχες σας. Δεν αφήνω ούτε ένα πουλί να πέσει αν δεν θέλω εγώ». Πολύ περισσότερο νοιάζεται για τις εικόνες Του που είμαστε εμείς οι άνθρωποι.
Για την συχνότητα εξομολόγησης
Ερώτηση: Πάτερ στην αρχή του πνευματικού μας αγώνα, πόσο συχνά πρέπει να βλέπουμε τον πνευματικό μας;
Απάντηση: Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός απαντάει «ει δυνατόν κάθε ημέρα». Και αν δεν μπορείς κάθε ημέρα, κάθε εβδομάδα, να εξομολογούμαστε. Και αν δεν μπορούμε κάθε εβδομάδα, τουλάχιστον κάθε μήνα. Το ελαχιστότατο είναι τέσσερις φορές το χρόνο στις μεγάλες νηστείες, τις τέσσερις κύριες νηστείες της Εκκλησίας μας.
Γενικώς να έχουμε τον νου μας στον Χριστό και πάντα να προσπαθούμε ό, τι κάνουμε να το κάνουμε με ευλογία. Αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό. Και ο καθένας να καταλαβαίνει κάθε πότε μπορεί και πρέπει να πηγαίνει να συμβουλεύεται και να εξομολογείται.
Απομαγνητοφώνηση 7λεπτου αποσπάσματος ομιλίας: 56΄ – 1.03΄
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου