Δέν σκέφτεσαι ἄραγε, ὅτι ὅλα αὐτά εἶναι μέ τήν Πρόνοια τοῦ οὐράνιου Πατέρα σου, γιά νά στραφεῖς ἐσύ πρός τήν πόρτα τῆς αιώνιας ευτυχίας;

Εσύ ευλογημενε του Θεού μην απελπίζεσαι για την ευτυχία σου. Έμεινες μόνος σου αυτοσυντήρητος , χωρίς φίλους και συγγενείς· η πόρτα της γήινης ευτυχίας για σένα είναι κλειστή. Έτσι γράφεις, περισσότερο με δάκρυα παρά με μελάνι. Όμως, δεν σκέφτεσαι άραγε, ότι όλα αυτά είναι με την Πρόνοια του ουράνιου Πατέρα σου, για να στραφείς εσύ προς την πόρτα της αιώνιας ευτυχίας; Ο Θεός συχνά, πολύ συχνά, κλείνει την πόρτα της απατηλής ευτυχίας μπροστά στους ανθρώπους, αλλά την πόρτα της πραγματικής ευτυχίας την κρατά πάντα ανοιχτή μπροστά σ’ όλους και για όλους, όσους θελήσουν να μπουν. Μπές κι εσύ, κόρη του Χριστού. Μόνο μία μικρή ματιά όταν ρίξεις μέσα άπ’ αυτή την πόρτα, θα παρατηρήσεις το βασίλειο των ευτυχισμένων, την πατρίδα των μακαρίων. Θα δεις τους ουρανούς γεμάτους από αρεστούς και δίκαιους του Θεού, οι όποιοι στη γη δοκίμασαν την ευτυχία του Χριστού, ενώ στους ουρανούς συνέχισαν να την πίνουν με το υπερπλήρες ποτήρι. Όταν όλα αυτά τα αισθανθείς και τα δεις με το πνεύμα σου, δεν θα είσαι ούτε για μία στιγμή μόνος και αυτοσυντήρητος. Αφού την αριθμητή οικογένεια του Θεού στους ουρανούς θα μπορείς να ονομάσεις αδελφούς, και αδελφές, και συγγενείς, και φίλους σου.

Να χαίρεσαι εν Κυρίω.

(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται.)