Ἡ εἰσήγηση τοῦ Ἀρχιμ. Ἀθανασίου Ἀναστασίου, Προηγουμένου τῆς Ἱ.Μ. Μεγάλου Μετεώρου, στήν διαδικτυακή ἡμερίδα μέ θέμα «Ἡ πρόκληση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ σήμερα», ἀφιερωμένη στή μνήμη τοῦ μακαριστοῦ π. Γεωργίου Μεταλληνοῦ πού πραγματοποιήθηκε ἀπό τήν Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν
Ὁ ἀποδομητικός χαρακτήρας τοῦ οἰκουμενισμοῦ
γιά τήν ἑνότητα καί τήν ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας
Ἀρχιμ. Ἀθανασίου Ἀναστασίου
Προηγουμένου Ἱ. Μ. Μεγάλου Μετεώρου
Εἰσαγωγή
Τό παρόν συνέδριο δέν θά μποροῦσε παρά νά εἶναι ἀφιερωμένο στόν πολυσέβαστο καί πολυφίλητο παπα-Γιώργη Μεταλληνό, ἕνα σύγχρονο γίγαντα τῆς θεογνωσίας καί τῆς ὀρθοπραξίας.
Γι’ αὐτό θ’ ἀρχίσουμε τήν εἰσήγησή μας μ’ ἕνα ἁπλό μέν, ἀλλά ἐγκάρδιο στιχούργημα:
Ἀφιέρωμα στόν παπα-Γιώργη Μεταλληνό
Μύστης πέφυκας σεπτῶν δογμάτων,
στύλος πάμφωτος Ὀρθοδοξίας
καὶ φοιτητῶν σου διδάκτωρ σοφώτατος.
Τῆς σῆς Σχολῆς θεοσήμαντον μέταλλον
τὸ ἀπηχοῦν τῶν Πατέρων τὸ φρόνημα.
Ὀξυνούστατος ὢν καὶ πολύγραφος
ἀφιλάργυρος πάνυ καὶ πρόσφορος,
γεωργῶν τὸ δοθέν σοι γεώργιον
σὺν Βαρβάρᾳ συμβίᾳ θεόφρονι
πεφυτούργηκας ἄνθη μυρίπνοα.
Τῶν οἰκείων σου πέλεις τὸ καύχημα
πρότυπόν τε τῶν τέκνων ἐν πνεύματι.
Παρεδρεύων, νῦν, Θρόνῳ τοῦ Κτίσαντος
ὁμολογηταῖς σὺν ἁγίοις καὶ μάρτυσι,
ὑπερεύχου ὑπὲρ τῶν τιμώντων σε
Ἐκκλησίας, Γεώργιε, κόσμημα.
Τήν εὐχή του νά ’χουμε!!!
Προσφιλέστατοι ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Ἡ ἐποχή μας ταλανίζεται ἀπό ποικίλες αἱρέσεις καί παραθρησκεῖες. Κυρίως, ὅμως, ἀπό τήν παναίρεση τοῦ διαχριστιανικοῦ καί διαθρησκειακοῦ καί ἐν γένει συγκρητιστικοῦ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ, ὁ ὁποῖος ὄχι μόνο προβάλλεται καί προωθεῖται, ἀλλά καί ἐπιβάλλεται τελικά μέ τά μέσα καί τίς πρακτικές τῆς Νέας Ἐποχῆς.
Δέν εἶναι δύσκολο πλέον, μιά καί οἱ ‘‘μάσκες’’ ἔχουν πέσει ἐδῶ καί χρόνια ἡ μία μετά τήν ἄλλη, νά διαπιστώσει κανείς ὅτι ὁ Οἰκουμενισμός εἶναι μιά μεθοδευμένη καί συστηματική προσπάθεια, μέ ἰσχυρά πολιτικά καί οἰκονομικά ἐρείσματα καί διασυνδέσεις μέ παγκόσμια κέντρα ἐξουσίας, ἡ ὁποία στοχεύει:
1) Στήν ἀμφισβήτηση καί σχετικοποίηση τῆς ἀληθείας τῆς ὀρθοδόξου πίστεως καί κυρίως τοῦ προσώπου τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ
2) στήν ἀποδόμηση τῆς ἁγιοπνευματικῆς ἑνότητας τῆς Ἐκκλησίας
3) στή μετάλλαξη τῆς ὀρθόδοξης Ἐκκλησιολογίας
4) στήν παροχή ἐκκλησιαστικότητας στίς αἱρέσεις
5) στή νομιμοποίηση τοῦ ἀνύπαρκτου καί ἀνεπέρειστου «πρωτείου ἐξουσίας ἄνευ ἴσων» τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου
6) στήν «ἑνότητα» τῶν πάσης φύσεως «ἐκκλησιῶν» καί τελικῶς στήν πανθρησκεία τῆς Νέας Ἐποχῆς.
Ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς ἔγραφε: «ὁ Οἰκουμενισμός εἶναι κοινόν ὄνομα διά τούς ψευδοχριστιανισμούς, διά τάς ψευδοεκκλησίας τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης. Μέσα του εὑρίσκεται ἡ καρδία ὅλων τῶν εὐρωπαϊκῶν οὐμανισμῶν μέ ἐπικεφαλῆς τόν Παπισμό. Ὅλοι δέ αὐτοί οἱ ψευδοχριστιανισμοί, ὅλαι αἱ ψευδοεκκλησίαι δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά μία αἵρεσις παραπλεύρως εἰς τήν ἄλλην αἵρεσιν. Τό κοινόν εὐαγγελικόν ὄνομά τους εἶναι ἡ παναίρεσις»[1].
