Λόγος ἐν ταῖς Καλάνδαις

Λόγος ἐν ταῖς Καλάνδαις

(Ὁ κατὰ Θεὸν ἑορτασμὸς τῆς πρωτοχρονιᾶς καὶ ἡ πλάνη τῆς ἐκ τοῦ πονηροῦ εὐφροσύνης κατὰ τὶς ἡμέρες τῶν ἑορτῶν).

Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

Οἱ συναγωνισμοὶ ποὺ γίνονται σήμερα εἰς τὰ καπηλεῖαι εἶναι γεμᾶτοι ἀπὸ ἀσωτίαν καὶ ἀσέβειαν. Εἶναι γεμᾶτοι ἀπὸ ἀσέβειαν διότι αὐτοὶ ποὺ τὰ κάνουν παρακολουθοῦν τὰς ἡμέρας καὶ προμαντεύουν καὶ πιστεύουν ὅτι, ἂν περάσουν τὴν νουμηνίαν τοῦ μηνὸς (ἡ ἀρχή τῆς νέας σελήνης, τοῦ νέου σεληνιακοῦ μήνός). αὐτοῦ μὲ εὐχαρίστησιν καὶ ἀπόλαυσιν, ὅλος ὁ χρόνος θὰ περάση δι’ αὐτοὺς τὸ ἴδιο· ἀπὸ ἀσωτίαν δὲ διότι ἀπό πολὺ πρωὶ γυναίκες καὶ ἄνδρες ἀφοῦ γεμίσουν μπουκάλιᾳ καί ποτήρια πίνουν μὲ μεγάλην ἀσωτίαν τὸ ἁγνὸ κρασί. Αὐτὰ εἶναι ἀνάξια τῆς πίστεώς μας, εἴτε τὰ κάνετε ἐσεῖς, εἴτε παρακολουθεῖτε ἄλλους ποὺ τὰ κάνουν, εἴτε συνγγενεῖς εἶναι αὐτοί, εἴτε φίλοι, εἴτε γείτονες. Δὲν ἄκουσες τὸν Παῦλον ποὺ λένει· «Φυλάττετε ὡρισμένας ἡμέρας, καὶ μῆνας καὶ ἐποχὰς καὶ ἔτη. Φοβοῦμαι μήπως μάταια ἐκοπίασα διὰ σᾶς».

Ἄλλωστε θὰ ἦτο πολὺ μεγάλη ἀνοησία νὰ περιμένη νὰ πάη καλὰ ὅλος ὁ χρόνος ἐπειδὴ θὰ περᾴση εὐνοϊκὰ μία ἡμέρα. ῎Οχι μόνον ἀνόητη εἶναι αὐτὴ ἡ γνώμη, ἀλλὰ εἶναι καὶ ἀποτέλεσμα διαβολικῆς ἐνεργείας, νὰ ἐμπιστευώμεθα δηλαδὴ τὴν ζωἡν μας ὄχι εἰς τὴν ἰδικήν μας φροντίδα καὶ προσπάθειαν, ἀλλὰ εἰς τὰς ἐναλλαγὰς τῶν ἡμερῶν. ῾Ολόκληρος ὁ χρόνος θὰ περἀση δι’ ἐσένα εὐτυχισμἐνος, ὄχι ἐὰν μεθύσης κατὰ τὴν νουμηνίαν, ἀλλὰ ἐὰν καὶ κατὰ τὴν νουμηνίαν καὶ κάθε ἡμἐραν κάνης τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Γίνεται ἡ ἡμέρα κακὴ καὶ καλὴ ὄχι ἀπὸ τὴν φύσιν της, διὀτι δὲν διαφέρει ἡ μία ἡμέρα ἀπὸ τὴν ἄλλην, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ἰδικήν μας φροντίδα ἢ ἀμέλειαν. ῍Αν πράττης τὴν δικαιοσύνην, ἡ ἡμέρα σου θὰ γίνη καλή· ἐὰν πράττῃς τὴν ἁμαρτίαν ἡ ἡμέρα σου θὰ εἶναι πονηρὰ καὶ γεμάτη κόλασιν. ῍Αν πιστεύῃς αὐτὰ καὶ τὰ ἐφαρμόζης ὅλος ὁ χρόνος θὰ σοῦ πηγαίνη καλά, καὶ κάθε ἡμέραν θὰ κάνης προσευχὰς καὶ ἐλεημοσύνας, ἂν ὅμως παραμελῆς, τὴν ἀρετήν σου καὶ έξαρτᾷς τὴν εὐχαρίστησιν τῆς ψυχῆς σου ἀπὸ τὰς νουμηνίας καὶ τοὺς ἀριθμοὺς τῶν ἡμερῶν, θὰ μείνης ἔρημος ἀπὸ ὅλα τὰ ἀγαθά σου.

Ἀπό τή φιληδονία ἔρχεται ἡ ἀμέλεια καί ἀπό τήν ἀμέλεια η.., Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Από τη φιληδονία έρχεται η αμέλεια και από την αμέλεια η λησμοσύνη των καλών, Άγιου Μάρκου Ασκητού, Τα 200 κεφάλαια περί του πνευματικού νόμου, Φιλοκαλία τόμος Α', 31-12-2021, Αρχιμ. Σάββα Αγιορείτου

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Ἐξέταζε τίς δικές σου ἁμαρτίες καί ὄχι τοῦ πλησίον σου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Εξέταζε τις δικές σου αμαρτίες και όχι του πλησίον σου, Άγιου Μάρκου ΑσκητοΎ, Τα 200 κεφάλαια περί του πνευματικού νόμου, Φιλοκαλία τόμος Α', 30-12-2021, Αρχιμ. Σάββα Αγιορείτου

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Γιά ἐμᾶς τούς Χριστιανούς τό κεντρικό σημεῖο τοῦ σύμπαντος καί ἡ ὕψιστη ἔννοια τῆς ἱστορίας ὁλόκληρου τοῦ κόσμου εἶναι ὁ ἐρχομός τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ..

Για εμάς τους Χριστιανούς το κεντρικό σημείο του σύμπαντος και η ύψιστη έννοια της ιστορίας ολόκληρου του κόσμου είναι ο ερχομός του Ιησού Χριστού.. Ήρθε με άκρα πραότητα, φτωχότερος των φτωχών «μη έχων πού την κεφαλήν κλίναι». Δεν είχε καμιά αυθεντία, ούτε στην πολιτεία, ούτε στη Συναγωγή, από αποκάλυψη εκ των άνω. Δεν πολέμησε τους αντιπάλους του. Και απομένει σ’ εμάς να τον αναγνωρίσουμε σαν Παντοκράτορα ακριβώς γιατί «εαυτόν εκένωσεν μορφήν δούλου λαβών» (Φιλιπ. 2,7), αφού υπέστη τελικά μαρτυρικό θάνατο…

Μερικές φορές οι δοκιμασίες και οι δυσκολίες που μας συμβαίνουν μας βάζουν στη θέση ενός ταξιδιώτη που ξαφνικά βρίσκει τον εαυτό του στο χείλος της αβύσσου, από το οποίο είναι αδύνατο να επιστρέψει. Η άβυσσος είναι το σκότος της άγνοιας και ο φόβος της αιχμαλωσίας από το θάνατο. Μόνο η ενέργεια της αγιασμένης απελπισίας θα μας κάνει ικανούς να τα υπερπηδήσουμε. Αφού πεισθούμε από κάποια μυστηριώδη δύναμη, ριχνόμαστε στο άγνωστο επικαλούμενοι το όνομα του Κυρίου. Και τι συμβαίνει; Αντί να σπάσουμε το κεφάλι μας στους βράχους, αισθανόμαστε ένα αόρατο χέρι να μας οδηγεί ευγενικά και να σωζόμαστε. Το να ριχτούμε στο άγνωστο σημαίνει εμπιστοσύνη στο Θεό. Απελπισμένοι από τους ισχυρούς της γης, αρχίζουμε να ερευνούμε για μια νέα ζωή, στην οποία η πρώτη θέση δίνεται στο Χριστό.

Γέρων Ἀμβρόσιος Λάζαρης: «Εἶχα φύγει. Δέν ἤμουν ἐδῶ κάτω, στή γῆ. Ἦλθε ὁ ἅγγελος καί μέ ἀνέβασε ψηλά..»

Από το βιβλίο: «ΓΕΡΩΝ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ ΛΑΖΑΡΗΣ – Ο πνευματικός της Μονής Δαδίου»

Μια φορά έγινε ο διάλογος που ακολουθεί. Τον ρώτησε η Γερόντισσα:

– Όταν είμαστε εδώ, μέσα στην προσευχή, μόλις τελείωσε το Απόδειπνο και πήραμε ευχή, από εκείνη την ώρα ούτε άκουγες ούτε μιλούσες. Λέω: «Γέροντα, γιατί είσαι έτσι; Μήπως σε πονάει το κεφάλι, μήπως σε πονάει το μάτι, μήπως σε πονάει η κοιλιά;». Που ήσουν εκείνη την ώρα;

– Είχα φύγει. Δεν ήμουν εδώ κάτω, στη γη. Ήλθε ο Άγγελος και με ανέβασε ψηλά. Μέσα στον Ουρανό. Δεν λέγεται, παιδιά, δεν μπορώ να παραστήσω αυτά που είδα! Αλλά είναι όλα άυλα εκεί πέρα. Δεν υπάρχει ύλη. Είναι μόνο πνεύματα. Με την ψυχή πήγα, δεν πήγα με το σώμα. Το σώμα ήταν εδώ.

Ἀποτίμηση τῆς ἐπίσκεψης τοῦ «Πάπα» στήν Ἑλλάδα

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 20η Δεκεμβρίου 2021.

ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΣΚΕΨΗΣ ΤΟΥ «ΠΑΠΑ» ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Βρισκόμαστε στον ισχυρό απόηχο της επίσκεψης του «πάπα» Φραγκίσκου στην Πατρίδα μας και θεωρούμε αναγκαίο να κάνουμε μια σύντομη αποτίμηση της επισκέψεώς του, αφ’ ενός μεν για να συνειδητοποιήσουμε τη ζημία που προκάλεσε η έλευσή του και αφ’ ετέρου για να γίνει η επίσκεψη αυτή αφορμή μιας αυτοκριτικής.

Κατά την ταπεινή μας γνώμη η πρόσκληση του αιρεσιάρχη κ. Φραγκίσκου, από την πολιτειακή και πολιτική ηγεσία της χώρας μας, να επισκεφτεί την Ελλάδα, ως «αρχηγός κράτους», αποδείχθηκε άστοχη, αψυχολόγητη και αδικαιολόγητη. Η εν λόγω επίσκεψη προκάλεσε για μια ακόμη φορά βαρύτατο σκανδαλισμό του πιστού λαού του Θεού. Η πολιτειακή και πολιτική ηγεσία υποδέχθηκε τον «πάπα» με τιμές, μη λαμβάνοντας υπ’ όψη της τα διαχρονικά εγκλήματα του Παπισμού εις βάρος της Πατρίδος μας και γενικότερα των ατόμων και των λαών διά μέσου των αιώνων. Εγκλήματα για τα οποία δεν μετανόησαν έμπρακτα, ούτε ο νυν «πάπας», ούτε οι προκάτοχοί του. Τόσον η πρόεδρος της Δημοκρατίας, όσο και ο κ. Πρωθυπουργός τον υποδέχθηκαν, αμνηστεύοντας και διαγράφοντας το γεγονός, ότι οι εκάστοτε «πάπες», όπως και ο νυν, απέδειξαν διαχρονικά τα πλέον ανθελληνικά τους αισθήματα και προθέσεις. Το Γένος μας μόνο μίσος και εκδίκηση έχει να θυμάται από το Βατικανό. Η πρόσκληση θα είχε κάποιο νόημα, εφ’ όσον οι προσκαλέσαντες πολιτειακοί και πολιτικοί ηγέτες είχαν το θάρρος και την παλληκαριά, να υπομνήσουν σ’ αυτόν και να καυτηριάσουν, (με σκληρή μάλιστα γλώσσα), την αείποτε εχθρική στάση των εκάστοτε «παπών» προς την Πατρίδα μας.

Επισκέφθηκε επίσης ο «πάπας» την Ελλάδα και ως θρησκευτικός ηγέτης του Παπισμού, ως ο «αντιπρόσωπος του Θεού στη γη»! Εδώ ο σκανδαλισμός του πιστού λαού ήταν ακόμη μεγαλύτερος. Και τούτο διότι ο «πάπας» δεν ήρθε μετανοημένος για τις δεκάδες αιρετικές διδασκαλίες, που επεσώρευσε ο Παπισμός ανά τους αιώνες. Ούτε ήρθε να ζητήσει συγνώμη για τους ποταμούς αιμάτων των ομολογητών της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας και γενικότερα για τα διαχρονικά εγκλήματα του Παπισμού εις βάρος της Ορθοδοξίας. Δεν ήρθε για να απαρνηθεί το δαιμονικό πρωτείο εξουσίας εφ’ όλης της Εκκλησίας. Ήρθε αμετανόητος, κουβαλώντας πάνω του όλες τις πλάνες και τις αιρέσεις του Παπισμού, με πρώτη και κυριότερη το φρικτό και δαιμονικό πρωτείο, προκειμένου να κατοχυρώσει και έμπρακτα την οικουμενική του αναγνώριση, ακόμη και από τούς Ορθοδόξους.

Ὁ Μωϋσής, ὁ γίγαντας τῆς ἱστορίας τοῦ κόσμου μας, ἐλευθέρωσε τόν ἑβραϊκο λαό ἀπό τόν «αἰγυπτιακό ζυγό», πού ἀποτελεί τόν τύπο ὅλων τῶν μορφῶν τῆς δουλείας, τῶν παλαιῶν καί τῶν συγχρόνων.

Η πνευματική κατάσταση των ανθρώπων αποτελεί το υπέδαφος των ιστορικών γεγονότων. Το ορατό σε αυτά στοιχείο δεν είναι αυτό που προέχει. Αυτό είναι εκδήλωση της δυνάμεως που περικλείεται στην ιδέα, στη γνώση. Ο άνθρωπος αγωνίζεται να υλοποιήσει δημιουργικά τη νοερή θεωρία που απέκτησε στη ζωή του. Οικοδομεί το πρόσκαιρο αλλά και στο πνευματικό επίπεδο το αιώνιο είναι του, σύμφωνα με την κατανόηση του σκοπού και του νοήματος της εμφανίσεως του στον κόσμο. Έτσι εξελίσσεται η Ιστορία.

Ο Μωυσής, φορέας της ύψιστης παιδείας της σύγχρονης του Αιγύπτου, δεν αμφέβαλλε ότι η αποκάλυψη που του δόθηκε με ασυνήθιστο τρόπο εκπορευόταν από Εκείνον, ο Οποίος δημιούργησε τον κόσμο, τον ορατό και ψηλαφητό, αλλά και τον αόρατο και νοερό. Με το όνομα του Γιαχβέ, που του αποκαλύφθηκε, προσκάλεσε τον εβραϊκό λαό να τον ακολουθήσει.

Η νέα ύψιστη γνώση, του εξασφάλισε απεριόριστη ισχύ. Με το όνομα του «Γιαχβέ» -«Εγώ ειμι»- πραγματοποίησε πολλά θαυμαστά έργα, εκπλήρωσε εξαιρετικά σημαντική αποστολή, για την οποία και επάξια του ανήκει αθάνατη δόξα. Αυτός οδήγησε την ανθρωπότητα στο ύψος της πιο αληθινής γνώσεως για τον Αιώνιο. Η πίστη του ήταν πάνω από αμφιταλαντεύσεις. Στα προστάγματα του απέδιδε αξία Θείας προελεύσεως - όλα γίνονταν στο Όνομα και με το Όνομα του «Εγώ ειμι» που του αποκαλύφθηκε. Το Όνομα αυτό είναι φοβερό κατά τη δύναμη και την εξουσία Του. Είναι άγιο, Θείο. Σε αυτό εκφράζεται η γνώση για Εκείνον, στην ευδοκία του Οποίου οφείλεται κάθε υπαρκτό στον απέραντο για μας κόσμο. Το Όνομα αυτό ως ενέργεια, που εκπορεύεται από τον Θεό, περικλείει μέσα του την άκτιστη Ενέργεια του Παντοκράτορα: «Εγώ ειμι ο Ών». Το Εγώ είναι το προσωπικό Απόλυτο και το Πρωταρχικό Είναι, η άβυσσος των οικτιρμών, ο φιλάνθρωπος Δεσπότης, ο Βασιλεύς των βασιλευόντων. Κανένας και τίποτε δεν υπάρχει που να υπήρχε πριν από Εμένα ή μετά από Εμένα: Εγώ είμαι η άναρχη Αρχή και το Ατελεύτητο Τέλος. Το Όνομα αυτό είναι το πρώτο ρήγμα για τον άνθρωπο στη ζώσα αιωνιότητα, το πρώτο Φως της γνώσεως Εκείνου του Είναι το Οποίο από κανέναν και από τίποτε δεν προσδιορίζεται, όντας το «Εγώ ειμι», το Πρόσωπο.

Ο Μωυσής, ο γίγαντας της ιστορίας του κόσμου μας, ελευθέρωσε τον εβραϊκο λαό από τον «αιγυπτιακό ζυγό», που αποτελεί τον τύπο όλων των μορφών της δουλείας, των παλαιών και των συγχρόνων.

Ἐπί τῷ νέῳ ἔτει:«Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ», π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

Ἐπί τῷ νέῳ ἔτει

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

με θέμα:

«Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ»

[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 1-1-2001]

Και πάλι πρώτη του έτους, αγαπητοί μου. Ήδη ευρισκόμεθα στο πρώτο σκαλοπάτι του ετησίου ημερολογιακού οικοδομήματος. Την ίδια ημέρα γιορτάζομε και την οκταήμερο Περιτομή του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Γιορτάζουμε ακόμη και τη σεπτή μνήμη του μεγάλου πατρός της Εκκλησίας μας, Βασιλείου του Ουρανοφάντορος· που σημαίνει «οὗ (:του οποίου) ἡ λαμπρότης εἰς ὕψος φαίνεται», όπως λέγει ο Σουήδας· ή: «αυτός που λάμπει μέχρι τον ουρανό· αυτός που αποκαλύπτει τα ουράνια μυστήρια».

Σήμερα όμως θα μας απασχολήσει η έννοια του χρόνου που πρέπει πάντοτε να αποτελεί στίγμα πλεύσεως για τον κάθε πιστό. Ο χρόνος είναι βασικό στοιχείο, όχι μόνο γιατί συνδέεται με τον χώρο και αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του –δεν νοείται το ένα χωρίς το άλλο, ούτε ο χώρος χωρίς τον χρόνο, ούτε ο χρόνος χωρίς τον χώρο- αλλά και γιατί αποτελεί στοιχείο της ανθρωπίνης παρουσίας του Θεού στη γη και συνεπώς και της δικής μας σωτηρίας.

Μόνος ο άνθρωπος από όλα τα ζωντανά δημιουργήματα της κτίσεως έχει την έννοια του χρόνου. Κι όταν λέμε έννοια του χρόνου, εννοούμε του παρόντος, του παρελθόντος, και προπαντός του μέλλοντος χρόνου. Ο χρόνος συνδέεται άμεσα με τη σωτηρία μας. Εξάλλου, μόνος ο άνθρωπος γνωρίζει ότι πεθαίνει. Κι ο θάνατος τον προβληματίζει. Η έννοια του χρόνου καθορίζει το μήκος της ζωής· το τέρμα της, αλλά και την αιωνιότητα. Γι' αυτό η έννοια του χρόνου αποτελεί στίγμα πλεύσεως, όλως ιδιαίτερα για τον πιστόν. Ο χρόνος εκφράζεται με τα συμβεβηκότα, δηλαδή αυτά που συμβαίνουν, τα γεγονότα, όπως θα λέγαμε. Όπως εκφράζεται οτιδήποτε με την κίνηση ή την ακινησία όλων των σωμάτων, που μελετά η Φυσική. Πρέπει να πούμε όταν λέμε «ακινησία», δεν υπάρχει. Θα βάζαμε τη λέξη «ακινησία» εντός εισαγωγικών, διότι ούτε σε ένα άτομο της ύλης δεν υπάρχει, μέσα στο άτομο της ύλης, δεν υπάρχει η έννοια της ακινησίας. Όλα είναι σε μία φοβερή κίνηση.

Εἰπέ μοι...σέ συνέχειες ἀπό τό βιβλίο δογματολογία. Ἅγιον Ὄρος 1960. Μοναχός Ἀθανάσιος Παναγιώτου

Μοναξιά δέν εἶναι ἡ ἀπουσία τῶν ἀνθρώπων, ἀλλά ἡ ἀπουσία τῆς Χάριτος ἀπό τόν ἄνθρωπο...

Την μοναξιά οι άνθρωποι την ερμηνεύουν, ως μια αίσθηση απουσίας ανθρώπων γύρω τους και νιώθουν, ότι είναι απολύτως μόνοι. Οι Πατέρες όμως, την μοναξιά την ερμηνεύουν ως απουσία του Αγίου Πνεύματος μέσα στον άνθρωπο, με αποτέλεσμα να μην νιώθει, ότι όταν είναι εντελώς μόνος του, είναι μαζί με άλλους 2, να μην πω 3!

31 Δεκεμβρίου. Ἀπόδοσις τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων. Μελάνης ὁσίας τῆς ῥωμαίας (♰449), Ζωτικοῦ ὀρφανοτρόφου (δ΄ αἰ.). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Παρ. κη΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Τίτ. α΄ 15 - β΄ 10).

Τιτ. 1,15            πάντα μὲν καθαρὰ τοῖς καθαροῖς· τοῖς δὲ μεμιαμμένοις καὶ ἀπίστοις οὐδὲν καθαρόν, ἀλλὰ μεμίανται αὐτῶν καὶ ὁ νοῦς καὶ ἡ συνείδησις.

Τιτ. 1,15                     Να μη λαμβάνουν υπ' όψιν των όσα περί καθαρών και ακαθάρτων φαγητών διδάσκουν οι ψευδάδελφοι Ιουδαίοι. Διότι εις μεν τους καθαρούς κατά την καρδίαν είναι όλα καθαρά· εις δε τους μολυσμένους από την αμαρτίαν και απίστους τίποτε δεν είναι καθαρόν, αλλά έχει μολυνθή ο νους των και η συνείδησίς των.

Κάνε τό καλό πού θυμᾶσαι καί τό καλό πού δέ θυμᾶσαι......, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 ΚΗΡΥΓΜΑ_204. Κάνε το καλό που θυμάσαι καιτο καλό που δε θυμάσαι θα σου φανερωθεί, Άγιου Μάρκου Ασκητου, Τα 200 κεφάλαια περί του πνευματικού νόμου, Φιλοκαλία τόμος Α', 29-12-2021, Αρχιμ. Σάββα Αγιορείτου

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Διώξαμε καί τόν Χριστό ἀπό τά Χριστούγεννα

ΔΙΩΞΑΜΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΑΠΟ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ;

Χριστός γεννάται, δοξάσατε, Χριστός εξ ουρανών, απαντήσατε, Χριστός επί γης, υψώθητε.

Σαράντα δύο χρόνια χριστιανοί μου που είμαι κληρικός, ιερεύς, λειτουργός του Υψίστου, και εξομολόγος, αυτές τις ημέρες των Χριστουγέννων, αλλά και όλων των άλλων εορτών του Δωδεκαημέρου, με απασχολεί πάντοτε το πνευματικό νόημα αυτών των αγίων ημερών, που ασφαλώς είναι κάτι το πολύ βαθύ, το υπέροχο, και συγχρόνως ακατάληπτο...

Αν τις ημέρες αυτές τις αντιμετωπίζουμε και τις χαιρόμαστε μόνον με τους στολισμούς και τα Χριστουγεννιάτικα δένδρα, τα γλέντια και τις διασκεδάσεις, τότε δεν πετύχαμε απολύτως τίποτε για την ωφέλεια της ψυχής μας απ’ αυτές τις άγιες ημέρες.

Είναι όντως πολύ ωραία και εντυπωσιακά, όταν την νύχτα βλέπουμε τους πολύχρωμους φωτισμούς, στα μπαλκόνια και στα δένδρα των σπιτιών, στους κεντρικούς δρόμους και στις βιτρίνες των μεγάλων καταστημάτων. Όλα αυτά και θα τα απολαύσουμε και θα τα θαυμάσουμε. Αλλ΄όμως, υπάρχει ένα αλλά...

Γιατί, άν μέσα μας αδελφοί μου, δεν ζήσουμε μια ζωογόνο αλλαγή, μεταβολή της ψυχής μας σε φάτνη πνευματική, τότε σε τίποτα δεν θα μας ωφελήσουν οι φαντασμαγορικές και πολύχρωμες διακοσμήσεις, οί διασκεδάσεις και τα δώρα.

Αν εσείς και γω δεν βιώσουμε την προσωπική μας αναγέννηση, και αν μέσα στις καρδιές των παιδιών μας δε γεννήσουμε την ελπίδα της σωτηρίας μας, τότε οι γιορτές απέτυχαν το σκοπό τους. Και τον απέτυχαν επειδή βρήκαν τις καρδιές μας παγωμένες, αδιάφορες, κλειστές…

Οι γιορτές που έρχονται αδελφοί μου, κάθε χρόνο δεν είναι μόνο για ευχές και «χρόνια πολλά», αλλά για Ευαγγελικούς και πνευματικούς προβληματισμούς.

Στο πώς δηλαδή θα γίνουμε σωστότεροι χριστιανοί, και με περισσότερο ταπεινό πνεύμα, με περισσότερη υπομονή, μακροθυμία και ανοχή ( θά πορευθούμε στήν ζωή μας ).

Γιατί τά παιχνίδια,τά δώρα, οί στολισμοί, δένδρα και φώτα και ρεβεγιόν, είναι όλα για την κατανάλωση καί τίποτα για την ψυχή. Τα πάντα για την ψυχή προσφέρονται μέσα στον ναό. Μέσα στην εκκλησία, τις ιερές ακολουθίες, τις ιερότατες αυτές ακολουθίες αυτών των ημερών με τα υπέροχα γράμματα που ψάλλει η Εκκλησία μας.

Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης: "Ἔχει πάθει μεγάλη ζημιά ὁ κόσμος ἀπὸ τὴν τηλεόραση"

 

Ἀπό τό Βιβλίο Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου

ΛΟΓΟΙ Α' «Μὲ Πόνο καὶ Ἀγάπη» σελ. 77

ἐκδόσεις ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ὁ ΘΕΟΛΟΓΟΣ» ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

 

–Γέροντα, τώρα ὑπάρχει τέτοια τηλεοπτική ἐπικοινωνία, ὥστε τὸ ἴδιο λεπτό μπορεῖ νὰ δή κανεὶς γεγονότα ποὺ συμβαίνουν στὴν ἄλλη ἄκρη τῆς γής.

–Μόνον τὸν ἑαυτό τους δὲν βλέπουν οἱ ἄνθρωποι, ὅλο τὸν κόσμο τὸν βλέπουν. Τώρα καταστρέφεται ὁ κόσμος ἀπὸ τὸ μυαλό του. Δὲν εἶναι ὅτι τούς καταστρέφει ὁ Θεός.

–Γέροντα, ἡ τηλεόραση κάνει πολύ κακό.

–Ἄν κάνη, λέει! Ἦρθε κάποιος καὶ μοῦ ἔλεγε: «Ἡ τηλεόραση, Πάτερ, εἶναι καλή». «Καλά εἶναι τὰ αὐγά, τοῦ λέω, ἅμα τὰ ἀνακατέψης ὅμως μὲ κουτσουλιά, ἄχρηστα γίνονται». Ἔτσι γίνεται καὶ μὲ τὴν τηλεόραση καὶ τὸ ραδιόφωνο. Σήμερα, ἄν ἀνοίξης τὸ ραδιόφωνο, γιὰ νὰ ἀκούσης μία εἴδηση, πρέπει... νὰ ἀνεχθῆς νὰ ἀκούσης καὶ ἕνα τραγούδι, γιατί, μόλις τελειώση ἕνα τραγούδι, θὰ πῆ μία εἴδηση. Παλιά δὲν ἦταν ἔτσι. Ἤξερες τί ὥρα θὰ ἔλεγε τὴν εἴδηση στὸ ραδιόφωνο, τάκ, ἄνοιγες καὶ ἄκουγες. Τώρα εἶσαι ὑποχρεωμένος νὰ ἀκούσης καὶ τὸ τραγούδι, γιατί ἄν τὸ κλείσης, θὰ χάσης τὴν εἴδηση.

 

Ἔχει πάθει μεγάλη ζημιά ὁ κόσμος ἀπὸ τὴν τηλεόραση, ἰδίως τὰ παιδάκια καταστρέφονται. Ἦρθε ἕνα παιδάκι ἑπτά χρονῶν μὲ τὸν πατέρα του στὸ Καλύβι. Ἔ-βλεπα νὰ μιλάη μὲ  τὸ στόμα τοῦ τὸ δαιμόνιό της τηλεοράσεως, ὅπως μιλάει τὸδαιμόνιο μὲ τὸ στόμα τῶν δαιμονισμένων. Ἦταν σάν ἕνα μωρό νὰ γεννήθηκε μὲ δόντια.

Ἀναχωρησάντων τῶν μάγων...

ΑΝΑΧΩΡΗΣΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΜΑΓΩΝ...

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία

τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου,

ἀπό τήν ἱστοσελίδα floga.gr, ἐπάνω στό χωρίο τοῦ κατά Ματθαῖον Εὐαγγελίου, κεφάλαιο 2ο, στίχοι 13 ἕως 23, στά πλαίσια τῆς ἑρμηνείας πού ἔγινε στό κήρυγμα τῆς Κυριακῆς 26-12-2010.

Θαρρεῖς καί τό κείμενο, ἀπό τό Εὐαγγέλιο πού ἀκούσαμε, θέλει νά μᾶς θυμίσει πώς ἡ γιορτή τελείωσε· ἀναχωρησάντων τῶν μάγων.

Καί γιατί συνδυάζει αὐτή τή φαινομένη περαίωση τῆς ἑορτῆς μέ τούς μάγους; Ποιός σκέφτηκε τί εἶναι αὐτές οἱ προσωπικότητες καί τί ρόλο οὐσιαστικό παίζουν μές τή γιορτή; Ποιός ἔκανε μιά ὑπόθεση ἐργασίας λέγοντας ἄν δέν ὑπῆρχαν οἱ μάγοι στή γιορτή, εἶναι ὑπόθεση ἐργασίας, τί θά ἄλλαζε; Ἡ ἑρμηνευτική τῆς Ἐκκλησίας μας τό προσεγγίζει μέσα ἀπό τούς Πατέρες. Τί κάνουν οἱ μάγοι; Οἱ μάγοι πρῶτα - πρῶτα κάνουν μιά ἀπογύμνωση τοῦ συστήματος· τί σημαίνει αὐτό; Ἄν δέν ὑπῆρχαν οἱ μάγοι θά ἦταν ὅλα ἥσυχα καί καλά, θά γεννιόταν ὁ Χριστός, δέν θά μάθαινε τίποτε ὁ Ἡρώδης, δέν θά γινόταν διωγμός, δέν θά πέθαιναν τά νήπια, τά 14000 κι ὁ Χριστός θά γεννιόταν μέσα σέ μιά ἡσυχία.

Κι ἔρχονται αὐτοί οἱ μάγοι, σταλμένοι ἀπό τόν Θεό εἶναι, καί τό πρῶτο πού κάνουν, δύο πράγματα κάνουν, τό πρῶτο πού κάνουν εἶναι ν᾽ ἀπογυμνώσουν τό σύστημα· πῶς τό ἀπογυμνώνουν; Τό σύστημα, τό πολιτικό μέν ἀλλά καί τό τότε ἐνυπάρχον θρησκευτικό σύστημα, τό ἀπογυμνώνουν μέ μιά ἁπλή ἀληθινή λιτότητα· τολμοῦν νά ποῦν ποῦ εἶναι ὁ βασιλιάς πού γεννήθηκε. Γιά νά τό πεῖς αὐτό σέ ἕνα βασιλιά εἶναι πάρα πολύ τολμηρό κι ὅμως εἶναι αλήθεια, ἄρα γιά νά ἀπογυμνώσει τό σύστημα κάποιος πρέπει πρῶτα νά ἔχει μιά συγκλονιστική, λιτή ἀλλά ὄχι ἐγωιστική ἀλήθεια πάνω του. Καί πᾶνε καί ρωτοῦν αὐτό τό ἐρώτημα στόν Ἡρώδη. ῾

«Τό χάρισμα τοῦ μαρτυρίου καί οἱ προϋποθέσεις του»,π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

Μνήμη οσιονεομάρτυρος Γεδεών[:30ή Δεκεμβρίου]

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

με θέμα:

«ΤΟ ΧΑΡΙΣΜΑ ΤΟΥ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ»

[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 30-12-1999]

Σήμερα η Εκκλησία μας, αγαπητοί μου, και όλως ιδιαιτέρως η δευτέρα πόλις της μητροπολιτικής μας περιφερείας, ο Τύρναβος, εορτάζουν την μνήμην του οσιονεομάρτυρος Γεδεών. Είναι ο πολιούχος του Τυρνάβου, γιατί σ’ αυτήν την πόλη έδωσε τη χριστιανική του μαρτυρία ο άγιος. Τα δε λείψανά του είναι το ωραιότερο στολίδι της πόλεως, αλλά και το μεγαλύτερο καύχημά της. Είναι, ακόμη, πηγή πολλής πνευματικής δυνάμεως αλλά και ελέγχου ότι σε κάθε εποχή βιούται το ευαγγέλιο και δίδεται η μαρτυρία του πιστού.

Ο άγιος Γεδεών γεννήθηκε στα Κάπουρνα της Μακρυνίτσης στο Πήλιο το 1766 από γονείς φτωχούς, αλλά και πολύ ευλαβείς. Ελέγετο Νικόλαος. Στα δώδεκά του χρόνια βρέθηκε να δουλεύει στο μπακάλικο ενός εξαδέλφου της μητέρας του στο Βελεστίνο. Ο Τούρκος διοικητής παρετήρησε ότι ο μικρός Νικόλαος ήταν πολύ έξυπνος, πολύ εύστροφος και ζήτησε από τον θείο του, τον μπακάλη, να τον πάρει εις το σπίτι του εκεί ως υπηρέτη. Εκείνος, ο θείος του, αρνήθηκε· λέγει: «Πώς θα σου το δώσω εγώ το παιδί; Δεν είναι δικό μου το παιδί. Πώς θα γίνει αυτό;». Αλλά ο Τούρκος το πήρε το παιδί με τη βία- εξάλλου, κατοχή ήταν. Εκεί στο σπίτι του Τούρκου με ξεγέλασμα δέχτηκε την περιτομή. Πώς μπορούσε ένα μικρό παιδάκι 12-13 χρονών να γνωρίζει τι πράγμα είναι η περιτομή κ.λπ. Έτσι λοιπόν περιετμήθη ο μικρός Νικόλαος. Είναι η αναγνώρισις, θα λέγαμε, του Ισλάμ η περιτομή. Την απάτη του την έφερε βαρέως, γι' αυτό δύο μήνες αργότερα δραπετεύει στην Κρήτη, κανείς δεν το εγνώριζε πού είχε πάει, όπου και μένει εκεί τρία ολόκληρα χρόνια, στο σπίτι ενός ιερέως. Αλλά ο ιερεύς αυτός απέθανε και αναγκάζεται ο νεαρός Νικόλαος να αποχωρήσει από το σπίτι του ιερέως.

Έρχεται στη μονή Καρακάλλου, εις το Άγιο Όρος, όπου εκεί εξομολογείται το αμάρτημά του και χειροθετείται μεγαλόσχημος μοναχός. Έμεινε εκεί στη μονή Καρακάλλου τριανταπέντε ολόκληρα χρόνια. Μελετούσε διαρκώς στο μοναστήρι του την πτώση του και μετρούσε το πέρασμα της ζωής του, ψάχνοντας να βρει τον τρόπο του μαρτυρίου του· γιατί πίστευε ότι μόνον έτσι θα μπορούσε να ξεπλύνει αυτό το πολύ μεγάλο αμάρτημα· γιατί στην πραγματικότητα ήταν άρνησις του Χριστού, παρά το ότι δεν εγνώριζε τι ήταν η ισλαμική περιτομή. Επιθυμούσε, με το μαρτύριο όπως σας είπα, να ξεπλύνει το αμάρτημά του. Επήρε την ευλογία από το μοναστήρι, επήρε την ευχή του γέροντος και όλων των μοναχών του μοναστηριού και έρχεται στο Βελεστίνο. Εκεί, με μία σειρά προκλήσεων – όσοι διαβάσατε τον βίο του ασφαλώς ξέρετε πόσες προκλήσεις δημιουργούσε- συλλαμβάνεται και οδηγείται εις τον Τύρναβο, για να δικαστεί από τον Βελή Πασά, που ήταν γιος του Αλή Πασά. Απολογούμενος, είπε στον Βελή Πασά: «Ἐγώ, ὦ ἡγεμών, νέος τήν ἡλικίαν ἀπατηθείς ὑπό τινος τῶν Ἀγαρηνῶν, ἠρνήθην τόν Ἰησοῦν μου Χριστόν καί ἔγινα Τοῦρκος. Εἰς ἐμαυτόν δέ ἐλθών καί μετανοήσας γιά τό θεοστυγές καί ψυχώλεθρον κίνημα, κατέφυγα εἰς τό Ἅγιο Ὄρος ἳνα κλαύσω ἀξίως τήν ἁμαρτία μου· εἰς ὅλο τοῦτο τό διάστημα τῆς ἐκεῖ ἐπιπόνου διατριβῆς μου, ἐλεγχόμενος ὑπό τῆς συνειδήσεώς μου. Ἐπέστρεψα δέ ἐδῶ διά νά ὁμολογήσω τόν παρ' ἐμοῦ ἀνοήτως ἀρνηθέντα Ἰησοῦ μου Χριστόν, Θεόν ἀληθινόν, μέχρι θανάτου, πρός ἐξάλειψιν τοῦ ῥύπου τῆς ἀρνήσεως».

Οἱ μάγοι ἀκολούθησαν τὴν ὁδοιπορία τους μὲ σταθερότητα καὶ μεγαλοψυχία

Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΑ – ΜΕΛΕΤΗ ΚΒ΄

(β) «Οἱ μάγοι ἀκολούθησαν τὴν ὁδοιπορία τους μὲ σταθερότητα καὶ μεγαλοψυχία»

Ἀπόδοση στὴν Νεοελληνικὴ- Ἐπιμέλεια:

Σάββας Ἠλιάδης, Δάσκαλος

Σκέψου, ἀδελφέ, τὴν σταθερότητα καὶ τὴν μεγαλοψυχία ποὺ ἔδειξαν οἱ Μάγοι, ἀκολουθώντας τὴν ὁδοιπορία τους, παρόλο ποὺ βρῆκαν τόσα ἐμπόδια ἐναντίον τους, μέσα στὴν Ἱερουσαλὴμ . Διότι ἃ΄ μὲν κρύφτηκε τὸ ἀστέρι ποὺ ἦταν μία μεγάλη παρηγοριὰ στὸ δρόμο τους` β΄ δὲ ταράχτηκε ὅλη ἡ πόλη τῶν Ἱεροσολύμων μὲ αὐτὸ τὸ μήνυμα ποὺ ἔφεραν καὶ γ΄ διότι ὁ Ἡρώδης ὁ βασιλιάς, ποὺ ἦταν θανάσιμος ἐχθρός του νέου βασιλιᾶ, δηλαδὴ τοῦ Χριστοῦ, ἔγινε ἔξαλλος ἀπὸ τὸν θυμό του. Οἱ μάγοι ὅμως δὲν ἔδειξαν μικροψυχία γιὰ ὅλα αὐτὰ καὶ καθόλου δὲν φοβήθηκαν, ποὺ ἦταν τόσο λίγοι καὶ βρίσκονταν μέσα σὲ ἕνα ὁλόκληρο καὶ ξένο βασίλειο. Ἀλλά, ἀντὶ γιὰ τὸ ἀστέρι, ποὺ τοὺς ἔλειψε στὸ δρόμο τους, τρέχουν στοὺς διδασκάλους καὶ τοὺς ρωτοῦν, γιὰ νὰ τοὺς ὁδηγήσουν καὶ πηγαίνουν στὴν αὐλὴ ἑνὸς τυράννου ὑπερήφανου καὶ αἱμοβόρου καὶ ζητοῦν μὲ μεγάλη τόλμη καὶ μεγαλοψυχία, γιὰ νὰ μάθουν ποῦ...

γεννιέται ὁ νέος βασιλιάς. «ἰδοὺ μάγοι ἀπὸ ἀνατολῶν παρεγένοντο εἰς Ἱεροσόλυμα λεγοντες· ποῦ ἐστιν ὁ τεχθεῖς βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων;» (Μάτθ. β,2). Ώ, τόλμη θαυμαστή! Ὤ, μεγαλοψυχία, ἄξια οὐρανίων ἐπαίνων!

Τώρα σύγκρινε, ἐσὺ ἀγαπητέ, αὐτὴν τὴν μεγαλοψυχία τῶν μάγων μὲ τὴν μικροψυχία τὴ δική σου, γιὰ νὰ καταντροπιαστεῖς καὶ νὰ ὁδηγηθεῖς στὴν θεραπεία σου, στὴν διόρθωσή σου. Διότι, ὅπως ὁ λαμπρὸς ἀστέρας, ποὺ ὁδηγοῦσε καὶ παρηγοροῦσε τοὺς μάγους στὴν πορεία τοὺς κρύφτηκε ἀπ` αὐτούς, γιὰ νὰ δοκιμάσει τὴν ὑπομονὴ καὶ τὴν ἀνδρεία τους, ἀφοῦ ξαναφάνηκε μπροστά τους, τοὺς ἔδωσε μεγαλύτερη χαρὰ ἀπὸ τὴν πρώτη ἐμφάνιση: «ἰδόντες δὲ τὸν ἀστέρα ἐχάρησαν χαρὰν μεγάλην σφόδρα» (Μάτθ.2, 10), αὐτὸν τὸν τρόπο συνηθίζει νὰ χρησιμοποιεῖ καὶ ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ μὲ τοὺς δούλους καὶ τοὺς φίλους της, ὅπως λένε οἱ θεῖοι πατέρες, οἱ ἀποκαλούμενοι νηπτικοὶ καὶ μάλιστα ὁ ἅγιος Διάδοχος.

«Ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο» (Ιω. 1,14)

«Ο Λόγος σάρξ εγένετο» (Ιω. 1,14)

Υπό Αρχ. Παύλου Δημητρακοπούλου, Πρ. Ιερού Ναού Τιμίου Σταυρού Πειραιώς.

Εν Πειραιεί τη 24η Δεκεμβρίου 2021.

Η μεγάλη Δεσποτική εορτή των Χριστουγέννων, η Μητρόπολη των εορτών κατά τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, αλλά και η όλη κατανυκτική ατμόσφαιρα των ημερών, που διανύουμε, με τα προεόρτια και μεθέορτα τροπάρια και τους ύμνους, στρέφουν και πάλι την προσοχή μας και οδηγούν την γραφίδα του λόγου προς το μέγα γεγονός, το γεγονός των γεγονότων, την σάρκωση του Θεού Λόγου.

«Η πρώτη και η μεγαλυτέρα χαρμόσυνος αγγελία, το πιό μεγάλο ευαγγέλιο, που ήτο δυνατόν να δώση ο Θεός εις τον άνθρωπον και ο ουρανός στη γη είναι, ότι ‘ο Λόγος σάρξ εγένετο’», παρατηρεί ένας από τους μεγαλύτερους θεολόγους της εποχής μας ο άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς. Και συνεχίζει: Ολόκληρο το ευαγγέλιο του ουρανού προς την γη συνοψίζεται στις τέσσερις αυτές λέξεις. Έξω από αυτό και χωρίς αυτό, άλλος ευαγγελισμός δεν υπάρχει για τον άνθρωπο, ούτε σ’ αυτόν ούτε στον άλλο κόσμο. Ο Θεός Λόγος έγινε άνθρωπος «ίνα θεόν τον αδάμ απεργάσηται», κατά τον Μέγαν Αθανάσιον, δηλαδή για να θεώση τον άνθρωπο, για να τον επαναφέρει προς το αρχέτυπό του, προς τον δημιουργόν του, προς τον αρχικό προορισμό για τον οποίον τον έπλασε. Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, καθώς εμβαθύνει στο μυστήριο της σαρκώσεως παρατηρεί: «Αυτός που παρήγαγε τα πάντα εκ μη όντων, επίγεια και επουράνια, όταν είδε τα λογικά κτίσματά του να αχρειώνονται από πόθο για τα μεγαλύτερα, τους χαρίζει τον εαυτό του, του οποίου τίποτε μεγαλύτερο, ούτε ίσον, ούτε πλησίον δεν υπάρχει και προβάλλεται για μέθεξη από τους επιθυμούντας, έτσι ώστε να μπορούμε στο εξής να χρησιμοποιούμε ακινδύνως την επιθυμία προς την θέωση, εξ’ αιτίας της οποίας στην αρχή καταντήσαμε στον έσχατο κίνδυνο, και, ποθώντας ο καθένας μας να γίνει θεός, να μην είμαστε μόνο ακατάκριτοι, αλλά και να επιτυγχάνωμε την επιθυμία. Με την κένωσή του δε και την εκούσια πτώχευσή του, υπέδειξε στους ανθρώπους, αλλά και στους αγγέλους την μόνη ασφαλή οδό που οδηγεί προς την θέωση.

Ἀφετηρία πίστης

Κεφάλαιο Α'

Τι λέει η Ἀγία Γραφή

Αφετηρία πίστης

Ο Θεάνθρωπος Κύριος εμακάρισε τους «μη ιδόντες και πιστεύσαντες»[1]. Και διετύπωσε την λύπη Του για κείνους που δεν τους ικανοποιούσε ο λόγος Του και γύρευαν θαύματα. «Εάν μη σημεία και τέρατα ίδητε (είπε στον βασιλικό αξιωματούχο της Καπερναούμ) ου μη πιστεύσητε»[2]. Και πράγματι. Όσοι αφήνουν το λόγο του Θεού, και για να πεισθούν ζητούν θαύματα, είναι να τους λυπάται κανείς!

Η αξίωση τους αυτή προδίνει πόσο μέσα τους κυριαρχεί το σαρκικό φρόνημα• η παχυλή άγνοια• η ζωή-θυσία στην φθορά και την αμαρτία• η έλλειψη κάθε προσπάθειας να μάθουν τον νόμο του Θεού σωστά και να αποκτήσουν τις θεάρεστες αρετές• η αδυναμία της ψυχής τους να ευθυγραμμισθή με το άγιο Πνεύμα και να αισθανθή έτσι την Πρόνοιά Του και την ενέργειά Του στον λόγο Του.

Ἔτσι κι ἐμεῖς πρέπει νά γονατίζουμε πρωί καί βράδυ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, μέ προσευχή

Η καμήλα γονατίζει το βράδυ για να την ξεφορτώσουν. Και ξαναγονατίζει το πρωί για να δεχθεί πάλι το φορτίο στους ώμους της.

Έτσι κι εμείς πρέπει να γονατίζουμε πρωί και βράδυ ενώπιον του Θεού, με προσευχή.

30 Δεκεμβρίου. Ἀνυσίας ὁσιομἁρτυρος τῆς ἐν Θεσσαλονίκῃ (+285-305). Φιλεταίρου μάρτυρος (+351), Λέοντος ὁσίου ἀρχιμανδρίτου, Γεδεὼν ὁσιομάρτυρος τοῦ ἐν Τυρνάβῴ (+1812). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Πέμ. κη΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Τίτ. α΄ 5-14).

Τιτ. 1,5              Τούτου χάριν κατέλιπόν σε ἐν Κρήτῃ, ἵνα τὰ λείποντα ἐπιδιορθώσῃ, καὶ καταστήσῃς κατὰ πόλιν πρεσβυτέρους, ὡς ἐγώ σοι διεταξάμην,

Τιτ. 1,5                       Δια τούτο ακριβώς σε αφήκα, διερχόμενος από την Κρήτην, δια να οργανώσης καλύτερον και συμπληρώσης όσα εγώ βιαζόμενος να φύγω παρέλειψα, και να εγκαταστήσης εις κάθε πόλιν πρεσβυτέρους, όπως εγώ σε διέταξα.

Ἄς ἀποβάλουμε τήν πλεονεξία , Ἁγ. Μάρκου Ἀσκητοῦ, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (Κήρυγμα)

 ΚΗΡΥΓΜΑ_203. Ας αποβάλουμε την πλεονεξία , Άγιου Μάρκου Ασκητού, Τα 200 κεφάλαια περί του πνευματικού νόμου, Φιλοκαλία τόμος Α', 28-12-2021, Αρχιμ. Σάββα Αγιορείτου

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ (Η ΠΕΡΙΤΟΜΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ- Μ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ) στήν ἱερά μονή Ἁγίας Τριάδος:Σάββατο 1 Ἰανουαρίου 2022

ΣΑΒΒΑΤΟ 1-1-2022

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ (Η ΠΕΡΙΤΟΜΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ- Μ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ) 6.00 π.μ με 10.30 π.μ.

Η ΠΥΛΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΑΝΟΙΚΤΗ ΑΠΟ 06.00- 09.00 Π.Μ.

ΣΥΝΑΞΗ 11.30-12.30

ΚΥΡΙΑΚΗ 2-1-2022

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

06.00- 10.30

Η ΠΥΛΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΑΝΟΙΚΤΗ ΑΠΟ 06.00- 09.00 Π.Μ.

ΣΥΝΑΞΗ 11.30-12.30

Ὁ ὀνειδισμός ἀπό τούς ἀνθρώπους μας ἐξαγνίζει, Φιλοκαλία τόμος Α', Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ο ονειδισμος απο τους ανθρώπους μας εξαγνίζει, Άγιου Μάρκου Ασκητου, Τα 200 κεφάλαια περί του πνευματικού νόμου, Φιλοκαλία τόμος Α', 28-12-2021, Αρχιμ. Σάββα Αγιορείτου

Αὐτή ἡ ἀντίθετη πρός τήν ὀφειλόμενη ὀργάνωση τῆς κοινῆς ζωῆς κίνηση, γεννήθηκε ἀπό τίς ἁμαρτίες τοῦ παρελθόντος·

Δεν υπάρχει απόλυτο κακό. Κανένα φαινόμενο, όσο ολέθριο και αν φαίνεται, δεν στερείται κάποιας θετικής πλευράς. Συνεπώς, οι συνθήκες της σύγχρονης ζωής στον πλανήτη μας μπορούν και θα όφειλαν να συνεργήσουν για τη φανέρωση στον νου των ανθρώπων της συνειδήσεως για την αναγκαιότητα σφαιρικής θεωρήσεως των κριμάτων όλου του κόσμου· δηλαδή τέτοιας θέσεως, όπου όλοι και το κάθε δραστήριο μέλος της ανθρωπότητος θα συνειδητοποιούσε ότι αποτελούμε μία και αδιαίρετη οικογένεια: «Αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν» (Ματθ. 19,19). Σε κάθε περίπτωση η τραγικότητα της εποχής μας παρακινεί τον ιερέα να προσεύχεται για όλους. Αυτό όμως θα ήταν επιθυμητό να το δούμε σε κάθε χριστιανό. Συμβαίνει μάλλον το αντίθετο: αυξάνει το μίσος, δεν παύουν σε διάφορα μέρη οι αδελφοκτόνοι πόλεμοι. Στεκόμαστε όλοι μπροστά στην απειλή ενός γενικού πολέμου με αποκαλυπτικό χαρακτήρα· την αυτοπυρπόληση της ανθρωπότητος με νέο πυρ, ικανό να αναφλέξει όλη την υλική μάζα του πλανήτη μας.

Ἄς εἶναι κοινή ἡ πανήγυρις τῶν οὐρανίων καί τῶν ἐπιγείων δυνάμεων…

Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου

«Χριστὸς γεννᾶται, δοξάσατε· Χριστὸς ἐξ οὐρανῶν, ἀπαντήσατε· Χριστὸς ἐπὶ γῆς, ὑψώθητε. Ἄσατε τῷ Κυρίῳ πάσα η γή…».

Μ᾿ ένα λόγο: Ας ευφραίνωνται οι ουρανοὶ και ας αγάλλεται η γη για τον επουράνιο, που κατόπιν έγινε επίγειος. Ο Χριστός παρουσιάζεται με ανθρώπινο σώμα, αγαλλιάσθε με τρόμο και χαρά. Με τρόμο για την ενοχὴ της αμαρτίας και με χαρὰ για την ελπίδα της σωτηρίας…

Πάλι διαλύεται το σκοτάδι, πάλι υπάρχει το φως.Ο λαὸς που καθόταν στο σκοτάδι της αγνοίας, ας δει το μεγάλο φως της θεογνωσίας.

«Τα αρχαία παρήλθεν, ιδοὺ γέγονε τα πάντα καινά». Το νεκρὸ γράμμα υποχωρεί. Το πνεύμα επικρατεί. Οι σκιὲς του νόμου περνούν. Η αλήθεια θριαμβεύει.

Αυτός, που ως Θεὸς δεν έχει μητέρα, γεννιέται χωρὶς πατέρα. Γιατί στον Δημιουργό της φύσεως δεν ισχύουν οι φυσικοὶ νόμοι. Όλα τα έθνη χειροκροτήστε, γιατί «παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν, υἱὸς καὶ ἐδόθη ἡμῖν, οὗ ἡ ἀρχὴ ἐπὶ τοῦ ὠμοῦ αὐτοῦ καὶ καλεῖται τὸ ὄνομα αὐτοῦ μεγάλης βουλῆς ἄγγελος».

Αυτος που είναι άναρχος και αιώνιος, τώρα λαμβάνει αρχή.

Ἐφιάλτης τά «ἔξυπνα» κινητά νέας γενιᾶς μέ τήν... ἀκοίμητη κάμερα

Καί κλειστό νά εἶναι τό κινητό, θά σέ βλέπει...

Ἀκόμη καί ὅταν θά εἶναι ἀπενεργοποιημένη μιά τηλεφωνική συσκευή μέ ἐπεξεργαστή Snapdragon 8 Gen 1, θά μπορεῖ νά βλέπει καί νά ἀναγνωρίζει τόν κάτοχό της. Οἱ κατασκευαστές ἐμφανίζονται καθησυχαστικοί, ὅμως οἱ χάκερ σέ κάτι τέτοιες περιπτώσεις συνήθως γελοῦν...

Ἡ κάμερα κάθε κινητοῦ τηλεφώνου πού θά εἶναι ἐξοπλισμένο μέ ἐπεξεργαστή Snapdragon 8 Gen 1 (τῆς ἀμερικανικῆς ἑταιρείας Qualcomm Technologies) δέν θά ξαποσταίνει... ποτέ. Ἀκόμη καί ὅταν τό μηχάνημα θά εἶναι ἀπενεργοποιημένο, αὐτή θά εἶναι πάντα ἀνοιχτή καί θά καταγράφει - καί αὐτή εἶναι ἡ τελευταία λέξη στήν τεχνολογία ἀναγνώρισης προσώπου, δηλαδή ὁ καινούργιος ἐφιάλτης γιά τούς ὑπερασπιστές τοῦ θεωρητικοῦ δικαιώματος τῶν ἀνθρώπων γιά ἀπαραβίαστη ἰδιωτική ζωή.

Τό μάτι πού σαρώνει συνεχῶς τό πρόσωπο καί ἐνεργοποιεῖ τό κινητό μόνο ὅταν τό ἀναγνωρίζει εἶναι ἕνα ἀπό τά πιό προηγμένα χαρακτηριστικά τοῦ συγκεκριμένου ἐπεξεργαστῆ τηλεφώνου, ὁ ὁποῖος θά ἐγκατασταθεῖ στίς συσκευές μέ τό νέο ἔτος. Ἀλλά ἡ τεχνολογική ἐπιτυχία τῆς Qualcomm ἔναντι τῶν κινέζων ἀνταγωνιστῶν της κινδυνεύει νά ἀμαυρωθεῖ ἀπό τόν φόβο κακῆς χρήσης τῶν νέων τεχνολογιῶν.

Ὁμιλία τοῦ Μεγάλου Ἀθανασίου στὴν Γέννηση τοῦ Χριστοῦ

Μεγάλου Ἀθανασίου

Βλέπω ἕνα παράδοξο μυστήριο, δηλαδὴ ἀντὶ γιὰ τὸν ἥλιο βλέπω τὸν ἥλιο τῆς δικαιοσύνης μὲ ἀπερίγραπτο τρόπο νὰ ἔχει χωρέσει στὴν Παρθένο. Μὴ ρωτᾶς πῶς ἔγινε αὐτό, «ἀφοῦ ὅπου θέλει ὁ Θεὸς ὑποχωρεῖ ἡ τάξη τῆς φύσης». Γιατί θέλησε ὁ Θεός, μπόρεσε, κατέβηκε ἀπὸ τὸν οὐρανό, μᾶς ἔσωσε. Ὅλα ἂς συντρέχουν. Ὁ Θεὸς πού ὑπάρχει τώρα καὶ πού προϋπῆρχε, σήμερα γίνεται ὅπως δὲν ἦταν. Γιατί, ἐνῶ εἶναι Θεός, γίνεται ἄνθρωπος, χωρὶς νὰ παύει νὰ εἶναι Θεός.

Οὔτε πάλι ἔγινε ἄνθρωπος χάνοντας τὴ θεότητα, οὔτε ὅμως ἔγινε προοδευτικὰ Θεὸς ξεκινώντας ἀπὸ ἄνθρωπος, ἀλλά ὄντας ὁ Λόγος, γι’ αὐτό ἔγινε...

ἀναμάρτητος ἄνθρωπος μὲ ἀμετάβλητη τὴ Θεία του φύση. Ἀφοῦ εἶχε μιὰ παράδοξη καὶ τέλεια πορεία, γεννήθηκε ἀπὸ μιὰ ἄσπορη κοιλιά, οὔτε ἄφησε τοὺς ἄγγελους του μόνους χωρὶς νὰ τοὺς ἐπιβλέπει, οὔτε ἔχασε τὴ θεότητά του μὲ τὸ νὰ γίνει ἄνθρωπος καὶ νὰ ἔλθει κοντά μας. Ὅμως ἦλθαν βασιλιάδες γιὰ νὰ προσκυνήσουν τὸν ἐπουράνιο βασιλιά, αὐτόν πού γεννήθηκε μὲ ἄρρητο τρόπο ἀπὸ τὸν Πατέρα καὶ πού σήμερα·γεννιέται ἀπὸ τὴν Παρθένο γιὰ μένα. Τότε βέβαια γεννήθηκε σύμφωνα μὲ τὴ Θεία φύση, σήμερα ὅμως μὲ τὴν ἀνθρώπινη φύση.

Γεννήθηκε πρὸ αἰώνων ἀπὸ τὸν Πατέρα μὲ τρόπο πού ὁ ἴδιος ὁ Πατέρας γνωρίζει, σήμερα γεννήθηκε ἀπὸ τὴν Παρθένο μὲ ὑπερφυσικὸ τρόπο, ὅπως ἡ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος γνωρίζει. Ὁ Παλαιὸς τῶν ἡμερῶν, δηλαδὴ ὁ προαιώνιος Θεός, ἔγινε παιδί. Αὐτός πού κάθεται σὲ ὑψηλό θρόνο, τοποθετεῖται σὲ φάτνη. Ὁ ἄυλος καὶ ἀσώματος ἀπὸ ἀνθρώπινα χέρια σπαργανώνεται. Αὐτός πού σπάει τὰ δεσμὰ τῆς ἁμαρτίας, τυλίγεται σὲ σπάργανα, ἐπειδὴ αὐτό ἐπιθυμεῖ.

Τό αἰώνιο περιεχόμενο τῶν Χριστουγέννων

Το αιώνιο περιεχόμενο των Χριστουγέννων

Αρχιμ. Κυρίλλου Κωστοπούλου, Ιεροκήρυκος Ι. Μ. Πατρών - Δρος Θεολογίας

Όλος ο ορθόδοξος λαός πανηγυρίζει τα Χριστούγεννα. Αναρωτηθήκαμε, όμως, ποιος είναι Αυτός που λατρεύουμε και υμνούμε; Ποίου την γέννηση δοξάζουμε; Του ενανθρωπήσαντος Λόγου του Θεού Πατρός, του Θεού του φανερωθέντος «εν σαρκί». Εκείνου, ο Οποίος υπήρχε ως Υιός και Λόγος και Σοφία του Θεού Πατρός, πριν γίνουν οι αιώνες, οι άγγελοι και ο άνθρωπος.

«Ότε ήλθε το πλήρωμα του χρόνου», όταν δηλαδή η ανθρωπότητα είχε φθάσει στο έσχατο σημείο της Ιστορίας της και θα κατέληγε στο μηδέν, τότε σαρκώνεται ο Υιός και Λόγος του Θεού Πατρός. Σ᾽ αυτό το κρίσιμο σημείο, έρχεται, ταπεινώνοντας τον Εαυτό Του και λαμβάνοντας δούλου μορφή (Πρβλ. Φιλιπ. 2, 7) και μπαίνει στην ανθρώπινη Ιστορία και την αναμορφώνει. Εξυψώνει τον άνθρωπο, τον καταξιώνει ως ύπαρξη, χωρείται στην εικόνα Του. Τι σημαίνει αυτό; Ο αχώρητος Θεός χωρείται στην αγκάλη της Μητρός Του, της Θεοτόκου Μαρίας. Ο αόρατος οράται, ο άκτιστος κτίζεται. Συμβαίνει αυτό που κανένας φι-λόσοφος δεν ημπόρεσε να διανοηθεί, δηλαδή, να ενωθούν δύο φύσεις, η Θεία και η ανθρώπινη, σε ένα πρόσωπο, στο Πρόσωπο του Θεού Λόγου. Με αυτόν τον τρόπο έχουμε την άτρεπτη, ασύγχυτη και αδιαίρετη κοινωνία του αοράτου με το ορατό, του ακτίστου με το κτιστό, της Θείας φύσεως με την ανθρώπινη.

Με την Ενανθρώπιση του Χριστού αποκαθίσταται το ανθρώπινο γένος στην προπτω-τική του κατάσταση και ακόμη ανώτερα. Αξιώνεται ο άνθρωπος μέσα στο μυστικό Σώμα του Χριστού, την Εκκλησία, να επικοινωνεί με τον Θεό, να σώζεται και να λυτρώνεται.

Τό Ἄστρο τῆς Βηθλεέμ ἦταν Ἄγγελος Κυρίου ἐξ οὐρανοῦ, μέ μορφή ἀστέρος.

Το Άστρο της Βηθλεέμ ήταν Άγγελος Κυρίου εξ ουρανού, με μορφή αστέρος. Διότι τα άστρα δεν μετακινούνται. Ο Άγγελος είχε δέσμη φωτός σαν πυξίδα που καθοδηγούσε τους Μάγους.

Το ταξίδι των Μάγων διήρκησε περίπου δύο χρόνια.

Οι Μάγοι Μελκούμ, Ιάσπαρ, και Βαλτάσαρ έγιναν Χριστιανοί. Όταν γυρίσαν πίσω στην πατρίδα τους, πέσαν όλα τα αγάλματα. Έπειτα μαρτύρησαν για το Χριστό.

+ Συνομιλία τοῦ Μοναχοῦ Νήφωνα μέ τόν Φύλακα Ἄγγελο πού ἔκλαψε γιά τόν ἁμαρτωλό

+ Συνομιλία του Μοναχού Νήφωνα με τον Φύλακα Άγγελο που έκλαψε για τον αμαρτωλό

"Γιατί στέκεσαι εδώ και κλαις;" - Μια μέρα ρώτησε ο μοναχός Νήφων έναν νεαρό που στεκόταν στην πόρτα ενός σπιτιού και έκλαιγε. «Εγώ», απάντησε ο νεαρός, «είμαι ένας Άγγελος που έστειλε ο Κύριος για να συντηρήσει έναν άνθρωπο που βρίσκεται για αρκετές μέρες σε αυτό το βρώμικο σπίτι. Στέκομαι εδώ γιατί δεν μπορώ να πλησιάσω τον αμαρτωλό και κλαίω γιατί χάνω την ελπίδα να τον οδηγήσω στον δρόμο της μετάνοιας». (Πρωτ. V. Guriev. Πρόλογος. Σελ. 692).

https://apantaortodoxias.blogspot.com/2021/12/blog-post_231.html

29 Δεκεμβρίου. Τῶν ἁγίων νηπίων τῶν ὑπὸ τοῦ Ἡρῴδου ἀναιρεθέντων' Μαρκέλλου ὁσίου. Γεωργίου Νικομηδείας, ποιητοῦ τῶν κανόνων. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Τετ. κη΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Β΄ Τιμ. δ´ 9-22).

Β Τιμ. 4,9           Σπούδασον ἐλθεῖν πρός με ταχέως·

Β Τιμ. 4,9                 Προσπάθησε όσον ημπορείς να έλθης σύντομα προς εμέ.

Β Τιμ. 4,10         Δημᾶς γάρ με ἐγκατέλιπεν ἀγαπήσας τὸν νῦν αἰῶνα, καὶ ἐπορεύθη εἰς Θεσσαλονίκην, Κρήσκης εἰς Γαλατίαν, Τίτος εἰς Δαλματίαν·

Β Τιμ. 4,10                Διότι ο Δημάς με εγκατέλειψεν, αγαπήσας και στραφείς προς την ματαιότητα και τρυφήν του παρόντος κόσμου, και επήγεν εις την Θεσσαλονίκην. Ο Κρήσκης επήγεν εις την Γαλατίαν,·ο Τιτος εις την Δαλματίαν.

Περί καταλύσεως τοῦ Δωδεκαημέρου, ἀπόσπασμα ὁμιλίας, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου 26-12-2021

 Περί καταλύσεως τοῦ Δωδεκαημέρου, ἀπόσπασμα ὁμιλίας, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου 26-12-2021

Ὅποιος ἀδικεῖται ἀπό τούς ἀνθρώπους γλυτώνει ἁμαρτίες, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 ΚΗΡΥΓΜΑ_201. Όποιος αδικείται από τους ανθρώπους γλυτώνει αμαρτίες, Άγιου Μάρκου Ασκητού, Τα 200 κεφάλαια περί του πνευματικού νόμου, Φιλοκαλία τόμος Α', 27-12-2021, Αρχιμ. Σάββα Αγιορείτου

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Τά πράγματα δέν εἶναι πάντα ὅπως φαίνονται, Ἁγιου Μάρκου ,Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

ΚΗΡΥΓΜΑ_200. Τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται, Άγιου Μάρκου Ασκητου, Τα 200 κεφάλαια περί του πνευματικού νόμου, Φιλοκαλία τόμος Α', 27-12-2021, Αρχιμ. Σάββα Αγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Ἐκκοσμικευμένα Χριστούγεννα καί ἡ βλασφημία στό πρόσωπο τοῦ Μεγάλου Βασιλείου.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

 Ἐκκοσμικευμένα Χριστούγεννα καί ἡ βλασφημία στό πρόσωπο τοῦ Μεγάλου Βασιλείου. Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης.Ὁμιλία στίς 13-12-2014 (Σύναξη στὸ Ἀρχονταρίκι στόν Ἱ. Ν.Ἁγίων Ἀναργύρων Πενταπλάτανου Γιαννιτσῶν )

http://hristospanagia3.blogspot.gr

Τί εἶναι αὐτό πού ἐκτιμοῦσε ἰδιαίτερα στούς Ρώσους ὁ Γέροντας Παΐσιος; Καί ἄλλα Ἀθωνίτικα μυστικά .

Ιερομόναχος Κυρίων (Ολχοβίκ)

Συνομιλούμε με τον Ιερομόναχο Κυρίων Ολχοβίκ, εκπρόσωπο τής Μονής Παντελεήμονος τού Αγίου Όρους.

Ο Κύριος δείχνει ξεκάθαρα που μάς οδηγεί η αμαρτία

Ιερομόναχος Κυρίων (Ολχοβίκ)

– Πάτερ Κυρίων, πώς να ζήσει κανείς στο πνεύμα τού Χριστού;

– Η εκκλησία δεν σιωπεί, διδάσκει, κηρύττει, μιλά ανοιχτά γι'αυτό. Όλα είναι σήμερα ανοιχτά σε όλους. Αρκεί να ακούς. Είναι αλήθεια, όμως, ότι δεν ακούν όλοι.

– Πώς να μάθουμε να ακούμε τον Χριστό;

– Πολλά πράγματα μάς ενοχλούν. Στις μέρες μας, ακόμη και όταν κάποιος πηγαίνει στην εκκλησία, αποσπάται σε μεγάλο βαθμό από τη συνήθεια να θέλει να είναι ενήμερος για τα πάντα που συμβαίνουν. Ο άνθρωπος σήμερα έχει τα πάντα σε αφθονία. Ξεχνούν, όμως, τον Θεό.

Έτσι, λοιπόν, ο Κύριος, για να διορθώσει αυτήν μας την πορεία στην ζωή, η οποία είναι αυτοκτονική αν την δει κανείς στην προοπτική τής αιωνιότητας, στέλνει οδύνες: σε κάποιον μια αρρώστια, σε κάποιον άλλο οικογενειακά προβλήματα. Ακόμη και μεγάλης κλίμακας, σε επίπεδο χώρας, αναταραχές. Γιατί; Επειδή η πλειοψηφία έχει αποδεχτεί και νομιμοποιήσει ψευδείς αξίες, για παράδειγμα, τις αμβλώσεις στην Ρωσία. Σε αυτές τις περιπτώσεις, ο Θεός, θέλοντας να διορθώσει την κοινωνία, αφήνει να συμβούν κάποιες παγκόσμιες καταστροφές, κρίσεις, πόλεμοι - έτσι ώστε να σκεφτούμε, να έρθουμε στα συγκαλά μας: ο Κύριος μάς φανερώνει πού μάς οδηγεί η αμαρτία.

– Ο ΄Αγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, στο καταπληκτικό του βιβλίο «Πόλεμος και Αγία Γραφή» γράφει: «Ο άνθρωπος [ωστόσο], έχοντας απομακρυνθεί από τον Έναν Θεό, πεθαίνει, ουσιαστικά. Η ψυχή του, σαν μια σκιά, τρέμει στον κόσμο, σαν μια βελανιδιά που κόβεται από την ίδια τη ρίζα, αλλά δεν έχει ακόμη ξεκοπεί. Χρειάζονται σεισμοί, πλημμύρες, λοιμώξεις ή πόλεμος για να αποτινάξουν αυτή τη σκιά, να κόψουν το πριονισμένο δέντρο, να θάψουν τους νεκρούς. Επειδή η απομάκρυνση από τον Ένα Θεό σημαίνει να πολεμάς ενάντια Του και να καταπατάς ολόκληρο τον νόμο Του.

– Μπορούμε να μετανοήσουμε και να αποφύγουμε έτσι πολλά προβλήματα. Κι ο Κύριος τότε θα μάς χαρίσει μια ειρηνική ζωή. Το λένε οι Γραφές αυτό: τόσο η Παλαιά Διαθήκη όσο και το Ευαγγέλιο. Θέλεις να ζήσεις ειρηνικά; Θέλεις τα χωράφια σου να καρποφορήσουν; Θέλεις οι εχθροί να μην σού επιτεθούν; Τότε, κάνε αυτό, αυτό και αυτό - όλα είναι γραμμένα στην Βίβλο.

– Το βιβλίο τού Αγίου Νικολάου περιέχει πολλά από αυτά τα αποσπάσματα.

Ὅταν λέμε: ''Χριστός ἐτέχθη'', εἶναι τό ἴδιο μέ τό νά λέμε: ''Ὁ Μεσσίας γεννήθηκε'', ἤ ''ὁ Βασιλιάς γεννήθηκε'', ἤ ''ὁ Σωτήρας γεννήθηκε''!

Όταν λέμε: ''Χριστός ετέχθη'', είναι το ίδιο με το να λέμε: ''Ο Μεσσίας γεννήθηκε'', ή ''ο Βασιλιάς γεννήθηκε'', ή ''ο Σωτήρας γεννήθηκε''! Με τον χαιρετισμό αυτό ισχυριζόμαστε και μαρτυρούμε ο ένας στον άλλο, ότι ήρθε στον κόσμο Εκείνος ο Οποίος έπρεπε να έρθει για τη σωτηρία της γενεάς των ανθρώπων, και ότι εκτός Αυτού άλλον δεν πρέπει να περιμένουμε. Εκείνος, τον Οποίο ο Θεός υποσχέθηκε στους προπάτορές μας όταν διώχθηκαν από τον Παράδεισο, Εκείνος τον Οποίο οι ασεβείς λαοί μόλις που διαισθάνονταν, Εκείνος που οι Εβραίοι Προφήτες ξεκάθαρα προφήτευσαν, Εκείνος για τον Οποίο η αβοήθητη ανθρωπότητα χιλιάδες χρόνια πονεμένα αναστέναζε, Εκείνος έλαμψε στη γη όπως ο ήλιος μετά από μακριά νύχτα. Κι έτσι όταν λέμε: ''Χριστός ετέχθη'', μαρτυρούμε και ότι ο Ύψιστος κράτησε την Υπόσχεσή Του, και ότι η προαίσθηση της ανθρωπότητας εκπληρώθηκε, και ότι οι προφητείες των Προφητών πραγματοποιήθηκαν, και ότι οι ανθρώπινοι αναστεναγμοί χόρτασαν χαρά! Ο Μεσσίας γεννήθηκε, ο Πανθαύμαστος, ταυτόχρονα Άνθρωπος και Θεός, ήρθε για να ξεκουραστούν επάνω Του τα κουρασμένα ανθρώπινα μάτια και να μην κοιτάξουν άλλον Μεσσία.

Μήπως ἡ ἐπιβολή τοῦ ἐμβολιασμοῦ ὑπονομεύει τήν ἐλευθερία τοῦ προσώπου;

Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής ΑΠΘ, Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενώσεως Θεολόγων

Μήπως η επιβολή του εμβολιασμού υπονομεύει την ελευθερία του προσώπου;

Δεν είμαστε κατά του εμβολιασμού των πολιτών, αλλά δεν συμφωνούμε με τον υποχρεωτικό εμβολιασμό που τους επιβάλλεται, καθώς θεωρούμε ότι η οποιαδήποτε, υπό πίεση και χωρίς τη δική τους απόφαση, επέμβαση τόσο στην ψυχή όσο και στο σώμα τους αποτελεί περιφρόνηση και καταπάτηση της ελευθερίας τους.

Γι’ αυτό, ίσως, η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Ελλαδικής Εκκλησίας, με απόφασή της, δεν συμφώνησε με τον υποχρεωτικό εμβολιασμό. Όντως είναι δύσκολο να συμφωνήσει κάποιος να υποτιμούνται ή να στοχοποιούνται πολίτες, που, για τους δικούς τους λόγους, επιλέγουν να μην θέλουν να εμβολιαστούν.

Η πολιτεία οφείλει να προσφέρει, αφενός, υγειονομική περίθαλψη υψηλού επιπέδου, αφετέρου, αντικειμενική και επιστημονική ενημέρωση, σχετικά με τους ενδεικνυόμενους προληπτικούς και προστατευτικούς τρόπους, προκειμένου να αποφεύγεται να νοσήσουν ή να μεταδώσουν τον ιό οι υπεύθυνοι πολίτες. Όλα τα άλλα, που ακούει και βλέπει κανείς, ολημερίς και καταλήγουν στην ίδια επιτακτική και απειλητική οδηγία , δίνουν την εντύπωση ότι δεν γίνονται από αγάπη και για την αγάπη προς τον συνάνθρωπο, αλλά για άλλους λόγους.

Το πιο λυπηρό είναι ότι η πολιτεία δεν δείχνει κατανόηση και σεβασμό στους ξεχωριστούς λόγους των πολιτών και ιδιαίτερα τους θρησκευτικούς, που συνιστούν αυτό που λέμε διαφορετικότητα και που είναι απολύτως σεβαστοί στις δημοκρατικές χώρες.