Σελίδες

Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2021

Ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ κατοικίζει τόν Θεό μέσα μας, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου (Κήρυγμα)

 

Ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ κατοικίζει τόν Θεό μέσα μας, 19-2-2021, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου 
Κήρυγμα_ Γεροντικό-Ἀποφθέγματα Ἀββᾶ Ποιμένος_ Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com​​, http://hristospanagia.gr​​ καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Τά θελήματά μας ἔγιναν δαίμονες πού μᾶς βασανίζουν, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου (Κήρυγμα)

 Κήρυγμα_

Γεροντικό-Ἀποφθέγματα Ἀββᾶ Ποιμένος Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ:Ὁμιλία εἰς τήν κατά τόν Τελώνην καί τόν Φαρισαίον τοῦ Κυρίου παραβολήν


ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ 

Ὁμιλία εἰς τήν κατά τόν Τελώνην καί τόν Φαρισαίον τοῦ Κυρίου παραβολήν 

Εφευρετικός είναι για το κακό ο νοερός προστάτης της κακίας· ικανός ν’ αφαιρέσει ευθύς από την αρχή τα θεμέλια της αρετής που ήδη κατατίθενται στην ψυχή, μέσω της ανελπιστίας και της απιστίας, αλλά επίσης ικανός πάλι να επιτεθεί μέσω της αδιαφορίας και της ραθυμίας εναντίον των τοίχων της οικίας της αρετής, την ώρα που ανεγείρονται, ακόμη δε και να κρημνίσει μέσω της υπερηφάνειας και της παραφροσύνης τον όροφο των αγαθών έργων οικοδομημένο ήδη. Αλλά κρατηθείτε, μην πτοηθείτε· διότι ο επιμελής είναι περισσότερο επινοητικός στα αγαθά και η αρετή έχει περισσότερη ισχύ γι’ αντιπαράταξη προς την κακία, αφού διαθέτει την άνωθεν χορηγία και συμμαχία από τον ίδιο ο Οποίος δύναται τα πάντα και ενδυναμώνει από αγαθότητα όλους τους εραστές της αρετής. Έτσι η αρετή όχι μόνο παραμένει αδιάσειστη από ποικίλα πονηρές πανουργίες που μηχανεύεται ο Αντικείμενος, αλλά μπορεί και να σηκώσει και επαναφέρει όσους έπεσαν στον βυθό των κακών και να τους προσαγάγει εύκολα στον Θεό με τη μετάνοια και την ταπείνωση. 

Δείγμα λοιπόν και διαρκής απόδειξη σε όσα ειπώθηκαν παραπάνω είναι το εξής. Πραγματικά ο Τελώνης, ενώ είναι τελώνης και, μπορoύμε να πούμε, ενώ ζει στον πυθμένα της αμαρτίας, ελαφρύνεται από αυτήν με τρόπο απλό, αφού έγινε συγκοινωνός προς όσους διάγουν ενάρετο βίο με μόνο τον λόγο που είπε στην προσευχή του, κι αυτόν σύντομο[«ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ(:Κύριε και Θεέ, σπλαχνίσου με και συγχώρησέ με τον αμαρτωλό)»[Λουκ.18,13], και ανυψώνεται και υπερβαίνει κάθε κακία και, δικαιωμένος από τον ίδιο τον αδέκαστο Κριτή, συγκαταλέγεται στον χορό των δικαίων. Εάν δε και ο Φαρισαίος για λόγο που είπε καταδικάζεται, παθαίνει τούτο διότι είναι φαρισαίος και νομίζει ότι είναι κάποιος αφ’ εαυτού, και όχι διότι είναι πραγματικά δίκαιος· καταδικάζεται διότι εκφέρει αυθάδη λόγια, ανάμεσα στα οποία εκείνα που παροργίζουν τον Θεό δεν είναι λιγότερα από αυτά τα λόγια. 

Λόγοι ἁγίων Πατέρων γιά τήν ἀγάπη πρός τούς ἐχθρούς


Δεν μπορείς να αγαπήσεις τον εχθρό σου από την πρώτη στιγμή. Όμως μείνε στο σκαλί. Τουλάχιστον να μην τον μισείς. Κι αν σε βρει ο θάνατος, χωρίς το μίσος κατά του αδελφού σου, τότε γνώριζε ότι πεθαίνεις ως φίλος του εχθρού σου και η χάρη του Θεού θα σε συνοδεύει.

Όσιος Αρσένιος Μπόκα



Όταν ο Σωτήρας μας διατάζει αγάπη προς τους εχθρούς, δεν το κάνει για να σε γονατίσει μπροστά στο κακό, αλλά για να σε ελευθερώσει απ’ αυτό και να σε προφυλάξει.

Όσιος Αρσένιος Μπόκα 


Ἐκ τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν ἀδελφὸν ἔρχεται ἡ χάρις, καὶ διὰ τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν ἀδελφὸν φυλάττεται. Ἐὰν ὅμως δὲν ἀγαπῶμεν τὸν ἀδελφόν, τότε καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ δὲν ἔρχεται εἰς τὴν ψυχήν, ἕνεκα τῆς κατακρίσεως ἢ τοῦ μίσους πρὸς τὸν ἀδελφόν.

Οσιος Σιλουανός ο Αθωνίτης


Ἡμεῖς φρονοῦμε ὅτι ἡ ἀληθινὴ ἐλευθερία ἔγκειται εἰς τὸ νὰ μὴ ἁμαρτάνῃς, εἰς τὸ νὰ ἀγαπᾷς τὸν Κύριον καὶ τὸν πλησίον μεθ᾿ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ὅλης τῆς ἰσχύος σου.

Οσιος Σιλουανός ο Αθωνίτης


Ὁ ἐχθρὸς τὸ φθονεῖ, ὅταν μας βλέπῃ νὰ ἔχουμε μεταξύ μας ἐπικοινωνία μὲ εἰλικρίνεια καὶ ἀγάπη ἐν Χριστῷ. Καὶ προσπαθεῖ νὰ σπείρῃ ἔχθρα καὶ διχόνοια ἐπειδὴ μισεῖ τὸ καλό… Ἡ καλή μας πράξη νὰ φανερώνωμε τοὺς λογισμούς μας ὁ ἕνας στὸν ἄλλο, θὰ διαλύση τὴν κακία του.

Στάρετς Βαρσανούφιος

Τό κτύπημα τῆς καμπάνας ἐκδιώκει τούς Ἰταλούς...



π.Ιάκωβος Βαλοδήμος( +15 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1960)

Τον Νοέμβριο του 1940 μετά την απόκρουση της ιταλικής επίθεσης στην πλατεία του χωριού Βίτσα γινόταν γλέντι για τη νίκη του ελληνικού στρατού μας.
Ο π. Ιάκωβος που περνούσε από κει να να πάει στο μοναστήρι του τον Προφήτη Ηλία Βίτσας, ανέβηκε σε μία πέτρα και τους είπε:
''Παιδιά μου μη χαίρεστε και μη το ρίχνετε έξω. Αντίς για γλέντια χρειάζεται προσευχή και παρακλήσεις στο Θεό. Οι Ιταλοί θα ξαναγυρίσουν στη χώρα μας''.
Την περίοδο της κατοχής οι Ιταλοί έχοντας πληροφορίες ότι στο χωριό κρύβονταν αντάρτες, συγκέντρωσαν αποσπάσματα για να τους επιτεθούν και να κάψουν το χωριό. Οι χωρικοί μαζί με τους αντάρτες το εγκατέλειψαν και αναζήτησαν σωτηρία στο βουνό. Ο π. Ιάκωβος αρνήθηκε να φύγει. ''Θα καθίσω εδώ’’ είπε, ‘’ο Θεός είναι μεγάλος. Αν δεν τα καταφέρω να σώσω την εκκλησία, ας με σκοτώσουν. Πάντως μέσα στην εκκλησία θα με σκοτώσουν''.

Ὁ Ἅγιος Μᾶρκος Εὐγενικός ἀνατρέπει τήν διδασκαλία ὅτι ἡ μονολόγιστη εὐχή «δέν εἶναι ἡ σωστή προσευχή».

Ο Άγιος Μάρκος Ευγενικός, ο μέγας στύλος της Ορθοδοξίας, εκάρη μοναχός σε ηλικία 26 ετών και παρά το νεαρόν της ηλικίας του σύμφωνα με τον Γεώργιο Σχολάριο ήταν «σωφρονέστερος τῶν τάς ἐρήμους οἰκούντων». 

Στην ησυχία του ερημικού νησιού «Αντιγόνη» της Προποντίδος υπεβλήθη σε σκληρή άσκηση και μάλιστα στη μονολόγιστη ευχή, «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με τόν ἁμαρτωλόν». Ακολουθώντας την νηπτική και ασκητική παράδοση των θεουμένων αγίων της Ορθοδοξίας, πέρασε από τα πνευματικά στάδια της καθάρσεως, του φωτισμού, ηξιώθη του δοξασμού από την άκτιστη Χάρη του Αγίου Πνεύματος και έγινε μυσταγωγός της νοεράς προσευχής. 
Το σύντομο κείμενο που ακολουθεί αποτελεί ανάλυση της ευχής του Ιησού, και αρχικώς μας παρεδόθη ως έργον ανωνύμου. Κατόπιν όμως ερεύνης του Σέρβου ιερομονάχου Ειρηναίου Μπούλοβιτς, απεδείχθη πως αποτελεί κείμενο του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού. Πρωτοδημοσιεύθηκε στο περιοδικό ''Κληρονομία'', αρ. 7 (1975), σελ. 345-352, και αργότερα συμπεριελήφθη σε μετάφραση στην ''Φιλοκαλία των ιερών Νηπτικών'', τ. 5, σελ. 284-288, εκδόσεις “Το Περιβόλι της Παναγίας”, Θεσσαλονίκη, 1984. 
O Άγιος Μάρκος διδάσκει πως η ευχή όχι μόνο είναι «η σωστή προσευχή», αλλά και πλήρης αγίων δωρεών και Ορθοδόξου Ομολογίας. Ομολογία, που δυστυχώς τελεί υπό εξαφάνιση στη διδασκαλία και πράξη των συγχρόνων αρχιποιμένων. 

Το κείμενο έχει ως εξής: 

Λόγος τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἡμῶν Μάρκου Ἐφέσου τοῦ Εὐγενικοῦ περί τῶν λόγων τῆς 

θείας εὐχῆς, δηλαδή τό ''Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με'' 

«Πόση δύναμη έχει η ευχή και ποιες είναι οι δωρεές της σε όσους την χρησιμοποιούν και σε ποια πνευματική κατάσταση τους φέρνει, δεν μπορούμε εμείς να το πούμε. Τους λόγους όμως από τους οποίους αποτελείται, τους βρήκαν αρχικά οι άγιοι Πατέρες μας, όχι από δική τους επινόηση, αλλά πήραν αφορμή από παλιά από την ίδια την Αγία Γραφή και από τους κορυφαίους μαθητές του Χριστού. Ή, για να το πούμε καλύτερα, τους δέχθηκαν αυτοί ως πατρική κληρονομιά και τους μετεβίβασαν σε μας. 
Ώστε και από αυτό γίνεται φανερό, σε όσους δεν το έμαθαν εκ πείρας, ότι αυτή η ιερή ευχή είναι κάτι το ένθεο και ιερός χρησμός. Γιατί πιστεύουμε ότι αποτελούν θείους χρησμούς και πνευματικές αποκαλύψεις και λόγους Θεού όλα όσα έδωσε στους ιερούς Αποστόλους να πουν ή να γράψουν ο Χριστός, ο οποίος λάλησε μέσω αυτών. 

Κυριακή Τελώνου καί Φαρισαίου. Ἑρμηνεία τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ[:Τιμ.Β΄3,10-15] 

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ 

«Σύ δέ παρηκολούθηκάς μου τῇ διδασκαλίᾳ(:Εσύ όμως έχεις παρακολουθήσει τη διδασκαλία μου)»[Β΄Τιμ.3,10]. «Ο στόχος σου ήταν να είσαι ισχυρός· δεν ήρθες απλώς, αλλά ‘’έχεις παρακολουθήσει’’». Εδώ δηλώνει ότι ο χρόνος ήταν πολύς, με το να πει «έχεις παρακολουθήσει τη διδασκαλία μου»: αυτό λέγεται για τον λόγο, την προφορική διδασκαλία του Παύλου· «τῇ ἀγωγῇ(:τη γενικότερη συμπεριφορά μου)»: αυτό λέγεται για τον βίο του· «τῇ προθέσει (:την πρόθεση και τα ελατήριά μου)»: αυτό λέγεται για την προθυμία και την καρτερικότητα της ψυχής του. «Αυτά», λέγει, «δεν τα έλεγα χωρίς να τα εφαρμόζω και ούτε φιλοσοφούσα μόνο με λόγια». 

«Έχεις παρακολουθήσει επίσης, Τιμόθεε», του λέγει, «τῇ πίστει, τῇ μακροθυμίᾳ (:τη φωτισμένη πίστη μου, τη μακροθυμία μου)»· «ότι τίποτε από αυτά», λέγει, «δεν μου προκαλούσε ταραχή»· «τῇ ἀγάπῃ (:την αγάπη μου)», πράγμα που δεν το είχαν αυτοί· «τῇ ὑπομονῇ (:την υπομονή μου)», όπως ακριβώς ούτε και αυτό. «Με τη μακροθυμία μου», λέγει· προς τους αιρετικούς έδειχνα πολλή μακροθυμία. «Με την υπομονή μου» προς τους διωγμούς: «τοῖς διωγμοῖς, τοῖς παθήμασιν (:στους διωγμούς μου, στα παθήματά μου)». Γιατί δύο είναι αυτά που ταράσσουν τον δάσκαλο, το να υπάρχουν γύρω πολλοί αιρετικοί, και το να μη δείχνει υπομονή στα παθήματα. Αλλά όμως γι΄αυτούς πολλά είπε ο Παύλος, ότι και παλιά υπήρχαν και θα υπάρξουν, και κανένας χρόνος δεν είναι καθαρός απ’ αυτούς, και ότι δεν θα μπορέσουν να μας βλάψουν σε τίποτε, και ότι στον κόσμο υπάρχουν σκεύη χρυσά και αργυρά. 

Οἱ ἅγιοι Ἀκύλας καὶ Πρίσκιλλα: Μία Ὀρθόδοξη ἀντιπρόταση στὴν φραγκογιορτὴ τοῦ Βαλεντίνου

«Νά ποιοὺς πρέπει τὰ ζευγάρια νὰ μιμοῦνται, νὰ ποιοὶ εἶναι οἱ προστάτες τους. Ὁ ἅγιος Ἀκύλας καὶ ἡ ἁγία Πρίσκιλλα ἦταν δύο ἄνθρωποι ποὺ ἦταν ἐρωτευμένοι μεταξύ τους, ὅμως συγχρόνως εἶχαν καὶ ἕναν κοινὸ ἔρωτα γιὰ ἕνα ἄλλο πρόσωπο… ὄχι ἀνθρώπινο ἀλλὰ Θεανθρώπινο. Τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Καὶ αὐτὸς ὁ ἔρωτας γιὰ τὸν Χριστὸ ἀναζωογονοῦσε καὶ τὸν μεταξύ τους ἔρωτα».
Στίς 13 Φεβρουαρίου, μία ἡμέρα πρὶν ἀπὸ την ξενόφερτη γιορτὴ τοῦ Ἁγίου Βαλεντίνου, τιμᾶ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τοὺς δικούς της Ἁγίους, τὸν Ἀκύλα καὶ τὴν Πρίσκιλλα, ποὺ θεωροῦνται ἡ Ὀρθόδοξη ἀπάντηση στὴν δυτικῆς προέλευσης φραγκο-ἐορτὴ τοῦ Βαλεντίνου, γνωστὴ καὶ ὡς «ἑορτὴ τῶν ἐρωτευμένων».
Ἂν καὶ δὲν ὑφίστανται στοιχεῖα γιὰ τὸ πρόσωπο τοῦ «ἁγίου Βαλεντίνου», ἡ συμβολικότατα τῆς 14ης Φεβρουαρίου γιὰ ἐρωτευμένους διεθνῶς, εἶναι δυστυχῶς ἀναμφισβήτητη. Με ἁπλὰ λόγια ἑορτάζεται ἕνας ἀνύπαρκτος “ἅγιος” καθαρὰ γιὰ ἐμπορικοὺς λόγους!
Ὁ βίος τους: Ὁ Ἀκύλας καὶ ἡ Πρίσκιλλα ἦταν ἕνα ἀγαπημένο χριστιανικὸ ζευγάρι ποὺ μαρτύρησαν τὴν ἐποχὴ τοῦ Νέρωνα. Οἱ Ἅγιοι αὐτοὶ κατάγονταν ἀπὸ τὸν Πόντο. Ὅταν ἐκδιώχθηκαν ἀπὸ τὴν Ρώμη ὅλοι οἱ Ἰουδαῖοι, λόγω τῶν ἀναταραχῶν ποὺ γινόντουσαν μεταξύ τους στὶς συναγωγὲς γιὰ τὸν Ἰησοῦ, ὁ Ἀκύλας, ποὺ ἦταν σκηνοποιὸς στὸ ἐπάγγελμα, καὶ ἡ γυναίκα του Πρίσκιλλα ἀναγκάστηκαν καὶ αὐτοὶ νὰ φύγουν γιὰ τὴν Κόρινθο.
Στὴν Κόρινθο τοὺς συναντάει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ὅπως ἀναφέρεται στὶς Πράξεις 18, 1-4: «…ἀναχώρησε (ὁ Παῦλος) ἀπὸ τὴν Ἀθήνα καὶ ἦρθε στὴν Κόρινθο. Ἐκεῖ βρῆκε ἕναν Ἰουδαῖο ἀπὸ τὸν Πόντο, ποὺ τὸν ἔλεγαν Ἀκύλα. Αὐτὸς εἶχε ἔρθει πρόσφατα ἀπὸ τὴν Ἰταλία μαζὶ μὲ τὴ γυναίκα του τὴν Πρίσκιλλα, ἐπειδὴ ὁ Κλαύδιος εἶχε διατάξει νὰ φύγουν ὅλοι οἱ Ἰουδαῖοι ἀπὸ τὴ Ρώμη.

Ἀδελφός πού ἔπεφτε εὔκολα στό πάθος τῆς ὀργῆς ρώτησε τόν ἀββᾶ Ἰωάννη, σχετικά μέ αὐτό τό πάθος.


505

Ερώτηση

Αδελφός που έπεφτε εύκολα στο πάθος της οργής ρώτησε τον ίδιο Γέροντα, τον αββά Ιωάννη, σχετικά μ’ αυτό το πάθος.

Απόκριση Ίωάννου.

Δὲν θὰ εἴμαστε τέλειοι,ἄν...

Χρειαζόμαστε τὴν ἀκατάπαυστη προσευχή, γιὰ τοῦτο πρέπει πάντοτε νὰ μελετοῦμε τὸ “Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησον μὲ” μέρα-νύχτα· αὐτὸ δὲν πρέπει νὰ λείπει ἀπὸ τὴ μνήμη μας. 

19 Φεβρουαρίου. Τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων Ἀρχίππου, Φιλήμονος καί Ἀπφίας. Τῆς Ὁσίας Φιλοθέης τῆς Ἀθηναίας. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας. Παρ. λγ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Β΄ Πέτρ. α΄ 1-10).

Β Πε. 1,1           Συμεὼν Πέτρος, δοῦλος καὶ ἀπόστολος Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῖς ἰσότιμον ἡμῖν λαχοῦσι πίστιν ἐν δικαιοσύνῃ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν καὶ σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ·

Β Πε. 1,1                    Ο Σιμων Πετρος, δούλος και απόστολος Ιησού Χριστού προς εκείνους, στους οποίους εδόθη δωρεάν, σαν δια λάχνού, η ιδία κατά την αξίαν και την τιμήν πίστις, που εδόθη και εις ημάς, ένεκα της αμερολήπτου δικαιοσύνης του Ιησού Χριστού, του Θεού μας και Σωτήρος.