Περί εγωισμού Β' και υπερηφανειας, Αγίου Παϊσίου«Πάθη καί αρετές», 4-3-2021, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com
Παρασκευή 5 Μαρτίου 2021
Πῶς ἀποκτοῦμε τόν φόβο τοῦ Θεοῦ, Γεροντικό, 4-3-2021, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (Κήρυγμα)
Κήρυγμα_
Γεροντικό-Ἀποφθέγματα Ἀββᾶ Ποιμένος_ Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.comΝά ἀνταποδίδεις καλό στό κακό,Γεροντικό , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (Κήρυγμα)
Κήρυγμα_
Γεροντικό-Ἀποφθέγματα Ἀββᾶ Ποιμένος_ Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.comΚυριακή τῆς Ἀπόκρεω. Ἑρμηνεία τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ [:Α΄Κορ. 8,8- 9,2]
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ
«Βρῶμα δὲ ἡμᾶς οὐ παρίστησι τῷ Θεῷ· οὔτε γὰρ ἐὰν φάγωμεν περισσεύωμεν, οὔτε ἐὰν μὴ φάγωμεν ὑστερούμεθα(:δεν είναι το φαγητό που μας παρουσιάζει ευάρεστους στον Θεό· διότι ούτε εάν φάμε προκόπτουμε και προοδεύουμε στην αρετή, ούτε εάν δεν φάμε, υστερούμε και μένουμε πίσω σε αυτήν)»[Α΄Κορ.8,8].
Βλέπεις πως πάλι περιόρισε την αλαζονεία τους; Διότι, αφού είπε ότι «έχουμε γνώση όλοι και όχι μόνο εκείνοι, και ότι κανείς τίποτε δεν γνωρίζει όπως πρέπει να το γνωρίζει και ότι η γνώση καθιστά τον άνθρωπο αλαζόνα», κατόπιν, αφού τους παρηγόρησε και τους είπε ότι όλοι δεν κατέχουν τη γνώση και ότι αυτοί μολύνονται εξαιτίας της αδυναμίας τους, για να μη λένε εκείνοι «και τι μας ενδιαφέρει, αν όλοι δεν κατέχουν τη γνώση; Γιατί δεν έχει γνώση ο τάδε; Γιατί να είναι ασθενής στην πίστη;». Για να μην προβάλλουν αυτά τα επιχειρήματα λοιπόν, δεν προχώρησε ευθέως να τονίσει σαφώς ότι πρέπει κανείς να απέχει από τα ειδωλόθυτα, για να μη βλάψει εκείνον που είναι ασθενής ως προς την πίστη, αλλά αφού ανέφερε ακροθιγώς αυτό μόνο, κατά πρώτον αναφέρει κάτι ανώτερο από αυτό.
Ποιο λοιπόν είναι αυτό; Ότι και αν ακόμη δεν βλαπτόταν κανείς και ούτε υπήρχε ο κίνδυνος παρεξηγήσεως του πλησίον, ούτε τότε θα έπρεπε να κάνει κανείς αυτό. Αυτό όμως θα ήταν ματαιοπονία· διότι εκείνος ο οποίος άκουσε να βλάπτεται μεν άλλος, ο ίδιος όμως έχει κέρδος, δεν απέχει από κάτι, αλλά απέχει μάλλον τότε, όταν μάθει ότι ο ίδιος δεν έχει καμία ωφέλεια από το πράγμα. Για τον λόγο αυτόν, θέτει αυτό πρώτο λέγοντας: «Βρῶμα δὲ ἡμᾶς οὐ παρίστησι τῷ Θεῷ(:δεν είναι το φαγητό που μας παρουσιάζει ευάρεστους στο Θεό)». Είδες πώς εξευτελίζει αυτό, το οποίο φαινόταν ότι προερχόταν από τέλεια γνώση; «Οὔτε γὰρ ἐὰν φάγωμεν περισσεύωμεν(:διότι ούτε εάν φάμε, προκόπτουμε και προοδεύουμε στην αρετή)», δηλαδή δεν προοδεύουμε κατά Θεόν με το να κάνουμε κάτι καλό και μέγα· «οὔτε ἐὰν μὴ φάγωμεν ὑστερούμεθα (:ούτε εάν δεν φάμε υστερούμε και μένουμε πίσω σε αυτήν)», δηλαδή δεν υστερούμε σε τίποτε.
5 Μαρτίου – 18 Μαρτίου Μνήμη τοῦ Ἁγίου πατρός ἡμῶν Νικολάου Βελιμίροβιτς, ἐπισκόπου Ζίτσης καί Ἀχρίδος
O άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, ο «Σέρβος Χρυσόστομος», γεννήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 1880 στο χωριό Λέλιτς, εκατό χιλιόμετρα από το Βελιγράδι, από οικογένεια ευλαβών χωρικών. Διδάχθηκε τα πρώτα γράμματα στην Μονή Τσέλιε, όπου θα εγκαταβίωνε αργότερα ο μαθητής του, μακαριστός πατήρ Ιουστίνος Πόποβιτς , και από την παιδική του ηλικία έδειξε έντονη κλίση για την προσευχή. Προικισμένος με σπάνια ευφυΐα, επιθυμούσε να συνεχίσει τις σπουδές του στην Στρατιωτική Ακαδημία, η θεία Πρόνοια όμως αποφάσισε διαφορετικά. Αφού δεν έγινε δεκτός για λόγους υγείας, εισήλθε στην Ιερατική Σχολή του Αγίου Σάββα στο Βελιγράδι, ώστε να προετοιμαστεί για να υπηρετήσει στον στρατό του Χρίστου. Χάρις σε υποτροφία της Εκκλησίας, συνέχισε ανώτερες σπουδές στην Ελβετία, την Γερμανία και την Αγγλία. Γνωρίζοντας άριστα επτά γλώσσες, τον ενδιέφεραν όλα τα θέματα, από την ευρωπαϊκή λογοτεχνία ως την αρχαία ινδική φιλοσοφία, όχι για να συσσωρεύσει εγκυκλοπαιδική γνώση, άλλα για να δείξει την υπεροχή της πίστεως και της ορθοδόξου πνευματικότητος. Το 1908, υποστήριξε με μεγάλη επιτυχία στην Βέρνη διατριβή με θέμα: «Η πίστη στην Ανάσταση του Χρίστου, ως θεμελιώδες δόγμα της αποστολικής Εκκλησίας», διδασκαλία που απέβη το κέντρο της βιωτής του και του κηρύγματος του. Τον επόμενο χρόνο εγγράφηκε στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και υποστήριξε άλλη διδακτορική διατριβή στην Γενεύη περί της φιλοσοφίας του Μπέρκλεϋ. Επιστρέφοντας στην πατρίδα του το 1909, προσεβλήθη από βαρεία μορφή δυσεντερίας. Σκέφθηκε τότε: «Εάν οι υπηρεσίες μου είναι απαραίτητες στον Κύριο, θα με γιατρέψει». Και υποσχέθηκε, εάν ιαθεί, να μονάσει και να αφοσιωθεί στην υπηρεσία του λαού του Θεού. Μόλις ανάρρωσε, πιστός στην υπόσχεση του, εκάρει μοναχός, και αργότερα χειροτονήθηκε πρεσβύτερος στην Μονή Ρακόβιτσα κοντά στο Βελιγράδι. Εξελέγη κατόπιν καθηγητής στην Ιερατική Σχολή του Άγιου Σάββα, ενώ εκήρυττε σε διάφορες εκκλησίες της σερβικής πρωτεύουσας. Κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, αφοσιώθηκε αφειδώς στην παρηγοριά του χειμαζόμενου λάου και στην περίθαλψη των πασχόντων και των άπορων, αρνούμενος να λάβει τον μισθό του. Το 1915, εστάλη στην Αγγλία και στις Ηνωμένες Πολιτείες για να γνωστοποιήσει τις σκληρές δοκιμασίες του λαού του και να ζητήσει την βοήθεια των Σέρβων μεταναστών. Εξελέγη επίσκοπος Ζίτσης μετά τον πόλεμο (1919) και δύο χρόνια αργότερα μετατέθηκε στην Αχρίδα (1921).
Ἡ συνεχής ἐξομολόγηση εἶναι καλή γιά τούς ἐξῆς λόγους:
Αυτή τη σημασία έχει το επτάκις, το να λουόμεθα εις τα ύδατα της Μετανοίας της οποίας τύπος ήταν ο Ιορδάνης, καθώς σε αυτόν βάφτιζε ο Ιωάννης ο Πρόδρομος "βάπτισμα μετανοίας τω λαώ" (Μαρκ. 1,4)
Η συνεχής εξομολόγηση είναι καλή για τους εξής λόγους;
α) Όπως τα δέντρα που μεταφυτεύονται συνεχώς, δεν μπορούν να πιάσουν ρίζες στη γη, έτσι και οι κακές συνήθειες, αμαρτίες και έξεις, δεν αφήνει η συνεχής εξομολόγηση να πιάσουν ρίζες στις καρδιές των συνεχών εξομολογημένων.
β) Όποιος συνεχώς εξομολογείται, έχει μεγάλη ευκολία στο να εξετάζει με ακρίβεια και προσοχή την συνείδησή του και έτσι να αποκαλύπτει τις αμαρτιές του και να τις εξομολογείται, ώστε να μένουν πάντοτε ολιγότερες. Σε αντίθεση με αυτόν που δεν εξομολογείται συνεχώς και για το πλήθος των αμαρτιών του, δεν δύναται να τις βρει και να τις ενθυμηθεί και λησμονεί πολλές φορές θανάσιμες αμαρτίες και όταν μένουν ανεξομολόγητες, μένουν και ασυγχώρητες.
Ὁ καλός προβληματισμός ἑνός Ἱερέα (2)
του παπα-Παύλου Καλλίκα
· Οργανώνουν συσσίτια χρόνια τώρα ασκώντας την φιλανθρωπία, μα άφησαν τώρα τον πιστό νηστικό, χωρίς το Ζωοποιό Σώμα και Αίμα Του Χριστού. Απανθρωπιά;
· Κάνουν διαδικτυακές ομιλίες για τον Χριστό, μα τώρα βάζουν πάνω από όλα τον άνθρωπο, τον ιό και τον γιατρό, δυστυχώς, μέχρι «αγιοποιήσεως».
· Ταξιδεύουν μέσω της τεχνολογίας στα πέρατα της γης να φέρουν έναν πιστό στην Εκκλησία, μα μετά του κλείνουν την πόρτα, ως υπεράριθμου.
· Λένε ότι δεν πέρασαν τις κόκκινες γραμμές και κρεμάνε τις κόκκινες κορδέλες στα στασίδια και στα απολυμασμένα προσκυνητάρια. Έπεται και συνέχεια;
· Ψάλλουν το «Πάντα χορηγεί το Πνεύμα το Άγιο…», μα άφησαν να γίνει «Πάντα χορηγεί… η Πολιτεία»!
· Εκφωνούν το «Μετά φόβου Θεού… προσέλθετε», μα κάποιον Άλλον εμπαίζουνε.
· Λένε πλέον «Ορθοί μεταλαβόντες…», και όλοι σχεδόν είναι απόντες.
Αἰώνας,ἄγγελοι,σύμπαν καί χρόνος. Ἀπόσπασμα ομιλίας. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
Αἰώνας,ἄγγελοι,σύμπαν καί χρόνος. Ἀπόσπασμα ομιλίας " Πῶς οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἀντιμετώπισαν τούς αἱρετικούς.Πατερικὴ Θεολογία, π. Ἰωάννου Ρωμανίδη, 26ο Μέρος, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης."
Κυριακή τῆς Ἀπόκρεω. Ἑρμηνεία τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο.Μέρος Δεύτερο
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ [:Κορ. Α΄ 8,8- 9,2]
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ
[Μέρος δεύτερο: υπομνηματισμός των εδαφίων Κορ. Α΄9,1-2]
«Οὐκ εἰμὶ ἀπόστολος; οὐκ εἰμὶ ἐλεύθερος; οὐχὶ Ἰησοῦν Χριστὸν τὸν Κύριον ἡμῶν ἑώρακα; οὐ τὸ ἔργον μου ὑμεῖς ἐστε ἐν Κυρίῳ; (: δεν είμαι απόστολος με ίσα δικαιώματα με τους άλλους αποστόλους; Δεν είμαι ελεύθερος όπως οι άλλοι χριστιανοί; Δεν είδα τον Ιησού Χριστό τον Κύριο μας; Και δεν είστε εσείς το έργο που με την βοήθεια του Θεού επιτέλεσα;)»[Α΄Κορ.8,13].
Επειδή είπε ότι «εἰ βρῶμα σκανδαλίζει τὸν ἀδελφόν μου, οὐ μὴ φάγω κρέα εἰς τὸν αἰῶνα, ἵνα μὴ τὸν ἀδελφόν μου σκανδαλίσω(:εάν αυτό που τρώω γίνεται αιτία σκανδάλου και αμαρτίας για τον αδελφό μου, δεν θα φάω ποτέ οποιοδήποτε είδος κρέατος, για να μην σκανδαλίσω τον αδερφό μου)»[Α΄Κορ.8,13], πράγμα το οποίο δεν είχε μεν κάνει, υποσχόταν όμως ότι θα το έκανε, εάν παρίστατο ανάγκη, για να μη λέει κανείς ότι «κομπάζεις άσκοπα και φιλοσοφείς με τα λόγια και υπόσχεσαι με το στόμα μόνο, κάτι που είναι εύκολο και σε μένα και στον καθένα· εάν αυτά τα λες από την ψυχή σου, δείξε με τα έργα τι καταφρόνησες, για να μην σκανδαλίσεις τον αδελφό σου», για τούτο αναγκάζεται στη συνέχεια να προχωρήσει στην απόδειξη αυτών που έλεγε και να δείξει ότι απείχε ακόμη και από όσα επιτρέπονταν, προκειμένου να μην προκαλέσει σκανδαλισμό, αν και κανείς νόμος δεν τον εξανάγκαζε σε αυτό. Και δεν είναι βέβαια αυτό θαυμαστό, αν είναι θαυμαστό, ότι απείχε από όσα επιτρέπονταν, για να μη σκανδαλίσει, αλλά ότι το έκανε με πολύ κόπο και κίνδυνο.
«Γιατί», λέγει, «πρέπει να αναφέρω τα ειδωλόθυτα;» «Διότι, ενώ ο Χριστός παρήγγειλε όσοι κηρύττουν το Ευαγγέλιο να ζουν από τους μαθητές τους, εγώ δεν το έκανα αυτό, αλλά προτίμησα και αν ακόμη παρίστατο ανάγκη, να πεθάνω από την πείνα και να βρω τον χειρότερο θάνατο, προκειμένου να μη λάβω τίποτε από τους κατηχουμένους· όχι διότι επρόκειτο να σκανδαλισθούν, εάν δεν λάμβανε, αλλά επειδή επρόκειτο να οικοδομηθούν, πράγμα το οποίο ήταν πολύ σπουδαιότερο». Και μάρτυρες γι’ αυτό παρουσιάζει αυτούς, μεταξύ των οποίων ζούσε και εργαζόμενος και πεινώντας και στενοχωρούμενος, επειδή τρεφόταν από άλλους, μην τυχόν τους σκανδαλίσει· διότι πράγματι σκανδαλίζονταν με το τίποτε· αυτός τηρούσε τον νόμο, αλλά όμως σκεπτόταν αυτούς πολύ περισσότερο. Εφόσον λοιπόν αυτός έπραξε περισσότερα από ό,τι καθορίζει ο νόμος, για να μη σκανδαλιστούν, και απείχε ακόμη και από επιτρεπόμενα, για να οικοδομήσει άλλους, ποιας καταδίκης θα ήσαν άξιοι αυτοί οι οποίοι δεν απέχουν από τα ειδωλόθυτα, τη στιγμή μάλιστα, κατά την οποία για τον λόγο αυτόν πολλοί χάνονται, ενώ θα έπρεπε να τα αποφύγουν και χωρίς να υπήρχε ο κίνδυνος του σκανδάλου για μόνο τον λόγο ότι είναι η τράπεζα των δαιμόνων;
Τό μέγα σκάνδαλο τοῦ διαβόητου mRNA «ἐμβολίου» – Τί σημαίνει «ἄδεια ὑπό προϋποθέσεις»; (βίντεο)
απομαγνητοφωνημένο απόσπασμα συζήτησης από την διεπιστημονική διημερίδα «Πανδημία – Σύνταγμα Δημοκρατία» που οργάνωσε το «Δίκτυο Ελληνισμού» στις 13 έως 14 Φεβ. του 2021.
σ.σ. ΟΙ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΕΣ ΑΛΩΝΙΖΟΥΝ, ΚΕΡΔΟΣΚΟΥΠΟΥΝ, ΕΚΒΙΑΖΟΥΝ, ΕΞΑΓΟΡΑΖΟΥΝ, ΔΙΑΦΘΕΙΡΟΥΝ… ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΓΙΝΑΜΕ ΠΕΙΡΑΜΑΤΟΖΩΑ ΜΕ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΒΟΥΛΑ.
Δημήτριος Γάκης – Χειρούργος, πρώην Διοικητής Νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΓΑΚΗΣ: Θα σας πω ότι οι κανόνες καλής πρακτικής και ερευνητικής διαδικασίας προκειμένου να δοθεί η οριστική άδεια σε οποιοδήποτε φάρμακο, και οπωσδήποτε, όπως σας είπα, στα εμβόλια, είναι ότι εάν εμφανιστεί μείζων επιπλοκή,
Σταματάει αμέσως η χορήγηση (κάτι που θα έπρεπε να είχε γίνει παραδείγματος χάριν όταν βγήκε στην επιφάνεια το περιστατικό της Κέρκυρας)
Επιλαμβάνεται η ανεξάρτητη επιτροπή (ας πούμε τώρα εδώ η επιτροπή εμβολιασμών -μόνο που αυτοί όλοι είναι διορισμένοι) και η οποία θα γνωμοδοτήσει (και θα έχει ποινική ευθύνη επομένως κύριε Βαθιώτη όπως ξέρετε πολύ καλύτερα από εμένα) εάν έχει σχέση με το εμβόλιο, οπότε θα σταματήσει ο εμβολιασμός. Αυτό θα πει conditional licence (άδεια υπό προϋποθέσεις). Και εφόσον κριθεί ότι δεν έχει σχέση με τον εμβολιασμό και είναι αποδεκτή η επιπλοκή, θα συνεχιστεί ο εμβολιασμός.
Είδατε να γίνεται κάτι τέτοιο;
Εδώ παραβιάζονται βασικοί κανόνες του good medical practice, της καλής ιατρικής πρακτικής.
ΕΡΩΤΗΣΗ; Κύριε Γάκη, συγνώμη. Αυτό το conditional (υπό προϋποθέσεις) που είπατε δεν είναι για δύο μήνες;
"Ἀκόμη καί τυχαῖα νά ξυπνήσεις τή νύχτα, μήν ξανακοιμηθεῖς ἀμέσως..."
Ἀκόμη και τυχαία να ξυπνήσεις τη νύχτα, μην ξανακοιμηθείς ἀμέσως..." Πολὺ ὠφελεῖ νὰ σηκώνεστε τὴ νύχτα γιὰ προσευχή.Καλύτερη εἶναι ἡ προσευχὴ τῆς νύχτας.Εἶναι μία συνήθεια, μόλις ξυπνήσεις, νὰ πεταχτεῖς ἀμέσως ὄρθιος.Μπορεῖ βέβαια, νὰ γυρίσεις ἀπ' τὴν ἄλλη μεριὰ καὶ νὰ σὲ πάρει ὁ ὕπνος μέχρι τὸ μεσημέρι.Πολὺ κακό!Γι' αυτό μόλις ξυπνήσεις, ἀμέσως νὰ σηκωθεῖς.Νὰ διαλέγεις τὶς ὧρες τῆς νύχτας.
Ὁ π. Εὐμένιος στρατιώτης στό Μ. Πεῦκο τό 1954.
Ο π. Ευμένιος στρατιώτης στο Μ. Πεύκο το 1954.
•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•
Ο αληθινά ταπεινός έχει την κεφαλήν του κάτω από τα πόδια όλων των ανθρώπων, δι’ αυτό με όλη μας την δύναμιν και σε όλην μας την ζωήν να επιδιώξουμε και να παρακαλούμε τον Εσταυρωμένον μας Ιησούν, που είναι η άκρα ταπείνωσις, να μας χαρίσει και εμάς την αγίαν ταπείνωσιν...
Γέροντας Ευμένιος Σαριδάκης.
http://apantaortodoxias.blogspot.com/2021/02/1954.html
5 Μαρτίου. Τοῦ Ἁγίου Ὁσιομάρτυρος Κόνωνος τοῦ ἐν Ἰσαυρίᾳ. Τοῦ Ἁγίου Νεομάρτυρος Παρθενίου τοῦ ἐν Διδυμοτείχῳ ἀθλήσαντος. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας. Παρ. λε΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Β΄ Ἰω. 1-13).
Β Ιω. 1,1 Ὁ πρεσβύτερος ἐκλεκτῇ κυρίᾳ καὶ τοῖς τέκνοις αὐτῆς, οὓς ἐγὼ ἀγαπῶ ἐν ἀληθείᾳ, καὶ οὐκ ἐγὼ μόνος, ἀλλὰ καὶ πάντες οἱ ἐγνωκότες τὴν ἀλήθειαν,
Β Ιω. 1,1 Εγώ, ο μεγαλύτερος κατά την ηλικίαν και κατά το αξίωμα, το οποίον μου έχει δώσει ο Θεός, γράφω προς την ακλεκτήν κυρίαν και τα τέκνα της, προς την Εκκλησίαν δηλαδή του Θεού και τα πιστά αυτής μέλη, που εγώ τους αγαπώ με την αληθινήν και ειλικρινή αγάπην. Και όχι μόνον εγώ τους αγαπώ, αλλά και όλοι όσοι έχουν γνωρίσει και δεχθή την αλήθειαν του Χριστού.