Ομιλία του Μακαριστού Γέροντος (1927 – 2006) πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.Ὁμιλίες εἰς προσκυνητὰς (σέ κατηχ/κό σχολεῖο) ημερομηνία πού διεξήχθη ἡ ὁμιλία 12-05-90
Τρίτη 1 Ιουνίου 2021
Ἡ ἀνάστασις τῶν δύο Μαρτύρων. Ὁ μέγας σεισμός τῆς πόλεως.Ἡ δευτέρα οὐαί ἀπῆλθεν.
Ομιλία του Μακαριστού Γέροντος (1927 – 2006) πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου..Ἱερά Ἀποκάλυψις Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου ΧΩΡΙΟΝ 11,11 – 14 ημερομηνία πού διεξήχθη ἡ ὁμιλία 21-03-82
Ἡ Σοφία τοῦ Θεοῦ |Ἑορτή Μεσοπεντηκοστῆς - π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος
Εγώ, η Σοφία, συνδημιουργούσα με τον Πατέρα. Όταν ήρθε η ώρα να δημιουργήσω τον άνθρωπο, εγώ η Σοφία, ήμουνα γεμάτη χαρά που έπλασα τον άνθρωπο! Και αδημονούσα πότε θα έρθει η ώρα να βρεθώ πλάι στον άνθρωπο! Η ενυπόστατος Σοφία του Θεού, είναι ο Ιησούς Χριστός, ο Υιός και Λόγος του Θεού.... (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)
1 Ἰουνίου. Τρίτη. Τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Ἰουστίνου τοῦ Φιλοσόφου καί ἑτέρου Ἰουστίνου Μάρτυρος καί τῶν σύν αὐτῷ καί τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Πύρρου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας. Τρ. ε´ ἑβδ. Πράξ. (Πρξ. ιβ´ 25 - ιγ´ 12).
Πραξ. 12,25 Βαρνάβας δὲ καὶ Σαῦλος ὑπέστρεψαν ἐξ Ἱερουσαλὴμ πληρώσαντες τὴν διακονίαν, συμπαραλαβόντες καὶ Ἰωάννην τὸν ἐπικληθέντα Μᾶρκον.
Πραξ. 12,25 Ο Βαρνάβας δε και ο Σαύλος, αφού εξεπλήρωσαν την αποστολήν των και έφεραν τα βοηθήματα, επέστρεψαν από την Ιερουσαλήμ εις την Αντιόχειαν, παραλαβόντες μαζή των και τον Ιωάννην, ο οποίος ελέγετο και Μάρκος.
Η Γερόντισσα γαλακτία είχε σπάνιο χάρισμα διακρίσεως τών πνευμάτων, πού αποτελεί τό προσδιοριστικό ιδίωμα τής απλανούς Θεολογίας. Ήταν προφήτιδα τής Καινής Διαθήκης, γιατί ήταν μία αληθινή ησυχάστρια. Ξεχώριζε άριστα τό ψυχολογικό από τό πνευματικό, καί τό κτιστό από τό άκτιστο.
Έλεγε: «Έρχονται, ειδικά τήν νύχτα πού προσεύχομαι οι δαίμονες μέ ποικίλες μορφές. Άλλοτε γίνονται τέρατα φρικιαστικά καί πασχίζουν νά μέ τρομάξουν καί άλλοτε ειδικά στίς αρχές, μεταμφιέζονται σέ πνεύματα αγαθά καί προσπαθούν νά μέ ξεγελάσουν.
Τούς προδίδει, όμως, η βρώμα τους. Μία άλλη αίσθηση δυσοσμίας πνευματικής, πού δέν γίνεται αντιληπτή από τήν σωματική όσφρηση καί είναι χειρότερη από τά σκουληκιασμένα ζωικά σπλάχνα καί τό σάπιο κρέας τών 16 ημερών.
Τά θεϊκά έλεγε- δυναμώνουν τά δάκρυα τής μετανοίας καί τήν ταπείνωση, ειρηνεύουν καί ενισχύουν τήν ψυχή.
Τά δαιμονικά, όσο καμουφλαρισμένα καί νά ναι, δημιουργούν ταραχή, φόβο, υπερηφάνεια, σέ πιάνει από τήν βρώμα τάση ναυτίας, μεταταράσσονται τά σπλάχνα σου».
Πολλές φορές τήν είδα γιά παραδειγματισμό μου σέ κατάσταση Θείας αρπαγής, βυθισμένη μέσα στήν καρδιά καί από εκεί εξακοντισμένη στούς ουρανίους κόσμους, φωτεινή καί «αχάμπαρη» γιά τό τί συνέβαινε γύρω της.
Τό φώς τού Θεού -έλεγε- τό έβλεπε μέσα από τό χάος τής καρδιάς πού τής ήταν πάμφωτο, τραβιόταν όμως καί τά σαρκικά της μάτια καί τά αισθανόταν νά αλλοιώνονται, τό έβλεπε -όπως εδιηγείτο- «από τίς τρίχες τής κεφαλής έως τά κράνυχα τών ποδιών», όλες οι αισθήσεις γινόταν μία.
Παντού βασίλευε ο Χριστός καί δέν ήξερε από πού τελικά ζούσε όλες αυτές τίς υπερφυείς δωρεές τού Παρακλήτου Πνεύματος. Έλεγε αποφατικά: «Αυτά γλώσσα δέν τά διηγείται καί ανθρώπινος νούς δέν τά χωρεί. Ούτε αγγελικός νούς δέν τά χωρεί όλα. Απορώ πώς υπάρχουν άνθρωποι πού λέγουν πώς δέν πιστεύουν».
Η βρώμα πού αισθανόταν ενώπιον τών πονηρών πνευμάτων, οφείλεται στό ότι η ίδια είχε νοερά καρδιακή προσευχή. Αισθανόταν -όπως έλεγε- τήν καρδιά της νά μουρμουρίζει καί ειδικά τίς νύχτες, ζούσε «έντονα πνευματικά γλέντια».
Ήταν ζωομύριστη καί μυρίπνοη από τά μύρα τού Πνεύματος, γι αυτό διέκρινε τήν νεκροποιό οσμή καί τήν αηδιαστική αποφορά τών ακαθάρτων πνευμάτων. Ενεργοποίησε ησυχαστικώς τό Άγιο Χρίσμα μέσα στήν καρδιά της.
Δύο ἑβδομάδες στόν παράδεισο
«Δεν μπορούσα να υποφέρω το φοβερό κρύο και τον αέρα, γιατί ήμουν γυμνός και ξυπόλητος και άστεγος. Κατέφυγα λοιπόν στους φτωχούς, τους ομοίους μου, αλλά δεν με δέχονταν. Με σιχαίνονταν και μ’ έδιωχναν με ραβδιά τους σαν σκύλο.
»Τόπο να καταφύγω και να σωθώ δεν εύρισκα. Απελπίστηκα. Φοβήθηκα πως θα πεθάνω. “Ας είναι δοξασμένο”, είπα, “το όνομα του Θεού, γιατί κι αν ακόμη πεθάνω, θα μου λογισθεί σαν μαρτύριο. Ο Θεός δεν είναι άδικος. Αυτός που έστειλε την παγωνία, θα μου δώσει και την υπομονή”.
»Πήγα λοιπόν σε μια γωνιά της στοάς και βρήκα ένα σκυλάκι. Ξάπλωσα δίπλα του με την ελπίδα πως θα με ζεστάνει λίγο. Εκείνο όμως, όταν με είδε κοντά του, σηκώθηκε κι έφυγε.
»Είπα τότε στον εαυτό μου: “Βλέπεις, ταλαίπωρε, πόσο αμαρτωλός είσαι; Ακόμη και τα σκυλιά σε περιφρονούν και φεύγουν από κοντά σου και δεν σε δέχονται ούτε σαν όμοιό τους. Οι άνθρωποι σε αποστρέφονται σαν πονηρό δαίμονα. Οι όμοιοί σου φτωχοί σε διώχνουν. Τι απομένει λοιπόν; Πέθανε, άσωτε, πέθανε! Δεν υπάρχει για σένα σωτηρία σ’ αυτόν τον κόσμο!”.
»Ενώ όμως έλεγα αυτά με πολύ πόνο, ήρθα σε κατάνυξη. Κι επειδή με έσφιγγε το κρύο και ο τρόμος, αναλύθηκα σε δάκρυα έχοντας τα μάτια της ψυχής μου στραμμένα προς τον Θεό, Τα μέλη μου όλα πάγωσαν. Νόμισα εκείνη τη στιγμή ότι θα ξεψυχήσω...».
«Καί ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ἡμᾶς» (Ἀρσένιος Μοναχός Σκήτη Κουτλουμουσίου)
«Και η Αλήθεια ελευθερώσει ημάς»
Με πληροφόρησαν μερικοί εν Χριστώ φίλοι μου, που ζουν έξω στον κόσμο, πως έχει κυκλοφορήσει στο διαδίκτυο μια ομιλία ενός ιερομονάχου, του π. Χριστοδούλου Αγγελόγλου, ο οποίος είναι γέροντας πνευματικός σε γυναικεία Ιερά Μόνη στην Χαλκιδική.
Αυτός λοιπόν, ο εν λόγω πατήρ Χριστόδουλος, είναι σφόδρα υπέρ του σημερινού εμβολίου COVID-19. Και δεν είναι μόνον υπέρ του εμβολίου, αλλά είναι και πικρός επικριτής όλων ημών που επιλέξαμε να μην εμβολιαστούμε. Άλλωστε ο κώδικας εμβολιασμού μας λέει πως είναι προαιρετικό για τον κάθε πολίτη της χώρας αν θα κάνει το εμβόλιο ή όχι. Αυτό άραγε το έχει λάβει υπόψιν του ο πατήρ Χριστόδουλος; Όμως οι φίλοι επέμεναν πως πρέπει να ακούσω έστω και ένα απόσπασμα, τηλεφωνικά, από τη συγκεκριμένη ομιλία του εν λόγω ιερομονάχου. Φυσικά μετά χαράς δέχτηκα και άκουσα τηλεφωνικά περίπου 35 λεπτά από την όλη ομιλία, που η διάρκεια της είναι 90 λεπτά. Συγχωρέστε με αγαπητοί μου, αλλά απ' αυτά που άκουσα στα 35 λεπτά έφριξα μέχρι που αναγκάστηκα να πω στους φίλους μου πως δεν αντέχω να ακούσω άλλο αυτά τα λόγια. Ο πατήρ Χριστόδουλος λοιπόν είναι εκτός πραγματικότητας, διότι σε όλους εμάς που αρνούμαστε το εμβόλιο και κηρύττουμε την αλήθεια, αυτός ο ιερομόναχος μας ρίχνει ευθύνες, λέγοντας πως καθυστερεί ο εμβολιασμός εξαιτίας μας και πεθαίνουν οι άνθρωποι!!!
Λόγος περί δουλείας...π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος
Εάν κανείς είναι δούλος τής αμαρτίας -κανείς από ‘δώ, από σας- , ας γίνει έτοιμος, διά τής πίστεως, να περάσει εις την ελευθερίαν της υιοθεσίας, με την αναγέννηση, που θα του δώσει ο Χριστός. Και ν’ απαλλαγεί από αυτήν την κακίστην δουλείαν τού Σατανά, της αμαρτίας, και να μπει μέσα στη δουλεία του μακαριωτάτου του Κυρίου. Ο λόγος περί δουλείας.
Ποιας δουλείας; Όχι, βεβαίως, τώρα, της δουλείας εκείνης, την οποίαν έχουν οι άνθρωποι μεταξύ των, όταν οι λευκοί καθιστούν δούλους τούς μαύρους ή οι ίδιοι οι λευκοί τούς λευκούς, στους παλαιοτέρους χρόνους, αυτούς, που ήσαν αιχμάλωτοι πολέμου και τους είχαν πλέον ως δούλους κτλ. . Το γνωστό φαινόμενο της δουλείας. Όχι αυτό. Εδώ, τώρα, ομιλεί για ένα άλλο φαινόμενον της δουλείας. Εκείνη, που υπάρχει ανάμεσα στον Θεό και στον Διάβολο. Ώστε να παρουσιάζεται εδώ ο άνθρωπος να είναι είτε δούλος τού Θεού είτε δούλος τού Διαβόλου. Αλήθεια, δεν υπάρχει καμία τρίτη περίπτωση; Να μην είναι κανείς ούτε δούλος τού Θεού ούτε δούλος τού Διαβόλου, τίποτα; Μάλιστα, και το να μην είμαι δούλος τού Διαβόλου ίσως να είναι κατανοητό. Αλλά γιατί να είμαι δούλος του Θεού; αυτό μένει ακατανόητο. Και το να μην υπάρχει ένας άλλος τρόπος να ζήσω, ένας τρίτος τρόπος.
Τόσο το πράγμα έφτασε, ώστε, πριν από ελάχιστα χρόνια, πριν από 2-3 χρόνια, κάπου εκεί, έφθασε και στη Βουλή το θέμα -και, μάλιστα, από κληρικά πρόσωπα- να αφαιρεθούν από το ευχολόγιο όπου υπήρχαν εκφράσεις, όπως “μνηστεύεται/νυμφεύεται ο δούλος τού Θεού” ή βαπτίζεται ο δούλος τού Θεού.” Όπου, λοιπόν, είχαμε την έκφραση “ο δούλος τού Θεού”, αυτό έπρεπε να φύγει. Γιατί τι θα πει “ο δούλος τού Θεού”; Βλέπετε ότι, ακόμα, ο άνθρωπος να βλέπει, υπό το πρίσμα των πολιτικών ή πολιτιστικών καταστάσεων της εποχής του, να βλέπει το κείμενο της Αγίας Γραφής και να προσπαθεί να ερμηνεύσει αναλόγως. Γίνεται ο άνθρωπος γελοίος. Γελοίος, πραγματικά. Διότι, όταν βλέπουμε έναν Παύλον να λέγει “δούλος Ιησού Χριστού”, όπως και οι άλλοι Απόστολοι, ο Απόστολος Πέτρος, ο Άγιος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος, ν’ αποκαλούν τον εαυτόν τους “δούλον τού Ιησού Χριστού”.
Φοροῦν οἱ καημένοι ἄνθρωποι κάτι τέτοια φυλαχτά....Αὐτὰ πρέπει νὰ τὰ κάψουν
Φοροῦν οἱ καημένοι ἄνθρωποι κάτι τέτοια φυλαχτά, δῆθεν γιὰ νὰ βοηθηθοῦν, καὶ ταλαιπωροῦνται. Αὐτὰ πρέπει νὰ τὰ κάψουν καὶ νὰ παραχώσουν τὴν στάχτη ἢ νὰ τὰ πετάξουν στὴν θάλασσα καὶ νὰ πᾶνε νὰ ἐξομολογηθοῦν. Ἔτσι μόνον ἐλευθερώνονται. Εἶχε ἔρθει στὸ Καλύβι ἕνας νεαρὸς ποὺ εἶχε πολλὰ προβλήματα καὶ βασανιζόταν σωματικὰ καὶ ψυχικὰ πάνω ἀπὸ τέσσερα χρόνια. Ζοῦσε ἁμαρτωλὴ ζωὴ καὶ τὸν τελευταῖο καιρὸ εἶχε κλεισθῆ στὸ σπίτι του· δὲν ἤθελε νὰ βλέπη ἄνθρωπο. Δυὸ φίλοι του, ποὺ ἔρχονταν τακτικὰ στὸ Ἅγιον Ὄρος, τὸν ἔπεισαν μετὰ ἀπὸ πολλὲς δυσκολίες νὰ τὸν πάρουν μαζί τους στὸ Ὄρος, μὲ σκοπὸ νὰ τὸν φέρουν στὸ Καλύβι. Στὴν διαδρομὴ ἀπὸ τὴν Οὐρανούπολη μέχρι τὴν Δάφνη, κάθε φορὰ ποὺ τὸ καράβι ἔπιανε σὲ σκάλα μοναστηριοῦ, ὁ νεαρὸς σωριαζόταν κάτω. Οἱ φίλοι του μὲ τοὺς πατέρες ποὺ ἦταν στὸ καράβι προσπαθοῦσαν νὰ τὸν συνεφέρουν λέγοντας τὴν εὐχή. Μὲ πολλὴ δυσκολία ἔφθασαν στὸ Καλύβι.
Γέροντα, ποιό εἶναι τὸ βαθύτερο νόημα τῆς φράσεως «γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς»;
Γέροντα, ποιό εἶναι τὸ βαθύτερο νόημα τῆς φράσεως «γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς»; (Ιω 8, 32).
- Ή ἀλήθεια εἶναι ὁ Κύριος. Θὰ γνωρίσετε Ἐμένα κι Ἐγώ θὰ σᾶς ἐλευθερώσω. Λένε μερικοὶ «ἔξυπνοι», μερικοί κουλτουριάρηδες ξυλοφιλόσοφοι, ὅτι ὅταν ὁ Πιλάτος εἶπε στὸν Κύριο «τὶ ἐστίν ἀλήθεια;» (Ιω 18, 38) ὁ Ἰησοῦς δὲν τοῦ ἀπάντησε καὶ χάσαμε, λέει, τὴν εὐκαιρία ν’ ἀκούσουμε τὸν ὁρισμὸ τῆς ἀλήθειας ἀπό τὸ Χριστό. Μὰ ὁ Πιλάτος αὐτό τὸ εἶπε εἰρωνευόμενος. Ὅταν τοῦ εἶπε ὁ Κύριος «Ἐγώ εἰς τοῦτο γεγέννημαι καὶ εἰς τοῦτο ἐλήλυθα εἰς τὸν κόσμον, ἴνα μαρτυρήσω τὴ άληθεία» (Ιω 18, 37), ὁ Πιλάτος εἶπε:
ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 1-6-2021
https://youtu.be/yB94FeFMGqc
ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 1-6-2021
Τή νύχτα ἀναπνέουν τά φυτά
Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου
Τότε αναπνέουν τα φυτά, εννοώ την νύχτα. Και η ψυχή τότε, πολύ περισσότερο από εκείνα, δέχεται την πνευματική δροσιά. Εκείνα που κατά την διάρκεια της ημέρας τα κατέκαυσε ο ήλιος, αυτά δροσίζονται τη νύχτα. Περισσότερο από οποιαδήποτε δροσιά κατεβαίνουν τα δάκρυα της νύκτας και εναντίον των επιθυμιών και εναντίον κάθε φλεγμονής και καύσωνα και δεν αφήνουνε να πάθουμε κάτι το φοβερό.