Κυριακή πρό τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Ἑρμηνεία τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ[:Γαλ.6,11-18]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

«῎Ιδετε πηλίκοις ὑμῖν γράμμασιν ἔγραψα τῇ ἐμῇ χειρί(:δείτε με πόσο μεγάλα γράμματα σας έγραψα με το ίδιο μου το χέρι)»[Γαλ.6,11].

Σκέψου πόση οδύνη κατέχει τη μακάρια εκείνη ψυχή· διότι, όπως ακριβώς εκείνοι οι οποίοι περιπίπτουν σε πένθος και αφού απώλεσαν κάποιον από τους οικείους τους ή υπομένοντας κάτι από τα απροσδόκητα, ούτε τη νύκτα ησυχάζουν, ούτε την ημέρα, επειδή πολιορκεί την ψυχή τους το πένθος· έτσι και ο μακάριος Παύλος, αφού είπε λίγο για τα ήθη, πάλι επανέρχεται στα προηγούμενα, τα οποία περισσότερο τάρασσαν την ψυχή του, λέγοντας τα εξής λόγια: «Κοιτάξτε με πόσο μεγάλα γράμματα σας έγραψα».

Εδώ τίποτε άλλο δεν υπαινίσσεται, παρά το ότι αυτός ο ίδιος έγραψε την επιστολή ολόκληρη· πράγμα το οποίο ήταν σημείο απόλυτης γνησιότητας· διότι σε μεν τις άλλες υπαγόρευε αυτός και έγραφε άλλος· και τούτο είναι φανερό από την προς Ρωμαίους επιστολή· διότι προς το τέλος λέγει: «Ἀσπάζομαι ὑμᾶς ἐγὼ Τέρτιος ὁ γράψας τὴν ἐπιστολὴν ἐν Κυρίῳ(:σας χαιρετώ εν Κυρίω εγώ ο Τέρτιος, που έγραψα με την υπαγόρευση του Παύλου αυτήν την επιστολή)»[Ρωμ.16,22]· εδώ όμως ο ίδιος ο Παύλος έγραψε όλη την επιστολή προς τους Γαλάτες. Και έκανε αυτό εδώ και από ανάγκη, όχι μόνο από αγάπη, αλλά και για να αναιρέσει κάθε πονηρή υπόνοια· διότι, επειδή διαβαλλόταν για πράγματα με τα οποία δεν είχε σχέση, και λεγόταν ότι κηρύττει την περιτομή και υποκρίνεται ότι δεν την κηρύττει, για τούτο αναγκάστηκε να γράψει ιδιοχείρως την επιστολή, δίνοντας εκ των προτέρων έγγραφη μαρτυρία. Όσο για τη φράση «με πόσο μεγάλα» νομίζω ότι αναφέρεται όχι στο μέγεθος, αλλά στη δυσμορφία των γραμμάτων λέγοντας ότι: «ενώ δεν γνωρίζω να γράφω πολύ καλά, αναγκάστηκα να γράψω ο ίδιος, ώστε να φράξω το στόμα των συκοφαντών».

«Ὃσοι θέλουσιν εὐπροσωπῆσαι ἐν σαρκί, οὗτοι ἀναγκάζουσιν ὑμᾶς περιτέμνεσθαι, μόνον ἵνα μὴ τῷ σταυρῷ τοῦ Χριστοῦ διώκωνται. οὐδὲ γὰρ οἱ περιτετμημένοι αὐτοὶ νόμον φυλάσσουσιν, ἀλλὰ θέλουσιν ὑμᾶς περιτέμνεσθαι, ἵνα ἐν τῇ ὑμετέρᾳ σαρκὶ καυχήσωνται (:Όσοι θέλουν να κάνουν καλή εντύπωση και να αρέσουν σε ανθρώπους για πράγματα που αναφέρονται στη σάρκα, αυτοί σας παρακινούν και σας παρασύρουν να κάνετε περιτομή, μόνο και μόνο για να μην καταδιώκονται από τους Ιουδαίους, για το κήρυγμα που αναφέρεται στον σταυρό του Χριστού. Γι' αυτό και μόνο σας αναγκάζουν να περιτέμνεστε. Και αυτό αποδεικνύεται από το ότι ούτε και αυτοί που έχουν περιτμηθεί τηρούν τις τελετουργικές διατάξεις του νόμου, τις καθάρσεις δηλαδή και τις ζωοθυσίες, αλλά θέλουν να περιτέμνεστε εσείς, για να καυχηθούν αυτοί για τη δική σας σάρκα. Θέλουν δηλαδή να καυχηθούν ότι σας έπεισαν να δεχθείτε την περιτομή)»[Γαλ. 6,12-13].

Ἕνα παράδειγμα πῶς οἱ βλαστήμιες καί οἱ κατάρες πιάνουν

Διήγηση του Οσίου Στάρετς Βαρσανουφίου:

~ Ένα […] περιστατικό που φανερώνει την αγιότητα αυτού του ανθρώπου [του Αρχιεπισκόπου Αθανασίου του Καζάν] είναι και το ακόλουθο:

Γνώρισμα των αγίων ψυχών είναι και η ιλαρότητα της καρδιάς, που φυσικά αντανακλάται και στο πρόσωπο. Ο αξιομακάριστος αυτός Δεσπότης, ο Αθανάσιος, είχε την συνήθεια, τους επισκέπτες του να τους περιποιείται ο ίδιος. Κάτι που του έδινε ιδιαίτερη χαρά.

Σε κάποια εορτή, μετά την θεία Λειτουργία, είχε καλέσει στο σπίτι του μερικούς ανθρώπους για πρωινό. Ο Δεσπότης, που ήταν πολύ φιλόξενος άνθρωπος, κράτησε τους επισκέπτες του και για φαγητό.

Όταν ο διακονητής παρέθεσε στο τραπέζι το φαγητό – ένα τεράστιο ψάρι, ο Δεσπότης αφού το καλοκύτταξε φώναξε: «Μην το ακουμπήσει κανείς. Είναι μαγαρισμένο».

Όλοι οι συνδαιτυμόνες έμειναν αποσβολωμένοι. Στην συνέχεια ο Δεσπότης έδωσε εντολή στον διακονητή, να το απομακρύνει. Εκείνου δεν του έκαμε καρδιά να το πετάξει.

Μετά φώναξε τον μάγειρα, και όταν παρουσιάστηκε πρόσεξε πως τα δάχτυλά του ήταν τυλιγμένα με επίδεσμο και τον ερώτησε:

Εἶναι μεγάλο χάρισμα νὰ ὑπομένεις τὶς δοκιμασίες ἀγόγγυστα!

Τοῦ π. Ἐπιφανίου Θεοδωρόπουλου

-Ἕνας γνωστός μου, μετὰ ἀπὸ μία δοκιμασία, εὐρισκόμενος σὲ κατάστασι ἐντόνων αἰσθημάτων μειονεξίας καὶ μελαγχολίας, μοῦ ἔλεγε:

«Μὰ ἐγὼ δὲν ἔχω τίποτε, κανένα τάλαντο. Δὲν μπορῶ νὰ κάνω τίποτε. Τί εἶμαι;».

Προσπάθησα νὰ τοῦ πῶ μερικὰ πράγματα, ἀλλὰ δὲν καταλάβαινε. Σκέπτομαι ὅτι ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς θὰ μποροῦσε νὰ πῆ: «Θεέ μου, ἐγὼ δὲν μπορῶ νὰ κάνω τίποτε μόνος μου. Δῶσε μοῦ τὴν χάρι Σου νὰ πετύχω καὶ ἐγὼ κάτι». Τί λέτε;

- Βεβαίως. Κι ἂν ἔκανε ὑπομονὴ στὶς δοκιμασίες πού... εἶχε, αὐτὸ δὲν εἶναι τάλαντο; Εἶναι μικρὸ τὸ τάλαντο τῆς ὑπομονῆς; Τὸ νὰ ὑπομείνη κανεὶς τὶς ἀντιξοότητες τῆς ζωῆς χωρὶς γογγυσμό, ἀλλ’ εὐχαριστώντας καὶ δοξολογώντας τὸν Θεό, εἶναι μικρὸ χάρισμα αὐτό; Ἂς ζητοῦσε, λοιπόν, τὴν χάρι τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ μπορεῖ νὰ ὑπομένη.

Γνωρίζω κάποιον, ποὺ εἶναι τελείως ἀνάπηρος καὶ ἔχει σάκχαρο. Κάνει δύο ἰνσουλίνες τὴν ἡμέρα. Βρίσκεται διαρκῶς στὸ κρεββάτι ἢ στὸ καροτσάκι. Τρίτη λύσις δὲν ὑπάρχει.

Οἱ δικοί του τὸν ἔχουν ἐγκαταλείψει ὅλοι. Χριστιανὲς κυρίες τὸν διακονοῦν. Ὑπάρχουν δὲ καὶ νέοι, οἱ ὁποῖοι τὸν παίρνουν καὶ τὸν πηγαίνουν ἐκδρομὲς μὲ τ’ αὐτοκίνητά τους. Ἀκόμη καὶ στὸ Ἅγιο Ὅρος. Ὅλα οἱ ἄλλοι τοῦ τὰ προσφέρουν. Θὰ τὸν σηκώσουν, θὰ τὸν βάλουν στὸ κρεββάτι, θὰ τὸν κατεβάσουν, θὰ τοῦ φορέσουν τὰ ροῦχα του, ὅλα. Δὲν μπορεῖ νὰ κάνη τίποτε μόνος.

Γιατὶ ὡς Ὀρθόδοξος βδελύσσομαι τὰ ἐμβόλια κατὰ τῆς «Covid-19»

Βάσει τῆς διδασκαλίας τοῦ ἐνανθρωπισθέντος Θεοῦ Λόγου, τῶν Προφητῶν, τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Ἁγίων καὶ Θεοφόρων Πατέρων, πιστεύω ὅτι ὕψιστο ἀγαθὸ γιὰ τὸν Ὀρθόδοξο Χριστιανὸ -καὶ κάθε ἄνθρωπο- δὲν εἶναι ἡ ὑγεία τοῦ χοϊκοῦ, προσωρινοῦ του σώματος, ἀλλὰ ἡ ἑνωσή του μὲ τὸν Ἅγιο Τριαδικὸ Θεὸ καὶ ἡ αἰώνια μακαριότητά του, ἡ «κατά χάριν» θέωσή του, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ καὶ τὸν αὐτοσκοπό του.

Εἰδικὰ ὅταν ἡ προσπάθεια γιὰ τὴν διατήρηση τῆς ὑγείας τοῦ προσωρινοῦ σώματος κλονίζει τὴν ὑγεία τῆς ἀθάνατης ψυχῆς του, ἡ πρώτη παύει νὰ ἀντιμετωπίζεται σὰν ἀγαθὸ καὶ θεωρεῖται συμφορά.

Ὡς ἐκ τούτου:

- ἀκόμη κι ἄν θεωροῦσα τὴν λοίμωξη Covid-19, τὴν ὁποία -ὅπως λέγεται- προκαλεῖ ὁ κορωνοϊὸς «Severe Acute Respiratory Syndrome Coronavirus-2 (SARS-CoV-2)», ὄντως τόσο ἐπικίνδυνη καὶ τόσο διαδεδομένη ὅσο τὴν παρουσιάζουν φαυλεπίφαυλοι πολιτικοί, τῇ συνεργείᾳ κρατικοδίαιτων ἐπιστημονικῶν μετριοτήτων μὲ ἀμφισβητούμενη ἠθικὴ καὶ ἀσυνείδητων δημοσιογράφων,

- ἀκόμη κι ἄν θεωροῦσα τὸ μοριακὸ test (PCR) ἀνίχνευσης τοῦ ἰοῦ 100% ἀξιόπιστο (ὁ νομπελίστας δημιουργός του, Kary Mullis, τὸ θεωρεῖ σχεδὸν πλήρως ἀναξιόπιστο σὲ σχέση μὲ τὴν ἀνίχνευση τῶν κορωνοϊῶν),

- ἀκόμη καὶ ἄν τὰ ἐμβόλια ἦταν «συμβατικῆς» τεχνολογίας, δοκιμασμένα κλινικὰ ἐπὶ τουλάχιστον 10 ἔτη, καὶ ὄχι πείραμα γενετικῆς μηχανικῆς (mRNA), ἀμφισβητούμενης ὡς πρὸς τὴν ἀσφάλειά της ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὸν ἐφευρέτη αὐτῆς, Robert Malone,

- ἀκόμη κι ἄν τὰ ἐμβόλια παρείχαν 100% προστασία ἔναντι τοῦ ἰοῦ,

Ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης: «Ψυχή πού παραδόθηκε στό θέλημα τοῦ Θεοῦ δέν φοβᾶται τίποτε» (Ἅγιος Σωφρόνιος Σαχάρωφ τοῦ Ἔσσεξ)

Είναι μεγάλο αγαθό το να παραδινώμαστε στο θέλημα του Θεού. Τότε στην ψυχή είναι Μόνος ο Κύριος και δεν έρχεται καμιά ξένη σκέψη· η ψυχή προσεύχεται με καθαρό νου και αισθάνεται την αγάπη του Θεού, έστω και αν υποφέρη σωματικά.

Όταν η ψυχή παραδοθή ολοκληρωτικά στο θέλημα του Θεού, τότε ο Ίδιος ο Κύριος αρχίζει να την καθοδηγή, και η ψυχή διδάσκεται απευθείας από τον Θεό, ενώ προηγουμένως την οδηγούσαν οι άνθρωποι και η Γραφή.

Αλλά το να είναι Δάσκαλος της ψυχής ο Ίδιος ο Κύριος με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος είναι σπάνιο και λίγοι γνωρίζουν αυτό το μυστήριο, μόνο όσοι ζουν κατά το θέλημα του Θεού.

Ο υπερήφανος δεν αναζητεί το θέλημα του Θεού, αλλά προτιμά να κατευθύνη ο ίδιος τη ζωή του.

Και δεν καταλαβαίνει πως, χωρίς τον Θεό, δεν επαρκεί το λογικό του ανθρώπου για να τον καθοδηγή.

Κι εγώ, όταν εζούσα στον κόσμο προτού να γνωρίσω τον Κύριο και το Άγιο Πνεύμα, εστηριζόμουν στο λογικό μου.

Όταν όμως εγνώρισα με το Άγιο Πνεύμα τον Κύριο μας Ιησού Χριστό, τον Υιό του Θεού, τότε παραδόθηκε η ψυχή μου στον Θεό και δέχομαι οτιδήποτε θλιβερό μου συμβή και λέω: «Ο Κύριος με βλέπει… Τι να φοβηθώ;»

Κάποτε οἱ μοναχοί ἦρθαν στόν π. Γαβριήλ. Στό δρόμο, πρίν ἔρθουν στόν π. Γαβριήλ, εἶπαν μεταξύ τους:

Κάποτε οι μοναχοί ήρθαν στον π. Γαβριήλ. Στο δρόμο, πριν έρθουν στον π. Γαβριήλ, είπαν μεταξύ τους:

- Πόσο δυνατοί είναι οι μοναχοί, πόσο σημαίνει ότι γνωρίζουμε τη δύναμη του σημείου του σταυρού, ψαλμός 90, προσευχή, γιατί με αυτό ξεπερνάμε τον διάβολο.

Όταν μπήκαν στο κελί, ο π. Γαβριήλ ευλόγησε αρχικά τον καθένα ξεχωριστά και μετά είπε:

«Έλα, άκουσε τι θα σας πω, αδέρφια: Ξύπνησα το πρωί και αμέσως μια κακή δύναμη άρχισε να με πολεμά με όλη της τη δύναμη.

Δεν μπορούσα να κουνηθώ, το σώμα δεν υπάκουε πια.

Ήθελα να κάνω τον σταυρό μου , αλλά τα χέρια μου ήταν δεμένα. Προσπάθησα να απαγγείλω τον 90ο ψαλμό, αλλά ήταν σαν να άρχισαν να με πνίγουν και δεν μπορούσα να τον προφέρω. Προσπάθησα να προσευχηθώ σιωπηλά, αλλά υπήρχε ένας τέτοιος αγώνας στο μυαλό μου που οι σκέψεις και οι προσευχές ήταν ανάμεικτες.

Ἅγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως. Ὁ Μέγας καί θαυματουργός. Τό σεπτό σκήνωμα μένει παρατημένο ἔξω ἀπό τόν Ἱερό Ναό τῆς Ἁγίας Τριάδος....

ΌΤΑΝ ΦΕΎΓΟΥΝ ΟΙ ΑΓΙΟΙ.

ΜΟΝΑΧΙΚΆ.

ΤΑΠΕΙΝΆ.

Η ΠΟΛΙΤΕΊΑ ΚΑΙ

Η ΕΠΊΣΗΜΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΝΟΕΊ

ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΚΥΡΗΞΕΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ

ΕΘΝΙΚΌ ΠΕΝΘΟΣ.

ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΠΕΝΤΑΠΟΛΕΩΣ. Ο ΜΕΓΑΣ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΌΣ.

ΤΟ ΣΕΠΤΌ ΣΚΉΝΩΜΑ ΜΈΝΕΙ ΠΑΡΑΤΗΜΈΝΟ ΈΞΩ ΑΠΌ ΤΟΝ ΙΕΡΌ ΝΑΌ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ.........

Όταν έφτασε η νεκροφόρα με το σώμα του Αγίου Νεκταρίου στον Πειραιά από το Αρεταίειο Νοσοκομείο στο οποίο τέλειωσε την επίγειο ζωή του,κυριολεκτικά «ξεφόρτωσε» το φέρετρο στα σκαλιά του Ναού της Αγίας Τριάδας !!! Βιαζόταν ο οδηγός ...είχε άλλες σημαντικότερες μεγαλοπρεπείς τελετές να διεκπεραιώσει.Δεν είχε καιρό να ασχοληθεί περαιτέρω με τον φτωχό και κυνηγημένο ηγούμενο της Αίγινας. Μα ούτε οι ιερείς του ναού είχαν χρόνο να έλθουν να διαβάσουν ένα στοιχειώδες Ιερό Τρισάγιο...ούτε και αυτός ο νεωκόρος δεν άδειασε να ανοίξει έστω την εκκλησία, να φιλοξενηθεί για λίγο μέσα, ώσπου να έρθει το καραβάκι, να παραλάβει την σορό !!!

Ήταν μεσημέρι και άφησαν το φέρετρο έξω παρατημένο στην άκρη της εξώπορτας και όπως όμορφα διηγείται ο Σώτος Χονδρόπουλος:

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 10-9-2021

https://youtu.be/vE2zmUcJYFc

Συν Θεω ζωντανή μετάδοση τώρα: ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 10-9-2021

Ἡ ἀνοχή θά φτάσει σέ τέτοιο ἐπίπεδο, ὥστε...

«Η ανοχή θα φτάσει σε τέτοιο επίπεδο ώστε οι έξυπνοι άνθρωποι να απαγορεύονται να σκέφτονται για να μην προσβάλλουν τους ηλίθιους» - Ντοστογιέφσκι

http://apantaortodoxias.blogspot.com/2021/09/blog-post_98.html

10 Σεπτεμβρίου. Μηνοδώρας, Μητροδώρας, Νυμφοδὠρας τῶν μαρτύρων (+305-311). Ἀνάμνησις θαύματος τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἑν ᾿Ορχομενῷ (1943). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας. Παρ. ιβ´ ἑβδ. ἐπιστ. (Β´ Κορ. ζ´ 10-16).

Β Κορ. 7,10        ἡ γὰρ κατὰ Θεὸν λύπη μετάνοιαν εἰς σωτηρίαν ἀμεταμέλητον κατεργάζεται· ἡ δὲ τοῦ κόσμου λύπη θάνατον κατεργάζεται.

Β Κορ. 7,10               Ωφέλειαν πνευματικήν σας έφερεν η λύπη αυτή. Διότι η κατά Θεόν λύπη κατεργάζεται την ειλικρινή μετάνοιαν, δια την οποίαν ποτέ δεν θα μεταμεληθή ο λυπούμενος και η οποία φέρει ως καρπόν την σωτηρίαν. Η λύπη όμως, την οποίαν δια της αμαρτίας του προκαλεί ο κόσμος, έχει ως καρπόν και αποτέλεσμά της τον θάνατον τον πνευματικόν.