Τετάρτη 13 Οκτωβρίου 2021
139. Ἡ ἀθεΐα καί ἡ φιλοδοξία εἶναι ἡ μεγαλύτερη καί ἀθεράπευτη νόσος τῆς ψυχῆς καί ἡ ἀπώλειά [της], ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ-ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΙΣ ΠΕΡΙ ΗΘΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΙ ΧΡΗΣΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ, Φιλοκαλία τόμος Α΄, 13-10-2021, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
https://youtu.be/bYjouZZQxyo Σύν Θεῷ σέ λίγο ζωντανή μετάδοση διαδικτυακῆς ὁμιλίας μέ θέμα: 139. Ἡ ἀθεΐα καί ἡ φιλοδοξία εἶναι ἡ μεγαλύτερη καί ἀθεράπευτη νόσος τῆς ψυχῆς καί ἡ ἀπώλειά [της], ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ-ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΙΣ ΠΕΡΙ ΗΘΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΙ ΧΡΗΣΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ, Φιλοκαλία τόμος Α΄, 13-10-2021, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἡ ἐπιθυμία πού δημιουργεῖται ἀπό τήν μελέτη τῶν ἐνθυμήσεων εἶναι ἡ ρίζα τῶν παθῶν, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἡ ἐπιθυμία πού δημιουργεῖται ἀπό τήν μελέτη τῶν ἐνθυμήσεων εἶναι ἡ ρίζα τῶν παθῶν, ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ-ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΙΣ ΠΕΡΙ ΗΘΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΙ ΧΡΗΣΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ, Φιλοκαλία τόμος Α΄, 12-10-2021, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com Κάνετε ἐγγραφή στό κανάλι μας "Κύριος Ἰησοῦς Χριστός Kyrios Ihsous Hristos" τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://www.youtube.com/channel/UCEtO...π.Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης: "Τά τσιπάκια τῆς Γιάννας"
Ἐκπομπή μέ τόν π. Ἀρσένιο Βλιαγκόφτη πού μεταδίδεται ἀπό τά κανάλια Altas TV καί Ἀχελῶος TV (Κυριακή 10 Ὀκτωβρίου 2021)
http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2021/10/blog-post_19.html
Ἠ ταπείνωση οὔτε πουλιέται, οὔτε ἀγοράζεται, οὔτε δωρίζεται
Ερώτηση: Κ. Παναγόπουλε, μπορείτε να μας πείτε κάτι περί ταπεινοφροσύνης;
Πού θα τη βρούμε;
Θα μας την δώσει ο Θεός;
Διότι είναι μια αρετή, που την χρειάζονται όλοι οι άνθρωποι...
Απάντηση: Δεν ξέρω εάν έχετε διαβάσει ποτέ σας, την επιστολή του Αποστόλου Παύλου προς Γαλάτας. Εκεί λέγει ο Απόστολος Παύλος για τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος. Διότι πολλοί νομίζουν, ότι για να αποκτήσουν ταπεινοφροσύνη, πρέπει να έχουν Άγιο Πνεύμα.
Λέγει εκεί ο Παύλος:
«Ο δε καρπός του Πνεύματος έστιν αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθοσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια» (Γαλ. 5,22-23).
Ταπεινοφροσύνη δεν λέγει. Ώστε δεν είναι καρπός Αγίου Πνεύματος η ταπεινοφροσύνη; Όχι! Την ταπεινοφροσύνη θα την βάλω εγώ και εσύ.
Τί είπε ο Χριστός σαν απαύγασμα από την παραβολή του Φαρισαίου και του Τελώνου; Είπε το εξής:
- Πας ο υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται, ο δε ταπεινών εαυτόν υψωθήσεται (Λουκ. 18,14).
Άρα είναι στα χέρια μας η ταπείνωση και ο εγωισμός. Είμαστε εμείς οι υπαίτιοι.
Δεν μπορείς να πεις στον Χριστό:
- Δωσ’ μου ταπείνωση.
Όχι!
- Ταπεινώσου, θα σου πει ο Χριστός.
Εσύ θα πιάσεις και εγώ τον εαυτό μου και θα τον στραπατσάρεις και θα τον πετάξεις στην άκρη, όπως πετάς ένα πατσαβούρι με στάχτη στην άκρη. Έτσι να θεωρείς τον εαυτόν σου. Είναι μια εργασία που θα κάνει ο καθένας επάνω στον εαυτόν του.
Τόν λέγανε Σλόμπονταν Στοϊάνοβιτς
Ήταν μόλις έντεκα χρονών, όταν αργά μια νύχτα, τον Ιούλιο του 1992, οι γονείς του τον ξύπνησαν ψιθυριστά και του έκαναν νόημα ότι έπρεπε να φύγουν.
Έπρεπε να τρέξουν. Τους περίμενε ο θάνατος. Δεν τόλμησαν να περιμένουν μέχρι τη χαραυγή στο σπίτι τους, στο χωριό τους Ντόνια-Καμενίτσα, στην περιοχή ανάμεσα στις πόλεις Ζβόρνικ και Μπράτουνατς. Το αχαλίνωτο και αιμοβόρο κακό ετοιμαζόταν να τους επισκεφτεί στις δικές του συνήθεις «ώρες εργασίας». Όπως χαράματα επισκεπτόταν, τις προηγούμενες ημέρες, τους άλλους συγχωριανούς ορθόδοξης πίστης και σέρβικης εθνικότητας.
Πατούσαν στις άκρες των ποδιών τους, σκυμμένοι, για να μην πατήσουν κάποιο κλαδί ή κάτι άλλο που μπορεί να κάνει θόρυβο. Φοβούνταν ακόμα και το βήχα τους. Ακούγονταν μόνο τα γαβγίσματα των σκυλιών. Το χωριό κοιμόταν βαθιά. Μέσα σε αυτό και το κακό.
Σε μια τέτοια πορεία στο μεταίχμιο της ζωής με το θάνατο, τα λεπτά φαίνονται ώρες και τα μέτρα χιλιόμετρα. Η καρδιά τη μια κατεβαίνει και την άλλη ανεβαίνει στο λαιμό.
Ήδη, είχε αρχίσει να ανατέλλει, όταν η οικογένεια Στοϊάνοβιτς έφτανε σε μέρος που ένιωθαν ασφάλεια, στο σπίτι του κουμπάρου τους. Τους δέχτηκαν με ανοιχτές αγκάλες, με δάκρια χαράς, τους πρόσφεραν φιλοξενία. Όμως, ξαφνικά ακούστηκε η κραυγή του Σλόμπονταν: θυμήθηκε ότι δεν είχαν πάρει μαζί τους το σκύλο του, που τον άφησαν δεμένο στην αυλή.
Ο μικρός ήταν απαρηγόρητος, ζητούσε από τους γονείς του την άδεια να επιστρέψει για να πάρει το σκύλο. Βεβαίως, δεν του το επέτρεψαν, αφού όλοι έβλεπαν με τα δικά τους τα μάτια, ότι το κακό, από το οποίο είχαν διαφύγει, είναι αμείλικτο ακόμα και στα παιδιά.
Ο Σλόμπονταν ήταν ανυποχώρητος, αλλά και οι γονείς του ήταν αμετάκλητοι στο να μην του το επιστρέψουν. Τη πρώτη νύχτα, για σιγουριά, δεν έκλεισαν μάτι και άκουγαν τα κλάματά του. Δεν μπορούσε να συγχωρήσει στον εαυτό του που πρόδωσε το σκύλο, που ποτέ δε θα τον πρόδιδε.
Και το πρωί, πριν από το πρωινό, το αγόρι ξαφνικά πήγε τρέχοντας στο εγκαταλελειμμένο σπίτι του, για να πάρει το σκύλο του. Ο πατέρας και η μητέρα δεν μπόρεσαν να τον προλάβουν και να τον σταματήσουν. Και έτσι, έπεσε ακριβώς στα χέρια εκείνων που στο χωριό Ντόνια-Καμενίτσα σκότωναν και κατέστρεφαν κάθε τι το σέρβικο.
Ἀρχαιοταξίτες…
Ἀρχαιοταξίτες…
τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα, Διδάκτορος Βυζαντινῆς Ἱστορίας
Δικῆς μου ἐμπνεύσεως ὁ ὅρος (κατά τό…νεοταξίτες) καί εἰλικρινά εὔχομαι νά μή χρειαστεῖ ἄλλη ἐφεξῆς χρήση του. Ἄν καί οἱ εἰκόνες βεβαίως πού εἴδαμε πρόσφατα στήν Ἀλεξανδρούπολη, δέν ἐμπνέουν δυστυχῶς καί τόση αἰσιοδοξία. Καί ἐννοῶ τίς τραγικές εἰκόνες μέ τόν ἱερέα νά μεταδίδει τά Ἄχραντα Μυστήρια μέ τή μορφή ἐμβαπτισμένου Ἄρτου, οἱ ὁποῖες ἐπιβεβαιώνουν μία ὅλο καί πιό διευρυμένη πρακτική, πού τή βλέπουμε σέ ἀρκετές μητροπόλεις τῆς χώρας. Μία πρακτική ἡ ὁποία ὑποτίθεται ὅτι παραπέμπει στήν «ἀρχαία τάξη» τῆς Ἐκκλησίας καί συνδέεται μέ τή λεγόμενη Θεία Λειτουργία τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου.
Καί λέμε «ὑποτίθεται», ἐπειδή κατ’ ἀρχάς ὀφείλουμε νά ξεκαθαρίσουμε ὅτι σέ κάποιες περιπτώσεις αὐτές οἱ Θεῖες Λειτουργίες, οὔτε μέ τήν ἡμέρα μνήμης τοῦ Ἀγίου ἔχουν σχέση, οὔτε καί μέ τό συγκεκριμένο τελετουργικό, ἀλλά ἀποτελοῦν Λειτουργίες τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου (ἴσως μέ κάποιες τροποποιήσεις) καί τό βασικό στό ὁποῖο ἐστιάζουν εἶναι ὁ ἰδιάζων τρόπος μετάδοσης τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Αὐτή εἶναι ἡ στόχευση - καί ἄν σκεφτοῦμε καί σέ τί εἴδους μητροπόλεις κυρίως ἐμφανίζεται αὐτή ἡ νέα μόδα (μητροπόλεις στίς ὁποῖες προΐστανται οἰκουμενιστές ἐπίσκοποι) καί ἐν μέσω ποιᾶς περιόδου δείχνει να ἐντείνεται (ἐποχῆς ὅπου μέ πρόσχημα τόν κορωνοιό ἔχει ξεκάθαρα ἀρχίσει νά τίθεται θέμα Θείας Κοινωνίας), ὅλα αὐτά μόνο ὑποψίες μποροῦν νά ἐγείρουν. Κάποιοι ἐξάλλου ἔχουν ἤδη δώσει τόσα πολλά δικαιώματα, ὥστε (ὅσους καλούς λογισμούς καί ἄν θέλαμε νά κάνουμε) εἶναι τελείως ἀδύνατον νά πιστέψουμε πώς ὅλα αὐτά δέν γίνονται ἐκ τοῦ πονηροῦ.
«Κατακαίει τοὺς δαίμονες τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ» Ἀρχιμανδρίτου Σάββα Ἁγιορείτου
Ἀπόσπασμα ὁμιλίας 28/10/17
Γι’ αὐτό ἐδῶ, λοιπὸν, ὁ διάβολος ἔχει δίκιο. « Ὁ καθένας», λέει, «πειράζεται ἀπὸ τὸν ἑαυτό του. Ταράζεται μόνος του. Ἐγὼ δὲν ἔχω πιὰ δύναμη». «Καὶ τότε», λέει ὁ Ἅγιος Ἀντώνιος, «ἐγὠ θαύμασα τὴ Χάρη τοῦ Κυρίου καὶ τοῦ εἶπα: ἐνῷ εἶσαι πάντα ψεύτης καὶ ποτὲ δὲν λὲς τὴν ἀλήθεια, ὅμως τώρα καὶ χωρὶς νὰ τὸ θέλεις, αὐτὸ ποὺ εἶπες εἶναι ἀληθινὸ». Καμμιὰ φορὰ δηλαδὴ, καὶ τοῦ διαβόλου τοῦ ξεφεύγει καὶ λέει ἀλήθειες.
«Πράγματι, ὁ Χριστὸς ποὺ κατέβηκε γιὰ μᾶς στὸν κόσμο, σ’ ἔχει ἐξασθενήσει, καὶ σ’ ἔβαλε κάτω καὶ σὲ ἔχει γυμνώσει ἀπὸ κάθε δύναμη». Ἐκεῖνος, ἀκούγοντας τὸ ὄνομα τοῦ Σωτῆρος, τοῦ Χριστοῦ ποὺ τὸν ἔκαιγε, καὶ μὴ ὑποφέροντας τὸ κάψιμο, ἔγινε ἄφαντος. Μόνο ποὺ ἄκουσε τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ! Βλέπετε πόση δύναμη ἔχει τὸ ὄνομα! Γι’ αὐτὸ μᾶς εἶπε ὁ Κύριος «ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε».
Ἄν μπορούσαμε νὰ βλέπουμε τὶ γίνεται στὸν ἀέρα γύρω μας, θὰ φρίτταμε. Κάθε στιγμὴ οἱ δαίμονες προσπαθοῦν νὰ μᾶς κάνουν κακὸ καὶ οἱ Ἄγγελοι νὰ τοὺς ἀποτρέψουν. Γίνονται μάχες γύρω μας. Καὶ ὅταν κανεὶς ἐπικαλεῖται τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, βοηθάει τοὺς Ἁγίους Ἀγγέλους νὰ κατατροπώσουν τοὺς δαίμονες ποὺ μᾶς ἐπιτίθενται, γιατὶ οἱ δαίμονες φρίττουν τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ. Καὶ ὅταν αὐτὸ τὸ κάνεις ἀδιάλειπτα, «Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλέησέ με», καθαρίζει ἡ ἀτμόσφαιρα γύρω σου, καθαρίζει τὸ μυαλό σου, καθαρίζει ἡ ὕπαρξή σου ἀπὸ τὶς δαιμονικὲς ἐνέργειες· γιατὶ ὁ διάβολος φρίττει τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ καὶ φεύγει. Νὰ τὶ σημασία ἔχει νὰ ἐπικαλούμαστε τὸν Χριστὸ!
Ἅγιος Διονύσιος ὁ Ἀρεοπαγίτης - EΠIΣΤOΛAI
Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης.
EΠIΣΤOΛAI ∆IAΦOΡOI
ΓAIΩι ΘEΡAΠEΥΤHι
Τὸ σκότος ἀφανὲς γίνεται τῷ φωτί, καὶ μᾶλλον τῷ πολλῷ φωτί· τὴν ἀγνωσίαν ἀφανίζουσιν αἱ γνώσεις, καὶ μᾶλλον αἱ πολλαὶ γνώσεις. Ταῦτα ὑπεροχικῶς, ἀλλὰ μὴ κατὰ στέρησιν ἐκλαβὼν ἀπόφησον ὑπεραληθῶς, ὅτι λανθάνει τοὺς ἔχοντας ὂν φῶς καὶ ὄντων γνῶσιν ἡ κατὰ θεὸν ἀγνωσία καὶ τὸ ὑπερκείμενον αὐτοῦ σκότος καὶ καλύπτεται παντὶ φωτὶ καὶ ἀπο κρύπτεται πᾶσαν γνῶσιν. Καὶ εἴ τις ἰδὼν θεὸν συνῆκεν, ὃ εἶδεν, οὐκ αὐτὸν ἑώρακεν, ἀλλά τι τῶν αὐτοῦ τῶν ὄντων καὶ γινωσκομένων· αὐτὸς δὲ ὑπὲρ νοῦν καὶ οὐσίαν ὑπεριδρυμένος, αὐτῷ τῷ καθόλου μὴ γινώσκε σθαι μηδὲ εἶναι, καὶ ἔστιν ὑπερουσίως καὶ ὑπὲρ νοῦν γινώσκεται. Καὶ ἡ κατὰ τὸ κρεῖττον παντελὴς ἀγνωσία γνῶσίς ἐστι τοῦ ὑπὲρ πάντα τὰ γινωσκόμενα.
ΤΩI AΥΤΩι
Πῶς ὁ πάντων ἐπέκεινα καὶ ὑπὲρ θεαρχίαν ἐστὶ καὶ ὑπὲρ ἀγαθαρχίαν; Eἰ θεότητα καὶ ἀγαθότητα νοήσαις αὐτὸ τὸ χρῆμα τοῦ ἀγαθοποιοῦ καὶ θεοποιοῦ δώρου καὶ τὸ ἀμίμητον μίμημα τοῦ ὑπερθέου καὶ ὑπεραγάθου, καθ' ὃ θεούμεθα καὶ ἀγαθυνόμεθα. Καὶ γὰρ εἰ τοῦτο ἀρχὴ γίνεται τοῦ θεοῦσθαι καὶ ἀγαθύνεσθαι τοὺς θεουμένους καὶ ἀγαθυνομένους, ὁ πάσης ἀρχῆς ὑπεράρχιος καὶ τῆς οὕτω λεγομένης θεότητος καὶ ἀγαθότητος, ὡς θεαρχίας καὶ ἀγαθαρχίας, ἐστὶν ἐπέκεινα, καθ' ὅσον ὁ ἀμίμητος καὶ ἄσχετος ὑπερέχει τῶν μιμήσεων καὶ σχέσεων καὶ τῶν μιμουμένων καὶ μετεχόντων.
Τρία μικρά διαμάντια!
"Ὅσοι ἀνήκουν στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶναι ὁπαδοί τῆς ἀληθείας καί ὅσοι δέν ἀνήκουν στήν ἀλήθεια, δέν ἀνήκουν οὔτε στήν Ἐκκλησία."'
∽ Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμάς
"Τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ δέν ἀποτελοῦν οἱ πολλοί , ἀλλά ἐκεῖνοι πού φυλάσσουν τήν ὀρθή καί σωτήρια τῆς Πίστεως Ὁμολογίαν, ἔστω καί ἄν εἶναι ὀλίγοι ."
Αὐτό εἶναι τό σημείωμα πού ἔβαζε ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὅταν ἦταν ἄρρωστος καί δέ μποροῦσε νά δεχτεῖ κόσμο
Αυτό είναι το σημείωμα που έβαζε ο Άγιος Παΐσιος όταν ήταν άρρωστος και δε μπορούσε να δεχτεί κόσμο έξω απ'την πόρτα της Παναγούδας...
https://proskynitis.blogspot.com/2021/10/blog-post_85.html
13 Ὀκτωβρίου. Κάρπου, Παπύλου, Ἀγαθοδὠρου καὶ Ἀγαθονίκης μαρτύρων (+251). Χρυσῆς νεομάρτυρος τῆς ἐκ Μογλενὧν (+1795), Μελετίου (Πηγᾶ) Ἀλεξανδρείας. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας. Τετ. ιζ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Ἐφεσ. γ΄ 8-21).
Εφ. 3,8 ἐμοὶ τῷ ἐλαχιστοτέρῳ πάντων τῶν ἁγίων ἐδόθη ἡ χάρις αὕτη, ἐν τοῖς ἔθνεσιν εὐαγγελίσασθαι τὸν ἀνεξιχνίαστον πλοῦτον τοῦ Χριστοῦ
Εφ. 3,8 Πράγματι εις εμέ, τον πλέον ελάχιστον από όλους τους Χριστιανούς, εδόθη αυτή η χάρις να κηρύττω μεταξύ των εθνικών το χαρμόσυνον μήνυμα και να κάμνω γνωστόν τον ανεξερεύνητον και ακατάληπτον από κάθε διάνοιαν πλούτον των ευλογιών του Χριστού προς όλους μας.