Ποιά εἶναι ἡ λατρεία τοῦ Θεοῦ, Ἀββᾶ Ἡσαΐα, 27 κεφαλαια -Περί τηρήσεως τοῦ νοῦ, Φιλοκαλία τόμος Α', Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ποια είναι η λατρεία του Θεού, Αββά Ησαΐα, 27 κεφαλαια -Περί τηρησεως του νου, Φιλοκαλία τόμος Α', 5-11-2021, Αρχιμ. Σάββα Αγιορειτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com 

Δημήτριος Παναγόπουλος: Προσέξτε νά ἔχετε αὐτά τά πιστοποιητικά!

 

https://enromiosini.gr/arthrografia/dimitrios-panagopoylos-prosexte-na/

Χαίρει ὁ οὐρανός,χαίρει καί ἡ γῆ (Μνήμη Ἁγ.Δημητρίου)

Για τους γονείς του Αγίου Δημητρίου δεν γνωρίζουμε τα ονόματά τους, διότι κοιμήθηκαν πάρα πολύ νωρίς, όταν ο Άγιος ήταν ακόμα μικρός.

Ο Άγιος Δημήτριος ήταν πνευματική «μεγαλοφυΐα» και στην ηλικία των 15 ετών ήταν τέλειος καθηγητής της άνω φιλοσοφίας, της ουράνιας, όχι της κάτω, της κοσμικής. Ήταν θεοδίδακτος με την απόλυτη έννοια τόσο πολύ, ώστε είχε πλήθος μαθητών πάσης ηλικίας μικρούς και μεγάλους, λαϊκούς και κληρικούς! Και τους έφτιαχνε κατήχηση σε μια σπηλίτσα, στο σημείο που σήμερα βρίσκεται ο ναός του Αγίου Δημητρίου στην Θεσσαλονίκη.

Το κατηχητικό που τους έφτιαχνε, δεν είχε καμμία σχέση με το κατηχητικό της σημερινής μορφής. Δεν δίδασκε ο Άγιος Δημήτριος θρησκευτικά, ούτε θεολογία. Ήταν έμπειρος Χριστού, γεμάτος από Χριστό, γεμάτος από Άγιο Πνεύμα, είχε εμπειρία Χριστού, είχε Χριστοόραση. Γνώριζε και τους δαίμονες και τους Αγγέλους και τους Αγίους και τον Χριστό μας. Τέτοιο κατηχητικό, μοναδικό και ανεπανάληπτο τους έφτιαχνε! Ήταν ο «μέγας καθηγητής». Από εκεί ξεκίνησε το λεγόμενο κατηχητικό και οι κατηχητές.

Ένας τέτοιος έμπειρος Χριστιανός στα 15 του χρόνια, δίδασκε συνεχώς τον Χριστό σε εκείνη τη σπηλίτσα, μέχρι την ηλικία των 27 ετών. Δηλ. θεωμένος ο Άγιος Δημήτριος, σιγά - σιγά οδηγούσε στην κορυφή της τελειότητας και αγιότητας και τους μαθητές του.

Μάλιστα πολλοί μαθητές έγιναν Άγιοι της Εκκλησίας μας όπως είναι ο Άγιος Νέστωρ (τιμάται 27 Οκτωβρίου), ο Άγιος Λούππος (τιμάται 26 Οκτωβρίου), οι Αγίες Αγάπη, Ειρήνη και Χιονία (τιμώνται 16 Απριλίου) και πολλοί άλλοι μαθητές του.

Ο Άγιος Δημήτριος αν και ήταν στρατιωτικός διοικητής της Θεσσαλονίκης, ζούσε ταπεινά με άκρα ασκητικότητα και έφτασε σε πολύ υψηλά μέτρα πριν από το μαρτύριο και γι' αυτό δοξάζεται τόσο από τον Χριστός μας, σε σχέση με άλλους Αγίους, που είχαν μεγαλύτερο μαρτύριο, αλλά πριν από το μαρτύριο, δεν είχαν τόσο αγία ζωή, όσο ο Άγιος Δημήτριος. Ήταν απαθής και τέλειος από πολύ μικρή ηλικία. Δεν έκανε καμμία - καμμία σαρκική αμαρτία και δεν έχυσε ποτέ το σπέρμα του επί της γης! Καταλαβαίνετε πόσο αγαθή και δυνατή προαίρεση είχε και τί αγάπη είχε για το Χριστό! Και να μη μαρτυρούσε για τον Χριστό, πάλι μέγας Άγιος θα γινότανε...

Ο Άγιος Δημήτριος είναι ο μεγαλύτερος μυροβλύτης της Ορθοδοξίας μας και έχει αποκαλύψει, ότι όταν πάψει να μυροβλύζει, τότε οι αμαρτίες των Θεσσαλονικέων θα έχουν ξεπεράσει κάθε όριο...

Μεγάλη Χάρη και δόξα έχει ο Άγιος Δημήτριος στη Βασιλεία των Ουρανών. Δια τούτο σε όλους τους αιώνες, όσοι τον επικαλέστηκαν με αδίστακτη πίστη, σπεύδει για να βοηθήσει και ειδικά σε όσα έχουν σχέση με τη σωτηρία της ψυχής μας και τον φωτισμό του νοός μας.

Να πρεσβεύει και για εμάς τους αμαρτωλούς και να χαρίζει τη Χάρη του, στην ταλαίπωρη αυτή κοινωνία και σε όλο το κόσμο. Αμήν.

Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα

Ἐγὼ εἶμαι αὐτὸς πού θὰ πάρεις αὔριο...

✞ Ἱεροκήρυκας Δημήτριος Παναγόπουλος

Κάποτε μία χριστιανὴ ἐξομολογήθηκε στὸν Ἅγιο Ἰάκωβο στὸ παρεκκλησάκι τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους στὴ μονὴ τοῦ Ὁσίου Δαυίδ. Ἐν συνεχεία μετὰ τὴν ἐξομολόγηση ἐνῶ παρέμεναν οἱ δικοὶ της γιὰ νὰ πάρουν σειρὰ κατέβηκε αὐτὴ στὸν κυρίως Ναό. Ὅσοι ἔχετε πάει στὸν Ὅσιο Δαυὶδ ξέρετε πὼς εἶναι. Ὁ Ναὸς ἦταν ἄδειος, μπῆκε μέσα, ἄναψε ἕνα κεράκι καὶ ἄρχισε νὰ προσκυνάει τὶς εἰκόνες. Μπαίνοντας μέσα ὅμως βλέπει γιὰ μία στιγμὴ τὴν Ὡραία Πύλη ἀνοιχτὴ καὶ πάνω στὴν Ἁγία Τράπεζα νὰ κάθεται ἕνας νεαρός. Πάνω στὴν Ἁγία Τράπεζα. Ἡ Ὡραία Πύλη ἦταν ἀνοιχτὴ καὶ ἐκεῖνος καθόταν πάνω στὴν Ἁγία Τράπεζα. Μόλις τὸν εἶδε τοῦ ἔβαλε τὶς φωνὲς:

- Βρέ, τοῦ λέει, δὲν ντρέπεσαι νὰ κάθεσαι πάνω στὴν Ἁγία Τράπεζα; Κατέβα γρήγορα κάτω. Βγὲς ἔξω.

Ἀλλὰ νὰ τέτοιοι εἶστε οἱ σημερινοὶ νέοι. Δὲν ἔχετε πάνω σας τσίπα. Κακομαθημένοι εἶστε, ἀσεβεῖς, χαραμοφάηδες, τεμπέληδες, μακρυμάλληδες. Φαίνεται θὰ εἶχε μακριὰ μαλλιὰ ὁ νεαρός.

- ... Ἀναρχικοί... Καὶ ποιός ξέρει ἄλλα πόσα τοῦ ἔσυρε ἐκεῖ πέρα.

Ἀλλὰ ὁ νέος ὅμως τὴν διακόπτει καὶ μὲ πολὺ γλυκιά καὶ οὐράνια φωνὴ, τῆς λέει:

Γιά τήν σχέση μας μέ τήν τεχνολογία

[Αγαπητή εν κυρίω Τ.Μ.!

Πολλή και κάθε είδους τεχνολογία επέτρεψε ο Κύριος στον άνθρωπο να εφεύρει και τη χρησιμοποιούσαν και πολλοί άνθρωποι, οι οποίοι στη συνέχεια αναγνωρίστηκαν μέσα στην Εκκλησία ως άγιοι. Η τεχνολογία δεν τους εμπόδισε να δώσουν την καρδιά τους ολοκληρωτικά στον Θεό.

Ο υπολογιστής ανήκει στην ίδια ομάδα. Κάποιοι δημοσιεύουν στον υπολογιστή θρησκευτική γραμματεία, κι άλλοι κάνουν ασχήμιες. Χρησιμοποιώντας την ίδια τεχνολογία κάποιοι σώζονται κι άλλοι χάνονται ήδη εδώ στη γη. Επομένως, μη δειλιάζετε με φόβο εκεί που δεν υπάρχει φόβος.

Πῶς θά καταλάβουμε ὅτι εἶναι κάποιος ψυχοπαθής. Ἁγίου Παϊσίου

---Γέροντα, πως μπορεί κανείς να καταλάβει αν κάποιος είναι δαιμονισμένος και όχι ψυχοπαθής;

–- Αυτό και ένας απλός γιατρός, ευλαβής, μπορεί να το καταλάβει. Όσοι πάσχουν από δαιμόνιο, όταν πλησιάσουν σε κάτι ιερό, τινάζονται. Έτσι φαίνεται ξεκάθαρα ότι έχουν δαιμόνιο. Λίγο αγιασμό αν τους δώσεις η με άγιο Λείψανο αν τους σταύρωσης, αντιδρούν, επειδή στριμώχνονται μέσα τους τα δαιμόνια, ενώ, αν έχουν ψυχοπάθεια, δεν αντιδρούν καθόλου.

Ακόμη και επάνω σου αν έχης έναν σταυρό και τους πλησίασης, ανησυχούν, ταράζονται. Κάποτε σε μια αγρυπνία στο Άγιον Όρος μου είπαν οι πατέρες ότι έχουν τον λογισμό πως κάποιος λαϊκός που ήταν εκεί είχε δαιμόνιο. Κάθησα στο διπλανό στασίδι και ακούμπησα επάνω του τον σταυρό μου που έχει Τίμιο Ξύλο. Τινάχθηκε επάνω· σηκώθηκε και πήγε στην άλλη μεριά. Όταν έφυγε λίγο ο κόσμος, πήγα με τρόπο δίπλα του. Πάλι τα ίδια. Κατάλαβα ότι πράγματι είχε δαιμόνιο.

Όταν μου φέρνουν στο Καλύβι παιδάκια και μου λένε ότι έχουν δαιμόνιο, για να διαπιστώσω αν είναι δαιμονισμένα, μερικές φορές παίρνω ένα τεμάχιο αγίου Λειψάνου του Αγίου Αρσενίου και το κρύβω στην χούφτα μου.

Και να δήτε, ενώ έχω κλειστά και τα δυο χέρια μου, το παιδάκι, αν έχη δαιμόνιο, κοιτάζει φοβισμένο το χέρι με το όποιο κρατώ το άγιο Λείψανο. Αν όμως δεν έχη δαιμόνιο, αλλά λ.χ. κάποια αρρώστια εγκεφαλική, δεν αντιδρά καθόλου.

Άλλοτε πάλι τους δίνω νερό στο οποίο προηγουμένως έχω βουτήξει τεμάχιο άγιου Λειψάνου, αλλά, αν έχουν δαιμόνιο, δεν το πίνουν απομακρύνονται. Σε ένα δαιμονισμένο παιδάκι έδωσα μια φορά να φάη πρώτα γλυκά, για να διψάση πολύ, και μετά του έφερα από αυτό το νερό. «Στον Γιαννάκη, είπα, θα δώσω πιο καλό νερό».

Μόλις ήπιε λίγο, άρχισε να φωνάζη: «Αυτό το νερό με καίει. Τι έχει μέσα;». «Τίποτε», του λέω. «Τι με κάνεις; με καίει», φώναζε.«Δεν καίει εσένα· κάποιον άλλον καίει», του λέω. Τον σταύρωνα στο κεφάλι, και τινάζονταν τα χέρια, τα πόδια του… Έπαθε δαιμονική κρίση. Το δαιμόνιο το έκανε ένα κουβάρι.

«Προσοχὴ στὶς καινοτομίες» Ἀρχιμανδρίτου Σάββα Ἁγιορείτου

Από το βιβλίο: "ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ"

«Προσοχὴ στὶς καινοτομίες»

Ἀρχιμανδρίτου Σάββα Ἁγιορείτου

Ἀπόσπασμα 23/10/21

Ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος ποὺ γιορτάζουμε σήμερα, εἴθε νὰ πρεσβεύει γιὰ τὴν σωτηρία ὅλων μας. Ἐπεκράτησε, καὶ πάει νὰ ἐπικρατήσει μιὰ συνήθεια νὰ γίνεται ἡ Λειτουργία τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου τὴν σημερινὴ ἡμέρα, ἴσως καὶ ἄλλες φορὲς μὲς στὸν χρόνο. Ἀλλὰ ὅπως λέγει ὁ Ἅγιος Νικόδημος, αὐτὴ ἡ Λειτουργία ἔχει ἐκπέσει, δηλαδὴ δὲν εἶναι σὲ χρήση. Καὶ τὴν ἔφεραν σὲ χρήση τὰ τελευταῖα χρόνια, τὰ οἰκουμενιστικά, καὶ εἴθε νὰ μὴν εἶναι ἔτσι, ἀλλὰ πολὺ φοβόμαστε, ἐπειδὴ αὐτὴ ἡ Λειτουργία μοιάζει μὲ τὴν «Λειτουργία» ποὺ κάνουν οἱ παπικοὶ, γιατὶ ἔχει, ἔτσι, ὁμοιότητες: ὁ ἱερέας βλέπει πρὸς τὸν λαό, ἐπίσης, δίνεται χωριστὰ τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, καὶ ὅλα αὐτὰ μᾶς βάζουν σὲ ὑποψίες γιατὶ ζοῦμε σὲ οἰκουμενιστικοὺς χρόνους. Ὁ 20ός αἰώνας ἦταν ὁ αἰώνας ποὺ ἀναβίωσε, ἔγινε γιὰ πρώτη φορὰ μάλλον στὴν Ἐκκλησία αὐτὴ ἡ προσπάθεια γιὰ τὴν πανθρησκεία. Εἶχε ἐπιχειρηθεῖ καὶ ἄλλοτε ἡ ψευδοένωση μὲ τοὺς παπικοὺς δύο φορές, μὲ τὴ Σύνοδο τῆς Λυὼν καὶ μὲ τὴν ψευδοσύνοδο τῆς Φερράρας-Φλωρεντίας. Ἀλλὰ κατ’ ἐξοχήν, ὁ οἰκουμενισμὸς καὶ ἡ πανθρησκεία προωθήθηκε τὸν 20ὸ αἰώνα, κατ’ ἐξοχὴν ἀπὸ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως.

Εἰπέ μοι.. σέ συνέχειες ἀπό τό βιβλίο Δογματολογία. Ἅγιον Ὄρος 1960. Μοναχός Ἀθανάσιος Παναγιώτου

https://apantaortodoxias.blogspot.com/2021/10/1960-10.html

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 5-11-2021

https://youtu.be/TUgz3N5Ybv0

Συν Θεω ζωντανή μετάδοση τώρα: ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 5-11-2021

Σέ μία προσευχητική καταγραφή του στό ἡμερολόγιό του ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κρονστάνδης λέει στόν Θεό:

Σε μια προσευχητική καταγραφή του στο ημερολόγιό του ο άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης λέει στον Θεό: «Σε ασπάζομαι, Πατέρα και Δημιουργέ! Χαϊδεύομαι από την αγάπη Σου. Σε κάθε καρπό της γης, σε κάθε ρόγα σταφυλιού, σε κάθε σπόρο σιταριού, σε κάθε ψίχουλο ψωμιού διακρίνω την αγάπη Σου…

5 Νοεμβρίου. Γαλακτίωνος καὶ Ἐπιστήμης τῶν μαρτύρων (γ΄ αἰ.). Ἑρμᾶ καὶ Λίνου ἐκ τῶν 70 (α' αὶ). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας. Παρ. κ´ ἑβδ. ἐπιστ. (Φιλιπ. γ´ 8-19).

Φιλιπ. 3,8           ἀλλὰ μενοῦνγε καὶ ἡγοῦμαι πάντα ζημίαν εἶναι διὰ τὸ ὑπερέχον τῆς γνώσεως Χριστοῦ Ἰησοῦ τοῦ Κυρίου μου, δι᾿ ὃν τὰ πάντα ἐζημιώθην, καὶ ἡγοῦμαι σκύβαλα εἶναι ἵνα Χριστὸν κερδήσω

Φιλιπ. 3,8                 Αλλά βεβαίως και τώρα ακόμη περισσότερον θεωρώ όλα γενικώς όσα είναι ξένα προς τον Χριστόν ζημίαν, εν συγκρίσει προς την υπεροχήν και το μεγαλείον της γνώσεως του Κυρίου μου Ιησού Χριστού, δια τον οποίον τα πάντα θεληματικώς απέρριψα και επεριφρόνησα. Και τα θεωρώ όλα σκύβαλα και ανάξια λόγου, δια να κερδήσω τον Χριστόν,