Οὐκ ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην, ἀλλὰ μάχαιραν (Ματθ. Κεφ. Ι'(10) 32-36), Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου

Οὐκ ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην, ἀλλὰ μάχαιραν (Ματθ. Κεφ. Ι'(10) 32-36), Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου (απόσπασμα)

Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Κυριακή Ε Λουκᾶ:«Πηγές πίστεως».π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ΛΟΥΚΑ[: Λουκά, 16, 19-31]

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

με θέμα:

«ΠΗΓΕΣ ΠΙΣΤΕΩΣ»

[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 2-11-1997]

[Β364]

Όλοι γνωρίζομε, αγαπητοί μου, την θαυμασία παραβολή του πλουσίου και του Λαζάρου. Κάθε της φράση, κάθε της λέξη, είναι και μία θεολογική αποκάλυψις. Και είναι αποκάλυψη, γιατί Αυτός ο Κύριος την εδίδαξε. Μέσα σε όσα ειπώθηκαν, διαλογικά, ανάμεσα στον πλούσιον και τον Αβραάμ, είναι και τούτα τα λόγια. Σας διαβάζω: «Ἐρωτῶ οὖν σε, πάτερ, ἵνα πέμψῃς αὐτὸν εἰς τὸν οἶκον τοῦ πατρός μου· ἔχω γὰρ πέντε ἀδελφούς· ὅπως διαμαρτύρηται αὐτοῖς, ἵνα μὴ καὶ αὐτοὶ ἔλθωσιν εἰς τὸν τόπον τοῦτον τῆς βασάνου. Λέγει αὐτῷ ᾿Αβραάμ· ἔχουσι Μωϋσέα καὶ τοὺς προφήτας· ἀκουσάτωσαν αὐτῶν. Ὁ δὲ εἶπεν· οὐχί, πάτερ ᾿Αβραάμ, ἀλλ᾿ ἐάν τις ἀπὸ νεκρῶν πορευθῇ πρὸς αὐτούς, μετανοήσουσιν. Εἶπε δὲ αὐτῷ· εἰ Μωϋσέως καὶ τῶν προφητῶν οὐκ ἀκούουσιν, οὐδὲ ἐάν τις ἐκ νεκρῶν ἀναστῇ, πεισθήσονται».

Εδώ έχομε έναν διάλογον πέραν από τον φυσικόν κόσμον. Πλέον ο Αβραάμ εις τον Παράδεισον, ο πλούσιος εις τον Άδην· κι εκεί οικονομείται ένας διάλογος. Είπα «οικονομείται», διότι όπως πράγματι καλώς ειπώθηκε, ότι «χάσμα μέγα ἐστήρικται μεταξὺ ἡμῶν καὶ ὑμῶν». Γιατί ζήτησε ο πλούσιος να στείλει τον Λάζαρον, να στείλει ο Αβραάμ τον Λάζαρον, για να βρέξει, λέει, το άκρον του δακτύλου, επειδή φλέγεται, με νερό, επειδή φλέγεται, λέγει, εις αυτό το πυρ το βασανιστικό. Και είπε ότι «μέγα χάσμα ἐστήρικται» κ.λπ. · οπότε οικονομείται πραγματικά αυτός ο διάλογος, διότι δεν θα ήταν δυνατόν να ανοιχθεί στην πραγματικότητα αυτός ο διάλογος.

Ωστόσο εδώ παρακαλεί ο πλούσιος τον Αβραάμ να πέμψει τον Λάζαρον εις τον οίκον του πατρός του, «γιατί», λέγει, «έχω πέντε αδελφούς», να τους ειδοποιήσει, να μην έλθουν κι αυτοί εις αυτόν εδώ τον τόπον της βασάνου. Και λέγει ο Αβραάμ: «Έχουν τον Μωυσέα και τους προφήτας. Ας ακούσουν αυτούς τι λεν για την άλλη ζωή». «Όχι», λέει, «πάτερ Αβραάμ. Εάν κάποιος αναστηθεί από τους νεκρούς, τότε θα μετανοήσουν». «Αχ, παιδάκι μου, αν δεν ακούσουν τον Μωυσή και τους προφήτες, τότε, κι από τους νεκρούς να αναστηθεί κάποιος, δεν θα πεισθούν».

Μέσα σ’ αυτά τα πέντε χωρία, αγαπητοί μου, του διαλόγου, θέλει ο Κύριος να ξεχωρίσει δύο πηγές πίστεως. Δύο πηγές πίστεως. Είναι τα θαύματα, όπως να αναστηθεί ο Λάζαρος και οι πληροφορίες που μπορούμε να πάρομε μελετώντας τις άγιες γραφές. Και φυσικά ο Κύριος δέχεται και τις δύο πηγές πίστεως αναμφισβήτητα αλλά δίδει όμως το προβάδισμα και την σιγουριά εις την πηγήν της πίστεως που είναι η Αγία Γραφή. Εκεί θα πας να πληροφορηθείς. Δεν θα μείνεις εις το θαύμα. Εκεί θα πας να πληροφορηθείς. Απλώς το θαύμα επιβεβαιώνει την Αγίαν Γραφήν. Πρόκειται για ένα σπουδαιότατο θέμα και το οποίο θα παρακαλέσω ας το προσέξομε και να το θυμόμαστε. Πάντοτε επίκαιρο είναι, γιατί οι άνθρωποι σ’ όλες τις εποχές, και στην εποχή μας, δεν γνωρίζουν να διακρίνουν αυτές τις δύο πηγές πίστεως. Το θαύμα, επαναλαμβάνω, να πάρω πληροφορίες από το θαύμα και η Αγία Γραφή. Περιφρονούν βέβαια την πηγή πίστεως από την Αγία Γραφή. Δεν δίνουν και πολλή σημασία. Και αναζητούν την πηγήν πίστεως από το θαύμα.

Ὅσιος Δημήτριος ὁ Νέος (Μπασαράμπης).

Όσιος Δημήτριος ο Νέος (Μπασαράμπης).

27 Οκτωβρίου.

Ο προστάτης της ρουμανικής πρωτευούσης είναι ο Όσιος Δημήτριος ο Νέος ή Μπασαράμπης, από το όνομα του χωριού του, που ονομαζόταν Μπασαραμπόβ. Η παρουσία του ιερού σκηνώματός του στον μητροπολιτικό ναό Βουκουρεστίου είναι ένα μεγάλο πνευματικό δώρο. Ο Όσιος, και όταν ακόμη ζούσε, είχε λάβει το θαυματουργικό χάρισμα. Έζησε στην γη ως πτωχός και άσημος, και τώρα αξιώθηκε να είναι διδάσκαλος των σοφών, ιατρός των ασθενούντων και θερμός πρεσβευτής για την σωτηρία όλων μας.

Γεννήθηκε στο χωριό Μπασαραμπόβ, που απέχει από τον Δούναβη 20 χιλιόμετρα, και βρίσκεται στο έδαφος της Βουλγαρίας. Έζησε τον 13ο αιώνα μ.Χ. στην περίοδο της βασιλείας των Πέτρου και Ιωάννου Ασάν. Επειδή προερχόταν από ευσεβείς μεν, αλλά πτωχούς γονείς, έβοσκε από μικρός αγελάδες στο χωριό του. Η ησυχία του χωριού, η μοναξιά του, ο πόθος του για τον Θεό, τον βοήθησαν ημέρα με την ημέρα στην πνευματική του πρόοδο. Έλαβε από τον Θεό το δώρο των καθαρτικών δακρύων, της καθαράς προσευχής και των ταπεινών στοχασμών. Η ίδια η δημιουργία του Θεού απετέλεσε για τον νεαρό εραστή της Βασιλείας των Ουρανών την πρώτη σχολή της πνευματικής μορφώσεως. Αγωνίσθηκε κατά των πειρασμών της νεότητος με τα όπλα του Πνεύματος και προετοίμασε το έδαφος της καρδιάς του για την σπορά της Θείας Χάριτος.

Το πόσο προόδευσε στην αρετή και αγάπη του Θεού και ολοκλήρου της κτίσεως φαίνεται από το εξής πάθημά του: Κάποια ημέρα πάτησε με το ένα του πόδι χωρίς να το θέλει, ένα πουλί που ευρισκόταν μέσα στα χόρτα. Τόση λύπη ένιωθε στην καρδιά του, ώστε τιμώρησε το ένοχο πόδι του. Επί τρία λοιπόν χρόνια βάδιζε από αυτό το πόδι ξυπόλυτος, με αποτέλεσμα, το μεν καλοκαίρι το γυμνό του πόδι να υποφέρει από τις πέτρες και τα αγκάθια, τον δε χειμώνα από το χιόνι και τους παγετούς. Αφού έφθασε σε υψηλά μέτρα πνευματικής ασκήσεως και η αγνή καρδιά του πληγώθηκε περισσότερο από τον θείο έρωτα, εγκατέλειψε το χωριό του. Πήγε σε ένα μοναστήρι κοντά στον ποταμό Λωμ, εκάρη μοναχός, και συνέχισε την σκληρή του άσκηση με αγρυπνίες, νηστείες και προσευχές. Και πάλι δεν αρκέστηκε σε αυτούς τους κόπους και την κοινοβιακή ζωή. Έφυγε για την τέλεια ησυχία μένοντας σε μια πέτρινη σπηλιά. Εκεί αγωνίσθηκε μέχρις ότου παρέδωσε την ψυχή του στα χέρια του Χριστού. Όταν προαισθάνθηκε το τέλος του κρύφτηκε ανάμεσα σε δύο μεγάλες πέτρινες πλάκες, σαν σε φέρετρο, και εκοιμήθη.

Το σώμα του, άγνωστο και άφθαρτο, παρέμεινε στην σπηλιά του περί τα 300 χρόνια. Με θεία παραχώρηση, ο ποταμός Λωμ, κατέβασε άφθονα νερά, τα οποία παρέσυραν τις πέτρες της σπηλιάς μαζί με το ιερό λείψανο, το οποίο σκεπάσθηκε με τις λάσπες και τα νερά, παραμένοντας σε αυτήν την κατάσταση περί τα 100 χρόνια.

Δελτίο Τύπου ἐνάντια στή δράση τῆς Στέγης Ὠνάση «I am Positive»

Ορθόδοξα Χριστιανικά Σωματεία Αθηνών

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΣΤΕΓΗΣ ΩΝΑΣΗ «I AM POSITIVE»

Αθήνα, 23 Οκτωβρίου 2022.

Τα Ορθόδοξα Χριστιανικά Σωματεία των Αθηνών αντιτίθενται στη δράση της Στέγης Ωνάση* «I am Positive», στην οποία στηρίζει τις ΛΟΑΤΚΙ+ επιλογές, στα πλαίσια της Εθνικής Στρατηγικής για την ισότητα των ΛΟΑΤΚΙ+. (1) Η «Στέγη» χρησιμοποιεί γονείς και φίλους ΛΟΑΤΚΙ+ παιδιών που μιλούν για «άνευ όρων» αποδοχή εκ μέρους της οικογένειας των «ιδιαίτερων» σεξουαλικών επιλογών των παιδιών. Υποδεικνύουν θέσεις που «οφείλει» να λάβει η οικογένεια στο όνομα της «αγάπης».

Ποιος γονιός δεν συνταράσσεται όταν το παιδί του δηλώσει πως δεν αποδέχεται την βιολογική του πραγματικότητα και λειτουργεί ως «άλλο»; Αυτό σημαίνει έλλειψη αγάπης, ρατσισμό ή ομοφοβία; Με κανέναν τρόπο. Οι ίδιες οι μητέρες του «I am Positive» ομολογούν την δυσκολία που είχαν με την αποκάλυψη της «τρανς» ταυτότητας των παιδιών τους και οι λόγοι είναι κατανοητοί. Τους υποδεικνύει ο έμφυτος φυσικός νόμος, η ανθρώπινη συνείδηση, η πραγματική αγάπη για το παιδί τους. Όμως στο όνομα της πολύχρωμης «αγάπης» η έμφυτη μαρτυρία της συνείδησής τους πρέπει να καταπνιγεί. Και γι’ αυτό επιστρατεύεται η ιδεοληπτική «επιστήμη».

Πώς ορίζουμε την οικογενειακή αγάπη; Είναι αγάπη η άνευ προϋποθέσεων αποδοχή των επιλογών του παιδιού και μάλιστα υπό το κράτος του πανικού και της μονομερούς πληροφόρησης;

Η «άνευ όρων» αποδοχή της ΛΟΑΤΚΙ+ αίσθησης ενός παιδιού σημαίνει καταρχήν συγκατάθεση σε μια απόφαση που πήρε ένας βιολογικά ανώριμος εγκέφαλος.

Σημαίνει παραίτησή του γονέα από τη διεκδίκηση του βασικού δικαιώματος του παιδιού του στην υγεία.

Ἡ νοερά προσευχή μέ τήν Θεία Χάρη, Βίος καί Λόγοι Ἁγίου Πορφυρίου.Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

59. Ἡ νοερά προσευχή μέ τήν Θεία Χάρη, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 4-2-2019

«Καί ἰάθη ὁ παῖς αὐτοῦ ἐν τῇ ὥρᾳ ἐκείνῃ»[1]. Ἀπό μακριά ὁ Κύριος μέ τήν θεία Του Χάρη ἐποίησε αὐτή τήν θεραπεία. Ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ θεία ἐνέργεια μέ τήν ὁποία κάνουμε ὅλα τά καλά ἔργα, πραγματοποιοῦμε τίς ἀρετές καί κάνουμε σωστή προσευχή. Γι' αὐτό ἔλεγε καί ὁ Ἅγιος Πορφύριος, «ὅταν ἔλθει ἡ Χάρις, λέεις τό ὄνομα Χριστός καί γεμίζει ὁ νοῦς, γεμίζει καί ἡ καρδιά. Μόνο μέ τήν θεία Χάρη μπορεῖς νά προσευχηθεῖς. Καμία προσευχή δέν μπορεῖ νά γίνει χωρίς τήν θεία Χάρη»[2]. Ὅπως λέγει πάλι ὁ Κύριος, «κανένας δέν μπορεῖ νά πεῖ Ἰησοῦν», λέγει μέσα στήν Ἁγία Γραφή τό Πνεῦμα τό Ἅγιο, «παρά ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ»[3]. Καμιά προσευχή δέν γίνεται χωρίς τόν φωτισμό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, αὐτό πού λέγεται θεία Χάρις, ἀλλά καί χωρίς τήν ἐνέργεια αὐτή.

«Θυμηθεῖτε», λέει ὁ Ἅγιος Πορφύριος, «τήν Σοφία Σειράχ, «ἐν γάρ σοφία ρηθήσεται αἶνος καί Κύριος εὐοδώσει αὐτήν»[4]. Δηλαδή μόνον αὐτός πού κατέχει τήν θεία σοφία μπορεῖ νά δοξολογήσει καθώς πρέπει τόν Θεό καί ἡ θεία σοφία εἶναι ἡ Θεία Χάρης, ἡ θεία ἐνέργεια, καί ὁ Κύριος μόνο δίδει Χάρη πρός τοῦτο». Ὁ Κύριος εἶναι ὁ χορηγός παντός ἀγαθοῦ. «Ὅταν ἔρθει ἡ Χάρις, ὅταν ἔρθει ἡ ἀγάπη, λέεις τό ὄνομα «Χριστός» καί γεμίζει ὁ νοῦς, γεμίζει καί ἡ καρδιά. Ἡ ἀγάπη αὐτή, ἡ λαχτάρα αὐτή ἔχει καί βαθμούς, ὅταν ζεῖς αὐτή τήν ἀγάπη ἐπιθυμεῖς νά ἀποκτήσεις τά πνευματικά ὅταν εἶσαι ξύπνιος, ἀλλά τά ἴδια βλέπεις καί στά ὄνειρα. Τά πάντα νά τά κάνεις μέσα στήν ἀγάπη. Νά κινεῖσαι μέσα στήν ἀγάπη. Ἀπό ἀγάπη στόν Θεό νά κάνεις τόν κόπο, τόν κάθε κόπο. Νά αἰσθάνεσαι ἀγάπη, εὐγνωμοσύνη πρός τόν Θεό, χωρίς νά ἔχεις στόν νοῦ σου νά πετύχεις κάτι. Ἀξία ἔχει νά λέγεις τήν εὐχή μέ τρυφερότητα ψυχῆς, μέ ἀγάπη, μέ λαχτάρα, καί τότε δέν θά σοῦ φαίνεται κουραστική. Ὅπως ὅταν λέεις «μητέρα μου... πατέρα μου» καί νιώθεις πλήρη ἀνάπαυση».

Ἡ καταδίκη τοῦ π. Ἀναστασίου Γκοτσοπούλου ἀφορᾶ ὅλους μας

ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ

Μέ μεγάλη μας λύπη πληροφορηθήκαμε τήν καταδίκη τοῦ π. Ἀναστασίου Γκοτσοπούλου ἀπό τό Μονομελές Πλημμελειοδικεῖο Πατρῶν, ἐπειδή λειτούργησε τήν μεγάλη ἡμέρα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου τό 2020. Ὁ π. Ἀναστάσιος ἔπραξε τό καθῆκον του ὡς Ὀρθόδοξος Κληρικός καί τίμησε μέ τήν πράξη του τό ἀξίωμά του.

Τά μέτρα πού ἐπέβαλαν οἱ κυβερνῶντες ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας, εἰδικότερα τήν περίοδο τοῦ πρώτου lock down ἦταν... ἐκτός ἀπό ἀσεβῆ καί ἀντισυνταγματικά, πλήρως ἀναποτελεσματικά.

Σέ μία δύσκολη γιά ὅλους περίσταση πού εἴχαμε περισσότερο τήν ἀνάγκη τοῦ Θεοῦ, τῆς Παναγίας καί τῶν Ἁγίων, ὄχι μόνο δέν ὑπῆρξε ἔστω μία τυπική ἐπίκληση τῆς θείας βοηθείας, ἀλλά ἀντιθέτως κηρύχθηκε διωγμός κατά τῆς θείας λατρείας, ὡς δῆθεν μέσου ὑπερμετάδοσης ἀσθενειῶν. Καί ἐνῶ τούς πρώτους μῆνες τῆς πανδημίας, ἡ Ἑλλάδα τά πῆγε σχετικά καλά, στή συνέχεια ἐπῆλθε ἡ κατάρρευση, ὥστε νά εἴμαστε ἀπό τίς χῶρες μέ ὑψηλότερη θνητότητα στόν κόσμο, πίσω ἀπό χῶρες πού δέν ἀπαγόρευσαν τή λατρεία καί δέν ἐδίωξαν τούς χριστιανούς.

Τῇ Ὑπερμάχῳ Στρατηγῷ

Τῇ Ὑπερμάχῳ Στρατηγῷ

Εὐδοξία Αὐγουστίνου, Φιλόλογος - Θεολόγος

Κοιμήθηκε μητέρα καί παρθένος ἡ Παναγία μας, γιά νά ἀνεβεῖ «πλατυτέρα νεφέλης», βασίλισσα τῶν ἁγίων καί τῶν ἀγγέλων, μεσίτρια ὅλων τῶν πεινασμένων γι᾽ ἀλήθεια καί διψασμένων γιά δι­και­οσύνη, τῶν «τεταγμένων εἰς ζωὴν αἰώ­νιον». Ἔζησε -μετά τή σταύρωση καί τήν ἀνάσταση τοῦ μονογενῆ της- κάτω ἀπό τή στοργική φροντίδα τοῦ μαθητῆ «ὃν ἠγάπα ὁ Ἰησοῦς», τοῦ Ἰω­άννη, ὥς τήν ἡμέρα πού ἔγειρε καί κοιμήθηκε τόν μακάριο ὕπνο, γιά νά ἀνε­βεῖ μέ τά φτερά τῶν ἀγγέλων στήν αἰώ­νια δόξα.

Ἄφταστο πρότυπο αἰθέριας ἁγνό­τη­τας καί ἀσύλληπτης ταπείνωσης, ἔ­φεξε μέ τό φῶς τῆς θείας μορφῆς της στούς δύστηνους σκλάβους, πού ἀνα­δεύ­ονταν μέ­σα στήν κατασκότεινη ρω­μαϊ­κή κατα­κόμβη, νά βροῦν τόν δρό­μο τοῦ λυτρωμοῦ. Στάθηκε γι᾽ αὐ­τούς ὁ­λόθερμη ἀγκάλη συ­μπόνιας, παρηγοριά γλυκύτατη, δίδαγμα ἐγκαρτέ­ρη­­σης, ταμεῖο ἀστείρευτο ἐλπί­δων ἀλλά κι ἀλάθευτη ὁδηγήτρια στήν πορεία τῆς νίκης καί τοῦ θριάμβου.

Καί μόνον τά ἁπλά ἐπίθετα πού ὁ πιστός λαός τῆς ἀφιέρωσε νά παραθέσει κανείς, εἶναι σάν νά ἀφουγκράζεται ἀτελείωτο αἶνο ἀπό τά πλήθη πού μέ εὐλάβεια ἀκολουθοῦν σέ πο­μπή ἐπιβλητική διά μέσου τῶν αἰώ­νων: Ἄνθος τό Ἀμάραντο, Παναγία ἡ Ἀμόλυ­ντη, ἡ Ἀσπροφοροῦσα, ἡ Βασίλισσα Οὐ­ρανοῦ καί Γῆς, ἡ Γαληνή, ἡ Γλυκιά, ἡ Γιάτρισ­σα, ἡ Βεβαία Ἐλπίς, ἡ Γλυκο­φι­λοῦσα, ἡ Ἐλεοῦσα, ἡ Γοργοϋπήκοος, ἡ Βλέ­που­σα, ἡ Δεομένη, ἡ Δακρυρρο­οῦ­σα, ἡ Ἐγγυήτρια, ἡ Διακονοῦσα, ἡ Θαλασσομάχισσα, ἡ Κοσμοσώ­τειρα, ἡ Θεο­σκεποῦσα, ἡ Ἐλευθερώ­τρια, ἡ Ἡλιό­καλ­λη, ἡ Ζωοδότρα, ἡ Χρυ­σοπηγή, ἡ Ψυχοσώ­στρα, ἡ Πανάχραντος, ἡ Κυρία τῶν ἀγ­γέλων, ἡ Καθαρό­τατη Καρδία, ἡ Κι­βωτός, ἡ Κεχαριτωμέ­νη, ἡ Παναγία ἡ Μεγάλη, ἡ Παραμυθία καί τόσα ἄλλα ἐ­πά­νω ἀπό χίλια ἐξαίσια ὀνόματα. Δέν ὑ­πάρχει πολιτεία, κάμπος, βουνό, νησά­κι, δάσος, ἀκρωτήρι, λόφος, πού νά μήν ἔχει συνυφάνει τό ὄνομά του μέ τίς δι­κές της εὐεργεσίες. Ἐπάξια τό ἑλληνι­κό Ἔ­θνος τήν ἔστησε πολιοῦχο στή βα­σιλίδα τῶν πόλεων, νά στρατηγεύει σέ ὅλους τούς πολέμους τῆς βυ­ζαντι­νῆς Χρι­στια­νοσύνης καί νά τῆς ψάλ­λουν τά νικητήρια χρυσοφορεμένοι αὐ­τοκράτορες στήν Ἁγια-Σοφιά, τόν Παρθενώνα τῆς Ὀρθοδοξίας.

Τήν ἐποχή τῆς ὑπατείας του, εἶχε ὁρίσει κάποιον ἀπό τούς ἐμπίστους του ἀνθρώπους, νά τόν ξυπνᾶ συχνά τίς νυχτερινές ὧρες, ὥστε νά προσκαρτερῇ τῇ προσευχῇ καὶ τῇ δεήσει.

...Επειδή είχε μεγάλη ικανότητα να καταλαβαίνει το σωστό και ήταν πιο άξιος απ' τους άλλους να διαλέγει το καλύτερο, λίγη σημασία έδινε στο αξίωμα, ενώ ενδιαφερόταν να υπηρετεί τον Θεό.

….

Και γι' αυτό, όλα μαζί τα ευχάριστα του κόσμου τα περιφρονούσε και μόνο για ένα πράγμα είχε έρωτα, την ευσέβεια και την αιώνια μακαριότητα, για αυτό διψούσε να πεθάνει για τον Χριστό.

31 Ὀκτωβρίου. Στάχυος, Ἀπελλοῦ κ.λπ. ἐκ τῶν 70 (α ́ αἰ.)· Ἐπιμάχου μάρτυρος (†250). Νικολάου νεομάρτυρος τοῦ ἐν Χίῳ (†1754). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Δευτ. κα΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Φιλιπ. δ΄ 10-23).

Φιλιπ. 4,10         Ἐχάρην δὲ ἐν Κυρίῳ μεγάλως ὅτι ἤδη ποτὲ ἀνεθάλετε τὸ ὑπὲρ ἐμοῦ φρονεῖν· ἐφ᾿ ᾧ καὶ ἐφρονεῖτε, ἠκαιρεῖσθε δέ.

Φιλιπ. 4,10               Παρά πολύ εχάρην με την εν Κυρίω χαράν, διότι επί τέλους εξαναβλάστησε το ενδιαφέρον και η συμπάθεια της καρδίας σας δι' εμέ· και είχατε μεν και στο παρελθόν το ίδιο ενδιαφέρον και φρόνημα δι' εμέ, δεν σας παρουσιάζετο όμως ευκαιρία να το εκδηλώσετε εμπράκτως.

Τό μαρτυρικό φρόνημα σήμερα, Ἀρχιμ. Σάββα ἁγιορείτου

 Τό μαρτυρικό φρόνημα σήμερα, Ἀρχιμ. Σάββα ἁγιορείτου, 30-10-2022 (ἀπόσπασμα)

Ἡ ταπείνωση καί πώς κατορθώνεται, Ἅγιου Ἠσύχιου τοῦ Πρεσβύτερου - Φιλοκαλία τόμος Α', Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορειτου

 Ἡ ταπείνωση καί πώς κατορθώνεται, Ἅγιου Ἠσύχιου τοῦ Πρεσβύτερου - Πρός τόν Θεόδουλο, Λόγος περί νήψεως καί ἀρετῆς χωρισμένος σέ 203 κεφάλαια (τά λεγόμενα ἀντιρρητικά καί εὐκτικά), Φιλοκαλία τόμος Α', Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορειτου, 30-10-2022

Οἱ κατά Θεόν ἀγοραπωλησίες καί συναναστροφές, Εὐεργετινός Γ΄ τόμος- Ὑπόθεσις Μ', Ἀρχιμ. Σάββας ἁγιορείτου

Ὁμιλια 241. Οἱ κατά Θεόν ἀγοραπωλησίες καί συναναστροφές, Εὐεργετινός Γ΄ τόμος- Ὑπόθεσις Μ', 29-10-2022, Ἀρχιμ. Σάββας ἁγιορείτου

 

ΠΡΟΣΟΧΗ στήν ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΚΗ καί ΣΑΤΑΝΙΚΗ γιορτή Halloween (Χάλοουίν).

ΠΡΟΣΟΧΗ στην ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΚΗ και ΣΑΤΑΝΙΚΗ γιορτή Halloween (Χάλοουίν).

(Στην φωτογραφία: «Wicker Man» - σκιάχτρο - φτιαγμένο από ανθρώπινα σώματα που θυσίαζαν τα αρχαία χρόνια στην παγανιστική γιορτή Samhaim πρόδρομο του σημερινού Halloween)

Γιορτάζεται πάντα τη νύχτα της 31ης Οκτωβρίου, κατά την οποία τα μικρά παιδιά μεταμφιέζονται κατά κανόνα σε κάτι «τρομαχτικό» και επισκέπτονται σπίτια μαζεύοντας πολλά γλυκά, ενέργεια γνωστή ως «trick or treat» («φάρσα ή κέρασμα»). Η γιορτή αυτή συγχέεται με τις Ελληνικές Απόκριες (άλλη παγανιστική εορτή, δεν είναι τυχαίο που την Κυριακή της Απόκρεω η Εκκλησία μας μιλάει για την Δευτέρα και φοβερά Παρουσία του Κυρίου μας), όμως διαφοροποιείται κατά πολύ από αυτές καθώς το Χάλοουιν έχει περισσότερο μυστικιστική χροιά.

Τα τελευταία χρόνια, δεν γίνεται να περάσει ο Οκτώβριος χωρίς ένα τουλάχιστον πάρτυ με μάγισσες... Δεν νοείται σπίτι της ανώτερης τάξης που να μην στολίσει μια κολοκύθα - φαναράκι. Όσο πιο μεγάλη η κολοκύθα τόσο πιο δυνατά φωνάζει: «Trick or Treat»; Επόμενο είναι: όσο πιο κούφια, τόσο περισσότερο θόρυβο κάνει...

Από πού κι ως πού όμως μια κολοκύθα να γίνει σύμβολο αυτής της Αμερικάνικης γιορτής; Και τι στην ευχή γιορτάζει κανείς στο Halloween;

Η λέξη Halloween (ή για να ακριβολογούμε: Hallowe’en) προέρχεται από την παλιά αγγλική λέξη «Hallow» που σημαίνει: Άγιος. Αρχικά ήταν: All Hallow Even και στην πορεία, συντομεύθηκε σε Halloween. Πολύ απλά, ήταν η παραμονή της γιορτής των Αγίων Πάντων.

Το σύμβολο της γιορτής είναι αναμφίβολα η κούφια κολοκύθα η οποία σκαλίζεται έτσι ώστε να παίρνει ανθρώπινη μορφή ενώ μέσα στην κολοκύθα υπάρχει ένα αναμμένο κερί. Συνδέεται κάπως η γιορτή των Αγίων Πάντων με την κούφια κολοκύθα; Εκ πρώτης όψεως, όχι. Υποτίθεται ότι η κολοκύθα συνδέεται με ένα μπαγαπόντη, τσαρλατάνο: τον Τζακ.

Jack-o-lantern - Ο θρύλος του κατεργάρη Τζακ...

Ὁ Ἅγιος Δημήτριος καί ὁ δύσπιστος ἀσκητής!

~ Κάποιος ασκητής που κατοικούσε στο όρος Χολομώντα, όταν άκουσε πως ο Άγιος Δημήτριος αναβλύζει μύρο άφθονο από τον τάφο, δεν το πίστευε.

Συνελογίζετο, πως στο μέρος εκείνο υπάρχουν και άλλοι Άγιοι οι οποίοι υπέμειναν περισσότερα μαρτύρια για το όνομα του Χριστού, όμως δεν ανέβλυσαν μύρο, και αυτός για ποιό μαρτύριο δοξάσθηκε τόσον από τον Θεόν; Ο Θεός όμως, θέλησε να τον βεβαιώσει, ότι η μυροβλησία είναι αλήθεια.

Μια νύχτα αφού τελείωσε ο ασκητής την ακολουθία του, έπεσε να κοιμηθεί και εφάνη σε αυτόν σαν να ευρέθει στην Θεσσαλονίκη, μέσα στην Εκκλησία του Αγίου Δημητρίου, και εκεί μπροστά του βλέπει τον άνθρωπο ο οποίος κρατούσε τα κλειδιά του τάφου του Αγίου, προς τον οποίο είπε: «Άνοιξε μου να προσκυνήσω».

Του άνοιξε και μπήκε μέσα στο κουβούκλιο να προσκυνήσει, οπότε είδε ότι όλος ο τάφος ήταν βρεγμένος από μύρο και ευωδίαζε και είπε προς τον φύλακα του τάφου: «Σε παρακαλώ, έλα να σκάψουμε εδώ να δούμε από που έρχεται το μύρο».

Κυριακή Ε Λουκᾶ:«Ἡ παραβολή τοῦ πλουσίου καί τοῦ Λαζάρου» π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ΛΟΥΚΑ[: Λουκά, 16, 19-31]

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

με θέμα:

« Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΠΛΟΥΣΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ. ΔΥΟ ΨΥΧΟΓΡΑΦΙΕΣ»

(Έκδοσις Β΄)

[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 4-11-1995]

[Β323]

Η παραβολή του πλουσίου και του Λαζάρου, αγαπητοί μου, που ακούσαμε στη σημερινήν ευαγγελική περικοπή, είναι μία κατασκευασμένη ιστορία, που ο Κύριος ήθελε να δώσει μία απάντηση εις τους Φαρισαίους.

Σημειώνει ο ευαγγελιστής Λουκάς: «Ἤκουον δὲ ταῦτα πάντα καὶ οἱ Φαρισαῖοι φιλάργυροι ὑπάρχοντες, καὶ ἐξεμυκτήριζον αὐτόν». Κάθε κήρυγμα του Κυρίου, προπαντός περί πτωχείας, περί εκουσίου πτωχείας, όταν οι Φαρισαίοι άκουγαν αυτά, φιλάργυροι υπάρχοντες, ήσαν φιλοχρήματοι και φιλάργυροι άνθρωποι, τον εξεμυκτήριζον, τον κορόιδευαν τον Ιησούν. «Καὶ εἶπεν αὐτοῖς· ὑμεῖς ἐστε οἱ δικαιοῦντες ἑαυτοὺς ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων, ὁ δὲ Θεὸς γινώσκει τὰς καρδίας ὑμῶν· ὅτι τὸ ἐν ἀνθρώποις ὑψηλὸν, βδέλυγμα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ». «Σεις», λέει, «είσαστε εκείνοι οι οποίοι δικαιώνετε τους εαυτούς σας μπροστά στους ανθρώπους και δείχνετε ότι έχετε αγιότητα. Όμως ο Θεός γνωρίζει τις καρδιές σας, και εκείνο που είναι εις τους ανθρώπους υψηλόν, -δηλαδή υπερηφάνεια-, αυτό στον Θεό μπροστά είναι βδέλυγμα, είναι σίχαμα».

Κι έτσι ο Κύριος είπε την παραβολήν αυτήν, του πλουσίου και του Λαζάρου και ήθελε να τους δείξει ότι δεν πρέπει να καυχώνται δια τον πλούτον των, δια την τιμή των, δια την αξιοπρέπειά των κ.τ.λ., γιατί τα πράγματα αλλάζουν μετά τον θάνατον. Αλλάζει το σκηνικό. Και τους είπε ότι υπάρχουν δύο σκηνικά. Το ένα στη Γη, με την παρούσα ζωή. Το άλλο στον ουρανό, μετά τον θάνατο. Κι εκεί ακριβώς ο Κύριος οικοδομεί την παραβολήν αυτήν.

Όμως, όπως πάντα, κάθε λόγος του Κυρίου είναι πολυσήμαντος. Έτσι και η παραβολή αυτή, δεν θέλει μόνον απλώς να διδάξει ό,τι είπαμε, αλλά έχει και άλλες πολλές πλευρές, τις οποίες εξυπηρετεί. Ο λόγος του Θεού, ποτέ δεν εξαντλείται. Και το σημαντικόν, ότι σε κάθε εποχή κατανοείται ο λόγος του Θεού περισσότερο και περισσότερο, ανακαλύπτεται πάντοτε κάτι καινούριο, το οποίον έχει να μας δώσει ως απάντηση.

Κυριακή Ε Λουκᾶ. Ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας γιά τήν παραβολή τοῦ πλούσιου καί τοῦ Λάζαρου

ΚΥΡΙΑΚΗ E΄ΛΟΥΚΑ[:Λουκά 16,19-31]

Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΠΛΟΥΣΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ

«Ἄνθρωπος δέ τις ἦν πλούσιος, καὶ ἐνεδιδύσκετο πορφύραν καὶ βύσσον εὐφραινόμενος καθ᾿ ἡμέραν λαμπρῶς(:Υπήρχε κάποιος πλούσιος άνθρωπος, ο οποίος φορούσε βασιλικά ενδύματα. Απέξω φορούσε ένα μάλλινο κόκκινο και πανάκριβο ρούχο και από μέσα φορούσε λευκό χιτώνα πολυτελή από λεπτό αιγυπτιακό λινάρι. Και διασκέδαζε σε πλούσια συμπόσια κάθε μέρα με μεγαλοπρέπεια)» [Λουκ. 16,19].

Θα ρωτούσε ίσως κάποιος : «Άραγε, σύμφωνα με την ευαγγελική ιστορία, η οποία λέγει ότι ο φτωχός πήγε στον τόπο της ανάπαυσης, ενώ ο πλούσιος στην κόλαση, έχουν ήδη γίνει αυτά, και κληρώθηκε ανταπόδοση αντάξια στον καθένα, ή με αυτά που λέγει ο Κύριος παριστάνει την εικόνα της μελλοντικής κρίσεως; Αλλά βέβαια», θα συνέχιζε τον συλλογισμό του, «επειδή αναφέρει τον Λάζαρο, πραγματικά έγινε και πραγματοποιήθηκε. Και γιατί δεν είπε ‘’κάποιος φτωχός άνθρωπος’’, αλλά είπε ‘’Λάζαρος’’; Μήπως για να δείξει με την ονομασία ότι αυτά έγιναν πραγματικά και αληθινά και δεν είναι παραβολή;».

Σε αυτόν όμως που έτσι συλλογίζεται, θα πούμε: Η κρίση, λέγει παντού η Αγία Γραφή, θα γίνει μετά την ανάσταση των νεκρών, και η ανάσταση δε θα γίνει, αν δεν έρθει και πάλι ο Χριστός, σε εμάς από τον ουρανό με τη δόξα του Πατέρα μαζί με τους αγίους αγγέλους. Έτσι και ο πάνσοφος Παύλος λέγει ότι «αὐτὸς ὁ Κύριος ἐν κελεύσματι, ἐν φωνῇ ἀρχαγγέλου καὶ ἐν σάλπιγγι Θεοῦ καταβήσεται ἀπ᾿ οὐρανοῦ, καὶ οἱ νεκροὶ ἐν Χριστῷ ἀναστήσονται πρῶτον(:κι αυτό θα συμβεί, διότι ο ίδιος ο Κύριος με πρόσταγμα, με φωνή αρχαγγέλου και με σάλπιγγα Θεού θα κατεβεί από τον ουρανό, και οι νεκροί που είχαν πεθάνει πιστοί στο Χριστό θα αναστηθούν πρώτοι)»[Α΄Θεσ.4,16]. Χωρίς λοιπόν να κατεβεί από τους ουρανούς ο Κριτής όλων, ούτε και η ανάσταση των νεκρών θα γίνει. Και πώς τότε δεν είναι απίθανο να σκεφτούμε ότι έγινε ήδη σε κάποιους η ανταπόδοση ή των πονηρών ή των αγαθών έργων; Αυτά λοιπόν που λέγονται από τον Χριστό και για τον πλούσιο και για τον Λάζαρο είναι τρόπος παραβολής διατυπωμένος με ευφυΐα.

Ἡ εὐαγγελική περικοπή τῆς Κυριακῆς Ε Λουκᾶ.Παναγιώτης Τρεμπέλας

Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Ε΄ΛΟΥΚΑ

Κατά Λουκάν, κεφάλαιο 16, εδάφια 19-31

19῎Ανθρωπος δέ τις ἦν πλούσιος, καὶ ἐνεδιδύσκετο πορφύραν καὶ βύσσον εὐφραινόμενος καθ᾿ ἡμέραν λαμπρῶς. 20 Πτωχὸς δέ τις ἦν ὀνόματι Λάζαρος, ὃς ἐβέβλητο πρὸς τὸν πυλῶνα αὐτοῦ ἡλκωμένος. 21 Καὶ ἐπιθυμῶν χορτασθῆναι ἀπὸ τῶν ψιχίων τῶν πιπτόντων ἀπὸ τῆς τραπέζης τοῦ πλουσίου· ἀλλὰ καὶ οἱ κύνες ἐρχόμενοι ἀπέλειχον τὰ ἕλκη αὐτοῦ.

22 Ἐγένετο δὲ ἀποθανεῖν τὸν πτωχὸν καὶ ἀπενεχθῆναι αὐτὸν ὑπὸ τῶν ἀγγέλων εἰς τὸν κόλπον ᾿Αβραάμ· ἀπέθανε δὲ καὶ ὁ πλούσιος καὶ ἐτάφη. 23 Καὶ ἐν τῷ ᾅδῃ ἐπάρας τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ, ὑπάρχων ἐν βασάνοις, ὁρᾷ τὸν ᾿Αβραὰμ ἀπὸ μακρόθεν καὶ Λάζαρον ἐν τοῖς κόλποις αὐτοῦ. 24 Καὶ αὐτὸς φωνήσας εἶπε· πάτερ ᾿Αβραάμ, ἐλέησόν με καὶ πέμψον Λάζαρον ἵνα βάψῃ τὸ ἄκρον τοῦ δακτύλου αὐτοῦ ὕδατος καὶ καταψύξῃ τὴν γλῶσσάν μου, ὅτι ὀδυνῶμαι ἐν τῇ φλογὶ ταύτῃ. 25 Εἶπε δὲ ᾿Αβραάμ· τέκνον, μνήσθητι ὅτι ἀπέλαβες σὺ τὰ ἀγαθά σου ἐν τῇ ζωῇ σου, καὶ Λάζαρος ὁμοίως τὰ κακά· νῦν δὲ ὧδε παρακαλεῖται, σὺ δὲ ὀδυνᾶσαι· 26 Καὶ ἐπὶ πᾶσι τούτοις μεταξὺ ἡμῶν καὶ ὑμῶν χάσμα μέγα ἐστήρικται, ὅπως οἱ θέλοντες διαβῆναι ἔνθεν πρὸς ὑμᾶς μὴ δύνωνται, μηδὲ οἱ ἐκεῖθεν πρὸς ἡμᾶς διαπερῶσιν. 27 Εἶπε δέ· ἐρωτῶ οὖν σε, πάτερ, ἵνα πέμψῃς αὐτὸν εἰς τὸν οἶκον τοῦ πατρός μου·28 ἔχω γὰρ πέντε ἀδελφούς· ὅπως διαμαρτύρηται αὐτοῖς, ἵνα μὴ καὶ αὐτοὶ ἔλθωσιν εἰς τὸν τόπον τοῦτον τῆς βασάνου. 29 Λέγει αὐτῷ ᾿Αβραάμ· ἔχουσι Μωϋσέα καὶ τοὺς προφήτας· ἀκουσάτωσαν αὐτῶν. 30 Ὁ δὲ εἶπεν· οὐχί, πάτερ ᾿Αβραάμ, ἀλλ᾿ ἐάν τις ἀπὸ νεκρῶν πορευθῇ πρὸς αὐτούς, μετανοήσουσιν. 31 Εἶπε δὲ αὐτῷ· εἰ Μωϋσέως καὶ τῶν προφητῶν οὐκ ἀκούουσιν, οὐδὲ ἐάν τις ἐκ νεκρῶν ἀναστῇ πεισθήσονται.

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα

19Συνεχίζοντας ο Κύριος τη διδασκαλία Του για την καλή χρησιμοποίηση του πλούτου, είπε και την ακόλουθη παραβολή: Υπήρχε κάποιος πλούσιος άνθρωπος, ο οποίος φορούσε βασιλικά ενδύματα. Απέξω φορούσε ένα μάλλινο κόκκινο και πανάκριβο ρούχο, κι από μέσα φορούσε λευκό χιτώνα πολυτελή από λεπτό αιγυπτιακό λινάρι. Και διασκέδαζε σε πλούσια συμπόσια κάθε μέρα με μεγαλοπρέπεια. 20 Ήταν όμως και κάποιος φτωχός που λεγόταν Λάζαρος, ο οποίος ήταν γεμάτος πληγές και παραπεταμένος κοντά στην εξώπορτα του πλουσίου. 21 Και προσπαθούσε να χορτάσει από τα ψίχουλα που έπεφταν από το τραπέζι του πλουσίου.

Ἡ ἀποστολική περικοπή τῆς Κυριακῆς Ε Λουκᾶ. Παναγιώτης Τρεμπέλας

Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Ε΄ΛΟΥΚΑ

Β΄προς Κορινθίους, κεφάλαιο ΙΑ΄,εδάφια 31-33 και κεφάλαιο ΙΒ΄, εδάφια 1-9

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΑ΄ 31 Ὁ Θεὸς καὶ πατὴρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ οἶδεν, ὁ ὢν εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας, ὅτι οὐ ψεύδομαι. 32 Ἐν Δαμασκῷ ὁ ἐθνάρχης ᾿Αρέτα τοῦ βασιλέως ἐφρούρει τὴν Δαμασκηνῶν πόλιν πιάσαι με θέλων, 33 καὶ διὰ θυρίδος ἐν σαργάνῃ ἐχαλάσθην διὰ τοῦ τείχους καὶ ἐξέφυγον τὰς χεῖρας αὐτοῦ.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΒ΄ 1Καυχᾶσθαι δὴ οὐ συμφέρει μοι· ἐλεύσομαι γὰρ εἰς ὀπτασίας καὶ ἀποκαλύψεις Κυρίου. 2 Οἶδα ἄνθρωπον ἐν Χριστῷ πρὸ ἐτῶν δεκατεσσάρων· εἴτε ἐν σώματι οὐκ οἶδα, εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος οὐκ οἶδα, ὁ Θεὸς οἶδεν· ἁρπαγέντα τὸν τοιοῦτον ἕως τρίτου οὐρανοῦ. 3 Καὶ οἶδα τὸν τοιοῦτον ἄνθρωπον· εἴτε ἐν σώματι εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος οὐκ οἶδα, ὁ Θεὸς οἶδεν· 4 ὅτι ἡρπάγη εἰς τὸν παράδεισον καὶ ἤκουσεν ἄρρητα ρήματα, ἃ οὐκ ἐξὸν ἀνθρώπῳ λαλῆσαι. 5 Ὑπὲρ τοῦ τοιούτου καυχήσομαι, ὑπὲρ δὲ ἐμαυτοῦ οὐ καυχήσομαι εἰ μὴ ἐν ταῖς ἀσθενείαις μου. 6 Ἐὰν γὰρ θελήσω καυχήσασθαι, οὐκ ἔσομαι ἄφρων· ἀλήθειαν γὰρ ἐρῶ· φείδομαι δὲ μή τις εἰς ἐμὲ λογίσηται ὑπὲρ ὃ βλέπει με ἢ ἀκούει τι ἐξ ἐμοῦ. 7 Καὶ τῇ ὑπερβολῇ τῶν ἀποκαλύψεων ἵνα μὴ ὑπεραίρωμαι, ἐδόθη μοι σκόλοψ τῇ σαρκί, ἄγγελος σατᾶν, ἵνα με κολαφίζῃ ἵνα μὴ ὑπεραίρωμαι. 8 Ὑπὲρ τούτου τρὶς τὸν Κύριον παρεκάλεσα ἵνα ἀποστῇ ἀπ᾿ ἐμοῦ· 9 καὶ εἴρηκέ μοι· ἀρκεῖ σοι ἡ χάρις μου· ἡ γὰρ δύναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται. ἥδιστα οὖν μᾶλλον καυχήσομαι ἐν ταῖς ἀσθενείαις μου, ἵνα ἐπισκηνώσῃ ἐπ᾿ ἐμὲ ἡ δύναμις τοῦ Χριστοῦ.

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παναγιώτη Τρεμπέλα

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΑ΄31 Θα σας πω πράγματα που ίσως σας φανούν απίστευτα. Αλλά ο Θεός και Πατήρ του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ο Οποίος είναι ευλογημένος στους αιώνες, γνωρίζει ότι δεν λέω ψέματα. 32 Στη Δαμασκό ο διοικητής που είχε διοριστεί από τον βασιλιά Αρέτα φρουρούσε την πόλη των Δαμασκηνών, επειδή ήθελε να με συλλάβει.

Ἡ σπάνια εἰκόνα τοῦ ἔνθρονου Ἁγίου Δημητρίου πού κρατᾶ στήν ἀγκαλιά του τόν Ἐσταυρωμένο.

Η σπάνια εικόνα του ένθρονου Αγίου Δημητρίου που κρατά στην αγκαλιά του τον Εσταυρωμένο.

Ζαγοροχώρια - Ιερός Ναός Αγίου Δημητρίου στα Άνω Πεδινά.


https://proskynitis.blogspot.com/2022/10/blog-post_68.html

30 Ὀκτωβρίου. † ΚΥΡΙΑΚΗ K ́ (E ́ ΛΟΥΚΑ). Ζηνοβίου καὶ Ζηνοβίας μαρτύρων (†285). Κλεόπα καὶ Ἀρτεμᾶ ἐκ τῶν 70 ἀποστόλων. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Κυρ. ιθ΄ ἐπιστ. (Β΄ Κορ. ια΄ 31 - ιβ΄ 9).

Β Κορ. 11,31      ὁ Θεὸς καὶ πατὴρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ οἶδεν, ὁ ὢν εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας, ὅτι οὐ ψεύδομαι.

Β Κορ. 11,31              Ο Θεός και πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, που είναι ευλογημένος και δοξασμένος στους αιώνας, γνωρίζει ότι δεν ψεύδομαι, αλλ' ότι αυτά που θα σας πω είναι απολύτως αληθινά.

Προσευχή κάθε στιγμή γιά τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν καί τήν εὐαρέστηση στόν Κύριο, Ἅγιου Ἠσύχιου τοῦ Πρεσβύτερου.Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Κήρυγμα 458. Προσευχή κάθε στιγμή γιά τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν καί τήν εὐαρέστηση στόν Κύριο, Ἅγιου Ἠσύχιου τοῦ Πρεσβύτερου - Πρός τόν Θεόδουλο, Λόγος περί νήψεως καί ἀρετῆς χωρισμένος σέ 203 κεφάλαια (τά λεγόμενα ἀντιρρητικά καί εὐκτικά), Φιλοκαλία τόμος Α', Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορειτου, 29-10-2022

 Κήρυγμα 457. Μέ τήν προσευχή ἔρχονται ὅλα τά καλά, Ἅγιου Ἠσύχιου τοῦ Πρεσβύτερου - Πρός τόν Θεόδουλο, Λόγος περί νήψεως καί ἀρετῆς χωρισμένος σέ 203 κεφάλαια (τά λεγόμενα ἀντιρρητικά καί εὐκτικά), Φιλοκαλία τόμος Α', Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορειτου, 28-10-2022

Ὁμιλία πῶς νικᾶ ἕνας λαός στόν πόλεμο, Ἁγ. Νικολάου Ἀχριδος- πόλεμος καί Βίβλος, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορειτου

 Ὁμιλια πως νικᾶ ἕνας λαός στόν πόλεμο, Ἁγ. Νικολάου Ἀχριδος- πόλεμος καί Βίβλος, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορειτου, 28-10-2022

Κυριακή Ε Λουκᾶ. Ὁ ἱερός Χρυσόστομος γιά τήν παραβολή τοῦ πλούσιου καί τοῦ Λάζαρου

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ΛΟΥΚΑ [:Λουκ. 16,19 - 31]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΠΛΟΥΣΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ

[…] «Ήταν κάποτε», λέγει ο Κύριος, «κάποιος άνθρωπος πλούσιος, που ενώ ζούσε μέσα σε πολλή κακία και αμαρτία, δεν είχε λάβει πείρα καμιάς συμφοράς, αλλά τα πάντα έρρεαν ομαλά και άφθονα γι΄ αυτόν όπως το νερό στις πηγές». Το ότι πράγματι καμία συμφορά δεν του συνέβαινε, ούτε αφορμή για στενοχώρια, ούτε καμία ανωμαλία βιοτική, αυτό ακριβώς ο Κύριος το υπαινίχτηκε με αυτό που είπε ότι «ἦν εὐφραινόμενος καθ᾿ ἡμέραν λαμπρῶς(:διασκέδαζε και ευφραινόταν σε πλούσια συμπόσια κάθε μέρα με μεγαλοπρέπεια)»[Λουκ.16,19].

Και ότι ζούσε με κακία, γίνεται φανερό και από το τέλος που είχε, αλλά και πριν από το τέλος του από την περιφρόνηση που έδειξε στον φτωχό. Και το ότι δεν ελεούσε όχι μόνο εκείνον που στεκόταν στην πόρτα του, αλλά ούτε και κανένα άλλον, εκείνος ο ίδιος το έδειξε· διότι εάν αυτόν που ήταν διαρκώς ριγμένος μπροστά στην πόρτα του και βρισκόταν μπροστά στα μάτια του κάθε ημέρα, και αναγκαζόταν μια και δύο και πολλές φορές να τον βλέπει εισερχόμενος και εξερχόμενος (καθόσον δεν τον συναντούσε σε καμιά συνοικία, ούτε βρισκόταν σε κρυφό και απόμερο τόπο, αλλά εκεί από όπου συνεχώς έμπαινε και έβγαινε ο πλούσιος και αναγκαζόταν έτσι και χωρίς να το θέλει να τον βλέπει), εάν λοιπόν αυτόν δεν ελέησε, που βρισκόταν κατάκοιτος σε τόσο φοβερό κατάντημα και ζούσε μέσα σε τόσο μεγάλη δυστυχία, ή καλύτερα που ταλαιπωριόταν σε όλη του τη ζωή από αρρώστια, και μάλιστα από πολύ φοβερή αρρώστια, για ποιον που θα τύχαινε να συναντήσει θα συγκινούνταν ποτέ; Διότι κι αν την προηγούμενη ημέρα τον προσπέρασε, την επόμενη φυσικό ήταν κάποια συγκίνηση να αισθανόταν· αλλά εάν και κατ΄ αυτήν αδιαφόρησε, έπρεπε την τρίτη ή την τέταρτη ή την επόμενη οπωσδήποτε να λύγιζε συγκινούμενος , ακόμα κι αν ήταν αγριότερος από τα θηρία.

Ἡ Ἁγία Frideswide προστάτης πόλεως τῆς Ὀξφόρδης

Η ΑΓΙΑ FRIDESWIDE

ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ ΤΗΣ ΟΞΦΟΡΔΗΣ

Οι βρετανικές νήσοι από απαρχής της χριστιανικής πίστεως έχουν τιμηθεί με ιδιαίτερες πνευματικές μορφές αγίων ανδρών και γυναικών, με αξιολογότατη προσφορά. Αν και μετά από είκοσι περίπου αιώνες, και με το Σχίσμα των Εκκλησιών (11ος αι.) να έχει σφραγίσει την μετέπειτα πορεία αυτού του τόπου, και τα ιστορικά στοιχεία αυτών των μορφών έχουν υποστεί την αλλοίωση του χρόνου, ωστόσο ακόμη και σήμερα η πνευματική τους παράδοση παραμένει ζωντανή και είναι αλήστου μνήμης. Καθώς δε η τοπική Ορθόδοξη Αρχιεπισκοπή Θυατείρων και Μεγάλης Βρεταννίας, κάτω από την πνευματική καθοδήγηση και πατρότητα του Οικουμενικού Πατριαρχείου της Κωνσταντινουπόλεως συμπληρώνει αυτό το έτος έναν αιώνα ιστορίας και προσφοράς (1922 - 2022), είναι ιστορική και συνάμα πνευματική υποχρέωση όλων μας να αναδείξουμε αυτές τις άγιες μορφές των πρώτων χριστιανικών αιώνων που για δέκα σχεδόν αιώνες μοιράστηκαν μαζί μας την ίδια πίστη της «Μίας Αγίας και Καθολικής Εκκλησίας του Χριστού». Είναι αυτές οι μορφές οι οποίες είτε με το μαρτύριό τους είτε με τα έργα και την διδασκαλία τους ρίζωσαν και κάρπισαν στον τόπο αυτό την Ορθόδοξη πίστη, κάτι που με μυστικό τρόπο αγιάζει αυτήν την γη έως σήμερα, αγγίζοντας και όλους εμάς με κάποια αδιόρατη δύναμη.

Μεταξύ των αγίων μορφών αυτών ξεχωρίζει η αγία Φράιτζγουαϊντ (Frideswide, αρχαιότερη ονομασία Frithuswith, εξ ού και η παράφραση στα ελληνικά Φρεισγουΐδη) με την επωνυμία προστάτης (patron) της πόλεως της Οξφόρδης. Έζησε στον 7ο και 8ο αιώνα στην περιοχή της Οξφόρδης (ακριβέστερα, c.650 – 727 μ.Χ., σύμφωνα με το Oxford Dictionary of National Biography). Η μνήμη της συνδέεται όπως θα δούμε με τον περίφημο Καθεδρικό ναό της Οξφόρδης και το Κολλέγιο του Χριστού (Christ College) όπου ακόμη και σήμερα στο αριστερό βόρειο κλίτος πιστεύεται ότι εναποτίθενται τα οστά της σε μεγαλοπρεπή λάρνακα.

Η Αγία Φράιτζγουαϊντ έζησε σε μία εποχή όπου όχι μόνον η χριστιανική πίστη είχε μεταλαμπαδευθεί και στερεωθεί στις βρετανικές νήσους αλλά και οι καταβολές του μοναχισμού επίσης είχαν ήδη δρέψει καρπούς στον τόπο αυτό, με την ίδρυση μονών και μονυδρίων. Αυτό συνέβη μετά την σταθεροποίηση της χριστιανικής πίστης με την ενοποίηση των Κελτικών και Αγγλοσαξωνικών τοπικών εκκλησιών και την εισαγωγή ενός ενιαίου εκκλησιαστικού συστήματος διοίκησης, κάτι που πραγματοποίησε ο Έλληνας μοναχός Θεόδωρος εκ Ταρσού της Κιλικίας, ο οποίος και χειροτονήθηκε το 669 μ.Χ. επίσκοπος Καντουαρίας (Canterbury) υπό του τότε ορθοδόξου Πάπα Ρώμης Βιτάλιου. Οι επόμενοι μάλιστα αιώνες έμειναν στην βρεταννική χριστιανική ιστορία ως αιώνες ιεραποστολής βρεταννών ιεραποστόλων στις ευρωπαϊκές χώρες. Οι ιεραπόστολοι αυτοί έδρασαν κυρίως στον χώρο της κεντρικής Ευρώπης και Γερμανίας, όπως ο Wilfrid (633–709) ο οποίος εκπαιδεύθηκε στο φημισμένο κέντρο της Βορείου Αγγλίας Lindisfarne (Northumberland), ο Willibrond (658- 739), μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Ουτρέχτης το 695, και κυρίως ο Βονιφάτιος (Boniface 675-754), ο οποίος θεωρείται σήμερα ως ο απόστολος της Γερμανίας.

Πρόγραμμα Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

Κυριακή 30-10-2022

Σύν Θεῷ ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ στήν ἱερά μονή Ἁγίας Τριάδος 04.00 π.μ.

Ἡ πύλη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς θά εἶναι ἀνοικτή ἀπό τίς 04.00 ἔως 07.00 π.μ.

«Ἐπιδημία» σκυψίματος πάνω ἀπό τίς «ἔξυπνες» συσκευές

Η κληρονομιά από την «επιδημία» σκυψίματος πάνω από τις λεγόμενες «έξυπνες» συσκευές είναι κυρτές σπονδυλικές στήλες, πόνοι στο κεφάλι, στον λαιμό, στον ώμο, στην πλάτη, στον αυχένα. Αλλά και στα δάχτυλα παρατηρείται πόνος και μούδιασμα, από το μανιώδες scrolling και τη γραφή μηνυμάτων και posts.

Η παρατεταμένη χρήση των smartphones επηρεάζει διάφορα μέρη του σώματος των παιδιών, όπως έδειξε έρευνα από το Πανεπιστήμιο Swansea. Συγκεκριμένα οι ερευνητές ανέφεραν μια μεγάλη αύξηση στον αριθμό των παιδιών που λαμβάνουν θεραπεία για πόνο στην πλάτη και στον λαιμό.

Η έρευνα της Βρετανικής Χειροπρακτικής Ένωσης κατά τη διάρκεια των ετών έχει βρει παρόμοιες τάσεις, και μάλιστα ήδη από το 2005, το 45% των παιδιών είχε υποστεί κάποιο είδος πόνου στην πλάτη μέχρι την ηλικία των 11 ετών.

Όπως επισημαίνουν οι φυσικοθεραπευτές, οι αυχενικές δυσλειτουργίες εξαιτίας του κινητού τείνουν να γίνουν επιδημία. Και τα «έξυπνα» κινητά είναι μικρά σε μέγεθος. Δεν είναι εργονομικά σχεδιασμένα για να κάνουν επαναλαμβανόμενες ενέργειες για παρατεταμένες χρονικές περιόδους.

«Οι παθήσεις αυτές προκαλούνται, όταν τα παιδιά κάθονται με τα κεφάλια τους πεσμένα μπροστά, κοιτάζοντας τις κινητές συσκευές για αρκετές ώρες κάθε μέρα».

«Αντί της κανονικής προς τα εμπρός καμπύλης, βλέπουμε μία προς τα πίσω καμπύλη, που μπορεί να εξελιχθεί σε εκφυλιστικές αλλοιώσεις (πρόωρες φθορές). Αν ισχύουν τα ευρήματα μελετών ότι τα παιδιά ασχολούνται με τις συσκευές τους πάνω από τρεις ώρες την ημέρα, μιλάμε για τουλάχιστον 1000 ώρες τον χρόνο περίσσειας πίεσης στη σπονδυλική στήλη».

Μηνύματα, φωτογραφίες και social media

Κυριακή Ε Λουκᾶ. Ἑρμηνεία τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ΛΟΥΚΑ[:Β΄Κορ.11,31-33 και 12,1-9]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

«Ὁ Θεὸς καὶ πατὴρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ οἶδεν, ὁ ὢν εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας, ὅτι οὐ ψεύδομαι. Ἐν Δαμασκῷ ὁ ἐθνάρχης Ἀρέτα τοῦ βασιλέως ἐφρούρει τὴν Δαμασκηνῶν πόλιν πιάσαι με θέλων, καὶ διὰ θυρίδος ἐν σαργάνῃ ἐχαλάσθην διὰ τοῦ τείχους καὶ ἐξέφυγον τὰς χεῖρας αὐτοῦ (: Θα σας πω πράγματα που ίσως σας φανούν απίστευτα. Αλλά ο Θεός και Πατήρ του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ο Oποίος είναι ευλογημένος στους αιώνες, γνωρίζει ότι δεν λέω ψέματα. Στην Δαμασκό ο διοικητής που είχε διοριστεί από τον βασιλιά Αρέτα, φρουρούσε την πόλη των Δαμασκηνών, επειδή ήθελε να με συλλάβει. Κι από κάποιο παράθυρο με κατέβασαν κάτω μέσα σε δικτυωτό καλάθι, μέσα από κάποιο άνοιγμα του τείχους της πόλεως, και ξέφυγα από τα χέρια του)»[Β΄Κορ. 11,31-33].

Γιατί άραγε εδώ δίνει διαβεβαίωση και πιστοποιεί ενώ σε κανένα από τα προηγούμενα δεν το έκανε αυτό; Διότι ίσως αυτό ήταν παλαιότερο και περισσότερο άγνωστο· ενώ εκείνα ήταν γνωστά και σε αυτούς, δηλαδή η μέριμνα των εκκλησιών και όλα τα άλλα. Κοίταξε λοιπόν πόσο μεγάλος ήταν ο πόλεμος, αφού γι΄αυτόν και μόνο φρουρούσε την πόλη. Και όταν λέω πόλεμο, εννοώ τον ζήλο του Παύλου· διότι εάν δεν κινείτο ισχυρός ο πόλεμος εναντίον του, δεν θα προκαλούσε τόση μανία στον εθνάρχη. Αυτά είναι γνωρίσματα ψυχής αποστολικής, το να πάσχει τόσα και να μην κλονίζεται καθόλου, αλλά να υπομένει με γενναιότητα τα όσα πέφτουν επάνω του, και να μην υποχωρεί στους κινδύνους, ούτε να λιποτακτεί.

Πρόσεξε λοιπόν εδώ πώς ανέχτηκε να διαφύγει τον κλοιό, αφού τον κατέβασαν από παράθυρο μέσα σε δίχτυ· διότι αν και επιθυμούσε να αποδημήσει από αυτή τη ζωή, αγαπούσε όμως και τη σωτηρία των ανθρώπων. Για τον λόγο αυτόν πολλές φορές και τέτοια σοφιζόταν, συντηρώντας τον εαυτό του για το κήρυγμα· και δεν απόφευγε να χρησιμοποιήσει ούτε κοινά ανθρώπινα τεχνάσματα, όταν το απαιτούσε η περίσταση· τόσο προσεκτικός και άγρυπνος ήταν· διότι όπου μεν ήταν αδύνατο να διαφύγει τα κακά, χρειαζόταν μόνο η επέμβαση της θείας χάριτος· όπου όμως ο πειρασμός ήταν ανάλογος των δυνάμεών του, επινοεί πολλά και ο ίδιος, αλλά αποδίδοντας και εδώ το παν στον Θεό.

Xωρίς τό Ἅγιο Πνεῦμα κανείς δέν μπορεῖ νά γνωρίσει τό Θεό καί πόσο πολύ μᾶς ἀγαπάει

«Zοῦμε στή γῆ καί δέν βλέπουμε τό Θεό, δέν μποροῦμε νά Tόν δοῦμε.

Ἀλλά σάν ἔρθει τό Ἅγιο Πνεῦμα στήν ψυχή, τότε θά δοῦμε τό Θεό, ὅπως Tόν εἶδε ὁ ἅγιος Στέφανος (Πράξ. 7:55-56).

Ἡ ψυχή καί ὁ νοῦς ἀναγνωρίζουν ἀμέσως μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα ὅτι Aὐτός εἶναι ὁ Κύριος.

Ἔτσι ὁ ἅγιος Συμεών ὁ Θεοδόχος, μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα, ἀναγνώρισε στό μικρό βρέφος τόν Κύριο (Λουκ. 2:25-32).

Ἔτσι καί ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Bαπτιστής, μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα ἐπίσης, ἀναγνώρισε τόν Κύριο καί Tόν ὑπέδειξε στούς ἀνθρώπους.

Οἱ ἀθέατοι ἐρημίτες ἀπό τό Ἅγιον Ὄρος

Ενας προσκυνητής τράβηξε μια φωτογραφία από το Ησυχαστήριο Lacu προς την κορυφή Άθωνα (η ψηλότερη κορυφή του Αγίου Όρους - 2033 μ.) και στην εικόνα βγήκε αυτό που βλέπετε. Με την άδεια του Θεού, εμφανίστηκε το μέρος όπου προσεύχεται ένας ερημίτης. Νομίζω ότι έχετε ακούσει ότι στο Άγιο Όρος υπάρχουν 12 αφανείς ασκητές, που μερικές φορές εμφανίζονται στους προσκυνητές, αν θέλουν και όταν θέλουν. Αν κάποιος από αυτούς πεθάνει, μόνο η Θεοτόκος αποφασίζει ποιος μοναχός θα επιλεγεί στη θέση του.

Ἐπίγραμμα τοῦ Ἁγίου Μαξίμου τοῦ Γραικοῦ γιά τόν λογχευθέντα Ἅγιο Δημήτριο

"Τη λαβωματιά μου εγώ δεν Σου τη δείχνω με καύχηση, σα να έπαθα για χάρη Σου κάτι το σπουδαίο,Σώτερ,αλλά σαν μια ταπεινή μίμηση της λαβωματιάς της δικής Σου πλευράς, Σου τη δείχνω,πράγμα που βέβαια μ΄έκανε να χαίρομαι"...

https://proskynitis.blogspot.com/2022/10/blog-post_35.html

29 Ὀκτωβρίου. Ἀναστασίας ὁσιομάρτυρος τῆς ̔Ρωμαίας (γ ́ αἰ.), Ἀβραμίου ὁσίου (†360). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Σαβ. κ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Β΄ Κορ. α΄ 8-11).

Β Κορ. 1,8          Οὐ γὰρ θέλομεν ὑμᾶς ἀγνοεῖν, ἀδελφοί, ὑπὲρ τῆς θλίψεως ἡμῶν τῆς γενομένης ἡμῖν ἐν τῇ Ἀσίᾳ, ὅτι καθ᾿ ὑπερβολὴν ἐβαρήθημεν ὑπὲρ δύναμιν, ὥστε ἐξαπορηθῆναι ἡμᾶς καὶ τοῦ ζῆν·

Β Κορ. 1,8                 Δεν θέλομεν δε να αγνοήτε, αδελφοί, την θλίψιν που μας ευρήκεν εις την Ασίαν, διότι εταλαιπωρήθημεν παρά πολύ υπερβολικά μεγάλο βάρος θλίψεων και δοκιμασιών έπεσεν επάνω μας, παραπάνω από την δύναμίν μας, ώστε να χάσωμεν κάθε ελπίδα και δι' αυτήν ακόμη την ζωήν μας.

Ἡ αἰτία τῶν πολέμων εἶναι ἡ ὑποταγή στά πάθη, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

ΚΗΡΥΓΜΑ_456. Η αιτία των πολέμων είναι η υποταγή στα πάθη της φιληδονίας, φιλαργυρίας και κενοδοξίας, Άγιου Ησύχιου του Πρεσβύτερου - Προς τον Θεόδουλο, Λόγος περί νήψεως και αρετής χωρισμένος σε 203 κεφάλαια (τα λεγόμενα αντιρρητικά και ευκτικά), Φιλοκαλία τόμος Α', Αρχιμ. Σάββα Αγιορειτου, 28-10-2022

Ἅγιος Δημήτριος, Λόγος στόν Ἅγιο Μεγαλομάρτυρα Δημήτριο (Β' μέρος), 27-10-2022 Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου

ΚΗΡΥΓΜΑ_Άγιος Δημήτριος- η ράβδος του Ααρών η αενναως βλαστάνουσα και καρποφορούσα όλα τα καλά, Αγ. Γρηγορίου Παλαμά- Λόγος στον Άγιο Μεγαλομάρτυρα Δημήτριο (Β μέρος), 27-10-2022, Αρχιμ. Σάββα Αγιορειτου

Γιἀ τόν Χριστιανό δέν ὑπάρχει θάνατος-Ἐπικήδειος προσφώνηση, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτη

 Γιἀ τόν Χριστιανό δέν ὑπάρχει θάνατος-Ἐπικήδειος προσφώνηση, 26-10-2022, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτη

Ἅγιος Μεγαλομάρτυς Ἀρτέμιος

ΠΗΓΗ:ΕΔΩ

ΑΓΙΟΣ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ ΑΡΤΕΜΙΟΣ

Ο άγιος και ένδοξος μάρτυς του Χριστού Αρτέμιος έζησε την εποχή του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Γόνος αρχοντικής οικογένειας, έχαιρε της εύνοιας του αυτοκράτορα και έλαβε τα αξιώματα του πατρικίου και του αυγουσταλίου (του στρατιωτικού διοικητή) της Αλεξάνδρειας και όλης της Αιγύπτου (περί το 330). Οι τιμές αυτές όμως δεν τον παρέσυραν να χάσει την Πίστη του και να εγκαταλείψει την πρόθεσή του να διαδώσει παντού το χαρμόσυνο άγγελμα της Σωτηρίας. Όταν εκοιμήθη ο Μέγας Κωνσταντίνος, την αυτοκρατορία μοιράσθηκαν οι τρεις γιοι του. Ο Κωνστάντιος κληρονόμησε όλο το ανατολικό τμήμα της αυτοκρατορίας (από το Ιλλυρικό ως την Περσίδα, καθώς και την Αίγυπτο και την Παλαιστίνη), και εγκαταστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Μόλις ο αυτοκράτορας πληροφορήθηκε ότι τα λείψανα του μεν αποστόλου Ανδρέα βρίσκονται στην Πάτρα, τα δε του αποστόλου Λουκά στις Θήβες της Βοιωτίας, έδωσε εντολή στον άγιο Αρτέμιο να προβεί στην μετακομιδή και των δύο στη Βασιλεύουσα, για να κατατεθούν στον ναό των Αγίων Αποστόλων.

Λίγο καιρό αργότερα, ο Κωνστάντιος χρειάσθηκε να μεταβεί με το στράτευμά του στην Αντιόχεια, για να πολεμήσει κατά των Περσών. Εκμεταλλευόμενος ο εξάδελφός του Ιουλιανός τη συγκυρία αυτή, ανέλαβε την εξουσία στη δυτική αυτοκρατορία (την οποία ο Κωνστάντιος είχε προσαρτήσει το 351) και θέλησε να ανακηρυχθεί αυτοκράτορας στη θέση του Κωνστάντιου. Ο Κωνστάντιος έφυγε αμέσως για να αποκαταστήσει την εξουσία του, πέθανε όμως κατά τη διάρκεια της επιστροφής του στην Κικιλία, και μόλις που πρόλαβε να λάβει εκεί το άγιο Βάπτισμα. Ο Ιουλιανός έμεινε τότε εκ των πραγμάτων μόνος αυτοκράτορας (360) και αμέσως επιδόθηκε στην επαναφορά της παλαιάς θρησκείας των ειδώλων, της οποίας νέον προφήτη –δήθεν κατά το θέλημα των θεών– θεωρούσε τον εαυτό του. Έστειλε λοιπόν παντού διατάγματα, προστάζοντας την επαναφορά της λατρείας των ειδώλων στους ναούς που είχαν μετατραπεί σε εκκλησίες την εποχή του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Απαγόρευσε ιδιαίτερα στους χριστιανούς διδασκάλους και ρήτορες να διδάσκουν ελεύθερα, και διέταξε να ραντίζουν τις αγορές με αίματα των ειδωλολατρικών θυσιών, ώστε να αναγκασθούν οι χριστιανοί κάτοικοι και πολίτες να τρώνε μιασμένα τρόφιμα. Τότε σε πολλά μέρη της αυτοκρατορίας άνθισε πάλι το μαρτύριο.

Περὶ τοῦ μοναχικοῦ ἀγῶνος

Γέρων Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης

Προηγούμενος Ἱ. Μ. Φιλοθέου

Ὁμιλία στὸ Σικάγο στὶς 20 Μαρτίου 1994

Εὐλογημένα μου παιδάκια,

Εὔχομαι ἐγώ, ὁ ταπεινὸς καὶ ἀνάξιος πατέρας σας, ἀπὸ τὰ βάθη τῆς ἐλεεινῆς μου ψυχῆς, τὸ ἔλεος καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Τρισαγίου Θεοῦ μας, νὰ μὴ σᾶς ἐγκαταλείψῃ ποτὲ ἕως ὅτου φθάσετε στὴν Ἄνω Ἱερουσαλὴμ στὴν πόλη τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ. Ἀμήν.

Ὅλοι οἱ Χριστιανοὶ δίνουν ὑποσχέσεις στὸ Θεὸ κατὰ τὴν τέλεση τοῦ Μυστηρίου τοῦ Βαπτίσματος. Ὅσοι ὅμως ἀσπάζονται τὸ... μοναχισμό, ἐκτὸς ἀπὸ τὶς κοινὲς γιὰ ὅλους τοὺς χριστιανοὺς ὑποσχέσεις, προσθέτουν κι ἄλλες ποὺ ἀφοροῦν ἀποκλειστικὰ τὴ μοναχικὴ ζωή. Γνωρίζετε, παιδιά μου, τὶς ὑποσχέσεις αὐτές. Τὶς δώσατε μπροστὰ σὲ πολλούς, μοναχοὺς καὶ λαϊκούς. Ἀκούσατε μάλιστα τότε τὸ λόγο τοῦ Πνευματικοῦ σας Πατέρα «Ὁ Κύριος θὰ σᾶς ἀμείψει ὄχι σύμφωνα μὲ τὰ λόγια τῶν ὑποσχέσεων, ἀλλὰ σύμφωνα μὲ τὴν πιστὴ τήρησή τους».

Δὲ σᾶς ὑπενθυμίζω αὐτὰ ἐπειδὴ φοβᾶμαι μήπως ἀδιαφορεῖτε γιὰ τὴ σωτηρία σας. Κάθε ἄλλο. Εἶμαι, ὁ ταλαίπωρος, πεπεισμένος ὅτι φροντίζετε γιὰ τὴν ἀπολογία ποὺ θὰ δώσετε στὴ μέλλουσα κρίση. Εἶμαι ἐπίσης πεπεισμένος ὅτι ὁ καθένας ἀγωνίζεται καὶ κοπιάζει ἀνάλογα μὲ τὶς δυνάμεις του. Ὅπως ἡ ἐπιμελὴς κλώστρια κλώθει ὁμοιόμορφα τὸ νῆμα ὅσο μακρὺ κι ἂν εἶναι, ἔτσι κι ἐσεῖς πρέπει νὰ κλώθετε τὸ νῆμα τῆς μοναχικῆς ζωῆς μὲ τὸν ἴδιο ζῆλο ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ πατήσατε τὸ κατώφλι τοῦ κοινοβίου μέχρι τὴν ὥρα τοῦ θανάτου. Ὁ ζῆλος ποὺ δὲ χαλαρώνει ἔχει μεγάλη σημασία. Παρακολουθήσατε ποτὲ τὴ λειτουργία τῆς ἀτμομηχανῆς; Κινεῖται ὅταν ὑπάρχει ἀτμός. Κι ὅσο περισσότερος ἀτμὸς ὑπάρχει, τόσο γρηγορότερα κινεῖται. Ὅταν ὅμως ἐξασθενεῖ ἡ πίεση τοῦ ἀτμοῦ, μικραίνει καὶ ἡ ταχύτης τῆς κινήσεως. Ἡ ἀτμομηχανὴ τελικὰ σταματᾶ. Ὅ,τι εἶναι ὁ ἀτμὸς γιὰ τὴ μηχανή, εἶναι ὁ ἔνθεος ζῆλος γιὰ τὴν ἀφιερωμένη ζωή. Ὅταν ὑπάρχει ὁ ζῆλος, ὅλα προχωροῦν κανονικά. Ὅταν ὅμως ἀτονήσει ὁ ζῆλος, τότε ἡ πρόοδος σταματᾶ. Ὅλα ὁδηγοῦνται στὴ διάλυση.

Οἱ Εὐρωπαῖοι ἐξεγείρονται ἐνάντια στήν τυραννία τῆς «ἐλίτ» - Ἡ Ἑλλάδα ἀκόμα κοιτᾶ ἀπό τήν «κλειδαρότρυπα»

Γράφει ὁ Ἐλευθέριος Ἀνδρώνης

Εὐρωπαῖοι πολῖτες σέ Γαλλία, Γερμανία καί ἄλλες χῶρες τῆς ΕΕ, διαδηλώνουν μαζικά κατά τῆς ἀκρίβειας, ἐνῶ οἱ χειμαζόμενοι Ἕλληνες παραμένουν θεατές τῶν ἐξελίξεων.

Ἀκρίβεια - Εὐρωπαῖοι: Ὅπως ἔχουμε ἐπισημάνει καί ἄλλοτε σχολιάζοντας τά τεκταινόμενα, οἱ ἡγεσίες τῆς Εὐρώπης στρέφονται ὅλο καί μέ μεγαλύτερη μανία στόν «κανιβαλισμό» τῶν ἴδιων τῶν εὐρωπαϊκῶν λαῶν. Ὁδεύοντας πρός τον - ἴσως - πιό κρίσιμο χειμῶνα τῆς μεταπολεμικῆς περιόδου, ἡ ἐξουσιαστική «ἐλίτ» τῆς Εὐρώπης ὑπό τό πρόσχημα πώς λαμβάνει ἀμυντικά μέτρα κατά... τῆς ἐνεργειακῆς ἀκρίβειας, ἐξαπολύει ὁλοκληρωτική ἐπίθεση στίς λαϊκές τάξεις.

Μιά ἐπίθεση πού κρύβεται κάτω ἀπό τόν μανδύα τῆς «ἔκτακτης ἀνάγκης», καί μοναδικό σκοπό ἔχει νά ἰσχυροποιήσει καί νά μονιμοποιήσει τόν ἀπολυταρχισμό πού «προβαρίστηκε» στήν διετία τῆς πανδημίας.

Οἱ εὐρωπαϊκές χῶρες βρίσκονται ἀντιμέτωπες μέ ὅλο καί περισσότερες διαδηλώσεις καί ἀπεργίες λόγῳ τῶν ὑψηλῶν τιμῶν τῆς ἐνέργειας καί τοῦ αὐξανόμενου κόστους διαβίωσης. Ὁ ἐκτινασσόμενος πληθωρισμός ἔχει ὁδηγήσει τήν ἀκρίβεια σέ πρωτοφανῆ ἐπίπεδα καί οἱ πολῖτες γίνονται ἕρμαια τοῦ καπιταλιστικοῦ ὁδοστρωτῆρα πού ἰσοπεδώνει νοικοκυριά, ἐπιχειρήσεις, εἰσοδήματα, ἐλευθερίες καί δικαιώματα.

Ἡ Εὐρώπη ὁδεύει ὁλοταχῶς πρός τήν ἄβυσσο τοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ

Ἤδη στήν Γαλλία, τήν Γερμανία, τήν Βρετανία, τήν Τσεχία καί τό Βέλγιο, λαμβάνουν χώρα ὀγκωδέστατες διαδηλώσεις καί ἀπεργίες γιά τίς αὐξανόμενες τιμές τῆς ἐνέργειας καί τό κόστος ζωῆς, μέ τίς κυβερνήσεις νά ἀπαντοῦν ἀποκλειστικά μέ βίαιη καταστολή. Ἀνελέητο ξύλο καί χημικά στό ὄνομα τῆς «δημοκρατίας», σέ πολῖτες πού ἔχουν τό «θράσος» νά ἀντιδροῦν στήν μεθοδευμένη ἐξαθλίωση τούς.

Ἐπέτειος 28ης Ὀκτωβρίου 1940:«Τό ἡρωικό ὄχι». π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

ΕΠΕΤΕΙΟΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

με θέμα:

«ΤΟ ΗΡΩΙΚΟ ΟΧΙ»

[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 28-10-2001]

Όσο περισσότερο ο χρόνος απομακρύνει τα γεγονότα, αγαπητοί μου, τόσο περισσότερο σφαιρικά φαντάζουν στα μάτια μας. Έτσι, από την απόσταση 61 ολοκλήρων χρόνων, δηλαδή δύο τριακονταετίες, βλέπουμε τα γεγονότα της 28ης Οκτωβρίου του 1940 καλύτερα. Αλήθεια, πέρασαν έξι δεκαετίες… Πόσο γρήγορα πέρασαν… Για ‘κείνους μάλιστα που τότε έζησαν τα γεγονότα και σήμερα έχουν κάποια ηλικία.

28η Οκτωβρίου 1940… Μια χρονολογία που τη χαρακτηρίζει ένα ηρωικό ΟΧΙ. Ένα ΟΧΙ στο τελεσίγραφο του εχθρού για παράδοση. Είναι στο αίμα του Έλληνος να μη θέλει να παραδοθεί στον εχθρό. Σε όποιας μορφής εχθρό. Και το βλέπει κανείς αυτό ιστορικά. Και οι πρόγονοί μας είπαν εκείνο το περίφημο «Μολών λαβέ». Δηλαδή, «αφού έρθεις, πάρε τα αυτά που ζητάς. Εμείς δεν σου τα δίνουμε»· όταν ο τελευταίος αυτοκράτωρ, μαχόμενος, έπεσε στα τείχη της Κωνσταντινουπόλεως, λέγοντας ότι του ήταν αδύνατον να παραδώσει την πόλη στον εχθρό, γιατί δεν του ανήκε· όταν το ’40 μας ζήτησαν οι εχθροί να παραδώσουμε την πατρίδα μας στα χέρια τους, εμείς τους είπαμε ΟΧΙ!

Όλες αυτές οι απαντήσεις είναι ταυτόσημες έννοιες. Είναι η αντίσταση στην ψυχή του Έλληνα όταν βλέπει να κινδυνεύει η ελευθερία του, η πατρίδα του, η ψυχή του… Το αίσθημα της αντιστάσεως βρίσκεται βαθιά μέσα στην ψυχή, όπως και το αίσθημα της προδοσίας πάλι κι αυτό βαθιά βρίσκεται μέσα στην ψυχή… Ο Αδάμ πρώτα έχασε τον εαυτό του και κατοπινά τον Παράδεισο. Σε κάθε αγώνα η ψυχή έχει την πρωτεύουσα θέση. Αυτή νικά, αυτή προδίδει. Γι΄αυτό μαζί με τους εξοπλισμούς πρέπει πρώτιστα να εξοπλίζεται η ψυχή εκείνων που θα πολεμήσουν. Στην εποχή μας, δεν ξέρω τι γίνεται με τους εξοπλισμούς της πατρίδος μας, αλλά εκείνο που βλέπω και ξέρω, όπως και εσείς βλέπετε και ξέρετε, είναι ότι η ψυχή του συγχρόνου Έλληνα πολίτη δεν εξοπλίζεται. Κι όχι μόνο δεν εξοπλίζεται, αλλά και αφοπλίζεται από ό,τι έχει.

Και τι αφοπλίζει τη σύγχρονη ελληνική ψυχή; Οι ιδέες και οι ηδονές. Οι ιδέες, οι λεγόμενες «διακινούμενες ιδέες» κυριολεκτικά καταλύουν τη δύναμη της ψυχής. Όταν προσβάλλεται η έννοια της πίστεως στον Θεό με τα κηρύγματα του υλισμού και της αθεΐας, όταν η έννοια της πατρίδος προσβάλλεται με το σύνθημα «Κάτω τα σύνορα», όταν καλλιεργείται ένας αμοραλιστικός διεθνισμός με συνθήματα ότι η αγάπη στην πατρίδα είναι «σοβινισμός», «κακοποιός εθνικισμός», «επικίνδυνος ρατσισμός»- τέτοιες ιδέες κυκλοφορούν, είσαστε μάρτυρες, τα ξέρετε-, όταν ο Θεός πλέον δεν έχει θέση στη ζωή μας και επιβάλλουμε στα σχολεία μας μελέτες και αναλύσεις έργων του αθέου και βλασφήμου Καζαντζάκη και ή τινός ετέρου, όταν το μάθημα των Θρησκευτικών διαρκώς ελαττούται και πολλάκις θεολόγοι διακωμωδούν την πίστη, όταν η οικογένεια προσβάλλεται με περίεργες ιδέες, όπως η παρουσία ενός ή δύο παιδιών - Βλέπετε τι γίνεται, πού μπορούμε να φτάσουμε; Σε λίγο θα είμεθα μειονότητα στη χώρα τη δική μας…- όταν η αυθεντία του πατέρα διαρκώς λιγοστεύει μέχρις εκμηδενισμού, όταν η απειθαρχία γίνεται σύνθημα ζωής, αλλά και η τρομοκρατία, όταν θεωρίες ληστρικές, όπως του Δαρβίνου, και του Φρόυντ, επικρατούν και δημιουργούν μια κοινωνία ερωτισμού με ολέθριες συνέπειες, όταν, όταν, όταν… όλα αυτά είναι οι διακινούμενες ιδέες με το προκάλυμμα της ελευθερίας και της δημοκρατίας… Θα το ξαναπώ: Με το προκάλυμμα της ελευθερίας και της δημοκρατίας…

Ἡ φιλαργυρία. Ἡ βαρειὰ ἀρρώστεια τῆς ψυχῆς

«Ποιήσατε ὑμῖν βαλάντια μὴ παλαιούμενα, θησαυρὸν ἀνέκλειπτον ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ὅπου κλέπτης οὐκ ἐγγίζει» (Λουκ. ιβ’, 33)

«Ρίζα πάντων τῶν κακῶν ἐστὶν ἡ φιλαργυρία» (Α’ Τιμοθ., στ’, 10)

Ἀπ’ ὅλες τὶς ἀρρώστειες ποὺ παθαίνει ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου, ἡ πιὸ σιχαμερή, κατὰ τὴν κρίση μου, εἶναι ἡ φιλαργυρία, ἡ τσιγγουνιά. Ἀπὸ μικρὸς τὴν ἀπεχθανόμουνα. Καὶ τώρα, μ’ ὅλο πού, μὲ τὴν ἡλικία, ἄλλαξα γνώμη γιὰ πολλὰ πράγματα, γιὰ τὴν τσιγγουνιὰ δὲν ἄλλαξα. Προτιμῶ νάχω νὰ κάνω καὶ μ’ ἕναν φονιὰ ἀκόμα, παρὰ... μ’ ἕναν τσιγγούνη. Γιατί, ὁ φονιὰς μπορεῖ νὰ σκότωσε σὲ ἀναβρασμὸ ψυχῆς, ἀπάνω στὸν θυμό του, καὶ νὰ μετανοίωσε ὕστερα, ἐνῶ ὁ τσιγγούνης εἶναι ψυχρὸς ὑπολογιστής, ὡς τὸ κόκκαλο χαλασμένος. Στὸν φονιὰ μπορεῖ νὰ βρεῖς καὶ κάποια αἰσθήματα, στὸν τσιγγούνη δὲν θὰ βρεῖς κανένα. Ὁ τσιγγούνης, εἶναι βέβαια πάντα ἐγωιστής, ἀγαπᾶ μοναχὰ τὸν ἑαυτό του, ἀλλά, πολλὲς φορές, εἶναι ἕνα τέρας χειρότερο κι ἀπὸ τὸν ἐγωιστή, γιατί μπορεῖ νὰ μὴν ἀγαπᾶ μήτε τὸν ἑαυτό του, καὶ νὰ τὸν ἀφήσει νὰ πεθάνει ἀπὸ τὴν πείνα.

Μ\’ αὐτὸ δείχνει ὁ ἄνθρωπος πὼς μπορεῖ νὰ καταντήσει σὲ μία κατάσταση ποὺ δὲν καταντᾶ κανένα ἀπὸ τὰ ἄλλα ζῶα. Μοναχὰ αὐτός, ποὺ ὠνόμασε τὸν ἑαυτὸ του «βασιλέα τῶν ζώων», φτάνει σὲ τέτοια σιχαμερὴ ἀνοησία, ὥστε, ἀπὸ τὴν τσιγγουνιά του, νὰ κρύβει τὰ λεφτὰ μέσα στὸ στρῶμα ἢ στὸ μαξιλάρι, καὶ νὰ πεθαίνει ἀπὸ τὴν πείνα.

Ἡ ἀποστολική περικοπή τῆς ἑορτῆς τῆς Ἁγίας Σκέπης τῆς Θεοτόκου.Παναγιώτης Τρεμπέλας

Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΣΚΕΠΗΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Προς Εβραίους, κεφάλαιο Θ΄, εδάφια 1-7

1 Εἶχε μὲν οὖν καὶ ἡ πρώτη σκηνὴ δικαιώματα λατρείας τό τε ῞Αγιον κοσμικόν· 2 σκηνὴ γὰρ κατεσκευάσθη ἡ πρώτη, ἐν ᾗ ἥ τε λυχνία καὶ ἡ τράπεζα καὶ ἡ πρόθεσις τῶν ἄρτων, ἥτις λέγεται ῞Αγια. 3 Μετὰ δὲ τὸ δεύτερον καταπέτασμα σκηνὴ ἡ λεγομένη ῞Αγια ῾Αγίων, 4 χρυσοῦν ἔχουσα θυμιατήριον καὶ τὴν κιβωτὸν τῆς διαθήκης περικεκαλυμμένην πάντοθεν χρυσίῳ, ἐν ᾗ στάμνος χρυσῆ ἔχουσα τὸ μάννα καὶ ἡ ράβδος ᾿Ααρὼν ἡ βλαστήσασα καὶ αἱ πλάκες τῆς διαθήκης, 5 ὑπεράνω δὲ αὐτῆς Χερουβὶμ δόξης κατασκιάζοντα τὸ ἱλαστήριον· περὶ ὧν οὐκ ἔστι νῦν λέγειν κατὰ μέρος. 6 Τούτων δὲ οὕτω κατεσκευασμένων εἰς μὲν τὴν πρώτην σκηνὴν διὰ παντὸς εἰσίασιν οἱ ἱερεῖς τὰς λατρείας ἐπιτελοῦντες, 7 εἰς δὲ τὴν δευτέραν ἅπαξ τοῦ ἐνιαυτοῦ μόνος ὁ ἀρχιερεύς, οὐ χωρὶς αἵματος, ὃ προσφέρει ὑπὲρ ἑαυτοῦ καὶ τῶν τοῦ λαοῦ ἀγνοημάτων.

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα

1Ας βγάλουμε τώρα κάποιο συμπέρασμα για όσα είπαμε σχετικά με την ιεροσύνη της Παλαιάς Διαθήκης, κι ας τα διασαφηνίσουμε περισσότερο. Είχε βέβαια και η πρώτη Διαθήκη νόμους και λατρευτικές διατάξεις, καθώς κι ένα επίγειο θυσιαστήριο.2 Κατασκευάστηκε δηλαδή το πρώτο διαμέρισμα της σκηνής, μέσα στο οποίο υπήρχε η λυχνία και η τράπεζα της προθέσεως και οι άρτοι που τοποθετούνταν πάνω σ’ αυτήν ως προσφορά στον Θεό. Και το πρώτο αυτό διαμέρισμα της σκηνής λεγόταν Άγια

28 Ὀκτωβρίου. † ΤΗΣ ΦΩΤΟΦΟΡΟΥ ΣΚΕΠΗΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΑΙ ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟΥ ΜΑΡΙΑΣ. Τερεντίου, Νεονίλλης, Εὐνίκης καὶ τῶν σὺν αὐτοῖς μαρτύρων· Στεφάνου ὁσίου τοῦ Σαββαΐτου. Τῶν ἐν ̔Ρεθύμνῃ τεσσάρων νεομαρτύρων (†1824). Ἐθνικὴ ἑορτὴ ἐπὶ τῷ νικηφόρῳ τῶν Ἑλλήνων ἐν Βορείῳ Ἠπείρῳ πολέμῳ (1940). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τῆς Θεοτόκου, 21 Νοεμ. (Ἑβρ. θ΄ 1-7).

Εβρ. 9,1            Εἶχε μὲν οὖν καὶ ἡ πρώτη σκηνὴ δικαιώματα λατρείας τό τε Ἅγιον κοσμικόν·

Εβρ. 9,1                     Λοιπόν η πρώτη διαθήκη, που εσυμβολίζετο από την σκηνήν του μαρτυρίου, είχε λατρευτικάς διατάξεις, όπως επίσης και το επίγειον θυσιαστήριον.

Ἡ ἁγνότητα εἶναι κατορθωτή καί σήμερα, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (ἀπόσπασμα)

~Απόσπασμα από την αγρυπνία του Αγίου Δημητρίου Μεγαλομάρτυρος, 26-10-2022Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

  http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr 

καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Ἑορτή τῆς Ἁγίας Σκέπης τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Ἑρμηνεία τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο

ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΣΚΕΠΗΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ [:Εβρ.9,1-7]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

[:Υπομνηματισμός των εδαφίων Εβρ.9,1-14]

«Εἶχε μὲν οὖν καὶ ἡ πρώτη σκηνὴ δικαιώματα λατρείας τό τε Ἅγιον κοσμικόν· σκηνὴ γὰρ κατεσκευάσθη ἡ πρώτη, ἐν ᾗ ἥ τε λυχνία καὶ ἡ τράπεζα καὶ ἡ πρόθεσις τῶν ἄρτων, ἥτις λέγεται Ἅγια. μετὰ δὲ τὸ δεύτερον καταπέτασμα σκηνὴ ἡ λεγομένη Ἅγια Ἁγίων, χρυσοῦν ἔχουσα θυμιατήριον καὶ τὴν κιβωτὸν τῆς διαθήκης περικεκαλυμμένην πάντοθεν χρυσίῳ, ἐν ᾗ στάμνος χρυσῆ ἔχουσα τὸ μάννα καὶ ἡ ῥάβδος Ἀαρὼν ἡ βλαστήσασα καὶ αἱ πλάκες τῆς διαθήκης, ὑπεράνω δὲ αὐτῆς Χερουβὶμ δόξης κατασκιάζοντα τὸ ἱλαστήριον· περὶ ὧν οὐκ ἔστι νῦν λέγειν κατὰ μέρος(:Ας βγάλουμε τώρα κάποιο συμπέρασμα για όσα είπαμε σχετικά με την ιεροσύνη της Παλαιάς Διαθήκης και ας τα διασαφηνίσουμε περισσότερο. Είχε βέβαια και η πρώτη Διαθήκη νόμους και λατρευτικές διατάξεις, καθώς κι ένα επίγειο θυσιαστήριο. Κατασκευάστηκε, δηλαδή, το πρώτο διαμέρισμα της σκηνής, μέσα στο οποίο υπήρχε η λυχνία και η τράπεζα της προθέσεως και οι άρτοι που τοποθετούνταν πάνω σ’ αυτήν ως προσφορά στον Θεό. Και το πρώτο αυτό διαμέρισμα της σκηνής λεγόταν Άγια. Έπειτα, πίσω από το δεύτερο καταπέτασμα ήταν το μέρος της σκηνής που λεγόταν Άγια Αγίων. Στα Άγια των Αγίων υπήρχε ένα χρυσό θυμιατήριο και η Κιβωτός της Διαθήκης, που ήταν γύρω –γύρω καλυμμένη με χρυσάφι απ’ όλες τις πλευρές της. Μέσα στην κιβωτό αυτή υπήρχε μια χρυσή στάμνα που περιείχε το περίφημο μάννα, καθώς επίσης και η ράβδος του Ααρών που είχε βλαστήσει θαυματουργικά, και οι θεοχάρακτες πλάκες της Διαθήκης. Πάνω από την κιβωτό υπήρχαν δύο χρυσά Χερουβίμ ένδοξα, που ανάμεσά τους εμφανιζόταν και μιλούσε ο Θεός. Αυτά σκέπαζαν με τα φτερά τους και σκίαζαν το χρυσό κάλυμμα της κιβωτού που ονομαζόταν “Ιλαστήριο”. Αλλά για όλα αυτά δεν είναι τώρα καιρός να μιλήσουμε με λεπτομέρειες)»[Εβρ.9,1-5]·[ερμηνευτική απόδοση Παναγιώτου Τρεμπέλα].

Έδειξε ο Παύλος από τον ιερέα, από την ιεροσύνη και από τη διαθήκη ότι εκείνη επρόκειτο να έχει τέλος· το δείχνει πλέον και από τη μορφή της ίδιας της σκηνής. Πώς; Μιλώντας για «Ἅγια» και για «Ἅγια Ἁγίων». Τα «Ἅγια» δηλαδή είναι σύμβολο του προηγούμενου καιρού (γιατί τότε γίνονταν όλα με θυσίες), ενώ τα «Ἅγια Ἁγίων» είναι σύμβολα τούτου του παρόντος καιρού. Ονομάζει «Ἅγια Ἁγίων» τον ουρανό, και το ίδιο και καταπέτασμα του ουρανού, και τη σάρκα που εισέρχεται στο εσώτερο του καταπετάσματος, δηλαδή μέσω του καταπετάσματος της σάρκας Αυτού. Αλλά καλό είναι να μιλήσουμε εξετάζοντας από την αρχή το χωρίο αυτό.