«Σε μια πόλη ήταν ένας άντρας ονόματι Ιωάννης, πολύ ευσεβής και πλούσιος, αλλά το μυαλό του ήταν τόσο βαρύ που δεν μπορούσε να μάθει με κανέναν τρόπο ένα βιβλίο και ούτε μια προσευχή να πει σύμφωνα με την εντολή των χριστιανών. Γι' αυτό πήγε σε ένα μοναστήρι και χαρίζοντας ό,τι είχε, έγινε μοναχός για να του μάθουν οι αδελφοί το βιβλίο.
Έτσι, λόγω του μεγάλου πλούτου που διέθετε, τον δέχτηκαν με αγάπη και όλοι του έλεγαν Ψαλμούς και προσευχές, αλλά δεν μπορούσε να μάθει τίποτα. Τότε ένας επιδέξιος αδελφός με καλές πράξεις, διαβάζοντάς του όλες τις προσευχές, μία προς μία, τον ρώτησε ποια από αυτές φαινόταν η πιο όμορφη, για να τον διδάξει, είπε ότι αυτή: «Χαίρε, Μαρία» του άρεσε περισσότερο.
Καταβάλλοντας λοιπόν πολύ κόπο, μετά από πολύ καιρό έμαθε την αγγελολατρία, δηλαδή αυτή: «ΘΕΟΤΟΚΕ ΚΑΙ ΠΑΡΘΈΝΕ ΧΑΊΡΕ ΚΕΧΑΡΙΤΩΜΈΝΗ ΜΑΡΊΑ » .
Και γέμισε με τόση χαρά και αγαλλίαση που είχε μάθει εκείνη την αγγελική λατρεία, που φαινόταν να βρήκε έναν θησαυρό μεγάλης αξίας. Και όλη την ώρα δεν έλεγε άλλη λέξη, παρά μόνο αυτή: «Να χαίρεσαι, που είσαι προικισμένη, Μαρία», Γι' αυτό όλα τα αδέρφια της έδωσαν ένα παρατσούκλι λέγοντας: «Χαίρε, Μαρία», από το οποίο αυτός εκτός από εκείνος χαιρόταν πολύ, και προσευχόταν πάντα στην παναγία, λέγοντας εκείνη την αγγελική λατρεία με απαράμιλλη χαρά και ευθυμία.
Και αυτό το έλεγε πάντα μέχρι την ώρα που τον άφησε η ευτυχισμένη ψυχή του.
Και αφού του έψαλαν την ακολουθία σύμφωνα με την εντολή, τον έθαψαν σε ειδικό μέρος, γιατί τα άγια λείψανά του σκόρπισαν ευωδία, που δεν λιγόστευε αφού τον σκέπασαν, αλλά καθημερινά αυξανόταν. Και τα αδέρφια μύρισαν μια ανείπωτη καλή μυρωδιά.
Όταν λοιπόν τον μνημόνευσαν για εννιά μέρες, είδαν ένα δοξασμένο θαύμα και φοβήθηκαν. Δηλαδή, ένας πολύ όμορφος κρίνος ξεπήδησε από τον τάφο του και σε κάθε φύλλο ήταν γραμμένα αυτά τα λόγια με χρυσά λουλούδια: «Να χαίρεσαι, αυτό που είσαι προικισμένος, Μαρία». Και το γλυκό άρωμα εκείνου του κρίνου δεν έμοιαζε με κανένα γήινο λουλούδι.
Και ο ηγούμενος είπε στους αδελφούς: Αγαπημένοι μου! Από αυτό το υπέροχο πράγμα μπορούμε να ξέρουμε τι μεγάλη αγιότητα είχε αυτός ο μακαρίτης και πόση αγάπη για την Παναγία μας! Λοιπόν, είναι σκόπιμο να δούμε τη ρίζα αυτού του κρίνου, για να καταλάβουμε με ποια δώρα ανταμείβεται αυτός που αγαπά την αιώνια Παναγία με όλη του την καρδιά.
Και σκάβοντας τον τάφο είδαν πώς φύτρωσε το κρίνο από το στόμα του ευσεβούς και φοβήθηκαν. Και όταν ο ηγούμενος διέταξε να αφαιρέσουν τα ιερά λείψανα, είδαν ότι στην καρδιά του ήταν η εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου, και τρόμαξαν πολύ.
Παίρνοντας λοιπόν εκείνο το άγιο κρίνο με λιτανεία και θυμίαμα, το τοποθέτησαν στην τιμητική θέση, μαζί με τα άγια λείψανα. Και όλοι τον τιμούσαν και τον προσκύνησαν, για την αγάπη της Θεοτόκου».
Από: Θαύματα της Μητέρας του Θεού, Τυπώθηκε στα ρουμανικά το 1820 στο μοναστήρι Neamț
http://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/11/1820-neamt.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου