ΚΗΡΥΓΜΑ ΣΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟ_215. Εκείνος που προσεύχεται με φρόνηση υπομένει τα συμβαίνοντα θλιβερά, Άγιου Μάρκου Ασκητου, Τα 200 κεφάλαια περί του πνευματικού νόμου, Φιλοκαλία τόμος Α', 9-1-2022, Αρχιμ. Σάββα Αγιορείτου.
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.comΔευτέρα 10 Ιανουαρίου 2022
Γάμοι ἀντίθετοι μέ τούς ἱερούς Κανόνες, 9-1-2022, Ἁρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (ἀπόσπασμα)
Γάμοι ἀντίθετοι μέ τούς ἱερούς Κανόνες, 9-1-2022, Ἁρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (ἀπόσπασμα)
Λόγος περί μετανοίας Β΄, Ἁγ. Ἰγνατίου Μπριαντσιανίνωφ, Ἁρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (Κήρυγμα)
ΚΗΡΥΓΜΑ_Λόγος περί μετανοίας Β΄, Ἁγ. Ἰγνατίου Μπριαντσιανίνωφ, Κυριακή μετά τά Φῶτα, 9-1-2022, Ἁρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος ἘδέσσηςΛόγος περί μετανοίας Α΄, Ἁγ. Ἰγνατίου Μπριαντσιανίνωφ, Ἁρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (Κήρυγμα)
ΚΗΡΥΓΜΑ_Λόγος περί μετανοίας Α΄, Ἁγ. Ἰγνατίου Μπριαντσιανίνωφ, Κυριακή μετά τά Φῶτα, 8-1-2022, Ἁρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.comὍποιος προσεύχεται γιά τόν κόσμο, συμπάσχει μέ ὅλους,
Όποιος προσεύχεται για τον κόσμο, συμπάσχει με όλους, αλλά δεν μπορεί να συμπεριληφθεί ενεργώς στην πάλη για την επικράτηση μιας συγκεκριμένης παράταξης, ώστε μαζί με εκείνους να «κτυπήσει τους εχθρούς». Και αυτό, γιατί καμία από τις αντιμαχόμενες πλευρές δεν παραμένει στην Αλήθεια του Χριστού. Ο κόσμος βαδίζει προς την αποκαλυπτική καταστροφή … Βέβαια δεν υπάρχει απόλυτο κακό. Απόλυτο είναι μόνο το Αγαθό. Και το Αγαθό αυτό μας δόθηκε ως εντολή: «Αγαπάτε τους εχθρούς υμών … καλώς ποιείτε τοις μισούσι υμάς …» (Ματθ. 5,44). Οι λαοί που διεκδικούν το χριστιανικό όνομα δεν πραγματοποίησαν στα έργα τους την εντολή αυτή. Συχνότερα έκαναν το αντίθετο· δεχόμενοι από τον Χριστιανισμό το φως του νου, το φως της γνώσεως, εκμεταλλεύονταν την υπεροχή αυτή όχι για αγαθοεργία προς τους αδελφούς, αλλά για την υποδούλωση τους. Μόνο κατά τους πρώτους αιώνες του Χριστιανισμού, όταν οι πιστεύοντες οδηγούνταν σε όλα τα παθήματα για το όνομα του Χριστού, η μαρτυρία τους ήταν αληθινή. Μετά τη νίκη του Μεγάλου Κωνσταντίνου, όταν ο Χριστιανισμός έγινε κρατική θρησκεία, επήλθαν σαρωτικές αλλαγές [που μείωσαν το επίπεδο της πνευματικής ζωής των ανθρώπων].
Νεεμάν ἦταν ἕνας Βασιλιάς καί στρατηγός τῆς Συρίας, ὁ ὁποῖος λεπρώθηκε καί πείστηκε ἀπό τήν ὑπηρέτριά του, πού ἦταν Ἑβραία, νά πάει στήν πατρίδα καί νά ἐπισκεφτεῖ στόν Ἰορδάνη ποταμό, τόν Προφήτη Ἐλισσαῖο.
Νεεμάν ήταν ένας Βασιλιάς και στρατηγός της Συρίας, ο οποίος λεπρώθηκε και πείστηκε από την υπηρέτριά του, που ήταν Εβραία, να πάει στην πατρίδα και να επισκεφτεί στον Ιορδάνη ποταμό, τον Προφήτη Ελισσαίο.
Πράγματι ο Νεεμάν πήγε και όταν έφτασε στον Ιορδάνη ποταμό, ο Ελισσαίος χωρίς να βγει και να τον δει καθόλου, λέει στον υποτακτικό του, να του πει να βυθιστεί στο Ιορδάνη ποταμό 7 φορές.
Ο στρατηγός νόμιζε, ότι ο Προφήτης θα έβγαινε έξω και θα προσεύχονταν με τα χέρια πάνω, για να τον κάνει καλά, αλλά το να βυθιστεί 7 φορές στον Ιορδάνη, αυτό δεν μπόρεσε να το καταλάβει. Πήρε τα πράγματα εγωιστικά και είπε:
- Εγώ έχω στην πατρίδα μου τον Αβανά και τον Φαρφάν. Μεγάλα ποτάμια. Δεν μπορούσα να βυθιστώ σε εκείνα τα ποτάμια για να γίνω καλά; Έπρεπε να έρθω σε αυτό το αυλάκι (!) να βυθιστώ;
Και γυρίζει, για να επιστρέψει στην πατρίδα του. Κάποιος όμως μυαλωμένος υπήκοός του μπήκε στη μέση και του είπε:
- Πού πάμε στρατηγέ; Ήρθαμε από την άκρη του κόσμου και επιστρέφουμε; Τί σου ζήτησε ο άνθρωπος; Χρυσό σου ζήτησε; Τί σου ζήτησε; Να πας, να βυθιστες για να γίνεις καλά! Κατέβα λοιπόν κάτω, να πας να αφήσεις τη λέπρα εδώ...
Πείστηκε τελικώς ο στρατηγός και κατέβηκε από το άλογό του και βυθίστηκε 7 φορές στον Ιορδάνη. Την 7η φορά όταν βγήκε επάνω, είχε μείνει όλη του η λέπρα κάτω και το δέρμα του ήταν σαν μικρού παιδιού!!
Ἔτσι κράτησε ἀμόλυντη τήν Ἀρχιερωσύνη του ὁ Αἰτωλίας Κοσμᾶς μέσα στίς ἀδιάκοπες ἀντιξοότητες, καί ἀναδείχθηκε μέγας Ποιμήν τῆς Ἐκκλησίας!
Γράφει ὁ Ἰωάννης Χατζηδιγενῆς, Θεολόγος
Ὁ Μητροπολίτης Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας Κοσμᾶς δέν θύμιζε σέ καμμία περίπτωση Ἐπίσκοπο τῶν ἡμερῶν μας καθώς τό πνευματικό διαμέτρημά του ἦταν στά ἴχνη τῶν Ἁγίων Ἱεραρχῶν καί τό ἐκκλησιολογικό φρόνημά του ἀνέπαυε τίς συνειδήσεις τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν.
Ὡς Λειτουργός στό ἱερό Θυσιαστήριο εἶχε παροιμιώδη εὐλάβεια. Δέν θά ξεχάσω ποτέ τήν μαρτυρία τοῦ ἰδίου Ἐπισκόπου Αἰτωλίας Κοσμᾶ, ὅταν ὡς ἱερομόναχος συλλειτούργησε μέ τόν Ὅσιο Ἰάκωβο τόν ἐν Εὐβοίᾳ: "Καθώς βρισκόμουν κάποτε ἐν ὥρᾳ Θείας Λειτουργίας μέ τόν Ἅγιο Ἰάκωβο, ἀκούγονταν τά φτερά τῶν Ἀγγέλων πού συμμετεῖχαν στό φρικτό Μυστήριο! Γιά τόν Ἅγιο Ἰάκωβο βέβαια, τέτοια βιώματα ἦταν καθημερινό φαινόμενο".
Ἐπισκεπτόταν συχνά τό Περιβόλι τῆς Παναγίας μας τό Ἅγιον Ὄρος. Τρύγησε καί γεύτηκε ἀπό τό μέλι τῆς Ἡσυχαστικῆς καί Κολλυβαδικῆς Παραδόσεως. Ἦταν τακτικός προσκυνητής στίς ἀσκητικές Καλύβες καί τά Μοναστήρια τοῦ Ἄθωνος. Συμβουλευόταν τούς Πατέρες τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἀκόμα καί ὅταν ἔγινε Ἐπίσκοπος καί ἐξομολογοῦνταν ταπεινά ὥστε νά ἔχει Καθαρό νοῦ καί Φώτιση Θεοῦ. Μεγάλη του ἀγάπη ἦταν ὁ Ὅσιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης, μέ τόν ὁποῖο εἶχε οὐσιαστική ἐπικοινωνία. Δέν ἄλλαξε αὐτήν τήν τακτική οὔτε ὅταν ἔγινε Μητροπολίτης. Ἐρχόταν πλέον ὡς Μητροπολίτης στό Ὅρος γιά νά καταθέτει προβλήματα καί ἐρωτήσεις στά πνευματικά παιδιά τοῦ Ὁσίου Παϊσίου, καί ἐπέστρεφε ἀναπαυμένος στήν Μητρόπολή του.
Ὁ μακαριστός κατά σάρκα ἀδερφός του Ἀπόστολος Παπαχρήστου εἶχε κάνει γνωστό τό ἑξῆς περιστατικό μέ τόν Ἅγιο Πορφύριο: "Μιλοῦσε ἀπό τό Ἡσυχαστήριο στό Μήλεσι ὁ Ἅγιος Πορφύριος μέ τόν τότε ἱερομόναχο Κοσμᾶ Παπαχρήστου. Κάποια στιγμή, κάποιος μπῆκε στό κελλί τοῦ Ἁγίου καί διέκοψε τήν τηλεφωνική συνομιλία. Τότε ὁ Ἅγιος Πορφύριος ἀντέδρασε καί εἶπε νά μήν μέ διακόπτεις διότι μιλάω μέ ἕναν Ἐπίσκοπο. Ὁ πατήρ Κοσμᾶς τότε δέν ἀντιλήφθηκε τό γεγονός".
«Ὄχι στὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τῆς Πανθρησκείας» Ἀρχιμανδρίτου Σάββα Ἁγιορείτου
«Ὄχι στὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τῆς Πανθρησκείας»
Ἀρχιμανδρίτου Σάββα Ἁγιορείτου
Ἀπόσπασμα 6/01/22
Εὐχόμαστε τὸ Φῶς τὸ Πανάγιον τοῦ Ἁγίου μας Τριαδικοῦ Θεοῦ νὰ λάμψει στὶς καρδιὲς ὅλων μας καὶ νὰ ἔχουμε ἀληθινὰ Φῶτα. Καὶ ὅπως ἔλεγε ὁ μακαριστὸς πλέον ἐπίσκοπος Αἰτωλοακαρνανίας Κοσμᾶς, νὰ ἔχουμε Θεοφάνεια πάντοτε σὲ κάθε στιγμὴ τῆς ζωῆς μας. Νὰ φανερώνουμε τὸν Θεὸ μὲ τὴν ζωή μας καὶ νὰ φανερώνεται ὁ Θεὸς στὴ ζωή μας, ὁ Πανάγιος Τριαδικὸς Θεός. Ἀλλὰ γιὰ νὰ γίνει αὐτό, ὅπως ἔλεγε καὶ ἕνας ἄλλος σύγχρονος, μακαριστὸς καὶ αὐτός, ἁγιασμένος γέροντας, ὁ ἱερομόναχος π. Σάββας Ἀχιλλέως, θὰ πρέπει νὰ τὰ κάνουμε ὅλα σωστὰ. Γιατὶ κάθε τὶ ποὺ μᾶς συμβαίνει εἴτε καλὸ εἴτε κακό, ἔχει κάποια αἰτία. Καὶ συνήθως ὑποφέρουμε ἐδῶ στὴ γῆ οἱ ἄνθρωποι ἀπὸ διάφορα νοσήματα εἴτε σωματικὰ εἴτε ψυχικὰ εἴτε ἀπὸ διάφορα συμβάματα, ἀτυχήματα τὰ λέμε ἤ δυστυχήματα. Ἀλλὰ ὅλα, ὅπως λέει ὁ μακαριστὸς π. Σάββας Ἀχιλλέως, ἁγιασμένος ἄνθρωπος, ὅλα ἔχουν μιὰ αἰτία. Καὶ ἄν ψάξει ὁ ἄνθρωπος, θὰ τὴν βρεῖ τὴν αἰτία. Καὶ πρέπει νὰ ἐρευνοῦμε, νὰ βρίσκουμε τὶς αἰτίες γιατὶ μᾶς συμβαίνει τὸ ἕνα καὶ τὸ ἄλλο. Μήπως κάπου παραβαίνουμε τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ σὲ κάτι; Μήπως κάτι δὲν τὸ θεωροῦμε σημαντικό; Μήπως κάτι δὲν τὸ γνωρίζουμε; Καὶ γι’ αὐτό, ὀφείλουμε νὰ ἐρευνοῦμε τὰς Γραφάς ὅπως μᾶς λένε καὶ οἱ Ἅγιοι Πατέρες, καὶ νὰ ἐρευνοῦμε καὶ τοὺς Ἁγίους Ἱεροὺς Κανόνες οἱ ὁποῖοι εἶναι ὁδηγοὶ στὴν ζωή μας. Δὲν εἶναι κανόνια γιὰ νὰ μᾶς σκοτώσουν, ὅπως λέει ὁ Ἅγιος Παῒσιος, ἀλλὰ εἶναι Κανόνες ποὺ πρέπει νὰ τοὺς λαμβάνουμε ὑπόψη μας, γιατὶ ἐὰν δὲν τοὺς λαμβάνουμε ὑπόψη μας ὅπως ἔλεγε καὶ ὁ μακαριστὸς π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος, οἱ Κανόνες, λέει, ἐκδικοῦνται. Πολλὲς φορὲς κάποιοι βαρύνονται γιατὶ τονίζουμε κάποια πράγματα ποὺ ἔχουν σχέση μὲ τὴν ἐξωτερικὴ ἐμφάνιση τοῦ ἀνθρώπου· νὰ μὴ βάφονται οἱ γυναῖκες, νὰ μὴ φορᾶνε παντελόνια, οἱ ἄνδρες νὰ ἔχουν εὐπρεπῆ παρουσία. Αὐτὰ βεβαίως, θὰ πεῖ κανείς, εἶναι δεύτερα, ἀλλὰ ὅμως εἶναι καὶ αὐτὰ ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ καὶ δὲν πρέπει νὰ τὰ παραθεωροῦμε.
Ὑπάρχει μία ἀναφορὰ εἰς τὸν βίο τῆς Ἁγίας Θεοδώρας ἡ ὁποία πέρασε τὰ τελώνια καὶ γύρισε πίσω. Καὶ τί λέει ἐκεῖ, ὅτι αὐτὴ ἡ Ἁγία γυναίκα κόντεψε νὰ κολαστεῖ γιατὶ δύο φορὲς στὴ ζωή της εἶχε βαφτεῖ. «Καὶ πέρασα», λέει, «μὲ πολὺ κόπο γιατὶ πλήρωσε ὁ πνευματικός μου». Εἶχε ἐξομολογηθεῖ δηλαδή, αὐτὲς τὶς δύο φορὲς ποὺ βάφτηκε. Καὶ βλέπω πολλὲς φορὲς μὲ λύπη τὶς γυναῖκες βαμμένες καὶ νὰ ἔρχονται στὸν ναὸ καὶ νὰ προσκυνᾶνε καὶ τὶς Ἅγιες Εἰκόνες καὶ τὸν Τίμιο Σταυρὸ καὶ νὰ θέλουν νὰ ἁγιαστοῦν ἐνῷ τὴν ἴδια στιγμὴ παραβαίνουν αὐτὸ ποὺ λέει ὁ Θεός. Ὁπότε, καταλαβαίνετε ὅτι δὲν ὠφελοῦνται ἀπ’ αὐτό. Τὸ λέω αὐτὸ ὄχι γιατὶ θὰ πεῖ κανεὶς πρέπει νὰ προσέχουμε μόνο αὐτά, ἀλλὰ καὶ αὐτά.
Ἀπό τό Συναξάρι – Τά ἅγια Θεοφάνεια
Μετά τριάντα έτη εν κρυπτώ βίου, έχοντας διανύσει όλα τα στάδια ζωής ενός κοινού ανθρώπου και έχοντας δώσει με τη διαγωγή του το πρότυπο της ταπείνωσης, της υπακοής στους γονείς και της υποταγής στον Νόμο, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός εγκαινίασε το δημόσιο κήρυγμα και την πορεία που θα Τον οδηγούσε ως το Πάθος, με μία τρανή αποκάλυψη της θεότητάς Του. Ο Πατήρ και το Άγιον Πνεύμα έδωσαν μαρτυρία ότι ο Ιησούς είναι αληθώς ο Μονογενής Υιός του Θεού, ομοούσιος τω Πατρί, το δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, ο Λόγος που έγινε σαρξ για τη δική μας σωτηρία, ο Σωτήρ που ανήγγειλαν οι Προφήτες, και ότι στο Πρόσωπό Του η Θεότητα ενώθηκε ασυγχύτως με την ανθρώπινη φύση μας κάνοντας την να λάμπει από τη δόξα Του.
Γι’ αυτό το λόγο η εορτή του Βαπτίσματος του Χριστού ονομάσθηκε Επιφάνεια ή Θεοφάνεια: δηλαδή φανέρωση της θεότητος του Χριστού και πρώτη σαφής αποκάλυψη του Μυστηρίου της Αγίας Τριάδος.
Από την Ναζαρέτ της Γαλιλαίας ο Χριστός ήλθε τότε στην Ιουδαία, στις όχθες του Ιορδάνη. Εκεί συνήθιζε να κηρύττει ο άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής, αφού προετοιμάσθηκε επί τριάντα χρόνια στην έρημο, με άσκηση, αποκοπή τού σαρκικού φρονήματος και προσευχή· καλούσε τους Εβραίους να μετανοήσουν και βάπτιζε στα ύδατα του ποταμού το πλήθος κόσμου που προσέρχονταν εξαιτίας της φήμης του Προδρόμου ως δικαίου και μεγάλου προφήτη του Θεού.
Ανώτερο από τους καθαρμούς και το τελετουργικό λουτρό που υποδείκνυε ο Νόμος για την κάθαρση των ρύπων του σώματος (Λευϊτ. 15), το βάπτισμα του Ιωάννη δεν χορηγούσε παρ’ όλα αυτά άφεση των αμαρτιών –αυτή θα την εξασφάλιζε ο Σταυρός και η θυσία του Χριστού– καταδίκαζε όμως την ανόσια διαγωγή των Εβραίων και τις παρανομίες τους υπενθυμίζοντας ότι πλησιάζει η Ημέρα της Κρίσεως: ο «μείζων εν γεννητοίς γυναικών» Ιωάννης (Ματθ. 11:11) τους οδηγούσε στη συνειδητοποίηση των αμαρτημάτων και στον πόθο μετανοίας και προετοίμαζε τις καρδιές ώστε να αναζητήσουν Εκείνον του οποίου είχε ταχθεί Πρόδρομος. «Εγώ μεν βαπτίζω υμάς εν ύδατι εις μετάνοιαν. Ο δε οπίσω μου ερχόμενος ισχυρότερός μου εστίν, ου ουκ ειμί ικανός τα υποδήματα βαστάσαι. Αυτός υμάς βαπτίσει εν Πνεύματι αγίω και πυρί» (Ματθ. 3:11-12, Λουκ. 3:16, Μαρκ. 1:8).
Ἡ θαυμαστή ἐμφάνιση τοῦ Ἁγίου Νικηφόρου τοῦ Λεπροῦ
Η θαυμαστή ἐμφάνιση τοῦ Αγίου Νικηφόρου έγινε στόν Ἱερό Ναό Παμμεγίστων Ταξιαρχῶν τῆς Ἑλληνικῆς Ἀστυνομίας (Μεσογείων 96),
Ομιλεί ο ἱερεύς :
Στίς 4 Ἰανουαρίου 2019 τό πρωΐ, ἑορτή τοῦ ἁγίου Νικηφόρου τοῦ Λεπροῦ, ἐτελεῖτο ὁ ὄρθρος ἀπό τόν ἱεροκήρυκα τῶν Σωμάτων Ἀσφαλείας ἀρχιμανδρίτη Νεκτάριο Κιοῦλο. Στό κέντρο τοῦ ναοῦ εἶχε τοποθετηθεῖ ἡ εἰκόνα καί ἕνα τεμάχιο λειψάνου τοῦ ἁγίου Νικηφόρου.
Στό τέλος τοῦ ὄρθρου, εἰσῆλθε στό ἅγιο Βῆμα ἕνας ἄγνωστος μοναχός, πού χαιρέτησε τόν π. Νεκτάριο καί ἐκάθισε σέ μία γωνία τοῦ Ἱεροῦ. Ὅταν ὁ ἱερέας τόν ἐρώτησε, ἀπό ποῦ ἔρχεται, ὁ μοναχός ἀπάντησε, «μέ λένε Νικηφόρο καί ἔρχομαι ἀπό τήν Κρήτη γιά νά ἐπισκεφθῶ τά πνευματικά μου παιδιά». Ἐκείνη τήν ὥρα, στόν ναό εὑρίσκετο μόνον ὁ ἱερέας μέ δύο ἱεροψάλτες βοηθούς.
Ἡ ἡσυχία λοιπόν εἶναι ἀρχή κάθαρσης γιά τήν ψυχή…
Μ. Βασίλειος : Ἐπιστολή 2.
(P. G. 32, 228 Α καί Ε.Π.Ε. τ. 1ος σελ. 64).
Η ησυχία λοιπόν είναι αρχή κάθαρσης για την ψυχή… Διότι όταν ο νους δεν διασκορπίζεται στα εξωτερικά πράγματα, ούτε διαχέεται από τις αισθήσεις προς τον κόσμο, επιστρέφει στον εαυτό του, και διά μέσω του εαυτού του, ανεβαίνει προς την έννοια του Θεού. Και καθώς περιλάμπεται και φωτίζεται από εκείνο το κάλλος, λησμονεί και την ίδια τη φύση, και ούτε με φροντίδα για τροφή, ούτε με μέριμνα για ρούχα, πληγώνει την ψυχή, αλλά σταματώντας κάθε γήινη φροντίδα, μεταθέτει ὅλη τή μέριμνά του στην απόκτηση των αιωνίων αγαθών.
10 Ἰανουαρίου. Γρηγορίου ἐπισκόπου Νύσσης (†395). Δομετιανοῦ Μελιτινῆς (†602)· Μαρκιανοῦ πρεσβυτέρου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Δευτ. λ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Ἑβρ. η΄ 7-13).
Εβρ. 8,7 εἰ γὰρ ἡ πρώτη ἐκείνη ἦν ἄμεμπτος, οὐκ ἂν δευτέρας ἐζητεῖτο τόπος.
Εβρ. 8,7 Διότι εάν η πρώτη εκείνη διαθήκη ήτο πράγματι πλήρης και τελεία, δεν θα εζητείτο τόπος και τρόπος να δοθή δευτέρα διαθήκη.