Οἱ καταστροφικές συνέπειες τῶν σαρκικῶν ἁμαρτημάτων, Άρχιμ. Σάββα Ἀγιορείτου, 23-1-2022
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.comΚυριακή 23 Ιανουαρίου 2022
Ἡ ἐπίδειξη- αὐταρέσκεια, Εὐεργετινός Γ΄ τόμος- Ὑπόθεσις Κη΄, 22-1-2022, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΟΜΙΛΙΑ_219. Η επίδειξη- αυταρέσκεια, Εὐεργετινός Γ΄ τόμος- Ὑπόθεσις Κη΄, 22-1-2022, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.comἩ σκέψη τοῦ φιλήδονου εἶναι ἄστατη, Φιλοκαλία τόμος Α', 22-1-2022, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
ΚΗΡΥΓΜΑ_228. Η σκέψη του φιλήδονου είναι άστατη, Τά 200 κεφάλαια περί τοῦ πνευματικοῦ νόμου, Φιλοκαλία τόμος Α', 22-1-2022, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.comΤόσο μεγάλη παρρησία εἶχε ὁ θεῖος αὐτός ἄνθρωπος ἀπέναντι στό Θεό τόσο μεγάλη χάρη ἀπολάμβανε ἀπό τόν οὐρανό...
Όσιος Ιάκωβος Επίσκοπος Νισίβεως
Αφού πέρασε αρκετός χρόνος, ο μεγάλος εκείνος και θαυμάσιος βασιλιάς πέθανε με τα στεφάνια της ευσέβειας και τα παιδιά του κληρονόμησαν την ηγεμονία. Τότε ο βασιλιάς των Περσών (Σαβώρης ήταν το όνομά του) περιφρονώντας τα παιδιά ότι τάχα δεν ήταν ικανά όπως ο πατέρας, εξεστράτευσε
εναντίον της Νίσιβις με μεγάλη δύναμη ιππικού και πεζικού. Έφερε επίσης και πάρα πολλούς ελέφαντες. Παρέταξε το στράτευμα για πολιορκία κυκλικά και έστησε πολιορκητικές μηχανές, έχτισε προμαχώνες, έμπηξε βαθιά πασσάλους και περίφραξε σταυρωτά με κλαδιά τα κενά ανάμεσα τους, διέταξε τους στρατιώτες να κάμουν προσχώματα και να οικοδομήσουν πύργους αντίκρυ στους πύργους. Έπειτα ανέβασε εκεί τους τοξότες και τους διέταξε να ρίχνουν βέλη εναντίον εκείνων που στεκόταν πάνω στο τείχος, ενώ άλλους τους διέταξε να σκάβουν τα τείχη από κάτω. Επειδή όμως όλα αυτά αποτύγχαναν, αφανιζόμενα με την προσευχή του θεσπέσιου ανθρώπου, τελικά ο Σαβώρης με την εργασία πολλών χεριών έφραξε το ρεύμα του ποταμού που έτρεχε εκεί κοντά και αφού συγκέντρωσε στο φράγμα μεγάλη ποσότητα νερού, το άφησε απότομα όλο μαζί κατά του τείχους, χρησιμοποιώντας το σαν είδος δυνατής μηχανής. Το τείχος δεν άντεξε στην επιδρομή του νερού, αλλά με την ορμή κατασείσθηκε από τα θεμέλια και γκρεμίστηκε ολόκληρο σ’ εκείνο το μέρος. Αυτοί τότε ξεφώνισαν με την ιδέα ότι ή πόλη έγινε ευάλωτη διότι αγνοούσαν το μεγάλο τείχος εκείνων πού κατοικούσαν μέσα. Όμως ανέβαλαν την επιδρομή, βλέποντας ότι η πόλη έγινε απάτητη από τα νερά. Αφού τραβήχτηκαν λίγο μακρύτερα για να ελαφρώσουν από τον κόπο, αναπαύονταν οι ίδιοι και περιποιούνταν τα άλογα. Εκείνοι πού κατοικούσαν στην πόλη στράφηκαν σε μεγαλύτερες προσευχές, έχοντας μεσολαβητή τον μεγάλο Ιάκωβο, όλοι οι ενήλικοι ανοικοδομούσαν γρήγορα, χωρίς να φροντίζουν ούτε για ομορφιά ούτε για αρμονία, αλλά έθεταν όλα τα υλικά μαζί, όπως τύχαινε, πέτρες και πλίθους και οτιδήποτε τούς έφερνε κάποιος και μέσα σε μια νύχτα προχώρησε το έργο και υψώθηκε τόσο, όσο ήταν αρκετό για να εμποδίσει το δρόμο των αλόγων και το ανέβασμα των ανδρών χωρίς σκάλες.
Ὁ ἐπίσκοπος καί ἡ χαρισματική προσευχή μιᾶς ἁπλῆς γυναίκας.
Ὁ μακαριστός Μητροπολίτης Χαλκίδος Νικόλαος Σελέντης ἀνέφερε: «Μ’ ἔμαθε νά προσεύχωμαι κατανυκτικά καί μέ δάκρυα μία ἁπλῆ γυναικούλα, πού κατοικοῦσε στό Πέραμα Πειραιῶς καί τήν ἀποκαλοῦσαν περιφρονητικά ὄχι μέ τ’ ὄνομά της, ἀλλά μέ τό παρατσούκλι “ἡ Αὐγουλοῦ”, γιατί πούλαγε φρέσκα αὐγά, νά ἐξοικονομήση τόν “ἄρτον τόν ἐπιούσιον”.
Ὡς περιοδεύων πέρασα μιά μέρα ἀπ’ τό φτωχικό της σπίτι, γιά νά εἰσπράξω μιά συνδρομή γιά τό περιοδικό ΖΩΗ. Ἡ ἴδια ἀπουσίαζε καί βρισκόταν ἐκεῖ τό παιδί της, πού διήρχετο τήν ἐφηβεία. Ἔκαιγε τό καντήλι στό εἰκονοστάσι κι ἔκανα στό παιδί τήν πρότασι ἄν ἤθελε μέχρι νά ᾽λθη ἡ μητέρα του νά προσευχηθοῦμε λιγάκι. Κάπως ἀδιάφορα κούνησε καταφατικά τό κεφάλι του καί εἶπε ἄς προσευχηθοῦμε. Ὅταν τελειώσαμε τήν προσευχή, μοῦ λέει κάπως χαριτολογώντας: Α, ἐσύ δέν ξέρεις νά προσευχηθῆς! Ἐγώ κατεπλάγην ἀπ’ τήν τολμηρή αὐτή παρατήρησι καί τόν ρώτησα νά μοῦ ἐξηγήση, πῶς κατά τή γνώμη του πρέπει νά προσεύχεται ἕνας Ὀρθόδοξος Χριστιανός; Ἐγώ, κύριε, μοῦ λέει δέν ξέρω Θεολογία, ἀλλά βλέπω τό παράδειγμα τῆς μητέρας μου, πού ὅταν προσεύχεται κραυγάζει συνεχῶς “Κύριε Ἐλέησον”, πέφτει συνεχῶς σέ μετάνοιες, κτυπάει τό στῆθος της καί τρέχουν ποτάμι τά δάκρυά της!
Μετά ἀπ’ αὐτή τήν ἀφήγησι, μεγάλωσε ἡ ἐπιθυμία μου νά γνωρίσω αὐτή τήν ὑπέροχη γυναῖκα καί νά διδαχθῶ κάτι ἀπ’ τή χαρισματική προσευχή της.
Ὁ ἀποκρυφισμός στήν Εὐρώπη. Διόδωρος Ράμμος
O ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ
Ιστορία της καμπαλιστικής και ερμητικής μαγείας
Διόδωρος Ράμμος
Ιστορικός – Αρχαιολόγος
Περιεχόμενα
1. Η προϊστορία του αποκρυφισμού………………....….3
2. Αρχαία Αίγυπτος και μαγεία…………………..……..6
3. Ιουδαϊσμός εναντίον αποκρυφισμού………………....7
4. Η εμφάνιση του Γνωστικισμού………………………9
5. Νεοπυθαγόρειοι και Νεοπλατωνικοί μάγοι………....10
6. Ερμητισμός και αστρολογία………………………...12
7. Ισλάμ, ο αραβικός Γνωστικισμός………………..….13
8. Από τον Γνωστικισμό στον καμπαλισμό………...…15
9. Η Αναγέννηση της μαγείας………………………....16
10. Ροδόσταυροι και Σιωνισμός…………………...……18
11. 1740, η αρχή του τέλους…………………………….21
12. Μασονία και Θεοσοφία……………………………..22
13. Ανδρόγυνος ή αρρενόθηλυς…………………………24
1. Η προϊστορία του αποκρυφισμού
Η λέξη αποκρυφισμός ή occultism, στην αγγλική ορολογία, δηλώνει την αναζήτηση μιας κρυμμένης γνώσης, κάποιας γνώσης που είναι άγνωστη στο ευρύ κοινό και είναι γνωστή μόνο σε πολύ συγκεκριμένους ανθρώπους. Συναντάται και η ορολογία απόκρυφη τέχνη ή και απόκρυφη επιστήμη.
Στην ελληνική γλώσσα, η έννοια του αποκρυφισμού είναι συνώνυμη με την έννοια της μαγείας. Η λέξη μάγος, όπως αναφέρουν αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς, δήλωνε τον ιερέα της Περσίας και αυτό μας είναι γνωστό και από τους τρεις μάγους με τα δώρα, όπως θυμόμαστε από την εορτή των Χριστουγέννων.
Ωστόσο, η λέξη μαγεία είναι άκρως αρνητικό φαινόμενο και καταδικασμένο από την Αγία Γραφή, διότι είναι η συνεργασία των ανθρώπων με τους δαίμονες, μέσω των οποίων οι άνθρωποι αποκτούν έκτακτες γνώσεις ή ικανότητες. Ανάλογα με το αποτέλεσμα που επιδιώκουν οι άνθρωποι, η μαγεία διακρίνεται σε επιμέρους κλάδους, όπως η μαντεία, δηλαδή η προσπάθεια να γνωρίσει κάποιος το μέλλον, η λευκή μαγεία, το να επιχειρεί κανείς να θεραπεύσει κάποιον ή να λύσει κάποιο πρόβλημα, και η χειρότερη μορφή, η μαύρη μαγεία, δηλαδή το να καταστρέψει κάποιος κάποιον άλλο.
Ο άνθρωπος αντίστοιχα, που ασχολείται ενεργά με τον αποκρυφισμό και προσπαθεί να αποκτήσει τις δυνάμεις, που παρέχουν οι δαίμονες, ονομάζεται μάγος ή αποκρυφιστής. Είναι διαπιστωμένο ότι μάγοι υπήρχαν σε όλους τους λαούς της αρχαιότητας, από τους Δρυίδες των Κελτών ως τους μάγους των φυλών της κεντρικής Αφρικής και από τους προκολομβιανούς πολιτισμούς της Αμερικής ως την Ινδία και την Άπω Ανατολή.
Προφανώς, αυτό οφείλεται στο ότι οι άνθρωποι επιθυμούσαν και επιθυμούν να ικανοποιήσουν την υπερηφάνειά τους, να εκπληρώσουν ανήθικες επιθυμίες, να θρέψουν τον αδηφάγο εγωισμό τους. Και ακριβώς εκεί βρίσκεται πάντα ο εχθρός του ανθρώπου, ο Διάβολος, ο οποίος είναι πρόθυμος να εκπληρώσει κάθε αμαρτωλή επιθυμία μας, με αντάλλαγμα να του παραδώσουμε την ψυχή μας.
Η πρώτη επαφή του ανθρώπου με τον αποκρυφισμό δεν είναι άλλη από αυτό που περιγράφει το τρίτο κεφάλαιο του βιβλίου της Γενέσεως, στην Παλαιά Διαθήκη. Ο Αδάμ και η Εύα ζουν ευτυχισμένοι στον επίγειο Παράδεισο, έχοντας απόλυτα αρμονική σχέση με τον Θεό. Και εκεί παρατηρούμε ότι εμφανίζεται ο αρχέκακος Όφις, με σκοπό να καταστρέψει αυτήν την ευλογημένη κατάσταση. Πώς το πετυχαίνει; Με την πλάνη, δηλαδή με το ψέμα, την απάτη.
Πείθει την Εύα ότι αν παραβεί την εντολή του Θεού, που ήταν να μη δοκιμάσουν τον καρπό του δέντρου της γνώσης του καλού και του κακού, θα αποκτήσει την απαγορευμένη, την απόκρυφη γνώση, που θα βοηθήσει τους Πρωτοπλάστους να ανοίξουν τα μάτια τους και τελικά θα γίνουν «ὡς θεοί».
Κυριακή ΙΔ Λουκᾶ:«Ἕνα κορυφαῖον αἴτημα». π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ΛΟΥΚΑ[:Λουκά 18, 35-43]
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου
με θέμα:
«ΕΝΑ ΚΟΡΥΦΑΙΟΝ ΑΙΤΗΜΑ»
[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 23-1-1994]
(Β 291)
Εκπληκτικό, όντως, αγαπητοί μου, το θαύμα της θεραπείας του τυφλού της Ιεριχούς. Και η έκπληξις προέρχεται τόσο από τον Κύριον, όσο και από τον τυφλόν. Και οι δύο πλευρές εκπλήσσουν. Παρατηρούμε τον Κύριον, με πόσην ευκολία δίδει αυτό που του ζητείται. Λέγει ένας ερμηνευτής: «Ὅρα τήν ἐξουσίαν». «Δες», λέγει, «την εξουσίαν». «’’Ἀνάβλεψον’’. Τίς γάρ τῶν προφητῶν οὕτως ἐθεράπευσεν, ἐν τοσαύτῃ, φημί, ἐξουσίᾳ;». Τι είπε; «Ἀνάβλεψον». Δηλαδή «Να δεις». «Ποιος», λέγει, «από τους προφήτας ποτέ εθεράπευσε με τόσην εξουσίαν;».
Αλλά και ο τυφλός υπήρξε εκπληκτικός. Με τα μάτια του, δεν είδε κανένα θαύμα του Χριστού. Μόνο άκουσε. Επιμένει όμως στο αίτημά του, γιατί πιστεύει ότι θα μπορέσει να δει. Και το σημαντικότατον, ότι κάθε του εκφώνησις προς τον Κύριον, είναι και ένας –προσέξατε- κολοσσός θεολογίας. Τον απεκάλεσε «υἱόν Δαυΐδ». «Υἱὲ Δαυΐδ, ἐλέησόν με». «Ἰησοῦ, υἱὲ Δαυΐδ, ἐλέησόν με». Τον απεκάλεσε λοιπόν «υἱόν Δαυΐδ» ·που είναι ταυτόσημον με το «Μεσσίας», με το «Χριστός». Τον απεκάλεσε «Κύριον». «Κύριε Ἰησοῦ, υἱὲ Δαυΐδ, ἐλέησόν με»· που «Κύριος» είναι ταυτόσημον με το «Θεός». Του είπε και το όνομα Ιησούς. Το όνομα της ανθρωπίνης Του φύσεως. Και τι είπε; «Ἐλέησόν με». Αν ό,τι εξεφώνησε, το θέσομε σε μία παράταξη, τότε τούτο βγάζομε: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Να λοιπόν που ο τυφλός αυτός ήδη διετύπωσε αυτήν την μονολόγιστον ευχήν, που έχει σαφώς την κατάθεσή της μέσα εις αυτήν την Αγίαν Γραφήν. Δεν επενοήθη αυτή η ευχή του Ιησού: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με», δεν επενοήθη από τους, έστω, εκκλησιαστικούς. Δεν θα πείραζε. Αλλά όμως δεν επενοήθη, αλλά ήδη είναι κατατεθειμένη μέσα εις την Καινή Διαθήκη.
Έτσι αποδεικνύεται ο τυφλός της Ιεριχούς, τρανός θεολόγος. Γιατί; Διότι, όταν είπε «Κύριε», εννοούσε την θεότητα του Χριστού. Όταν είπε «Ἰησοῦ», εννοούσε την ανθρωπίνη φύση του Χριστού, κι όταν είπε «Κύριε Ιησού Χριστέ, υιέ Δαυίδ», το ίδιο είναι, ομολογούσε τη μεσσιανικότητα του Ιησού. Συνεπώς εδώ έχομε στα τρία αυτά ονόματα, όλην την θεολογικήν πληρότητα του προσώπου του Ιησού Χριστού. Ότι είναι Θεός, ότι είναι άνθρωπος, συνεπώς Θεάνθρωπος, κι έχει ένα έργον, το μοναδικό έργο, του ότι είναι Χριστός, δηλαδή χρισμένος, κεχρισμένος για έναν σκοπό. Κι αυτός ο σκοπός είναι η σωτηρία του ανθρώπου. Να γιατί αυτός ο τυφλός -ο τυφλός!- αποδεικνύεται τρανός, όπως σας είπα, θεολόγος. Κι αν λογαριάσομε την επαινεθείσα πίστη του, που του είπε ο Κύριος: «Ἡ πίστις σου σέσωκέ σε», τότε μένομε αληθινά έκπληκτοι με την παρουσία και το πρόσωπο αυτού του τυφλού της Ιεριχούς.
Κυριακή ΙΔ Λουκᾶ. Ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξάνδρειας γιά τή θεραπεία τοῦ τυφλοῦ τῆς Ἰεριχοῦς
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ΛΟΥΚΑ[:Λουκ. 18,35-43]
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ
ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΙΧΟΥΣ
«Ἰησοῦ υἱὲ Δαυΐδ, ἐλέησόν με (:Ιησού, υιέ του Δαβίδ, ελέησέ με)»[Λουκ.18,38].
Προσήλθε λοιπόν αυτός ο τυφλός με την πεποίθηση ότι προσερχόταν στον Θεό που είναι σε όλα ισχυρός· και αποκαλεί τον Ιησού «υἱόν Δαυΐδ», διότι έχοντας ανατραφεί μέσα στον ιουδαϊσμό και έχοντας γεννηθεί εκεί ως εντόπιος, δεν αγνόησε όσα είχαν ειπωθεί εκ των προτέρων γι’ Αυτόν μέσω του νόμου βέβαια και των αγίων προφητών και ότι κατά σάρκα προερχόταν από τη γενιά του Δαβίδ. Επομένως, επειδή ήδη είχε πιστέψει ότι, όντας Θεός ο Λόγος, υπέμεινε με τη θέλησή Του την κατά σάρκα γέννησή Του, εννοώ από την αγία Παρθένο, πλησιάζει τον Ιησού ως Θεό, λέγοντάς Του: «Ἰησοῦ υἱὲ Δαυΐδ, ἐλέησόν με». Πράγματι, μια πρόσθετη μαρτυρία ότι απηύθυνε αυτήν την ικεσία στον Κύριο, έχοντας αυτήν την πεποίθηση, αποτελούν τα ίδια τα λόγια του Χριστού: «Ἡ πίστις σου σέσωκέ σε(:Η πίστη σου σε έχει σώσει)».
Ας τον μιμηθούν, λοιπόν, αυτόν που ήταν ασθενής στους οφθαλμούς, όσοι διαιρούν στα δύο τον ένα Κύριο Ιησού Χριστό, καθώς ο τυφλός πλησιάζει τον Σωτήρα των πάντων Χριστό ως Θεό και Τον ονομάζει και Κύριο και υιό του Δαβίδ. Μαρτυρεί επίσης τη δόξα Του, με το να επιζητεί από Αυτόν μια ενέργεια που ταιριάζει απόλυτα στον Θεό. Ας θαυμάζουν επίσης το σθένος της ομολογίας του˙ μερικοί πράγματι τον επιτιμούσαν, επειδή ομολογούσε την πίστη του, αυτός όμως δεν υποχωρούσε, ούτε και μειωνόταν η παρρησία του από όσους τον εμπόδιζαν.
Ἡ Εὐαγγελική περικοπή τῆς Κυριακῆς ΙΔ Λουκᾶ.Παναγιώτης Τρεμπέλας
Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΙΔ΄ΛΟΥΚΑ
Κατά Λουκάν, κεφάλαιο ΙΗ΄, εδάφια 18-35
35 ᾿Εγένετο δὲ ἐν τῷ ἐγγίζειν αὐτὸν εἰς ῾Ιεριχὼ τυφλός τις ἐκάθητο παρὰ τὴν ὁδὸν προσαιτῶν· 36 ἀκούσας δὲ ὄχλου διαπορευομένου ἐπυνθάνετο τί εἴη ταῦτα. 37 Ἀπήγγειλαν δὲ αὐτῷ ὅτι ᾿Ιησοῦς ὁ Ναζωραῖος παρέρχεται. 38 καὶ ἐβόησε λέγων· ᾿Ιησοῦ υἱὲ Δαυΐδ, ἐλέησόν με· 39 καὶ οἱ προάγοντες ἐπετίμων αὐτῷ ἵνα σιωπήσῃ· αὐτὸς δὲ πολλῷ μᾶλλον ἔκραζεν· υἱὲ Δαυΐδ, ἐλέησόν με. 40 Σταθεὶς δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς ἐκέλευσεν αὐτὸν ἀχθῆναι πρὸς αὐτόν. ἐγγίσαντος δὲ αὐτοῦ ἐπηρώτησεν αὐτὸν 41 λέγων· τί σοι θέλεις ποιήσω; ὁ δὲ εἶπε· Κύριε, ἵνα ἀναβλέψω. 42 Καὶ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτῷ· ἀνάβλεψον· ἡ πίστις σου σέσωκέ σε. 43 Καὶ παραχρῆμα ἀνέβλεψε, καὶ ἠκολούθει αὐτῷ δοξάζων τὸν Θεόν· καὶ πᾶς ὁ λαὸς ἰδὼν ἔδωκεν αἶνον τῷ Θεῷ.
Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα
35 Καθώς ο Κύριος πλησίαζε στην Ιεριχώ, κάποιος τυφλός καθόταν κοντά στον δρόμο και ζητιάνευε.36 Όταν όμως άκουσε τον θόρυβο του πλήθους που περνούσε, ρώτησε να μάθει τι να ήταν αυτά που άκουγε. 37 Του είπαν ότι ο Ιησούς ο Ναζωραίος περνάει από εκεί. 38 Τότε εκείνος άρχισε να φωνάζει δυνατά: “Ιησού, ένδοξε απόγονε του Δαβίδ που σε προανήγγειλαν οι προφήτες, σπλαχνίσου με, ελέησέ με”. 39Τότε αυτοί που προπορεύονταν τον μάλωναν και τον ανάγκαζαν να σωπάσει, νομίζοντας ότι με τις φωνές του θα ενοχλούνταν ο Ιησούς. Αυτός όμως φώναζε πολύ περισσότερο: “Απόγονε του Δαβίδ, ελέησέ με”.
ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 23-1-2022
https://youtu.be/cCxhMR7QhAo
Συν Θεω ζωντανή μετάδοση τώρα: ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 23-1-2022
Αὐτό εἶναι τό φοβερό γιά τήν ψυχή...
Ο θάνατος όταν κατανοηθεί από τους ανθρώπους, είναι αθανασία. Δεν τον κατανοούν όμως οι αμαθείς. γι' αυτούς είναι θάνατος. Και οπωσδήποτε δεν πρέπει να φοβόμαστε τούτο το θάνατο, αλλά την απώλεια της ψυχής, που είναι η άγνοια του Θεού. Αυτό είναι το φοβερό για την ψυχή.
Μέγας Αντώνιος
https://proskynitis.blogspot.com/2022/01/blog-post_35.html
23 Ἰανουαρίου. † ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ ́ ΛΟΥΚΑ. Κλήμεντος ἱερομάρτυρος ἐπισκόπου Ἀγκύρας († 312), Ἀγαθαγγέλου μάρτυρος (†312)· Διονυσίου ὁσίου τοῦ ἐν Ὀλύμπῳ (†1540). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Κυρ. λα΄ ἐπιστ. (Α΄ Τιμ. α΄ 15-17).
Α Τιμ. 1,15 Πιστὸς ὁ λόγος καὶ πάσης ἀποδοχῆς ἄξιος, ὅτι Χριστὸς Ἰησοῦς ἦλθεν εἰς τὸν κόσμον ἁμαρτωλοὺς σῶσαι, ὧν πρῶτός εἰμι ἐγώ·
Α Τιμ. 1,15 Αξιόπιστος είναι ο λόγος, που θα σου πω, και άξιος ολοψύχου και αδιστάκτου αποδοχής εκ μέρους όλων· ότι δηλαδή ο Ιησούς Χριστός ήλθεν στον κόσμον να σώση τους αμαρτωλούς, μεταξύ των οποίων πρώτος είμι εγώ.