233. Ο έλεγχος του κενόδοξου, 200 κεφάλαια περί τοῦ πνευματικοῦ νόμου, Φιλοκαλία τόμος Α', 26-1-2022, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.comΤετάρτη 26 Ιανουαρίου 2022
«Ἡ κακή ὑπακοή στόν πνευματικό ὁδηγό» , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (ἀπόσπασμα)
Απόσπασμα από την ομιλία Ἡ ἀνάγκη τοῦ Πνευματικοῦ ὁδηγοῦ στή ζωή μας, 23-1-2022 , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.comἩ εἰκόνα τῆς Παναγίας τοῦ Ποτσάεβ.Ναντέζντα Ντμίτριεβα
Η Λαύρα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ποτσάεβ είναι μια από τις τέσσερις Λαύρες της Ρωσίας. Πρόκειται για το προπύργιο της ορθοδοξίας που στέκεται στο νοτιοδυτικό άκρο της γης των Ρως, στην περιοχή της Βολινίας (σήμερα, περιφέρεια Τερνοπόλ της Ουκρανίας). Είναι ο τόπος όπου για αιώνες συγκρούονταν αυτοκρατορίες, πολιτισμοί και νοοτροπίες. Μέχρι το 1914, μόλις 8 χιλιόμετρα από δω, ήταν τα σύνορα με την Αυστροουγγαρία. Η δόξα των σεβασμάτων του Ποτσάεβ έφτανε όχι μόνο μέχρι τη γειτονική Γαλικία, αλλά και μέχρι τη Βουλγαρία, τη Βοσνία και τη Σερβία.
Κάποτε, ήταν βουνό κατάφυτο με δάση. Στα σπήλαια του βουνού ασκήτευαν μοναχοί, που ήταν παλαιά έγκλειστοι της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου, και οι οποίοι κατέφυγαν εδώ, μετά την καταστροφή της μητέρας των ρωσικών πόλεων (του Κιέβου) από τον Μπατού, το 1240.
Στον ίδιο το 13ο αιώνα, δύο από τους ανώνυμους ασκητές μαζί με έναν ντόπιο βοσκό, τον Ιβάν Μποσόϊ, αξιώθηκαν να δουν ένα μεγάλο θαύμα: είδαν την Υπεραγία Θεοτόκο να εμφανίζεται μέσα σε πύρινη στήλη, πάνω από το όρος Ποτσάεβ. Στο σημείο όπου η Θεομήτωρ στεκόταν εκείνη τη νύχτα και προσευχόταν, πάνω σε συμπαγή ασβεστόλιθο έμεινε το αποτύπωμα από το δεξιό Πέλμα της Θεοτόκου, που είναι και το αρχαιότερο από τα κειμήλια του Ποτσάεβ. Το Πέλμα πάντα είναι γεμάτο με καθαρό και ιαματικό νερό από την πηγή που ανέβλυσε εκείνη τη νύχτα.
Σύντομα, οι μοναχοί έκτισαν στους πρόποδες του βουνού την πρώτη πέτρινη εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Τώρα, στη θέση εκείνης της εκκλησίας υψώνεται ο τεράστιος Ναός της Κοιμήσεως που κτίστηκε το 1780 σε στιλ μπαρόκ και που αγκαλιάζει το ίδιο το όρος, τα σπήλαια, το Πέλμα και το αγίασμα. Ο ναός υψώνεται σαν το βράχο, μέσα στα άπειρα γύρω-γύρω χωράφια, και φαίνεται από πολλά χιλιόμετρα μακριά, από την ίδια την πόλη του Ποτσάεβ.
Όμως, τότε, τον 13ο αιώνα, με την κατάρρευση της Ρωσίας και με τη σταδιακή αποκοπή των νοτιοδυτικών της χωρών, παρήκμασε και το μοναστήρι.
Ὁ Γέρων Βησσαρίων .
Ο Γέρων Βησσαρίων Κορκολιάκος, ο Αγαθωνίτης, γεννήθηκε στο Πεταλίδι Μεσσηνίας το έτος 1908, όπου έμαθε τα πρώτα του γράμματα. Το κοσμικό του όνομα ήταν Ανδρέας. Στα 18 του χρόνια πήγε στην Καλαμάτα, όπου συνδέθηκε με πνευματικούς ανθρώπους και αποφάσισε να εισέλθει στον ιερό κλήρο. Έγινε Μοναχός και πήρε το όνομα Βησσαρίων. Έπειτα χειροτονήθηκε Διάκονος, Ιερέας και έλαβε το οφφίκιο του Αρχιμανδρίτου.
Ανώτερες σπουδές του ήταν το Σχολαρχείο. Ωστόσο η συνεχής μελέτη των ιερών βιβλίων, των κειμένων της Εκκλησίας μας, των βιβλίων του αναλογίου, είχαν κάνει τον π. Βησσαρίωνα άνθρωπο ευρύτατα και βαθύτατα μορφωμένο θεολογικά.
Γεμάτος πνευματικά εφόδια το έτος 1935, ύστερα από πρόσκληση του επίσης Μεσσήνιου Μητροπολίτη Καρδίτσας Ιεζεκιήλ, ο π. Βησσαρίων πήγε στην Καρδίτσα, όπου αφοσιώθηκε στο έργο της διακονίας του Κυρίου μας. Εκεί ασκήθηκε στο έργο της φιλανθρωπίας και μέσα σε αυτό ανάλωσε ολόκληρη τη ζωή του σε σημείο που ευρισκόμενος στο Νοσοκομείο «Σωτηρία», λίγο πριν το θάνατό του, να ρωτάει από το κρεβάτι του πόνου με ακαταπόνητη έγνοια για τα παιδιά, τους φτωχούς, για τα πράγματα της Εκκλησίας και της κοινωνίας.
Ανέλαβε πολλές και δύσκολες αποστολές. Μεταξύ αυτών έπαιξε σημαντικό ρόλο στη γερμανική κατοχή, κατά την οποία αναφέρεται ότι βοήθησε πολλούς πατριώτες και έσωσε με προσωπικές παρεμβάσεις του παιδιά που είχαν συλλάβει οι Γερμανοί.
Μετά την Απελευθέρωση και τον Εμφύλιο ο π. Βησσαρίων έφυγε από την Καρδίτσα. Ήδη Αρχιμανδρίτης με πολύχρονο ασκητικό βίο και πλούσιο πνευματικό και κοινωνικό έργο, ήρθε στην Ιερά Μονή Αγάθωνος μετά το 1955, επηρεασμένος από τον επίσης Πελοποννήσιο π. Γερμανό Δημάκο. Εκεί ανέλαβε να διακονεί τον πνευματικό τομέα του Μοναστηριού. Είχε εσωτερικό διακόνημα μέσα στο Μοναστήρι, αλλά είχε και εξωτερική υπηρεσία στον κόσμο. Κάθε Δευτέρα και Τρίτη πήγαινε στα Νοσοκομεία της Λαμίας, έβλεπε τους ασθενείς, τους παρηγορούσε και τους εξομολογούσε. Με τη χαρισματική προσωπικότητά του, την αγάπη του για τον άνθρωπο και τον γλυκύ και απλό τρόπο του κατάφερνε να ανακουφίζει τις πονεμένες ψυχές. Τις λοιπές ημέρες καθόταν στο Μοναστήρι, μπροστά στην Εκκλησία, υποδεχόταν με το ευπροσήγορο χαμόγελό του τον κόσμο και άκουγε τα προβλήματά του. Οι άνθρωποι που έρχονταν φορτωμένοι με πόνο, βάσανα και άγχος, έφευγαν από το Γέροντα ανακουφισμένοι. Πολλούς από αυτούς τους βοηθούσε και οικονομικά. Όσα πράγματα και χρήματα του έφερναν πολλοί άνθρωποι που τον εμπιστεύονταν, ο παππούλης τα μοίραζε στους φτωχούς και όσους είχαν ανάγκη. Έλεγε συνεχώς: «Έξω οι άνθρωποι είναι φτωχοί, έξω πεινάνε, πρέπει να τους βοηθήσουμε».
Γαλλικό Δικαστήριο δικαίωσε ἀσφαλιστική ἑταιρεία, ἡ ὁποία ἀρνήθηκε νά ἀποζημιώσει θανόντα ἀπό τό ἐμβόλιο ἀσφαλισμένο πελάτη, ἰσχυριζόμενη πῶς: "Οἱ παρενέργειες ἑνός πειραματικοῦ ἐμβολίου δημοσιοποιοῦνται, καί ὁ πελάτης τό ἔκανε οἰκειοθελῶς"
Στή Γαλλία, ἕνα δικαστήριο ταύτισε τόν ἐμβολιασμό μέ τήν αὐτοκτονία, παίρνοντας τό μέρος μιᾶς ἀσφαλιστικῆς ἑταιρείας πού ἀρνήθηκε νά πληρώσει χρήματα στήν οἰκογένεια ἑνός ἀσφαλισμένου ἑκατομμυριούχου πού πέθανε ἀπό ἐμβολιασμό.
Ἡ ὑπόθεση προκάλεσε τεράστια ἀπήχηση στήν κοινωνία. Ἕνας ἡλικιωμένος ἐπιχειρηματίας πού πέθανε ἀπό ἐμβολιασμό, πού ἐπιβεβαιώθηκε ἐπίσημα, ἀσφάλισε τή ζωή του γιά πολλά ἑκατομμύρια. Ὡστόσο, μετά τόν θάνατό του, οἱ συγγενεῖς... ἔμειναν χωρίς τίποτα, γράφει Unser Mitteleuropa.
Στή Γαλλία, μεγάλη ἀπήχηση προκάλεσε ἡ περίπτωση ἑνός πλούσιου ἡλικιωμένου Παριζιάνου ἐπιχειρηματία πού ἀσφάλισε τή ζωή του γιά πολλά ἑκατομμύρια καί πέθανε ἀπό τόν ἐμβολιασμό κατά τοῦ COVID. Ἡ ἀσφαλιστική ἑταιρεία ἀρνήθηκε νά πληρώσει χρήματα στούς συγγενεῖς τοῦ θανόντος καί τό δικαστήριο ἔκρινε ὅτι ἡ ἑταιρεία εἶχε δίκιο. Ταυτόχρονα, ἡ ἀσφαλιστική ἑταιρεία ὑποστήριξε τήν ἄρνησή της ἀκριβῶς ἀπό τό γεγονός ὅτι ὁ θάνατος ἐπῆλθε ὡς ἀποτέλεσμα τοῦ ἐμβολιασμοῦ: ἡ λήψη πειραματικῶν φαρμάκων καί θεραπειῶν (συμπεριλαμβανομένου τοῦ ἐμβολιασμοῦ κατά τοῦ κορωνοϊοῦ) ἐξαιρεῖται ἀπό τό συμβόλαιο. Ἡ ἐτυμηγορία τοῦ δικαστῆ ἔχει ὡς ἑξῆς:
«Οἱ παρενέργειες ἑνός πειραματικοῦ ἐμβολίου δημοσιοποιοῦνται καί ὁ ἀποθανών δέν θά μποροῦσε νά ἔχει δηλώσει ἄγνοια ὅταν ἔπαιρνε οἰκειοθελῶς τό ἐμβόλιο. Δέν ὑπάρχει νόμος ἤ κανονισμός στή Γαλλία πού νά ἀπαιτεῖ νά ἐμβολιαστεῖ. Ἑπομένως, ὁ θάνατός του εἶναι στήν πραγματικότητα αὐτοκτονία.
Πόσες καί πῶς εἶναι οἱ κινήσεις τῆς ψυχῆς
Πόσες και πώς είναι οι κινήσεις τής ψυχής
Απάντηση σε απορίες
Αγίου Μαξίμου τού Ομολογητού
Αυτοί που φωτίσθηκαν από τη Χάρη διδάχθηκαν ότι η ψυχή έχει τρεις καθολικές κινήσεις που συνάγονται σε μία:
Την νοερή κίνηση, τη λογική κίνηση και την κίνηση κατ’ αίσθηση.
Και η πρώτη είναι απλή και ανερμήνευτη, κατά την οποία, κινούμενη η ψυχή ανεπίγνωστα γύρω από το Θεό, με κανένα τρόπο κι’ από κανένα από τα όντα δεν τον γνωρίζει εξαιτίας τής υπεροχής του.
Η άλλη γίνεται σύμφωνα με την αιτία που ορίζει το άγνωστο· στην κίνηση αυτή η ψυχή κινούμενη φυσικά, όλους τους φυσικούς λόγους τής κίνησης αυτής που διαμορφώνουν τη γνώση μας αιτιακά μόνο επιβάλλει στον εαυτό της με επιστημονική ενέργεια.
Και τρίτη τη σύνθετη· με αυτή την κίνηση έρχεται σ’ επαφή με τον εκτός κόσμο και σαν από κάποια σύμβολα αποτυπώνει στον εαυτό της τους λόγους τών ορατών. Με αυτούς με τρόπο μεγαλοφυή σύμφωνα με τον αληθινό και αλάθητο τρόπο τής φυσικής κίνησης διάβηκαν την παρούσα ζωή τών αγώνων και την αίσθηση που είχε απλούς τους πνευματικούς λόγους μόνο τών αισθητών δια μέσου τού λόγου την ανέβασαν στο νου, ενώ το λόγο ενιαία με μια απλή κι’ αδιαίρετη σύνεση τον ένωσαν με το νου που είχε τους λόγους τών όντων.
Το νου πάλι που απαλλάχθηκε κι’ έγινε καθαρός από την κίνησή του γύρω από όλα τα όντα και που ηρεμούσε κι’ από αυτήν την ίδια του τη φυσική κίνηση, τον πρόσφεραν στο Θεό. Και με το νου, αφού ολικά συνάχθηκαν μέσα στο Θεό, αξιώθηκαν να γίνουν μέσω τού Πνεύματος ένα κράμα όλοι αυτοί με όλο το Θεό, αφού φόρεσαν όσο είναι δυνατό στους ανθρώπους όλη την εικόνα τού επουράνιου Πατέρα, και αφού τόσο μέρος απέσπασαν από τη θεία ανταύγεια, (αν επιτρέπεται να το πω αυτό), όσο αποσπάσθηκαν κι’ αυτοί, ενώθηκαν με το Θεό.
Ἅγιος Μάξιμος ὁ Γραικός
Χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε ! Χρόνια Πολλά στον Μάξιμο και βοήθειά μας όλοι οι Άγιοι τους οποίους η Εκκλησία μας εορτάζει , Αμήν !
Θα ταξιδέψουμε νοερά στην Ιερά Μονή της Aγίας Tριάδος και Αγίου Σεργίου στη Μόσχα για να γνωρίσουμε έναν ξεχωριστό Έλληνα από την Άρτα Άγιο και Αγαπητό στους Ρώσους του Άγιο Μάξιμο τον Γραικό , όπως τον ονομάζουν που από τις φυλακές και τα μαρτύρια που πέρασε δικαιώθηκε και χάριν της Αγίας Τριάδος και του Αγίου αυτού Έλληνα είναι σήμερα Ορθόδοξοι Χριστιανοί και Τον τιμούν ιδιαιτέρως με την ευγνωμοσύνη τους .
Στα βίντεος πιο κάτω , θα δείτε και τον τάφο Του και το άφθαρτο λείψανό Του που υπάρχει στη Ρωσία σε ξεχωριστό Παρεκκλήσιο της Ιεράς Μονής της Αγίας Τριάδος και του Αγίου Σεργίου .
Ο Αναστάσιος ήταν πρώην γιος ενός πλούσιου Έλληνα αξιωματούχου στην πόλη των Ιωαννίνων και έλαβε λαμπρή εκπαίδευση .Ταξίδεψε πολύ και σπούδασε γλώσσες και επιστήμες στις ευρωπαϊκές χώρες. επισκέφθηκε το Παρίσι, τη Φλωρεντία, τη Βενετία και μετά την επιστροφή στην πατρίδα μας , έφτασε στον Άθω και δέχτηκε μοναχισμό στο μοναστήρι του Βατοπεδίου.
Εἰς περιστάσεις ποὺ περιφρονεῖται ἡ Πίστις, ἀπαγορεύεται ἡ σιωπή
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, τὸ στόμα τοῦ Χριστοῦ παραγγέλλει: «Μὴ συγκοινωνῆτε τοῖς ἔργοις τοῖς ἀκάρποις τοῦ σκότους, μᾶλλον δὲ καὶ ἐλέγχετε». Εἰς περιστάσεις κατὰ τὰς ὁποίας περιφρονεῖται καὶ ὑβρίζεται ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξος Πίστις ἡμῶν ἐπιτρέπεται ἔλεγχος ἀκόμη καὶ θυμὸς δίκαιος δικαιώτατος, ἀπαγορεύεται δὲ ἡ σιωπή. Ἀλλὰ καὶ ὁ ἔλεγχος νὰ γίνεται μὲ διάκρισιν καὶ σύνεσιν, ὄχι μὲ ταραχὴν καὶ θυμὸν ὑπερβολικόν, νὰ γίνεται μὲ θυμὸν θεϊκόν, διότι καὶ ὁ Θεός μας λέγει, «μάθετε ἀπ' ἐμοῦ ὅτι πρᾶος εἰμι καὶ ταπεινὸς τὴ καρδία»..., πολλάκις θυμοῦνται κατὰ τῶν ἀσεβῶν καὶ βλασφήμων, τῶν αἱρετικῶν, τῶν ὑπερηφάνων, τὸν ὁποῖον θυμὸν φοβούμενος ὁ προφήτης Δαβὶδ ἔλεγε: «Κύριε μὴ τῷ θυμῷ σου ἐλέγξῃς με, μηδὲ τὴ ὀργή σου παίδευσης με».
Συγκλονιστική μαρτυρία:
ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ :
Μου είπαν,ένας Ιερέας ανεμβολιαστος ήταν διασωληνομενος και οι γιατροί που τον επισκέπτονταν με τους νοσοκόμους λέγανε: καλά να παθει. Έφυγε η ψυχή του κ βλέπει τον Χριστό και Του λέει: ποιος είμαι εγώ Κύριε να σε δω; Και του απαντά:
26 Ἰανουαρίου. Ξενοφῶντος ὁσίου καὶ τῆς συνοδείας αὐτοῦ (ϛ ́ αἰ.)· Κλήμεντος ὁσίου τοῦ Ἀθηναίου († 1111). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας. Τετ. λβ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Ἰακ. γ΄ 11 - δ΄ 6).
Ιακ. 3,11 μήτι ἡ πηγὴ ἐκ τῆς αὐτῆς ὀπῆς βρύει τὸ γλυκὺ καὶ τὸ πικρόν;
Ιακ. 3,11 Μηπως τάχα η πηγή από την αυτήν τρύπαν αναβλύζει νερό πόσιμο και ευχάριστο και νερό πικρό και αποκρουστικό;
Ιακ. 3,12 μὴ δύναται, ἀδελφοί μου, συκῆ ἐλαίας ποιῆσαι ἢ ἄμπελος σῦκα; οὕτως οὐδεμία πηγὴ ἁλυκὸν καὶ γλυκὺ ποιῆσαι ὕδωρ.
Ιακ. 3,12 Μηπως είναι ποτέ δυνατόν, αδελφοί μου, η συκιά να καρποφορήση εληές και το αμπέλι να κάμη σύκα; Ετσι και καμμία ποτέ πηγή δεν είναι δυνατόν να βγάζη νερό αλμυρό και νερό πόσιμον και ευχάριστον. (Και από την ίδια γλώσσα, που αναπέμπονται δοξολογίες προς τον Θεόν, ποτέ δεν πρέπει να ξεχύνωνται κατάραι και δολιότητες).