Καθώς η μεγάλη καταστροφή πλησιάζει... π. Αθανάσιος Μυτιληναίος
Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2022
Δέν θά προσκυνήσουν οἱ πιστοί τόν Ἀντίχριστο γι'αὐτό θά ἀσκηθεῖ διωγμός...π.Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος
Δεν θα προσκυνήσουν οι πιστοί τον Αντίχριστο γι'αυτό θα ασκηθεί διωγμός...π.Αθανάσιος Μυτιληναίος
Νά παραμένεις μέ νήψη μέσα στό νοῦ σου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (Κήρυγμα)
ΚΗΡΥΓΜΑ. Να παραμένεις με νήψη μέσα στο νου σου, Τά 200 κεφάλαια περί τοῦ πνευματικοῦ νόμου, Φιλοκαλία τόμος Α', 28-1-2022, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com«Ἡ κακή ὑπακοή στόν πνευματικό ὁδηγό» , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (ἀπόσπασμα)
Απόσπασμα από την ομιλία Ἡ ἀνάγκη τοῦ Πνευματικοῦ ὁδηγοῦ στή ζωή μας, 23-1-2022 , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com236.Η στάση μας απέναντι του πειρασμου, Τά 200 κεφάλαια περί τοῦ πνευματικοῦ νόμου, Φιλοκαλία τόμος Α', 28-1-2022, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
https://youtu.be/kpappzyP5Yw
Συν Θεω ζωντανή μετάδοση τώρα
Ἀπό τόν βίο τοῦ ἁγίου Εὐθυμίου Β΄
Από τον βίο του αγίου Ευθυμίου
Από τον Ευεργετινό
Η Λαύρα του μεγάλου Ευθυμίου είχε πλέον αρχίσει να ακμάζει, και ο αριθμός των αδελφών είχε φτάσει τους πενήντα. Για καθέναν από αυτούς είχε χτιστεί κελλί, και καθημερινά τελούσαν την ιερή μυσταγωγία, γιατί η Λαύρα είχε κιόλας δύο ιερείς, τον Ιωάννη και τον Κυρίωνα.
Κάποια Κυριακή ο μέγας Ευθύμιος λειτουργούσε στον Θεό και πρόσφερε σε αυτόν την αναίμακτη θυσία, και στα δεξιά στεκόταν ο Δομετιανός κρατώντας το συμβολικό ριπίδιο *. Ήταν η ώρα να αρχίσει η τρισάγια δοξολογία (το Άγιος ο Θεός), όταν ο Τερέβων ο Σαρακηνός και ο αδελφός τού Χρυσίππου Γαβριήλιος, που στέκονταν ο ένας κοντά και ο άλλος μέσα στο άγιο βήμα, - ω, τι πολλή χάρη έδωσες, Χριστέ, στον Ευθύμιο! - είδαν ξαφνικά φωτιά, σαν απλωμένη επάνω σε σεντόνι, να κατεβαίνει από ψηλά, να τυλίγει τον μέγα Ευθύμιο, και μαζί με αυτόν και τον Δομετιανό, και να μένει έτσι γύρω τους από την αρχή του τρισαγίου μέχρι το τέλος της θείας Λειτουργίας.
Ο Τερέβων κυριεύτηκε από δέος και έφυγε από το άγιο βήμα έντρομος και καταφοβισμένος· και στο εξής δεν ξανατόλμησε να μπει με αναίδεια και θράσος, όπως συνήθιζε, μέσα στα άδυτα, αλλά κατά τη Λειτουργία στεκόταν στα προπύλαια του ναού με πολλή ευλάβεια.
Κοντά στα άλλα θεία χαρίσματα, ο Θεός είχε δώσει στον άγιο Ευθύμιο και το να βλέπει από την εξωτερική όψη, σαν σε καθρέφτη, τις εσωτερικές κινήσεις της ψυχής και να μπορεί να γνωρίζει ακριβώς με ποιους λογισμούς παλεύει ο καθένας και ποιους από αυτούς νικά και σε ποιους νικιέται από τον πονηρό.
Μάριος Νάσιος. Ὁ πληγωμένος ἀετός
ΜΑΡΙΟΣ ΝΆΣΟΣ · ο πληγωμένος αετός (02/02/1987 – 25/11/2003)Eνα ακόμη ηχηρό δίδαγμα για όλους μας. Ετσι για να ξεκινήσουμε δυναμικά!!
Ο Μάριος Νάσιος γεννήθηκε της Υπαπαντής, (2 Φεβρουαρίου 1987, ημέρα Κυριακή). Σε ηλικία 5 ετών άρχισε να παρουσιάζει δυσκολία κατά την βάδιση, αστάθεια, κουραζόταν εύκολα, και είχε δυσκολία για να ανέβει σκάλες ή να σηκωθεί από κάτω. Σε ηλικία 7 ετών ετέθη η διάγνωση:
Μυϊκή δυστροφία τύπου Duchenne.
Είναι μια σπάνια αρρώστια κληρονομική, που εμφανίζεται στα αγόρια, έχει εξελικτική πορεία και οι ασθενείς στο τέλος ακινητοποιούνται και, λόγω αδυναμίας των μυών της αναπνοής, παθαίνουν αναπνευστική ανεπάρκεια.
Ο Μάριος πέρασε από αυτά τα στάδια, όμως ήταν ένα παιδί χαρισματικό. Αριστούχος μαθητής μέχρι το Λύκειο που πρόλαβε να πάει (17 χρόνων πέθανε).
Από την ηλικία των 8 ετών ήταν σε αναπηρικό καροτσάκι. Με αυτό έκανε παρέλαση, ως σημαιοφόρος, κρατώντας την σημαία, με καμάρι.
Είχε πηγαίο χαμόγελο, σοφία κατά Θεόν, το αίσθημα της ευγνωμοσύνης και ήταν όλο μ΄ ένα ευχαριστώ προς τον καθένα:στην μητέρα του που τον φρόντιζε, στους συμμαθητές, στους δασκάλους, στον πνευματικό του πατέρα Γερβάσιο.
Ο πόνος εξευγενίζει τον άνθρωπο.
Όταν το 1995, που πέρασε ο Μάριος από Υγειονομική Επιτροπή και τότε η Ασφάλεια του δεν έδινε επίδομα σ΄ αυτούς που υπέφεραν από μυασθένεια, η μητέρα του στεναχωρέθηκε και ο μικρός Μάριος της είπε:
– Μαμά, δεν αξίζει να στεναχωριέσαι γι’ αυτή τη ζωή. Εμείς για την άλλη ζωή πρέπει να στεναχωριόμαστε. Δεν θέλω να στεναχωριέσαι και να κλαις.
Όπως ο Θεούλης τρέφει τα πουλάκια, έτσι και εμάς θα μας θρέψει.
Έτσι και εμάς θα μας φροντίσει. Ναι, στ΄ αλήθεια!
Άλλοτε που η μητέρα του κ. Μαρία τον ρώτησε, εάν επιθυμούσε να καλέσουν μία ομάδα μορφωμένων ανθρώπων, που κάνουν συντροφιά σε παιδιά, όπως αυτόν, για να τα χαροποιήσουν, εκείνος απάντησε:
Ἡ προβληματική, ἀπό χριστιανικῆς πλευρᾶς, πολιτειακή θεωρία τοῦ «κοινοῦ καλοῦ»
Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής ΑΠΘ,
Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενώσεως Θεολόγων
Η προβληματική, από χριστιανικής πλευράς, πολιτειακή θεωρία του «κοινού καλού»
Στα δύο προηγούμενα άρθρα μας (ΕΔΩ & ΕΔΩ), προσπαθήσαμε να ανιχνεύσουμε τις ρίζες της αυταρχικής και σκληρής στάσεως των πολιτικών ηγεμόνων κάποιων ευρωπαϊκών κρατών, σε θέματα, που αφορούν στην ελευθερία του προσώπου.
Έτσι, διαπιστώσαμε ότι η θεωρία της υποταγής του πολίτη στην «κοινή γενική θέληση» ή στον «κοινό νου» ή στο «κοινό καλό», που με κάποιες παραλλαγές χρησιμοποιείται σήμερα για την αντιμετώπιση του γενικού και κοινού εμβολιασμού, έχει τις αρχές της έμπνευσής της στη Δύση, στους Φιλόσοφους του διαφωτισμού και χρησιμοποιήθηκε από το Φεουδαρχικό σύστημα που επικρατούσε τότε.
Παρουσιάσαμε λοιπόν κάποιους τρόπους που είχαν εφεύρει οι φιλόσοφοι για να εμφανίζονται οι αυταρχικές ενέργειες ως προοδευτικές και δημοκρατικές.
Οι φιλόσοφοι, επίσης, με την αναγνωρισμένη πλέον ορθολογική τους δεινότητα, προσπαθούσαν να πείσουν τους πολίτες, τόσο με λόγους όσο και με συγγραφικά πονήματα, όπως το «Κοινωνικό Συμβόλαιο» του Ρουσώ, ότι η ελευθερία τους ταυτίζεται με την υποταγή τους στη γενική θέληση του εκάστοτε ηγεμόνα, ο οποίος γίνεται αποδεκτός ως ο ρυθμιστής και ο διαχειριστής της δικής τους θελήσεως.
Ἐπιστολή πρός μοναχή, γιά νά μήν στενoχωρεῖται γιά τούς κεκοιμημένους
ΛΟΓΟΣ ΜΑ΄
Επιστολή προς μοναχή, για να μην στενoχωρείται για τους κεκοιμημένους
Όπως και ο ίδιος κατέχομαι από θλίψη και λύπη του σώματος και της ψυχής μου, έτσι ακούω και για σένα, ότι υπέστης τις ίδιες στενοχώριες και στενοχωρείσαι πολύ και ζητάς από όλους παρηγοριά. Πως να βοηθήσω τον εαυτό μου και να γλυτώσω από την στενοχώρια, το ξέρω και μπορώ να το κάμω, επειδή εξαρτάται από την βούλησή μου και το καλό και το κακό, και έχω την εξουσία να κατευθυνθώ και δεξιά και αριστερά. Κανείς δεν μπορεί να με εμποδίσει στην σωστή μου απόφαση, όσο έχω εκ δεξιών μου τον επιβλέποντα τις σκέψεις και τις πράξεις μου Ιησού Χριστό, όπως με διδάσκει ο θείος προφήτης που λέγει: «Προωρώμην τον Κύριον διαπαντός, ότι εκ δεξιών μου εστιν, ίνα μη σαλευθώ» [1]. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, λοιπόν, παρηγορώ και βοηθώ τον εαυτό μου στην στενοχώρια μου.
Την αγία όμως ψυχή σου, που βρίσκεται σε μεγάλη θλίψη, πως αλλιώς μπορώ να την παρηγορήσω και να την απελευθερώσω από την μεγάλη πίκρα που την θλίβει, παρά με τα λόγια του αποστόλου Παύλου, που παρηγορώντας μας δίνει την εξής εντολή: «Ου θέλομεν δε υμάς αγνοείν, αδελφοί, περί των κεκοιμημένων, ίνα μη λυπήσθε καθώς και οι λοιποί οι μη έχοντες ελπίδα. Ει γαρ πιστεύομεν ότι Ιησούς απέθανε και ανέστη, ούτω και ο Θεός τους κοιμηθέντας διά του Ιησού άξει συν αυτώ» [2]. Αυτά είναι τα αξιοσέβαστα λόγια του αποστόλου. Η σημασία τους έχει ως εξής. Το μυστήριο της ορθόδοξης πίστεως σε σχέση με μας τους ευσεβείς συνίσταται κυρίως στα τρία πιο βασικά δόγματα. Πρώτον, στην εν σαρκί γέννηση του μονογενούς Υιού του Θεού, ο οποίος, ενώ είναι ασώματος, αόρατος και ακατάληπτος Θεός, ευδόκησε από την πολλή αγαθότητά Του να ενδυθεί την ανθρωπίνη σάρκα και να γίνει ορατός, καταληπτός και απτός άνθρωπος. Δεύτερον, αφού έγινε άνθρωπος, πέθανε ως άνθρωπος, για να χαρίσει διά του θανάτου Του την αιωνία ζωή σε όλους αυτούς που βαπτίζονται στο όνομα του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, κατά την εντολή Του που λέγει, «ο πιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσεται» [3]. Δηλαδή θα ζει αιώνια την αγγελική ζωή, αφού γλυτώσει από τα αιώνια βάσανα που αναμένουν τους αμαρτωλούς. Και έπειτα προσθέτει: «και όσοι δεν έχουν πίστη, θα καταδικαστούν»[4] μαζί με τα ασεβή δαιμόνια. Τρίτον, αφού ενσαρκώθηκε και δέχθηκε τον θάνατο ως άνθρωπος, Αυτός κατά την τρίτη ημέρα ανέστη εκ νεκρών και νίκησε τον θάνατο.
Ὁ παπα-Φώτης Λαυριώτης ἀπό τήν Μυτιλήνη κι ὁ Ἅγιος Ἀναστάσιος ὁ Πέρσης
Ο παπα-Φώτης Λαυριώτης από την Μυτιλήνη ασκητής της ερημιάς των πόλεων και των χωριών, απλός, καθαρός, άδολος, ντόμπρος, βιαστικός, ήξερε με τη καθάρια ματιά του να ξεχωρίζει το ανόθευτο από το μουρνταρεμένο… το αυθεντικό από το ψεύτικο… το γνήσιο από το νοθευμένο, το καρδιακό από το εγκεφαλικό. Δίδασκε το Ευαγγέλιο με την ίδια τη ζωή του.
Κάποιος έγραψε για τον παπα-Φώτη: «Τα είχες καλά με τον Κύριο, την Παναγία και τους Αγίους; τα είχες καλά και με τον παπα Φώτη…Τα σύνορά του άρχιζαν και τελείωναν στο Αφεντικό του ουρανού και μόνο για μια θέση εκεί προσπαθούσε να υπογράψει την αιώνια σύμβαση, με το αίμα της καρδιάς και την εξουθένωση της σάρκας.»
Oἱ συχναστές τοῦ οὐρανοῦ
Τον αγαθό δρόμο βαδίζουν
όσοι δεν έχουν την ζωή τους στη γη,
οι τρισμακάριστοι,
που πάνω στην γη ζούνε πάνω από την σάρκα,
οι άγαμοι,
οι λυπημένοι,
οι καταφρονητές του κόσμου,
οι συχναστές του ουρανού,
οι ακτήμονες,
οι χαμοπλάγιαστοι,
Ἡ ἀπελπισία ἔρχεται, ὅταν δέν πηγαίνεις στήν ἐξομολόγηση...
Η απελπισία έρχεται, όταν δεν πηγαίνεις στην εξομολόγηση να λες τους λογισμούς σου και δεν συμβουλεύεσαι τον άλλον, αλλά βαδίζεις με τις δικές σου ιδέες, ασυμβούλευτος. Πολλοί άνθρωποι που δεν συμβουλεύτηκαν κανέναν, απελπίστηκαν και τελικά αυτοκτόνησαν. Η αιτία που έρχεται η απελπισία στον άνθρωπο είναι η υπερηφάνεια.
Όσιος Άνθιμος της Χίου
https://proskynitis.blogspot.com/2022/01/blog-post_76.html
28 Ἰανουαρίου. Ἐφραῒμ τοῦ Σύρου († 373). Παλλαδίου ὁσίου (δ ́αἰ.), Χάριτος μάρτυρος. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Παρ. λβ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Α΄ Πέτρ. α΄ 1 - β΄ 10).
Α Πε. 1,1 Πέτρος, ἀπόστολος Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐκλεκτοῖς παρεπιδήμοις διασπορᾶς Πόντου, Γαλατίας, Καππαδοκίας, Ἀσίας καὶ Βιθυνίας,
Α Πε. 1,1 Ο Πετρος, απόστολος του Ιησού Χριστού, εις σας τους εκλεκτούς του Θεού, οι οποίοι είσθε τώρα προσωρινοί κάτοικοι, διασκορπισμένοι εις τας χώρας του Ποντου, της Γαλατίας, της Καππαδοκίας, της Ασίας και της Βιθυνίας,