https://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/02/blog-post_694.html
Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου 2022
Ὁ Κύριος εἶναι κρυμμένος μέσα στίς ἐντολές Του, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ο Κύριος είναι κρυμμένος μέσα στις εντολές Του, Τά 200 κεφάλαια περί τοῦ πνευματικοῦ νόμου, Φιλοκαλία τόμος Α', 9-2-2022, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.comἩ ἀντιμετώπιση τῶν πειρασμῶν μέ προσευχή καί ὑπομονή, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
ΚΗΡΥΓΜΑ_250. Η αντιμετώπιση τῶν πειρασμῶν μέ προσευχή καί ὑπομονή, Τά 200 κεφάλαια περί τοῦ πνευματικοῦ νόμου, Φιλοκαλία τόμος Α', 9-2-2022, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.comὍποιος δέν προτιμᾶ τούς ἑκούσιους κόπους χάριν τῆς εὐσέβειας παιδαγωγεῖται μέ τούς ἀκούσιους,Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
ΚΗΡΥΓΜΑ_249. Ὅποιος δέν προτιμᾶ τούς ἑκούσιους κόπους χάριν τῆς εὐσέβειας παιδαγωγεῖται μέ τούς ἀκούσιους, Τά 200 κεφάλαια περί τοῦ πνευματικοῦ νόμου, Φιλοκαλία τόμος Α', 8-2-2022, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.comἍγιος Ἰσίδωρος ὁ Πηλουσιώτης
Ο όσιος Ισίδωρος γεννήθηκε περί το 360. Ήταν γόνος ευγενούς και επιφανούς οικογενείας της Αλεξανδρείας η οποία είχε συγγενικούς δεσμούς με τον πατριάρχη Θεόφιλο και τον ανηψιό του Κύριλλο (9 Ιουν.). Έλαβε λαμπρή μόρφωση, τόσο θύραθεν όσο και θεολογική, στις σχολές του περιφανούς αυτού κέντρου της αρχαίας σοφίας, και με ζήλο αφοσιώθηκε στην διδασκαλία των προγενεστέρων Πατέρων της Εκκλησίας, ιδιαίτερα δε του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, του οποίου και θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους μαθητές. Δίδαξε κατ’ αρχήν, για κάποιο διάστημα, την ρητορική, ανατολικά του Δέλτα του Νείλου• όμως η αγάπη του για τον Θεό τον έκανε σύντομα να απαρνηθεί τα μάταια θέλγητρα του πρόσκαιρου αυτού βίου και ο Ισίδωρος αποσύρθηκε στην έρημο της Νιτρίας. Μετά ένα χρόνο ασκητικής βιοτής, η έγνοια του για την πνευματική οικοδομή της Εκκλησίας τον έπεισε να επιστρέψει στο Πηλούσιο (σημ. Πόρτ-Σάιντ στην Αίγυπτο), όπου χειροτονήθηκε πρεσβύτερος από τον επίσκοπο Αμμώνιο, ο οποίος του εμπιστεύθηκε καθήκοντα διδαχής πιστών και κατηχουμένων. Το ρητορικό του χάρισμα και η βαθειά γνώση της Αγίας Γραφής την οποία απέκτησε στην ησυχία, τον κατέστησαν περίφημο διδάσκαλο σε ολόκληρη την Αίγυπτο και πολλοί Εβραίοι και εθνικοί ακούγοντας το κήρυγμά του ασπάσθηκαν την πίστη του Χριστού. Το 413, όμως, κάποιος Ευσέβιος εξελέγη νέος επίσκοπος Πηλουσίου (413) και άσκησε τέτοια πίεση στην Εκκλησία, ώστε ο Ισίδωρος αποφάσισε να «φύγει» πάλι προς την έρημο. Αποσύρθηκε, λοιπόν, σε μονή κοντά στο Αφναίο, όπου έζησε ως έγκλειστος μέχρι την κοίμησή του. Φορούσε μόνο ένα σκληρό τρίχινο ένδυμα και ζούσε, κατά το παράδειγμα του αγίου Ιωάννη του Προδρόμου, με άγρια χόρτα και φύλλα.
Υπόδειγμα και φωστήρας τηλαυγής της αρετής και της σοφίας, ο άγιος Ισίδωρος επί πολλά χρόνια δίδαξε με αυθεντία, δίχως να πτοηθεί από τις διώξεις και να φοβηθεί το μίσος των ανθρώπων με σαρκικό φρόνημα, διά μέσου αναρίθμητων σύντομων και βαθυστόχαστων επιστολών, από τις οποίες σώζονται περισσότερες από δύο χιλιάδες.
Μεγαλεῖο!
ΜΕΓΑΛΕΙΟ!
Το αγοράκι ντύθηκε γιατί έξω έκανε πολύ κρύο και μετά είπε στον πατέρα του...
«Μπαμπά, είμαι έτοιμος!»
Ο πατέρας του, ο ιερέας, είπε...
«Έτοιμοι για ποιο γιε;»
Μπαμπά, ήρθε η ώρα να βγούμε να επισκεφτούμε τους άπορους ενορίτες μας».
Ο μπαμπάς απάντησε...
«Γιε μου, έξω κάνει πολύ κρύο και βρέχει».
Το παιδί κοίταξε τον πατέρα του με έκπληξη και είπε…
«Μα μπαμπά, οι άνθρωποι πρέπει να ξέρουν ότι ο Θεός τους νοιάζεται ακόμα και τις βροχερές μέρες».
Ο πατέρας απάντησε…
«Γιε μου, δεν θα βγω αυτή τη φορά».
Σε απόγνωση, το παιδί είπε…
«Μπαμπά, μπορώ να πάω μόνος μου;»
Παρακαλώ παρακαλώ! "
Ο πατέρας του περίμενε μια στιγμή και μετά είπε…
«Γιε μου, μπορείς να πας. Εδώ είναι τα πακέτα… αλλά να είστε προσεκτικος».
"Ευχαριστώ μπαμπά!"
Και με αυτό, ο γιος βγήκε στη βροχή. Ο 11χρονος πήγε σε όλους τους δρόμους της ενορίας στους πιστούς, μοιράζοντας τα πακέτα που έγιναν από τις δωρεές των ενοριτών.
Προτάσεις ἀπόρριψης τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Χριστολογίας ἀπό ἐκπροσώπους τοῦ θρησκευτικοῦ πλουραλισμοῦ
Πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Γεωργόπουλος, Αναπληρωτής Καθηγητής Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ
1.Τί είναι ο θρησκευτικός πλουραλισμός
Ο θρησκευτικός πλουραλισμός [Pluralismus] είναι μοντέλο αξιολόγησης και προσέγγισης των διαφορών θρησκειών πού ως βασική αρχή του έχει τη θέση ότι όλες οι θρησκείες είναι ισότιμες, αποδεκτοί δρόμοι σωτηρίας και καμμία δεν μπορεί να απαιτήσει αξιολογική προτεραιότητα η ποιοτική ανωτερότητα από κάποια άλλη. Ο θρησκευτικός πλουραλισμός , σύμφωνα με τούς εκπροσώπους του (J. Hick, Perry Schmidt -Leukel, R. Bernhardt, P.F. Knitter, A. Race, L. Swidler, κ.α ), είναι μέρος της ταυτότητας των σύγχρονων κοινωνιών. Συνδέεται οργανικά επίσης με την συζήτηση για μία θεολογία των θρησκειών πού θα συνθέτει λειτουργικά επιμέρους η κατά την κρίση τους, τις κοινές παραδοχές των διαφόρων θρησκευμάτων.
2. Η αφετηρία εκκίνησης
Αφετηρία εκκίνησης, συνυφασμένη απόλυτα με τη στοχοθεσία των εκπροσώπων τού θρησκευτικού πλουραλισμού, αποτελεί η απόρριψη της θέσης πού προβάλλει η αξιώνει η υποστηρίζει ότι ο Χριστιανισμός διατηρεί μία μοναδική αξιακή και ποιοτική διαφορά ένατι των άλλων θρησκειών. Αυτή η αντίληψη απολυτότητας τού Χριστιανισμού ή λόγος γιά οποιαδήποτε ποιοτική ανωτερότητά του έναντι των άλλων θρησκειών [Exklusivismus] υποστηρίζουν δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή, ενώ δεν συνδράμει και στην πρόοδο των διαθρησκειακών διαλόγων. Είναι στο επίκεντρο των διαφορών .
Σύμφωνα με τον John Hick (1922 – 2012), επιφανή θεωρητικό τού θρησκευτικού πλουραλισμού, καμμία μεμονωμένη θρησκεία δεν έχει προνομιακή πρόσβαση στην υπερβατική πραγματικότητα, τον Θεό, ως το «πραγματικό καθ’ εαυτό», ούτε μπορεί ιστορικά δικαιολογημένα να ισχυριστεί ότι είναι ανώτερη από τις άλλες με οποιονδήποτε τρόπο. Όλες οι θρησκείες, υποστηρίζει, έχουν προσανατολισμό προς το πραγματικό καθ’ ευατό, τον Θεό, καί αποτελούν εξίσου έγκυρες απαντήσεις στην χωροχρονική του αναζήτηση, προσέγγισή του ή καί εκδήλωσή του, ενώ αυτό δεν ταυτίζεται, σε καμμία περίπτωση, μόνο με μία αποκλειστική θρησκεία.
Ικανοποιητική, επίσης, δεν θεωρούν ούτε την προσέγγιση, ότι υπάρχουν οδοί σωτηρίας και στις άλλες θρησκείες, πλην όμως η χριστιανική εκδοχή διατηρεί μία ξεχωριστή μοναδικότητα και είναι τελειότερη [Inklusivismus].
«Ἡ ἀληθινή ἐλευθερία», Ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης, 17ο Μέρος, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
Σήμερα μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ, θά ποῦμε τό κεφάλαιο ἀπό τόν Ἅγιο Σιλουανό πού ἔχει τίτλο «Σκέψεις γιά τήν ἐλευθερία.
Διηγηθήκαμε πιό πάνω τήν συνομιλία τοῦ Γέροντα μέ κάποιο νεαρό φοιτητή, πού κάνει φανερές σ’ ἕνα σημεῖο καί τίς ἀπόψεις του γιά τήν ἐλευθερίa»[1]. Καί μέ λίγα λόγια πρέπει νά ποῦμε ὅτι ὁ Γέροντας πίστευε, ὅτι ἡ ἐλευθερία ὑπάρχει ἐκεῖ πού ὑπάρχει ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ, τό Ἅγιο Πνεῦμα. Ὅπου ἐνεργεῖ τό Ἅγιο Πνεῦμα, στόν ἄνθρωπο πού ἐνεργεῖ, αὐτός ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἀληθινά ἐλεύθερος. Ἀλλά γιά νά ἐνεργεῖ τό Ἅγιο Πνεῦμα στόν ἄνθρωπο προϋποτίθεται, εἶναι ἀναγκαία προϋπόθεση, ἡ κάθαρση καί ὁ φωτισμός.
Ἐδῶ «συμπληρωματικά», λέει ὁ π. Σωφρόνιος, «θέλουμε νά ἀναφέρουμε καί μερικές ἄλλες σκέψεις πού ἀκούσαμε ἀπό τόν ἴδιο καί ἄλλες πού βρήκαμε στά γραπτά του, σέ μία ὅμως γλώσσα, πού γιά τούς περισσοτέρους εἶναι ἀκατανόητη»[2]. Γιατί ἡ γλώσσα τοῦ Γέροντα, τοῦ Ἁγίου Σιλουανοῦ, εἶναι γλώσσα ἐμπειρική. Εἶναι κείμενα ἤ λόγοι πού πηγάζουν ἀπό τήν ἐμπειρία καί κανείς δέν καταλαβαίνει -ἄν δέν ἔχει κι αὐτός λίγο γευτεῖ- αὐτά πού ἔχει ζήσει ὁ Ἅγιος.
«Ἡ ζωή τοῦ Γέροντα πέρασε κυρίως μέσα στήν προσευχή· καί ὁ νοῦς πού προσεύχεται δέν σκέφτεται, ἀλλά ζεῖ. Ἡ ἐνέργεια τοῦ προσευχομένου νοῦ δέν εἶναι χειρισμός ἀφηρημένων ἐννοιῶν, ἀλλά συμμετοχή στήν ὕπαρξη»[3], στήν ὄντως Ὕπαρξη, στόν ὄντως Ὄντα, πού εἶναι ὁ Θεός. Καί μετέχοντας στόν Θεό ὑπάρχει καί ὁ ἄνθρωπος. Ὁ Γέροντας δέν σκεφτόταν, δέν στοχαζόταν φιλοσοφικά. Οἱ φιλόσοφοι σκέφτονται, καί μέ βάση τή λογική διατυπώνουν διάφορες θεωρίες καί καταλήγουν σέ κάποια συμπεράσματα. Ὁ Γέροντας ζοῦσε τό Ἅγιο Πνεῦμα, ζοῦσε τόν Θεό καί μέ τήν λογική του, μέ τήν σκέψη του, φανέρωνε αὐτά πού ζοῦσε. Καί αὐτή εἶναι ἡ σωστή, θά λέγαμε, θέση καί λειτουργία τοῦ ἐγκεφάλου, τῆς διανοίας, τῆς σκέψης, νά ὑπηρετεῖ τόν νοῦ, νά ὑπηρετεῖ τήν καρδιά, νά ὑπηρετεῖ δηλαδή τήν ἀνώτερη δύναμη πού ἔχει ὁ ἄνθρωπος καί λέγεται νοῦς, μέ τήν ὁποία ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά βλέπει τόν Θεό, νά ζεῖ τόν Θεό, νά ἑνώνεται μέ τόν Θεό. Καί τίς ἐμπειρίες πού ἔχει ὁ νοῦς, μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νά τίς περιγράφει μέ τόν λόγο, μέ τήν σκέψη, μέ τόν ἔναρθρο λόγο καί μέ τόν γραπτό λόγο, τά ὁποῖα βεβαίως τά κάνει διά τῆς διανοίας, διά τοῦ ἐγκεφάλου.
Μητροπολίτης Μαυροβουνίου καί Παραθαλασσίας Ἰωαννίκιος: "Ὅσοι δέν θέλουν νά ἐπιστρέψουν τά θρησκευτικά στά σχολεῖα, δέν ξέρουν πόσα ἔχει προσφέρει ἡ Ὀρθοδοξία"
Ὅπως κάθε χρόνο, ἔτσι καί φέτος, πλησιάζοντας τήν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Σάββα, πρώτου Ἀρχιεπισκόπου Σερβίας, πού τιμᾶται στίς 27 Ἰανουαρίου, ἐντός τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Νικολάου στό Κοτόρ πραγματοποιήθηκε ἡ ἐκδήλωση τῆς παραδοσιακῆς Ἀκαδημίας τοῦ Ἁγίου Σάββα.
Φυσικά, λόγῳ τῶν μέτρων γιά τήν ἀποφυγή περαιτέρω διασπορᾶς,διασποράς τοῦ κορωνοϊοῦ, ὁ ἀριθμός τῶν ἐπισκεπτῶν ἦταν μειωμένος, ἐνῶ, λόγῳ τῆς ἀσθένειας τοῦ μαέστρου Μιχάϊλο Λαζάρεβιτς, τή νεανική χορωδία διηύθυνε χθές τό βράδυ... ὁ μαέστρος Ἰβάν Κριβοκάπιτς.
Ἡ χορωδία ἔψαλλε τόν περίφημο ὕμνο τῆς ἕνωσης τοῦ Κότορ, πού συνέθεσε ὁ Giovanni Salgeti (1814-1865), καί ἀκολούθως ὁ Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μαυροβουνίου καί Παραθαλασσίας ἀπευθύνθηκε στό ποίμνιο, τονίζοντας ὅτι ὅσοι δέν ἐπιθυμοῦν νά ἐπιστρέψει ἡ θρησκευτική ἐκπαίδευση στά σχολεῖα καί νά διδάσκουν καί κληρικοί, ἁπλά δέν γνωρίζουν τό πόσο ἔχει προσφέρει ἡ Ὀρθοδοξία καί ὁ ἴδιος ὁ Ἅγιος Σάββας στόν πολιτισμό καί τήν ἀνάπτυξη.
«Ἑορτάζουμε τόν Ἅγιο Σάββα καί ὡς ἕνα σπουδαῖο πρόσωπο τοῦ Μεσαίωνα (στίς χῶρες μᾶς κατά το Μεσαίωνα ὑπῆρξε ἡ Βυζαντινή Αὐτοκρατορία), πού εἶχε μεγάλη ἐπιρροή σέ ὅλα τά στρώματα τῆς κοινωνίας, ἀλλά καί στή λογοτεχνία, τήν τέχνη καί τή δημιουργικότητά μας. Τόν γιορτάζουμε ὡς ἕνα ἄτομο πού καθιέρωσε τήν τάξη καί ἐμπλούτισε τό σερβικό μεσαιωνικό κράτος μέ τά μεγαλύτερα ἐπιτεύγματα τοῦ πνεύματος ἐκείνης τῆς ἐποχῆς. Τόν γιορτάζουμε ὡς μεγάλο ἱδρυτή, κληροδότη, ἀλλά κυρίως ὡς ἱδρυτῆ,ἱδρυτή τῆς Σερβικῆς Αὐτοκέφαλης Ἀρχιεπισκοπῆς στή Ζίτσα, ἐντός τῆς ὁποίας ἵδρυσε τήν Ἐπισκοπή Ζέτας, ἡ ὁποία ἀργότερα ἔγινε μητροπολιτική καί ἀπό τήν ὁποία προέκυψε ἡ σημερινή Μητρόπολη Μαυροβουνίου καί Παραθαλασσίας», εἶπε ὁ Μητροπολίτης Ἰωαννίκιος.
Ὁ πόνος καθαρίζει
Ο πόνος μας καθαρίζει. Ο άνθρωπος είναι πραγματικά ένας άνθρωπος που πονάει. Στη χαρά αλλάζει, γίνεται κάποιος άλλος. Όταν όμως υποφέρει, γίνεται αυτό που πραγματικά είναι. Και αυτός είναι κατ' εξοχήν ο τρόπος με τον οποίο ο άνθρωπος προσεγγίζει τον Θεό. Συνειδητοποιεί την αδυναμία του. Πολλές φορές, όταν είναι στη δόξα και τη χαρά, ο άνθρωπος νιώθει τον «ομφαλό της γης», ή, αν θέλετε, το κέντρο του σύμπαντος «Δεν υπάρχει άλλος εκτός από εμένα!».
Μήν πιστεύεις..
" Μην πιστεύεις όσα ακουεις.
Η αλήθεια είναι πράγμα ακριβον
και δεν ευρισκεται
εις του καθενός τον λογον.
Καθώς ζει έτσι και ομιλεί
εκαστος των ανθρώπων.
Γνώθι έκ του τρόπου της ζωής
την αλήθειαν των λεγομενων".
Νοει α λέγω.
Οσιος Ιωσήφ ο Ησυχαστης
και Σπηλαιωτης
Επιστολή ΝΘ'
http://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/01/blog-post_859.html
9 Φεβρουαρίου. Ἀπόδοσις τῆς ἑορτῆς τῆς Ὑπαπαντῆς. Νικηφόρου μάρτυρος (†257). Φιλαγρίου Κύπρου, Παγκρατίου Ταυρομενίου (δ ́ αἰ.). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Τετ. λγ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Α΄ Πέτρ. δ΄ 1-11).
Α Πε. 4,1 Χριστοῦ οὖν παθόντος ὑπὲρ ἡμῶν σαρκὶ καὶ ὑμεῖς τὴν αὐτὴν ἔννοιαν ὁπλίσασθε, ὅτι ὁ παθὼν ἐν σαρκὶ πέπαυται ἁμαρτίας,
Α Πε. 4,1 Αφού λοιπόν, ο Χριστός έπαθε κατά την ανθρωπίνην αυτού φύσιν υπέρ ημών, και σεις οπλισθήτε με την αυτήν σκέψιν και απόφασιν, να δέχεσθε με υπομονήν ανάλογα παθήματα, χωρίς να παρασύρεσθε ποτέ εις την αμαρτίαν. Διότι εκείνος ο οποίος έπαθε και εσταυρώθη κατά το σώμα μαζή με τον Χριστόν είναι νεκρός ως προς την αμαρτίαν και έχει παύσει να αμαρτάνη,