Ομιλία του μακαριστού πατέρα μας Αθανασίου Μυτιληναίου. Από τη σειρά Ιερά Αποκάλυψις. Ημερομηνία ομιλίας: 11/12/83 http://arnion.gr/index.php/p-thanasio......
Τρίτη 15 Φεβρουαρίου 2022
Ὁ Σατανάς σέ καρναβάλι-συγκλονιστικό πραγματικό περιστατικό, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ὁ Σατανάς σέ καρναβάλι-συγκλονικστικό πραγματικό περιστατικό, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 2-3-2019
( Ὁμιλία σέ προσκυνητές), Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr
Ἅγιος Πέτρος ὁ Δαμασκηνός
Ὁ διελέγξας τοὺς παραπλῆγας Πέτρος,
Θνῄσκει μονοπλὴξ τῷ διὰ ξίφους τέλει.
O όσιος πατέρας μας Πέτρος, που χρημάτισε επίσκοπος Δαμασκού, έζησε στα χρόνια της βασιλείας του Κωνσταντίνου του Κοπρωνύμου κατά το έτος 775. Αυτός λοιπόν, ασκώντας πρώτα το μοναχικό και αναχωρητικό βίο, ζούσε με τόση ακτημοσύνη, ώστε ούτε βιβλίο δικό του δεν είχε, όπως μαρτυρεί ο ίδιος για τον εαυτό του.
Παίρνοντας ωστόσο από άλλους τα βιβλία, εννοώ της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης, των μεγάλων διδασκάλων της Εκκλησίας και όλων γενικά των άλλων νηπτικών και θεοφόρων Πατέρων, έδειξε τέτοια φιλοπονία, ώστε, μελετώντας νύχτα - μέρα το νόμο του Κυρίου και πίνοντας από τα ζωοποιά νερά του, αναδείχθηκε δένδρο αληθινά ψηλό και ουράνιο, κατά τον Ψαλμωδό (Ψαλμ. 1, 3), φυτεμένο σ' αυτές τούτες τις πηγές των νερών του Πνεύματος.
Με μια διαφορά: το δένδρο δίνει τον καρπό του σε μια μόνον εποχή· το άλλο όμως δένδρο, ο όσιος Πέτρος, δεν έκανε το ίδιο, αλλά, μένοντας αδιάκοπα και αμείωτα θαλερό, έδωσε όλες τις εποχές πνευματικούς καρπούς ωραίους στην όψη, γλυκούς στη γεύση, ευωδιαστούς στην όσφρηση, που χορταίνουν κάθε αίσθηση σώματος και ψυχής με την αθάνατη και ευωδιαστή γλυκύτητα που αναδίδουν.
Μία φορά βρισκόμουν στήν Κέρκυρα, στό Ναό τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος...
Μια φορά βρισκόμουν στην Κέρκυρα, στο Ναό του Αγίου Σπυρίδωνος, με άλλους προσκυνητές. Ήθελα να πω δύο λόγια για τον Άγιο, ως ήταν πρέπον και φυσικόν.
Σταμάτησε όμως ο νους μου, όταν άρχισα την ομιλία και δεν θυμόμουν ούτε λέξη σχετικά με τον Άγιο, αλλά η γλώσσα μου έλεγε, έλεγε για τον Κύριο!
Προσπαθούσα να αλλάξω θέμα, διότι αισθανόμουν ντροπή προς τον Άγιο, αλλά τίποτε... Πάντως αυτά που είπα για τον Κύριο εκείνη την ημέρα, δεν τα έχω ξαναπεί ποτέ!
Άκουσα στο μεταξύ κάποιον θόρυβο γύρω μου, αλλά η αφοσίωσή μου προς τα λόγια που έρχονταν και έβγαιναν από το στόμα μου ήταν τέτοια, που δεν με άφηναν να δω τι γινόταν γύρω μου.
Ἀνοικτὴ ἐπιστολὴ πρὸς ἐπίσκοπο Νεαπόλεως καὶ Σταυρουπόλεως Βαρνάβα
Γράφει ὁ Ἀριστείδης Δασκαλάκης
«Ἡ δὲ κακὴ βουλὴ τῷ βουλεύσαντι κακίστῃ
(Ἡ κακὴ ἀπόφαση κάνει περισσότερο κακὸ
σ' αὐτὸν ποὺ τὴν πῆρε - Ἡσίοδος)»
Σεβασμιότατε, ὑπάρχει ἡ πληροφορία ὅτι διώκετε τὸν προϊστάμενο - π. Γαβριήλ - τοῦ Ἰ.Ν. Ἁγίας Εἰρήνης Χρυσοβαλάντου στὴ Ν. Εὐκαρπία Θεσσαλονίκης. Τὸν «πάψατε» ἀπὸ προϊστάμενο τοῦ ἱεροῦ ναοῦ. Καὶ τὸ κυριότερο, τοῦ ἀφαιρέσατε τὸ ὀφίκιο τοῦ πνευματικοῦ πατρός.
Ἐὰν δὲν ἀληθεύουν τὰ «φρέσκα» νέα, ζητῶ συγχώρεση. Ἐὰν ὅμως ἀληθεύουν... Ἔχω κάποια ἐρωτήματα.
Ποιός ἦταν ὁ λόγος αὐτῆς τῆς δίωξης; Mήπως ἦταν πρὸς παιδαγωγία τοῦ κληρικοῦ;
Μήπως ὁ π. Γαβριὴλ δὲν τήρησε τοὺς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας; Μήπως διατύπωσε αἱρετικὸ λόγο; Μήπως ἀπεφάνθῃ πὼς οἱ αἱρετικοὶ παπικοὶ καὶ προτεστάντες ἔχουν μυστήρια; Μήπως συμπροσευχήθηκε μὲ μουσουλμάνους;
Μήπως χάριν «πανδημίας» ἀπαγορεύει στοὺς ὑπεράριθμους νὰ εἰσέλθουν στὸν ἱερὸ ναό; Μήπως πιστεύει στὴ μεταδοτικότητα τοῦ ἰοῦ, ἀπὸ ἱερὲς εἰκόνες, ἅγια λείψανα, ἀπὸ τὸ Ἅγιον Ποτήριο, προσβάλλοντας τοιουτοτρόπως τὸν Υἱό; Μήπως μπαινοβγαίνει στὸ Ἅγιο Βῆμα φορῶντας τὸν πολυδιαφημισμένο «φερετζέ»;
Μήπως προβαίνει σὲ ἔλεγχο τέλεσης ἰατρικῶν πράξεων, προκειμένου νὰ ἐπιτρέψει σὲ μιὰ καταφυγοῦσα ψυχὴ τὴν Πράξη τῶν πράξεων; Τὴ Θεία Μετάληψη; Μήπως γιὰ ὅλες ἢ κάποιες ἀπ᾿ τὶς παραπάνω παραβάσεις ποὺ δὲν τὸν καθιστοῦν «εἰς τύπον καὶ τόπον Χριστοῦ» ἀσκεῖτε τὴν εὐλογημένη παιδαγωγία;
Ἄν ναὶ τότε καλὰ κάνετε. Ἄν ὄχι τότε διολισθαίνετε ἐπικίνδυνα.
«Ὁ Χριστός εἶναι ἡ Ἀλήθεια. Ἡ ὑπακοή εἶναι ἀπόδειξη τῆς ἀγάπης» Ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
Ὁμιλία τοῦ Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτη στίς 24-05-2015
Σήμερα τό κεφάλαιο, πού μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ θά ἀναλύσουμε, ἔχει τίτλο γιά τήν προσωπική σχέση τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν προσωπικό Θεό. Εἶναι βέβαια, ὅπως συνήθως, ἀπό τό βιβλίο «Ὁ Ἅγιος Σιλουανός»[1] τοῦ π. Σωφρονίου.
«Ὁ Κύριος εἶπε στόν Πόντιο Πιλάτο: «εἰς τοῦτο ἐλήλυθα εἰς τόν κόσμον, ἵνα μαρτυρήσω τῇ ἀληθείᾳ»[2]». Γι’ αὐτό δηλαδή ἦρθα στόν κόσμο, γιά νά μαρτυρήσω τήν ἀλήθεια. «Ὁ Πιλάτος ἀπάντησε μέ σκεπτικισμό: «Τί ἐστιν ἀλήθεια;»[3]». Τί εἶναι ἡ ἀλήθεια; Τί εἶναι ἀλήθεια; «Καί πεπεισμένος πώς δέν ὑπάρχει καμιά ἀπάντηση σ’ αὐτό τό ἐρώτημα, δέν περίμενε νά τοῦ δώσει ἀπάντηση οὔτε ὁ Χριστός, ἀλλά «ἐξῆλθε πρός τούς Ἰουδαίους»[4]. «Ὁ Πιλάτος εἶχε δίκαιο. Στό ἐρώτημα «ΤΙ ἐστιν ἀλήθεια», ἄν ἐννοεῖς τήν ἔσχατη ἀλήθεια πού ἀποτελεῖ τό θεμέλιο τῆς ὅλης ὑπάρξεως τοῦ κόσμου, δέν ὑπάρχει ἀπάντηση. Ἄν, ὅμως, ὁ Πιλάτος, ἐννοώντας τήν Ἀρχιαλήθεια ἤ τήν Αὐτοαλήθεια», πού δηλαδή εἶναι ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός μας, ἄν τό εἶχε καταλάβει αὐτό καί «ἔκανε τό ἐρώτημα ὅπως πρέπει, «ΤΙΣ ἐστιν ἡ ἀλήθεια»», ὄχι ΤΙ ἐστιν, ἀλλά ΤΙΣ, ποιός δηλαδή εἶναι ἡ ἀλήθεια, «τότε θά ἔπαιρνε ἀπάντηση»[5]. Θά ἄκουγε ἀπό τόν Χριστό ὅτι «Ἐγώ εἶμαι ἡ Ἀλήθεια»[6]. Γιατί ἡ Ἀλήθεια εἶναι πρόσωπο, εἶναι ὁ Θεός καί δέν εἶναι ἕνα πράγμα, μιά ἰδέα, κάτι ἀφηρημένο.
«Ἡ ἀπάντηση θά ἦταν αὐτή πού λίγο πιό πρίν κατά τό Μυστικό Δεῖπνο προβλέποντας καί τό ἐρώτημα τοῦ Πιλάτου ἔλεγε ὁ Κύριος στούς ἀγαπημένους Του μαθητές καί διά αὐτῶν σέ ὅλο τόν κόσμο: «Ἐγώ εἰμι ἡ Ἀλήθεια»[7]»[8]. Κατά κάποιο τρόπο θά λέγαμε προλέγει καί προφητεύει καί προλαμβάνει τόν Πιλάτο ὁ Κύριος ἐκεῖ στό Μυστικό Δεῖπνο καί δίνει τήν ἀπάντηση, ἄν μποροῦμε νά τήν ποῦμε, ἄν δεχόταν τήν σωστή ἐρώτηση. Ἀλλά δέν δέχθηκε τήν σωστή ἐρώτηση. Ἐρωτήθηκε: ΤΙ ἐστιν, καί ὄχι ΤΙΣ ἐστιν. Καί δυστυχῶς καί σήμερα οἱ ἄνθρωποι, κι ἐμεῖς πολλές φορές πέφτουμε στήν παγίδα νά ψάχνουμε τήν ἀλήθεια ὡς κάτι ἀφηρημένο, σάν μιά ἰδέα. Ἐνῶ ἡ Ἀλήθεια εἶναι ὁ Χριστός. Καί ὅ,τι εἶναι ἐν Χριστῷ, αὐτό εἶναι ἀληθινό.
Ὁ Ἅγ.Ἀπόστολος Πέτρος ἐπισκέπτεται τήν Ἁγία Ἀγάθη
[...]Όταν άκουσε ο Κυντιανός από την Αφροδισία ότι η Αγία Αγάθη παρέμενε άκαμπτη, πλημμύρισε από οργή. Διέταξε να την οδηγήσουν μπροστά του και άρχισε πάλι τις απειλές. Στον διάλογο που ακολούθησε, η Αγία υποστήριξε με πνευματική ανδρεία και παρά το νεαρό της ηλικίας της, ότι είναι δούλη Χριστού. Κατηγόρησε ευθέως τον έπαρχο ότι πιστεύει σε ξόανα και, μάλιστα, αναρωτήθηκε, πως ένας τόσο έξυπνος άνθρωπος παρουσιάζεται με την πίστη του τόσο ανόητος. Ο έπαρχος, μόλις άκουσε αυτό, ράπισε την Αγία και διέταξε να την κρεμάσουν και να την λογχίσουν.
Παρά τους φρικτούς πόνους, η Αγία Αγάθη εξακολουθούσε να ομολογεί την πίστη της στον Χριστό και να δηλώνει ότι τα βασανιστήρια της προξενούν χαρά, γιατί είναι πρόσκαιρα. Ο Κυντιανός, έξαλλος από οργή, διέταξε να τον αποκόψουν τον μαστό. Ύστερα από την φρικώδη αυτή πράξη την οδήγησαν στη φυλακή.
''Τό πᾶν εἶναι ἡ Θὲλησις. Καί ὁ Θεὸς δὲν σώζει μέ τήν βία αὐτόν πού δέν τό θέλει...''~ Ἅγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος
Ο Κύριος, θέλει τους πάντας σωθήναι και ενεργεί ως κεντρομόλος. Ο άλλος θέλει τους πάντας απωλέσαι και ενεργεί ως φυγόκεντρος…
Είναι τα δύο Ι τα εμβασμένα στο ΕΙΝΑΙ μας από το ΕΝΑ που προήλθαμε.
ΕΝΑ
ΕΙΝΑΙ
Είναι το Ι του Ιησού (κεντρομόλος) ….ώσπερ γαρ η αστραπή εξέρχεται από ανατολών και φαίνεται έως δυσμών ούτως έσται και η παρουσία του υιού του Ανθρώπου. (Ματθ.κδ’ 27) και το άλλο Ι, της φυγοκέντρου ως Ι τάγμα δαιμόνων που …εθεώρουν τον σατανάν ως αστραπήν εκ του ουρανού πεσόντα. (Λουκ.ι’18)
Ἡ γερόντισσα Γαλακτία καί δεξιά της πού κρατᾶ τό χέρι της ὁ γέροντας Θεόδωρος ὁ ἁγγιοφαραγγίτης πού ἀσκήτεψε στό Ἁγιοφάραγγο τῆς Κρήτης.
Η γερόντισσα Γαλακτια και δεξιά της που κρατά το χέρι της ο γέροντας Θεόδωρος ο αγγιοφαραγγιτης που ασκήτεψε στο Αγιοφάραγγο της Κρήτης.Σε εμάς είναι γνωστός ως Παπαθεοδωρος από τους Μανωλατες της Σάμου πριν φύγει για την Κρήτη είχε φτιάξει ασκητήριο ψηλά στο βουνό Καρβούνης της Σάμου.
https://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/02/blog-post_88.html
15 Φεβρουαρίου. Ὀνησίμου ἀποστόλου (†109). Εὐσεβίου ὁσίου (ε ́ αἰ.), Μαΐωρος μάρτυρος, Ἀνθίμου ὁσίου (τοῦ Βαγιάνου) τοῦ ἐν Χίῳ (†1960). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Τρ. λδ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Β´ Πέτρ. β΄ 9-22).
Β Πε. 2,9 οἶδε Κύριος εὐσεβεῖς ἐκ πειρασμοῦ ῥύεσθαι, ἀδίκους δὲ εἰς ἡμέραν κρίσεως κολαζομένους τηρεῖν,
Β Πε. 2,9 Ολα αυτά μαρτυρούν, ότι γνωρίζει ο Κυριος τους μεν ευσεβείς να τους γλυτώνη και να τους σώζη από δοκιμασίας και περιπετείας, τους δε αδίκους, οι οποίοι και κατά την παρούσαν ζωήν βασανίζονται από την αμαρτωλότητά των, να τους φυλάττη δια την μεγάλην εκείνην ημέραν της Κρίσεως (οπότε και θα τους επιβάλη πλήρη την τιμωρίαν).