Γράφει ὁ Ἀναστάσιος Ὀμ. Πολυχρονιάδης
Δρ. pd. Θεολογίας ΑΠΘ
Πρός: Ἱερά Μητρόπολη Νεαπόλεως καί Σταυρουπόλεως
Ἀντί ἄλλης ἀπάντησης, πρός τή Μητρόπολη Νεαπόλεως, γιά τήν ἀπομάκρυνση τοῦ π. Γαβριήλ Σιδηρόπουλου ἀπό τόν Ἱερό Ναό Ἁγίας Εἰρήνης Χρυσοβαλάντου, Ν. Εὐκαρπίας Θεσσαλονίκης, ἐπισυνάπτω τό κείμενο μέ τίτλο: "Μασκονόμοι".
«Τίποτα μέσα στόν χῶρο αὐτό τόν ἱερό καί ἅγιο δέν εἶναι δυνατό νά μᾶς μεταδώσει ἰόν τινά, ἐπιδημία ἤ πανδημία.
Γιατί;
Διότι, τά πάντα χαριτώνονται. Προσφέρεται ὁ Χριστός.
Ὁ χῶρος αὐτός εἶναι ἅγιος καί ἱερός καί κυρίως ὅταν... ἔχει ἐγκαινιασθεῖ.
Δέν εἶναι ἕνα ἐντευκτήριο.
Δέν εἶναι ἕνας χῶρος κοινωνικῆς σύναξης.
Εἶναι ὁ τόπος ὅπου λατρεύεται, ἀλλά καί θυσιάζεται ὁ Χριστός.
Καί μᾶς λέει ἕνας μεγάλος ἅγιος τῆς Γεωργίας [...] σύγχρονος, τόν ὁποῖον πάρα πολύ ἀγαποῦν οἱ Γεωργιανοί ἀδελφοί μας, οἱ ὁποῖοι, οἱ περισσότεροι, εἶναι πολύ εὐσεβεῖς, ὁ ἅγιος Γαβριήλ [...] ὅτι ἀκόμη καί ἡ σκόνη ἀπό τά πατώματα καί τά ἀντικείμενα τῆς Ἐκκλησίας [...] ὅταν τελεῖται ἡ Θεία καί Ἱερά Μυσταγωγία, προπαντώς, εἶναι καί αὐτή φέρουσα τήν ἄκτιστη Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος».