Ἀπό τή ζωή τοῦ πατέρα Παναγιώτη στά Ἄγραφα

Ο πατέρας Παναγιώτης θεωρούσε χρέος του να μην αφήσει κανένα στα χωριά που λειτουργούσε να φύγει για την άλλη ζωή χωρίς να τον μεταλάβει. Έκανε αποστάσεις ακόμη και 40 χιλιόμετρα πεζός με το δισκοπότηρο στα χέρια. Μέσα στα χιόνια ,στο κρύο και την ζέστη , αμίλητος να περπατάει.

Θυμάμαι κάποια φορά τον ρώτησα:

- Γιατί παππούλη δεν μιλάς ποτέ όταν έχεις το δισκοπότηρο στα χέρια;

- Μπροστά στον Βασιλιά των απάντων , ποιός μπορεί να μιλήσει παιδί μου;

Κάποια άλλη φορά περάσαμε μπροστά από μια εκκλησία και πήγα να κάνω τον Σταυρό μου. Ο παππούλης στα χέρια είχε το δισκοπότηρο και χωρίς να μιλήσει μου έκανε νόημα να σταματήσω να τον κάνω. Αφού κοινώνησε τον άρρωστο βοσκό σε μια στάνη και επιστρέψαμε στην εκκλησία τον ρώτησα:

Πήγαινε νά τόν ἐπισκεφτεῖς στή Σουρωτή, πές του ὅτι θές μέ πίστη καί ἐκεῖνος πού ἔχει μεγάλη παρρησία στό Θεό θά στό δώσει

Ήταν θυμάμαι Φθινόπωρο του 1994 όταν πήγα σέ ένα σπίτι στη δυτική Θεσσαλονίκη ασκώντας τό επάγγελμα μου...

Ό άνθρωπος που θά ανανέωνε τό συμβόλαιο του ήταν πρώτος εξάδελφος του Αγίου Παϊσίου.

Στην αρχή δεν τό γνώριζα και καθήμενος στο σαλόνι του σπιτιού του περιμένοντας νά έρθει με τό κέρασμα αντίκρισα ότι όλος ο χώρος είχε τίς φωτογραφίες τού Αγίου....

-Μεγάλη μορφή ό Γέροντας τού λέω....

-Τόν γνώρισες;με ρωτάει...

-Δεν είχα τήν τιμή, δεν πρόλαβα, διότι λίγους μήνες πρίν είχε φύγει από την ζωή....

-Ήταν πρώτος εξάδελφος μου αλλά δεν πειράζει,μπορείς και τώρα νά τόν γνωρίσεις είναι στο μοναστήρι τού Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στην

Σουρωτή... Πήγαινε νά τόν επισκεφτείς, πες του ότι θες με πίστη και εκείνος που έχει μεγάλη παρρησία στο Θεό θα στο δώσει....(Φτάνει νά είναι ωφέλιμο για σένα).Και πες του να με συγχωρέσει και εμένα πού έχωλίγο καιρό νά πάω για νά δω τι κάνει..... δώσε χαιρετίσματα τόν αγαπώ πολύ πες του όταν πάς....

(Τί φυσικότητα νά σου μιλάει κάποιος για έναν Άγιο Άνθρωπο που ενώ έφυγε από την ζωή έμοιαζε σαν να ήταν εν ζωή κάπου μακριά...)

Θά σού πω και κάτι ακόμα πρίν φύγεις.....

Πρός τούς ἀπανταχοῦ Ὀρθοδόξους- Κυριακή Τελώνου καί Φαρισαίου.

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ

ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ

« Καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὐκ ἐξουδενώσει » λέει ὁ προφητάναξ Δαβίδ. Ἡ ἁγία καί ἄμωμος ὀρθόδοξος ἐκκλησία μας, μέ τά θεοτίμητα μέλη της, τούς πιστούς, ἀπό σήμερα ψάλλει καί παρακαλεῖ τόν Χριστό, νά ἀνοίξει τάς πύλας τῆς μετανοίας, οὕτως ὥστε ἡ Ζωή καί ἡ Ἀνάστασις νά εἰσέλθουν στίς ψυχές καί ἡ καρδιά ἑνός ἑκάστου νά καταστεῖ δοχεῖον τίμιον τοῦ Παρακλήτου καί πηγή δακρύων καί μετανοίας.

Ἐπαινεῖ, σεβαστή γερόντισσα, ἡ ὀρθοδοξία μας, ὅλους ἐκείνους πού ὁμολογοῦν τήν ταπείνωσιν, ὡς στύλον καί ἐπίγνωσιν τῆς ἀληθείας. Ἀποκρούει δέ τό πνεῦμα τῆς πλάνης πού διακατέχει ὅλους ὅσους δέν εἶναι ὀχυρωμένοι μέ τήν ἁγίαν ταπείνωσιν. Διδάσκει ἡ ἐκκλησία μας ὅτι ἡ άλήθεια αὐτή ὁδηγεῖ τόν καθαρό νοῦν, μέ τήν μετάνοια , νά κλειστεῖ στά ἀληθινά ταμεῖα τῶν ἀρετῶν καί ἀτάραχα, νά προσεύχεται ἐν τῷ κρυπτῷ στόν Πατέρα τῶν φώτων. Καί ὁ Πατέρας μέ τή μεσιτεία τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ φανερά, χορηγεῖ ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι στήν ἀρχή καί τό χωρητικό δῶρο τῶν χαρισμάτων, ἤτοι τήν εἰρήνη τῶν λογισμῶν, μέ τήν ὁποία τελειοποιεῖ τήν ταπείνωσιν. Αύτή (ἡ ταπείνωσις) μέ τή σειρά της εἶναι γεννητική καί συνεκτική κάθε ἀρετῆς πού ἐπιβεβαιώνεται ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα, στά ἔγκατα τοῦ εἶναι, στόν ἔσω τῆς καρδίας ἄνθρωπο.

Ὁ τελώνης σήμερα ἀδελφοί μου, κτυπᾶ ἀκριβῶς τά στήθη του , ἐκεῖ δηλαδή πού τρέφονται καί θεριεύουν τά πάθη καί πίσω ἀπ’ αὐτά ἐμφωλεύουν τά θηρία, οἱ δαίμονες. Ταπεινά, κρυφά, ἀπ’ ὅλους τούς ἀνθρώπους ὁ τελώνης ἐργάζεται στήν ἡσυχία, τό μέλι τῶν ἀρετῶν, θανατώνει τό σαρκικό φρόνημα, χτυπάει μέ γροθιές τά φίδια στό κεφάλι, ζητώντας δύναμη ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα, ὥστε νά τά συντρίψει καί ἔτσι μέ στεναγμούς καί δάκρυα ταπεινοφροσύνης δέχεται στό τέλος τίς ἄκτιστες ἀκτίνες τοῦ Παρακλήτου καί φεύγει ἀπό τό ναό δεδικαιωμένος.

Σύγχρονοι (Ἅγιοι) Γέροντες καὶ οἱ Μυστικὲς Εὐχές

Λειτουργιολογικὰ Ἄρθρα

Σύγχρονοι (Ἅγιοι) Γέροντες καὶ οἱ Μυστικὲς Εὐχές

Κατηγορία: Λειτουργιολογικά άρθρα

Παν. Δ. Παπαδημητρίου, αʹ ἔκδοσις 8/2/2022

Κατὰ τὴν ἀρχαῖαν καὶ ζῶσαν παράδοσιν, οἱ Μυστικὲς Εὐχὲς τῆς Θείας Λειτουργίας ἀναγινώσκονται μυστικῶς1 ὑπὸ τῶν ἱερέων, ὅπως παραδέχεται καὶ ἕνας ἐκ τῶν ὑποστηρικτῶν τῆς ἐκφώνου2 ἀναγνώσεως τῶν Εὐχῶν, ὁ μακαριστός Φουντούλης (μαθητὴς τοῦ ἐπίσης ὑποστηρικτοῦ καὶ πρωτοπόρου μακαριστοῦ Τρεμπέλα3), ὁ ὁποῖος ἀναφέρει γιὰ τὴν ἐπικρατοῦσα τάξη στὴν Ἐκκλησία: «Ἔχει ὅμως δημιουργηθεῖ ἀπὸ αἰώνων παράδοση ὡς πρὸς τὴ μυστικῶς ἀνάγνωση τῶν Εὐχῶν καὶ αὐτὴ σήμερα εἶναι ἡ γενικῶς κρατοῦσα σ’ ὅλη τὴν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία τάξη»4,5.

Εἰδικὰ στὸ Ἅγιον Ὄρος ἡ Μυστικὴ Παράδοσις τῶν Εὐχῶν εἶναι παγιωμένη (δὲν λέγονται εἰς ἐπήκοον τοῦ λαοῦ6), ἰδίως στὶς προηγούμενες γενεές, ὡς θὰ δοῦμε καὶ ἀπὸ τοὺς Ἁγιορείτες γέροντες ποὺ παραθέτουμε στὴν συνέχεια.

Στὸ παρὸν ἄρθρο θὰ δοῦμε πληροφορίες περὶ συγχρόνων, κυρίως Ἁγιορειτῶν, γερόντων (ὀρισμένων ἤδη Ἁγίων) καὶ τῶν Μυστικῶν Εὐχῶν7,8,9.

Ὅσιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης καὶ Διορατικός (1906-1991)

Τὸ Ἱερὸν Ἠσυχαστήριον τοῦ Ἁγίου «Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτήρος», στὸ Μήλεσι, ἐξέδωσε μιὰ ἠχογράφηση10 Θείας Λειτουργίας μὲ τὸν Ἅγιο (27-5-1977) στὸν μικρὸ ναὸ Ἁγίου Νικολάου Καλισσίων, ποὺ βρέθηκε στὰ πράγματα τῆς κ. Μαρίας Λίβα.

Ὁ Ἅγιος Πορφύριος ἀκολουθεῖ φαίνεται τὸ Ἱερατικὸν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου τοῦ 1895, καὶ τὰ κατ’ αὐτὸ Ἱερατικὰ τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας, (π.χ. ἐκδόσεων 1962, 1981), τὰ ὁποία ὡς πρὸς τὶς Μυστικὲς Εὐχὲς ὀμοιάζουν μὲ τὴν διάταξιν τῆς Ἁγίας Σοφίας τοῦ 1386 (V.135)11.

Ὡς ἀπόντες (φυσικὰ) ἀπὸ τὴν Θεία Λειτουργία τοῦ 1977, καὶ οὔτε παρόντες εἰς τὸ Ἱερὸν, δυνάμεθα νὰ συμπεράνουμε τὰ τῶν Μυστικῶν Εὐχῶν ἀπὸ τὰ μεγάλα διαστήματα λειτουργικῆς σιωπῆς12 κατὰ τὴν διάρκεια τῆς Θείας Λειτουργίας, σὲ σημεῖα ὅπου τὸ Ἱερατικὸν ἀναφέρει μυστικὴ ἀνάγνωση Εὐχῆς. Στὴν διάρκεια τῆς λειτουργικῆς σιωπῆς ποὺ δίνεται παρακάτω, δὲν προσμετρᾶται ἡ διάρκεια τῆς ἀπόκρισης.

1. Εὐχὴ τῆς Προθέσεως (ἢ Προσκομιδῆς), [ΙΟΠ, σ. 71] (σιωπὴ διάρκειας 13 δευτ., track#5, ἀπὸ τό 0':44").

2. Εὐχὴ «Ἄξιον καὶ δίκαιον», [ΙΟΠ, σ. 73] (σιωπὴ διάρκειας 32 δευτ., track#5, ἀπὸ τό 6':54").

Ἀρχιμανδρίτης Παῦλος Ντανάς: Εἰς τιμήν καί μνήμην τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Κοσμᾶ Μητροπολίτου Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας

Ἀγρίνιο 24 Ἰανουαρίου 2022

Εἰς τιμήν καί μνήμην τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Κοσμᾶ

Μητροπολίτου Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας

Γράφει ὁ Ἀρχιμανδρίτης Παῦλος Ντανᾶς, Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας

Μέ τήν ἐλπίδα στήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ μας κηδεύσαμε τόν πολυφίλητο Ἐπίσκοπό μας, κυρό Κοσμᾶ Παπαχρῆστο. Ἡ ἀγγελοειδής καί φωτοειδής μορφή του ἐνσταλάζει δάκρυα πόνου στήν καρδιά μας καί συνάμα δημιουργεῖ «παράκλησιν αἰωνίαν» (Β΄ Θεσ. 2,16), ἀφοῦ ὁ Ἐπίσκοπός μας «εὗρε πηγήν τῆς ζωῆς καί θύραν παραδείσου».

Δυσκολευόμαστε νά περιγράψουμε τήν πολυσχιδή καί πολύκαρπη Ἀρχιερατική του διακονία, γιατί εἶναι ὄντως μεγαλειώδης. Μέ τά ὅσα θά ἀναφέρουμε -μολονότι πάντα κινήθηκε στήν ἀφάνεια- ἔχουμε σκοπό ἀφ’ ἑνός μέν νά ἐκφράσουμε τήν εὐγνωμοσύνη μας στό Σεπτό Πρόσωπό του, ἀφ’ ἑτέρου δέ νά εὐχαριστήσουμε τό Θεό, πού σέ δύστηνους καιρούς ἡ Ἐκκλησία μας ἀναδεικνύει Ἐπισκόπους μέ ὑψηλό αἴσθημα εὐθύνης καί Ὀρθόδοξο φρόνημα.

«Ἀδελφοί, μνημονεύετε τῶν ἡγουμένων ὑμῶν, οἵτινες ἐλάλησαν ὑμῖν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, ὧν ἀναθεωροῦντες τὴν ἔκβασιν τῆς ἀναστροφῆς μιμεῖσθε τὴν πίστιν» (Ἑβρ. 13,7)

Ὁ μακαριστός Ἐπίσκοπός μας κυρός Κοσμᾶς, χειροτονήθηκε Ἐπίσκοπος στίς 8 Ὀκτωβρίου 2005 γιά νά ἀναδειχθεῖ «καλός οἰκονόμος ποικίλης χάριτος Θεοῦ» (Α΄ Πέτρου 4,10). Ἡ Ἐπισκοπική του διακονία, ἀνέδειξε πολύ περισσότερο τά χαρίσματα πού τοῦ ἔδωσε ὁ Θεός. Τώρα, πλέον, πού δέν προσκρούουμε στήν ταπεινοφροσύνη του, ὀφείλουμε νά ὁμολογήσουμε «στεντορείᾳ τῇ φωνῇ» ὅτι ὁ Μητροπολίτης μας ἦταν Θεοφόρος Ἐπίσκοπος. Ἀπό τήν πρώτη στιγμή πού τόν κάλεσε ὁ Θεός στό Ἐπισκοπικό ἀξίωμα, δέν λησμόνησε τά λόγια τοῦ Ἀπ. Παύλου: «Δεῖ οὖν τόν ἐπίσκοπον ἀνεπίληπτον εἶναι… νηφάλιον, σώφρονα, κόσμιον, φιλόξενον, διδακτικόν…» (Α΄ Τιμ. 3,2).

Ἀκύλας καί Πρισκίλλα, οἱ ἀπόστολοι καί μάρτυρες

ΑΚΥΛΑΣ ΚΑΙ ΠΡΙΣΚΙΛΛΑ,

ΟΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ

Εβραϊκής καταγωγής από τον Πόντο, ο Ακύλας ήταν εγκατεστημένος στη Ρώμη με τη σύζυγό του Πρίσκιλλα (ή Πρίσκα), όπου ασκούσε το επάγγελμα του σκηνοποιού. Πιθανόν να είχε ήδη ασπασθεί τον Χριστιανισμό, όταν ο αυτοκράτορας Κλαύδιος διέταξε την απέλαση όλων των εβραίων της πρωτεύουσας (49-50). Πήγαν να εγκατασταθούν στην Κόρινθο, λίγο πριν την άφιξη του αγίου Παύλου που ερχόταν από την Αθήνα (Πράξ. 18, 1-3). Ο Απόστολος έμενε στο σπίτι τους και εργαζόταν μαζί τους, γιατί δεν ήθελε να είναι βάρος σε κανέναν. Τους κατάρτισε στα μυστήρια της Πίστεως και, όπως λέγουν μερικοί, τους βάπτισε ο ίδιος. Αφοσιωμένοι ολόψυχα στον διδάσκαλό τους, ο Ακύλας και η γυναίκα του η Πρίσκιλλα, έκαναν το παν για να τον βοηθήσουν στο ουράνιο κήρυγμά του και φλέγονταν από διάπυρο ζήλο να μοιραστούν και να κουφίσουν τις πολλές δοκιμασίες του. Όσο για τον Απόστολο Παύλο, δεν έχανε ευκαιρία να τους δείχνει την ευγνωμοσύνη και την αγάπη του, στέλνοντάς τους χαιρετισμούς σε πολλές επιστολές του. Έγραφε, λόγου χάριν, στην «Προς Ρωμαίους»: «Χαιρετισμούς στην Πρίσκιλλα και στον Ακύλα, τους συνεργάτες μου στο έργο του Ιησού Χριστού. Διακινδύνεψαν τη ζωή τους για χάρη μου και τους ευχαριστώ, όχι μόνον εγώ, αλλά και όλες οι εκκλησίες του Θεού που είναι διάσπαρτες στα έθνη» (Ρωμ. 18, 3. Βλ. επίσης Α΄ Κορ. 16, 19· Β΄ Τιμ. 4, 19).

Ἀδελφός ἐρώτησε τόν ἴδιο γέροντα. Ἐάν ἀκούσω γιά κάποιον ὅτι μέ κακολογεῖ τί νά κάνω;

559.

Ερώτηση.

Αδελφός ερώτησε τον ίδιο γέροντα. Εάν ακούσω για κάποιον ότι με κακολογεί τι να κάνω;

17 Φεβρουαρίου. Θεοδώρου μεγαλομάρτ. Τήρωνος (†307). Μαριάμνης ἀδελφῆς ἀποστ. Φιλίππου (α ́ αἰ.), Μαρκιανοῦ καὶ Πουλχερίας βασιλέων, Θεοδώρου νεομάρτ. ἐν Μυτιλήνῃ (†1795). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Πέμ. λδ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Α΄ Ἰω. α΄ 8 - β΄ 6).

Α Ιω. 1,8           ἐὰν εἴπωμεν ὅτι ἁμαρτίαν οὐκ ἔχομεν, ἑαυτοὺς πλανῶμεν καὶ ἡ ἀλήθεια οὐκ ἔστιν ἐν ἡμῖν.

Α Ιω. 1,8                    Εάν είπωμεν, ότι δεν έχομεν αμαρτίαν, εξαπατώμεν τους εαυτούς μας και η αλήθεια του Θεού δεν υπάρχει μέσα μας.

Α Ιω. 1,9           ἐὰν ὁμολογῶμεν τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν, πιστός ἐστι καὶ δίκαιος, ἵνα ἀφῇ ἡμῖν τὰς ἁμαρτίας καὶ καθαρίσῃ ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἀδικίας.