Η φιλαργυρία αιτία τῆς ἀσπλαχνίας, Αββά Μαρκου-Τά 226 κεφάλαια περί αυτών που νομίζουν ότι από τα έργα τους δικαιώνονται, Φιλοκαλία τόμος Α', Αρχιμ. Σάββα Αγιορειτου, 22-3-2022
Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.comΤρίτη 22 Μαρτίου 2022
Ἅγιος Παΐσιος: Μήν κάνης δικό σου ὅ,τι σοῦ ἔδωσε ὁ Θεός καί, ὅ,τι σοῦ λείπει, μὴν προσπαθῆς νὰ δείχνης ὅτι τὸ ἔχεις.
– Γέροντα, ὑπερηφανεύομαι γιὰ τὶς σωματικὲς ἱκανότητες καὶ γιὰ τὰ πνευματικὰ χαρίσματα ποὺ νομίζω πὼς ἔχω.
– Γιατί νὰ ὑπερηφανεύεσαι; Ἐσὺ «ἐποίησας τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν»; Πρόσεξε, μὴν κάνης δικό σου ὅ,τι σοῦ ἔδωσε ὁ Θεὸς καί, ὅ,τι σοῦ λείπει, μὴν προσπαθῆς νὰ δείχνης ὅτι τὸ ἔχεις. Νὰ λὲς στὸν ἑαυτό σου: «Ὁ Θεός, ἐπειδὴ ἤμουν ἀδύνατη, μοῦ ἔδωσε μερικὰ χαρίσματα, γιατὶ ἀλλιῶς θὰ στεναχωριόμουν καὶ θὰ ἤμουν κακορρίζικη. Ἐκεῖνο ποὺ πρέπει νὰ κάνω τώρα εἶναι νὰ τὰ ἀξιοποιήσω, γιὰ νὰ πλουτήσω πνευματικά. Δόξα σοι, Θεέ μου! Σ᾿ εὐχαριστῶ, ποὺ μὲ λυπήθηκες καὶ μὲ βοήθησες». Ἐσὺ θεωρεῖς ὅτι εἶναι δικά σου ὅλα τὰ χαρίσματα ποὺ ἔχεις· εἶναι ὅμως δικά σου; «Τί ἔχεις ὃ οὐκ ἔλαβες;».
Ἐδῶ χρειάζεται ἡ ἐξυπνάδα, ἐδῶ πρέπει νὰ δουλέψης τὸ μυαλὸ καὶ νὰ καταλάβης ὅτι ὅλα τὰ χαρίσματα εἶναι τοῦ Θεοῦ. Λίγο ἂν μᾶς ἐγκαταλείψη ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ, τίποτε δὲν θὰ μποροῦμε νὰ κάνουμε. Εἶναι ἁπλὰ τὰ πράγματα. Ἔχει, ἂς ὑποθέσουμε, κάποιος μερικὲς ἱκανότητες καὶ ὑπερηφανεύεται γι᾿ αὐτές. Πρέπει νὰ σκεφθῆ: Ποῦ τὶς βρῆκε; Τοῦ τὶς ἔδωσε ὁ Θεός. Αὐτὸς τί ἔκανε; Τίποτε. Δίνει λ.χ. ὁ Θεὸς σὲ κάποιον λίγο παραπάνω μυαλὸ καὶ μπορεῖ νὰ ἔχη μιὰ μεγάλη ἐπιχείρηση καὶ νὰ ζῆ ἄνετα. Νὰ ὑπερηφανευθῆ ὅτι τὰ καταφέρνει; Λίγο νὰ τὸν ἐγκαταλείψη ὁ Θεός, μπορεῖ νὰ χρεωκοπήση καὶ νὰ πάη φυλακή.
Πάντως, ὅποιος ἔχει χαρίσματα, ἀλλὰ δὲν ἔχει ταπείνωση καὶ πληγώνει μὲ τὴν προκλητικὴ συμπεριφορά του τὸν πλησίον του, ἀναγκάζει τὸν Χριστὸ νὰ πάρη τὸ κατσαβιδάκι καὶ νὰ τοῦ λασκάρη λίγο τὴν βίδα, γιὰ νὰ ταπεινωθῆ ἀκουσίως. Ἂς ὑποθέσουμε, κάποιος θέλει νὰ βγάλη ἕναν βράχο καὶ παιδεύεται, γιατὶ δὲν ἔχει πολὺ μυαλό, ὥστε νὰ βρῆ ἕναν τρόπο νὰ τὸν μετακινήση. Ὁπότε τὸν πλησιάζει ἕνας ἄλλος ποὺ εἶναι λίγο ἔξυπνος καὶ τοῦ λέει:
Συνειδητοποίησα ὅτι οἱ ἅγιοι εἶναι δίπλα μας» Δύο νέες ἱστορίες γιά τήν θαυματουργική ἐπέμβαση τοῦ ὁσίου Σεραφείμ Σαρώφ
Λάβαμε αυτή την επιστολή στην ηλεκτρονική διεύθυνση του εκδοτικού μας τμήματος. Ο συγγραφέας της επιστολής θέλησε να παραμείνει ανώνυμος.
Χαίρετε! Ίσως η μικρή μου ιστορία για την θαυμαστή επέμβαση του οσίου Σεραφείμ θα είναι χρήσιμη σε κάποιον. Μήπως κάποιος θα αναλάβει την δημοσίευσή της προς στήριξη ανθρώπων σαν και μένα. Προτιμώ να μην συστηθώ.
Για πολλά χρόνια, από την πρώιμη παιδική ηλικία, υπέφερα από σοβαρές κρίσεις δύσπνοιας. Τα δοχεία ψεκασμού δεν έπαιζαν ιδιαίτερο ρόλο και συχνά δεν μπορούσαν καν να χρησιμοποιηθούν. Άλλοι τρόποι για την ανακούφιση των κρίσεων αυτών, εκείνη την εποχή, ήταν άγνωστοι ακόμη και στους ενήλικες. Το κρύο, το γρήγορο περπάτημα, το παιχνίδι , το τρέξιμο και απλό κρυολόγημα αποτελούσαν αφορμές για κρίσεις δύσπνοιας. Έτσι συνέχιζα να ζω και μερικές φορές χωρίς να ξέρω αν θα ξυπνήσω το πρωί ή όχι... Στην πραγματικότητα, ακόμα και με τα σπρέι και την προσωρινή ανακούφιση που σου προσφέρουν, η κατάσταση αυτή είναι εξαντλητική γιατί νιώθεις σαν το ψάρι που προσπαθεί να αναπνεύσει στη στεριά. Κάποτε πήγα στο Ντιβέγιεβο, είτε από περιέργεια, είτε, έτσι, για αλλαγή. Πάντως πήγα. Εξερεύνησα όλη την περιοχή και προσπάθησα να αφουγκραστώ το μέρος. Και, κατά τύχη, κατάφερα, φυσικά, να κρυώσω, και φυσικά, ήξερα τι θα επακολουθούσε. Δεν μπορούσα όμως να κάνω τίποτα. Να φύγω νωρίτερα από την ημερομηνία επιστροφής δεν γινόταν. Πέρα από τις ακολουθίες είχα κανονίσει και άλλες εκδηλώσεις, και, φυσικά, επίσκεψη στο αγίασμα. Αγίασμα σαν όλα τ ’άλλα - σκέφτηκα (αφελής, μη γνωρίζοντας τι θα βίωνα εκεί). Δεν θα μακρηγορήσω άλλο. Φτάσαμε με το γκρουπ. Όλοι βούτηξαν στα νερά του αγιάσματος και έφτασε η σειρά μου. Αλλά, να, που δεν μπορούσα με τίποτα να μπω στο νερό. Τα πάντα είναι ο φόβος. Η χαμηλή θερμοκρασία σου έκοβε την ανάσα, έχανες την γη κάτω από τα πόδια σου και δεν μπορούσες να κουνήσεις τα πόδια σου. Εν τέλη, δεν θυμάμαι πως αλλά μέσα από κλάματα και πανικό κατάφερα να βουτήξω. Προς το βράδυ, όπως και αναμενόταν, ξεκίνησαν οι κρίσεις δύσπνοιας και βρέθηκα, πλέον, αντιμέτωπη με όλα εκείνα τα ωραία ενός ασθματικού. Μετά ήταν ο δρόμος της επιστροφής που συνοδευόταν από γκρίνια για το μπάνιο στο αγίασμα και γενικά μία σύγχυση συναισθημάτων. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι αυτή ήταν η τελευταία κρίση στη ζωή μου εδώ και πολλά χρόνια ζω χωρίς άσθμα. Το παρατήρησα μετά το ταξίδι, όταν, ξαφνικά δεν είχα κρίση αν και, σύμφωνα με όλους τους κανόνες μακροχρόνιας ασθένειας, αυτή έπρεπε να συμβεί. Το συνέδεσα με τον άγιο Σεραφείμ πιο μετά απορώντας για ποιο λόγο είχε υποχωρήσει η ασθένειά μου. Φυσικά, κάποια κατάλοιπα ασθένειας έχουν παραμείνει και μερικές φορές αισθάνομαι ελαφριά ενόχληση. Τώρα κάποιες μόνο φορές θυμάμαι ότι υπάρχει τέτοια αρρώστια στον κόσμο και συμπάσχω τους ανθρώπους που υποφέρουν από αυτήν…
Ἀνοικτή ἐπιστολή πρός τήν Ἱερά Μητρόπολη Μυτιλήνης
Ανοικτή επιστολή προς την Ιερά Μητρόπολη Μυτιλήνης
Ευστράτιος Ανδριώτης, Ιεροψάλτης
Παρακαλώ αρχικά να ενημερώσετε την διεύθυνση του περιοδικού της Ιεράς Μητρόπολης Μυτιλήνης «Ο ΠΟΙΜΗΝ», ότι δεν επιθυμώ να μου αποστείλει ξανά το περιοδικό και να με διαγράψει από συνδρομητή, λόγω των απαξιωτικών σχολίων κατά των ανεμβολίαστων στο τελευταίο τεύχος (Οκτώβριος – Δεκέμβριος 2021 αριθ. 4).
Το να κατονομάζονται "σούργελα" οι ανεμβολίαστοι, να απαξιώνει ο κάθε Καλμούκος έναν πολύτεκνο Ιερέα, την Ηγουμένη και τις μοναχές του Αγίου Ραφαήλ επειδή κάποιες μοναχές ασθένησαν με κορονοϊό, είναι τουλάχιστον υποκριτικό, τη στιγμή που η πλειοψηφία σήμερα των κρουσμάτων, των εισαχθέντων στα νοσοκομεία και οι νεκροί είναι εμβολιασμένοι. Για να δούμε, στο επόμενο τεύχος ο κ. Καλμούκος θα κάνει αναφορά στους εμβολιασμένους Ιερείς της Μητρόπολης Μυτιλήνης αλλά και στην εμβολιασμένη αδελφότητα της Μονής Υψηλού που νόσησαν; Και μην πείτε ότι επειδή είναι εμβολιασμένοι το πέρασαν ελαφριά, γιατί οι ανεμβολίαστες μοναχές του Αγίου Ραφαήλ το πέρασαν πανάλαφρα....
Δεκαετίες προσφέρουμε ανιδιοτελώς για το μεγαλείο της Ορθοδοξίας μας, για να διαφυλαχθεί και να λάμψει η αλήθεια της Εκκλησίας μας. Σχεδόν καθημερινά, παλεύουμε διαδικτυακά και όχι μόνο με άθεους, παγανιστές και πλανεμένους για να τους αποδείξουμε ότι είναι λάθος και ψευδείς οι ισχυρισμοί τους κατά του Χριστιανισμού, γιατί δεν μπορούμε να βλέπουμε ανθρώπους να παρασέρνονται στην αθεΐα. Ουδείς από όλους αυτούς μας έβρισε ποτέ και πολλοί συνετίστηκαν. Και έρχονται τώρα Ιεράρχες να μας πουν «εμβόλιο ή τάφος» (Ιερώνυμος) αντί να κηρύξουν «Χριστός ή κόλαση». Να λένε "ναζί" τους ανεμβολίαστους (Ναυπακτίας) αντί να λένε ότι είναι χαζοί όσοι δεν πιστεύουν στον Χριστό. Να λένε δαιμονισμένους όσους δεν κάνουν το εμβόλιο (Αργολίδος, Δωδώνης κ.α.), αντί να εναντιώνονται σε όσους πολεμούν την Εκκλησία μας.
«Ὁ ἀγῶνας κατά τῶν παθῶν» Ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης, π. Σωφρονίου, 27ο Μέρος Ὁμιλία τοῦ Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτη
Τό κεφάλαιο σήμερα, πού θά δοῦμε μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ, ἀπό τόν Ἅγιο Σιλουανό, ἔχει τίτλο «Ἀρχή τῆς πνευματικῆς ζωῆς, ὁ ἀγώνας κατά τῶν παθῶν». Λέει ὁ π. Σωφρόνιος, ὅτι «στήν ἀσκητική ἀνθρωπολογία πού ἀναφέρεται στήν νοερά προσευχή», γιά τήν ὁποία μᾶς μίλησε μέχρι τώρα, «θά προσθέσουμε ἀκόμα λίγα λόγια γιά νά ἀποσαφηνίσουμε τό ἔργο αὐτό καί τά ἀποτελέσματά του. Ὅπως εἴπαμε προηγουμένως, ὁ ἀσκητής, διατηρώντας τήν προσοχή τῆς καρδιᾶς στήν προσευχή, προσπαθεῖ νά διαφυλάξει τόν νοῦ καθαρό ἀπό κάθε λογισμό. Οἱ λογισμοί μπορεῖ νά εἶvαι φυσικοί στά πλαίσια τῆς ἐπίγειας ζωῆς, ἀλλά μπορεῖ vά εἶναι καί ἀποτέλεσμα δαιμονικῶν ἐπιδράσεων»[1]. Ἕνας φυσικός λογισμός ἄς ποῦμε, ὅτι πρέπει νά φροντίσω γιά τό φαγητό, γιατί πεινάω, ὑπάρχει ἀνάγκη. Ἀλλά ὑπάρχουν καί λογισμοί πού ἔρχονται ἀπό τούς δαίμονες, δέν εἶvαι φυσικοί λογισμοί. Καί οἱ μέν καί οἱ δέ εἶναι μολυσμός γιά τήν καρδία. Καί ὁ ἀσκητής προσπαθεῖ νά τηρεῖ τόν νοῦ του, νά τηρεῖ τήν καρδιά του καθαρή ἀπό ὅλους τούς λογισμούς, καί τούς φυσικούς καί πολύ περισσότερο τούς δαιμονικούς.
«Πέφτοντας σέ δαιμονική ἐπίδραση ὁ ἄνθρωπος ὑφίσταται ἦττα τῆς ἐλευθερίας του, πού εἶναι καθ' ὁμοίωση Θεοῦ καί ἔτσι στερεῖται τή Θεία Χάρη»[2] καί τή Θεία ζωή. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι πλασμένος κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωση Θεοῦ. Ἔχει τό αὐτεξούσιο καί τό νοερό, τά στοιχεῖα αὐτά τοῦ κατ’ εἰκόνα, καί καλεῖται νά πορευθεῖ στό καθ’ ὁμοίωση. Δηλαδή αὐτό τό αὐτεξούσιο, τήν ἐλευθερία πού τοῦ ἔχει δώσει ὁ Θεός νά τήν χρησιμοποιήσει, ὥστε νά πλησιάσει καί νά μοιάσει στόν Θεό πού εἶναι ἀπόλυτα ἐλεύθερος. Καί αὐτό βέβαια θά γίνει ὅταν ἀπελευθερωθεῖ ἀπό τά πάθη. Ὅταν ὅμως ὁ ἄνθρωπος δέχεται τούς δαιμονικούς λογισμούς, οὐσιαστικά ὑποδουλώνεται, χάνει τό αὐτεξούσιο καί γίνεται ἄς ποῦμε μετά ἕνα κατευθυνόμενο, ἕνα ὑποχείριο τῶν δαιμόνων. Καί αὐτή εἶναι ἡ μεγάλη χαρά τῶν δαιμόνων, νά πέφτουμε καί νά τούς προσκυνᾶμε, ὅπως τό ζήτησε καί ἀπό τόν ἴδιο τόν Κύριο, ἐκεῖ στό Σαραντάρειο Ὄρος: «ὅλα θά στά δώσω, ἄν πέσεις νά μέ προσκυνήσεις!»[3]. Ὁ διάβολος ἀκριβῶς θέλει ὅλοι νά τόν λατρέψουν ὡς θεό. Αὐτή εἶναι ἡ φιλοδοξία του. Καί οἱ σύγχρονοι σατανιστές καί αὐτοί οἱ τραγουδιστές τῆς ρόκ κ.λ.π. μέ τίς διάφορες παραφυάδες, πού ὅλο καί κάτι καινούριο ξεφυτρώνει, αὐτό λένε, ὅτι ὁ διάβολος εἶναι θεός, θά μποροῦσε νά εἶναι θεός.. κάποιοι ἀπ’ αὐτούς λέγανε, ὅτι ἐμεῖς εἴμασε πιό διάσημοι ἀπό τόν Χριστό! Βλέπετε, αὐτή ἡ δαιμονική ἔπαρση περνάει καί στούς ἴδιους τούς σατανιστές καί θέλουνε καί ὁ Χριστός νά προσκυνήσει τόν διάβολο, τόν σατανᾶ. Λοιπόν, ὅλα αὐτά προσπαθεῖ ὁ διάβολος νά τά καταφέρει στόν καθένα μας.
Ναζισμός καί Ἰουδαϊσμός πολεμοῦν τήν Ὀρθοδοξία στήν Οὐκρανία
Χαράλαμπος Μηνάογλου
Όπως έχουμε ήδη επισημάνει, ένα από πλέον βρωμερά προϊόντα που ξερνά ο νεοεποχίτικος βόθρος της Ουκρανίας, μόλις τον πίεσε ο Πούτιν, είναι η συμπόρευση των Ιουδαίων της Ουκρανίας (π.χ. Ζελέζνι) με τους ναζί του Δεξιού Τομέα, του Αζόφ και του Αϊντάρ. Η συμπόρευση αυτή, καλά αποσιωποιημένη μέχρι τώρα από τα δυτικά ΜΜΕ, μετά την έναρξη του πολέμου, δεν είναι δυνατόν πλέον να αποκρυφθεί. Και εξηγούμαι: είναι ίσως ο βασικότερος μύθος της νέας τάξης πραγμάτων μετά το 1945 ότι ο ναζισμός προσπάθησε να εξαλείψει κάθετι εβραϊκό και κατά συνέπεια ότι Ιουδαϊσμός και Ναζισμός αποτελούν έννοιες ξένες και εχθρικές μεταξύ τους. Αυτόν τον θεμελιώδη μύθο της νεοεποχίτικης προπαγάνδας, που δεν κατόρθωσε καμία φωνή όσο ισχυρή και αξιόπιστη και αν υπήρξε (παρότι ύπήρξαν τέτοιες είναι αλήθεια) να διαλύσει, ήρθε να διαλύσει βάναυσα η πραγματικότητα του πολέμου στην Ουκρανία. Στην Ουκρανία με την χαζαρική, ασκεναζίτικη ιουδαϊκή κληρονομιά, την πραγματική πνευματική μήτρα που γέννησε τον ναζισμό μέσα από την καμπαλιστική σκέψη. Και εκεί ακριβώς βρίσκεται η σύνδεση των υποτιθέμενων αντίθετων… στην καμπάλα, αυτήν την αντιπαραδοσιακή έκφανση του ιουδαϊκού πνεύματος.
22 Μαρτίου. Βασιλείου ἱερομ. πρεσβυτέρου τῆς Ἀγκυρανῶν ἐκκλησίας (†362). Καλλινίκης μάρτυρος (†252). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα Τριθέκτης. Ἡσαΐας Θ΄ 9-21, Ι΄ 1-4.
Ησ. 9,9 καὶ γνώσονται πᾶς ὁ λαὸς τοῦ Ἐφραὶμ καὶ οἱ ἐγκαθήμενοι ἐν Σαμαρείᾳ ἐφ᾿ ὕβρει καὶ ὑψηλῇ καρδίᾳ λέγοντες·
Ησ. 9,9 Θα μάθουν και θα αισθανθούν από προσωπικήν των πλέον πείραν την τιμωρίαν αυτήν όλοι οι πολίται του βασιλείου του Ισραήλ, αυτοί που κατοικούν εις την Σαμά-ρειαν, οι οποίοι με αυθάδειαν και υψηλόφρονα την ικαρδίαν λέγουν·
Στίς παλαιότερες ἐποχές, ὑπῆρχαν ἄνθρωποι ἁγιασμένοι, πού ἁγιογραφούσαν εἰκόνες μέ πολλή νηστεία καί προσευχή
Στις παλαιότερες εποχές, υπήρχαν άνθρωποι αγιασμένοι, που αγιογραφούσαν εικόνες με πολλή νηστεία και προσευχή. Τι το θαυμαστό, αν ο Θεός βραβεύοντας την αγιότητα αυτών των ανθρώπων, έδωσε θαυματουργικό χάρισμα στα έργα των χειρών τους δηλαδή στις εικόνες που αγιογράφησαν;
Γιατί ἡ ἀδιάλειπτη προσευχή ὁδηγεῖ στήν ταπείνωση;
Γιατί η αδιάλειπτη προσευχή οδηγεί στην ταπείνωση;
Διότι, αν κοιτάξεις στα βάθη της ψυχής σου, θα δεις ότι κανένα καλό δεν έχεις και ότι τίποτε δεν μπορείς να κατορθώσεις χωρίς τη βοήθεια και τη χάρη του Θεού.
Και τότε δεν θα κουραστείς να Τον ικετεύεις να σ’ ελεήσει και να σε σώσει.