Ἀποδείξεις τῆς ἀνάστασης τοῦ Χριστοῦ - Νικόλαος † Σωτηρόπουλος

 Αποδείξεις της ανάστασης του Χριστού - Νικόλαος † Σωτηρόπουλος

Θά ἀναφέρω ἕνα περιστατικό πού δείχνει τήν μητρικότητα, τήν φιλανθρωπία καί τήν διάκριση τῆς Γερόντισσας Γαλακτίας.

Θα αναφέρω ένα περιστατικό που δείχνει την μητρικότητα, την φιλανθρωπία και την διάκριση της Γερόντισσας Γαλακτίας. Ήταν αρχές της δεκαετίας του 2010. Ένας πνευματικός αδελφός λόγω που έχουμε κοινό πνευματικό πατέρα τον π. Αντώνιο, νέος στην ηλικία, έπεσε σε ένα σοβαρό αμάρτημα. Δυσκολευόταν να το εξομολογηθεί. Ποτέ δεν φοβηθήκαμε τον Γέροντά μας αλλά σκεφτόμαστε καμιά φορά την λύπη που θα του προκαλέσουμε με τις αμαρτίες μας. Έπεσε σε τέτοιους δισταγμούς ο αδελφός, πάλευε με τους λογισμούς του και τελικά μπόρεσε να πάει μέχρι το σπίτι της Γερόντισσας. Ήταν απόγευμα. Καθόταν μόνη της, στο σημείο που πάντα καθόταν. Μόλις τον είδε, του είπε: «έλα! Πάρε μια καρέκλα και κάθισε απέναντί μου. Να ακουμπήσουν τα γόνατά σου τα δικά μου γόνατα». Έπραξε το παλληκάρι όπως του είπε. Όταν ενώθηκαν τα γόνατά τους, διοχετευόταν μια ενέργεια από πάνω της πάνω στο παλληκάρι με σημείο αναφοράς την καρδιά του! Και ενώ μέχρι τότε είχε απελπισία και φοβία θανάτου, γέμισε, φούσκωσε η καρδιά του από αυτή την ενέργεια και ζούσε χαρά, ενθουσιασμό, παράδεισο! Χωρίς να ανταλλάξουν δεύτερη λέξη, πήρε το χέρι του παλληκαριού η γιαγιά, το έβαλε πάνω στα πόδια της και το χάιδευε...ταυτόχρονα τον κοίταζε σιωπηλά στα μάτια και τα δικά της μάτια έτρεχαν βρύσες τα δάκρυα. Άρχισε το παλληκάρι να κλαίει ήρεμα και ασταμάτητα. Κράτησε αυτό κάποια ώρα. Έπειτα έπεσε ο νεαρός πάνω στην αγκαλιά της Γερόντισσας και ξέσπασε σε λυγμούς. Την ώρα που ήταν έτοιμος να φωνάξει με ασυγκράτητο ενθουσιασμό «Ζει Κύριος ο Θεός», γιατί η καρδιά του ήταν έτοιμη να εκραγεί από τη θεϊκή δύναμη, την παραδεισένια ευφροσύνη, του είπε με τον ίδιο πανηγυρικό τόνο η γιαγιά: «Στο Ιερό του Άη Γιώργη (στην κεντρική Εκκλησία της Πόμπιας) είναι και γλάκα (τρέξε)».

Ἡ πασχαλινή καμπάνα

Η πασχαλινή καμπάνα

ΠΗΓΗ:ΕΔΩ

Μετά την εύρεση της παλιάς εκκλησίας του Τιμίου Προδρόμου,(*) ο Γέροντας Βησσαρίων Διονυσιάτης μου διηγήθηκε και ένα άλλο θαυμαστό γεγονός:

- Προτού να κτίσω την εκκλησία, κατά την εορτή του Πάσχα, τη νύχτα του Μεγάλου Σαββάτου προς την Κυριακή, ήμουν στο Μετόχι και με πολλή μου λύπη έπεσα να κοιμηθώ μέσα στην ερημιά. Μακριά από την εκκλησία και τον πανηγυρισμό τέτοιας χαρμόσυνης ημέρας!

Τη νύχτα, αδελφέ μου, ακούω μία καμπάνα και κτυπούσε! Μα πώς να σου την παραστήσω; Μα τι γλυκιά φωνή που είχε! Μα τι μελωδία που έκαμε! Μα τι ευωδία χυνόταν! Ξυπνώ επάνω όρθιος, τρίβω τα μάτια μου, απορώ, μα όνειρο είναι ή αλήθεια; Η καμπάνα τη δουλειά της. Γέμισε η καρδιά μου ευωδία, μα τι να σου πω, πάτερ Λάζαρε. Αχ! Ας αισθανθώ ακόμη μία φορά τέτοια ευωδία κι ας πεθάνω. Δεν ήθελες, δεν ήθελες ούτε να φας, ούτε να πιεις, αλλά μόνο ν’ ακροάζεσαι τη μελωδία της καμπάνας και να χορταίνεις από εκείνης την ευωδία που αναδιδόταν.

Στήν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ πιστεύουν μέν οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι, ἐλάχιστοι ὅμως τή βλέπουν κιόλας καθαρά

Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος

Στην ανάσταση του Χριστού πιστεύουν μεν οι περισσότεροι άνθρωποι, ελάχιστοι όμως τη βλέπουν κιόλας καθαρά. Και όσοι βέβαια δεν τη δούν, δεν μπορούν και να προσκυνήσουν τον Χριστό Ιησού ως άγιο και Κύριο. Διότι λέει: «Οὐδείς δύναται εἰπεῖν Κύριον Ἰησοῦν, εἰ μή ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ» και αλλού «Πνεῦμα ὁ Θεός, καί τούς προσκυνοῦντας αὐτόν ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν». Ούτε λέει η ιερότατη ευχή του κάθε μέρα αυτήν την περίοδο φέρουμε στο στόμα μας: Ανάστασιν Χριστού πιστεύσαντες· αλλά τι λέει; «Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι, προσκυνήσωμεν ἅγιον Κύριον Ἰησοῦν, τόν μόνον ἀναμάρτητον».

Πώς λοιπόν το Πνεύμα το Άγιον μας προτρέπει να λέμε τώρα «Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι» - σαν να την είδαμε, ενώ στην πραγματικότητα δεν την έχουμε δει – ενώ ο Χριστός μια και μόνη φορά αναστήθηκε πριν από χίλια χρόνια, και μάλιστα ούτε τότε τον είδε κανείς να ανίσταται; Μήπως η ιερά ευχή θέλει να λέμε ψέματα; Κάθε άλλο! Μας παρακινεί να λέμε την αλήθεια, ότι δηλαδή μέσα στον καθένα από εμάς τους πιστούς πραγματοποιείται η ανάσταση του Χριστού· κι αυτό όχι μια φορά, αλλά – θα έλεγα - κάθε ώρα ο ίδιος ο Δεσπότης Χριστός ανίσταται μέσα μας λαμπροφόρος, ακτινοβολώντας το εκτυφλωτικό φως της αφθαρσίας και της θεότητος.

Ἑρμηνεία εἰς τόν Κανόνα ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ - Ὠδή θ’

Του Οσίου πατρός ημών Νικοδήμου του Αγιορείτου

Ερμηνεία εις τον Κανόνα

ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ

ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ

Ήτοι της λαμπροφόρου Αναστάσεως του Κυρίου

Ποίημα όντα Ιωάννου του Δαμασκηνού

Ωδή θ’. Ο Ειρμος.

Φωτίζου φωτίζου η νέα Ιερουσαλήμ, η γαρ δόξα Κυρίου επί σε ανέτειλε. Χόρευε νυν, και αγάλλου Σιών, συ δε αγνή, τέρπου Θεοτόκε, εν τη εγέρσει του τόκου σου.

Ερμηνεία.

Ακούσας ο θεσπέσιος ούτος τον Προφήτην Ησαΐαν να λέγη «Αντλήσατε ύδωρ εκ των πηγών του Σωτηρίου» (Ησ. ιβ’ 3) (πηγαί δε σωτηρίου νοούνται αι θείαι Γραφαί κατά τους ερμηνευτάς), δια τούτο και αυτός ανάλησε μεν έως τώρα πολλά νοήματα εκ των θείων Γραφών, και επότισε με αυτά τους πνευματικούς κήπους των ασματικών του Κανόνων, αντλεί δε και τώρα από τον ίδιον Προφήτην το ρητόν εκείνο το λέγον. «Φωτίζου φωτίζου Ιερουσαλήμ. ήκει γαρ σου το φως, και η δόξα Κυρίου επί σε ανατέταλκεν» (Ησ. ξ’ 1) και τούτο μελουργεί εις τον παρόντα Ειρμόν, ολίγον υπαλλάξας αυτό, και λέγει. Ω Νέα Ιερουσαλήμ καθολική του Χριστού Εκκλησία, φωτίζου φωτίζου. Διπλασιάζει το ρήμα τούτο ο ποιητής ένα μεν δια το βέβαιον του φωτισμού, και άλλο δια την υπερβολήν της χαράς. συνειθίζουν γαρ τόσον οι βεβαιώνοντες ένα πράγμα, όσον και οι υπερβολικώς χαίροντες να διπλασιάζουν τον αυτόν λόγον. όθεν είπε και ο μέγας Γρηγόριος. «Εγκαίνια εγκαίνια η πανήγυρις, αδελφοί. λεγέσθθω γαρ πολλάκις υφ’ ηδονής» (Λόγω εις την Καινήν Κυριακήν). Φωτίζου, λέγω, διότι εις εσέ ανέτειλεν η δόξα του Κυρίου. δόξα δε Κυρίου, κατά μεν τον Θεόδωρον, είναι ο Σταυρός του Χριστού. «Νυν γαρ, φησίν, εδοξάσθη ο Υιός του ανθρώπου» (Ιω. ιγ’ 31) . κατά δε τον Θεολόγον Γρηγόριον, είναι η Θεότης του Χριστού, ως είπεν ο Παύλος. «Ο Πατήρ της δόξης» (Εφ. α’ 17) ήτοι της Θεότητος. ή κατ’ άλλους δόξα Κυρίου είναι το θείον φως και η λαμπρότης του προσώπου αυτού, κατά το «Και δόξα Κυρίου περιέλαμψεν αυτούς (τους ποιμένας δηλ.)» (Λουκ. β’ 9). και τα τρία γαρ ταύτα ανέτειλαν εις εσέ, ω εξ Εθνών Εκκλησία.

3 Μαΐου. Τιμοθέου καὶ Μαύρας μαρτύρων (†283). Πέτρου ἀρχιεπισκόπου. Ἄργους (†950), Οἰκουμενίου ἐπισκ. Τρίκκης, Θεοφάνους Περιθεωρίου (ιδ ́ αἰ.). Ξενίας παρθενομάρτυρος. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Τρ. β΄ ἑβδ. Πράξ. (Πρξ. δ΄ 1-10).

Πραξ. 4,1           Λαλούντων δὲ αὐτῶν πρὸς τὸν λαὸν ἐπέστησαν αὐτοῖς οἱ ἱερεῖς καὶ ὁ στρατηγὸς τοῦ ἱεροῦ καὶ οἱ Σαδδουκαῖοι,

Πραξ. 4,1                  Καθ' ον δε χρόνον ωμιλούσαν οι δύο Απόστολοι στον λαόν, ώρμησαν ξαφνικά εις αυτούς οι ιερείς και ο αξιωματικός ιερεύς, ο στρατηγός, που ήτο επί κεφαλής της φρουράς του ναού και οι Σαδδουκαίοι,

Δραματικὸν ὑπόμνημα εἰς τὸ Βατικανόν: Ὁ παπισμὸς καταρρέει!

Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ μας ἐδῶ καὶ χρόνια ἐπισημαίνει, βάσει στοιχείων, τὴν ἐπερχόμενη κατάρρευση τοῦ Παπισμοῦ καὶ γιὰ τοῦ­το στοχοποιεῖται ἀπὸ τοὺς θιασῶτες τῆς λεγόμενης «οἰκουμενικῆς κινήσεως», οἱ ὁποῖοι τὸν θέλουν ἀκμαῖο! Τώρα ἔρχεται ὁ ἴδιος ὁ Παπισμὸς νὰ διαγνώσει ταχύτατη κατάρρευσή του! Ἐπιφανεῖς παπικοὶ ἀξιωματοῦχοι τὴν βλέπουν μὲ τρόμο καὶ κάνουν δραματικὲς ἐκκλήσεις γιὰ τὴν διάσωσή του.

Πρόσφατα κυκλοφόρησε ἕνα κείμενο, τὸ ὁποῖο ἐκφράζει ἀκριβῶς αὐτὴ τὴν τραγικὴ πραγματικότητα, προκαλώντας σάλο στὸ Βατικανό. «Μεταξὺ τῶν καρδιναλίων ποὺ θὰ κληθοῦν νὰ ἐκλέξουν τὸν ἑπόμενο Πάπα Ρώμης, κυκλοφορεῖ αὐτὴ τὴ Σαρακοστὴ ἕνα ὑπόμνημα. Ὁ συντάκτης, μὲ τὸ ψευδώνυμο Demos, διατραγῳδεῖ τὴν κατάσταση τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας: δραματικὴ μείωση τοῦ ἀριθμοῦ τῶν πιστῶν, τῶν ἐκκλησιαζόμενων καὶ τῶν μοναχῶν (ἀκόμη καὶ σὲ περιοχὲς τοῦ κόσμου, ὅπως ἡ Λατινικὴ Ἀμερική, ὅπου πλέον καλπάζει ὁ νεοπροτεσταντισμός), σύγχυση ὡς πρὸς τὴ διδασκαλία περὶ σεξουαλικῆς ἠθικῆς, δυσφορία τῆς νεότερης γενιᾶς ἱερέων καὶ ἱεροσπουδαστῶν, ποὺ διέπεται ἀπὸ περισσότερο συντηρητικὲς ἀντιλήψεις κ.ο.κ.

Ὁ Χριστός τέλεσε μία φορά τήν θεία Λειτουργία καί αὐτή πέρασε στήν αἰωνιότητα

"Προσπαθείστε να ζείτε κάθε φορά πιο βαθιά αυτό που ζούσε ο Χριστός κατά το Μυστικό Δείπνο, όταν εγκαθίδρυσε το μεγάλο αυτό μυστήριο που είναι η θεία Ευχαριστία. Τότε η λειτουργία θα αποβεί σωτήρια όχι μόνο για σας, αλλά και για όσους συμμετέχουν σ’ αυτή. Δεν ανήκει μόνο στους ιερείς να ζουν στην καρδιά τους τα παθήματα του Χριστού για τον κόσμο που είναι λεία της αμαρτίας και του θανάτου.

Ὁ Κύριος θά μειώσει καί θά ἐξυψώσει.

Ο Κύριος θα μειώσει και θα εξυψώσει. Όταν αρχίζω να θεωρώ τον εαυτό μου καλύτερο από τους άλλους, τότε βάζω το διάδημά μου στο κεφάλι μου και βγαίνω στο δρόμο ξυπόλητος. Ο κόσμος με κοιτάζει και γελάει, και καταλαβαίνω τι ανυπόστατη οντότητα είμαι.

Άγιος Γαβριήλ ο Σαμταυριάς (Ουργκεμπάτζε)