π. Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης: "1. Πεντηκοστή: Πῶς ἔρχεται ἡ Θεία Χάρις 2. «Λύνουν» τό δημογραφικό μέ Πακιστανούς"

 

Ἐκπομπή μέ τόν π. Ἀρσένιο Βλιαγκόφτη [Κυριακή, 12 Ἰουνίου 2022]

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2022/06/1-2.html

Ξένο κακό δέν μᾶς προσθέτει ἁμαρτία, ἄν ἐμεῖς δέν τό παραδεχτοῦμε μέ κακές σκέψεις, Ἀββᾶ Μᾶρκου. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

 ΚΗΡΥΓΜΑ_382. Ξένο κακό δεν μας προσθέτει αμαρτία, αν εμείς δεν το παραδεχτούμε με κακές σκέψεις, Αββά Μαρκου-Τά 226 κεφάλαια περί αυτών που νομίζουν ότι από τα έργα τους δικαιώνονται, Φιλοκαλία τόμος Α', 15-6-2022, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Πρέπει νά εὐχαριστοῦμε τόν Θεό γιά ὅ,τι μᾶς συμβαίνει, Ἀββᾶ Μᾶρκου- Φιλοκαλία.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

 ΚΗΡΥΓΜΑ_383. Πρέπει να ευχαριστούμε τον Θεό για ό,τι μας συμβαίνει, Αββά Μαρκου-Τά 226 κεφάλαια περί αυτών που νομίζουν ότι από τα έργα τους δικαιώνονται, Φιλοκαλία τόμος Α', Αρχιμ. Σάββα Αγιορειτου, 16-6-2022, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Ὅσιος Ὀνούφριος ὁ Αἰγύπτιος

ΟΣΙΟΣ ΟΝΟΥΦΡΙΟΣ Ο ΑΙΓΥΠΤΙΟΣ

πηγή:εδώ

Περί τα τέλη του 4ου αιώνα, ο άγιος Παφνούτιος [24 Φεβρ.], που ζούσε σε ένα μοναστήρι στην Αίγυπτο, έλαβε την έμπνευση να διεισδύσει βαθιά στην έρημο προκειμένου να βρει ανθρώπους του Θεού και να λάβει την ευλογία τους. Μετά από πορεία τεσσάρων ημερών, σώθηκαν οι προμήθειές του και εξαντλήθηκε από την ασιτία. Ήλθε όμως άγγελος Κυρίου να τον ενδυναμώσει και τον οδήγησε μετά από δεκατέσσερις ημέρες χωρίς να λάβει τροφή σε έναν άνθρωπο με φοβερή όψη. Ήταν γυμνός και τριχωτός σαν ζώο, μην έχοντας περί την οσφύ του τίποτε άλλο παρά μια ποδιά από κλαδάκια δένδρων. Έμοιαζε με πτώμα - τόσο αποσαρκωμένος ήταν από την άσκηση - και τα μαλλιά του, λευκά σαν το χιόνι, έφταναν μέχρι κάτω στη γη. Φώναξε με το όνομά του τον Παφνούτιο, ο οποίος είχε εν τω μεταξύ κρυφτεί· και αφού αντάλλαξαν άγιο ασπασμό, του εξιστόρησε τον θαυμαστό βίο του.

Του διηγήθηκε ότι ήταν γιος του βασιλιά της Περσίας και ότι μετά τη γέννησή του, που είχε έλθει μετά από πολλά χρόνια προσευχών των άτεκνων γονέων του, ο πατέρας του είχε λάβει την εκ Θεού αποκάλυψη να τον βαπτίσει δίνοντάς του το όνομα «Ονούφριος» και να τον οδηγήσει αμέσως σε ένα μοναστήρι της Αιγύπτου με σκοπό να τον αφιερώσει στην υπηρεσία του Θεού. Καθ’ οδόν τον θήλαζε μια ελαφίνα, η οποία συνέχισε να τον τρέφει με το γάλα της και μέσα στο μοναστήρι, μέχρι που έγινε τριών ετών. Στην υποδειγματική αυτή αδελφότητα, το παιδί μεγάλωσε με φόβο Θεού και με αγάπη για τις εντολές Του. Ακούγοντας να εγκωμιάζουν διαρκώς τους αναχωρητές, τους συναμιλλόμενους του Προφήτη Ηλιού και του αγίου Ιωάννη του Προδρόμου, που εγκαταβιώνουν στην έρημο αποκλειστικά για τον Θεό, στραμμένοι όλοι προς τα μέλλοντα αγαθά και δίχως καμιά ανθρώπινη παρηγορία, κυριεύθηκε από ακόρεστο πόθο να τους μιμηθεί. Εγκατέλειψε τελικά μια νύχτα το μοναστήρι· και στο δρόμο εμφανίσθηκε σε αυτόν ο φύλακας άγγελός του, μέσα σε φως απερίγραπτο, και του υποσχέθηκε να του σταθεί βοηθός μέχρι το τέλος της ζωής του.

Μετά ἀπό τρεῖς ὧρες, κατά τήν ἑσπέρα, ὁ ἅγιος ἀναφώνησε: «Διψῶ!» Ἅγιος Θεοφάνης ὁ Νεομάρτυρας

Απόσπασμα απο το συναξάρι του αγίου Θεοφάνη του Νεομάρτυρα

Μετά από τρεις ώρες, κατά την εσπέρα, ο άγιος αναφώνησε: «Διψώ!» Ένας από τους παρόντες απάντησε: «Γίνε σαν κι εμάς και θα σου δώσω να πιείς». Άλλα ο Θεοφάνης αποκρίθηκε: «Για την δική σας σωτηρία διψώ. Όσο για μένα, ο Χριστός με δροσίζει με νερό αιώνιο». Κατά την νύχτα έπεσαν τρομεροί κεραυνοί και ένα ουράνιο φως περιέβαλε το σώμα του μάρτυρος, γεμίζοντας τρόμο τους φυλακές του. Πολλοί ήταν τότε εκείνοι πού ομολόγησαν τον Χριστό, προκαλώντας το μίσος άλλων Τούρκων, οι όποιοι σπεύδοντας στο λιμάνι και αρπάζοντας μυτερά όργανα ήρθαν και κτυπούσαν με αυτά το πρόσωπο καί το σώμα του άγιου.

Τίς πταίει γιά τήν βία στούς ἀνήλικους;

Τις πταίει για την βία στους ανήλικους;

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Η βία στους νέους ανθρώπους έχει αυξηθεί σε ανησυχητικό βαθμό τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, καθώς και σε όλη τη Δύση, ιδιαίτερα δε στις ΗΠΑ. Με το γεγονός αυτό ήρθε στο μυαλό μου το ερώτημα «τις πταίει;», που έθεσε ο Χαρίλαος Τρικούπης το 1874 για την παρακμιακή κατάσταση διακυβέρνησης της χώρας. Ο Τρικούπης κατονόμασε ως υπεύθυνο τον τότε βασιλιά Γεώργιο. Σήμερα οι απαντήσεις που δίδονται στο «τις πταίει» είναι λογικοφανείς, αλλά απέχουν της ουσίας και της πραγματικότητας.

Προ ημερών διοργανώθηκε στη Θεσσαλονίκη συζήτηση με θέμα «Το σκοτεινό νήμα της βίας, ανιχνεύοντας τον λαβύρινθο ενός θλιβερού κοινωνικού φαινομένου». Ο τίτλος πεσιμιστικός. Από τον λαβύρινθο δεν βγαίνεις, παρά μόνο με εκ των έξω βοήθεια. Κατά τα υπόλοιπα οι ομιλητές έκαμαν κοινότοπες διαπιστώσεις – μία έμοιαζε με το επιχείρημα «κακούργα κοινωνία...». Όσο πρότειναν λύση επανέλαβαν το ουτοπικό κράτος δικαίου...

Η κρατική αντιμετώπιση δεν μπαίνει στην ουσία του προβλήματος. Δρώντας αποτρεπτικά, αλλά αναποτελεσματικά, αυστηροποιεί τους Νόμους. Οι κρατικές Αρχές αναζητούν τους ποινικά υπεύθυνους, όχι τα απώτερα αίτια της πράξης τους. Παράδειγμα: Αυτοκτόνησε ο 14χρονος Μάκης. Γράφει το ρεπορτάζ ότι για το λυπηρό γεγονός κινητοποιήθηκαν οι διωκτικές αρχές, πυρετωδώς εργάζονται τα εγκληματολογικά εργαστήρια και οι αστυνομικοί προσπαθούν να προσεγγίσουν με προσοχή και διακριτικότητα φίλο του τραγικού αγοριού, κάτι που δεν είναι εύκολο γιατί είναι σε κακή ψυχολογική κατάσταση. Το καίριο ερώτημα είναι γιατί δεν ερωτώνται πρώτα οι γονείς του εφήβου αυτόχειρα.

Πριν από λίγες επίσης ημέρες στις ΗΠΑ 18χρονος δολοφόνησε 19 μαθητές και δύο δασκάλους στο Τέξας. Το κυρίαρχο ζήτημα μετά το αποτρόπαιο έγκλημα ήταν αν πρέπει να επιτρέπεται η κατοχή όπλου στην εν λόγω χώρα από τα 18 ή από τα 21 χρόνια...

Περί πνευματικοῦ ἀγῶνα. Ἁγίου Πορφυρίου. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Περί πνευματικοῦ ἀγῶνα. Ἁγίου Πορφυρίου. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης 14-03-2009

Σκέφτηκα να πούμε δύο λόγια από το βιβλίο του Πατρός Πορφυρίου, Βίος και λόγοι, που έχει σχέση με τον πνευματικό αγώνα, που θα έχουν σχέση με τον πνευματικό αγώνα και με το ότι πολλές φορές δυσκολευόμαστε από τις αδυναμίες που διαπιστώνουμε και από τη δυσκολία που έχουμε στην συναναστροφή μας, με ανθρώπους μάλιστα του σπιτιού μας, μπορεί να είναι ο σύζυγος μας, η σύζυγος μας, σκεφτόμουν διάφορα αυτή την ώρα, και αυτό που είπε ο Σεβασμιότατος προηγουμένως, ότι ο Θεός δεν βλέπει τόσο τις πτώσεις μας, αλλά βλέπει και τον αγώνα μας, και ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης στον Αόρατο πόλεμο στο τέλος, αυτού του καταπληκτικού βιβλίου λέει ότι μπορεί να βλέπεις τον εαυτό σου ότι δεν πας καλά, ή ότι είσαι σε μια κατάσταση όχι προόδου πνευματικής, ότι δεν πας προς τα πάνω δηλαδή, παρόλα αυτά αγωνίζεσαι ε; προσπαθείς, βλέπεις λέει ακόμα ότι είσαι στα ίδια πράγματα, που ήσουνα και πριν πέντε χρόνια ας πούμε, αλλά πάλι συνεχίζεις να αγωνίζεσαι, ή βλέπεις ακόμα ότι χειροτερεύεις, είσαι χειρότερος από ότι ήσουνα πριν πέντε χρόνια, αλλά πάλι συνεχίζεις να αγωνίζεσαι, δεν το αφήνεις, δεν το παρατάς, ο Θεός λέει θα μας σώσει για αυτόν τον αγώνα, αυτό θέλει ο Θεός να δει ότι δεν αφήσαμε τον αγώνα, δεν απελπιστήκαμε ακόμα και αν βλέπουμε ότι χειροτερέψαμε. Έτσι, βλέπετε πόσο αισιόδοξοι θα λέγαμε είναι οι Άγιοι, αλλά δεν είναι αισιόδοξοι με την κοσμική έννοια αλλά είναι αισιόδοξοι επειδή γνωρίζουνε πόσο μας αγαπάει ο Θεός και πόση ευσπλαχνία έχει και πόσο λογαριάζει και το παραμικρό που κάνουμε, και εκείνα που είναι θάνατος για την ψυχή μας, είναι η απελπισία, η απογοήτευση. Έτσι λοιπόν, έδρασαν όλοι να ξέρετε, και οι Άγιοι, έτσι έδρασαν και έτσι αγίασαν όχι ότι ήταν τέλειοι ή ότι ήταν αναμάρτητοι, ή ότι γεννήθηκαν τέλειοι και αναμάρτητοι, θα δείτε είχαν δυσκολίες, είχαν πειρασμούς, είχαν και πτώσεις ακόμα. Βλέπουμε ας πούμε, αυτόν τον Επίσκοπο που μας έλεγε, ο πατήρ Ιωήλ, τώρα προηγουμένως, ο Επίσκοπος Ιωάννης Μογλενών, ο οποίος έκανε αυτό το φοβερό έγκλημα, αρνήθηκε την πίστη του, μαζί με όλο το χωριό, εδώ κάτω το Ενώτιο, πως το λένε, το οποίο οι κάτοικοι μετά ήρθαν και έκαψαν εδώ το μοναστήρι.

Τί σημαίνουν θεολογικά οἱ λέξεις, κρίση, διάκριση, ἀνάκριση καί κατάκριση;

Τι σημαίνουν θεολογικά οι λέξεις, κρίση, διάκριση, ανάκριση και κατάκριση;

Nα τις πάρουμε μία-μία, γιατί μοιάζουν μεταξύ τους και χρειάζεται διάκριση:

α) Κρίση είναι μία πνευματική λειτουργία του ανθρώπου η οποία κατά περίπτωση μπορεί να λειτουργεί ορθά ή όχι. Ο Κύριος είπε κάποτε στο Σίμωνα τον Φαρισαίο, «Ορθώς έκρινας»(Λουκ. ζ’, 43), και σε άλλη περίπτωση είπε, «μη κρίνετε κατ' όψιν, αλλά την δικαίαν κρίσιν κρίνατε» (Ιω. ζ’, 24). Άρα μπορεί να κρίνει κανείς, αλλά να κρίνει δίκαια.

β) Διάκριση είναι το να ξεχωρίζει κανείς το καλό από το κακό και το δίκαιο από το άδικο, δηλαδή με άλλα λόγια το μαύρο από το άσπρο. Στον Ησαΐα αναφέρεται χαρακτηριστικά, «Ουαί οι λέγοντες το πονηρόν καλόν και το καλόν πονηρόν, οι τιθέντες το σκότος φως και το φως σκότος, οι τιθέντες το πικρόν γλυκύ και το γλυκύ πικρόν. Ουαί οι συνετοί εαυτοίς και ενώπιον αυτών επιστήμονες»( Ησ. ε’, 20-21 ).

Τό φλέγον ζήτημα-Εὐσεβεῖς σκέψεις

ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΤΙΜΟΘΕΟΣ ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ

ΕΥΣΕΒΕΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

-Η αγάπη προς τον πλησίον είναι ιεραποστολή

-Ο Θεός ενεργεί με εκείνους που συναισθάνονται την αδυναμία τους

-Για τον Θεό μόνον οι άνθρωποι του Θεού είναι αξιοπρόσεκτοι

-Να φροντίζουμε πάντα να έχουμε την προστασία του Θεού

-Η καρδιά μας πρέπει να είναι κρεμασμένη από τον Θεό

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ, 16-6-2022

https://youtu.be/3jvaLAiEpgk

Συν Θεω ζωντανή μετάδοση τώρα: ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ, 16-6-2022

Καταλάβαμε τί γενιά ἑτοιμάζουμε; Γενιά ἡττημένων Χριστιανῶν

«Όταν σου περνά μέσα από το μυαλό, από την καρδία, λογισμός ολιγοπιστίας, αμφιβολίας γύρω από την εικόνα του Χριστού και αρχίσουμε τις απολυμάνσεις, τότε είμαστε έξω από την ορθόδοξη πίστη. Αυτά τα παιδιά δεν τα στηρίζουμε. Όταν έλθει η εποχή τους να είναι μεγάλα, θα θυμηθούν τη δική μας ολιγοπιστία. Καταλάβαμε τη γενιά ετοιμάζουμε; Γενιά ηττημένων Χριστιανών. Ηττοπαθών Χριστιανών».

Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος (Κήρυγμα στην εορτή των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης 20 - 21.5.2020).

https://proskynitis.blogspot.com/2022/05/blog-post_374.html

16 Ἰουνίου. Τύχωνος ἐπισκ. Ἀμαθοῦντος Κύπρου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Πέμ. α΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Ῥωμ. α΄ 28 - β΄ 9).

Ρωμ. 1,28          Καὶ καθὼς οὐκ ἐδοκίμασαν τὸν Θεὸν ἔχειν ἐν ἐπιγνώσει, παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς εἰς ἀδόκιμον νοῦν, ποιεῖν τὰ μὴ καθήκοντα,

Ρωμ. 1,28                  Και καθώς δεν έκριναν καλόν και δεν ηθέλησαν να κατέχουν την αληθή και σοφήν γνώσιν περί του Θεού, παρεχώρησεν ο Θεός να παραδοθούν και υποδουλωθούν εις νουν ανίκανον να διακρίνη το ορθόν, με αποτέλεσμα να διαπράττουν αυτά τα απρεπή και επαίσχυντα.