Ἀπόδοση στὴν Νεοελληνικὴ:
Σάββας Ἠλιάδης - Δάσκαλος
Ἀπὸ τὸ βιβλίο «ΝΕΑ ΚΛΙΜΑΞ»: Ἑρμηνεία τοῦ τετάρτου Ἀναβαθμοῦ τοῦ Α΄ ἤχου: Ἀντίφωνον Β΄
«Εἰς τὰ ὅρη τῶν σῶν, ὕψωσάς με νόμων, ἀρεταῖς ἐκλάμπρυνον, ὁ Θεός, ἴνα ὑμνῶ σε».
Ὁ μὲν Θεοπάτωρ Δαβὶδ ἔτσι ἄρχισε τὸν β΄ Ψαλμὸ τῶν Ἀναβαθμῶν: «Ἦρα τοὺς ὀφθαλμούς μου εἰς τὰ ὅρη, ὅθεν ἤξει ἡ βοήθειά μου» (Ψαλμ. 120,1), ἐννοώντας ὅρη τοὺς οὐρανούς, ἐπειδὴ εἶναι ψηλοὶ καὶ στέκονται πάνω ἀπ` αὐτὸν τὸν κόσμο, ὅπως λένε ὁ Χρυσόστομος καὶ ὁ Εὐθύμιος. Διότι οἱ Ἰουδαῖοι, ποὺ ἦταν αἰχμάλωτοι στὴν Βαβυλώνα, ἀπὸ τοὺς οὐρανοὺς ἔλπιζαν νὰ ἔλθει ἡ βοήθεια τοῦ Κυρίου καὶ νὰ τοὺς ὁδηγήσει στὴν πατρίδα τους, τὴν Ἱερουσαλήμ. Ὁ δὲ Θεόδωρος ὁ Στουδίτης, ὁ μελουργὸς τῶν Ἀναβαθμῶν αὐτῶν, ὡς ὅρη ἐννοεῖ τοὺς νόμους καὶ τὰ προστάγματα τοῦ Θεοῦ, ἐπειδή, ὅπως τὰ ψηλὰ βουνὰ στέκονται ψηλότερα ἀπὸ τὴ χαμηλὴ γῆ καὶ ἀπὸ ὅλα τὰ γήινα, ἔτσι καὶ οἱ νόμοι καὶ οἱ προσταγὲς τοῦ Θεοῦ εἶναι ψηλότερα ἀπὸ κάθε γήινο νόημα καὶ μᾶς ἀνεβάζουν στὰ ὕψη τῆς πρακτικῆς καὶ τῆς θεωρητικῆς ἀρετῆς, μὲ τὴν προϋπόθεση ὅτι ὅλοι μας καὶ ὁλοκληρωτικὰ εἴμαστε προσηλωμένοι σ` αὐτὲς καὶ τὶς ἐργαζόμαστε μὲ προθυμία(1).
Καὶ μὲ ἄλλα λόγια δέ, θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε πὼς οἱ νόμοι καὶ οἱ ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ μοιάζουν μὲ ἕναν μεγάλο φάρο, ὁ ὁποῖος ἀνάβει πάνω σὲ ψηλὸ μέρος, γιὰ νὰ ὁδηγεῖ...
στὸ λιμάνι αὐτοὺς ποὺ ταξιδεύουν στὴ θάλασσα. Γι΄ αὐτὸ εἶπε ὁ Προφητάναξ Δαβίδ: «Φωτοβόλος λύχνος στὴν πορεία τῆς ζωῆς μου εἶναι ὁ Νόμος σου. Φῶς πλούσιο στοὺς δρόμους μου». (Ψαλμ. 118,105) καὶ πάλι: «οἱ ἐντολὲς τοῦ Κυρίου σκορπίζουν μέχρι τῶν πλέον μακρινῶν περάτων ἄπλετο τὸ φῶς καὶ φωτίζουν τοὺς ὀφθαλμοὺς τῶν ἀνθρώπων» (Ψαλμ. 18,9). Καὶ ὁ Ἠσαΐας ἔλεγε: «διότι γνωρίζω, ὅτι φῶς εἶναι τὰ προστάγματά σου γιὰ τοὺς ἀνθρώπους τῆς γὴς» (Ἠσ. 26,9).
Ποιὸς δὲ ὑψώνεται στὰ ὅρη τῶν νόμων καὶ τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ; Ὅποιος, ὄχι μόνο τοὺς μελετᾶ θεωρητικά, ἐξετάζοντάς τους καὶ περιεργαζόμενος τοὺς θαυμαστοὺς λόγους καὶ τὶς αἰτίες κάθε ἐντολῆς, ἀλλὰ τὶς κάνει πράξεις καὶ ἔργα στὴ ζωή του, ὅσο εἶναι δυνατό, ἄλλοτε μὲν φωνάζοντας μὲ τὸν Δαβίδ: «Στὴ μελέτη τῶν ἐντολῶν σου θὰ ἐπιδοθῶ μὲ χαρὰ καὶ θὰ καταβάλλω κάθε προσπάθεια νὰ κατανοήσω τοὺς δρόμους σου» (Ψαλμ. 118,15), ἄλλοτε δέ: «Μὲ ἱερὸ πόθο σήκωσα τὰ χέρια μου πρὸς τὶς ἐντολές σου, τὶς ὁποῖες ἀγάπησα πάρα πολὺ» (Ψαλμ.118, 48).