Να μελετάς και να συλλογίζεσαι ακατάπαυστα χωρίς ποτέ να ξεχνάς, όλες τις οικονομίες (τις διευθετήσεις και τους μυστηριώδεις τρόπους της θείας βουλής) και τις ευεργεσίες που σου έκανε κι εξακολουθεί να σου κάνει ο Θεός για τη σωτηρία της ψυχής σου, Αββά Μάρκου-Επιστολή προς τον μονάζοντα Νικόλαο, Φιλοκαλία τόμος Α', Αρχιμ. Σάββα Αγιορειτου, 1-8-2022
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.comΔευτέρα 1 Αυγούστου 2022
Ὁ ἀγώνας κατά τῶν παθῶν, Ἀββᾶ Μᾶρκου-Ἐπιστολή πρός τόν μονάζοντα Νικόλαο, Φιλοκαλία τόμος Α', Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορειτου
ΚΗΡΥΓΜΑ_406. Ο αγώνας κατα των παθών, Αββά Μάρκου-Επιστολή προς τον μονάζοντα Νικόλαο, Φιλοκαλία τόμος Α', Αρχιμ. Σάββα Αγιορειτου, 31-7-2022
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.comἉγία Παρθενομάρτυς Μαρκέλλα
ΑΓΙΑ ΠΑΡΘΕΝΟΜΑΡΤΥΣ ΜΑΡΚΕΛΛΑ
ΠΗΓΗ:ΤΟ ΕΙΛΗΤΑΡΙΟΝ
Η ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΕΔΩ
Η αγία αυτή αμνάδα του Χριστού καταγόταν από τη Βολισσό της Χίου. Όταν πέθανε η μητέρα της, την ανέθρεψε ο πατέρας της. Μεγαλώνοντας προόδευσε σε αρετή, έτσι που το σώμα της ακτινοβολούσε από την περίσσεια αγνότητας της ψυχής της. Ο διάβολος, φθονώντας μία τόσο λαμπρή αρετή, προσπάθησε να της υποβάλει ακάθαρτους λογισμούς, αλλά η αγία απέκρουσε εύκολα όλους τους πειρασμούς με τη δύναμη του Σταυρού. Ο άρχων του σκότους στράφηκε τότε προς τον πατέρα της και γέννησε στον σαρκικό και ολιγόπιστο αυτόν άνθρωπο ασελγή πόθο για την ίδια τη θυγατέρα του. Αφήνοντας τους ρυπαρούς λογισμούς να βλαστήσουν στη ψυχή του, άρχισε να κάνει απρεπείς προτάσεις στη νεαρή κόρη που, ταραγμένη από μια τέτοια αναισχυντία, έφυγε κρυφά από το χωριό της και κατέφυγε στο βουνό. Η αποτυχία αυτή κόρωσε περισσότερο τη φλόγα που έκαιγε στην καρδιά του παραλογισμένου και παράφρονος αυτού ανθρώπου και σαν δαιμονισμένος άρχισε να τη αναζητά μανιωδώς παντού. Βλέποντάς τον να πλησιάζει η αγία Μαρκέλλα, έτρεξε προς τη θάλασσα και κρύφτηκε σ’ έναν βάτο. Δεν μπόρεσε όμως να μείνει απαρατήρητη από τον πατέρα της που, μη μπορώντας να μπει στον βάτο, έβαλε φωτιά να τον κάψει.Η Μαρκέλλα διέφυγε από αλλού κι άρχισε να τρέχει πάνω στα βράχια της ακρογιαλιάς. Καθώς ο πατέρας της δεν μπορούσε να τη φτάσει, της έριξε ένα βέλος που τραυμάτισε σοβαρά τη μακαρία, αλλά δεν κατάφερε να την εμποδίσει να συνεχίσει το ξέφρενο τρέξιμό της.
Τρομακτική ἱστορία ἤ πῶς ἕνας ἱερέας πάλευε μέ μιά μάγισσα. Διάκονος Ἀνδρέας
Ο συγγραφέας αυτού του κειμένου επιθυμεί να κρατήσει την ανωνυμία τη δική του, όπως και του πρωταγωνιστή αυτής της πραγματικής ιστορίας.
Όταν εγώ και οι φίλοι μου σπουδάζαμε στο Ορθόδοξο Ανθρωπιστικό Πανεπιστήμιο του Αγίου Τύχωνα, στη Θεολογική Σχολή, κάποια φορά, ο υπεύθυνος του Τμήματός μας μάς ρώτησε με ποιον από τους δημοφιλείς ιερείς θα θέλαμε να συναντηθούμε. Για να απαντήσουμε στο ερώτημα, στις φαντασιώσεις μας φτάσαμε μέχρι και τους θρυλικούς, προορατικούς γέροντες. Όμως, οι θρυλικοί γέροντες, μάλλον, δεν είχαν χρόνο για το Τμήμα μας, οπότε μας επισκέφτηκε ένας απλός παππούλης από τη Μόσχα (Θα αλλάξω το όνομά του, θα καταλάβετε στη συνέχεια γιατί, ας τον λέμε πατέρα Αλέξιο). Του ζητήσαμε να μας διηγηθεί την πιο ενδιαφέρουσα, ίσως, και συνταρακτική ιστορία από την ιερατική του εμπειρία.
Ο πατήρ Αλέξιος με προθυμία άρχισε να διηγείται.
Νοίκιασαν δωμάτιο στο σπίτι μιας γιαγιάς. Η γιαγιά δεν ενοχλούσε κανέναν, όλο τριγύριζε και κάτι μουρμούριζε κάτω από τη μύτη της…
Η ιστορία ξεκίνησε στην πόλη Μαγκαντάν, τότε που έφτασε εκεί ένα νεαρό ζευγάρι από τη Μόσχα. Η γυναίκα μόλις είχε τελειώσει την Παιδαγωγική Σχολή και πήγε στο Μαγκαντάν για να κάνει την πρακτική της. Νοίκιασαν δωμάτιο στο σπίτι μιας γιαγιάς. Η γιαγιά δεν ενοχλούσε κανέναν, όλο τριγύριζε και κάτι μουρμούριζε κάτω από τη μύτη της…
Ξαφνικά, αυτή η ηλικιωμένη σπιτονοικοκυρά αρρώστησε. Τόσο βαριά που ήταν συνέχεια ξαπλωμένη στο κρεβάτι και φαινόταν ότι ανά πάσα στιγμή θα πέθαινε. Κάποια στιγμή, η ένοικος από τη Μόσχα περπατούσε έξω από το δωμάτιό της. Εκείνη τη στιγμή, η γιαγιά με νεύματα την καλεί, σαν να ήθελε να της πει «έλα πιο κοντά, θέλω να σου πω κάτι». Εκείνη πλησίασε. Η γιαγιά της κάνει νεύμα με το χέρι: σκύψε, πρέπει να σου πω κάτι στο αυτί. Η κοπέλα έσκυψε πάνω από την άρρωστη και ξαφνικά – πώς η ετοιμοθάνατη γιαγιά βρήκε τις δυνάμεις και τη σβελτάδα; – βγάζει από το λαιμό της ένα φυλαχτό και με το σκοινί, στο οποίο ήταν κρεμασμένο, σαν λάσο, το βάζει γρήγορα γύρω από το λαιμό της ενοίκου και αρχίζει να την πνίγει.
Και ταυτόχρονα της προτείνει:
Τά φωτεινά φυλαχτά στή Λεωφόρο Ἀλεξάνδρας
.jpeg)
Τό ἵδρυμα Ὠνάση δέν σταματάει νά μᾶς ἐκπλήσσει δυσάρεστα μέ τήν «καλλιτεχνική» του δραστηριότητα. Τελευταῖο «χτύπημα» ἕνα ἄκρως νεοεποχήτικο ἔργο τέχνης μέ διάφορα ἀποκρυφιστικά σύμβολα στό κέντρο τῆς Ἀθήνας, ἀπέναντι ἀπό τό ἀντικαρκινικό νοσοκομεῖο «Ἅγιος Σάββας».
☯ ☾ ✌ ⌘ ⍾
Τί συμβολίζουν αὐτά τά παράξενα σύμβολα; Ἀπό τή συνέντευξη τοῦ Ἀγγέλου Πλέσσα, δημιουργοῦ τοῦ ἐν λόγῳ ἔργου στήν... ἱστοσελίδα τοῦ ἱδρύματος, διαβάζουμε:
Α) τό μπλέ πουλί εἶναι σύμβολο εὐτυχίας ἀλλά καί στίς πρώιμες πολυθεϊστικές θρησκεῖες εἶναι σύμβολο τοῦ οὐρανοῦ καί φέρνει πάντα νέα γιά τό μέλλον - βλέπε σύμβολο τοῦ Twitter.
Β) ☯ Μετά ἀκολουθεῖ τό κίτρινο ματάκι μέ τό ἀσιατικό Υing Yang σύμβολο τῆς ἀλληλοεξάρτησης· τό κίτρινο εἶναι τό χρῶμα τῆς διανόησης.
Γ) ☾ Ἔπειτα ἔχουμε τά δύο ρόζ φεγγάρια πού εἶναι σύμβολο τοῦ πανσεξουαλισμοῦ καί διευρύνει σύγχρονα θέματα ὅπως ἡ σεξουαλική ταυτότητα.
Δ) ✌ Κατόπιν βλέπουμε ἕνα πορτοκαλί χέρι, σύμβολο τῆς δύναμης· τό πορτοκαλί χρῶμα εἶναι τό χρῶμα τῆς ὑγείας ἀλλά καί τῆς ἐνεργείας.
Ε) ⌘ Ὕστερα ὑπάρχει ἕνα σύμβολο πού εἶναι ταυτόχρονα κελτικό καί ἀφρικάνικο πού εἶναι σῆμα ἀγάπης καί εἰρήνης ἀλλά παράλληλα καί τό σύμβολο command στό πληκτρολόγιο τῆς Apple.
ΣΤ) Στή συνέχεια παρατηροῦμε ἕνα μώβ φίδι μέ ἕνα ποτήρι πού συμβολίζει τήν ἰατρική θεραπεία καί σωματική δύναμη· τό μώβ εἶναι τό χρῶμα τῆς πνευματικότητας.
Τό χάρισμα τῆς εὐχῆς καί τό διορατικό χάρισμα, Βίος καί Λόγοι Ἁγίου Πορφυρίου.Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
«Μακάριος ὅς φάγεται ἄριστον ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ Θεοῦ»[1]. Ἀλλά μακάριος καί αὐτός ὁ ὁποῖος προγεύεται τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, μετέχοντας στή Θεία Χάρη. Ὁ Ἅγιος Πορφύριος ἀπό πολύ μικρός γεύτηκε τά θεῖα χαρίσματα καί ἔζησε μέσα στή Χάρη τοῦ Θεοῦ. Μᾶς περιγράφει πῶς ἔλαβε ἀπό τόν Θεό τό διορατικό χάρισμα.
«Στίς τέσσερις ἡ ὥρα» τήν νύχτα, λέγει ὁ Ἅγιος, «χτύπησαν οἱ καμπάνες» στό Κυριακό τῶν Καυσοκαλυβίων. «Ὁ Γερο-Δημᾶς, ἕνας ἄγνωστος Ἅγιος ἀσκητής, μόλις ἄκουσε τίς καμπάνες, ἔκανε μερικές μετάνοιες καί σταμάτησε νά προσεύχεται. Κάθισε στό πεζούλι κι ἔρχεται ὁ Μακαρούδας - ἔτσι τόν ἔλεγαν τόν Μακάριο χαϊδευτικά. Ἦταν γρήγορος καί γλυκομίλητος. Ἀγγελούδι ἦταν. Τί ὡραῖα πού ἄναβε τά καντήλια! Πίσω του ἄνοιξε τήν πόρτα ὁ γερο-Δημᾶς καί μπῆκε καί αὐτός μέσα. Στάθηκε λίγο νά τακτοποιηθεῖ στό στασίδι του γιά τήν ἀκολουθία, νομίζοντας πώς κανείς δέν τόν εἶχε δεῖ»[2]. Ὁ Ἅγιος Πορφύριος τόν εἶχε δεῖ προηγουμένως πῶς προσευχόταν καί πῶς ἔκανε μετάνοιες καί πῶς ἦταν μέσα στήν χάρη. Καί αὐτή ἡ Χάρις ἀκτινοβολήθηκε καί στόν Ἅγιο, μικρό τότε, Πορφύριο.
«Ἐπῆγα καί προσκύνησα», λέει ὁ Ἅγιος Πορφύριος, «τήν Ἁγία Τριάδα. Μετά ἐγύρισα καί στάθηκα παράμερα. Στό «Μετά φόβου Θεοῦ...» πολλοί πατέρες κοινώνησαν. Ἔβαλα κι ἐγώ μετάνοια καί μετέλαβα. Ἀπό τή στιγμή πού μετέλαβα, μοῦ ἦρθε μιά χαρά ὑπερβολική, ἕνας ἐνθουσιασμός»[3], γιατί ἡ ἕνωσις μέ τόν Θεό πράγματι γίνεται κατεξοχήν μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἔγινε αἰσθητή στόν Ἅγιο Πορφύριο ὡς χαρά ὑπερβολική καί ἐνθουσιασμός.
«Δέν κερδίζεις τόν ἄνθρωπο μέ τό ἄγριο, ἀλλά μόνο μέ τήν καλοσύνη».
Ένας φίλος δέχθηκε, όπως μου εκμυστηρεύθηκε, τη σκληρή συμπεριφορά εκ μέρους ανθρώπων αυστηρών αρχών, με αποτέλεσμα να εξουθενωθεί και να παρεξηγηθεί τελείως, ως προς τον χαρακτήρα του.
Ο Γέροντας τον ανέπαυσε, διότι έβαλε τα πράγματα στη θέση τους, πραγματοποιώντας πετυχημένη ψυχική ακτινογραφία του.
Του είπε: «Είσαι καλός, ευαίσθητος, ήσυχος είσαι πρόβατο του Θεού. Αλλά, όταν σε πάρουν με το άγριο, μαζεύεσαι, αντιδράς εσωτερικά, και τότε είναι που σε παρεξηγούν πολύ και δεν σε καταλαβαίνουν.
Όταν όμως σε πάρουν με το καλό, φανερώνεις από μέσα σου τέτοια καλά πράγματα, που κάνεις τους άλλους να ξαφνιάζονται. Οι άνθρωποι που σε παρεξήγησαν και σε πλήγωσαν δεν γνωρίζουν ούτε εκείνο τον παλιό μύθο, για τον άνεμο και τον ήλιο, που μάλωναν, ποιος είναι ο δυνατότερος κι έβαλαν στοίχημα, ότι όποιος βγάλει την κάπα του βοσκού, που εκείνη την ώρα ανηφόριζε το βουνό, θα είναι ο πιο δυνατός.
Γέρων Ἐφραίμ. Σκήτη Ἁγίου Ἀνδρέα
Μόνο ο κόπος που κάνουμε για τον Θεό, αυτός έχει μισθό Ουράνιο. Ο άλλος κόπος που κάνουμε για να εξασφαλίσουμε τα χρήματά μας για να επιβιώσουμε, π.χ. στην εργασία μας, δεν αμείβεται από τον Θεό. Είναι ο κόπος που καταβάλλουμε και αμειβόμαστε στον κόσμο τούτο. Ιεράρχησε τα πράγματα και να πεις: «Ποιό είναι το πρώτο;». Λέει ο άλλος: «η δουλειά μου».
Όχι, δεν είναι η δουλειά. Τα πνευματικά σου είναι πρώτα.
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης Μαξίμοβιτς σέ νεαρά ἡλικία. Ἡ μνήμη του τιμᾶται στίς 2 Ἰουλίου.
https://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/07/2.html
1 Αὐγούστου. Ἡ πρόοδος (ἤ τοι ἔξοδος καὶ προσκύνησις) τοῦ τιμίου Σταυροῦ· τῶν ἁγίων ἑπτὰ Μακκαβαίων, Σολομονῆς τῆς μητρὸς αὐτῶν καὶ Ἐλεαζάρου τοῦ διδασκάλου αὐτῶν (166 π.Χ.). Ἐλέσης ὁσιομάρτυρος. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἀποστολικό
ἀνάγνωσμα. Τῶν ἁγίων, Κυρ. α΄ ἐπιστ. (Ἑβρ. ια΄ 33 - ιβ΄ 2).
Εβρ. 11,33 οἳ διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόντων,
Εβρ. 11,33 Αυρτοί, χάρις εις την πίστιν των, ηγωνίσθησαν και κατενίκησαν βασίλεια, ήσκησαν δικαιοσύνην, επέτυχαν την πραγματοποίησιν των υποσχέσεων του Θεού, έφραξαν τα στόματα των αγρίων λεόντων, όπως ο Δανιήλ,