π. Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης: "Ἡ δύση τῆς Δύσης"

 

Ἐκπομπή μέ τόν π. Ἀρσένιο Βλιαγκόφτη [Κυριακή, 31 Ἰουλίου 2022]


http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2022/08/blog-post_1.html#more

Ἀποφθέγματα γέροντος Νεκταρίου τῆς Καλυβιανής

«Ὅλοι εἴμαστε ὑπὸ κατασκευήν. Ὁ ἐν μηδενὶ λειπόμενος εἶναι ἀνύπαρκτος».

«Ὅταν τυλιχθοῦμε τὸ ράσο χωρὶς νὰ ξετυλιχθοῦμε τὶς ἁμαρτίες μας, τότε ἀντὶ νὰ οἰκοδομοῦμε, χαλοῦμε καὶ τὰ λίγα ποὺ μένουν ὄρθια».

«Ὅποιος θέλγεται νὰ διαφημίζει σκάνδαλα, θέλει νὰ σκεπάσει τὸν ἑαυτό του. Λέει ἐνδόμυχα στοὺς ἀκροατές του: ''ἐλᾶτε νὰ δεῖτε τί κάνουν οἱ ἄλλοι, γιὰ νὰ μὴν ἀντιληφθεῖτε τί κάνω ἐγώ. Ἐλᾶτε νὰ δεῖτε, γιὰ νὰ μὴν δείτε…».

«Ὅταν ἡ Ἑλλάδα ἔχει ἐθνικὲς συμφορές, τότε βγάζει ἥρωες. Καὶ ὅταν ἡ Ἐκκλησία ἔχει ἐκκοσμίκευση τότε ἐμφανίζει Ἁγίους. Πολλοὺς Ἁγίους».

«Τοὺς Ἁγίους τοὺς τιμᾶμε γιατὶ ἔζησαν σὲ διαφορετικὴ ἐποχὴ ἀπὸ ἐμᾶς. Ἂν ζοῦσαν σήμερα καὶ προέβαιναν στὰ ἴδια πνευματικὰ κατορθώματα ,ποὺ ἔκαναν τότε, θὰ τοὺς κλείναμε στὸ φρενοκομεῖο».

«Ὅσο χτυπιέται ἕνας Ἅγιος, τόσο καὶ μεγαλύνεται».

«Τὸ πιὸ εὔκολο πράγμα στὸν κόσμο σήμερα, εἶναι νὰ χειροτονηθεῖ κάποιος Παπᾶς. Καὶ τὸ πιὸ δύσκολο νὰ ζεῖ σὰν Παπᾶς».

«Θέλεις νὰ μὴν ἀπογοητευθεὶς ἀπὸ κανένα; Μὴν γοητευθεὶς ἀπὸ κανένα».

«Ὅταν ἐμεῖς καμαρώνουμε τὰ χαρίσματά μας, τότε σηκώνουν ἐπανάσταση τὰ ἀνθρώπινά μας».

Πρεσβύτερος διάκονος τοῦ Δεσπότου

ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ ΔΙΑΚΟΝΟΣ ΤΟΥ ΔΕΣΠΟΤΟΥ

Ὁ Ὅσιος Νικάνωρ (7/8) ἐγεννήθη στήν πρωτεύουσα τῆς Μακεδονίας Θεσσαλονίκη τό 1491. Κατήγετο εκ γονέων ευσεβών, εναρέτων και πλουσίων, οι οποίοι ονομάζοντο Ιωάννης και Μαρία. Σύμφωνα με το συναξάρι του, η μητέρα του ήτο στείρα και τον γέννησε σε περασμένην ηλικίαν, ύστερα από όνειρο που είδε.

Έτσι, οι παρακλήσεις και τα θερμά δάκρυα των γονέων του εἰσακούσθηκαν από τον Θεόν ο Οποίος τους εχάρισεν τέκνο, το οποίον έμελλε να γίνη «δοχεῖον καθαρόν τοῦ παναγίου Πνεύματος καί πολλούς νά εἰσαγάγῃ εἰς Κύριον». Τό κοσμικόν όνομα του Οσίου ήτο Νικόλαος κι από μικρός έδειξε κλίση προς την προσευχή και τον ενάρετο βίο. Παρά το ότι κληρονόμησε από τούς γονείς του πλούτο και ευγένειαν, εγκατέλειψε τα εγκόσμια και εκάρη μοναχός μετονομασθείς Νικάνωρ, που σημαίνει «νικητής ανδρών» και είναι όνομα Μακεδονικό το οποίον έφεραν αξιωματικοί του Μεγάλου Αλεξάνδρου, αλλά και χριστιανικόν, αφού το έφερε ένας εκ των επτά διακόνων των πρώτων Χριστιανικών χρόνων.

Ο Όσιος, ο οποίος σ' όλη την ζωή του ήθελε να υπηρετήση ολοκληρωτικά ψυχῇ τε και σώματι τον Κύριον και περνούσε με νηστείες, αγρυπνίες και προσευχές, ως μοναχός πολλαπλασίασε τα χαρίσματα που του έδωσεν ο Θεός.

Θαύματα καί ἡσυχία, Ἁγ. Πορφυρίου-Βίος καί Λόγοι, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

23. Θαύματα καί ἡσυχία, Ἁγ. Πορφυρίου-Βίος καί Λόγοι, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 20-11-2018

«Ἄρα, ἐλθών ὁ Κύριος εὐρήσει τήν πίστιν ἐπί τῆς γῆς;»[1]. Ὅταν θά ἔρθει πάλι κατά τήν Δευτέρα Του Παρουσία ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, θά εὕρει πιστούς ἀνθρώπους; Ἡ πίστις εἶναι τό ζητούμενο, ἡ ζωντανή πίστις ἡ ὁποία συνοδεύεται ἀπό τά ἔργα. Οἱ Ἅγιοί μας εἶναι τά πρότυπά μας τά ὁποῖα ἀκολούθησαν τό κύριο πρότυπο πού εἶναι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Καί τό ἀκολούθησαν διά τῆς πίστεως καί γι' αὐτό καί ἐπιτέλεσαν ἔργα θαυμαστά καί θεάρεστα. Ὁ Ἅγιος Πορφύριος εἶναι ἕνας ἀπ' αὐτούς.

Γιά ἕνα διάστημα, λέγει, «εἶχα διορισθεῖ σ' ἕνα χωριό τῆς Εὔβοιας καί θά σᾶς διηγηθῶ -λέγει- ἕνα περιστατικό. Μιά φορά εἰς τήν ἐκκλησία πού ἤμουνα ἐφημέριος ἔρχεται μιά γυναίκα καί μοῦ λέει: - Ἔχω τό παιδί μου ἄρρωστο, κόπηκε ἡ φωνή του, δέν μιλάει καθόλου. Ἦταν ἕνα ἀγόρι περίπου δεκαοχτώ χρονῶ. Λοιπόν -λέγει- ὁ Ἅγιος παίρνω τό πετραχήλι καί κατεβαίνω μαζί της στό χωριό. Ἔλα νά κάνουμε ἁγιασμό, τῆς λέω. Μοῦ ἔβαλε μία καρέκλα καί πάνω σ' αὐτήν ἕνα πιάτο μέ νερό καί μιά πετσέτα. Ἄρχιζα νά διαβάζω. Τό παιδί ἀμίλητο, τελείωσα τόν ἁγιασμό κι ἄρχισα νά ραντίζω λέγοντας τό «Σῶσον Κύριε τόν λαόν Σου...». Ὅταν μετά τοῦ χτύπησα τό μέτωπο μέ τόν Σταυρό καί τόν βασιλικό, μοῦ λέει: - Σέ εὐχαριστῶ πολύ!

Αὐτό τό παιδί στή συνέχεια», λέγει ὁ Ἅγιος, «μέ ἀγάπησε πολύ, ἔγινε θαυματουργικά καλά. Ἔπειτα ἐβάπτισε ἕνα παιδάκι καί τό ἔβγαλε Πορφύριο. Ἔβγαλα τό ὄνομά σου. - Τοῦ λέω: Μέ ρώτησες; - Ἐγώ, λέει, σ' ἀγαπάω κι ἤθελα νά βγάλω τό ὄνομά σου»[2].

Ἡ Βίβλος μιλᾶ μόνο γιά τόν ἠθικό νόμο.

Η Βίβλος μιλά μόνο για τον ηθικό νόμο.

Η Βίβλος μιλά μόνο για τον ηθικό νόμο. Αυτός είναι ο νόμος που έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο και τον οποίο ο άνθρωπος έλαβε από το Θεό. Για κάποιον άλλο νόμο η Βίβλος δε μιλά πουθενά.

Αυτός ο ηθικός νόμος του Θεού έχει σχέση με την εξουσία του ανθρώπου σ’ αυτόν τον κόσμο. Στόχος αυτού του νόμου ήταν να κρατήσει τον άνθρωπο πάνω από τη φύση και κάτω από το Θεό, να τον κάνει ικανό να υποτάξει τη φύση και να παραμείνει υποταγμένος στο Θεό, να μην του επιτρέψει ούτε να πέσει κάτω από τη φύση, ούτε να σηκωθεί (με τη φαντασία) πάνω από το Θεό.

Ο πρώτος ηθικός νόμος που έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο είναι και ο συντομότερος. Αποτελείται από δυο εντολές. Η μια άφορα την εξουσία του ανθρώπου πάνω στη φύση και η άλλη την εξουσία του Θεού πάνω στον άνθρωπο. Η πρώτη λέει: «αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και πληρώσατε την γην και κατακυριεύσατε αυτής και άρχε­τε των ιχθύων της θαλάσσης και των πετεινών του ουρανού και πάντων των κτηνών και πάσης της γης και πάντων των ερπετών των ερπόντων επί της γης». Η δεύτερη λέει: «από δε του ξύλου του γιγνώσκειν καλόν και πονηρόν, ου φάγεσθε απ’ αυτού, η δ’ αν ημέρα φαγητε απ αυτού, θανάτω αποθανείσθε».

12 Αὐγούστου. Φωτίου καὶ Ἀνικήτου τῶν μαρτύρων (†305-306). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας. Παρ. θ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Α΄ Κορ. ιδ΄ 26-40).

Α Κορ. 14,26      Τί οὖν ἐστιν, ἀδελφοί, ὅταν συνέρχησθε, ἕκαστος ὑμῶν ψαλμὸν ἔχει, διδαχὴν ἔχει, γλῶσσαν ἔχει, ἀποκάλυψιν ἔχει, ἑρμηνείαν ἔχει· πάντα πρὸς οἰκοδομὴν γινέσθω.

Α Κορ. 14,26            Τι πρέπει, λοιπόν, να γίνη επί του προκειμένου, αδελφοί; Οταν συναθροίζεσθε στον τόπον της λατρείας και της προσευχής, ο καθένας σας η ψαλμόν έχει η διδασκαλίαν έχει η γλώσσαν η κάποιαν αποκάλυψιν η εξήγησιν και ανάλυσιν των θείων λόγων, όλα αυτά τα χαρίσματα του Θεού, ας γίνωνται προς πνευματικήν ωφέλειαν των πιστών.

Ἀντίσταση νεήλυδος, στὴν ἀσυμμάζευτη ἐκτροπὴ τῆς ποιμαινούσης (;) Ἐκκλησίας

Ἀντίσταση νεήλυδος,

στὴν ἀσυμμάζευτη ἐκτροπὴ τῆς ποιμαινούσης (;) Ἐκκλησίας

π.Στυλιανὸς Ἐμμ. Καρπαθίου

Καλοκαίρι τοῦ 2022.

Ὁ Ἐπίσκοπος μιᾶς Μητροπόλεως, ὄχι πολὺ μακρὰν τῆς Ἀττικῆς, ἐπισκέφθηκε σὲ μιὰ κατασκηνωτικὴ περίοδο, τοὺς μικροὺς καὶ ἐφήβους κατασκηνωτές, ποὺ σοφῶς ἡ Ἐκκλησία, ὡς ὄρνις ὑπὸ τὰς πτέρυγας αὐτῆς ἐπισυνάγει, σκέπει καὶ παιδαγωγεῖ.

Φιλοδόξησε ὅμως, νὰ γίνει in μὲ τὸ συρμὸ τῆς κορωνοεποχῆς, γιὰ νὰ μὴ θεωρηθεῖ προϊστορικὸ ἀπολίθωμα, ἐφ’ ὅσον ὁ κόσμος προοδεύει μὲ ἀπίστευτα ἐπιστημονικὰ ἐπιτεύγματα, ποὺ ὅποιος τὰ ἀμφισβητεῖ εἶναι ἄρρωστος, ὅπως τοῦ δίδαξε κάποιος ἄλλος συνεπίσκοπός του, ὁ ὁποῖος, μάλιστα, ἦλθε κι’ ἀπὸ τὴν Ἀμερική! Λησμόνησε ὅμως, «ὅτι τὸ μωρὸν τοῦ Θεοῦ σοφώτερον τῶν ἀνθρώπων ἐστί, καὶ τὸ ἀσθενὲς τοῦ Θεοῦ ἰσχυρότερον τῶν ἀνθρώπων ἐστί» (Α’Κορ.1,25). Καὶ μὲ νομιζόμενη, ἀλλὰ κίβδηλη, μαεστρία, θέλησε νὰ μεταφέρει στὰ παιδιὰ τὴν ‘’ὑψηλὴ ἐπιστημονικὴ γνώση’’, αὐτή, ποὺ χωρὶς πιθανῶς νὰ τὸ γνωρίζει, χαρακτηρίσθηκε ὡς τὸ μεγαλύτερο φιάσκο στὴν ἱστορία τῆς Ἰατρικῆς, αὐτή, ποὺ παραβίασε μὲ πρωτοφανῆ βία καὶ γιὰ πρώτη φορὰ στὴν ἱστορία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, κάθε ἠθικὸ φραγμό, θεῖο καὶ ἀνθρώπινο. Τοὺς εἶπε λοιπόν:

Ἡ ἡμέρα μέ τούς δύο ἥλιους

Οσίου Εφραίμ του Σύρου:

Δύο ήλιους έβλεπαν στο βουνό τα μάτια των μαθητών: Ο ένας ήταν αυτός που φέρνει το φως της ημέρας, και ο άλλος ασυνήθης και φοβερός. Ο ένας φαινόταν και σ᾽ αυτούς και τον κόσμο όλο φώτιζε στο στερέωμα. Και ο άλλος σ᾽ αυτούς μόνο άστραφτε, ο οποίος ήταν του Ιησού το πρόσωπο.

Έγινε, λοιπόν, το πρόσωπό Του όπως ο ήλιος και τα ρούχα Του λευκά όπως το φως. Με αυτά έδειξε, ότι από όλο το σώμα Του εκχύθηκε η δόξα Του, και από όλη τη σάρκα Του έλαμψε το φως Του, και από όλα τα μέλη Του εκπορεύονταν οι ακτίνες της θεότητάς Του.

Διότι δεν έλαμψε η σάρκα Του έξωθεν, όπως του Μωυσή ο οποίος απέκτησε με επίκτητο φως ωραιότητα, αλλά από τον ίδιο εκχύθηκε η δόξα Του και μέσα Του έμεινε.

Πολλοὶ Ἱεροκήρυκες, εἶναι μάλλον ἀεροκήρυκες! ~ π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος

https://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/08/i-e.html