Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.comΠαρασκευή 19 Αυγούστου 2022
Μέ τόν Φόβο τοῦ Θεοῦ νικᾶμε κάθε ἄλλο φόβο, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
ΚΗΡΥΓΜΑ_Με τον Φόβο του Θεού νικάμε κάθε άλλο φόβο, 18-8-2022, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.comἩ ταπείνωσή μας συγγενεύει μέ τόν Κύριο, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Η ταπείνωση μας συγγενεύει με τον Κύριο, Αρχιμ. Σάββα Αγιορειτου, 18-8-2022 (κήρυγμα)
Ὅποιος συγχωρεῖ, συγχωρεῖται ἀπό τόν Κύριο, Ἀρχιμ .Σάββα Ἁγιορείτου,
ΚΗΡΥΓΜΑ_Όποιος συγχωρεί, συγχωρείται από τον Κύριο, Αρχιμ .Σάββα Αγιορειτου, 17-8-2022
http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.comΠατήρ Ilarion Argatu: Τά λόγια τῆς συγχώρεσης εἶναι γενναιόδωρα καί ἀκριβά, ἀλλά οἱ πράξεις τῆς συγχώρεσης ἀπαιτητικές.
Πατήρ Ilarion Argatu:
Τα λόγια της συγχώρεσης είναι γενναιόδωρα και ακριβά, αλλά οι πράξεις της συγχώρεσης απαιτητικές
Και τα δύο ζυγίζονται και θα ζυγίζουν υπέρ του ανθρώπου, με το μέτρο που τα δουλεύει.
Η αναλογία μεταξύ τους πρέπει να είναι ισότητα. Αν ο ένας είναι μεγαλύτερος και ο άλλος μικρότερος, θα τοποθετήσουν τον άνθρωπο, τον πρώτο στον Φαρισαϊσμό και τον δεύτερο στον φορμαλισμό. Θα είναι φαρισαίος που θα λέει τη λέξη «συγχώρεση», αν δεν τη μεταφράσει σε πράξη, και θα είναι φορμαλιστής αν η πράξη της συγχώρεσης δεν συνοδεύεται από λήθη, η οποία δίνει τη θέση της στη συγχώρεση. Το να συγχωρείς και να θυμάσαι το κακό, είναι δύο ανταγωνιστικά γεγονότα που αποκλείουν το ένα το άλλο. Σε συγχωρώ αλλά δεν ξεχνάω τι μου έκανες! Είναι η έκφραση του συνήθους τρόπου μας να συγχωρούμε. Ένας λανθασμένος και παραπλανητικός τρόπος. Η συγχώρεση που δίνουμε ή ζητάμε για κάποιον πρέπει να καταστρέψει τη μνήμη του κακού και να βοηθήσει στην απελευθέρωση της καρδιάς.
Σύναξη τῆς Παναγίας τῆς Ἱεροσολυμίτισσας
Σύναξη της Παναγίας της Ιεροσολυμίτισσας
Εἰρηναῖον, Ἱεροσολυμίτισσα,
Πατριάρχην σκέπε, βοᾷ Χαραλάμπης.
Η Θαυματουργή Αγία Εικόνα της Παναγίας της Ιεροσολυμίτισσας, έχει Αγιογραφηθεί τον 19ο αιώνα μ.Χ. θαυματουργικά. Φέρει χρονολογία 1870 μ.Χ. και έχει το εξής ιστορικό:
Υπήρχε τον καιρό εκείνο μία αγιογράφος Μοναχή ονόματι Τατιανή, της Ρωσικής Ιεράς Μονής της Μυροφόρου Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής, που βρίσκεται στους πρόποδες του Όρους των Ελαιών, απέναντι της Ιερουσαλήμ. Ένα βράδυ, καθώς κοιμόταν, είδε σε όραμα ότι την επισκέφθηκε στο κελλί της μία άγνωστη μοναχή, η οποία της είπε: «Αδελφή Τατιανή, ήλθα να με ζωγραφίσεις». Η Τατιανή απάντησε: «Ευλόγησον, αδελφή, αλλά εγώ είμαι αγιογράφος και όχι ζωγράφος». Και η επισκέπτρια της λέγει: «Τότε να με αγιογραφήσεις».
Η Τατιανή εξεπλάγη με το θάρρος της ξένης και αποκρίθηκε: «Δεν έχω ξύλο (σανίδι), πού να σε ζωγραφίσω;». Τότε η επισκέπτρια μοναχή της δίδει ένα σανίδι αγιογραφήσεως και λέγει: «Ζωγράφισε!!!» Αλλά ενώ ζωγράφιζε η Τατιανή την άγνωστη μοναχή, είδε τα άμφιά της να γίνονται χρυσά, το πρόσωπό της να λάμπει πολύ, και την άκουσε να λέγει: «Ω μακαρία Τατιανή, μετά τον Απόστολο και Ευαγγελιστή Λουκά, θα με αγιογραφήσεις πάλι εσύ».
Ὁ λόγος ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρξει μιὰ ʺΜακεδονικὴ Ἐκκλησίαʺ.
Ὁ λόγος ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρξει μιὰ ʺΜακεδονικὴ Ἐκκλησίαʺ.
Toῦ Βασίλειου Εὐσταθίου,Δρ. Φυσικοῦ, Θεολόγου
1. Ἀπὸ τὴν «ἐπαρχία τοῦ Βαρδάρη» στὴν «Βόρεια Μακεδονία».
Στὴν περιοχὴ τῆς γείτονος χώρας μὲ πρωτεύουσα τὰ Σκόπια ζοῦσαν στὴν ἀρχαιότητα διαδοχικὰ Ἕλληνες καὶ Ρωμαίοι, ἐνῶ ἐπὶ Ρωμανίας (Βυζαντίου) ἄρχισε ἀπὸ τὸν 6ο αἰώνα νὰ ἐποικίζεται ἀπὸ Σλαβικὰ φύλα. Στὰ τέλη τοῦ 19ου αἰῶνα μὲ ἀρχὲς τοῦ 20ου ἀνάμεσα στοὺς Σλάβους τῆς εὐρύτερης περιοχῆς κάνει τὴν ἐμφάνισή του ὁ σλαβομακεδονικὸς ἐθνικισμὸς, ὁ ὁποῖος στὴν συνέχεια, μὲ τὴν γεωγραφικὴ διάσπαση τῆς περιοχῆς τῆς Μακεδονίας ἀνάμεσα σὲ Ἑλλάδα, Σερβία καὶ Βουλγαρία κατὰ τοὺς Βαλκανικοὺς πολέμους, ὑποστηρίχθηκε ἀπὸ τὴν κομμουνιστικὴ κίνηση τῆς περιοχῆς. Ἀπὸ τὸ 1929 ἔως τὸ 1941 ἡ περιοχὴ ἀποτελοῦσε μιὰ ἀπὸ τὶς ἐπαρχίες τῆς Γιουγκοσλαβίας μὲ τὸ ὄνομα «ἐπαρχία τοῦ Βαρδάρη» (Μπανόβινα Βαρντάρσκα).
Μετὰ τὸν Β΄ΠΠ, ὡς καρπὸς τοῦ σλαβομακεδονικοῦ ἐθνικισμοῦ, ἡ ὁμόσπονδη δημοκρατία τῆς Γιουγκοσλαβίας ποὺ ἱδρύθηκε στὴν περιοχὴ ἔφερε τὸ ὄνομα «Σοσιαλιστικὴ Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας», ποὺ περιείχε γιὰ πρώτη φορὰ τὸ ὄνομα τῆς Μακεδονίας. Μὲ τὴν διάλυση τῆς Γιουγκοσλαβίας τὸ 1991 ἡ δημοκρατία στὴν περιοχὴ αὐτὴ μετατράπηκε σὲ ἀνεξάρτητο κρατίδιο ποὺ διεκδικοῦσε πλέον στὸ σύνταγμά του τὸ ὄνομα Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας, ἄν καὶ στὸν ΟΗΕ ἔφερε τὸ ὄνομα Πρώην Γιουγκοσλαβικὴ Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας. Τελικὰ στὶς Πρέσπες στὶς 17 Ἰουνίου τοῦ 2018 οἱ τότε κυβερνήσεις τῆς Ἑλλάδας καὶ τοῦ γειτονικοῦ κρατιδίου συμφώνησαν στὴν μετονομασία τοῦ δεύτερου σὲ «Δημοκρατία τῆς Βόρειας Μακεδονίας». Κατὰ τὴν συμφωνία ἀναγνωρίζεται οὐσιαστικὰ ἡ σλαβικὴ καταγωγὴ τῶν «Μακεδόνων» τῆς «Βόρειας Μακεδονίας» καὶ ὅτι δὲν ἔχουν καμιὰ σχέση μὲ τοὺς ἀρχαίους κατοίκους τῆς περιοχῆς, τοὺς ἀρχαίους Μακεδόνες, μὲ τοὺς ὁποίους ἔχουν σχέση βέβαια οἱ Μακεδόνες μὲ ἑλληνικὴ καταγωγὴ ἀπὸ τὴν περιοχὴ τῆς Μακεδονίας στὴν Ἑλλάδα, οἱ ὁποίοι εἶναι ἀπόγονοί τους καὶ κληρονόμοι τῆς ἱστορίας τους.
Τό μπαστούνι τοῦ Ἁγίου Γερασίμου, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης
Τό εὐαγγέλιο πού διαβάσαμε εἶναι τῆς Ἁγίας Μεγαλομάρτυρος Βαρβάρας. Αὐτό ἔταξαν οἱ Πατέρες νά διαβάζουμε στή μνήμη της. Ὅπως ἡ αἱμορροοῦσα γυναῖκα ἡ ὁποία θεραπεύτηκε χάρη στήν πίστη της στόν Κύριο μόνο πού ἄγγιξε τήν ἄκρη τῶν ἱματίων Του, ἔτσι καί ἡ Ἁγία Μεγαλομάρτυς Βαρβάρα, παρόλο τό νεαρό τῆς ἡλικίας της, ἐθεραπέυτηκε ἀπό κάθε ψυχική ἀσθένεια καί πάθος καί ἀξιώθηκε μέ τήν μεγάλη της πίστη νά μαρτυρήσει γιά τόν Χριστό καί νά ἔχει πολύ μεγάλη δόξα ἀνάμεσα εἰς τούς Ἁγίους.
Οἱ Ἅγιοί μας, ὅπως ἡ Ἁγία Μεγαλομάρτυς Βαρβάρα, ὅπως ὁ Ἅγιος πατήρ ἡμῶν, μέγας πατήρ τῆς Ἐκκλησίας π. Ἰωάννης Δαμασκηνός, τόν ὁποῖο ἐπίσης τιμοῦμε σήμερα, ἔχουν πάρα πολύ μεγάλη δύναμη καί παρρησία εἰς τόν Θεό. Γι' αὐτό ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία τούς προβάλλει ἀφενός μέν ὡς πρότυπα γιά ἐμᾶς, ἔτσι ὥστε νά μιμηθοῦμε τή ζωή τους, ἀλλά συνάμα καί ώς μέλη τῆς Ἐκκλησίας μας, τά ὁποῖα ὡς ἔχοντα πολύ μεγάλη δύναμη καί παρρησία εἰς τόν Θεόν, μποροῦν νά βοηθοῦν καί ἐμᾶς μέ τίς πρεσβεῖες τους εἰς τόν ἀγῶνα τόν πνευματικό πού κάνουμε γιά νά ἀξιωθοῦμε καί ἐμεῖς τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.
Καί ὁ Ἅγιος Πορφύριος ἐπίσης εἶναι ἕνας σύγχρονος Ἅγιος μέ πολύ παρρησία εἰς τόν Θεό, ἀλλά καί ὁ Ἅγιος Γεράσιμος, ὁ ὁποῖος «φιλοξενοῦσε» τόν Ἅγιο Πορφύριον εἰς τόν ναό του, ὅσο ὁ Ἅγιος βρισκότανε ἐδῶ εἰς τήν γῆ καί ὑπηρετοῦσε στήν Πολυκλινική τῶν Ἀθηνῶν. Καί τοῦ ἔκανε ἕνα μεγάλο θαῦμα. Διηγεῖτο ὁ Ἅγιος Πορφύριος, «στά Τουρκοβούνια πού μέναμε, ἡ τοποθεσία ἦταν πολύ κατηφορική. Σηκωνόμουνα πολύ πρωί, ἔφευγα γιά τήν ἐκκλησία, τόν Ἅγιο Γεράσιμο, καί γύριζα τό βράδυ. Ὁ δρόμος ἔξω ἀπό τό σπίτι μας ἦταν πολύ δύσκολος καί μέ μεγάλη κατωφέρεια. Μιά ἡμέρα, Κυριακή πρωί, ἔπεσα κάτω», λέγει ὁ Ἅγιος, «καί ἔσπασα τό πόδι μου. Δέν εἶχε καί καλά-καλά ξημερώσει»[1]. Καί τέλος πάντων κάποιοι ἄνθρωποι, ἄκουσαν τά βογγητά του καί τό ἀσθενοφόρο πού ἦρθε τόν ὁδήγησε στό νοσοκομεῖο. Εἶχε σπάσει τό ἀριστερό του πόδι στήν κνήμη.
Μοναχός Θηκαρᾶς. Προσευχές τοῦ 14ου αἰῶνα. Ἕκτη ὥρα, στιγμή πρώτη
Στιγμὴ πρώτη.
Δόξα τῷ πλήθει τῆς μεγαλωσύνης σου Κύριε· ὁ ἀχώρητος ἐν τοῖς οὐρανοῖς καὶ ἐν τοῖς ὑπὸ τὸν οὐρανὸν καὶ ἐν
ἅπασι· ὁ ποιήσας ἐν μέτρῳ τὰς φύσεις καὶ ὅρον θεὶς αὐταῖς
πρὸς ὑπόστασιν· ὁ μηδὲν τῶν γεγονότων παρὰ σεαυτῷ
ἔχων ἀόριστον, ἀλλ᾽ ἑκάστου τῶν ὄντων πέρας καὶ μέτρον
ἔχοντος, τῷ μεγέθει τοῦ κράτους σου περιορίζων· καὶ τῇ
ἀπείρῳ σου σοφίᾳ περιμετρῶν.
Δόξα τῷ πλήθει τῆς μεγαλωσύνης σου· ὁ τὰς τῶν μεγίστων τούτων στοιχείων συνεζευγμένων αὐτῶν ἰδίᾳ ποιότητας διακρίνας, καὶ οὕτω συμφωνούντων καὶ διακρινομένων παντοδυνάμῳ σου νεύσει τὰ πάντα εἰς ἕνα κύκλον ἐπιστῆσας· ὁ ἀνεκδιήγητον τὴν εἰς ἔχαστον τῶν στοιχείων γένεσιν τῇ τε διαφορᾷ καὶ θεωρίᾳ καὶ ἐνεργείᾳ, θελήματα μόνῳ ἀθρόον διακοσμήσας.
Δόξα τῷ πλήθει τῆς μεγαλωσύνης σου· ὁ ὑπὲρ πάντας ὢν καὶ αἰῶνας καὶ φύσεις καὶ τόπους· ὁ τὴν ἀερίαν χώρω ὁρίζων· ὁ στεγάζων τὰ ὕδατα ἐπὶ τοῦ ἀέρος· ὁ περιβάλλων τὸν οὐρανὸν ἐν νεφέλαις· ὁ τὰς φύσεις τῶν ὄντων μεταστρέφων· ὁ ἰθύνων τὰς τῶν χρόνων περιελίξεις· ὁ τοὺς των στῆρας σώματα ὄντας, τὸ πάντῃ ἀμήχανον· ἐν τοῖς σωμασιν, ὑπὸ κάτω τοῦ στερεώματος στερρεῶς ποιήσας το ρεύεσθαι· ὁ ποιῶν θαυμάσια μεγάλα μόνος, ἔνδοξά τε καὶ ἐξαίσια, ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός.
Ἡ τελευταία φωτογραφία τοῦ Ἁγ.Ἰωάννη Μαξίμοβιτς
Φωτογραφία του Αγ.Ιωάννη Μαξίμοβιτς στις 2 Ιουλίου 1966-ημέρα της κοιμήσεώς του στο Σιάτλ-στον Ιερό Ναό του Αγίου Τύχωνα του Ζαντόνσκ
Κατά την διαδρομή από το Σαν Φραντσίσκο στο Σίατλ στράφηκε προς τα δεξιά και ευλόγησε τα βουνά της Πλάτινα, πριν να εγκατασταθεί εκεί η μοναστική αδελφότητα.Σε αυτήν πρωινή θεία Λειτουργία ο Άγιος Ιωάννης προσευχήθηκε μπροστά στην εικόνα της Παναγίας του Κούρσκ
Photo taken of St John Maximovich in 1966 July 2nd the day of his death in Seattle. On route from San Francisco to Seattle he turned to the right and blessed the mountains of Platina before the brotherhood was even aware of their monastic dwellings. That morning Liturgy was celebrated and prayers before the Kursk icon of the Mother of God by St. John
...Από τον βίο του Αγίου...
Τό τσεκούρι
Είπε ο αββάς Αμμωνάς:
«Κάποιος περνά όλη τη ζωή του κρατώντας τσεκούρι και δεν καταφέρνει να ρίξει κάτω το δέντρο. Και υπάρχει άλλος, έμπειρος στο κόψιμο, που με λίγα χτυπήματα ρίχνει κάτω το δέντρο». Και εξήγησε μετά ότι το τσεκούρι είναι η Διάκριση.
πηγή
https://proskynitis.blogspot.com/2022/08/blog-post_84.html
19 Αὐγούστου. Ἀνδρέου μεγαλομάρτυρος (δ ́ αἰ.). Τιμοθέου, Εὐτυχιανοῦ, Στρατηγίου μαρτύρων (†304). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἀποστολικό
ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Παρ. ι΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Β΄ Κορ. α΄ 12-20).
Β Κορ. 1,12 Ἡ γὰρ καύχησις ἡμῶν αὕτη ἐστί, τὸ μαρτύριον τῆς συνειδήσεως ἡμῶν, ὅτι ἐν ἁπλότητι καὶ εἰλικρινείᾳ Θεοῦ, οὐκ ἐν σοφίᾳ σαρκικῇ, ἀλλ᾿ ἐν χάριτι Θεοῦ ἀνεστράφημεν ἐν τῷ κόσμῳ, περισσοτέρως δὲ πρὸς ὑμᾶς.
Β Κορ. 1,12 Αυτό το οποίον μας κάμνει να καυχώμεθα είναι η μαρτυρία της συνειδήσεώς μας, ότι έχομεν συμπεριφερθη και εργασθή εις όλον τον κόσμον και ιδιαιτέρως μεταξύ σας, με απλότητα και ειλικρίνειαν, όπως θέλει ο Θεός, όχι με την κοσμικήν, την ψευδή και πλανωμένην σοφίαν, αλλά με την σοφίαν και την σύνεσιν, που μας δίδει η χάρις του Θεού.