«Σεαυτόν ἁγνόν τήρει», Δ΄μέρος,Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

«Σεαυτόν ἁγνόν τήρει», Δ΄μέρος,17-8-2019 (ὁμιλία σέ παιδιά) Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

π Σεραφείμ Ζήση μοναχοῦ, Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος & ἡ Σύνοδος τοῦ Κολυμπαρίου

 π.Σεραφείμ Ζήση μοναχού, Ο Μέγας Αθανάσιος & η Σύνοδος του Κολυμπαρίου [ΒΙΝΤΕΟ 2018]

Ἡ Ὁμιλία αὐτήν τοῦ π. Σεραφείμ Ζήση μοναχοῦ, ἐκφωνήθηκε την Τετάρτη 24-1-2018, στήν αἴθουσα "ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ" τοῦ χριστιανικοῦ συλλόγου "Ἅγιος Ἰωσήφ Ὁ Ἡσυχαστής", στά πλαίσια τῆς σειρᾶς ἐκδηλώσεων μέ τίτλο: "ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ". https://katihisis.blogspot.gr/

π. Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης: "Ὑπογράφουμε: ΟΧΙ στήν ἠλεκτρονική σκλαβιά"

 

Ἐκπομπή μέ τόν π. Ἀρσένιο Βλιαγκόφτη [Κυριακή, 21 Αὐγούστου 2022]


http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2022/08/blog-post_6.html

Μητροπολίτης Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας κυρός Κοσμᾶς, Γιά τήν ἀνέγερση ναοῦ πρός τιμήν τοῦ Ἁγ. Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ

Ὁ μακαριστός καί Ἁγιασμένος Μητροπολίτης Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας κ. Κοσμᾶς μᾶς μιλᾶ γιά τόν πόθο ἀνέγερσης περικαλλοῦς Ναοῦ πρός τιμήν τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ στήν γενέτειρά του, Μεγάλο Δένδρο Αἰτωλίας.


http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2022/08/blog-post_53.html#more

Ἡ Παναγία ἡ Προυσιώτισσα, ἡ Ἀρχόντισσα τῆς Ρούμελης (23 Αὐγούστου †)

Ἡ Ἱερὰ Μονὴ Προυσού, γνωστὴ ὡς Παναγία Προυσιώτισσα, εἶναι ἀφιερωμένη στὴν Κοίμηση τῆς Θεοτόκου καὶ πανηγυρίζει στὶς 23 Αὐγούστου, στὴν Ἀπόδοση τῆς Κοίμησης.

Ψηλά, στὶς ἐλατόφυτες βουνοκορφὲς τῆς νοτιοδυτικῆς Εὐρυτανίας, καὶ σφηνωμένη ἀνάμεσα σὲ κάθετους γκριζωποὺς βράχους μὲ ἄγρια μεγαλοπρέπεια, προβάλλει ἡ ἱερὰ μονὴ τοῦ Προύσου. Εἶναι σταυροπηγιακὸ καὶ ἱστορικὸ μοναστήρι, μὲ μεγαλόπρεπα τριώροφα κτίρια. Ἀνάμεσά τους ὑπάρχει σπήλαιο λαξευμένο, ποὺ φιλοξενεῖ στὸ ἐσωτερικό του τὸν πρῶτο καὶ παλαιὸ ναὸ τῆς μονῆς. Μέσα σ’ αὐτὸν φυλάσσεται ἡ...θαυματουργὴ εἰκόνα τῆς Παναγίας, ποὺ ἐπονομάζεται Προυσιώτισσα καὶ ἑορτάζει μὲ κάθε ἐκκλησιαστικὴ καὶ βυζαντινὴ μεγαλοπρέπεια στὶς 22-23 Αὐγούστου.

Τὴ θαυματουργὴ αὐτὴ εἰκόνα τῆς Θεοτόκου λέγεται ὅτι τὴν ζωγράφισε ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς καὶ ἦλθε ἀπὸ τὴν Προῦσα τῆς Μικρᾶς Ἀσίας (σύμφωνα μὲ τὸ χειρόγραφο 3 τοῦ κώδικα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Προυσιωτίσσης). Τὴν ἔφερε ἀπὸ τὴν Προῦσα κάποιος εὐγενὴς νέος στὰ χρόνια της εἰκονομαχίας (829 μ.Χ.) ἐπὶ εἰκονομάχου βασιλέως Θεοφίλου. Στὸ δρόμο ὅμως γιὰ τὴν Ἑλλάδα, στὴν Καλλίπολη τῆς Θράκης, τὴν ἔχασε καὶ ἡ εἰκόνα ἀποκαλύφθηκε θαυματουργικὰ σ’ ἕνα τσοπανόπουλο, μὲ μία στήλη φωτὸς σὰν πυρσὸς – γι’ αὐτὸ πῆρε καὶ τὴν ἐπωνυμία Πυρσὸς – στὸ μέρος ὅπου ἦταν κρυμμένη. Ὁ νέος, ποὺ εἶχε ἐγκατασταθεῖ στὴν Πάτρα, ὅταν τὸ ἔμαθε θέλησε νὰ τὴν πάρει. Ἀλλὰ ἡ εἰκόνα θαυματουργικὰ γύρισε καὶ πάλι στὸ ἄγριο μέρος τῆς Εὐρυτανίας, ὅπου ἀποκαλύφθηκε στοὺς ντόπιους βοσκοὺς τὴ νύχτα ἀπὸ 22 πρὸς 23 Αὐγούστου. Τότε ὁ νέος, μαζὶ μ’ ἕναν ὑπηρέτη του, πῆγαν καὶ αὐτοὶ ἐκεῖ, ὅπου ἔγιναν μοναχοὶ μετανομασθέντες Διονύσιος καὶ Τιμόθεος ἀντίστοιχα.

Ἡ εἰκόνα τῆς Παναγίας εἶναι τύπου Ὁδηγήτριας καὶ εἶναι ἐπιχρυσωμένη μὲ ἀργυροεπίχρυση ἔνδυση, δῶρο τοῦ στρατηγοῦ Γεωργίου Καραϊσκάκη ποὺ φιλοξενοῦνταν στὴ Μονὴ τὴν περίοδο τῆς ἐπανάστασης τοῦ 1821 μ.Χ. Τὴν ἔνδυση, τὴν κατασκεύασε ὁ χρυσοχόος Γεωργίος Καρανίκας τὸ 1824 μ.Χ., ὅπως μᾶς ἀποκαλύπτει ἡ ἀνάγλυφη ἐπιγραφὴ πάνω ἀπὸ τὸν δεξιὸ ὦμο τῆς Παναγίας: «Ἡ Παντάνασσα. Δὶ ἐξόδων τοῦ γενναιοτάτου στρατηγοῦ Γεωργίου Καραϊσκάκη, χειρὶ Γεωργίου Καρανίκα, 1824».

Ἡ Ἱερὰ Μονὴ Προυσσού, ἡ Παναγία Προυσιώτισσα, εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ λίγα μοναστήρια ποὺ σώζονται στὴν Εὐρυτανία. Τὸ καθολικό της εἶναι ἐνδιαφέρων ναΐσκος, σταυροειδὴς μὲ τροῦλλο. Στὰ δυτικά του, στὴ ρίζα τοῦ βράχου, ὑπάρχει κρύπτη διαμορφωμένη σὲ παρεκκλήσι. Οἱ σήμερα σωζόμενες τοιχογραφίες φιλοτεχνήθηκαν γύρω στὸ 1785. Μέσα στὴν κρύπτη διασώζονται στὴν ἐξωτερικὴ πλευρὰ τοιχογραφίες τοῦ 13ου αἰώνα, ἐνῶ ἐσωτερικὰ ὑπάρχουν δύο στρώματα, ἀπὸ τὰ ὁποία τὸ ἕνα χρονολογεῖται στὰ 1518. Πολὺ ἀξιόλογο εἶναι καὶ τὸ ξυλόγλυπτο τέμπλοτης κρύπτης, ποὺ χρονολογεῖται στὰ 1810.

Τὸ Σκευοφυλακίου τῆς Μονῆς περιέχει πλῆθος πολύτιμων χειρόγραφων Κωδίκων, εἰκόνες, ἱερὰ σκεύη, λειψανοθῆκες καὶ βιβλία. Στὴ Μονὴ λειτουργεῖ ἐνδιαφέρον μουσεῖο μὲ μέρος τῶν θησαυρῶν, ὅπως εἰκόνες ἀπὸ τὸ 15ο καὶ 16ο αἰώνα, ἱερὰ ἄμφια, ἀργυρᾶ καὶ χρυσὰ δισκοπότηρα, χειρόγραφοι κώδικες, τυπογραφημένα βιβλία καὶ τὸ σπαθὶ τοῦ Καραϊσκάκη.

Ἔξω ἀπὸ τὴ Μονὴ ὑπάρχουν δύο κάστρα ἀριστερὰ καὶ δεξιά, οἱ «πύργοι τοῦ Καραϊσκάκη». Ὑπάρχει ἐπίσης ἐκκλησάκι τῶν Ἁγίων Πάντων, ποὺ κτίστηκε τὸ 1754. Τέλος, σώζεται, πλήρως ἀναστηλωμένο τὸ κτίριο ποὺ στέγασε ἐπὶ Τουρκοκρατίας τὴ «Σχολὴ Ἑλληνικῶν Γραμμάτων» ποὺ λειτούργησε στὴ Μονή.

Τὰ συγκλονιστικὰ θαύματα τῆς Παναγίας

Στὸ ἱστορικό της μονῆς τῆς Παναγίας Προυσιώτισσας ἀναφέρεται ὅτι ἐπὶ τουρκοκρατίας καταστράφηκε πολλὲς φορές. Ἡ τελευταία ὅμως καταστροφή, ποὺ μετέβαλε τὰ κτίρια σὲ σωροὺς ἐρειπίων, ἔγινε τὸ 1944 μ.Χ. ἀπὸ τοὺς Γερμανούς.

Ἅγιος Γαβριήλ διά Χριστόν σαλός καί τά δύο τσιγάρα

Μια μέρα δύο γυναίκες ήρθαν στον γέροντα από την Τιφλίδα. Μίλησαν αρκετή ώρα και ο πατέρας Γαβριήλ τους κάλεσε στο κελί του. Αφού κάθισε λίγο, οι γυναίκες του ζήτησαν άδεια να καπνίσουν. Εκείνος, σαν να μην είχε συμβεί τίποτα, τους επέτρεψε να καπνίσουν. Οι γυναίκες άρχισαν ήρεμα να ανάβουν τσιγάρα, όταν ξαφνικά μια καλόγρια ανέβηκε στο κελί, διάβασε μια προσευχή και ζήτησε άδεια να μπει. Οι γυναίκες μπερδεύτηκαν, ένιωσαν ντροπή και αμέσως αυτά τα αναμμένα τσιγάρα έπεσαν στα χέρια του Γέροντα Γαβριήλ. Και εδώ κάθεται με δύο αναμμένα τσιγάρα στα χέρια στο κελί του, με δύο γυναίκες.

Όταν η μοναχή είδε τον Γέροντα Γαβριήλ με δύο γυναίκες και με αναμμένα τσιγάρα, τραύλισε με έκπληξη και ρώτησε:

Π.Ε.Θ. Δελτίο Τύπου:Ἀντισυνταγματική ἡ ἀπαλλαγή ἀπό τά θρησκευτικά

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Αντισυνταγματική η Απαλλαγή από τα Θρησκευτικά

των ορθοδόξων μαθητών που προτείνει η ΑΠΔΠΧ!

Που οδηγούμαστε άραγε με τέτοιες «ΓΝΩΜΑΤΕΥΣΕΙΣ»;

Τον Ιούλιο του 2022, η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας, με την υπ' αριθμ. 1478/2022 απόφασή της, ακύρωσε Κοινή Υπουργική Απόφαση(ΚΥΑ) του 2021, κατά το μέρος που προβλέπεται η απαλλαγή των μαθητών από το μάθημα των Θρησκευτικών, καθώς δεν προηγήθηκε της έκδοσης της ΚΥΑ η γνώμη της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα(ΑΠΔΠΧ) για αυτό το θέμα.

Μετά από αυτή την εξέλιξη και ύστερα από σχετικό αίτημα του Υπουργείου Παιδείας, η ΑΠΔΠΧ εκδίδει τη ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗ 2/2022, σύμφωνα με την οποία προτείνει να δίνεται απαλλαγή στο Μάθημα των Θρησκευτικών, σε όλους τους αιτούντες, ακόμη και στους Ορθόδοξους χριστιανούς μαθητές, με επίκληση απλώς και μόνον λόγων συνείδησης.

Με τη γνωμάτευση αυτή το Μάθημα των Θρησκευτικών χάνει την υποχρεωτικότητά του και, για πρώτη φορά στην ιστορία της Παιδείας της χώρας, μετατρέπεται από υποχρεωτικό σε προαιρετικό.

Θαύματα στά Καλλίσια, Β΄ μέρος, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

 
33. Θαύματα στά Καλλίσια, Β΄ μέρος, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

[Μαρκ. 8,22:26]

«Μείναμε ὧρες στό Θεῖο φῶς». Ὁ Ἅγιος Πορφύριος ἔζησε οὐράνιες καταστάσεις καί ἀξιώθηκε νά ἐπιτελέσει πολλά θαύματα, ἀκόμα καί ἐν ζωῇ, μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ. Κι ὅπως ὁ Κύριος ἐθαυματουργοῦσε συνεχῶς κι ἐθεράπευε, ἔτσι γίνεται καί μέ τούς Ἁγίους Του. «Στόν Ἅγιο Νικόλαο», λέγει ὁ Ἅγιος Πορφύριος, «στά Καλλίσια, τίς πιό πολλές ὧρες τίς διέθετα γιά ἐξομολόγηση. Ὑπῆρχε, βέβαια, καί πολύς χρόνος γιά προσευχή, ἰδιαίτερα τό βράδυ. Θά σᾶς πῶ κι ἕνα σχετικό περιστατικό.

Μιά φορά -βράδυ ἦταν- συμφωνήσαμε μέ τήν ἀδελφή μου νά πᾶμε στήν ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Νικολάου οἱ δυό μας, γιά νά προσευχηθοῦμε. Εἴπαμε νά φᾶμε πρῶτα, νά ἡσυχάσουν ὅλοι καί μετά σηκωθήκαμε κι ἐπήγαμε στήν ἐκκλησία κρυφά. Κλείσαμε τήν πόρτα. Ἀρχίσαμε τήν προσευχή, τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ..». Μετά ἀπό λίγη ὥρα, μᾶς πλημμύρισε ἕνα φῶς, θεῖο φῶς. Συνεχίσαμε τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ...» καί νιώθαμε μία χαρά, μία ἄρρητη χαρά! Μείναμε ὧρες ἐκεῖ στό θεῖο φῶς καί μετά, πού σιγά-σιγά αὐτό ἔφυγε, συνεχίσαμε τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με». Μετά ἐγυρίσαμε στό κελλί. Ἡ μητέρα μᾶς περίμενε ξάγρυπνη καί μόλις ἀνοίξαμε τήν πόρτα, λέει: - Ποῦ ἐπήγατε; Γι' αὐτό μέ βάλατε στόν ὕπνο; Νομίσατε πώς δέν σᾶς εἶδα; Σᾶς εἶδα ἀπ' τό παράθυρο. Τά εἶδα, ὅλα! Εἶδα ἕνα φῶς· ἕνα φῶς, πού κατέβηκε ἀπ' τόν οὐρανό καί μπῆκε μές στήν ἐκκλησία. Τό κοίταζα κι ἔκλαιγα. Νά! Τά μάτια μου, εἶναι γεμάτα δάκρυα!... Ἡ γριά ἦταν στενόχωρη, ἀλλά εὐσεβεστάτη. Ἐνῶ ἡ πόρτα ἦταν κλειστή, εἶδε τό φῶς. Τό φῶς εἶχε πλημμυρίσει τήν ἐκκλησία[1].

Κι αὐτό βέβαια εἶναι ἕνα θαυμαστό περιστατικό, οὐσιαστικά μιά ἐμπειρία θεώσεως πού εἶχε ὁ Ἅγιος Πορφύριος μέ τήν ἀδελφή του. Καί βλέπουμε πώς τήν ἴδια ἐμπειρία εἶχε καί ἡ μητέρα του. Ἡ γριά, ὅπως λέγει, ἦταν στενόχωρη, ἀλλά εὐσεβέστατη καί ἐνῶ ἦταν κλειστή ἡ πόρτα, εἶδε τό ἄκτιστο φῶς. Εἶναι μία ἐμπειρία ἀνάλογη μέ αὐτή πού εἶχαν καί οἱ Ἀπόστολοι στήν Μεταμόρφωση, στό Ὄρος Θαβώρ. Εἶναι ἡ ἐμπειρία τῶν Ἁγίων, ἡ κορυφαία πνευματική κατάσταση τῆς θεοπτίας, τῆς θέας τοῦ Ἀκτίστου Φωτός.

Ω Δέσποινα, ἡ ἐλπίδα τῆς σωτηρίας μου (Ὅσιος Ἐφραίμ ὁ Σύρος)

Ω Δέσποινα, η οποία είσαι η δική μου τέρψη η σταλμένη από τον Θεό, η θεία δροσιά για τον καύσωνα που υπάρχει μέσα μου, η θεοστάλακτη σταλαγματιά της κατάξερης καρδιάς μου, η ακτινοβολούσα λαμπάδα της ζοφερής ψυχής μου, η οδηγός της δικής μου αμηχανίας, η δύναμη της αδυναμίας μου, η ένδυση της γύμνιας μου, ο πλούτος της φτώχειας μου, η θεραπεία των αγιάτρευτων τραυμάτων μου, η εξαφάνιση των δακρύων μου, η κατάπαυση των στεναγμών μου, η μεταβολή των συμφορών μου, η ανακούφιση των πόνων μου, η λύση των δεσμών μου, η ελπίδα της σωτηρίας μου.

Άκουσε τις προσευχές μου, λυπήσου τους στεναγμούς μου και δέξου τους θρήνους μου. Ελέησέ με υποχωρώντας στα δάκρυά μου. Σπλαχνίσου με, ως Μητέρα του φιλάνθρωπου Θεού. Ρίξε το βλέμμα σου επάνω μου, και συγκατάνευσε στην ικεσία μου.

Εκπλήρωσε τη δίψα της επιθυμίας μου, και ένωσέ με μ’ εσένα τη συγγενή και σύνδουλη, στη χώρα των πράων, στις σκηνές των δικαίων, στη χορεία των αγίων, και αξίωσέ με εσύ που είσαι η προστασία όλων, και η χαρά όλων, και η λαμπρή ευφροσύνη της καρδιάς, να ευφρανθώ μαζί σου.

Θεοῦ θέα θεῖον θαῦμα

Ἐμεῖς θαυμάζουμε καὶ ἀποροῦμε ποὺ δὲν βλέπουμε σήμερα τὸ πλῆθος τῶν θαυμάτων, τὰ ὁποῖα ὑπεσχέθη ὁ Κύριος σὲ ὅσους πιστεύουν.

«Σημεῖα» εἶπε «τοῖς πιστεύσασιταῦτα παρακολουθήσει.

Ἐν τῷ ὀνόματί μου δαιμόνια ἐκβαλούσι, γλώσσαις λαλήσουσι καιναῖς, ὄφεις ἀρούσι. Καν θανάσιμον τί πίωσιν, οὐ μὴ αὐτοὺς βλάψει. Ἐπὶ ἀρρώστους χείρας ἐπιθήσουσι, καὶ καλῶς ἔξουσιν». Εὐκολότατα ὅμως λύεται τὸ θάμβος καὶ ἡ ἀπορία. Διότι ὁ Κύριος εἶπεν ὅτι αὐτὰ τὰ σημεῖα θὰ ἐπακολουθήσουν «τοῖς πιστεύσασι», ὄχι «τοῖς ὀλιγοπίστοις» .

Δέν ἔχει κουδούνι ἡ ἀρετή νά τήν γνωρίζεις μέ τό κουδούνισμα.

Δεν έχει κουδούνι η αρετή να την γνωρίζεις με το κουδούνισμα. Το κουδούνι της αρετής είναι η ανοχή, η μακροθυμία, η υπομονή. Αυτά είναι τα στολίδια του μοναχού και παντός χριστιανού.

ΑΓΙΟΣ ΙΩΣΗΦ Ο ΗΣΥΧΑΣΤΗΣ

ΕΚΦΡΑΣΙΣ ΜΟΝΑΧΙΚΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ

Επιστολή Ζ΄

σελ.67

https://wra9.blogspot.com/2021/11/blog-post_3.html

30 Αὐγούστου. Ἀπόδοσις τῆς μνήμης τῆς ἀποτομῆς τῆς τ. κεφαλῆς Ἰωάννου τοῦ προδρόμου· Ἀλεξάνδρου (†340), Ἰωάννου (†595), Παύλου (†784) πατριαρχῶν Κωνσταντινουπόλεως. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Τρ. ιβ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Β΄ Κορ. ε΄ 15-21).

Β Κορ. 5,15        κρίναντας τοῦτο, ὅτι εἰ εἷς ὑπὲρ πάντων ἀπέθανεν, ἄρα οἱ πάντες ἀπέθανον· καὶ ὑπὲρ πάντων ἀπέθανεν, ἵνα οἱ ζῶντες μηκέτι ἑαυτοῖς ζῶσιν, ἀλλὰ τῷ ὑπὲρ αὐτῶν ἀποθανόντι καὶ ἐγερθέντι.

Β Κορ. 5,15               Εσχηματίσαμεν δε ακλόνητον το φρόνημα και την πεποίθησιν, ότι εάν ένας, ο Χριστός, απέθανεν υπέρ όλων και ως αντιπρόσωπος όλων, άρα όλοι απέθανον και απέθανεν υπέρ όλων ίνα, όσοι ζουν και ευρίσκονται ακόμη εις την παρούσαν ζωήν, μη ζουν πλέον δια τον εαυτόν των, αλλά δι' εκείνον, ο οποίος εθυσιάσθη επί του σταυρού και ανεστήθη προς χάριν αυτών.