Περί δειλίας, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (απόσπασμα -συνομιλία μέ Ρουμάνους Μοναχούς)

 Απόσπασμα από την ομιλία Περί νοερᾶς προσευχῆς, -Β' Μέρος-Ἁγ. Ἐφραίμ Κατουνακιώτου, (Μεταφρ. Ρουμανικά), Οδηγίες για την νοερά προσευχή από τον Άγιο Εφραίμ Κατουνακιώτη (καταγραφή Ν. Μπαλδιμτση-ιατρού)

Pr Savva - Despre Rugaciunea mintii (Sfaturi ale Sfântului Efrem Katunakiotul) partea a 2-a

Διάβολος, ὁ διαχρονικός ἐχθρός τῆς Ρωμιοσύνης ΙΓ΄, 24-11-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

  Διάβολος, ὁ διαχρονικός ἐχθρός τῆς Ρωμιοσύνης ΙΓ΄, 24-11-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Περί φθόνου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (απόσπασμα - συνομιλία μέ Ρουμάνους Μοναχούς)

 Απόσπασμα από την ομιλία Περί νοερᾶς προσευχῆς, -Β' Μέρος-Ἁγ. Ἐφραίμ Κατουνακιώτου, (Μεταφρ. Ρουμανικά), Οδηγίες για την νοερά προσευχή από τον Άγιο Εφραίμ Κατουνακιώτη (καταγραφή Ν. Μπαλδιμτση-ιατρού)

Pr Savva - Despre Rugaciunea mintii (Sfaturi ale Sfântului Efrem Katunakiotul) partea a 2-a

Πρακτικές συμβουλές γιά τήν προσευχή τοῦ Ἰησοῦ, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (απόσπασμα)

 Αποσπασμα απο την ομιλια Περί νοερᾶς προσευχῆς, -Β' Μέρος-Ἁγ. Ἐφραίμ Κατουνακιώτου, (Μεταφρ. Ρουμανικά), Οδηγίες για την νοερά προσευχή από τον Άγιο Εφραίμ Κατουνακιώτη (καταγραφή Ν. Μπαλδιμτση-ιατρού)

Pr Savva - Despre Rugaciunea mintii (Sfaturi ale Sfântului Efrem Katunakiotul) partea a 2-a

Κυριακή πρό τῆς Ὑψώσεως. Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τόν διάλογο τοῦ Κυρίου μέ τόν Νικόδημο

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ [:Ιω.3,13-17]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΙΑΛΟΓΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΝΙΚΟΔΗΜΟ

[Υπομνηματισμός των εδαφίων Ιω.3,13-21]

«Εἰ τὰ ἐπίγεια εἶπον ὑμῖν καὶ οὐ πιστεύετε, πῶς ἐὰν εἴπω ὑμῖν τὰ ἐπουράνια πιστεύσετε; καὶ οὐδεὶς ἀναβέβηκεν εἰς τὸν οὐρανὸν εἰ μὴ ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς, ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὁ ὢν ἐν τῷ οὐρανῷ (:Εάν σας είπα διδασκαλίες και αλήθειες θείες, οι οποίες όμως σχετίζονται με όσα συμβαίνουν πάνω στη γη και οι πιστοί αποκτούν εμπειρία γι' αυτά στην επίγεια ζωή τους και είναι επομένως εύκολο να τις εννοήσετε και όμως δεν τις πιστεύετε, πώς, εάν σας πω υψηλές αλήθειες, που αναφέρονται στον επουράνιο κόσμο, θα τις παραδεχτείτε και θα τις πιστέψετε; Κι όμως, μόνο από Εμένα θα μάθετε τα επουράνια αυτά μυστήρια· διότι κανείς δεν ανέβηκε στον ουρανό, για να μάθει εκεί και να διδάξει σε σας αυτές τις αλήθειες, παρά μόνο Αυτός που κατέβηκε από τον ουρανό και έγινε με την ενανθρώπησή Του υιός του ανθρώπου και ο Οποίος εξακολουθεί, όσο χρόνο ζει στη γη, να είναι και στον ουρανό ως Θεός πανταχού παρών)»[Ιω.3,12-13· ερμηνευτική απόδοση Παναγιώτου Τρεμπέλα].

Αυτό που πολλές φορές είπα, αυτό και τώρα θα πω και δεν θα πάψω ποτέ να το επαναλαμβάνω. Ποιο είναι αυτό; Ότι, όταν ο Ιησούς πρόκειται να θίξει υψηλά δόγματα, προσαρμόζεται πολλές φορές προς την αδυναμία των ακροατών Του και δεν χρονοτριβεί σε λόγους αντάξιους της μεγαλοσύνης Του, αλλά συγκαταβαίνει περισσότερο σε λόγους που είναι πολύ μετριότεροι· διότι τόσο ο υψηλός, όσο και ο μεγάλος λόγος, έστω και αν εκφραστεί μία φορά, είναι ικανός να αποδείξει την αξία του, όσο βέβαια εμείς έχουμε την δύναμη να τον κατανοήσουμε δια της ακοής· όμως τα μετριότερα και όσα περισσότερο προσεγγίζουν τη διάνοια των ακροατών, αν δεν επαναλαμβάνονταν συχνά, επειδή αναφέρονται σε υψηλά πράγματα, δεν θα εισέδυαν γρήγορα στον νου του αμαθούς και προς τα χαμηλά ρέποντα ακροατή. Γι' αυτό ακριβώς και τα περισσότερα από τα υψηλά έχουν λεχθεί από Αυτόν κατά τρόπο ταπεινότερο και απλούστερο. Αλλά για να μην προξενήσει αυτό πάλι κάποια άλλη ζημιά, με το να κρατεί τον μαθητή σε χαμηλό επίπεδο, δεν καταφεύγει μόνο στα απλούστερα λόγια, αλλά εκθέτει και την αιτία για την οποία τα λέγει, πράγμα που έχει κάνει και εδώ.

«Εὐλόγησε, ἅγιε πάτερ Νεκτάριε, τόν κόσμο σου πού ἦρθε νά σ’ ἀποχαιρετήσει»

Να σου πω κάτι για την ώρα της κηδείας που δεν θα το ξεχάσω όσο ζω.

Κάποια στιγμή που μιλούσε ο αρχιμανδρίτης Παντελεήμων Φωστίνης [μετέπειτα Μητροπολίτης], έπιασε το δεξί χέρι του Αγίου και το σήκωσε, σταυρώνοντας μ’ αυτό τον κόσμο.

Μόλις κατάλαβα τι γίνεται – ήμουνα τότε στα σκαλάκια της στέρνας – πήγα και στάθηκα στην πόρτα της Εκκλησιάς (πριν,είχα βγει στο προαύλιο) και το είδα!«Ευλόγησε, άγιε πάτερ Νεκτάριε, τον κόσμο σου που ήρθε να σ’ αποχαιρετήσει» έλεγε ο Φωστίνης και σταύρωνε με το χέρι του Αγίου, όλους μας.

Το χέρι έκανε όλες τις κινήσεις, λες κι ήταν ζωντανό! Κι ας είχαν περάσει μέρες από την Κοίμησή του…Ύστερ᾽ από τρία χρόνια, τόνε βγάλανε από τη γη. Τον πήγαν στο Γεροντικό. Εκεί που ᾽ναι το Σκευοφυλάκιο. Απέναντι από το Ιερό.

Ήρθε η καλογριά η Νεκταρία στο σπίτι και μας είπε να πάμε να τον προσκυνήσουμε. Το λέω τώρα κι ανατριχιάζω (σ.σ. ο μπαρμπα-Μήτσος συγκινείται).Τότε ήμουνα δεκάξι χρονών. Ήταν, θυμάμαι, το πρόσωπό του σκεπασμένο με τον «αέρα», το κάλυμμα του Δισκοπότηρου.

Κυριακή πρό τῆς Ὑψώσεως:«Ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ, τό αἰώνιον καύχημά μας», π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ[: Γαλ. 6,11-18]

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

με θέμα:

«Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ΤΟ ΑΙΩΝΙΟΝ ΚΑΥΧΗΜΑ ΜΑΣ»

[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Στομίου Λαρίσης στις 10-9-2000]

(Β΄έκδοσις)

(Β421)

Στις 14 Σεπτεμβρίου, αγαπητοί μου, η Εκκλησία μας εορτάζει την παγκόσμιον Ύψωσιν του Τιμίου Σταυρού. Αυτό σημαίνει ότι μετά την εύρεσή του από την βασιλομήτορα Αγίαν Ελένην, υψώθη από του άμβωνος ο ευρεθείς Τίμιος Σταυρός, υπό του τότε Πατριάρχου Ιεροσολύμων Μακαρίου, περί το 325.

Η Εκκλησία μας για να προσδώσει αίγλην και τιμήν, θεώρησε την εορτήν του Τιμίου Σταυρού ως έναν αντίλαλον της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και της Μεγάλης Παρασκευής. Γι΄αυτό νηστεύομε την ημέρα αυτή. Όλοι το γνωρίζομε. Ακόμη έθεσε την εορτήν της Μεταμορφώσεως 40 ημέρες προ της Υψώσεως. Είναι 40 ημέρες. Και δημιουργεί έναν αντίλαλο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Η Καινή Διαθήκη γράφει ότι η Μεταμόρφωσις έγινε ολίγον προ του Πάθους. Δηλαδή λίγες ημέρες προ της 15ης του μηνός Νισσάν, δηλαδή στα μέσα περίπου του Φεβρουαρίου ή του Μαρτίου. Ακόμη η Εκκλησία όρισε δυο Κυριακές, η μία προ και η άλλη μετά, με υμνολογικό και ευαγγελικό περιεχόμενο σχετικό με τον Τίμιον Σταυρόν. Έτσι οι δύο αυτές Κυριακές, εκ των οποίων η πρώτη είναι σήμερα, στέκονται σαν στήλες τιμής και συνοδείας της μεγάλης εορτής.

Αν ερωτήσετε γιατί όλα αυτά, η απάντησις είναι ότι όλη η θεολογία της αγάπης του Θεού για τον άνθρωπο κορυφώνεται εις την σταυρική θυσία του Χριστού. Όπως το ακούσαμε και εις την σημερινή ευαγγελική περικοπή: «Οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον -τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμον ή τόσο αγάπησε ο Θεός τον κόσμον-, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν -ώστε εκείνος ο οποίος πιστεύει εις αυτόν- μὴ ἀπόληται, ἀλλ' ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον». Εκείνο το «οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον», αυτό το «οὕτω» είναι απροσμέτρητον.

Ακόμη, το κέντρον του Ευαγγελίου είναι ο Σταυρός του Χριστού. Είναι το κέντρον της πνευματικής ζωής, ο Τίμιος Σταυρός. Το κέντρον, το υπογραμμίζω και το ξαναλέγω, της πνευματικής ζωής. Εάν δεν βάλεις στη ζωή σου ως κέντρον τον Τίμιον Σταυρόν, είναι αδύνατον να κατανοήσεις και πολύ περισσότερο να βιώσεις την πνευματική ζωή. Αυτά που εμείς –επιτρέψατέ μου- όπως ζούμε πνευματική ζωή, επιτρέψατέ μου, πασαλείμματα είναι. Δεν αποτελούν πραγματικά την πνευματική ζωή. Γιατί απλούστατα πολλές φορές απ’ όλα αυτά λείπει η έννοια του Σταυρού. Αν αφαιρεθεί ο Σταυρός ή το περί Σταυρού κήρυγμα, τότε δεν έχομε σωτηρία. Γι΄αυτό γράφει ο Απόστολος Παύλος εις την Α΄ προς Κορινθίους επιστολή του: «Ὁ λόγος γὰρ ὁ τοῦ σταυροῦ -λόγος θα πει κήρυγμα. Δηλαδή το κήρυγμα του Σταυρού-τοῖς μὲν ἀπολλυμένοις μωρία ἐστί -για εκείνους οι οποίοι τελικά μένουν αμετανόητοι και οι οποίοι βεβαίως θα χαθούν, δεν θα σωθούν, γι’ αυτούς ο Τίμιος Σταυρός είναι μωρία: «Πώς είναι δυνατόν ένας Ενανθρωπήσας Θεός να σταυρώνεται;»· και μάλιστα δια τους Εβραίους, λέγει, ότι είναι σκάνδαλον.

Κυριακή πρό τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Ἑρμηνεία τῆς Ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ[:Γαλ.6,11-18]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

«῎Ιδετε πηλίκοις ὑμῖν γράμμασιν ἔγραψα τῇ ἐμῇ χειρί(:Δείτε με πόσο μεγάλα γράμματα σας έγραψα με το ίδιο μου το χέρι)»[Γαλ.6,11].

Σκέψου πόση οδύνη κατέχει τη μακάρια εκείνη ψυχή· διότι, όπως ακριβώς εκείνοι οι οποίοι περιπίπτουν σε πένθος και αφού απώλεσαν κάποιον από τους οικείους τους ή υπομένοντας κάτι από τα απροσδόκητα, ούτε τη νύκτα ησυχάζουν, ούτε την ημέρα, επειδή πολιορκεί την ψυχή τους το πένθος· έτσι και ο μακάριος Παύλος, αφού είπε λίγο για τα ήθη, πάλι επανέρχεται στα προηγούμενα, τα οποία περισσότερο τάρασσαν την ψυχή του, λέγοντας τα εξής λόγια: «Κοιτάξτε με πόσο μεγάλα γράμματα σας έγραψα».

Εδώ τίποτε άλλο δεν υπαινίσσεται, παρά το ότι αυτός ο ίδιος έγραψε την επιστολή ολόκληρη· πράγμα το οποίο ήταν σημείο απόλυτης γνησιότητας· διότι σε μεν τις άλλες υπαγόρευε αυτός και έγραφε άλλος· και τούτο είναι φανερό από την προς Ρωμαίους επιστολή· διότι προς το τέλος λέγει: «Ἀσπάζομαι ὑμᾶς ἐγὼ Τέρτιος ὁ γράψας τὴν ἐπιστολὴν ἐν Κυρίῳ(:Σας χαιρετώ εν Κυρίω εγώ ο Τέρτιος, που έγραψα με την υπαγόρευση του Παύλου αυτήν την επιστολή)»[Ρωμ.16,22]· εδώ όμως ο ίδιος ο Παύλος έγραψε όλη την επιστολή προς τους Γαλάτες. Και έκανε αυτό εδώ και από ανάγκη, όχι μόνο από αγάπη, αλλά και για να αναιρέσει κάθε πονηρή υπόνοια· διότι, επειδή διαβαλλόταν για πράγματα με τα οποία δεν είχε σχέση, και λεγόταν ότι κηρύττει την περιτομή και υποκρίνεται ότι δεν την κηρύττει, για τούτο αναγκάστηκε να γράψει ιδιοχείρως την επιστολή, δίνοντας εκ των προτέρων έγγραφη μαρτυρία. Όσο για τη φράση «με πόσο μεγάλα» νομίζω ότι αναφέρεται όχι στο μέγεθος, αλλά στη δυσμορφία των γραμμάτων λέγοντας ότι: «ενώ δεν γνωρίζω να γράφω πολύ καλά, αναγκάστηκα να γράψω ο ίδιος, ώστε να φράξω το στόμα των συκοφαντών».

«Ὃσοι θέλουσιν εὐπροσωπῆσαι ἐν σαρκί, οὗτοι ἀναγκάζουσιν ὑμᾶς περιτέμνεσθαι, μόνον ἵνα μὴ τῷ σταυρῷ τοῦ Χριστοῦ διώκωνται. οὐδὲ γὰρ οἱ περιτετμημένοι αὐτοὶ νόμον φυλάσσουσιν, ἀλλὰ θέλουσιν ὑμᾶς περιτέμνεσθαι, ἵνα ἐν τῇ ὑμετέρᾳ σαρκὶ καυχήσωνται (:Όσοι θέλουν να κάνουν καλή εντύπωση και να αρέσουν σε ανθρώπους για πράγματα που αναφέρονται στη σάρκα, αυτοί σας παρακινούν και σας παρασύρουν να κάνετε περιτομή, μόνο και μόνο για να μην καταδιώκονται από τους Ιουδαίους, για το κήρυγμα που αναφέρεται στον σταυρό του Χριστού.

Ὀρθόδοξα Χριστιανικά Σωματεῖα τῶν Ἀθηνῶν - Εἴμαστε ἀντίθετοι στήν ἀντισυνταγματική ἀπαλλαγή τῶν ὀρθοδόξων μαθητῶν ἀπό τό Μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Είμαστε αντίθετοι στην αντισυνταγματική απαλλαγή των ορθοδόξων μαθητών από το Μάθημα των Θρησκευτικών

Τα Ορθόδοξα Χριστιανικά Σωματεία των Αθηνών γίνονται μάρτυρες για ακόμη μία φορά, και μάλιστα παραμονές του ξεκινήματος της σχολικής χρονιάς, της στοχευμένης απαξίωσης του Μαθήματος των Θρησκευτικών, μέσω ανακοινώσεων ή ─ όπως συμβαίνει τώρα ─ γνωμοδοτήσεων της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα (ΑΠΔΠΧ) περί δικαιώματος απροϋπόθετης απαλλαγής όλων των μαθητών, συνεπώς και των ορθοδόξων, από το προαναφερόμενο μάθημα.

Είναι σαφείς οι προθέσεις της ως άνω Αρχής να μετατραπεί το Μάθημα των Θρησκευτικών από υποχρεωτικό σε προαιρετικό, απαξιώνοντάς το ως αντικείμενο και περιεχόμενο τόσο στα μάτια των μαθητών όσο και στη συνείδηση ολόκληρου του Ελληνικού λαού.

Κατόπιν αυτών των δυσάρεστων εξελίξεων, καλούμε τα μέλη της ΑΠΔΠΧ, κάποια εκ των οποίων υπήρξαν, μάλιστα, διακεκριμένα μέλη του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ), να σεβαστούν εκείνα που υπολήπτονταν και δεν τροποποιούσαν, όταν κατείχαν τις προειρημένες θέσεις ευθύνης. Συγκεκριμένα, να σεβαστούν το Σύνταγμα που υπηρέτησαν και καλούνται να υπηρετούν, τις Διεθνείς Συμβάσεις, όπως εκείνη της Ρώμης του 1951 για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, την οποία έχει υπογράψει η χώρα μας και έχει συνταγματική ισχύ (άρθρο 2 του Πρώτου Προσθέτου Πρωτοκόλλου της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που κυρώθηκε από την Ελλάδα με τον Ν. 53/74), τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αλλά, πάνω απ’ όλα, να σεβαστούν τους διαχρονικούς αγώνες, τις αγωνίες και τους καημούς του Ελληνικού λαού, για να διατηρήσει σε χρόνους δίσεκτους την ορθόδοξη εκκλησιαστική πίστη, ως τρόπο και ήθος ζωής.

Μέ σύνθημα «Κάτω τά χέρια ἀπό τά παιδιά μας» 50.000 Σέρβοι πιστοί ξεχύθηκαν στούς δρόμους τοῦ Βελιγραδίου

50.000 Σέρβοι πιστοί στους δρόμους για την παραδοσιακή οικογένεια ανήμερα της Παναγίας

Με σύνθημα «Κάτω τα χέρια από τα παιδιά μας» 50.000 Σέρβοι πιστοί ξεχύθηκαν στους δρόμους του Βελιγραδίου χθες, προκειμένου να διαδηλώσουν υπέρ της παραδοσιακής οικογένειας και κατά της διοργάνωσης της εκδήλωσης EuroPride στη Σερβία, την οποία η κυβέρνηση ανέβαλε πρόσφατα λόγω πολλαπλών προβλημάτων (ιδίως δε αυτών με το Κόσοβο).

Της Ευγενίας Δίτσα

«Καί αὐτοί πού θά ποῦν κάτι εἰς βάρος μου, κι αὐτοί χρειάζονται. Ἄν Ἐκεῖνον ἐσταύρωσαν, ἐγώ ποιός εἶμαι;».

Πολλές φορές κάποιοι χωριανοί περνοῦσαν ἀπό μπροστά του κι ἔκαναν πώς δέν τόν ἔβλεπαν. Δέν τόν ὑπολόγιζαν. Ὁ Γέροντας ὅμως ὅλους τούς συγχωροῦσε καί ὅλους τούς ἀγαποῦσε.

Ἔλεγε χαρακτηριστικά: «Καί αὐτοί πού θά ποῦν κάτι εἰς βάρος μου, κι αὐτοί χρειάζονται. Ἄν Ἐκεῖνον ἐσταύρωσαν, ἐγώ ποιός εἶμαι;».

Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης

πηγή

https://proskynitis.blogspot.com/2022/09/blog-post_7.html

10 Σεπτεμβρίου. Σάββατον πρὸ τῆς ὑψώσεως. Μηνοδώρας, Μητροδώρας, Νυμφοδώρας τῶν μαρτύρων (†305-311). Ἀνάμνησις τοῦ θαύματος τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐν Ὀρχομενῷ βοιωτίας (†1943). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Σαβ. πρό τῆς Ὑψώσεως, Σαβ. ιγ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Α΄ Κορ. β΄ 6-9).

Α Κορ. 2,6          Σοφίαν δὲ λαλοῦμεν ἐν τοῖς τελείοις, σοφίαν δὲ οὐ τοῦ αἰῶνος τούτου, οὐδὲ τῶν ἀρχόντων τοῦ αἰῶνος τούτου τῶν καταργουμένων·

Α Κορ. 2,6                Και ημείς οι Απόστολοι διδάσκομεν βέβαια σοφίαν, αλλά μεταξύ των ωρίμων και προωδευμένων, από απόψεως πνευματικής, ανθρώπων, όχι όμως την σοφίαν των ανθρώπων του αμαρτωλού τούτου αιώνος ούτε των αρχόντων του κόσμου τούτου, των οποίων η εξουσία είναι προσωρινή και θα καταλυθή.