Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2022
Ἁγία μάρτυς Ἴα
Αγία μάρτυς Ία
(Μνήμη 4 Αυγούστου, 11 Σεπτεμβρίου)
Κατά το πεντηκοστό τρίτο έτος της βασιλείας του[1], ο βασιλιάς των Περσών Σαβώριος ανέβηκε στα κάστρα και τα σύνορα των Ρωμαίων κάνοντας εκστρατεία με το στρατό του. Έφτασε δε και σ’ ένα κάστρο που λεγόταν Βιζαϊδέον[2], και κατόρθωσε να το κυριεύσει και να γίνει κάτοχός του και να καταστρέψει τα τείχη του. Όχι δε μόνον αυτό, αλλά θανάτωσε εκεί με τα ξίφη και πλήθος Ρωμαίων και συνέλαβε περίπου πενήντα χιλιάδες[3] άνδρες και γυναίκες, μαζί με τον επίσκοπο Ηλιόδωρο και τους γηραλέους πρεσβυτέρους Δόσσα και Μαρεάβη[4] και άλλους πρεσβυτέρους και διακόνους, άνδρες αγιότατους, όπως επίσης και ομάδα αγίων μοναχών και παρθένων μοναζουσών, τους οποίους πήρε όλους αιχμαλώτους.
Καθώς τους οδηγούσαν στη χώρα των Ουζαϊνών[5], έφτασαν σε σταθμό που λεγόταν Βισακέρ. Εκεί ο αγιότατος επίσκοπος Ηλιόδωρος αρρώστησε, κι επειδή έμελλε να πεθάνει, χειροτόνησε επίσκοπο στη θέση του τον θεοσεβή πρεσβύτερο Δόσσα. Επίσης και το θυσιαστήριο[6] που είχε πάρει όταν έφευγε στην αιχμαλωσία, το παρέδωσε στον οσιότατο Δόσσα για να λειτουργεί σ’ αυτό οσίως και δικαίως και αμέμπτως ενώπιον του Κυρίου. Και ο θεοφιλέστατος Ηλιόδωρος ανεπαύθη εν Κυρίω.
Το Ιερό λείψανό του κηδεύτηκε εκεί από τους Χριστιανούς με πολλή τιμή και δόξα. Καθώς λοιπόν προχωρούσαν στο δρόμο, φεύγοντας από τα μέρη εκείνα, συναθροίστηκαν σε κάποιο μέρος κι έψαλλαν και υμνούσαν δοξολογώντας τον άγιο Θεό, και καθημερινά εκτελούσαν αυτή τη λατρευτική διακονία. Οι μάγοι όμως πλημμύρισαν από θυμό επειδή αυτοί έψαλλαν και λάτρευαν τον Χριστό τον Θεό μας, οι καρδιές και οι ψυχές τους ταράχθηκαν φοβερά και άρχισαν να κακολογούν και να συκοφαντούν τους Χριστιανούς που λάτρευαν τον Θεό στον αρχιμάγο Αδελφέρ, ο οποίος και πρωτύτερα είχε γίνει αίτιος αιματοχυσιών πολλών Χριστιανών και αθλοφόρων Μαρτύρων του αγίου Θεού που μαρτύρησαν στην Ανατολή.
Τόν βλάσφημο δέν τόν δεχόταν οὔτε ἡ γῆ...
ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΤΙΜΩΡΙΑΣ ΤΩΝ ΒΛΑΣΦΗΜΩΝ
Ἀναφέρεται, ὅτι στόν πόλεμο τοῦ 1940, ἡ θεία δύναμη ἀπαντοῦσε ἄμεσα καί ἀμείλικτα σέ ὅσους ξεστόμιζαν βλαστῆμιες, γι' αὐτό καί τό φοβερό τοῦτο κακό εἶχε χαθεῖ τότε ἀπό τά στόματα τῶν Ἑλλήνων πολεμιστῶν.
Ὑπῆρχαν, βέβαια, καί κάποιες ἐξαιρέσεις. Στό Τεπελένι, λ.χ., στίς 27 Δεκεμβρίου 1940, μερικοί στρατιῶτες, πού μετέφεραν πυρομαχικά στήν πρώτη γραμμή, συνάντησαν κάποιον τραυματία. Ἦταν πληγωμένος στήν κνήμη.
- Κουράγιο! τοῦ λένε. Θά γυρίσουμε νά σέ πάρουμε...
Ἐκεῖνος τότε βλαστήμησε τήν Παναγία. Ἔφριξαν οἱ φαντάροι.
- Γιά ὄνομα τοῦ Θεοῦ, μή βλαστημᾶς ! Πές "Παναγία βοήθα"!
Αὐτός ὅμως, μέσα στούς πόνους του, συνέχισε νά βλαστημάει.
Ὅταν ἐπέστρεψαν, τόν βρῆκαν νεκρό. Λυπήθηκαν, ποῦ ἡ ψυχή του ἔφυγε μέ τέτοιο τρόπο.
Ἔσκαψαν πρόχειρα καί τόν ἔθαψαν. Δέν εἶχαν ἀπομακρυνθεῖ οὔτε εἴκοσι μέτρα, ὅταν μιά ὀβίδα ἔπεσε πάνω στόν θαμμένο νεκρό, τόν ξέθαψε καί τόν πέταξε μακριά. Οἱ φαντάροι ἔπεσαν στή γῆ γιά νά φυλαχθοῦν, ἀλλά δέν ἦρθε δεύτερη ὀβίδα. Κατάλαβαν τότε πῶς ἦταν σταλμένη γιά τόν βλάσφημο...
Ἡ ζωή ἀλλάζει ὅταν ἔλθει ὁ Χριστός στήν καρδιά μας, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
[Ματθ. 11, 27:30]
«Μάθετε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι πρᾷός εἰμι καί ταπεινός τῇ καρδίᾳ καί εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν»[1], μᾶς διδάσκει ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Ἄν ἐγκολπωθοῦμε τόν Κύριο καί γνωρίσουμε ἐμπειρικά τή ζωή Του -αὐτό σημαίνει τό μάθετε- τότε ἀλλάζουμε, ἀλλοιωνόμαστε καί ἀναπαυόμαστε.
«Ὅταν βρεῖς τόν Χριστό», λέει ὁ Ἅγιος Πορφύριος, «σοῦ ἀρκεῖ. Δέν θέλεις τίποτε ἄλλο, ἡσυχάζεις. Γίνεσαι ἄλλος ἄνθρωπος. Ζεῖς παντοῦ, ὅπου ὑπάρχει ὁ Χριστός. Γίνεσαι ἄλλος ἄνθρωπος. Ζεῖς στά ἄστρα, στό ἄπειρο, στόν οὐρανό μέ τούς ἀγγέλους, μέ τούς ἁγίους, στή γῆ μέ τούς ἀνθρώπους, μέ τά φυτά, μέ τά ζῶα, μέ ὅλους, μέ ὅλα». Γίνεσαι δηλαδή, λέει ὁ Ὅσιος, οἰκουμενικός καί συμπαντικός καί παγκόσμιος ἄνθρωπος καί μέσα στήν καρδιά σου ἔχεις ὅλους τούς ἀνθρώπους, ὅλο τόν κόσμο, καί ἑνώνεσαι μέ τόν Κύριο, πού εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Δημιουργός τῶν πάντων. «Ὅπου ὑπάρχει ἡ ἀγάπη στόν Χριστό, ἐξαφανίζεται ἡ μοναξιά. Εἶσαι εἰρηνικός, χαρούμενος, γεμάτος. Οὔτε μελαγχολία, οὔτε ἀρρώστια, οὔτε πίεση, οὔτε ἄγχος, οὔτε κατήφεια, οὔτε κόλαση. Γιατί ὁ Χριστός εἶναι ἡ πηγή τῆς ζωῆς, ἡ πηγή τῆς χαρᾶς, τό φῶς τό ἀληθινό. Ὁ Χριστός εἶναι σέ ὅλες σου τίς σκέψεις, σέ ὅλα σου τά ἔργα. Ἔχεις τήν Χάρη καί μπορεῖς ὅλα νά τά ὑποφέρεις γιά τόν Χριστό. Ἀκόμη μπορεῖς νά πάσχεις καί ἀδίκως μέ τήν δύναμη τοῦ Χριστοῦ. Μπορεῖς νά σηκώσεις κάθε δυσκολία, κάθε ἐχθρότητα, κάθε διωγμό, κάθε συκοφαντία. Μπορεῖς», λέει ὁ Ὅσιος, «νά ὑποφέρεις ἀδικίες γιά τόν Χριστό καί μάλιστα μέ χαρά. Ὅπως ἔπαθε Ἐκεῖνος, τό ἴδιο κι ἐσύ μπορεῖς νά πάσχεις ἀδίκως. Διάλεξες τόν Χριστό, γιά νά μήν πάθεις; Τί λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος; «Χαίρω ἐν τοῖς παθήμασί μου»[2]»[3]. Ὁ Κύριος δέν ὑπόσχεται μιά ζωή χωρίς παθήματα, χωρίς δυσκολίες, ἀλλά μᾶς ὑπόσχεται τήν ἄρση τῶν δυσκολιῶν καί τήν μέ ὑπομονή καί δύναμη ἀντιμετώπισή τους.
Ὁ Θεός θεμελιώνει τόν χρόνο, ἀλλά ὁ Ἴδιος εἶναι ἔξω ἀπό τόν χρόνο
Ὁ Θεὸς θεμελιώνει τὸν χρόνο, ἀλλὰ ὁ Ἴδιος εἶναι ἔξω ἀπὸ τὸν χρόνο. Ἄν ἐγώ θεμελιώνω τὸ σπίτι μου, εἶμαι ἔξω ἀπὸ τὸ θεμέλιο πού βάζω. Διότι δὲν θὰ εἶχε ἔννοια ἐγώ νὰ θεμελιώνω καὶ νὰ εἶμαι ὁ ἴδιος τὸ θεμέλιο. Αὐτό σημαίνει ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι κύριος τοῦ χρόνου, σημαίνει ὅτι δὲν παλιώνει ὁ Θεός.
Ὑπάρχει μία ὡραῖα ἔκφραση στὴν Άγ. Γραφὴ, γιατὶ, πῶς νὰ τὰ ἐκφράσει κάνεις ἀλλιῶς; ἡ Άγ. Γραφὴ ἐκφράζεται δημωδώς, γιὰ νὰ γίνει κατανοητὴ καὶ ἀπὸ τὸ πιὸ μικρὸ παιδί, καὶ ἀπὸ τὸν πιὸ ἀγράμματο ἄνθρωπο.
«Ὅ παλαιὸς τῶν ἡμερῶν», στὴν Ἀποκάλυψη, παρουσιάζεται ὁ Χριστός, μὲ ἄσπρα γένεια, ἄσπρα μαλλιά, σὰν τὸ χιόνι.
Κυρίως ὅμως ὁ Πατὴρ λέγεται «Ὅ παλαιὸς τῶν ἡμερῶν», δηλαδὴ αὐτός πού πάλιωσε στὴν ἡλικία, καὶ πῶς νὰ τὸ ποῦμε ἀλλιῶς, αὐτός πού δὲν τὸν νικᾶ ὁ χρόνος. Εἶναι ὁ πιὸ παλιὸς ἀπ’ ὅλους, ἀπ’ ὅλα, ἀλλά ὑπάρχει.
" Ἔρημος"...
" Έρημος"...
Η ασκητική έννοια της λέξης "έρημος" δεν αναφέρεται σε γεωγραφικό τόπο, αλλά σε τρόπο ζωής.
Είναι μια τέτοιου είδους "απομάκρυνση" από τους ανθρώπους, που καμιά ανθρώπινη εξουσία δεν ασκείται στον άνθρωπο και ο ίδιος ο άνθρωπος κανέναν δεν εξουσιάζει.
"Γέροντα, γιατί εἶσθε ἔτσι χαρούμενος;"
Κάποτε ρώτησε μία κοπέλα τον Οσιο Σωφρόνιοτου Έσσεξ:~ "Γέροντα, γιατί είσθε έτσι χαρούμενος;"~ "Παιδί μου γιατί όλη την νύκτα έκλαιγα...!"
http://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/09/blog-post_474.html
Ἀναζήτηση τοῦ Θεοῦ
"Αυτός που αγοράζει ξηρούς καρπούς δεν ψάχνει το τσόφλι, αλλά το κουκούτσι. Ομοίως, αυτός που αγοράζει αυγά. Και περιτριγυρισμένοι από αμέτρητα πράγματα στον κόσμο, οι άνθρωποι αναζητούν το αόρατο και όχι το ορατό. Και σε σας. Ο Θεός αναζητά την καρδιά σας».
- Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
http://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/09/blog-post_309.html
21 Σεπτεμβρίου. Ἀπόδοσις τῆς Ὑψώσεως τοῦ τιμίου Σταυροῦ. Κοδράτου ἱερομάρτυρος ἐπισκόπου Ἀθηνῶν (†130)· Ἰωνᾶ προφήτου (880 π.Χ.). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἀποστολικό
ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Τετ. ιε΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Γαλ. γ΄ 15-22).
Γαλ. 3,15 Ἀδελφοί, κατὰ ἄνθρωπον λέγω· ὅμως ἀνθρώπου κεκυρωμένην διαθήκην οὐδεὶς ἀθετεῖ ἢ ἐπιδιατάσσεται.
Γαλ. 3,15 Αδελφοί, σας φέρνω ένα παράδειγμα, από όσα συμβαίνουν μεταξύ των ανθρώπων. Διαθήκην ανθρώπου, η οποία μετά τον θάνατον του έχει ελεχθή και αναγνωρισθή ως έγκυρος, κανένας δεν την καταργεί η δεν προσθέτει καμμίαν διάταξιν εις αυτήν.