Τῇ ΚΗ ‘ (28η) τοῦ Μηνός Σεπτεμβρίου, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν Χαρίτωνος τοῦ ὁμολογητοῦ καί καθηγητοῦ τῆς ἐρήμου.

Όσιος Χαρίτων ο Ομολογητής

Θεοφάνους του Κρητός Καθολικόν Μ. Λαύρας

Ο όσιος Χαρίτων γεννήθηκε και ανατράφηκε στο Ικόνιο της Μ. Ασίας την εποχή του αυτοκράτορος Αυρηλιανού (270- 276). Αρχικά ο Αυρηλιανός δεν φάνηκε εχθρικός προς τους χριστιανούς. Αργότερα όμως, ωθούμενος από τον διάβολο, κίνησε βίαιον διωγμό εναντίον τους. Όταν το αυτοκρατορικό διάταγμα έφθασε στο Ικόνιο, ο Χαρίτων, περιβόητος για την ευσέβεια και τον ζήλο του προς διάδοσιν του Ευαγγελίου, συνελήφθη από τους ειδωλολάτρες, εδάρη βάναυσα και κατακάηκε στο σώμα με αναμμένες λαμπάδες. Ενώ έφρουρείτο στην φυλακή, αναμένοντας με χαρά την μαρτυρική του τελείωσι, οι διωγμοί κατέπαυσαν και σύντομα επίσημη θρησκεία της αυτοκρατορίας έγινε η χριστιανική (313).

Ελεύθερος πλέον, με τα στίγματα του Κυρίου στο αθλητικό του σώμα, ποθούσε στο εξής να ζήση ως ασκητής «αναπληρώνοντας τα υστερήματα των θλίψεων του Χριστού εν τη σαρκί» του. Στις εκούσιες κακουχίες, τις οποίες επέβαλε στο σώμα του για να το δουλαγωγήση και να το ύποτάξη στο πνεύμα, προστέθηκαν και ακούσιες δοκιμασίες. Καθώς μετέβαινε για να έγκατασταθή στην έρημο του Ιορδανού, περιέπεσε σε ληστάς, οι οποίοι τον απήγαγαν δέσμιον στο κρησφύγετο τους, σε σπήλαιο της ερήμου Φαράν, κοντά στα Ιεροσόλυμα. Κατά θείαν όμως παραχώρηση, οχιά εξέμεσε το δηλητήριο της στο αγγείο πού είχαν το κρασί τους, πίνοντας δε αυτοί από το δηλητηριώδες ποτό βρήκαν όλοι τον θάνατο. Λυτρωμένος ο όσιος Χαρίτων από τα χέρια τους λύθηκε αοράτως από τα δεσμά και, επειδή βρήκε το σπήλαιο εκείνο κατάλληλο για ησυχία, απεφάσισε να παραμείνη. Από τα συναχθέντα χρήματα των ληστών, τα οποία περιήλθαν στην κατοχή του, διεμοίρασε τα περισσότερα στους πτωχούς και στους ερημίτες, που άσκήτευαν κοντά στην Νεκρά θάλασσα. Με τα υπόλοιπα μετέτρεψε το σπήλαιο σε ναό του Θεού και ίδρυσε την πρώτη λαύρα της Παλαιστίνης, την λαύρα της Φαράν. Τον ναό της εγκαινίασε ο επίσκοπος Ιεροσολύμων άγιος Μακάριος (314-333, βλ. 16 Αύγ.).

+ Γερόντισσα Γαλακτία:ΤΑ ΔΥΟ ΜΕΓΑΛΑ ΠΑΘΗ, ΣΑΡΚΑ -ΧΡΗΜΑ.(Ἀπό τό προσωπικό της ἡμερολόγιο).

+ Γερόντισσα Γαλακτία:

ΤΑ ΔΥΟ ΜΕΓΑΛΑ ΠΑΘΗ, ΣΑΡΚΑ -ΧΡΗΜΑ.

(Από το προσωπικό της ημερολόγιο).

«Δύο είναι τα μεγάλα πάθη των ανθρώπων σήμερα. Η σάρκα και το χρήμα.

Τα σαρκικά τους κατεβάζουν πιο χαμηλά από τα ζώα. Τους κάνουν κόπρανα, λάσπη, βρωμιά, μαυρόπηλα με γλίτσα γεμάτη σκουλήκια, πώς να το περιγράψω δεν ξέρω…

Το χρήμα όμως, τους κάνει σκληρούς σαν το ατσάλι. Ένας έκφυλος είναι πιο εύκολο να μετανοήσει. Νοιώθει κάποτε την βρώμα, την αηδία των πράξεών του, την παραμόρφωση, τις πληγές που βασανίζουν την ψυχή του και αποφασίζει και καθαρίζει το χοιροστάσιο. Κάνει απολύμανση στο στάβλο της ζωής του. Πώς; Με τον ποταμό των δακρύων της μετανοίας του… Λίγο καυτό δάκρυ σκοτώνει όλα τα

μικρόβια της αμαρτίας, εξομολόγηση μετά και επουλώνει πλήρως η πληγή, λίγος αγώνας έπειτα και σβήνουν και οι κακές εικόνες από το νου! Όλα γίνονται λαμπίκος! Μη με παρεξηγήσετε που θα πω, πως υπήρξαν πόρνες που και τί δεν είχαν κάνει πάνω στο κορμί τους…Όμως, μπροστά στον ανθρώπινο πόνο λύγιζαν…Έδιδαν τα υλικά που κέρδιζαν για να φάνε πεινασμένα παιδιά την κατοχή στην Αθήνα! Ο Θεός τους το μέτρησε πολύ αυτό… Κάποιες πήραν Χάρη από αυτήν τους την γενναιοδωρία, έκλαψαν και μετανόησαν…

Ἔκθεση Λύτρα: Ἀδιανόητο πολιτικό «ἔγκλημα» - Οἱ «ἀχρείαστες» ΜΕΘ ἔφεραν χιλιάδες ἀχρείαστους θανάτους

Γράφει ὁ Ἐλευθέριος Ἀνδρώνης

Κάθε διασωλήνωση ἐκτός ΜΕΘ καί μιά θανατική καταδίκη. Ἡ ὑποβαθμισμένη δημόσια περίθαλψη ἔγινε «ταφόπλακα» γιά χιλιάδες συνανθρώπους μας.

Νά πού ἀποκαλύφθηκε σέ ὁλόκληρο τό «μεγαλεῖο» του, τό μεγαλύτερο «ἐπίτευγμα» τοῦ Θάνου Πλεύρη στήν ὁλική καταστροφή τῆς δημόσιας ὑγείας. Κάθε εἰσαγωγή πάσχοντα ἀπό Covid - 19 πού δέν ἔβρισκε ΜΕΘ, καί μιά ὑπογεγραμμένη θανατική καταδίκη. Κάθε διασωλήνωση ἐκτός ΜΕΘ, καί ἕνα ραντεβού μέ... τόν θάνατο.

Τά ὑποβαθμισμένα, ὑποστελεχωμένα καί καταρρέοντα δημόσια νοσοκομεῖα, ἔγιναν ὑγειονομικές ταφόπλακες γιά τά φτωχότερα λαϊκά στρώματα πού ἀδυνατοῦσαν νά ἀπευθυνθοῦν σέ ἰδιωτικές δομές Ὑγείας. Δέν μπόρεσαν νά «προσαρμοστοῦν» στίς ἀπαιτήσεις τοῦ καπιταλισμοῦ καί πέθαναν. Χιλιάδες φορολογούμενοι πολῖτες, ἐμπιστεύθηκαν τήν πρόνοια τοῦ κράτους καί ἔλαβαν ὡς ἀνταπόδοση τόν τερματισμό τῆς ζωῆς τους.

Αὐτό ἀποκαλύπτεται μέ τόν πιό τραγικό τρόπο, ἀπό τό δεύτερο μέρος τῆς ἔκθεσης τοῦ Ἐπίκουρου Καθηγητῆ Δημόσιας Ὑγείας Θοδωρή Λύτρα. Τό 97,7% τῶν ἀσθενῶν μέ κορονοϊό πού διασωληνώθηκαν ἐκτός ΜΕΘ, πέθαναν. Τό 72,7% τῶν ἀσθενῶν μέ κορονοϊό πού εἶχαν τήν... τύχη νά βροῦν κλίνη ΜΕΘ, κατέληξαν.

Μόνο οἱ 3 στούς 10 διασωληνωμένους ἐντός ΜΕΘ, κατάφεραν - αἰσίως - νά παρακάμψουν τίς θανατηφόρες «παγίδες» τῶν ἐνδονοσοκομειακῶν λοιμώξεων, τῶν ἀνεπαρκῶν δομῶν, τοῦ ἐλλιποῦς ἐξοπλισμοῦ καί τοῦ λειψοῦ ὑγειονομικοῦ προσωπικοῦ. Ἄς μήν ξεχνοῦμε δέ πώς ὑπῆρξαν νοσοκομεῖα τῆς ἐπαρχίας πού ἡ θνητότητα τῶν διασωληνωμένων ἐντός ΜΕΘ, πλησίαζε ἤ ἔφτανε τό 100%!

Ἡ πολιτική τῶν «ἀχρείαστων» ΜΕΘ, ἔσπειρε τόν θάνατο

Ποιά ἦταν ἡ στάση τῆς κυβέρνησης γιά ὅσο ὁ θάνατος θέριζε ζωές μέσα στά ἑλληνικά νοσοκομεῖα;

Κυριακή Γ Λουκᾶ. Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τήν ἀντιμετώπιση τοῦ θανάτου

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ΛΟΥΚΑ (:Κατά Λουκάν Ευαγγέλιο, κεφ. ζ΄, χωρία 11 έως 16)

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

Όποιος έχει πραγματικά φιλοσοφημένη σκέψη και κατευθύνεται από την ελπίδα των μελλοντικών αγαθών, ούτε και τον θάνατο θα θεωρήσει ως αληθινό θάνατο. Ο δίκαιος, δηλαδή, που βαδίζει στον δρόμο του Θεού και καθημερινά περιμένει να μπει στη Βασιλεία Του, δεν ταράζεται, δεν αναστατώνεται, δεν στενοχωριέται, όταν έρχεται αντιμέτωπος με τον θάνατο, όταν λ.χ. αντικρύσει νεκρό κάποιον συγγενή ή φίλο του· γιατί γνωρίζει ότι ο θάνατος γι’ αυτούς που έζησαν ενάρετα στη γη, δεν είναι παρά μετάθεση σε μια καλύτερη ζωή, ταξίδι για έναν καλύτερο τόπο, δρόμος που οδηγεί στα στεφάνια.

Τι θέλω να πω με όλα αυτά; Ότι πηγαίνοντας στο συμβολαιογραφείο για τη σύνταξη μιας διαθήκης, ο καθένας γνωρίζει πως ο θάνατος θα επισκεφθεί κάποια στιγμή τον ίδιο ή έναν δικό του άνθρωπο. Το θεωρεί απόλυτα φυσιολογικό και αναπόφευκτο. Όταν, όμως, έρθει ο θάνατος, ξεχνάει όσα έγραψε και άλλα λέει. "Έπρεπε να πάθω εγώ τέτοιο πράγμα;", φωνάζει με θρήνους και αναστεναγμούς ο άντρας που χήρεψε. "Περίμενα να με βρει τέτοια συμφορά και να χάσω τη γυναίκα μου;". Τι λες, άνθρωπέ μου; Όταν ήσουνα, ή μάλλον νόμιζες πως ήσουνα, μακριά από τον θάνατο, ήξερες καλά τους φυσικούς νόμους· τώρα που έπαθες τη συμφορά, τους ξέχασες; Ίσως να πήρε ο Θεός τη γυναίκα σου, επειδή θέλει να σε οδηγήσει στην εγκράτεια, επειδή σε θεωρεί ικανό για μεγαλύτερους αγώνες, για ανώτερη πνευματική ζωή, και γι’ αυτό σε ελευθέρωσε από τον συζυγικό δεσμό.

Κι εσύ πάλι, η γυναίκα, που έχασες τον άντρα σου, γιατί κλαις; Μήπως επειδή έχασες τον προστάτη σου κι έμεινες έρημη στον κόσμο; Ποτέ μην πεις κάτι τέτοιο. Γιατί δεν έχασες τον Θεό, που είναι ο πραγματικός προστάτης όλων μας. Αφού έχεις βοηθό τον Θεό, δεν έχεις ανάγκη από κανέναν άλλο. Μήπως, και όταν ζούσε ο άντρας σου, ο Θεός δεν ήταν που σας τα έδινε όλα; Αυτό να σκέφτεσαι και να λες, όπως ο Δαβίδ: «Κύριος φωτισμός μου καὶ σωτήρ μου· τίνα φοβηθήσομαι; Κύριος ὑπερασπιστὴς τῆς ζωῆς μου· ἀπὸ τίνος δειλιάσω;(:Ο Κύριος είναι το φως μου και ο σωτήρας μου, ποιον θα φοβηθώ; Ο Κύριος είναι ο υπερασπιστής της ζωής μου, τι θα με κάνει να δειλιάσω;)» [Ψαλμ. 26,1]. Τώρα πια Αυτός, «ο πατέρας των ορφανών και συμπαραστάτης των χηρών» [Ψαλμ. 67,6: «Ταραχθήσονται ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ, τοῦ πατρὸς τῶν ὀρφανῶν καὶ κριτοῦ τῶν χηρῶν»], θα φροντίζει για σένα περισσότερο απ’ όσο φρόντιζε πριν.

Ἡ Παναγία ἡ Σιτοδότρια.

Η Παναγία ἡ Σιτοδότρια

Η εἰκόνα αὐτή είναι καρπός τῆς βαθιάς εὐλάβειας πρὸς τῇ θεομήτορα τοῦ μεγάλου σταρετς της Ὄπτινα οσιου Αμβροσίου (1812-1891).

Το 1990 ή ηγουμένη Ιλαρία τῆς Μονῆς Μπολχωφ ἔφερε στὸν όσιο ἔπειτα ἀπὸ δική του παραγγελίας αὐτῇ τὴν ὡραῖα ἀλλά και πρωτότυπη θεομητορική εικόνα. Παριστάνει την Υπεραγία Θεοτόκο καθισμένη στα σύννεφα τοῦ οὐρανοῦ με τα χέρια ἀπλομένα σε στάση εὐλογίας και κάτω έναν θερισμένο κάμπο γεμάτο δεμάτια ἀπό σειρά ανάμεσα σε χορτάρια και λουλούδια. Η μορφὴ τῆς Θεοτόκου ἀντιγράφηκε ἀπὸ τὴν εἰκόνα τῶν Ἁγίων Πάντων, που βρισκόταν στη Μονή Μπολχωφ. Ὁ κάμπος με τὰ δεμάτια τῶν σιτηρῶν ἦταν ἔμπευση τοῦ οσίου

Αμβροσίου. Ὁ ἴδιος κατανόμασε την εικόνα «Παναγια ἡ Σιτοδότρια», θέλοντας να δείξει ὅτι ἡ Θεοτόκος ευλογεί τοὺς κόπους τῶν γεωργῶν γιὰ τὴν παραγωγή σιτηρών. Ὁ ἴδιος ἐπίσης όρισε να ἑορτάζεται στις 15 Οκτωβρίου. Καί κατά μία άλλη ευλογημένη σύμπωσε την ημέρα της εορτής της ἐνταφιάστηκε μετά την κοίμηση του στις 10 Οκτωβρίου του 1891.

Μπροστὰ σ᾿ αὐτῇ τὴν εἰκόνα προσευχόταν ο ὅσιος στο σύντομο ὑπόλοιπο τῆς ζωής τους. Μπροστά της προσεύχονται μέ δική του υπόδειξη, και οι πνευματικές του θυγατέρες οἱ μοναχές τῆς Μονῆς τῆς Παναγίας τοῦ Καζάν. την οποία ίδρυσε το 1884 σ' ένα γραφικό βουνό της Καλούρια κοντά στο χωριό Σαμορντίνο δώδεκα βέρστια μακριά από την Ὄπτινα. Ἀντίγραφα της εικόνας ἔδινε ή έστελνε σε πολλούς εὐσεβεῖς κοσμικούς.

Ἁγίες ἀναμνήσεις.

Ήταν διακοπές. Οι αγιορείτες από το Ερημητήριο Κολιτσου είχαν ετοιμάσει καλούδια. Μύριζε σαν ψητό ψάρι και εκείνη την καλή τυροπουτίγκα. Μετά τη Λειτουργία, όλοι πήγαν στο τραπέζι. Ο άγιος πατέρας Διονύσιος ήταν τυφλός, αλλά γνώριζε τέλεια τις γωνίες μεταξύ Εκκλησίας και τραπεζαρίας. Πριν την προσευχή χτύπησαν ένα ορειχάλκινο κουδούνι.

Ἤξερες ὅτι; Κατά τήν διάρκεια τῶν ἐγκαινίων της ...

Ήξερες ότι; (2)

Κατά την διάρκεια των εγκαινίων

της Αγίας Τραπέζης

(τελετή που γίνεται μια φορά

και με αυτήν καθαγιάζεται η Αγία Τράπεζα)

στην κεντρική κολώνα

7 Ὀκτωβρίου. Σεργίου καὶ Βάκχου μεγαλομαρτύρων (†290-303). Πολυχρονίου ἱερομάρτυρος (δ ́ αἰ.), Ἰουλιανοῦ πρεσβυτέρου, Καισαρίου διακόνου (α ́ αἰ.) μαρτύρων. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Παρ. ιζ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Ἐφεσ. δ΄ 17-25).

Εφ. 4,17            Τοῦτο οὖν λέγω καὶ μαρτύρομαι ἐν Κυρίῳ, μηκέτι ὑμᾶς περιπατεῖν καθὼς καὶ τὰ λοιπὰ ἔθνη περιπατεῖ ἐν ματαιότητι τοῦ νοὸς αὐτῶν,

Εφ. 4,17                    Αυτό, λοιπόν, τονίζω και λέγω και διαμαρτύρομαι ενώπιον του Κυρίου, να μη πορεύεσθε και συμπεριφέρεσθε πλέον σεις, όπως ζουν και συμπεριφέρονται οι άλλοι εθνικοί, οι οποίοι πορεύονται σύμφωνα με τας ψευδείς και επιβλαβείς επινοήσστου νου των.