~Απόσπασμα από την αγρυπνία του Αγίου Δημητρίου Μεγαλομάρτυρος, 26-10-2022Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com
Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2022
Ἡ ἁγνότητα εἶναι κατορθωτή καί σήμερα, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (ἀπόσπασμα)
~Απόσπασμα από την αγρυπνία του Αγίου Δημητρίου Μεγαλομάρτυρος, 26-10-2022Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
Ἑορτή τῆς Ἁγίας Σκέπης τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Ἑρμηνεία τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο
ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΣΚΕΠΗΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ [:Εβρ.9,1-7]
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ
[:Υπομνηματισμός των εδαφίων Εβρ.9,1-14]
«Εἶχε μὲν οὖν καὶ ἡ πρώτη σκηνὴ δικαιώματα λατρείας τό τε Ἅγιον κοσμικόν· σκηνὴ γὰρ κατεσκευάσθη ἡ πρώτη, ἐν ᾗ ἥ τε λυχνία καὶ ἡ τράπεζα καὶ ἡ πρόθεσις τῶν ἄρτων, ἥτις λέγεται Ἅγια. μετὰ δὲ τὸ δεύτερον καταπέτασμα σκηνὴ ἡ λεγομένη Ἅγια Ἁγίων, χρυσοῦν ἔχουσα θυμιατήριον καὶ τὴν κιβωτὸν τῆς διαθήκης περικεκαλυμμένην πάντοθεν χρυσίῳ, ἐν ᾗ στάμνος χρυσῆ ἔχουσα τὸ μάννα καὶ ἡ ῥάβδος Ἀαρὼν ἡ βλαστήσασα καὶ αἱ πλάκες τῆς διαθήκης, ὑπεράνω δὲ αὐτῆς Χερουβὶμ δόξης κατασκιάζοντα τὸ ἱλαστήριον· περὶ ὧν οὐκ ἔστι νῦν λέγειν κατὰ μέρος(:Ας βγάλουμε τώρα κάποιο συμπέρασμα για όσα είπαμε σχετικά με την ιεροσύνη της Παλαιάς Διαθήκης και ας τα διασαφηνίσουμε περισσότερο. Είχε βέβαια και η πρώτη Διαθήκη νόμους και λατρευτικές διατάξεις, καθώς κι ένα επίγειο θυσιαστήριο. Κατασκευάστηκε, δηλαδή, το πρώτο διαμέρισμα της σκηνής, μέσα στο οποίο υπήρχε η λυχνία και η τράπεζα της προθέσεως και οι άρτοι που τοποθετούνταν πάνω σ’ αυτήν ως προσφορά στον Θεό. Και το πρώτο αυτό διαμέρισμα της σκηνής λεγόταν Άγια. Έπειτα, πίσω από το δεύτερο καταπέτασμα ήταν το μέρος της σκηνής που λεγόταν Άγια Αγίων. Στα Άγια των Αγίων υπήρχε ένα χρυσό θυμιατήριο και η Κιβωτός της Διαθήκης, που ήταν γύρω –γύρω καλυμμένη με χρυσάφι απ’ όλες τις πλευρές της. Μέσα στην κιβωτό αυτή υπήρχε μια χρυσή στάμνα που περιείχε το περίφημο μάννα, καθώς επίσης και η ράβδος του Ααρών που είχε βλαστήσει θαυματουργικά, και οι θεοχάρακτες πλάκες της Διαθήκης. Πάνω από την κιβωτό υπήρχαν δύο χρυσά Χερουβίμ ένδοξα, που ανάμεσά τους εμφανιζόταν και μιλούσε ο Θεός. Αυτά σκέπαζαν με τα φτερά τους και σκίαζαν το χρυσό κάλυμμα της κιβωτού που ονομαζόταν “Ιλαστήριο”. Αλλά για όλα αυτά δεν είναι τώρα καιρός να μιλήσουμε με λεπτομέρειες)»[Εβρ.9,1-5]·[ερμηνευτική απόδοση Παναγιώτου Τρεμπέλα].
Έδειξε ο Παύλος από τον ιερέα, από την ιεροσύνη και από τη διαθήκη ότι εκείνη επρόκειτο να έχει τέλος· το δείχνει πλέον και από τη μορφή της ίδιας της σκηνής. Πώς; Μιλώντας για «Ἅγια» και για «Ἅγια Ἁγίων». Τα «Ἅγια» δηλαδή είναι σύμβολο του προηγούμενου καιρού (γιατί τότε γίνονταν όλα με θυσίες), ενώ τα «Ἅγια Ἁγίων» είναι σύμβολα τούτου του παρόντος καιρού. Ονομάζει «Ἅγια Ἁγίων» τον ουρανό, και το ίδιο και καταπέτασμα του ουρανού, και τη σάρκα που εισέρχεται στο εσώτερο του καταπετάσματος, δηλαδή μέσω του καταπετάσματος της σάρκας Αυτού. Αλλά καλό είναι να μιλήσουμε εξετάζοντας από την αρχή το χωρίο αυτό.
"Ὅλη τήν βδομάδα πού ἐργαζόμουν τό κεφάλι μου καί τό δεξί μου χέρι εὐωδίαζε.."(π.Δημ.Γκαγκαστάθης)
Ένα βράδυ έκανε τους ''χαιρετισμούς της Παναγίας'' στους φίλους του Ταξιάρχες.
Στεκόταν μπροστά στην Ωραία Πύλη βλέπων προς την εικόνα της Παναγίας του τέμπλου και έψαλλε. Συνήθιζε να ψάλει και το ''Θεοτόκε Παρθένε''….
Κατά την στιγμή εκείνη παρουσιάστηκε μια γυναίκα, τον έπιασε από το χέρι και τον γύρισε ακριβώς απέναντι από την Ωραία Πύλη, που βρίσκεται τοιχογραφημένη η Κοίμηση της Θεοτόκου και εξαφανίσθηκε.
Ο Θεός όμως ήδη του είχε στείλει την πρόσκληση για το Ουράνιο Δείπνο που του ετοίμαζε.(πριν την κοίμησή του)
Την 1ην Ιουνίου 1963 λειτούργησε στην Ιερά Μονή της Άγιας Τριάδος Μετεώρων. Κατά την ώρα του χερουβικού η Αγία Τράπεζα έβγαλε άρωμα, γιατί εκεί ήταν και ένα μικρό κουτάκι με λείψανα Αγίων.
Έβγαινε ως ένας μικρός στύλος καπνού, που ευωδίαζε όλο το Ναό. Κατανυκτική Λειτουργία που δεν περιγράφεται.
"Να η Θρησκεία μας φωνάζει ότι είναι ζωντανή."
Ἐθνική ἐπέτειος 28ης Ὀκτωβρίου 1940:«Ἐπιλεγόμενα εἰς τήν 28ην Ὀκτωβρίου 1940» π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος
ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΕΤΕΙΟΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940
Απόσπασμα απομαγνητοφωνημένης ομιλίας
του μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου
με θέμα:
«ΕΠΙΛΕΓΟΜΕΝΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 28ην ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ»
[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 27-10-1985]
[Β145]
Αγαπητοί μου, η αγρυπνία που επιτελούμε απόψε, είναι στη μεγάλη εκείνη ευεργεσία του Θεού, που έδωσε τη νίκη και την ελευθερία στον ελληνικό μας Έθνος. Όλοι τότε νόμισαν ότι η Ελλάς θα πέθαινε, υποκύπτουσα στον κατακτητή. Εκείνη η μικρή Ελλάς των επτά εκατομμυρίων· ότι θα συνετρίβετο μπροστά σε έναν όγκο σαράντα εκατομμυρίων. Για να προστεθεί ύστερα από λίγους μήνες ένας άλλος όγκος άλλων σαράντα εκατομμυρίων, μπροστά στη μικρή μας Ελλάδα. Η Ελλάδα όμως δεν απέθανε. Ο Κύριος που ανέστησε την κόρη του Ιαείρου, Εκείνος είπε και δια την Ελλάδα: «Οὐκ ἀπέθανεν, ἀλλὰ καθεύδει». Δεν πέθανε, αλλά κοιμάται. Μόνος αγαπητοί μου, ο Χριστός είναι Εκείνος που όταν απλώνει το ζωογόνο χέρι Του, όλα τα σώζει και όλα τα ζωοποιεί. Τότε είμεθα εγγύς βαράθρου, εγγύς θανάτου. Κι όμως ο Κύριος, ο Θεός μάς έβγαλε από εκείνα τα βάραθρα της εθνικής αλλά και της πνευματικής μας απωλείας, παρά τους γέλωτας των αντιφρονούντων. Γελούσαν οι εχθροί. Κι έλεγαν: «Είναι δυνατόν;». Κι όμως δείξαμε στον κόσμον το θαύμα του Θεού και της Υπεραγίας Θεοτόκου.
Ο Κύριος «διέταξεν αὐτῇ δοθῆναι φαγεῖν», έδωσε την εντολή να φάει. Ποιος; Τότε η κόρη του Ιαείρου. Αλλά και η Ελλάς έπρεπε να φάει. Και το φαΐ που έπρεπε να φάει ήταν η τροφή του Ευαγγελίου, η τροφή των μυστηρίων της Εκκλησίας, με τα οποία έπρεπε να τραφεί και να ξαναζήσει η πατρίδα μας. Γι΄αυτό, αγαπητοί, όταν αποδίδομε τις ευχαριστίες μας στον Κύριον, Τον χρεώνομε -μην το ξεχνούμε- με νέες ευεργεσίες. Όταν Του λέμε το «ευχαριστώ» μας, μας δίνει καινούριες ευεργεσίες. Και όταν ζούμε τις εντολές Του, τότε έχομε αμέριστη τη δική Του την ευλογία.
Ἡ σημασία τῆς εὐχῆς γιά τήν πνευματική ζωή, Βίος καί Λόγοι Ἁγίου Πορφυρίου.Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης
«Ἔφαγον παντες καὶ ἐχορτάσθησαν»[1]. Ὁ Κύριος εἶναι ὁ Ἄρτος τῆς ζωῆς, ὁ Ἄρτος ὁ ζών, ὁ Ὁποῖος χορταίνει τήν ψυχή ἀλλά καί τό σῶμα. Ὁ Κύριος διά τῆς Ἁγίας Του Ἐκκλησίας μᾶς θεραπεύει καί μᾶς ἀνοίγει τούς πνευματικούς θησαυρούς καί τήν αἰώνια ζωή καί μακαριότητα, ἐφόσον πιστέψουμε εἰς Αὐτόν, ἐφόσον θά ἀφεθοῦμε σέ Αὐτόν μέ ἐμπιστοσύνη, ἐφόσον θά προσευχηθοῦμε μέ καθαρά καρδία καί θά φροντίσουμε νά καταστήσουμε ὅλον τόν ἑαυτό μας, ψυχή καί σῶμα, καθαρό ἀπό κάθε μολυσμό, ἔτσι ὥστε νά ἑνωθεῖ μαζί μας, ὁ παντέλειος Θεός.
«Τό κλειδί γιά τήν πνευματική ζωή», ἔλεγε ὁ Ἅγιος Πορφύριος, «εἶναι ἡ εὐχή»[2], δηλαδή ἡ νοερά ἀδιάλειπτη προσευχή. Γι' αὐτό καί ἡ ἱερά αὐτή πρᾶξις, ἡ ὁποία εἶναι ἀπό τήν Ἁγία Γραφή διδαγμένη σέ μᾶς, ἀπό τόν Κύριό μας, αὐτή ἡ πρᾶξις εἶναι πού καθαρίζει τόν ἄνθρωπο ἀπό τά πάθη καί τόν ἁγιάζει καί τοῦ ἀνοίγει τούς πνευματικούς θησαυρούς.
«Νά προσεύχεστε στόν Θεό», ἔλεγε ὁ Ἅγιος Πορφύριος, «μέ ἀνοικτά τά χέρια. Αὐτό εἶναι τό μυστικό τῶν Ἁγίων. Μόλις ἄνοιγαν τά χέρια τους, τούς ἐπεσκέπτοντο ἡ Θεία Χάρις. Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας χρησιμοποιοῦν ὡς πιό ἀποτελεσματική τήν μονολόγιστη εὐχή, «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με. Τό κλειδί γιά τήν πνευματική ζωή εἶναι ἡ εὐχή. Τήν εὐχή δέν μπορεῖ κανείς νά τήν διδάξει, οὔτε τά βιβλία, οὔτε ὁ γέροντας, οὔτε κανείς. Ὁ μόνος διδάσκαλος εἶναι ἡ Θεία Χάρις»[3]. Ὁ ἴδιος ὁ Θεός, μᾶς λέει ὁ Ἅγιος, διδάσκει τόν ἄνθρωπο πῶς νά προσεύχεται μέ τήν ἐπίκληση αὐτή, τήν μονολόγιστη εὐχή, τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με».
«Ἄν σᾶς πῶ ὅτι τό μέλι εἶναι γλυκό, εἶναι ρευστό, εἶναι ἔτσι κι ἔτσι», λέει ὁ Ἅγιος, «δέν θά καταλάβετε, ἄν δέν τό γευτεῖτε. Τό ἴδιο καί στήν προσευχή, ἄν σᾶς πῶ εἶναι ἔτσι, νιώθεις ἔτσι κ.λπ., δέν θά καταλάβετε, οὔτε θά προσευχηθεῖτε, «εἰ μή ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ»[4]»[5]. Μέ τήν Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὁ ἄνθρωπος βρίσκει τήν ἀληθινή προσευχή.
«Μόνο τό Πνεῦμα τό Ἅγιο, μόνο ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ μπορεῖ νά ἐμπνεύσει τήν ψυχή. Δέν εἶναι δύσκολο νά πεῖτε τήν εὐχή, ἀλλά δέν μπορεῖτε νά τήν πεῖτε σωστά γιατί κλωτσάει ὁ παλαιός ἑαυτός σας», δηλαδή τά πάθη ἀντιδροῦν. «Ἄν δέν μπεῖτε στήν ἀτμόσφαιρα τῆς Χάριτος, δέν θά μπορέσετε νά κάνετε τήν εὐχή. Μόλις ἀκούσετε λόγο προσβλητικό λυπᾶστε καί μόλις σᾶς ποῦν καλό λόγο χαίρεστε καί λάμπετε; Μέ αὐτό δείχνετε ὅτι δέν εἶστε ἕτοιμοι, δέν ἔχετε τίς προϋποθέσεις»[6]. Δηλαδή ἀκόμα ὁ ἄνθρωπος, ὅταν δουλεύει στά πάθη του καί μάλιστα στό πάθος τῆς κενοδοξίας, δέν μπορεῖ ἔτσι νά πεῖ σωστά τήν νοερά προσευχή. «Γιά νά ἔλθει ἡ Θεία Χάρις, πρέπει νά ἀποκτήσετε τίς προϋποθέσεις, τήν ἀγάπη καί τήν ταπείνωση, διαφορετικά δημιουργεῖται ἀντίδραση.
Συχνά πλανιόμαστε, ὅταν πιστεύουμε ὅτι εἴμαστε ὑπομονετικοί καί πρᾶοι. Ἀββᾶ Κασσιανοῦ
Συχνά πλανιόμαστε, όταν πιστεύουμε ότι είμαστε υπομονετικοί και πράοι, επειδή δεν καταδεχόμαστε να απαντήσουμε στην πρόκληση του αδελφού μας.
Πρέπει να ξέρουμε όμως, ότι την ώρα που κρατάμε αυτήν την πικρόχολη σιωπή ή όταν κάνουμε μια κοροϊδευτική χειρονομία, τότε ουσιαστικά χλευάζουμε τους ταραγμένους αδελφούς μας και με αυτό το απαθές προσωπείο τούς εξοργίζουμε, και μάλιστα πολύ περισσότερο από ό,τι θα είχε κάνει η οργισμένη αντίδρασή μας.
Νομίζουμε ότι δεν είμαστε διόλου ένοχοι απέναντι στο Θεό, επειδή δεν απαντήσαμε άσχημα και δεν πέσαμε στα μάτια των ανθρώπων. Στα μάτια του Θεού όμως δεν μετράνε μόνο τα λόγια, αλλά κυρίως και πρωταρχικά αξιολογείται η προαίρεση.
Κατά τον ίδιο τρόπο, σε τίποτα δεν εξυπηρετεί η σιωπή μας την ώρα της αντιδικίας, αν αυτή παίρνει τη θέση της βρισιάς και της αντιλογίας ή αν την συνδυάζουμε με κάποιες χειρονομίες, οι οποίες θα εξοργίσουν ασφαλώς περισσότερο αυτόν που προσπαθούμε να κατευνάσουμε και έτσι θα γίνουμε αιτία της καταστροφής του.
Τό 1967 εἶχε πάει μιά ἐπιτροπή ἐπιστημόνων (ἰατροδικαστῶν) γιά νά ἐξετάσουν τό λείψανο τοῦ Ἁγίου Γερασίμου...
Το 1967 είχε πάει μια επιτροπή επιστημόνων (ιατροδικαστών) για να εξετάσουν το λείψανο του Αγίου Γερασίμου και να δώσουν μια "επιστημονική" (αν μπορούσαν) λύση για την αφθαρσία του Ιερού Λειψάνου.
Κάθησαν αρκετές ημέρες και το εξέτασαν. Στο τέλος, συνέταξαν μια έκθεση που μεταξύ άλλων ομολογούσαν πως η αφθαρσία του Αγίου Λειψάνου είναι πάνω απο την σφαίρα της επιστήμης.
27 Ὀκτωβρίου. Νέστορος μάρτυρος (†306)· Πρόκλης συζύγου τοῦ Πιλάτου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἀποστολικό
ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Πέμ. κ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Φιλιπ. γ΄ 1-8).
Φιλιπ. 3,1 Τὸ λοιπόν, ἀδελφοί μου, χαίρετε ἐν Κυρίῳ. τὰ αὐτὰ γράφειν ὑμῖν ἐμοὶ μὲν οὐκ ὀκνηρόν, ὑμῖν δὲ ἀσφαλές.
Φιλιπ. 3,1 Λοιπόν, αδελφοί, επειδή τώρα έχετε μαζή σας τον Επαφρόδιτον, εμάθετε δε ότι και τα κατ' εμέ συντελούν εις την διάδοσιν του Ευαγγελίου εδώ εις την Ρωμην, χαίρετε με την αληθινήν και πλήρη χαράν, που δίδει ο Κυριος. Το να σας απευθύνω πάλιν γραπτήν αυτήν την προτροπήν της χαράς, όπως σας την είπα και προφορικώς, όταν ήμην μαζή σας, δι' εμέ μεν δεν είναι ενοχλητικόν, δια σας δε είναι ασφαλές, διότι σας στηρίζει εις την ορθήν πίστιν και ζωήν.