«Πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἤ ἀνθρώποις» & «Πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν καὶ ὑπείκετε», Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Ἀπόσπασμα_«Πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἤ ἀνθρώποις» & «Πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν καὶ ὑπείκετε», Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἄν μιά χειροτονία γίνει ἀπό οἰκουμενιστή ἐπίσκοπο, λαμβάνεται Ἰεροσύνη; , Ἀρχιμ. Σάββα ἁγιορείτου

 Ἄν μιά χειροτονία γίνει ἀπό οἰκουμενιστή ἐπίσκοπο, λαμβάνεται Ἰεροσύνη; , Ἀρχιμ. Σάββα ἁγιορείτου

Ἔχουν εὐθύνη αὐτοί πού λένε "ἐγώ κάνω ὑπακοή στόν πνευματικό μου; " , Ἀρχιμ. Σάββα ἁγιορείτου

 Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Τί κάνουμε, ὅταν ὁ πνευματικός μας, μᾶς λέει κάποια πράγματα τά ὁποῖα δέν ξέρουμε ἄν εἶναι ἀληθῆ ἡ ψευδῆ...Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

 Τί κάνουμε, ὅταν ὁ πνευματικός μας, μᾶς λέει κάποια πράγματα τά ὁποῖα δέν ξέρουμε ἄν εἶναι ἀληθῆ ἡ ψευδῆ, ἄν εἶναι σύμφωνα μέ τήν Ἀγια Γραφή ἡ δέν εἶναι, καί μᾶλλον δέν εἶναι.

Ἐμπειρίες ἀπό τή γερόντισσα Γαλακτία τῆς Κρήτης

ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΓΑΛΑΚΤΙΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

Ἡ Ἁγία Ἐκκλησία μας εἶναι ἕνα πανέμορφο λιβάδι, ἕνας ἀγρὸς ποτισμένος μὲ τὸ ἄχραντο αἷμα τοῦ Κυρίου. Σὲ αὐτὸν σπείρεται ὁ Λόγος τοῦ Εὐαγγελίου καὶ φυτρώνει ἁγιότης. Βγάζει Ἁγίους ἡ Ἐκκλησία μας μέσα σὲ μιὰ κοινωνία ποὺ παραπαίει καὶ τὴν ἔχουν πνίξει τὰ ζιζάνια τῶν αἱρετικῶν, τῶν ἀθέων, τῶν συγχρόνων εἰδωλολατρῶν, τῶν ἀνθρώπων τοῦ κοσμοκράτορος τοῦ αἰῶνος τούτου, τοῦ ἀπατεῶνος. Ἅγιοι ἀναδεικνύονται σὲ κάθε ἐποχή. Οἱ σύγχρονοι Ἅγιοι εἶναι ὄχι τῆς ἐρημίας καὶ τῶν διωγμῶν, ἀλλὰ τῆς ἐρημίας τῶν πόλεων καὶ τῆς ὁμολογίας τῆς πίστεως. Εἶμαι βέβαιος ὅτι στή χορεία αὐτή τῶν συγχρόνων ἁγίων τῆς Πίστεώς μας συγκαταλέγεται καί ἡ Γερόντισσα Γαλακτία τῆς Κρήτης, τήν ὁποία εἶχα τήν ἰδιαίτερη εὐλογία νά γνωρίσω στά τελευταῖα ἔτη τῆς ζωῆς της καί ἔστω καί ὀλίγο νά τήν συναναστραφῶ.

Ἀπό τήν πρώτη στιγμή διεπίστωσα τήν ἀγάπη της γιά τόν Θεό καί τή ζωντανή εἰκόνα Του ἐπάνω στή γῆ, τόν ἄνθρωπο. Μολονότι σκελετωμένη, μέ ὑπομονή καί ἀγάπη δεχόταν στό ταπεινό ἐνδιαίτημά της, στήν Πόμπια, ὅλους ὅσοι τήν ἐπισκέπτονταν εἴτε γιά νά πάρουν τήν εὐχή της, εἴτε γιά νά καταθέσουν τό πρόβλημά τους προκειμένου νά προσευχηθεῖ γιά τήν ἐπίλυσή του. Κι ἐκείνη ἄκουγε τά προβλήματα, τά ὁποῖα ἐκ τῶν προτέρων σίγουρα ἐγνώριζε καί προσευχόταν γιά τή λύση τους.

Γεύθηκα ἀναξίως κι ἐγώ τῶν δωρεῶν της. Ἔγινα ἀποδέκτης τῆς ἀγάπης της. Διεπίστωσα τό διορατικό, τό προορατικό της χάρισμα. Στήν πρώτη μου ἐπίσκεψη εἶπε χαρακτηριστικά στόν π. Ἀντώνιο Φραγκάκη «Εἶναι καλός ἀλλά ἔχει λίγα χορταράκια πού πρέπει νά βγάλουμε». Ὅσες φορές τή συνάντησα, ὅπως ἐκ τῶν ὑστέρων φαινόταν, γνώριζε τό λόγο τῆς ἐπίσκέψεως. Ἡ Γερόντισσα ἦταν αὐτή πού διέγνωσε, ἀλλά καί πιστοποίησε τήν ἁγιότητα καί τή δύναμη τοῦ νεοφανοῦς Ὁσίου Προσδοκίου, τά ἱερά λείψανα τοῦ ὁποίου ἀνεκομίσαμε τόν Ἰανουάριο τοῦ ἔτους 2015. Χωρίς νά τῆς ἔχω μιλήσει καθόλου γιά τό θέμα αὐτό, ὅταν ἀντίκρυσε τήν πρώτη ἱστορηθεῖσα εἰκόνα τοῦ Ὁσίου ὁμολόγησε: «Ἅγιος! Ὑπομονή, ὑπομονή καί θά σοῦ δείξει!».

Παναγία ἡ Παυσολύπη

Παναγία ἡ Παυσολύπη

H εἰκόνα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου μέ τήν ἐπωνυμία «Ἡ Παυσολύπη» βρισκόταν στην πόλη Σκλόβ τῆς Λευκορωσίας και μεταφέρθηκε στη Μόσχα ἀπό τούς Κοζάκους το 1640, στά χρόνια τῆς βασιλείας τοῦ Μιχαήλ Δ΄ Θεοδώροβιτς (1613-1645).

Τοποθετήθηκε στόν Ναό τοῦ Ἁγίου Νικολάου, στήν περιοχή τοῦ Πουπίσεβο. Στόν ναό ὑπῆρχε βιβλίο ὅπου καταγράφονταν τά θαύματα τῆς εἰκόνας, θαύματα πολλά καί ἐξαίσια, ἀλλά τό βιβλίο αυτό κάηκε σέ μιά πυρκαγιά τό 1771.

Ἡ παράδοση διέσωσε τό ἱστορικό τοῦ πρώτου θαύματος τῆς εἰκόνας, μέ τό ὁποῖο ἀποκαλύφθηκε ἡ ἰαματική της χάρη.

Το δεύτερο μισό τοῦ 17ου αι. μιά πλούσια γυναίκα ἀριστοκρατικῆς καταγωγῆς, πού ζοῦσε μακριά ἀπό τή Μόσχα, ὑπέφερε γιά πολλά χρόνια ἀπό παράλυση τῶν χεριῶν καί τῶν ποδιῶν. Εἶχε πιά ἀπελπιστεῖ ἀπό τούς γιατρούς, οἱ ὁποῖοι μέ καμιά θεραπεία δέν μπόρεσαν νά τή βοηθήσουν, ὅταν μια νύχτα, ἐνῶ κοιμόταν, ἄκουσε μιά φωνή νά τῆς λέει:

- Πές στούς δικούς σου νά σέ πᾶνε στη Μόσχα, στην περιοχή τοῦ Πουπίσεβο. Ἐκεῖ, στόν Ναό τοῦ Ἁγίου Νικολάου, ὑπάρχει μιά εἰκόνα τῆς Θεοτόκου μέ τήν ἐπιγραφή «Ἡ Παυσολύπη». Νά προσευχηθείς μπροστά της, και θα γίνεις καλά.

Τήν ἴδια στιγμή εἶδε καί τήν εἰκόνα μέ τήν ἐπιγραφή, ἀπό τήν ὁποία ἐρχόταν ἡ φωνή. Ἀμέσως ἡ παράλυτη γυναίκα ξύπνησε, νιώθοντας χαρά καί αἰσιοδοξία. Φώναξε τούς δικούς της καί τούς διηγήθηκε τό ὄνειρο.

Χωρίς καθυστέρηση τήν πῆραν καί τήν ἔφεραν στή Μόσχα. Βρῆκαν τήν περιοχή πού λεγόταν Πουπίσεβο, καί κατευθύνθηκαν στόν Ναό τοῦ Ἁγίου Νικολάου. Φτάνοντας ἐκεῖ, ἡ

παράλυτη κοίταξε ὅλες τίς εἰκόνες τῆς Θεοτόκου, ἀλλά δέν βρῆκε ἀνάμεσά τους ἐκείνην πού εἶχε δεῖ στόν ὕπνο της.

Στο μεταξύ, οἱ συνοδοί της διηγήθηκαν στόν ἐφημέριο τοῦ ναοῦ τό ὄνειρό της. Τότε ὁ ἱερέας εἶπε στούς νεωκόρους να φέρουν ὅλες τίς παλιές εἰκόνες τῆς Παναγίας, πού ἦταν φυλαγμένες στο καμπαναριό. Ὅταν τίς ἔφεραν, βρῆκαν ἀνάμεσά τους μία μέ τήν ἐπιγραφή «Ἡ Παυσολύπη». Ηταν σκεπασμένη μ' ἕνα στρῶμα σκόνης. Τήν καθάρισαν καί τήν πλησίασαν στήν ἄρρωστη. Ἐκείνη, μέ μάτια ὀρθάνοιχτα ἀπό τήν ἔκπληξη, ἀναφώνησε:

Λόγος ποιμαντικός γιά τό Halloween (Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί πρέπει να εξετάσουμε προσεκτικά κάθε πτυχή της συμμετοχής μας στον κόσμο, τις δραστηριότητες, τις γιορτές και τα φεστιβάλ, για να είμαστε σίγουροι αν αυτές οι συμμετοχές είναι συμβατές ή όχι με την Αγία Ορθόδοξη πίστη μας. Εδώ και λίγο καιρό όλα στον έξω κόσμο μας θυμίζουν ότι το Halloween είναι κοντά: στο σχολείο τα παιδιά μας είναι απασχολημένα να ζωγραφίζουν κολοκύθες, να κόβουν και να κάνουν επικόλληση νυχτερίδες, φαντάσματα και μάγους και να σχεδιάζουν το ιδανικό κοστούμι με το οποίο θα πάνε για φάρσα ή κέρασμα.

Τα περισσότερα σχολεία μας, οι τοπικές οργανώσεις της κοινότητας και η ψυχαγωγία στην τηλεόραση, το ραδιόφωνο και τον Τύπο θα μοιραστούν και θα αξιοποιούν το φεστιβάλ του Halloween. Πολλοί από εμάς θα συμμετάσχουν σε αυτό το φεστιβάλ πηγαίνοντας σε διάφορα πάρτι, ή παίρνοντας τα παιδιά μας για φάρσα ή κέρασμα στη γειτονιά μας μετά το σκοτάδι στις 31 Οκτωβρίου. Οι περισσότεροι από εμάς θα λάβουμε μέρος στις εορταστικές εκδηλώσεις πιστεύοντας ότι δεν έχει βαθύτερη σημασία από τη διασκέδαση και τον ενθουσιασμό για τα παιδιά. Οι περισσότεροι από εμάς δεν γνωρίζουμε το ιστορικό φόντο του φεστιβάλ του Halloween και των εθίμων του.

Η γιορτή των Halloween ξεκίνησε κατά την προ-χριστιανική εποχή μεταξύ των Κέλτικων λαών της Βρετανίας, της Ιρλανδίας και της Βόρειας Γαλλίας. Αυτοί οι παγανιστικοί λαοί πίστευαν ότι η φυσική ζωή γεννήθηκε από το θάνατο. Ως εκ τούτου, γιόρτασαν την αρχή του “νέου έτους” το φθινόπωρο, την παραμονή της 31ης Οκτωβρίου και την ημέρα της 1ης Νοεμβρίου, όταν, όπως πίστευαν την εποχή του ψύχους, του σκότους, της σήψης, ο θάνατος ξεκίνησε. Με εντολή από τους ιερείς των ειδώλων, τους Δρυίδες, οι άνθρωποι έσβησαν όλες τις φωτιές και τα φώτα και το σκοτάδι επικράτησε.

Γιὰ τὴ Λύπη - Ἀντιοχος Μοναχὸς

Γιὰ τὴ Λύπη

Ἀντιοχος Μοναχὸς

Τὸ νὰ λυπᾶται κανεὶς μὲ τὸ παραμικρὸ εἶναι κατάσταση ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὸν φθονερὸ δαίμονα. Γιατί μ’ αὐτὸ τὸν τρόπο θέλει νὰ βρεῖ ὁ ἐχθρὸς ἀφορμή, ὥστε νὰ ἀποσπάσει τὸ νοῦ ἀπὸ τὴ διάθεση ποὺ ἔχει γιὰ προσευχὴ καὶ ἔτσι νὰ κάνει τὸν ἄνθρωπο ἄκαρπο. Γι’ αὐτὸ ὁ δαίμονας προκαλεῖ στὸν ἄνθρωπο τὴν ἄκαιρη λύπη. Δὲν πρέπει λοιπὸν νὰ ἀποδεχόμαστε αὐτὸ τὸν πειρασμὸ καὶ νὰ γεμίζουμε μὲ χαρὰ τὸν ἐχθρό, κάνοντάς του τὸ θέλημα. Να φεύγουμε μακριὰ ἀπὸ αὐτὴ τὴν ἐπιβουλὴ τοῦ αἱμοβόρου ἐχθροῦ, δηλαδὴ τοῦ δαίμονα τῆς λύπης. Γιατί, ὅταν τὸ πονηρὸ αὐτὸ πνεῦμα περιτυλίξει τὴν ψυχὴ καὶ τὴ σκοτίσει ὁλόκληρη, δὲν τὴν ἀφήνει πιὰ νὰ προσευχηθεῖ μὲ προθυμία, οὔτε νὰ παρακολουθήσει μὲ ὑπομονὴ τὰ ἱερὰ ἀναγνώσματα ποὺ ὠφελοῦν τόσο τὴν ψυχή.

Δὲν ἐπιτρέπει ἐπίσης στὸν ἄνθρωπο νὰ παραμένει πράος καὶ νὰ ἐπικοινωνεῖ μὲ τοὺς ἀδελφούς του. Δημιουργεί αισθημα ἀντιπάθειας, ἀκόμα καὶ γιὰ τὰ ἀγαθὰ ποὺ μᾶς ὑπόσχεται ἡ κατὰ Θεὸν ζωή. Καὶ μὲ λίγα λόγια, ὅ,τι καλὸ ἔχει μέσα της ἡ ψυχὴ γιὰ τὴ σωτηρία, ἡ λύπη τὰ ἀνατρέπει καὶ καταντᾶ τὸν ἄνθρωπο σαν ἄφρονα και μισότρελλο, ἐμποδίζοντας τὸν ἀπὸ κάθε σχέση καὶ ἐπικοινωνία μὲ τοὺς συνανθρώπους του.

Ἡ λύπη δὲν ἀφήνει περιθώριο στὴν ψυχὴ νὰ ἀκούσει συμβουλή, οὔτε κι ἀπὸ τοὺς πιὸ στενοὺς φίλους της. Δὲν ἐπιτρέπει στὸν ἄνθρωπο νὰ δώσει οὔτε μία ἤρεμη ἀπάντηση. Ζώνει ἀπὸ παντοῦ τὴν ψυχὴ καὶ τὴ γεμίζει με πίκρα και ἀηδία. Τήν πείθει νὰ ἀποφεύγει τοὺς ἀνθρώπους, γιατί δῆθεν αὐτοὶ φταῖνε γιὰ τὴν κατάστασή της.

Ἡ λύπη δὲν ἀφήνει τὴν ψυχὴ νὰ καταλάβει ὄτι το κακὸ δὲν προέρχεται ἀπὸ ἔξω, ἀλλὰ ὅτι ἡ ἴδια ἡ ψυχὴ μέσα της ἔχει τὴν πηγὴ τῆς ἀρρώστιας. Αὐτὸ ἔρχεται βέβαια στὸ φῶς μονάχα ὅταν πέσουν οἱ πειρασμοί. Γιατί μὲ τὴν προσπάθεια ποὺ κάνει ἡ ψυχή, γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσει τοὺς πειρασμούς, συνειδητοποιεῖ τὰ πράγματα ὅπως ἀκριβῶς εἶναι.

Ἡ λύπη εἶναι σκυθρωπότητα τῆς ψυχῆς, ἀλλὰ συγχρόνως καὶ στόμα λιονταρίσιο, ποὺ εὔκολα καταπίνει αὐτὸν ποὺ κυριεύεται ἀπὸ αὐτή.

Ἡ λύπη εἶναι σκουλήκι τῆς καρδιᾶς, ποὺ κατατρώει τὴ μάννα ποὺ τὸ γέννησε. Δὲν ξέρει τὴ γεύση τοῦ μελιοῦ ὁ μοναχὸς ποὺ λυπᾶται καὶ μοιάζει μ’ ἐκεῖνον ποὺ ἔχει ὑψηλὸ πυρετό. Ὁ μοναχὸς ποὺ διακατέχεται ἀπὸ τὴ λύπη δὲν κινεῖ τὸ νοῦ στὴ θεωρία τοῦ Θεοῦ, οὔτε ποτὲ τοῦ ἀπευθύνει καθαρὴ προσευχὴ πρὸς τὸν Θεό.

Ἐκεῖνος ποὺ νίκησε τὰ πάθη, νίκησε καὶ τὴ λύπη. Κι εκεῖνος ποὺ ἔχει ἡττηθεῖ ἀπὸ τὴν ἡδονή, δὲν θὰ ξεφύγει ἀπὸ τὰ δίχτυα τῆς λύπης.

Ἐκεῖνος ποὺ βρίσκεται μόνιμα κυριευμένος ἀπὸ τὴ λύπη καὶ συγχρόνως προσποιεῖται ὅτι εἶναι ἀπαθής, μοιάζει μὲ ἄρρωστο ποὺ ὑποκρίνεται ὅτι εἶναι ὑγιής. Γιατί, ὅπως ὁ ἄρρωστος προδίδεται ἀπὸ τὴν ὠχρότητα τοῦ προσώπου του, ἔτσι καὶ τὸν ἐμπαθῆ τὸν ξεσκεπάζει ἡ λύπη.

Ἐκεῖνος ποὺ ἀγαπᾶ τὸν κόσμο θὰ δοκιμάσει πολλὲς θλίψεις. Ὅποιος ὅμως περιφρονεῖ ὅ,τι ἔχει ὁ κόσμος, θὰ ζεῖ καὶ θὰ παραμένει πάντα μέσα στὴ χαρά.

Ὅπως τὸ χωνευτήρι καθαρίζει τὸ ἀκάθαρτο ἀσήμι, ἔτσι καὶ ἡ λύπη καθαρίζει τὴν ἁμαρτωλὴ καρδιά.

*

Ἡ εὐαγγελική περικοπή τῆς ἑορτῆς τῶν Παμμεγγίστων Ταξιαρχῶν. Παναγιώτης Τρεμπέλας

Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΩΝ ΠΑΜΜΕΓΙΣΤΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ

Κατά Λουκάν, κεφάλαιο Ι΄, εδάφια 16-21

16 ῾Ο ἀκούων ὑμῶν ἐμοῦ ἀκούει, καὶ ὁ ἀθετῶν ὑμᾶς ἐμὲ ἀθετεῖ· ὁ δὲ ἐμὲ ἀθετῶν ἀθετεῖ τὸν ἀποστείλαντά με. 17 ῾Υπέστρεψαν δὲ οἱ ἑβδομήκοντα μετὰ χαρᾶς λέγοντες· Κύριε, καὶ τὰ δαιμόνια ὑποτάσσεται ἡμῖν ἐν τῷ ὀνόματί σου. 18 Εἶπε δὲ αὐτοῖς· ἐθεώρουν τὸν σατανᾶν ὡς ἀστραπὴν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πεσόντα. 19 Ἰδοὺ δίδωμι ὑμῖν τὴν ἐξουσίαν τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καὶ σκορπίων καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ, καὶ οὐδὲν ὑμᾶς οὐ μὴ ἀδικήσῃ. 20 Πλὴν ἐν τούτῳ μὴ χαίρετε, ὅτι τὰ πνεύματα ὑμῖν ὑποτάσσεται· χαίρετε δὲ ὅτι τὰ ὀνόματα ὑμῶν ἐγράφη ἐν τοῖς οὐρανοῖς. 21᾿Εν αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ἠγαλλιάσατο τῷ πνεύματι ὁ ᾿Ιησοῦς καὶ εἶπεν· ἐξομολογοῦμαί σοι, πάτερ, κύριε τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, ὅτι ἀπέκρυψας ταῦτα ἀπὸ σοφῶν καὶ συνετῶν, καὶ ἀπεκάλυψας αὐτὰ νηπίοις· ναί, ὁ πατήρ, ὅτι οὕτως ἐγένετο εὐδοκία ἔμπροσθέν σου.

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα

16 Διότι όποιος ακούει εσάς και υπακούει σε σας, ακούει εμένα και υπακούει σε μένα. Κι όποιος παρακούει εσάς, παρακούει εμένα. Κι εκείνος που παρακούει εμένα, παρακούει τον Θεό, που με έστειλε στον κόσμο. Κάθε λοιπόν παρακοή και περιφρόνηση που θα δείξουν οι άνθρωποι σε σας είναι σαν να την δείχνουν στον ίδιο τον επουράνιο Θεό.

Ἡ ἀποστολική περικοπή τῆς ἑορτῆς τῶν Παμμεγγίστων Ταξιαρχῶν.Παναγιώτης Τρεμπέλας

Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ

ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΩΝ ΠΑΜΜΕΓΙΣΤΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ

Προς Εβραίους, κεφάλαιο Β΄, εδάφια 2-10

2 Εἰ γὰρ ὁ δι' ἀγγέλων λαληθεὶς λόγος ἐγένετο βέβαιος, καὶ πᾶσα παράβασις καὶ παρακοὴ ἔλαβεν ἔνδικον μισθαποδοσίαν, 3 πῶς ἡμεῖς ἐκφευξόμεθα τηλικαύτης ἀμελήσαντες σωτηρίας; Ἣτις ἀρχὴν λαβοῦσα λαλεῖσθαι διὰ τοῦ Κυρίου, ὑπὸ τῶν ἀκουσάντων εἰς ἡμᾶς ἐβεβαιώθη, 4 συνεπιμαρτυροῦντος τοῦ Θεοῦ σημείοις τε καὶ τέρασι καὶ ποικίλαις δυνάμεσι καὶ Πνεύματος ῾Αγίου μερισμοῖς κατὰ τὴν αὐτοῦ θέλησιν.

5 Οὐ γὰρ ἀγγέλοις ὑπέταξε τὴν οἰκουμένην τὴν μέλλουσαν, περὶ ἧς λαλοῦμεν, 6 διεμαρτύρατο δέ πού τις λέγων· τί ἐστιν ἄνθρωπος ὅτι μιμνήσκῃ αὐτοῦ, ἢ υἱὸς ἀνθρώπου ὅτι ἐπισκέπτῃ αὐτόν; 7 Ἠλάττωσας αὐτὸν βραχύ τι παρ' ἀγγέλους, δόξῃ καὶ τιμῇ ἐστεφάνωσας αὐτόν, 8 πάντα ὑπέταξας ὑποκάτω τῶν ποδῶν αὐτοῦ· ἐν γὰρ τῷ ὑποτάξαι αὐτῷ τὰ πάντα οὐδὲν ἀφῆκεν αὐτῷ ἀνυπότακτον. Νῦν δὲ οὔπω ὁρῶμεν αὐτῷ τὰ πάντα ὑποτεταγμένα· 9 τὸν δὲ βραχύ τι παρ' ἀγγέλους ἠλαττωμένον βλέπομεν Ἰησοῦν διὰ τὸ πάθημα τοῦ θανάτου δόξῃ καὶ τιμῇ ἐστεφανωμένον, ὅπως χάριτι Θεοῦ ὑπὲρ παντὸς γεύσηται θανάτου. 10Ἒπρεπε γὰρ αὐτῷ, δι' ὃν τὰ πάντα καὶ δι' οὗ τὰ πάντα, πολλοὺς υἱοὺς εἰς δόξαν ἀγαγόντα, τὸν ἀρχηγὸν τῆς σωτηρίας αὐτῶν διὰ παθημάτων τελειῶσαι.

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα

2 Διότι, εάν ο νόμος που ανήγγειλε ο Θεός στον Μωυσή διαμέσου αγγέλων αποδείχθηκε έγκυρος και ισχυρός, και κάθε παράβασή του και παρακοή τιμωρήθηκε δίκαια με την ανάλογη τιμωρία, 3 πώς εμείς θα ξεφύγουμε την τιμωρία, εάν αμελήσουμε μια τόσο μεγάλη και σπουδαία σωτηρία; Την σωτηρία αυτή, αφού άρχισε να την κηρύττει ο ίδιος ο Κύριος, μάς την παρέδωσαν ως αληθινή και αξιόπιστη οι άγιοι Απόστολοι που την άκουσαν κατευθείαν από το στόμα του Κυρίου.

Ἄν ἤξερες παιδάκι μου...

Ἄν ἤξερες παιδάκι μου πόσες φορές φεύγει λυπημένος ὁ φύλακας ἄγγελός μας, μέ τό στεφάνι στά χέρια ,θά ἔκανες περισσότερη ὑπομονή μέ ὅ,τι περνᾶς στή ζωή σου .

 π.Ιωάννης Καλα'ἴ'δῆς

http://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/11/blog-post_37.html

8 Νοεμβρίου. † Σύναξις τῶν ἀρχιστρατήγων Μιχαὴλ καὶ Γαβριὴλ καὶ τῶν λοιπῶν ἀσωμάτων δυνάμεων. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τῶν ἀσωμάτων, 8 Νοεμ. (Ἑβρ. β΄ 2-10).

Εβρ. 2,2            εἰ γὰρ ὁ δι᾿ ἀγγέλων λαληθεὶς λόγος ἐγένετο βέβαιος, καὶ πᾶσα παράβασις καὶ παρακοὴ ἔλαβεν ἔνδικον μισθαποδοσίαν,

Εβρ. 2,2                    Διότι εάν ο παλαιός νόμος, που ελέχθη στον Μωϋσήν δια μέσου των αγγέλων, απεδείχθη έγκυρος και ισχυρός και κάθε παράβασις αυτού και παρακοή έλαβε σαν μισθόν της την δικαίαν τιμωρίαν,